Vergane glorie
of teleurgang van karnaval
APOTHEOSE KARNAVAL'81:
VERBRANDING
VASTENAVONDPOP
INDERKARNAVAL
Gien riezje of krakiel,
weir trekken allemoolon 't zelste zjiel!
T. ANNA: ENIG
Hieren, 't es weir iensj toid!
AAL^T
WOENSDAG
DOOR KATERS
VERRAST!
S inikarnavalisten houden reen aan zijn trekken kwam.
De Voorpost - 13-3.19B1 - tl
waar herkennen we deze
Vastelauved is voorbij.
Een gevoel van spijt blijft bij velen nog een tijdje
nazinderen, een onbestemde pijn om iets dat je voor altijd
kwijt bent.
En terwijl dat knagen binnenin stilaan vervaagt, de
herinneringen traag wegebben, staan de trotse praalwa
gens van zondag doelloos in de plots verstilde halle, waar
ze de volgende dagen en maanden langzaam zullen aftake
len en tenslotte vergaan.
De aardse roem is vergankelijk: wat gisteren nog aanbe
den werd, wordt morgen doodgewoon afgebroken.
Misschien is het ogenblik
nu aangebroken waarop ie
dere Aalstenaar zich eens
gaat bezinnen over hoe het
verder moet met zijn Vaste
lauved.
Er zijn heus geen debatten
nodig om tot het besluit te
komen, dat de Voil Jeanette
het simbool is van ons ieneg
Oilsjt. Laat de pluimen maar
wuiven!
ledereen heeft het recht
Vastelauved te vieren zoals
hij dat zelf verkiest. Vuil of
met een pluim op zijn hoed.
Doch over alle meningsver
schillen heen, moet onze
enige betrachting zijn om de
Aalsterse eigenheid te be
waren en zeker niet teloor te
laten gaan wat ons zo uniek
maakt tussen alle karnaval-
steden van de wereld.
Wij houden allemaal van
onze stad, zonder valse sen
timentaliteit, doch uit het
diepste van ons hart. Maar
we laten het niet graag mer
ken, doen iiever stoer en
gaan koppig ons eigen gan
getje.
Laten we in 't vervolg lie
ver het hele jaar door dat
masker van onverschillig
heid afwerpen en door een
vriendelijk visosje ver
vangen.
Het wordt hoogtijd dat we
in gemeenschappelijk over
leg, na het afleggen van on
ze vooroordelen en onze
zelfgenoegzaamheid, eens
en voor altijd gaan bepalen
welke weg we verder zullen
bewandelen met onze Vaste
lauved.
Aalst heeft goeie ideeën
zat en beschikt over een ar
senaal mensen om die met
goed gevolg gestalte te ge
ven. Als we met zijn allen
rond de tafel gaan zitten,
kunnen daar ongetwijfeld
heel positieve dingen uit te
voorschijn komen.
We mogen ons niet blind
staren op het sukses van de
stoet, doch moeten beseffen
dat ook karnaval in de toe
komst rekening zal moeten
houden met de allesomvat
tende krisis van onze wester
se maatschappij.
Het kan zwaarwichtig klin
ken, maar het is pure reali
teit.
De klok moét terug, daar
Vlaanderen is rijk aan karnavalsteden en wij genieten
een wijds verspreide reputatie van drinkersbazen en lol
broeken die geen gelegenheid laten voorbijgaan om eens
een avond te kunnen doorzakken. Doortastend en vinding
rijk van inborst zijn wij erin geslaagd zoveel soorten
gerstenat te brouwen, dat menig herbergier reeds met de
handen in het haar heeft gezeten omdat hij, de klanten ter
wille, zijn assortiment bieren en dientengevolge zijn stallin
gen voor de zoveelste keer moest uitbreiden. Keizer-koster
Jozef II joeg zowel adel, klerus als de werkende stand
tegen zich in het harnas, toen hij hen in 1786 ten zeerste
ontstemde door alle parochiekermissen op dezelfde dag te
plaatsen. Deze eigenwijze voortvarendheid gaf destijds
aanleiding tot revolutionaire toestanden.
Met de dood in het hart zal
menig Ledenaar zondag
vastgesteld hebben dat er
van deze oude fierheid (of
liever: hovaardigheid) en de
vroeger steeds aanwezige
bereidheid tot jolijt en volks
vermaak niet veel is overge
bleven.
De veel te graag op gang
komende karnavalstoet was
niet bepaald een toonaange
vend voorbeeld van origina
liteit en getuigde zeker niet
van kennis van de Leedse
tradities of lokale situaties.
Toevallige voorbijgangers
zullen in de waan verkeerd
hebben dat ze te maken had
den met de staart van de
Aalsterse stoet die, teneinde
de plaatselijke boerenlum-
mels wat leute en vertier te
bezorgen, even was langs
gekomen.
Zonder te willen veralge
menen kan gesteld worden
dat een groot aantal karna-
valgroepen zich laat meesle
pen door een schijnbaar
diep wortelende malaise van
gebrek aan initiatief, angst
voor vernieuwing en nog
veel meer schrik voor eeri
terugblik naar vroegere (be
tere?) karnavaltijden. Posi
tief is hier wel de inbreng
van de kleine, losse groepjes
die meermaals op spitsvon
dige wijze de grotere groe
pen de loef afstaken.
Men kan zich ook de vraag
stellen of wat meer sponta
neïteit en wat minder kunst
matig gedoe het totaalbeeld
niet zou ten goede komen.
Artificieel amusement was
van vele gezichten af te le
zen en met een ingesteld
heid van «we moeten wel»
geraakt men uiteraard niet in
de sfeer die men van- een
Leedse karnaval zou kunnen
verwachten.
Zonder de pianist onmid
dellijk te willen omverschie-
ten en met het nodige res-
pekt voor de mensen en ver
enigingen die zich ten volle
voor deze evenementen wil
len inzetten, is het toch hoog
tijd dat een aantal represen
tatieve personen zich eens
beraadt of de huidige formu
le niet voorbijgestreefd is.
Mislukte pogingen om gees
tig te doen, het op stuntelige
manier uitbeelden van enke
le afgezaagde karnavaleske
toestanden en het terugval
len in een wansmakelijk pla
giaat zijn immers niet de ba
sisgegevens van het ganse
karnavalgebeuren.
Ondanks dit alles, kon
men tot in de vroege uurtjes,
een luidruchtige aktiviteit
waarnemen in de lokalen
van de winnende verenigin
gen. De Sleuren deden hier
bij dubbel hun best: het ver
lies van hun wagen, die door
een plotselinge windstoot
werd omgeslagen en vernie
tigd, moest natuurlijk ge-
kompenseerd worden door
het nuttigen van een grote
hoeveelheid geestrijk nat.
Gelukkig voor hen, komt een
ongeluk nooit alleen.
helpt geen lievemoederen
aan. Het is vijf voor twaalf.
Het uur van de waarheid
heeft bijna geslagen.
Het heeft gewoon geen zin
om dat te ontkennen en je
hoeft heus geen doemden
ker te zijn om vast te stellen
dat er heel wat verkeerd
dreigt te lopen als we er niet
gauw iets aan doen.
En voor één keer citeren
we Paul-Henri Spaak, die zijn
landgenoten in onzekere tij
den aanspoorde met de ge
vleugelde woorden: «Mes
sieurs, il n'est pas encore
trop tard, maïs il est
temps!».
Cyriel TEMMERMAN
Vorige woensdag werd Aalst als het ware overspoeld
door een horde katers van alle mogelijke formaten.
Heel wat Aalstenaars hadden met deze lastige dier
tjes af te rekenen.
Tijdens de eerste uren van de dag werd tevergeefs
getracht om de beestjes onder kontrole te krijgen,
onder andere door ze vriendelijk over de kop te aaien.
Dat lukte dus niet, omdat ze naar het schijnt verschik-
kelijke pijn in het haar hadden. Ook met de emmers
staartjes bier van de voorgaande dagen waren ze niet
te paaien.
Toch vonden pientere mannen het geschikte middel
om zelfs de hardnekkigste katers te bedwingen:
enkele frisse pilsjes volstonden om de dieren één
voor één spinnend te zien verdwijnen; tot grote
opluchting van heel wat inwoners van de stad.
Vermelden we als pikante bijzonderheid nog, dat
woensdag heel wat Aalstenaars hun kat hebben
gestuurd naar hun werk.
Donderdag was de toestand weer normaal en was er
op straat haast geen kat te zien.
CAT.
De traditionele konfettiregen van bij De Winter, (Per)
onsmariekes van het feestkomitee. (Per)
Dinsdag omstreeks 22 uur werd er bijna abrupt een punt
gezet achter drie dagen dolfeesten in Oiljst. Behoorlijk veel
volk was afgezakt naar de Grote Markt waar de 53e
Aalsterse Karnaval besloten werd met de grootse verbran
ding van de vasteloavedpop. Dit was wel «officieel» het
orgelpunt achter dit grootse volksfeest, maar dit was de
echte en onvervalste karnavalisten nauwelijks een zorg. Zij
bleven geplaagd met de aanstekelijke karnavalkoorts, en
de karnavalitis bleef heersen tot woensdagmorgend in
onze keizerlijke stede.
palmen. Langzaam maar ze
ker keerde de honderdkoppi-
ge stoet terug naar de Grote
Markt. Daar bestormden
honderden karnavalisten
met hoogoplaaiende fakkels
de kleurrijke en lachende
karnavalpop. Eerst mochten
de Prins Karnaval Stefaan en
leden van het feestkomité
ippel
Vend a -■ II - Als eerste onderdeel stond
lony >n mdKSIKdVdlKdClG zan9 en dans °p het welge-
>us vulde programma. Kraaiend
een heuglijk feit dat ook de kinderen een deel van de van pret hotsten en botsten
te en lekkere karnavalkoek opeisen en niet voldaan zijn de uitgelaten vierdertjes in
enkele korte, maar dure toertjes op een dolle molen, de zaal rond, en vooral bij de
willen zich ook eens deftig uitleven, een fijn masker «vogelkesdans» leek de St.
erleo etten en een stoet vormen. Hiervoor kwamen ze goed Annazaal te barsten onder
hun trekken in de grootse kinderkavalkade van St. de drukkende atmosfeer,
erleojia, georganiseerd door de Jefkes. Amai, mén frak, wat gaat dat
later worden. We moeten
ons geen zorgen maken,
Karnaval is nog niet aan uit
sterven toe...
Nadien volgden een vijftal
tekenfilmpjes, die enorm
goed in de smaak vielen.
•Gefascineerd keken ze toe
naar de olijke en ondeugen
de figuurtjes. Hierbij ver
dient Johan Schokkaert ze
ker een pluim, want reeds
vele jaden zorgt hij belange
loos voor deze geaprecieer-
de realizatie. Tenslotte
mocht de goochelaar zijn
show opvoeren, die ook nu
weer een sukses was. Deze
man, die beslist de klappen
van de zweep kent, wist de
zaal overtuigend te laten
deelnemen aan zijn goochel
toeren. Zijn ervaring, die hij
onder andere opdeed in pro
gramma's met nonkel Bob
en tante Terry, stelde hem in
staat de kinderen een pro
bleemloos en boeiend uurtje
voor te schotelen. Hij werd
dan ook bedacht met een
«staande» ovatie.
Tussendoor konden de kin
deren ook deelnemen aan
een grootse ballonwedstrijd,
dat ook een regelrecht schot
in de roos was. Hieraan wa
ren duizenden frank prijzen
verbonden, en de prijsuitrei
king heeft plaats op zondag
22 maart. Gelukkig kunnen
de Jefkes (zoals gewoonte)
terugblikken op een ge-
slaagd Jefkesbal, zodat ze
'as een lust voor het een goede beurt kri|gen in gemakkelijk uit de rode cii-
die bonte wemeling hun «Oilsjters Guiness Book fers zullen geraken
[kinderen, uitgedost in of Records... Als slotkonklusie: een puike
Kast waanzinnige kleur- Tenslotte mogen we de ver- prestatie van de Jefkes, die
jknat.es. Meer dan 500 klede kinderen ook niet ver- ik hier graag eens op een
cusiaste min.-karnava- geten, want zij waren zowat rijtje plaats: Jef Rimbaut Jef
k vormden een mooie net zout van de stoet. Op het Nimmegeers, Jef Bonner
I, die door de belangrijk- einde waren Ze bi|na door jef pape |die er spijtig ge
iten van de St. Anna- het. dolle heen, maar waren n0eg niet bij was wegens
ehie trok. Het prettige toch ook tevreden dat ze ziekte), Jef Meyer Jef
sel werd vooraf gegaan even op adem konden ko- Borms', Jef Van Durme en
r de suksesvolle fanfare men aan een gekende super- jef Verheyen. Een bijzonde-
het Groen Kruis, een markt in de Raffelgemstraat, re p|ujm hierbij verdient Jef-
muziekkorps, dat nu die voor een goed gevuld ke Bonner, duiveltje doet het
lelijk in haar sas was. zakje snoepgoed had ge- al, die voortdurend dank-
pchter kwam Prins Kar- zorgd. Niet alleen zoetighe- baar werk verricht achter de
II Stefaan, die blijkbaar den, maar ook vruchten, een schermen
kare zondagnacht goed schrift, kogelpennen en een Ongetwi|feld een enige reali-
Berd had, en het feestko- frisdrankje lachten de kleine satje jn Vlaanderen vooral
e: D,e, hoofdbrok echter karnavalvierders vrolijk toe. Qm haar ongedwongen en
de kleurrijke kavalkade Langzaam slingerde de stoet ludieke sfeer in een eigen
aen enkele karnaval- terug naar het vertrekpunt, parochie, die nochtans ver
Ïk." ^erSt ware" er. de de Zaal St. Anna. Omstreeks van het centrum ligt. Zo zie
fchte Oei ren en Poeiten, drie uur ,jep ze vjug VQ| met je maar eens dat je ook best
p verkleed en nooit om meer dgn 500 do|(e magr karnaval kan vieren buiten
grap ot grol verlegen vermoejde kleuters en peu- het centrum. En dat kinderen
e oma ic» wan m tgrs zj. konden nu genjeten ook hun mannetje kunnen
van een twee uur durend staan op karnavalgebied.
man? (Per)
het thema «Oiljst van in
Toid van vriet lank vei-
Doozeleer», dat ze op
nuidelijke en geslaagde
»er tot uiting brachten.
De Brosseleers oogst-
veel en spontaan ap-
s van het talrijke publiek
hun verzorgde wagen
te prehistorie. De massa
pen waren in ieder ge-
Dnder de indruk van de
ssale dinosauriërs en de
larlijke vleesetende rep-
h. Gelukkig waren de le-
bij de pinken om hen te
tedigen: gekleed in de
Iche klederdracht en uit-
'st met de broodnodige
pdschappen, wapens en
Ste benodigdheden
6pen zij een klaar beeld
wat de prehistorie was.
ins was er ook een af-
«iging van de kamaval-
ipVanoigest of beter ge-
als «de vralèke lucht-
;scho ht». Zij hadden hun wa-
Dit opgevat volgehs het ge-
ienja Ie «Liever ne kleine ple-
&dan ne grote ambetan-
aelsie en dat viel dan ook nog
idogp uit. Zij hekelden niet
o' andere versleten poli-
toestand, maar legden
'al de nadruk op de fijne
'or en originaliteit.
'lotte waren nog enkele
i van de fantasierijke
'avalgroep Kartasj over
paid. Waarschijnlijk zal
Kinderkavalkade ook De gorilla von Enrico
Deze tweeamateur-fotografen stonden gezellig op de
Keizershallen te wachten om de juiste shotjes te makoT.
(Per)
Drie prinsen, wellicht uit Duitsland. (Per)
Traditioneel zorgde de Ko
ninklijke Fanfare St. Cecilia
voor de dinsdagavond-tap
toe en de treurmarsen. Deze
degelijke fanfare ging een
treurende en snikkende
stoet vooraf langsheen de
tintelende foorpleinen. Tuur-
lijk waagde de stoet zich aan
enkele blitzbezoeken aan ka-
fees, en telkens kwamen ze
er met betraande ogen bui
ten, want het topvolksfeest
was (bijna) voorbij en op
nieuw zou de nietsontziende
krisis Aalst en omstreken in
een worp wagen, maar deze
misten zij onbegrijpelijk.
Doch, na enkele verwoeste
pogingen vatte de bewuste
vastenavondpop vuur en na
enkele ogenblikken stend ze
in lichterlaaie.
Frans Wauters, voorzitter
van het feestkomitee besloot
Karnaval '81 met de woor
den van Kamiel Sergant:
«En weir doeng voesj», wat
dan ook prompt beantwoord
werd met een instemmend
gehuil.
Ook prins Karnaval Stefaan
Vinck «placeerde» een
woordje: «'t Was enorm de
ze karnaval, maar we doen
voort, steeds op weg naar
beter, want het beste is
slechts goed genoeg voor
Aalst!»
Opvallend is wel dat hierna
onmiddellijk de toffe kafeet-
jes bestormd werden, en er
niet verder leute en plezier
gemaakt werd op de Grote
Markt. Enkel de suksesvolle
karnavalgroep de Saazers
zorgde nog voor show op
hun geradbraakte wagen.
Ook was er opmerkelijk veel
minder volk dan vorige
jaren.
Een kort overzicht over 4 da
gen karnaval zegt ons dat
vooral maandag, maar ook
zaterdag uitschieters waren,
maar dat zondagavond -en
vooral dinsdag heel wat
minder volk op de been was.
Toch waren er nog enkele
karnavalisten die woensdag
ochtend omstreeks zeven
uur naar het station trokken
om er hun vrienden-pende
laars eens in hun hemd te
zetten met het verwijt
«Amai, geir zetj naa ne kier
loierikken...»
