Jean-Marie
erg gemist
Carine Van De Moortel:
de revelatie van het
crosseizoen
Edwin Van Bunderen uit Stekene: De jongste
duivenmelker beeft kampioenenallures
Jean-Marie
weer naar Brussel
Dirk Rosez: Pfaff is de beste E
jKÊmmM
22 - 20.3.1981 - De Voorpost
Antwerp-Beveren 2-1
Een ploeg kan gemaakt worden of gekraakt
onder de lat, zeker met het verderfelijk counter
voetbal dat vandaag wordt geserveerd. Daarom dat
een klassedoelman zo belangrijk ogjt is. Goethals
tilde na afloop niet erg zwaar aan het verlies op de
Bosuil. «We staan nog steeds mooi tweede op de
ranglijst, maar het moet voor iedereen nu toch wel
duidelijk zijn dat wij Jean-Marie Pfaff wel erg
missen onder de dwarsligger,» konkludeerde de
Ieperling. Wat niet wegneemt dat hij in invallers-
doelman Dirk Rosez geen vertrouwen zou hebben.
Klasse heeft de twen uit Denderland zeker, de
ervaring moet hij nog bijkweken.
dré Heerwegh en Harry
Cnops bezorgden de Bo
suilen de volle buit, ook
de manier waarop Davi-
dovic zijn «waakhon
den» het veld had opge
jaagd was hieraan niet
vreemd. Zo kreeg Schön-
berger, Ipermans als
knoeselbijter op de huid
zodat de Duitser vrijwel
nooit zijn sierlijke pi
rouettes kon draaien.
Heerwegh hield Albert
aan de klap terwijl
Boeckstaens aanvoerder
Janssens in het vizier
hield. Wilfried Van Moer
stond negentig minuten
in de tang van Leo Van
der Eist en ex-Lokeraar
Johnny Velkeneers. Wat
de Limburgse cafébaas
af en toe wel erg humeu
rig maakte.
In het Antwerpkamp
drongen vooral Heer
wegh, Mariman, Van
der Eist en Goris zich op
als bekwame jonge ta
lenten. Buyl schaduwde
Fazekas maar kon niet
beletten dat de Hongaar
voorzetten uitstrooide
die zijn aanwezige
bondscoach deden wa
tertanden.
In de 12de minuut
pletste een loeier van een
bedrijvige Heerwegh te
gen de dwarsligger
open. Uitstel echter. Vijf
minuten later kreeg Ro
sez nog duidelijk van
de kook een harde
schuiver van Cnop on
voldoende onder kontro-
le. De daaropvolgende
hoekschop getrapt door
Fazekas werd door Heer
wegh, die aan de eerste
Omdat niet alle beker
leed, zowel in de Ant
werpse als Wase krin
gen, helemaal was weg-
gekropt bracht de wed
strijd tussen Antwerp
en Beveren na de koffie
niet hetzelfde spetterend
vertoon als tijdens het
eerste bedrijf. Toen werd
bijwijlen hartstochtelijk
voor het leder gestreden
zodat af en toe de vlam
wel eens in de Bosuilpan
sloeg. Een onzekere
scheidsrechter Verhaeg-
he trok wel vier gele
kaarten maar hield er
ten onrechte minstens
evenveel in de broekzak.
Bovendien voorkwam
hij alle heibel door te
doen alsof zijn neus
bloedde bij twee school
voorbeelden van straf
schoppen langs weers
kanten.
De eindscore stond
reeds bij de rust op het
elektronische scorebord
al zagen de sinjoren alle
kleuren van de regen
boog. Beveren beukte
wel maar vergat te sco
ren. Een spelwijze die
ook in de uitwedstrijd op
Gent en in de bekerre
turn tegen Lokeren
werd opgedist. Jammer!
Bovendien mocht Rosez
zich in de slotminuten
gelukkig achten dat bij
een knal van de Hon
gaar Fazekas wat een
natuurtalent! de dek-
lat redding bracht.
Taktisch opzet
klopte
Niet enkel de korven
van Kruibekenaar An-
SK Beveren gaat dan
toch in beroep tegen de
schorsing die het Sport-
komitee uitsprak en die
hun pakkeman Jean-
Marie Pfaff (voorlopig)
tot 30 juni op de bank
kluistert. Volgende
week vrijdag zullen
«wijze» bondsrechters
moeten oordelen of de
nieuwe elementen die
het geelblauwe -klubbe-
stuur én Jean-Marie
Pfaff op de groene tafel
gooien de heren met de
bef «Pfaff» kunnen doen
staan.
Uit goede bron verna
men we deze week ook
dat leiders van Beveren
ook op de politieke toer
zullen gaan om het on
recht dat hun doel
man werd aangedaan te
bewijzen met., televisie
beelden. Want zoals we
reeds vorige week schre
ven zou de beeldbuis
voor dé waarheid en
niets anders en dat
toch vragen én de Voet
balbond én alle voetbal
fans in de zak hou
den. Waarom?
In een kommuniqué
dat door de klubleiding
van Beveren tijdens het
voorbije weekend werd
diets gemaakt aan de
réspektievelij ke media-
bronnen, deelde men
mee dat niet in beroep
werd gegaan tegen de
schorsing omdat de
«middeleeuwse» recht
spraak van onze vader
landse voetbalbond toch
geen ander bewijsmate
riaal toelaat dan de enig
zaligmakende verkla
ring van de ref zelf. Men
oordeelde toen dat geen
enkel risiko mocht wor
den gelopen. Om het mo
rele leed van Pfaff en de
klub enigszins te ver-
yohten werd een beroep
gedaan op de BRT om de
televisiebeelden die de
onschuld zouden kun
nen aantonen de huiska
mer in te sturen. Wim
De Gruyter, sportchef
van de Vlaamse televisie
stelde dat het misdrijf»
zou kunnen gebeurd
zijn op het moment dat
Pfaff niet in beeld
kwam.
Dirk Maes, de public-
relationsman van Beve
ren toonde zich erg ont
goocheld over deze hou
ding. «Drie bestuursle
den hebben de beelden
veelvuldig bekeken. De
camera heeft het
scheidsrechterstrio in
het vizier tot ze in de
tunnel onder de tribune
verdwijnen. Al wat hen
kon overkomen moet bij
gevolg vastgepind zijn.
Waarom de waarheid
verdoezelen?»
Nadat nu ook de tele
visie weinig genadevol
leek, besliste het klub-
bestuur om dan toch
maar in beroep te gaan.
Het geval Jean-Marie
Pfaff komt dus voor een
tweede keer vrijdag 28
maart voor de groene
tafel.
Luk VAN BEL
staander had postgevat,
in de verste hoek gede-
vieerd (1-0).
Heerwegh had blijk
baar de smaak te pakken
want enkele minuten la
ter stormde hij opnieuw
in de spits maar zijn
tweede goal werd met de
hand uit de schiettent
geslagen. Penalty? En
kel Verhaeghe had niets
gemerkt.
Twee minuten
twee goals
Na een uitstekende
voorzet van Wilfried
Van Moer geraakte Al-
bert in de 28ste minuut
voorbij Mariman en kon
de Joegoslaaf Silvar ver
rassen (1-1). Zestig se-
konden later kon Beve
ren alles herdoen, zon
der resultaat echter.
Boeckstaens bereikte
met een ideale voorzet
Cnops die de bal met een
Zwitserse preciesheid
over Rosez lobde (2-1).
Beveren gaf zich niet
gewonnen. Op de 33ste
minuut drong Albert de
rechthoek binnen waar
Silvar de Duitser pakte.
Strafschop? Ook deze
keer pinkte Verhaeghe
enkel maar. En zeggen
dat «kompensatie» in
voetbal niet zou mogen
bestaan. Tijdens de
tweede helft bouwde de
Antwerpenaars een ste
vige gordel rondom hun
doel. Beveren beet de
tanden stuk, tevergeefs.
Eén keer kreeg Jean
Janssens nog een uitste
kende doelkans, maar
het waren vooral de
roodwitten die verrader
lijk aanlegden op de
counter. Zo kregen Fa
zekas en Goris twee ju
welen aangeboden. De
Hongaar trapte de aan
geboden kans tegen de
onderkant van de deklat
terwijl Goris meters
naast een lege doelmond
keilde. Maar wat bete
kende het allemaal nog?
Antwerp blijft in de run
voor een Europees tic
ket, dat ook Beveren o.i.
nog moeilijk kan ont
glippen, tenminste in
dien men door de strub
belingen rond Pfaff en
het heengaan van Pau
wels tijdens de jngste
dagen niet vergeet te
voetballen, 't Zou jam
mer zijn.
Luk VAN BEL
De ploegen:
Antwerp: Silvar, Boeck
staens, Heerwegh,
Velckeneers, Mariman,
Ipermans, Fazekas,
Müller. Van der Eist,
Goris, Cnops.
Beveren: Rosez, Jaspers,
Garot, Buyl, Alcock,
Van Moer, Schönberger,
Albert, De Cubber, Cluy-
tens, Janssens.
Doelpunten
18'Heerwegh 1-0
28'Albert l-l
30'Cnops 2-1
Vervanging: 71' Van
Camp i.p.v. Muller.
Gele kaarten: Velcke
neers, Garot, Buyl en
Mariman
Scheidsrechter: Ver
haeghe
Toeschouwers: 12.000
In ons nummer van 6 maart publiceerden we een
interview met Dirk Rosez, de «nieuwe» keeper van
SK Beveren, en met diens vader.
In niet mis te verstane bewoordingen zette vader
Rosez zich toen af tegen Eendracht Sint-Gillis, de
klub waar Dirk door de Wase Eerste Nationaler
werd weggehaald. Volgens vader Rosez zou Een
dracht hem nog een pak geld schuldig zijn.
Voorzitter Leonard Baetens is het allesbehalve
eens met deze bewoordingen en stuurde volgende
verklaring:
In «De Voorpost» van 6 maart laatstleden kon
men op bladzijde 17 de verklaring lezen van de heer
René Rosez, vader van Dirk Rosez, de huidige
doelwachter van SK Beveren, als zou Eendracht
Sint-Gillis hem nog honderdduizenden franken
verschuldigd zijn.
De bestuursleden van Eendracht Sint-Gillis erva
ren dit als eerrovend en lasterlijk.
Dirk Rosez doorliep de jeugdrangen van Een
dracht Sint-Gillis waar hij begeleid werd zoals alle
andere jeugdspelers door mensen die zich onbaat
zuchtig ten dienste stellen van de Eendrachtjeugd,
erover wakend dat buiten de sportieve begeleiding
ook de opvoedende taak wordt vervuld.
Sommigen van deze mensen die aan de jeugd hun
vrije tijd opofferen hebben voor Dirk Rosez nog
meer gedaan. Niet alleen hun vrije tijd offerden zij
maar zelfs als zelfstandigen hebben zij nog hun
werk verwaarloosd om Dirk Rosez de woensdagna
middag op school af te halen in West-Vlaanderen
(waar Dirk intern leerling was) om hem naar
Brussel te voeren toen hij was aangeduid om als
geselekteerde 14-16 jarige de Heyzeltrainingen te
volgen.
Als 16-jarige jeugdspeler kwam Dirk Rosez in
het doel van het eerste elftal waar hij vlug in de
kijker liep wegens zijn talent als doel verdediger.
Nadat het klubbestuur van Eendracht Sint-Gillis
onderhandelde met SK Beveren dat belangstelling
had voor de aanwerving van Dirk Rosez, werd door
deze laatste een kontrakt getekend bij SK Bevei Alh
zonder de aanwezigheid van een bestuurslid v Hf E
Eendracht Sint-Gillis. v
Dirk en vader Rosez vertikten het om beroep tn£
doen op iemand van het klubbestuur van Eend
dracht Sint-Gillis om hun belangen te helpen veri rste
digen. Wanneer zij zich achteraf onvoldaan voe! iats
met de voordelen die dit kontrakt meebracht, di oh 1
was dat him zaak want ten slotte gingen zij bij tste
ondertekening van het kontraktakkoord metisloc
voorwaarden. Eendracht Sint-Gillis werd voor sloc
overgang van Dirk Rosez financieel vergoed doirne
SK Beveren via de Koninklijke Belgische Voetb twi
bond overeenkomstig de van kracht zijnde reg :en
menten.
Daartegenover was Eendracht Sint-Gillis nii ma
schuldig aan een speler die zijn klub verlaat ma k d(
toch werd Dirk Rosez een passende afscheidshul
aangeboden. Moeder en vader Rosez werden in ^ni
bloemen gezet en Dirk zelf kreeg vanwege EeN?'
dracht Sint-Gillis een gouden polsuurwerk als^ss
scheidsgeschenk met de wensen voor een suks
volle toekomst in hogere reeksen.
Wat vader Rosez ertoe mag aanzetten om leuge
achtige beweringen te verspreiden en bestuurs
den van Eendracht Sint-Gillis te pas en te onp
verdacht te maken kan niemand begrijpen. a
Iedereen weet dat men zich in een vereniging ni
moet inzetten om later voor het gepresteerde we
veel waardering te ondervinden, maar dat ra
belasterd wordt gaat wel wat te ver. Het klubl fy
stuur van Eendracht Sint-Gillis, dat aan een int( U
se jeugdwerking blijft doen, en Dirk Rosez ni
steeds veel sukses toewenst in hogere regionf
achtte het dan ook tot zijn plicht de onwaarhf
tegen te spreken en het publiek daarvan in
lichten.
Het bestuur van Eendracht Sint-Gillis zal tra$0i
ten alles in het werk te stellen om zich verder inf®.'*
zetten voor de jeugd en het vertrouwen van
ouders niet te beschamen.
Namens het klubbestui 'an
Leonard Baete
voorzitt
iels
Die
El
laai
De Zeelse loopster die debuteerde bij Denderland,
maar sedert twee seizoenen bij A.C. Zele is aange
sloten, mag zeker de revelatie van het crosseizoen
1981 genoemd worden. Ze liep 10 crossen, waarvan
ze er vijf won. Ze eindigde drie keer tweede eenmaal
derde en en in het Belgische kampioenschap werd
ze negende. In het arbeidersverbond liep ze twee
wedstrijden en het werden evenveel overwin
ningen.
Een knap seizoen voor deze 20-jarige atlete, die
samen met haar echtgenoot Eddy Maes, een echt
atletiekgezin vormt.
Carine is steeds een atle
te geweest, die tot de
groep van de beteren be
hoorde. Ze was daarom
nog niet het echte win
naarstype. Haar meest
in het oog springende
prestatie was een vijfde
plaats in het Belgisch ju
niorenkampioenschap
dat Bernadette Buysse
won en waarin Marleen
Christiaens derde ein
digde. Revelatie Van de
Moortel heeft in de
jeugdreeksen een beetje
in de schaduw gelopen
van die twee Zeelse meis
jes Buysse - Christiaens.
Nu ze alle drie bij de
seniores aantreden heeft
zij het vaandel overge
nomen.
Ommekeer
Haar in het oogsprin
gende resultaten zet Ca
rine op de rekening van
haar trainer Eugeen De
Kimpe. Sedert een goed
jaar staat ze onder lei
ding van de Zeelse mara
thonspecialist en we
kunnen het stellen dat
Carine een metamorfose
onderging.
«We werken in feite aan
een meerjarenplan» al
dus trainer De Kimpe.
«Het zou fout zijn om
Carine nu al het zwaar
ste schema op te leggen.
We trainen dagelijks,
maar we houden het al
lemaal nog in redelijker
normen. Ze is nog te
jong om alle registers
open te trekken. Het was
pas binnen enkele jaren
dat ze op haar sterkst zal
zijn en naar die piek le
ven we toe. Carine is
daar van overtuigd en
dat is enorm belangrijk.
Haar huidige goede re
sultaten zijn eerder een
rechtstreeks gevolg van
de motivatie en de inzet
die ze voor de atletiek
heeft. Ze leeft er voor.
We zullen ons zeker hoe
den voor overdrijven ze
heeft nog veel reserven,
die ze pas zal nodig heb
ben over enkele seizoe
nen. Haar resultaten
overtreffen dan ook de
stoutse verwachtingen
en het moet voor haar
een stimulans zijn om in
haar mogelijkheden te
geloven».
Carine Van de Moortel
liep te Lebbeke de laatste
cross van het seizoen.
Na het Belgische kam
pioenschap had ze reeds
stoom afgelaten, zodat
haar derde plaats na
Deurbroeck en Meuris,
twee dames die nog naar
het wereldkampioen
schap moeten, meer dan
verdienstelijk is.
Carine zal nog even uit
blazen en recuperen
voor het zomerseizoen.
Vorig jaar beperkte ze
zich meer tot 800 m. Ko-
ben
wed
ang
leru
ana
een
ion<
iooi
He
iter!
liet
Carine Van de Moortel: in 1980 goed
veldloopzeges, (bvw)
mende maanden wil ze sen op de 1500 r
zich op de piste toespit-
BE1 lene
erin
Er wordt her en der wat gedaan om de jeugd tot de
duivensport aan te trekken. De beste propaganda is
nog altijd hetgeen men van huize uit meekrijgt. Dit
is ook het geval met de 8-jarige Edwin Van Bunde
ren, van het Preekekeplein te Stekene. Het duiven-
spel staat er centraal: hij hoort altijd maar over
duiven praten, als hij het raam van zijn kamer
opentrekt kijkt hij op de moderne installatie van
vader. En als er dan een Olympiadehok als de
tandem De Wit - Van Bunderen achter jou staat,
dan is de zaak rond.
De Bosuilen waren niet lief
voor hun buren:
zij willen ook
Europese avonturen!
Edwin heeft zijn eigen hok
ken, zijn eigen duifjes, ge
selecteerd uit het wondere
kweekhok van vader Aimé.
En succes had hij vorig sei
zoen ook al. In het lokaal te
St.-Gillis-Waas klokte hij de
eerste duif uit Barcelona
met zijn bonte stier. Een
genoegdoening voor het
kleine pittig ventje, dat
niettegenstaande zijn
jeugdige ouderdom hon
derd uit over de duiven kan
praten. 'Hij zorgt zelf voor
de verzorging, het reinigen
van zijn hokken en 's zon
dags is hij paraat om de
duifjes te klokken.
MenJieeft daarvoor wel wat
aanpassingen moeten doen.
Vader Aimé liet bakken ma
ken waar hij kan opstaan
om de binnenlopende duif
jes te kunnen pakken. Eén'
zaak is zeker: jong geleerd
is oud gedaan. Soms krijgt
hij het wel eens op de heu
pen als er meerdere met één
keer binnenvallen. Hij
durft ze dan wel eens onder
zijn arm steken om de ring Qe jongste duivenmelker van België, de achtjarige Edwin Van Bunderen, staat
J--o i/t mu. .w..,w. - Z7 -
af te trekken. Maar ook pronken met zijn beker. Hij wordt geflankeerd door het bestuur van Smt-uitn
voor Edwin geldt de stelre- Waas en de Oostvlaamse voorzitter Hermis. (bvw)
gel dat er leergeld moet be
taald worden.
len.
Eén zaak staat vast Elet moedigen. Hij heeft het scheerde. Naast de inter- titel van algemeen ly 0rt
wordt een nieuw en jong goede voorbeeld op het hok provinciale zege uit Poitiers pioen mee.
geluid in het duivenspel en van vader, dat in 1980 nog en in de St. Niklase Ver
zijn durf is zeker aan te maar w oge toppen bróedering kreeg hij ook de
lag
