Freddy Cornelis«Populariteit van
het handbal stijgt gestadig
Frans Van Der Veken, de Vlaamse rugbypionier
Speelt voor Avanti en de nationale ploeg, traint Atilla Temse
«Freddy, een voorbeeld)'
KBC Buggenhout onttroont leid
'Het begon 20 jaar geleden bij Alfa St.-Gillis...
Zowat 20 jaar geleden werden te St.-Gillis Dender-
monde de handen in elkaar geslagen om een rug
by klub op te richten. De initiatiefnemers Pol De
Visscher, Frans Michem, Lievin Van Boxtael en
Pros Seger om er maar enkele te noemen, kregen
onmiddellijk ook Lebbeekse steun van Frans Van
der Veken.
Deze toen 38-jarige all-round sportman was op slag
en slinger tot over de kop verliefd geraakt op deze
voor de streek praktisch onbekende discipline, die
hij om zijn eigen uitspraak te gebruiken «een echte
mannensport» noemde. Frans Van der Veken had
het zodanig te pakken dat hij in tegenstelling tot de
andere Alfa-leden, er onmiddellijk met volle kracht
tegenaan ging. De twee wekelijkse trainingen met
de ploeg bleken hem verre van voldoende om zijn
honger te stillen. Hij zocht en vond kontakt bij
Asub, Scab en Anderlecht, waar hij da.n ook de
oefeningen als toemaatje gingen volgen.
In zeer korte tijd stak
Frans Van der Veken
heel wat aan rugbyerva-
■ring op, zodat de St.-Gil-
lisse Alfa-jongens best
naar hun «senior» kon
den opkijken. Geen won
der dan ook dat het bij
de St.-Gillisse klub vlot
van stapel üep. Na twee
seizoenen reeds promo
veerde de ploeg en haal
de zelfs de bekerfinale.
Hier zat stoere Frans
voor heel wat tussen.
Na zich drie volle seizoe
nen volledig te hebben
ingezet voor zijn per
soonlijke vervolmaking
als rugbyman, kreeg
Frans Van der Veken
een eerste erkenning
vanwege de Belgische
rugbybond met zijn op
name in de Belgische na
tionale ploeg. Ondertus
sen was Frans ook tot de
vaststelling gekomen
dat België om in de rug-
bysport vooruit te ko
men enkele goede trai
ners kon gebruiken.
Naast zijn reeds drukke
bedrijvigheid op en om
de rugbyvelden ging hij
dan ook op jacht achter
een trainersdiploma, dat
hij met brio behaalde en
als supplement de ge
lukwensen van de Belgi
sche rugbybond mee
kreeg. Frans Van der
Veken speelde toen voor
Standard Luik en trok
samen met Asub en An
derlecht als gastspeler
en met de nationale
ploeg door alle Europese
landen.
Na deze eerste Europese
trip besloot Van der Ve
ken zo snel mogelijk
over te gaan tot de op
richting van een eerste
Belgische rugbyschool
waar jongens van 8 tot
12 jaar zouden kunnen
worden opgeleid tot vol
waardige spelers. Hij
kreeg deze kans bij Avia
Brussel en ging er sa
men met zijn trouwe
vriend en medewerker,
de schot Tom Morris,
van start. Het werd een
sukses over de ganse
lijn. Meer dan zeven jaar
heeft voornoemd duo de
leiding gehad van deze
school. Frans Van der
Veken noemt het een on
vergetelijke tijd. Een
prachtkerel was Morris.
Uit deze school groeide
een Aviajeugdploeg
waarmede heel wat Eu
ropese suk8essen wer
den behaald. Zelfs tegen
de juniores van het be
faamde Clermont-Fer
rand en de cracks uit
Cardiff bleven de Avia-
jongens aan de winnen
de hand.
Het was uiteraard ook
de periode waarin Frans
Van der Veken als trai
ner de nieuwe klub Don
Bosco Antwerpen bege
leidde en hielp van de
grond komen. Het was
de glorieperiode van de
Lebbeken aar, die hier
naast ook nog de kracht
en tijd vond om Coq Mo-
san te trainen. Het was
de periode dat Frans zes
dagen van de week op de
rugbyvelden door
bracht, drie ploegen
trainde en op zondag in
de kompetitie aantrad.
De jaren vlogen voorbij
en op deze Vlaamse rug-
bypionier bleek niet de
«■minste sleet te komen.
Met de tijd verdween hij
wel uit de kompetitie op
het hoogste niveau,
maar vandaag de dag
weet hij nog heel sterk
uit te halen bij de vetera
nen. Op een manier zelfs
om veel jongeren te doen
blozen.
bondsverantwoorde
lijke was hij in 1978 een
maand in Argentinië
met de selektie van de
Brusselse Universitei
ten. Met uiteraard wed
strijden te Buenos Aires,
Cordoba enz. met volle
stadions en een geweldi
ge sfeer.
Terug naar St.-Gillis
Momenteel is Frans Van
der Veken opnieuw trai
ner te St.-Gillis Dender-
monde. Niet van Alfa,
waarmee hij zijn eerste
suksessen boekte en
waar het twintig jaar ge
leden allemaal begon.
Wel bij Zenith, de jonge
ploeg die volgens Frans
Van der Veken nog dit
seizoen de doorbraak
kan forceren. Om de ei
gen konditie op peil te
houden blijft hij zelf ak-
tief als speler bij B.O.L-
.R.A. (Belgium Old
Lions Rugby Ass.).
De beste herinneringen
uit zijn rijk gevulde rug-
bycarrière heeft hij uit
zijn trainersperiode bij
Avia. Hij loodste er zijn
ploeg naar de finale
waarin tegen het toe
nmalig onklopbaar An
derlecht met 16-12 ver
loren werd. Uiteraard
ook aan de seizoenen
1974, 75 en 76 toen hij
met Coq Mosan, Luik
kampioen werd.
Als enige Vlaming in de
ploeg heeft hij nooit
moeilijkheden gehad
met de vurige Luike
naars. Wel kwam het bij
Frans Van der Veken
vreemd over door de di
recteur-generaal van de
F.N. fabrieken een ere-
plakket te worden in de
hand gestopt met als
kroon een vurige Waalse
haan.
Zijn grootste ontgooche
ling kende hij in de fina
le tussen Asub en Buc.
Als trainer van Buc had
hij op de eindzege gere
kend om het seizoen
1977-78 af te ronden.
Het werd een 11-9 ne
derlaag en zulks kwam
hard aan.
Verdere toekomst
Volgens Frans Van der
Veken kan het Belgisch
rugby in de komende ja
ren verder doorbreken.
Na de vijf Europese gro
ten, Engeland, Schot
land, Ierland, Frankrijk
en Roemenië volgen
Rusland, Japan, Italië,
Nederland en Yoego-Sla-
vie in de B-reeks. België
zelf leidt momenteel in
de C-reeks en maakt een
beste kans om bij voor
noemde landen te ko
men aalsuiten. Er zijn
momenteel zowat 2000
rugbyspelers in ons
land en vooral bij de
jeugd staat er een ruime
belangstelling. In dit
verband wordt trouwens
een flinke inspanning
geleverd op liefhebbers
vanaf de leeftijd van 8
jaar af op te vangen. Wie
zich sportief wil uitleven
als echte liefhebber in
een geest van fair-play
en respekt wil opbren
gen voor de tegenstan
der, hoort in het rugby-
huishouden thuis. Rug
by is troüwens ook een
sport waarin klassever-
schil nooit tot uiting
komt en waarin kollecti-
viteit doorslaggevend is.
Om de doorbraak moge
lijk te maken, blijft deze
rugby-veteraan hopen
op het begrip van de ge
meentelijke overheden
en de steun van de pers.
«Mijn wens en doel blijft
voor alles van deze jonge
rugbyfans «echte» man
nen te maken, die het
ideaal verder moeten
uitdragen. «En dat
zulks in de nabije toe
komst kan waar ge
maakt, blijkt uit de re
sultaten die de jongste
jaren met de nationale
ploeg uit de bus zijn ge
komen en de aangroei
ende belangstelling,
vooral in het Vlaamse
land. Trouwens klep
pers als Frans Van der
Veken zijn niet zinnens
in de eerstkomende ja
ren aan afremmen te
denken. Als adviseur en
lid van de beroepskom
missie van de Belgische
Rugbybond en als trai
ner van Zenith kan hij
nog heel wat aan nuttig
werk verrichten. Trou
wens uit de rugbysfeer
geraakt hij niet zo ge
makkelijk los, gezien
Van der Veken «junior»
op weg is de voetstappen
van zijn vader te druk
ken. Op elfjarige leeftijd
zagen we hem reeds een
eerste klassewedstrijd
leiden tussen Alfa en
Buc. Daarna werd hij
uiteraard een der leer-
gierigsten in de Avia-
school. Hij bracht het
snel tot internationaal
junior wat hem onverge
telijke reizen bezorgde
door Europa en wed
strijden in stadions met
vaak meer dan 40.000
toeschouwers. Hij werd
uiteraard ook snel opge
merkt in het buitenland
en als dusdanig door de
Franse federatie op een
stage uitgenodigd.
Thans is Van der Veken
«junior» reeds uitge
groeid tot een van de va
ste waarden in onze na
tionale seniorsploeg, en
heeft op 23-jarige leef-
Rugby? Het aantal streekploegen blijft tot het minimum beperkt. Alleen
Dendermonde komt af en toe in de belangstelling, doch de grote volksto
naar de matchen is er niet...
tijd nog een ganse rug-
bycarrière voor de boeg.
Vader Van der Veken,
door kenners ook we
ieens de Van Moer van
het rugby genoemd, wil
thans al zijn krachten
wijden aan Zenith. Met
de geest die de Zenithers
bezielt, moet het moge
lijk zijn de rugby sport
in het Dendermondse op
relatief korte periode
zijn vroegere standing
te doen herwinnen.
Trouwens, met een der
gelijke trainer als voor
beeld, heeft niemand
verdere aansporing no
dig. Het kan enkel be
paalde oud-spelers aan
zetten het opnieuw te
proberen om de plaatse
lijke jeugd ook verder te
stimuleren. Wordt de
aanpak op zeer jeugdige
leeftij d vooropgesteld
dan zijn we van oordeel
dat het vooral de inzet
om het doel te bereiken
wat van doorslagge 9er
aard is om te
Hier kan de persooijjj!"
Frans Van der Vi j Vl
nogmaals tot voor tuur
worden gesteld a )at
onbaatzuchtige a |S 0
man, die eerder opl rgec
leeftijd gestart
schitterend wist
maken.
Freddy Cornelis (24) is in het dagelijks leven installateur bij
de R. T. T. Hij speelt niet alleen handbal bij Avanti Lebbeke,
maar ontpopte zich tevens tot een vaste waarde in de
nationale ploeg. Bovendien traint hij Atilla Temse. het
team waar hij destijds met handballen begon. Een
zwaarbeladen sportief programma dus, te zwaar wellicht.
Of dat alles nog wel te kombineren valt: de trainingen, de
wedstrijden (die in het buitenland niet te vergeten), het
trainen van een team?
«Moeilijk,» beaamt Corne
lis. Toen hij zowat tien jaar
terug debuteerde diende
Freddy zich tot trainen te
beperken, voor matchen
was hij immers nog te jong.
ATILLA TEMSE
Bij het einde van de jaren
zestig, begin zeventig,
speelde Avanti Lebbeke zijn
«thuiswedstrijden» in Tem
se. Toen stak de plaatselij
ke Chiro met een handbal-
ploeg van wal: Atilla Tem
se. Trainer in die begin
periode van Atilla Temse
was Johan Keppens. Na
een jaar werd Cornelis vol
waardig bij Temse ingelijfd
en ging aan wedstrijden
deelnemen. In 1973 promo
veerde de klub naar derde
nationale. Renaat Moeyer-
soon trainde toen Temse.
Moeyersoon was later een
tijd lang trainer-coach bij
Lebbeke en is thans sport
verslaggever. Seizoen na
seizoen was het voor Atilla
Temse een gevecht om in
voornoemde afdeling te
blijven. Uiteindelijk degra
deerde de ploeg.
In dat jaar (1978) kwam de
transfer naar Avanti Lebbe
ke er voor Freddy Cornelis.
Er waren reeds eerder kon
takten geweest (1973-74),
maar die waren afgespron
gen omwille van het feit dat
Freddy niet over eigen
transport beschikte.
was evenwel dat we de
Belgische Beker wisten te
veroveren ten nadele van
landskampioen Mechelen.
Daarmee plaatsten we een
orgelpunt op een uitste
kend seizoen. Ik moet toe
geven dat de transfer van
derde naar eerste nationale
een grote stap betekende.
Toch is dat eerste jaar erg
meegevallen.»
Het daaropvolgend seizoen
(79-80) werd Avanti tweede
in de kompetitie, na een
nederlaag in de testwed
strijd tegen Neerpelt, met
slechts één doelpunt ver
schil.
Tegenwoordig gaat het
Avanti Lebbeke niet voor de
wind wat de nationale kom
petitie betreft. Wél heeft de
ploeg van trainer Eddy De
Smedt bekerambities. Door
de beker te veroveren kan
volgend seizoen Europees
gespeeld
NATIONALE PLOEG
Viermaal werd Freddy Cor-
nis gedurende het seizoen
79-80 opgeroepen voor de
nationale ploeg. Toen raak
te hij echter gewond. In het
nu aan gang zijnde seizoen
is hij evenwel een vaste
waarde geworden in het
Belgische team. Freddy
Cornelis:
«Iedere ploeg heeft zijn
eigen speelwijze. In het
nationale team worden spe
lers met een verschillende
speeltrant samengebracht,
wat niet zelden tot proble
men leidt. Niettemin be
schikken we thans over een
goed. homogeen team.«
Cornelis speelde dit sei
zoen ook al drie keer in het
buitenland. In IJsland ook,
waar handbal, op voetbal
na. de populairste sport is.
We vragen hem waarom
handbal bij ons geen al te
grote belangstelling ge
niet: Onze sporttak is de
laatste jaren populairder
geworden. Steeds meer
ploegen worden gevormd.
De vooruitgang geschiedt
niet met rasse schreden,
maar toch».
Trainer De Smedt van Avan
ti Lebbeke is tevens trainer
van de nationale ploeg. Een
man met een klare kijk. «Hij
stelt steeds het beste team
samen. Het bevoordeligen
van spelers van Avanti is er
zeker niet bij,» aldus Fred
dy Cornelis. In 1982 worden
de C-Wereldkampioen-
schappen georganiseerd.
dit,
nach
Naar aanleiding van het gesprek dat we m
sportman Cornelis hadden, polsten we ook even i
trainer. Eddy De Smedt: Freddy is een voorbei
van een ploegspeler. Het spreekt vanzelf dat at zi
overgang van Temse naar Lebbeke niet gemakkei iel f
was. De kloof tussen derde en eerste nationale
biezonder groot. Ik herinner me nog dat Freó
tijdens de eerste trainingen bij Avanti veel he
qfgezien. Maar na ongeveer drie maanden was
reeds uitgegroeid tot een volwaardig kern speler,
dit ogenblik is hij één van de beste verdedigers
België. Dit seizoen hebben we hem, wat Avafci
betreft, meer als opbouwspeler ingezet. In
nationale ploeg komt hij echter vooralsnog beter
zijn recht als typeverdediger.
R.
KRACHTBAL
aper
de
Frar
het
Freddy Cornelis. via de Chiro bij het handbal terecht
gekomen, (c)
Met de huidige ploeg Ook wat de nationale ploeg
zouden we naar de B-groep aangaat, worden enkel de
moeten kunnen promove- verplaatsingskosten ver
ren,» meent Cornelis, «dat goed.»
zou een groot sukses bete- Handbal op drie fronten,
kenen. Het is dan meteen
ook DE doelstelling waar de
nationale ploeg naar toe
leeft.
TRAINER
BIJ TEMSE
vergt dat niet teveel? «Het
is een feit,» zegt Freddy
Cornelis, «dat het trainen
en matchen spelen voor
zowel Avanti als voor de
nationale selektie enerzijds
en het coachen van Atilla
Atilla Temse heeft dit sei- anderzijds, steeds moeilij-
zoen uitzicht op promotie, ker te rijmen valt. Je moet
AVANTI LEBBEKE
Het eerste seizoen bij Avan
ti was er een met optie.
Freddy: «Er waren toen
nogal wat gekwetste spe
lers zodat ik prompt in de
eerste ploeg werd gedropt.
Ik werd er ook onmiddellijk
aanvaard. De mentaliteit
was prima bij Avanti. De
tweede match was al met
een het toptreffen tegen
Sasja. Ik verdedigde goed
en kon ook nog een doel
punt maken, toen we met
vier in het veld stonden. Dat
seizoen eindigden we op de Freddy Cornelis:
vijfde plaats. Het mooiste
De ploeg draait goed, de
motivatie is er weer, dat
was niet het geval toen
Freddy Cornelis drie jaar
terug het aanbod aannam
om z'n «oude ploeg» te
gaan trainen. «Temse
speelde ronduit slecht. Het
tweede jaar ging het merke
lijk beter. Nu natuurlijk
hopen we als eerste het
seizoen af te sluiten, we
zijn op de goeie weg.»
tenslotte ook de nodige tijd
voor je gezin kunnen vrij
maken.»
Renaat VERMEIREN
In derde afdeling C stond
dit weekend de derby Sint-
Amands - Buggenhout op
het programma, welke niet
onopgemerkt kan blijven.
De Buggenhoutse spelers
waren ondanks de afwezig
heid van Ruddy Van Verre
erg gemotiveerd om bij de
leiders te gaan winnen
Sint-Amands moest het
stellen zonder achterspeler,
wat het in verdediging erg
moeilijk maakte, maar de
eerste tien minuten ging al
les goed en het spel bleef
opgaan tot 8-8.
Vanaf het kwartier begon
Buggenhout het tempo op
te drijven om via de sterk
spelende Bart Willockx en
Dirk Stallaert uit te lopen
tot 9-13 bij de rust. Ook in
de tweede helft bleef Bug
genhout goed draaien en de
verre worpen van Robert
Brusselmans (Sint-
Amands) vonden sti
goed verdedigende E
of Verest en Tilley o !et
weg.
De Buggenhoutse i
bleef goed en BugdËL^J
behaalde in deze bela
ke wedstrijd een
overwinning.
Ge
Ier w
land i
2e afdeling
Jabbeke -
KBC Buggenhout ü^vijde
Een verzwakt Bugge
startte zeer sterk tege tusse
beke De score bleef |faat
opgaan tot 5-5. Na I "kou
fouten moest Bugge
de rol lossen. Bij d( 1 st
was het dan ook 14-1 'end
de appelsientjes kon
genhout het zeer 'dor
tempo nog even volhfl
maar moest dan wee
meesterschap van Ja
ondergaan. Eindstan epast
iang<
Éentei
É?e rr
Tijda
was
promoveren.» (rdg)
<We moeten naar de B-groep zien te
TEVEEL?
Gemiddeld drie avonden
per week is Freddy Cornelis
van huis weg om zelf te
oefenen of om Temse te
trainen. En dan zijn er
ook nog de wedstrijden. «Ik
doe het louter voor de
sport, voor geld moet je
trouwens niet aan handbal
doen. In gans de kompetitie
zijn er slechts enkele spe
lers die betaald worden. Bij
Avanti is er geen enkele die £>/c Staes, nationaal judokampioen, werd ontvangen op het kasteel C
aan handbal geld verdient. £r/c woont in Melsele doch is aangesloten te Zwijndrecht. Iv
32 - 20.3.1981 - De Voorpost
