Manu Ferrerra:
«Eendracht haatd
me uit het slop»
^ngzZnepenJ:. h rlen be-
17.4.1981 - De Voorpost
I
-scorem ikel
tweede et at
laat h( >t oo
alvast een unieke steun niet alleen met doorge-
geweest, die is ook een dreven kapitaalsinjek-
beetje behoudend, maar ties worden prestaties bij
toch is zijn bloed met elkaar gevoetbald. Er
Braziliaanse hartelijk- zijn nogal wat ploegen
heid doorvloeid. Momen- die zich laten glijden op
teel vormt Eendracht loutere poen, doch de in-
Aalst een hechte familie, eenstorting als het iets
we voelen elkaar aan, en minder gaat manifes-
met Heylens als trainer teert zich veel vlugger,
weet iedereen waaraan Bij Aalst zit alles piekfijn
zich te houden. Wanneer snor, de jongens weten
je moeilijkheden hebt is dat er moet gewerkt wor-
wel altijd iemand bereid den om de eindronde te
Manu in volle inspanning, (lp)
Gebukt onder een grauwe, akelig koude doe ik zelden of nooit,
mist, ligt Brussel er nog afstandelijker bij dan elke zaterdag zit ik om 22
anders al het geval is. Aan het Rogiersplein uur *n bed en voor een
stillen we onze eerste honger met een stedelij- belangrijke wedstrijd
ke wafel en wachten op de nieuwe wonderboy
van een herrezen Eendracht Aalst. Manu Fer-
genieten, en zo mijn
technisch kunnen in de
schaal kan gooien. Dat
counteren ligt me wel.
Een pasje in de diepte,
vlug een mannetje voor
bijglippen en de bal naar
doel sturen. Een center
naar een vrijstaande kol-
lega, of zelf het geluk
trachten te beïnvloeden.
Het moet een tikkeltje
meezitten uiteraard.
Veel mensen hebben
schrik ik er niet voor te
rug nog vroeger onder de
rerra loopt met de handen diep in de zakken op
ken gedurende het trans
ferseizoen. De trainer
van La Louvière vertikte
het om een antwoordje
neer te pennen en Olym-
pique stelde geen be
langstelling in mij. Ik
vreesde al een tweede
jaar voetballoos te moe
ten toezien, maar dan
kwam er echter een ge
weldige kentering in de
zaak.
Aalst deed mijn broer
Francisco van de hand
en toonde wel belang
stelling in zijn inaktieve
broer. Financieel deed ik
mezelf wel de strop om
met die transfer. De voor
zitter van de groenwitte
klub liet me een papier
tekenen waarbij ik afzag
van al het geld dat de
de klub me nog moest, en
De geloof me, dat was niet
weinig. Wettelijk is zo'n
transaktie helemaal niet.
len of spelen? Ik koos
Stor-
ons ai. zijn guitig jongensgezicht straalt. Met Tan kroeg'tot kröe^slen"
de Spanjool dolen we door Brussel op weg naar teren heeft me nooit ge-
Schaarbeek, waar Manu en zijn verloofde wo- ïnteresseerd, omdat
nen. In de wagen hebben we het over burge- voetbal van het hoogste
meester Nols en over het probleem buitenlan- belang is voor mij. Ik heb
ders. al ellende genoeg ge
kend bij Crossing
«Ik geloof dat "heel veel tenten op als toerist, om Schaarbeek om nog meer
mensen zich een beetje ginder te blijven voel ik avonturen mee te maken,
verkijken op het nationa- helemaal geen behoefte. Was dat een rotperiode,
liteitenvraagstuk,mij- Wellicht heb ik het hier, ik sta er nog versteld van
mert Manuel. «Toen de ondanks alles, nog stuk- wat ik in die tijd alle-
Belgische ekonomie nog ken beter. Weet je wat ik maal te doorstaan kreeg,
draaide als een kermis- wel eens mis? Da's de Ik was zowat het zwarte
molen had het land han- zon. In die koude, barre schaap van de familie,
den tekort om de vraag wintermaanden hier duf- Niets kon ik doen dat de
met een afdoend aanbod fel ik me extra in. Nee, goedkeuring van
te smoren. Hiervoor deed geef mij maar moeder groep meekreeg,
de Belgische regering zon. voorzitter behandelde
beroep op buitenlanders. Ik kan me nog glashei- me als een misdadiger.
Aanvankelijk kwamen der voorstellen hoe we Verloor Crossing dan rnaar~wat 'kon"ik"doen'?
enkel Spanjaarden, Ita- hier gebogen onder de werd ik op het matje ge- Verder blijven verknal-
lianen en andere Euro- bagage in Brussel aan- roepen. Won de Brussel- 1
peanen naar het noord
en. Wanneer de zaken er
tl wat minder rooskleu-
ig begonnen uit te zien,
n men duidelijk aan-
oelde dat de gouden kip
en paar pluimpjes be-
on te verliezen, stelde
ïen nog steeds de gren
en open voor veelal Afri-
aanse werklui. Gast-
rbeiders of wegwerpar-
eiders, noem het zoals
wil, overspoelen
eeds meer het land en
er hoegenaamd geen
erk meer is trachten be-
ralde lieden de buiten-
nders na te wijzen en
3n het etiket 'broodro
er' op te plakken. Maar
ie is er verantwoorde-
jk voor het ekonomisch
ïrval?
Goed. laten we nie-
ïand beschuldigen en
rmen zoeken naar wis-
eloplossingen. want het
s duidelijk dat de hele
>roblematiek niet in één
landomdraai kan opge-
ost worden.
Akkoord, ondertussen
'lijven we hier opgeza-
ield zitten met het
reemdelingenvraag-
tuk. Hoe het in de klei- Soms zet ik zelf een bakje koffie.» (vw)
'.ere steden en dorpen
it, weet ik niet, maar in kwamen. Ik was amper se klub dan hoefde ik
•russel neemt het vaak drie-vier jaar oud en het nooit op een groetje te
Mag ik nog ev<
sluiten bij wat w<
begin verteld
Wel, ik voel me
Belg, maar in hart
ren voel ik nog ste
Spaanse bloed
Ach jongen, ik h
het leven, de zoi
bal... In Aalst hel
op een paar
tijd volledig kunn
pakken. Ik zat wa
diep in de modd<
moeras van ont
ling. Ik ben iemi
me te vaak laat
op emoties, ik k<
tappen maar
woest maken. Ik
God in Frankrijk]
ook van de mei
van de Aalsterse
ters ben ik wég.
sche mensen zijn
werd onmiddellij]
vaard door hen,
nog niet veel bew
de zwartwit sup B]
skandeerden a
Wet daar ,ach
«Jawel, ik voel me gelukkig. Het leven lacht me toe(vw)
mstige omvang aan.
'ooral Turken en Marok-
anen worden op de kor-
sl genomen door 'inge-
etenen', terwijl ook het
mgekeerde het geval is.
Gastarbeiders die niet
aeer weten van welk
out pijlen te maken pak-
en uit met allesbehalve
/ettelijke middelen en
ok de kinderen die zich
oor de maatschappij
ïtwat verschopt voelen
ekken de straat op.
Nee, ik heb niet de
lee een buitenlander in
elgie te zijn, waarom
ok? Sedert december
963 woon ik met mijn
uders in België, ik liep
r school en haalde er
lijn humaniora-diplo-
na. Ik haalde zelfs het
.erste jaar kinesiterapie,
naar daar kapte ik mee
imdat voetbal me nau-
ver aan het hart ligt. Ik
spreek nauwelijks nog
•nkele woorden Spaans
jmdat Frans zowat de
'oertaal is in ons huisge-
;in. Trouwens Spanje
;egt me niks meer. Gedu-
;ende de zomerperiode
ila ik er wel graag de
sneeuwde alsof de hemel
op onze kop ging donde
ren. Wij kwamen uit het
diepste zuiden, nabij
Huelva, waar de zon bij
na elke dag triomfeert. Ik
dacht toen gek te wor
den, het viel allemaal
best mee.»
Na deze politiek finan
ciële inleiding houden
we halt bij een Schaar-
beeks appartement, ge
legen aan de ring vlak
voor een groot park. In
feite zitten we hier aan
de rand van de groot-
rekenen. Op de trainin
gen werd ik steevast voor
luiaard verkankerd. Vo
rig jaar had ik er genoeg
van. Ik baalde van die
hypokrisie. Ik gooide
veel liever mijn shoes op
de vuilnisbelt dan ooit
nog één trap op een
Crossingse bal te geven.
Ik schiet nog in een La
tijnse koleire als ik eraan
denk.
En financieel was er
ook al vuiligheid aan de
knikker. Maanden moest
ik op mijn poen wachten.
voor het laatste.
De financiële overeen
komst met Aalst is min
der gunstig dan die wel
ke ik met Crossing was
afgesproken, maar het
zich vijf minuutjes vrij te halen en iedereen werkt
maken en het volk is ook nu voor iedereen. Het is
geweldig spontaan. Ik zelfs een beetje ongepast
denk écht van Aalst te om bepaalde spelers in
houden. het zonnetje te gaan
Vanwaar die vloeiende plaatsen. De werkers
prestaties van me? Tech- worden heel dikwijls
niek heb ik altijd vol- over het hoofd gezien,
doende in huis gehad, hoewel hun inbreng al
daar moest ik geen sik- leen al de uitslagen sterk
kepit voor trainen. Fy- in de hand werkt. Neem
sisch ben ik inderdaad nu Amolis en Dierickx:
niet de sterkste, vergele- urenlang kunnen die op
ken met een Johan Die- de bal jagen. Dat maakt
rickx ben ik zelfs van uit- het werk niet alleen voor
zonderlijk licht kaliber, de verdediging stukken
Toch moet je rekening lichter, ook voor de voor
houden met de omstan- hoede is het veel aange-
digheden. Bijna een heel namer spelen. In het
seizoen bleek ik tech- steunvlak worden die
nisch werkloos en pas jongens leuk gesteund
sedert augustus vorig door bijvoorbeeld een
jaar train ik terug. Voor Stallaert die niet alleen
de kompetitie al werd ik een prima back is, maar
geplaagd door kwetsu- een opzittend en gevaar-
ren, louter veroorzaakt lijk voorspeler wordt,
door die 'gedwongen wanneer de gelegenheid
rustperiode Mijn spie- zich voordoet. En dat ge
ren konden het werk nog beurt veel, aangezien
niet aan, maar mentaal Aalst een counterploeg is
kon ik bergen verzetten, met een keiharde vuist
Georges Heylens spaar- die reeds meer dan één
de me niet. Ik mocht alle 'favoriet' sterretje heeft
kleuren van de regen- laten zien.
boog bewonderen en In de voorlijn van dit
stikte soms in mijn eigen Aalst spelen is ook al een
zweet, maar da s verge- hele belevenis, het lijkt
evenwel dik gelijk wan
neer ze opwerpen dat
mijn schot naar doel te
wensen overlaat. Inder
daad, ik ben ervan op de
hoogte dat ik als afwer-
ker één en ander tekort
kom, doch daar wordt
hard aan gewerkt. Wat
power-training, en voor
al veel trappen en de
spieren laten ontwikke
len. Dat dropschot, het
lijkt soms meer een slap
boogballetje, moet wor
den vervangen door een
stalen kanonbal... doch
dat zal niet op één jaar
tijd veranderen. Indien
Crossing me vroeger had
laten vertrekken, en ik
een betere begeleiding
had gekregen, was dat
probleem misschien niet
eens de helft zo groot als gooi een plaat
oorzaken zijn is
vrij duister. Ik de
die mensen van
tie houden, van
sche nummertjes
wat improvisatiev I
Mijn manier van v van
len sluit heel dieIach
bij hun verlangei,n- r
schien ligt
peukje verklaring
Hoewel... S< tc
wordt toch ook dc
op de handen ged zijn
In de spionkop
men zelfs met de
liaanse vlag en o
Roy staat in hun
hart gegrift,
heeft deze
langer moeten
voor erkenning. I irloo
Johan Dierickx,
ooit gedacht dat
gen zo kon
Ongelooflijk,
dankzij deze
Aalst uitgegroeid
der
maties in
nale. En laat
komen aandraven
opmerking dat
goals voor de
strafschoppen
sproten, want
we kul! Een
toch omgezet
Niet iedereen
even welk
aan, Salva
Bah, al die
kritiek. Ik kan er
kwaad om makej6 e"
rambal Zal ik je
colaatje
Maar goed, we moeten
daar niet te lang op door
bomen, het verleden ligt
achter me. Ik heb mijn
lessen gekregen, zal er
Lama op de
dan kunnen we
kletsen over
het algemeen,
geen tijd meer?
Belgen hebben
iani
enb
Hooi
ïiscl
toev
lijk I
bl
die
niet
daa
at
ten tijd nu. Onlangs zat
ik wel met een kwaad
aardige spierverrekking
sportieve inkomen kwam doch di, euve, word,
plots heel hoog te liggen klaard en volgend
en zo zal mijn tijd mis- zal ik al heel wat scher_
schien wel definitief
aangebroken zijn. Want
zonder snoeven durf ik
beweren dat ik voor een
paar jaar de kans heb
per staan.
Eigenlijk heb ik het
aardig getroffen bij Een
dracht Aalst. Sportief ge-
gehad om me op het fien kl°P' alle8 .aIs ,een
hoogste vlak uit te leven. -.Us' en goeie sfeer
Meer dan één eerste na-
tionaler kwam naar de
ligt erop uitgestrooid als
hemelse slagroom op
stad, Manu Ferrerra de voorzitter reageerde
schijnt het hier best te als een God-de-vader en
kunnen aarden.
«Hier woont mijn vrien
din met wie ik binnen
een paar maanden in het
huwelijk treed, ik hoop
dat dra de prietpraatjes
als zou ik een gekke
playboy zijn definitief
ophouden. Want kijk, ik
heb zwarte kijkers, git
zwart haar en een ge
bronsde huid, maar
daarom ben je toch nog
niet de grote versierder?
Ik vraag me af hoe ik aan
die naam kom. Uitgaan
transfersom polsen, doch een ^^d^tentaart. Trai-
die lag belachelijk hoog. "?r «^ens heeft geweb
Uiteindelijk viste Aalst veel verdienste en ik
mijn smoel me dan op. En daar ben gra°9 miJ" son*brero
ik zielsgelukkig om. hfm',Hii wee,°'s
Voorzitter Daelemon ?'d"
schonk me onmiddellijk ^°n T™ de P'06?
na uit mijn voegen om te zijn vertrouwen en ook ]iik e"
kunnen voetballen. Als Georges Heylens stond ien Wi h
Inehe.W?n W bescheiden
__L|- weerden dat het nauwe-
schien een tikkeltje lilk„ de middeInlaat
zou uitgroeien, zelfs een
ik kon
houden
Naar het einde van het
seizoen toe barstte ik bij-
het weer wat meezat liep
ik wel te joggen in de
bossen en hier en daar
stampte ik met een ama-
teursploegje tegen het le
der, maar veel voldoe
ning kon mij dat niet
stroef, maar dat wijt ik
voor
mezelf. Ik ben wat timi-
schenken. Ik schreef toen de> zelfs bedeesd, en ik
allerlei klubs aan en ver- voel me rap onwennig
zocht hen vriendelijk wanneer ik niemand van
even aan Ferrerra te den- de groep ken. Salva is
t^i uiiyiucicii, een
lf. Ik hor. w„t «mi. ,weedf Pl°°ts kan be-
machtigen?
Meteen is ook het goe-
gegeven
want
de voorbeeld
aan andere klubs,
wel alsof je in een voor
treffelijk salon naar een
voetbalmatchje ligt te
kijken. Bij manier van
spreken dan, natuurlijk.
Salvador is een meer dan
knappe spits die gere
geld twee mannetjes aan
de praat houdt. Mis
schien is dat minder leuk
voor hem omdat ie dan
minder kleurrijk uit de
verf komt, en veel men
sen merken vaak zijn rol
niet op, maar toch regel
matig tikt hij nog doel
punt jes in de korf. En
Geert Van Roy verkeert
ook al in de konditie van
zijn leven. Tegen alle
topploegen zorgde hij er
voor dat Aalst er goed
onderuit kwam. Tegen
Charleroi scoorde hij het
winnend doelpunt, tegen
Tongeren lukte hij het om
Aalst langszij te brengen
en dankzij hem gingen
we bij konkurrent VK Me-
chelen met de volle pot
aan de haal. Voor mij is
het natuurlijk bijzonder
aangenaam om zo te spe
len omdat ik van een
beetje meer vrijheid kan
al Bei
ui
«Crossing Schaarbeek? Daar ging ik door de he
mijn besluiten uit trek- tijd hé? Altijd opge
ken en hard vechten om van de ene plaati
alles uit mijn voetbal- de andere spurten,
kunnen te puren wat erin ta la vista, sehor!
zit. Ik heb volledig mijn
hebben en houden op het pauj £j£ jfeel
voetbalspel gezet, of zal j la'sP<
ik zeggen dat ik heb ge- paul VERj
gokt, dus...
torbij
i veis
irdar
g die
