ddy Van
en Driessche
eeft steeds
e goal
eten staan
Ilfried Wesemael
aar Bristol-Bradford
Wesemael komt goed
uit «Vierdaagse»
Lucien Van Impe
vliegt
ihrljver en Mommens blijven
Maurits De Schrijver:
slapeloze nachten
srstn
niet
nnen I
i eei
ng.
vas
i eei
niet
1 in
ie be
id.
uzie:
«'t
ons
Van Den Driessche is een bekendheid ge- 8te schreden op het voet-
in de hoogste provinciale voetbalafdelin- balveld gezet. Oorzaak?
naar doel schiet is het voor de De kameraden op
om de tenen uit te kuisen
in de volksmond wordt gezegd. Wanneer
in Driessche vuurt kan er brand van komen,
keer was het raak tijdens het afgelopen
Zeventien keer deed hij de paal (en de
n) trillen. De negentienjarige mid voor van
)endermonde is geen groot spreker. Wan-
met hem praat, dan hou je van bij de eerste
making er meer dan een gunstige indruk
Miel V
er ziRl<
beha n
De voor Vermeulen ingehaalde Imbert slaagt erin twee verdedigers te omspelen en naar doel te schieten. De
bal vloog evenwel boven het kruishout buiten het terrein (E. Aalst-Seraing 0-3) (lp)
op het groot plein. Mij
goed, maar wat zou moe
der over dat voorstel
zei bezorgde moe. Zie je
dat je gebrekkelijk
wordt geschopt. Maar
uiteindelijk plooide ze.
Zoontje lief mocht de
shoes aantrekken. Al
leen op zaterdagnamid
dag en zeker zien dat je
voor het donker thuis
zijt. Van trainen in de
week was er geen spra
ke. Kinderen van tien
jaar moeten voor donker
thuis zijn, was haar re
denering. Maar ook
daar zou verandering in
komen. Samen met de
bij
Van Den Dries-
un je niet beter
!;jken als met een
folksjongen». Iet
teruggetrokken,
een gouden in-
Geboren en geto-
het landelijke
waar Pol en Pier
kennen was het
eze jongen van
ten een hele bele-
n de dorpsklub te
en de weg naar
naar Dender-
in te slaan,
kan ik gaan
allemaal die
mannen?» flitste
Eddy's hoofd
j een eerste keer
mogelijke over
werd gepolst,
gehard Van der
is nu eenmaal
die vertrouwen
lit. Richard is ie-
lie niet alleen «au
is wat betreft
Hij heeft ook
tfltennis, en weet
met de mensen
delen. Ook met
IV an Den Dries-
ichard Van der
had de dorps-
niet minder dan
er van nabij gaan
Toen hij een eer-
r met Eddy Van
iessche persoon-
pon takt trad, boe-
"j, hij al onmiddel-
trouwen in bij de
v<nfcete
iaak
naar
r noq
»ven
liet
ach
ater
ite
weert)
hure
1 vai
unn<
lijk
ir 1
1.»
geenfc
de n
rgesl
Dij el
irlijk
1,
va%(
iens
toe
Moorse lnaar. Maar
vooraleer moeder Van
Den Driessche toestem
ming gaf om haar jon
gen naar een andere
klub te laten overstap
pen, heeft het wel wat
voeten in de aarde ge
kost. Moeder Van Den
Driessche is immers be
zorgd om haar zoon. Va
der is trouwens jaren
geleden al overleden en
sindsdien draagt zij al
leen de zorg over haar
Eddy. Moeders wil is im
mers Eddy's wet. Enig
kind is Eddy trouwens
de oogappel van moeder
Van Den Driessche, die
voor haar zoon nu een
maal alles veil heeft. In
de opvoeding van Eddy
heeft zij alle aandeel.
Pakweg vijftien jaar
lang heeft ze er alleen
voor gestaan. Na het
overlijden van haar
echtgenoot rustte alles
op haar schouders. Het
waren zware tijden.
Maar zij heeft van haar
Eddy een toonbeeld ge
maakt die overal de sym
patic geniet. Bij Eddy
zelf staat moeder cen
traal. Voor hem is zij het
liefste wezen op aarde.
Piepjong
Bij Wilskracht Moor-
sel, en dat op tienjarige
leeftijd, heeft Eddy Van
Den Driessche zijn eer-
Eddy Van den Driessche (c)
Michiels.
Overgang
Dat Eddy Van Den
Driessche kon goals ma
ken, was vrij vlug be
kend, ook buiten de
Moorselse gemeenteg
renzen. In Dendermon-
de kreeg men er weet
van. Spion Richard Van
der Straeten werd er op
uitgestuurd. Het rap
port was gunstig. De
overgang voor een jaar
werd geregeld.
Eddy nam tijdens de
recente kompetitie deel
aan negenentwintig
wedstrijden. Hij scoorde
twintig keer. Geen enkel
van deze voltreffers
kwam tot stand uit een
strafschop. Bovendien
kogelde hij niet minder
dan zeventien keer te
gen het doelhout. Voorts
werden er nog vier doel
punten afgekeurd. De
laureaat van de «Zilve
ren Voetbal» had dus
met enige meeval gerust
nog meer doelpunten
kunnen aantekenen.
Eddy Van Den'Dries
sche is overigens tevre
den over zijn verblijf bij
KAVD. «Ik werd goed
opgevangen, door be
stuur, trainers en spe
lers. Vooral Alain Ver-
straeten, onze kapitein,
wist mij moreel op te
peppen, wanneer het
minder goed ging. Eén
keer zat ik degelijk in de
put. Dat was na afloop
van de wedstrijd tegen
Evergem Center. Toen
heb ik geweend. Echt.
Alles ging tegen. Ik wist
blijkbaar niet meer hoe
ik moest scoren. Nadien
ben ik er weer bovenop
geraakt. Aan mijn moe
der heb ik overigens ook
enorm veel te danken.
Zij is mijn beste suppor
ter. Iedere middag komt
er een stevige biefstuk
op tafel. Een voetballer
moet sterk op zijn benen
staan, zegt ze dan. Het is
alsof ze zelf meespeelt.
Zo gaat ze er telkenmale
in op.»
Door Eddy Van Den
Driessche aan te trek
ken heeft KAVD in ieder
geval een flinke zaak
gedaan.
«Eddy heeft ons niet
alleen tal van punten bij
gebracht. Hij is ook een
echte klubspeler. Hem
verhinderen hogerop te
klimmen zullen we nooit
kunnen,» aldus kom-
mentaar van de Dender-
mondse klubleiders.
Eddy zelf is ook ambi
tieus: «Hogerop geraken
is mijn wens. Zelf zal ik
er alles opzetten, niette
genstaande ik besef dat
ik nog veel moet leren.
Ik zal in dat opzicht tot
het uiterste gaan. Voet
bal is trouwens mijn
lang leven. Daarvoor ge
troost ik mij veel opoffe
ringen.»
E.D.M.
Wilfried Wesemael kwam goed uit de vier
daagse van Duinkerken. Na al het ondankbare
helperswerk klasseerde hij zich als nummer
negen in de eindstand. Onze andere streek-
profs liepen niet zo fel in de kijker, al toonde
Benny Vermeulen dat hij op een uitstekende
konditie drijft. Hij was 29ste in de algemene
klassering, Ronald De Witte 37ste, Etienne De
Wilde 39ste en Ronan Onghena, ook al een
jongen die nogal wat klusjes moet opknappen
voor de «toppers» van het team, op de 48ste
plaats.
school. «Zij vroegen mij
om voetbal te komen
spelen, bij de Wilskracht
zeggen? Eerst was het
neen. Voetballen is veel
te gevaarlijk manneken,
Vfl ied
kluzi h'
Wesemael
een uitstekende
gse van Duinker-
ter de rug. Ne-
in de totaalstand,
aantal «vroege
in enkele etap-
tweede Belg, ach-
iël Willems, in de
it.
ied heeft dus de
konditie te pak-
moet je niet
blind staren op dat re
sultaat,» zegt de beschei
den prof uit Gijzegem,
«ik deed mijn werk,
meer dien je er echter
niet achter te zoeken».
Wesemael zwijgt in al
le tonen over het «hoe»
van zijn «job»: als een
bezetene aan de kop
sleuren in de ploegen tij-
draces, kopmannen na
pech weer naar de spits
Maurits De Schrijver als Raymond Mommens
ïkenden een kontrakt voor SC Lokeren. Beiden
nog minstens twee seizoenen op Daknam. Er
k belangstelling voor Preben Larsen vanwege
mpioen Anderlecht, maar het antwoord was
qoed: niet.
loodsen zoals ook in de
vierdaagse het geval
was met de latere lau
reaat Bert Oosterbosch,
en steeds zichzelf weg
denken.
Wilfried heeft, jaren
geleden, duidelijk geko
zen: ofwel zélf hoge ogen
gooien, ofwel broodrij
der worden in de scha
duw van de top vedetten.
Hij opteerde voor de
tweede oplossing. Hij is
er uitstekend mee
gevaren.
Dat Wilfried Wese
mael meer kan dan velen
vermoeden, illustreerde
hij een paar jaar geleden
in de Ronde van Zwitser
land die hij won. Begin
1981 liep het nochtans
niet zo lekker. Hij kwam
met een brok sinusitus
uit het zuiden terug. Die
kwaal lijkt nu genezen.
Volgend weekeinde
staat opnieuw een zware
opdracht te wachten:
deelnemen aan Bristol-
Bradford, een maraton
over meer dan 400 kilo
meter. De Dauphiné Li-
béré wordt nadien een
zoveelste meerdaagse op
het programma.
Of Wilfried Wesemael
al dan niet naar de Tour
de France gaat, kan
vooralsnog niet voor
speld. Peter Post selek-
teert pas later.
M.V.H.
jongensin de buurt
mocht Eddy naar de
training. Bij de minie
men en de knapen vatte
hij eerst enkele keren
post tussen lat en sta
ken. Nadien kreeg hij de
taak van opruimer toe
gewezen. Hoe eigenaar
dig het ook moge klin
ken. Als laatste man in
het elftal werd Eddy Van
Den Driessche topsco
rer. Hem was de taak
toegewezen om de vrij
schoppen te plaatsen.
Meerdere keren kwa
men hieruit doelpunten
tot stand.
Op zestienjarige leef
tijd werd Eddy Van Den
Driessche een volwaar
dig lid van het Moorsel
se fanionelftal. Eerst als
wisselspeler, maar toen
hij tegen Bonanza tij
dens de laatste twintig
minuten mocht invallen,
en slag op slinger twee
doelpunten aantekende,
had hij scheepsrecht
verworven. De twee
daaropvolgende seizoe
nen werd hij prijsschut-
ter van een elftal dat ge
leid werd door Albert
Lucien Van Impe groeit stilaan naar de
superkonditie. De «kleine», die in 1976 de
Tour de France won, kon zich nadien als
gevolg van allerhande tegenslagen, niet meer
doorzetten zoals hij dat had gewenst. 1981
blijkt opnieuw zijn jaar te worden. Lucien
vliegt. Dat toonde hij dinsdag in Vilvoorde,
waar hij enorm veel werk leverde om de vlucht
van zijn ploegmaat Willy De Smet de bescher
men. Bovenop reed Lucien als negende ova: de
streep. Van Impe: «Ik kijk met enorm veel
vertrouwen de Tour tegemoet. Vandaag voelde
ik de pedalen niet. Dat ik in de bres sprong
voor De Smet, was logisch. Willy spurt zeer
snel en heeft het vertrouwen niet beschaamd.
Voor de wedstrijd ving moeten missen en zijn. Ik zou graag op
gonsde het van de ge- nog belangrijke wed- Heizei spelen, w
ruchten over een even- strijden voor de deur je...»,
tueel letsel dat Maurits staan, hoop ik dat het p.d.
De Schrijver zou hebben letsel vlug zal genezen
opgelopen tijdens de op
warming Gent-Lokeren.
Gedurende de wedstrijd
kreeg iedereen de in
druk dat De Schrijver op
het toppunt van zijn
kunnen speelde. Een
grapje dus?
Maurits De Schrijver:
«Helemaal niet. Tij
dens de midweekwed
strijd tegen de Zeeuwse
selektie kreeg ik plots
een helse pijn in het hei
ligbeen, onderaan de
rug. Hoe ik dat letsel
opliep, is me een raad
sel. Ik veerde hoog op
om te koppen en ik voel
de een striemende pijn.
Twee nachten heb ik
geen oog dichtgedaan,
kon nauwelijks zitten of
liggen en vreesde voor
vandaag forfait te moe
ten geven. Voor de wed
strijd werd ik evenwel
behandeld, niet met een
traditionele spuit. De
pijn minderde maar ver
dween niet. Nu we Dal-
VRIJDAG 15 ME11181
