GERRIT D'HAESELEER EN PAUL VINCK
NEMEN DEEL AAN TRANSATLANTISCHE ZEILRACE
't Sterreken schittert
aan Aalsterse etalagehemel
Jl
|l
1
n:
«PATRICK III» OF
DE AVONTUURLIIKE REIS
NAAR HET ONBEKENDE
«OP ZEE KAN IE
PAS ECHT
LEVEN...»
TIEN JAAR... YPSILON
I,
Roobroeck maakt school, maar...
TUSSEN HAAKJES
Vervolg van pag. 1
«Er is geen juichende
mensenmassa die de
winnaar op de schouders
neemt. Je vaart door de
'finish' en misschien
komt er een applaus bij
de prijsuitreiking. Een
prijs waarvan de waarde
veelvuldig wordt over
troffen door de enorme
nettokosten van bijvoor
beeld één dag wedstrijd
zeilen.»
«Maar gelukkig is er ook
de keerzijde van de me
daille: de unieke erva
ring en het fantastische
gevoel een wedstrijd te
hebben gevaren. Het zijn
dagen van sportief genot
geweest, dat helemaal
niet onder woorden te
brengen is. Het onbe
schrijfelijke gevoel van
prettige spanning, dat
ons 'pakt' na het vallen
van het startschot en dat
blijft voortduren tot het
doorvaren van de 'finish',
waarop de ontspanning
volgt.»
Je voelt aan dat deze
woorden recht uit hun
hart komen, ze vertellen
het zonder franjes. Ze
vervolgen gezellig:
«Het begin van ons groot
zeilavontuur is één groot
toeval, t.t.z., Paul zat al
een hele poos in het zee
vaardersvak en heeft al
lcmg zijn sporen verdiend
op dit (nat) gebied. Ik
voelde me eerst enorm
thuis in een wereld van
alpinisme en speleo,
maar nu heeft het wed
strijdzeilen mij volledig
ingepalmd; in '73 begon
nen we aan de bouw van
de zeilboot, samen met
Herman Clarijs, leraar
lichamelijke opvoeding
aan het Sint-Jozefscolle
ge. Na drie jaar schaaf-,
sleutel- en wrijfwerk
werd «Patrick Hl» te wa
ter gelaten. En van dan
af was de steen aan het
rollen of ik aan het zei
len» aldus Gerrit.
Eerst wil Paul het wat
hebben over de Frans At
lantische Zeilwedstrijd.
«Deze wedstrijd wordt in
gericht door de Royal
Western Yachting Club
of England en gespon
sord door The Observer
en Europe I.
Dit jaar wordt deze uit
erst zware wedstrijd het
eerst gevaren door een
tweekoppige beman
ning. Solo-varen is nu to
taal verboden, omdat dit
in strijd is met het zee
vaardersreglement. So
lozeilers kunnen immers
geen voortdurende uit
kijk doen en ook omdat
de afmetingen van de
jachten dermate groot
werden zodat deze
«blindgangers» een ge
vaar konden zijn voor de
scheepvaart. Nu wordt
wel verwacht dat tijdens
eerste duo-uitgave het
rekord, dat verléden jaar
gevestigd werd (17 da
gen 23 uur en 12 minuten)
via de zuidelijke route
(met een trimaran), ver
beterd wordt omdat je
met twee man aan boord
sneller kan varen. Bo
vendien is ditmaal de
lengte van de boten niet
beperkt tot 17 meter maar
wel tot 25 meter».
Gerrit haakt over en het
blijkt al vlug dat beiden
een hecht team vormen,
zelfs al op het gebied van
vertellen.
«Tegenwoordig zijn er
drie routes 'in' om die
3.000 zeemijl te overbrug
gen. Het spreekt vanzelf
dat de routekeuze steeds
gemaakt wordt in funktie
van het schip dat men
bevaart. Wij hebben voor
een zware route gekozen.
Het klinkt waarschijnlijk
gek, maar wij smeken
om slecht weer, t.t.z. een
windkracht van 7 tot 8.
Onze «Patrick IR» heeft
immers maar één romp
en dus hebben wij voor
de grootcirkel gekozen of
de kortste afstand op een
bol. Dus een zeer noorde
lijke koers en jullie we
ten wel wat dat bete
kent...».
Andere Belgen?
«Tja, België is maar niet
warm te krijgen voor de
ze (h)eerlijke sport.
Toch heeft Staf Versluys
al een behoorlijke repu
tatie opgebouwd in de
zeilermiddens. Dit jaar is
hij er echter niet bij, niet
tegenstaande hij kandi
daat was. Naar het
schijnt hebben de orga
nisatoren zijn inschrij
ving niet ontvangen, al
hoewel ze reeds betaald
én verstuurd was.
Verder nemen naast onze
«Patrick IE», ook Philip
pe Hanin en Eric d'Andri-
mont, Baudouin De
Nieuwburgh en Eric Ro-
lin met hun «Paratus» en
tenslotte André Wilmet
en J.P. Derunnes met him
«Trimaran».
Wij zijn verliefd op de
zee...
«Hoeft het nog gezegd
dat je als deelnemer de
zee moet graag zien. De
zee is een enig schouw
spel; er is immers voor
tdurend enorm veel te
zien: de zee verandert
bijvoorbeeld voortdurend
van kleur o.a. door in
vloed van het licht en de
windsterkte.
De zee kan er doorgaans
goed en hartelijk uitzien,
maar wij weten uit erva
ring dat ze zo glad als
een aal is, én onbetrouw
baar én krachtig én on
meedogend...»
«Bijvoorbeeld tijdens on
ze tocht naar La Corunna
was eentje van zwaar ka
liber. Vijf dagen lang
hebben regen, koude en
een zware zee ons vak
kundig gefolterd.
En dan maar proberen
niet paniekerig te doen.
Betrouwen op je schip...
en maar rondkruipen op
handen en voeten. "Ge
lukkig ben je op het dek
steeds vastgebonden,
want als je tijdens de
storm over boord gaat,
mag je het vergeten... Je
schip is in ieder geval
een speelbal van de
golven».
Onze enige problemen
zijn de financies en voor
al de koude
«Tja, moesten wij in
Frankrijk wonen, dan
hadden wij helemaal
geen problemen. Daar
zwaait zeilen immers de
plak op het gebied van
populariteit (35% van de
deelnemers zijn
Fransen).
Hier in België staat alles
nog in zijn knijpende kin
derschoenen, met het ge
volg dat het voor ons een
zware dobber is op finan
cieel gebied.
Er zijn wel mensen die
ons steunen, maar dat
neigt meer naar mece
naat want deze hartelijke
mensen hebben er geen
enkel (publicitair) belang
bij. Verder is het in feite
verboden volgens het
wedstrijdreglement rek-
lame te maken op het
schip.maar je mag wel
de naam van je schip
veranderen, wat dan ook
heel veel gedaan wordt.
Zo mag je ons schip «De
Voorpost» noemen, als je
onze fakturen betaalt.
Wij willen doodgewoon
uit de kosten zijn, en zijn
er helemaal niet op uit er
een frank aan te ver
dienen.
Via onze stickerverkoop
hebben we zo'n honderd
duizend frank binnenge
rijfd, maar wat betekent
dat nu in verhouding met
de enorme onkostenno-
ta's. Je hoort wel eens de
stekelige opmerking:
«Wij sponsoren jouw ple
zierreisje of jouw vakan
tie niet, en daarmee
basta...»
En Paul springt in: «Dit
bezorgt ons natuurlijk
heel wat cijferwerk en
kopbrekers, maar het
echte probleem schuilt
tijdens de tocht zelf. De
koude die zo afschuwe
lijk is. En na enkele da
gen is alles, maar dan
ook alles kletsnat. Je kan
slechts je natte slaapzak
droog krijgen, door er in
te kruipen en enkele
uurtjes te slapen.
Enkele uurtjes slechts, 3
uur om precies te zijn.
Soms kan je niet slapen
en soms val je om van de
moeite. En toch moet je
voldoende zelfdiscipline
hebben om 3 uur te rus
ten. Het is een vicieuse
cirkel...
Tuurlijk word je gewekt,
als het écht nodig is.
Vooral bij mist kan je
best met je beiden wa
ken. En onder New
Foundland zullen wij ze
ker met koude en mist af
te rekenen hebben. Dus
van ons schema zal niet
veel in huis komen...
Een overvolle dagtaak?
«Weet je, zo'n zeilboot
moet 24 uur op 24 uur in
bedrijf blijven. Dus zul
len we ons zeker niet ver
velen. Ten eerste de zei
len voortdurend afstellen
om tot de optimale snel
heid te komen. En dat
alleen al betekent een
full-time job. En verder
eten maken, wat voor
ons zéér belangrijk is. Er
kruipt veel tijd in, want
wij eten graag en wij pro
beren dat zelfs een beetje
te presenteren... Een tak
je peterselie en zelfs een
schijfje citroen bij de
aperitief (algemeen
gelach).
Verder is de ajuinsoep
je bent van Oiljst of niet!
de soep van de dag.
En in het begin de verse
groenten, citrusvruchten,
aardappelen, eieren en
naar het einde veel blik
jes en conserven. Ook
bakken wij ons brood
zelf.
En verder heb je genoeg
rondom jou om te bewon
deren zoals dolfijnen,
zeeschildpadden, potvis
sen, zeevogels, vliegen
de vissen en... zeemeer
minnen.
Geen schitterende repu
tatie
«Daar kan je onmogelijk
om heen. Statistieken be
wijzen nu éénmaal dat
deze tocht heel wat risi-
ko's in zich houdt. Het
percentage van niet-aan-
gekomen ligt zelfs vrij
hoog. Vorige jaren kwa
men ongeveer 20% van
de boten niet aan omdat
zij averij kregen of kopje
onder gingen of gewoon
weg moesten afhaken.
Toch zijn we zeer opti
mistisch. We hebben ver
trouwen in elkaar, in ons
degelijk schip dat in feite
voor dergelijke zware op
drachten werd gebouwd,
in onze technische baga
ge, in onze fysische kon-
ditie...
En verder mag je ook niet
vergeten dat er nu 2 man
aan boord is en dus
steeds iemand kan wa
ken. Ook zijn er strenge
re) veiligheidsmaatrege
len; opblaasbaar vlot
(automatisch), vuurpij
len, radio en zwemvest,
alhoewel dat weinig zin
heeft. (Paul kan immers
niet zwemmen...)
Je schip verlaten is het
laatste waar je mag aan
denken. Dat was trou
wens de kapitale fout
verleden jaar tijdens de
beruchte 'Fastened Ra
ce', waarbij 17 mensen
verdronken, 1 man ver
mist werd en 24 schepen
zonken. Wij kennen de
grens van ons schip en
zeilen volgens de regels
van het spel».
Konkurrentie?
«Wedstrijdzeilen is een
stevig georganiseerde
sport. In iedere sport zijn
scheidsrechters, grens
rechters en wat al niet
meer om nauwlettend toe
te zien dat er geen oneer
lijke praktijken worden
toegepast. Maar in het
wedstrijdzeilen is dat
niet het geval. Wij den
ken dat een zeeman een
man van eer is. Tuurlijk
wordt er hard gestreden
om de overwinningstuil,
maar toch heerst de zee-
wet: «Zie je 'n schip in
nood, dan is voor jou de
wedstrijd gedaan».
Wanneer is de volgende
wedstrijd?
«Wat ons vooral aan
spreekt in deze sporttak,
is voor een groot deel het
avontuur, de uitdaging,
de technische bagage
die je echt nodig hebt,
het zeemanschap dat je
moet veroveren, de fysie
ke weerstand die uitge
rafeld wordt, maar toch
is het de zee die ons het
meest fascineert. Zij
brengt innerlijke rust en
zij toont al het betrekke
lijke, het belachelijke in
onze bekrompen wereld.
En verder hebben we al
ondervonden bij vorige
konfrontaties met de zee
dat de miserie niet op
weegt tegenover de unie
ke ervaring.
Staf Versluys vertelde
ons: «Als je temidden
van de dolle hekseketel
zeilt, dan schreeuw je:
dat nooit meer. Maar als
je een haEuur binnenge
lopen bent, dan vraag je
de organisatoren: Wan
neer is de volgende
editie?»
Dit zijn slechts enkele
schuifjes van het lange
interview, dat zowat 2
bandjes van zowat 60 mi
nuten elk opeiste. Toch
valt het op: zeezeilen be
tekent snel en zuiver
denken, snel en behen
dig handelen, geen fou
ten maken, hoe dan ook.
En je merkt ook dat Gerrit
en Paul dit in het dage
lijkse leven toepassen.
Zij zitten er beiden bij
met de glimlach en rus
tig. Alsof er niets buiten
gewoon is aan him
verhaal.
Het is eveneens duidelijk
dat zij er meer van ver
wachten dan ze feitelijk
zelf durven beweren. Zij
weten maar al te goed
waartoe ze in staat zijn
en dit siert hen als sport
mannen, maar nog meer
als mens.
Ik hoop hen te kunnen
spreken na hun voor
spoedige race, al dan
niet mer oorringen of ta
toeages op de borst of
een omgekeerde pijp in
de borst.
Ik zal in ieder geval al de
beschuit bestellen want
wie houdt niet van echte
zeemansverhalen: «op de
Atlantische Oceaan kan
je pas een storm beleven:
de metershoge golven
teisterden onze «Patrick
EI», de ijskoude winden
bliezen om onze al ver
vroren oren en door de
mist zag je geen hand
ver...»
Of toch zo iets in die
aard. Goede vaart! Gans
Aalst duimt!
(db)
Enkele technic
gegevens
Vt
Patrick EI 1973) f
eigenaar: Paul Vu
bouwers: Paul Vj
Herman Clarijs, Qeer
D'Haeseleer fger
te water gelateijlche
Goede Vrijdag 1976 el IV
diepgang: 2 met^fjg
centimeter Cc
lengte: 14 meter fouq
breedte: 3 meteide
centimeter grke
tuitage: Ketch getj
(2 masten)
bezaanmast: 9
(bovendek)
grote mast: 16
(bovendek)
ballast: 4 ton 500
maximum zeiloj
vlakte: 350 m2
totaal gewicht:
ton
type: Rorqual
één romp)
De Topdag is het symbool geworden van een
massale Aalsterse samenwerking, die de handelaars
van onze stad ongetwijfeld financieel heel wat baten
heeft afgeworpen. Alle wegen leidden vorige zater
dag naar het winkelhart van Aalst, dat de tienduizen
den nieuwsgierige bezoekers zonder enige twijfel
heeft verbluft door zijn grenzeloze fantasie.
Winkels uit deelgemeen
ten deden het goed
Niet alle etalages vol
deden aan de behoeften
van de hedendaagse kon-
sument, doch heel wat
handelaars waren er op
schitterende wijze in ge
slaagd om de aandacht
van de voorbijgangers ops
te eisen.
Het stadsbestuur
schreef in samenwerking
met de Middenstands-
raad voor de tweede
maal een etalagewed
strijd uit, waaraan dit
keer ook 39 winkels uit de
deelgemeenten deelna
men en 193 uit de stad.
Een jury, bestaande uit
zes leraren van de Aal
sterse Akademie voor
Schone Kunsten en zes
konsumenten, nam de
zware taak op zich om
daar de allerbesten uit te
halen.
Maandag had dan de
prijsuitreiking plaats, sa
men met die van de vlaai
enwedstrijd. In een wel
gevulde stadsfeestzaal
wachtte iedereen met
spanning op de beide uit
slagen. Er waren er ei
genlijk drie, want de deel
gemeenten werden af
zonderlijk beoordeeld en
kregen dus ook hun ei
gen prijsuitdeling. Moch
ten ze volgend jaar even
wel met de stad konkur-
reren, dan zou daaruit
blijken dat verschillende
onder hen gerust de voet
mogen zetten naast de
Aalsterse etalages.
Revue
Na de traditionele toe
spraken van Dolf Sedeyn,
voorzitter van de Mid-
denstandsraad en burge
meester Louis D'haese-
leer, zou de sekretaris
van de jury verslag uit
brengen van de ervarin
gen van deze jury.
Hugo Sonck, 's mor
gens nog lachend en
schertsend als altijd,
werd in de loop van de
namiddag evenwel ge
troffen door een hartaan
val en belandde spijtig
genoeg in het ziekenhuis.
De burgemeester wenste
hem een spoedig herstel
en zo moest een interes
sant punt van het pro
gramma worden afge
voerd.
Er werd dan maar be
gonnen met een diapro-
jektie die een soort revue
bracht van de groot-Aal-
sterse etalages, door
spekt met tips en wenken
en waaruit duidelijk bleek
dat Gabriël Roobroeck
school maakt. De kreem-
karretjes in de uitstalra
men waren legio, doch
het autentieke eksem-
plaar van onze gekende
edelsteenkundige span
de natuurlijk de kroon.
Een vishandelaar uit
Nieuwerkerken en een
beenhouwer uit Aalst be
wezen dat ook met hun
zogenaamd moeilijk pro-
dukt uiterst attraktieve
dingen kunnen worden
gekreëerd.
Eervolle
vermeldingen
Toen de prijsuitreiking
begon met de eervolle
vermeldingen, bleven
heel wat diploma's op de
sprekerstafel liggen. On
begrijpelijk, want er zijn
nu eenmaal winnaars en
de anderen, die zich niet
meteen verliezers hoe
ven te noemen en zich
zeker niet verloren moe
ten geven. Volgende keer
beter... Deelnemen blijft
immers njet zoveel zeg
gen als winnenl
en prijzen
Bloemsierkunstenaar
Fideel Van Landuyt uit
Gijzegem werd winnaar
en viskunstenaar Lucien
De Cock uit Nieuwerker
ken werd tweede. Deze
laatste had zeker even
veel verdienste dan de
bloemenman, die uitein
delijk toch unaniem als
eerste werd gerang
schikt.
Over smaken, geuren
en kleuren zal de diskus-
sie wel eeuwig blijven
duren.
Frieda Daelman en Wil
ly Van Impe, van de
Dienst Organisatie-Infor
matie die al de kommen-
taar bij de diaprojektie
hadden uitgesproken, de
den eveneens heel keurig
de prijsuitreiking.
Alles verliep vlot, de
spanning steeg ten top.
Eerst de eervolle vermel
dingen en vervolgens de
31 prijswinnaars, waar
van de eerste, p.v.b.a.
Wilier een reis naar Parijs
won.
Beenhouwer
en sterretjes
Derde werd beenhou
wer Van Isterdael uit de
Korte Zoutstraat, die er
iets schitterend van
maakte en maar net de
duimen moest leggen
voor Gabriël Roobroeck,
die deze keer de eerste
prijs moest laten aan me
vrouw Roovers van 't
Sterreken uit de Hoven
iersstraat. Terecht, want
haar etalage is een fonke
lende ster aan de Aalster
se etalagehemel, dat zal
de sportieve Gabriël
Roobroeck wel spontaan
toegeven.
Een verdiend applaus
voor deze beide laurea
ten, die er een erezaak
van maken om het hele
jaar door hun klanten een
prachtige etalage aan te
bieden. Als het ware een
lust voor het oog en een
aansporing om te kopen.
Zo hoort het ook, al zijn
nog niet alle winkeliers
daarvan overtuigd.
Vlaaien
Na de etalages keek ie
dereen nieuwsgierig uit
naar de uitslag van de
vlaaienwedstrijd.
Pol De Paepe, voorzit
ter van het Verbond van
Aalsterse Dekenijen,
noemde in zijn korte toe
spraak die vlaaien een
stuk Aalsterse levensbe
schouwing en beloofde
de Aalstenaars nog zo'n
87 topdagen. Onverbe
terlijke optimist, onze
Man-van-het-Jaar!
Luc Van Dorpe, die de
smakelijke taak had ge
kregen om de vlaaienjury
voor te zitten, legde uit
wat de juryleden voor ei
sen hadden gesteld om
er de allerbeste vlaaien
uit te halen. Aalsterse
huisvrouwen en huis
mannen knopen dit best
in de oren: ten eerste
speelde het uitzicht, de
kleur van het staal, een
rol, secundo de struktuur,
d.w.z. het baksel mocht
niet te hard doch ook niet
te slap zijn. Derdens hield
men rekening met de al
gemene kompositie: een
bepaalde smaak bijvoor
beeld van kaneel, mocht
niet overheersend zijn en
tenslotte was natuurlijk
het voorgelegd recept
van belang. Daarbij stipte
Luc Van Dorpe aan dat
peperkoek niet in het be
kroonde recept voor
komt.
Mevrouw Philomena
Tombeur uit Aalst werd
derde, Monique Sonck
uit de Hoveniersstraat
tweede ën de 78-jarige
Maria Everaert uit de
tertorenstraat de fel
gejuichte winnares.
Het recept werd
ook meegedeeld, d
nogal vlug, zodat wij
niet met zekerheid vcj
dig konden noteren L
ons dus nog nie zelf
het bakken kon|
zetten.
Topdag
fenomeen
In zijn slottoespr|
noemde schepen
Middenstand, Marcel
Bisschop, de Topdag j
fenomeen in ons landj
dat konden we enkel
mondig beamen, netl
de talrijke andere aanf
zigen van die avondl
ene al meer voldaan!
de andere natuurlijk. I
Als we Pol De Pal
mogen geloven, hebf
ze echter nog 87 jaarl
tijd om het beter te doj
Cyriel TEMMERM
Eén van de anekdotes uit het tienjarig bestaan van koud buffet, twee o(
jeugdklub Ypsilon, is dat het tussentijds jubileum («5 dens van de goochf
jaar Ypsilon») gips bracht voor de toenmalige klubve- Serge...
rantwoordelijke Guido De Cock. Daar zal het «Spel Alles gaat door of sta
zonder Grenzen» voor iets tussen. Vijf jaar later is voor het parochiaal centruf I
een rustiger programma gezorgd... Kapelleke, Meulescht
straat, Aalst, ledereen
21 mei 1971 werd jeugd- rally (ongeveer 6 km.), om kom, dat dacht je..
klub Ypsilon officieel
geopend. Wat voorheen
een opslagplaats voor oud
papier was, en lang
dèórvoor een bollebaan,
mocht nu jeugdhuis wor
den. Dynamische mensen
zoals Herman Lissens,
Frans Vanvolsem, Tuur
Claessens, en Willy Van
Boxstael stonden bij de
wieg. Eddy De Vadder werd
peter, Annemie Podevijn
meter. Herman en Kris Lis
sens pleegouders.
In de tien jaren die er al op
mochten volgen gebeurde
er veel. Er bestaan fotoboe
ken en niet-gepubliceerde
herinneringen. Wisselende
generaties. Het interieur
veranderde al eens, er wa
ren de ups en de downs, de
td's met weinig en veel
volk, Het wordt allemaal
feestelijk herdacht dit wee
kend. Ingrediënten.
op zaterdag 23 mei is er
vanaf 20 u. groot bal
zondag 24 mei om 11 u.
H. Mis, om 14 u. een voet-
18 u. een Franse avond met
Behalve de DJ-wedstrijd in 't Satellietje en het tienjar
bestaan van Ypsilon waarover elders meer is er
jeugdwereld o.m. dit:
Zonnestraat (Aalst)
Vrij 29: 20 u film «Yours, mine and ours».
Zat 30: 20 u.: Spelavond.
Terlinden (Aalst)
Vrij 22: reusachtige dropping. - inschrijvingen in de klub.
Zat 23: pereprinsverkiezing. Aanvang 20 u. stipt. Nadie
grootscheepse dansavond.
Zat 30: jaarlijks meifeest, met een optreden van de groe
Stampen en Dagen. Er zijn brochetten en sangria t voc
verkrijgen.
Zon 31: film «een dozijn ploerten» (20 u.)
Dido (Erpe)
Vrij 22: 20 u.: volksdans
Zat 23: 14 u.: voetbaltornooi van de jeugdhuizen;
avonds dansavond.
Zon 24: 20 u.: dansavond
Do 28: voetbaltornooi
Vrij 29: volksdans
Zat 30; 20 u.: kaarting
Zon 31: 20 u. dansavond.
Tanu (Aalst)
Vrij 29: 20 u.: filmvoorstelling «Croc-Blanc».
Inkom 30 fr.
Chiro Joepie (Baardegem)
Het 15-jarig bestaan van deze groep wordt als volg
gevierd: .i
Zat 23: 20 u T.D. met D J. «de Jos» in de parochiezaal
Dorp. 0r
Zon 24: 10 u.: jeugdmis, om 11 u. ballonwedstrijd op he'1 n
kerkplein; van 13 tot 14 u.: inschrijving voetrally (eerstf^e
prijs is een draagbare TV), vanaf 13 u. is er Vlaamss e
Kermis op het kerkplein en Breughelkermis in de hof van d Ur
pastorij. Om 19 u. is er prijsuitreiking van de voetrally. O scl
19.30 u. toneel, zang en dans.
Stf
Leeuwerik (Lede)
Vrij 29: 20 u.: filmvoorstelling «een dag voor mijn liefje».
P.D.
V.O
