Waard ben»
«Sinds ik prof
rjwerd, kende ik nog
«geen greintje
el uk»
Ik wil
ewijzen dat ik
ijlt plaats in
et peloton
Rik Caethoven na
maanden weer op de fiets
De Voorpost - 29.5.1981 - 23
al te mooi zijn moest ik
er na al die perikelen in
slagen nog dit seizoen
het ze ge gebaar te ma
ken. Al weet je nooit. Ik
blijf dat heimelijk ho
pen, doch illuzies voed
fiets. Niet onmiddellijk ik niet. Je moet het rea-
voor een zware training, hstisch bekijken. Voor
Helemaal niet: gewoon mij volstaat het dat ik
om zich weer vertrouwd mijn plaats in het pelo-
te maken met de twee- ton opnieuw kan inne-
•sch
als
rlijh Caethoven steunt nog op een kruk: «Uit het er rooskleuriger uit- smolten»: «Ik kon nooit
rheidsoverwegingen., zegt hij, «eerst EeF.bll,8ez?P1: de ^moeden dat het zo
ïn S j dokters hebben alles ge- erg kon wezen»,
nagegaan worden of alles goed aan daan wat hun
wo a* is gegroeid en pas daarna gooi ik die om er het beste van Oefeningen
iert« i11 de hoek.»» te maken. Ik ben blij dat <(Het ongeioofiiik wieier. Er worden goede men. Dat laatste is trou-
9 totp Caethoven is van nature uit een opti- ik reeds zo ver sta, want hoe moedig. Rik zich ge- wegen opgezocht, want wens van zeer groot be
iven Een geluk eigenlijk, want de meesten het zag er een poosje heeft,» zegt ma wanneer hij over een of lang: als ik in 1981 nog
en ontgoocheld en moedeloos in een naar uit dat de knie zo caethoven. «Bij hem andere oneffenheid ped- iets kan bewijzen, opent
je gaan zitten na wat de nog jonge prof- g°ed als stijf zou blijven bleek de onwrikbare wil delt, wordt het pijnlijk, dit waarschijnlijk voor
er de jongste twee jaar heeft meege- ^°°r de rest van
rt Eerst brak hij een sleutelbeen. Domme ^tooven bleef een
J die een renner steeds kan treffen, maar yoUe maand
in de kli-
E M er dan toch mee opgescheept. Er kwam Hij het fijn
meer miserie. Maar op 13 februari 1981 dat hij daar het bezoek
het helemaal fout: de door Albert Van kreeg van de Masta-
berghe geleide Mastaploeg was op ploeg: de jongens kwa-
pstraining. Een tegenligger week nogal men soms met zijn allen
lit naar links. Enkele renners konden het binnenvallen. Dat helpt
tel nog nipt ontwijken. Rik Caethoven de genezing pen stap
de peer. Hij werd «gepakt», sloeg tegen
regdek en moest in allerijl naar de kliniek „reparatie» van
nt-Niklaas gebracht. Diagnose: kuitbeen kuitbeen en knieschijf
oken en knieschijf doormidden. vergden heel wat werk:
zou kunnen uitoefenen. er moest een plaat wor-
eiibweg den ingeplaatst die met
schijnbaar alle- «Goede hoop kreeg ik tertijd dient weggeno-
ongeval werd de niet mee. De dokters men en waartegen hij,
naar een lange konden zich moeilijk gelukkig, niet aller-
eg er moesten uitspreken Her en der gisch bleek. Nadien
•idene chirurgi- werd verteld dat het af- volgde de readaptatie.
igrepen gebeuren, gelopen was met de car- Geen niemendalletje: de
n bleef het een rière van Rikske. Maar spieren stonden niet al-
Itje op zijn kant of naarmate de dagen en leen stram en stijf, ze
ooit zijn beroep weken vorderden, ging waren gewoon
die gedwongen inaktivi-
teit staat. Hij heeft
enorm gewerkt om de
aanwezig om hoe dar» Vandaar dat Rik het mij de deur van een of
andere ploeg. Je moet
immers een kontrakt
losmaken voor volgend
seizoen, anders ben je
gedwongen ermee te
kappen.
Trekkebenen
Rikske Caethoven, de
prof die op een goeie dag
door de BRT werd be
loond als de meest «wel
sprekende» renner,
trekkebeent nog een
beetje wanneer hij gaat:
«Het heeft meer met
schrik te maken dan met
wat anders. Maar wan
neer het zelfvertrouwen
er opnieuw is, komt het
allemaal wel voor
mekaar.»
Intussen vult Rik zijn
vrije tijd goed op: hij is
handig met penseel, pa
let en potlood, en schil
dert. «Niet om die doe
ken te verkopen uiter
aard, want dat mag niet.
Maar het zit me een beet
je in de vingers». Land
schappen genieten Caet-
hovens voorkeur. Eer
lijk gezegd: het resul
taat is prima en verraadt
talent.
«Dat schilderen is
vooral in de winter een
prettig tijdverdrijf. Uit
gaan en in cafés of dan
cings pleisteren was er
bij mij nooit bij. Je moet
opnieuw tot stevige bun
dels te «kneden».
Vijftien
jaar
Caethoven is als het
ware met een fiets in de
buik geboren: toen hij
tien jaar was, trok hij
naar de betonnen piste
te Erembodegem. Daar
toerden de piepjonge
knaapjes rond op het
gelijke referentie uit
pakken.
«Ik vier dit jaar mijn
vijftienjarig jubileum
als renner. Maar een
oud peke voel ik me niet.
Integendeel. Vandaag
heb ik meer ambitie dan
ooit tevoren. Ik heb een
eerste «veldslag» gewon
nen: op 10 mei klom ik
voor de eerste keer se
dert maanden weer op
de fiets, en dat vind ik
even belangrijk als een
zege. Ik zit boordevol re
serves omdat ik me te-
ovaal en maakten er zo- gen wil en dank moest
waar échte wedstrijden «sparen». Wanneer het
van. Toen hij wat ouder nu allemaal een klein
was week hij uit naar beetje meevalt, en ik dit
«Ik wil dit seizoen ten allen prijze nog iets bewijzen»
brood te kunnen verdie- geen enkel risiko neemt,
nen. In zijn «jonge ja
ren» heeft hij een A2- Over een maand
diploma bij eengestu
deerd en hij staat dus Over één maand hoopt
niet met ijle handen als Rik Caethoven opnieuw
hij met koersen zou voluit te kunnen trai-
moeten stoppen. Maar nen. De dokters hebben
wat wil je: hij is bezeten hem nog tot eind juni
door de drang 'iemand' werkonbekwaam ver
te worden in de beroeps- klaard, maar de steeds
sport.vriendelijke Zeienaar
«Naar de dokter, bij de hoopt dat nadien het
kinesist voor modderba- sein op groen wordt
den, massage, oefenen gezet,
op de hometrainer. «Ik wil er nog dit sei-
Eerst met korte pedaal- zoen wat van maken,
tjes omdat ik de knie bij- Een viertal weken voluit
na niet kon plooien. Na- oefenen moet me naar de
dien langzaam maar ze- goeie konditie leiden. Ik
ker met normale «peda- heb me al de tijd ver-
len». Dat «binnenska- zorgd als een échte Spar-
mer8» fietsen gebeurde taan, deed een en ander
in het begin éénmaal per aan mijn lichamelijke
dag. Achteraf twee keer konditie en zit boordevol
per dag gedurende twee reserves. De dag dat ik
uren. Het vergt moed en er opnieuw «sta», zijn de
wilskracht om er na een anderen misschien
poosje de brui niet aan te reeds een beetje koers-
geven. beu en kan ik er entoe-
Op 10 mei klom Rik siast invliegen.»
Caethoven voor het eerst Op een mirakel hoopt
weer op een échte race- Caethoven niet. «Het zou
Nederland: daar moeten
de broekventjes niet zo
lang op een vergunning
wachten als in ons
landje.
Dat debuut op zeer
prille leeftijd lag aan de
basis van de vroege
«stielkennis» van de jon
ge Zeienaar: hij had
stuurvaardigheid, was
snel aan de streep en
koersdoorzicht was er
eveneens bij. Een en an
der hielp hem een stuk
vooruit. De renner-stu
dent werd argwanend
bekeken wanneer hij er
gens startte: «Oppassen
met dat ventje, want als
je hem meeneemt naar
de streep, hg je erop».
Nadat het gedaan was
met schoollopen, ging
Rik er niet bij zitten: hij
zocht werk en vond dat
ook. Koersen en de uurt
jes kloppen bij de baas,
was een niet zo simpele
seizoen nog enkele ke
ren in de spits kan eindi
gen, is nog niets verlo
ren. Het zal er in de eer
ste plaats op aan komei
de «bazen» te overtuigd
van mijn onaangetas.
kwaliteiten. Voor dit s
zoen ben ik financk
safe, maar ook nadr
moet ik nog leven,
zou het reuzejamrr
vinden indien ik g?
kontrakt zou krij.
voor 1982».
Rik Caethoven is v;
daag nog jonggez
Maar lang duurt het m
meer vooraleer k_
trouwt. Hij heeft een
meisje gevonden dat
écht van hem houdt. Met
haar stapt hij over af-
opgave, maar het bleek zicnbare tijd in het klas-
«te doen».
sieke bootje: «Maar dat
brengt ook zijn verant-
Mettertijd begon Rik woordelijkheden mee.
in een professionele car
rière te geloven. Hij echtgenoot moet je
kreeg een telefoontje sterk genoeg staan om
van een sponsor, bood de "boterham» te verdie-
zich aAn en werd aan- nen voor een jong gezin,
vaard. Het werd proef- voel er ak*® voor te
als sportman de aange- stomen en zoeken naar verzeilen bij de groep die
paste ontspanning zoe- m plaatsje in het veel- 0011 Prof noemt, doch te
'"-™1 koppige peloton met weinig verdient om er
Hanriwinhmnnnpn voor behoorlijk van te leven,
«bazen» die langs de Ik vraag me af of het zal
want die worden tijdens wielrennerij om pubhei- kunnen.»
de wedstrijden onverbid- teit voor hun
prod uk ten. De kans om Een man met het mo-
zich door te zetten kreeg reel> de wilskracht en
deze nu bijna 25-jarige het geloof in zichzelf
niet: «Het is alsof de dui- zoals Rik Caethoven,
vel ermee gemoeid is. moet bekwaam zijn een
Als je steeds maar door ophefmakende come-
pietje pech op de kop hack te realiseren. Hij
snelle genezing na al die wordt geslagen, kan je moet echter de kansen
alarmerende voorspel- onmogelijk bewijzèn tot krijgen om het waar te
wat je echt in staat maken,
bent». Nochtans, als
amateur won hij een au-
tentieke klassieker: wei- Marcel
nigen kunnen met der- Van Hauwermeiren
ken, en er vooral zorg
voor dragen dat je geen
gekke toeren uithaalt,
delijk afgestraft.»
Staan er nog vraagte
kens achter de renners-
toekomst van Rik Caet
hoven? «Misschien wel,
al heb ik goede hoop.
Vooral die betrekkelijk
lingen, lijkt me een gun
stig teken.
Rik Caethoven zit te
popelen van ongeduld:
hij wil weten waar hij na
maand voluit trainen en dan moet ik mijn mannetje kunnen staan.» (v)
«Binnenkort trouw ik, en dan draag ik een grote verantwoordelijkheid» (v)
