ti
GUSTAAF SONCK l\
IE
El
M
T ONTSLAG Al
LS A.
K.V.-V00RZITTER
li
VERGADERING
MEERSE KULTURELE RAAD
36 STUDENTEN VAN HET
ST. JOZEFSKOLLEGE IN KEVER!
VERANTWOORDELIJKHEID WOOG ZWAAR...
E.H. CAMIEL BLANCQUAERT,
NIEUWERKERKENS MEDEPASTOOR,
PASTOOR TE AAIGEM
n
4 - 29.5.1981 - De Voorpost
Vervolg van pag. 1
Nachtmerrie
Hoe het zo gekomen
is?
«Het broeide eigenlijk
al een tijdje» zegt Gustaaf
Sonck. «Om verschillen
de redenen. Ik ben name
lijk iemand, die wat hij
doet, goed wil doen. Zo
was ik vier maanden aan
een stuk iedere dag in de
halle aanwezig. Het is
noodzakelijk, maar het
gaat niet in je kouwe kle
ren kruipen: je word
voortdurend gekonfron-
teerd met kleine en grote
problemen die moeten
opgelost worden, het
kost je ook een bom geld
en je werk gaat er onver
mijdelijk onder lijden. In
de euforie van de komen
de Vastelauved til je daar
niet zo zwaar aan, hoewei
sommige dingen je toch
steeds meer door het
hoofd jagen, tot het een
echte nachtmerrie wordt!
Wat kan dan wel zo erg
geweest zijn, dat het je
tot een nachtmerrie
werd?
Het voortdurend drei
gende brandgevaar in
onze halle. Als ik bedenk
aan welke rampen we op
bepaalde ogenblikken
zijn ontsnapt, dan breekt
het koude zweet me nog
uit
Was het dan werkelijk
zo erg?
Je kan je nauwelijks
voorstellen hoe gevaar
lijk het daar was, vooral
dè laatste weken. Er
wordt volop gelast, tus
sen enorme hopen ont
zettend brandbare mate
rialen. Voeg daarbij de
enorme risiko's, die som
mige mensen nemen, on
danks de herhaalde
waarschuwingen. Ik heb
op een gegeven moment
dan iedere groep ge
vraagd om zich een
brandblusser aan te
schaffen, vijftien gaven
gevolg aan mijn verzoek.
De andere vonden het
niet nodig, nutteloze kos
ten dus... Voor de hele
fabriekshalle beschikken
we over twee brandslan
gen en één kop! Ik was
blij dat de brandweer ze
ons had gegeven, doch
het is beslist ontoerei
kend, dat begrijp je zo
wel. Als het aan de ene
kant brandt en de kop
bevindt zich aan de ande
re kant, moet je die eerst
gaan halen. Lachwek
kend, misschien, doch
het wordt dramatisch als
bijvoorbeeld het licht uit
valt. Hoe moet dat dan?
Bovendien stonden die
laatste weken verschil
lende groepen met hun
wagens in de weg, hoe ik
ook aandrong om de weg
vrij te maken, ze luisteren
gewoon niet. Ze lachen je
uit of vinden je een aan
steller. Zoiets is gewoon
onhoudbaar.
Taakverdeling
Het is inderdaad een
onvoorstelbare toestand.
Je bent wél voorzitter,
doch als puntje bij paaltje
komt heb je niets te ver
tellen en de Aalsterse
mentaliteit van «Kust
mijn kennend, ver
baast dergelijke gang van
zaken ons geenszins.
«Zo is het inderdaad!
Je hebt in principe een
leidende bevoegdheid,
doch men beschouwt je
als een «uitvoerende»
macht. Dat betekent dat
ze je als hun loopjongen
beschouwen, een meid
voor alle werk. Ik ben een
man van de taakverde
ling en in het begin liep
volgens mijn systeem al
les op wieltjes. Doch na
'n tijdje gaat iedereen op
nieuw zijn eigen gangetje
en loopt alles al spoedig
in het honderd. Je tracht
dat allemaal op te van
gen en meestal lukt het
nog ook. Maar je kan zo'n
tempo nooit blijven vol
houden... Op de duur
wordt het een helse kar
wei, er komt gewoon
geen einde aan. Je wilt
èlles goed doen, maar
dat lukt natuurlijk niet...
Nooit spijt
Gustaaf Sonck is een
ander mens geworden.
Hij is duidelijk en erg
begrijpelijk ontgoo
cheld. De anderen verlan
gen alles van jou, doch
doen zelf niets. Een gege
ven woord is voor som
mige mensen iets waar
ze maar al te lichtvaardig
overheen stappen en dat
kon Gustaaf op de duur
allemaal niet meer ver
kroppen.
Hij dacht er 48 uur
grondig over na en nam
toen zijn onherroepelijk
besluit: een ander moest
nu maar eens proberen
het A.K.V. in goede ba
nen te leiden.
Krijg je dan achteraf
geen spijt van je beslis
sing?
«Luister, ik krijg nooit
spijt over iets dat ik een
maal heb beslist. Ik deed
het graag, ik heb het met
hart en ziel gedaan, maar
in de gegeven omstan
digheden kan ik onmoge
lijk blijven doorwerken.
De verantwoordelijkheid
woog zwaar. Stel je voor,
dat bij een brand in de
«Couverture» doden val
len en die mogelijk
heid sluit ik nog altijd niet
uit wie zal de verant
woordelijkheid opne
men? Je doet al het mo
gelijke om de karnavalis-
ten in optimale omstan
digheden hun werk te la
ten doen, je tracht vooral
een zo groot mogelijke
veiligheid na te streven.
En dan zie je, dat ze je
inspanningen doodge
woon negeren. Tot er wat
gebeurt. Dan staan ze er
allemaal lijkbleek bij te
kijken en weten niet wat
gedaan... Dan roepen ze:
«Staaf! Waar is Staaf?
Staaf, wat moeten we nu
doen?», net alsof ik voor
alles pasklare oplossin
gen heb.»
Onvoldoende
steun
De hele toestand hing
je dus na anderhalf jaar
en twee karnavals duch
tig de keel uit?
«Ik zou onrechtvaardig
zijn, moest ik nu vertellen
dat ik als A.K.V.-voorzit-
ter geen prettige dagen
beleefd heb. Heel veel
zelfs. Doch ik vond onvol
doende steun voor wat ik
wilde verwezenlijken, ik
heb mij al die tijd onvoor
waardelijk ingezet voor
het A.K.V. en sommige
mensen hebben mij ge
dwarsboomd en hun
woord niet gehouden!»
Bijvoorbeeld?
«Frans Wauters hield
zich niet aan de afspraak,
die op de perskonferentie
van het Feestkomitee
werd gemaakt: de prijzen
van de groepen zouden
in geen geval worden
verlaagd. Dat gebeurde
wel. Voor de maandag
stoet zou er worden voor
gezorgd dat de wagens
ordentelijk zouden kun
nen buitenrijden. Dat ge
beurde niet en sommige
groepen moesten onge
looflijke omwegen ma
ken om hun bestemming
te bereiken.»
Hij schudt mismoedig
het hoofd. «Zo gaat het
toch niet?»
Hoed af voor
echte karnavalisten
Waren er dan helemaal
geen positieve dingen te
vermelden bij het A.K.V.?
«Natuurlijk wel! Het
spijt me ontzettend voor
de talrijke échte karnava
listen, die zich door dik
en dun inspannen om er
een reuzefeest van te ma
ken, voor wie niets te
veel is. Zij werken maan
denlang onverdroten aan
hun wagen, zij zijn het die
de karnavalstoet groot
maken en daar doe ik
mijn hoed voor af! Maar
het zijn de meelopers van
de laatste weken, die de
boel verpesten. En be
paalde karnavalgroepen,
die louter kommercieel
zijn ingesteld en die al
leen denken: «hoeveel
gaat dat opbrengen?». Ik
zou namen kunnen noe
men, maar doe het niet,
bij het A.K.V. weet ieder
een wie ik bedoel en ik
wil dat niet naar buiten
dragen. Dit is niet het ge
schikte ogenblik. Ik hoop
echter, dat deze verderfe
lijke mentaliteit de kop
zal worden ingedrukt,
want ze maakt onze Vas
telauved gewoon kapot!
Het financieel aspekt
mag niet overwegen.
Afscheid
Dan, nieuwsgierig, een
vraag: Wat ga je nu met
Vastelauved doen,
Staafke?
«Ik ga me verkleden,
samen met drie-vier an
deren...».
Ik knipoog, en monkel
gelijkhebberig: «Zie je
wel, manneke, dat de in
dividuele karnavalist het
tenslotte toch haalt op de
groepen?»
Hij opent de mond om
te antwoorden, doch
zwijgt wijselijk als hij
mijn strijdlustige grijns
ziet.
«Je kunt misschien ge
lijk hebben,» glimlacht hij
tenslotte.
Als we afscheid ne
men, voelen we spijt. We
zullen de vertrouwde si
lhouet van Gustaaf Sonck
missen bij alle karnava-
leske gelegenheden. Hij
zal er nog wel bij zijn,
doch niet meer als de
motor, de drijvende
kracht.
En dat is iets wat men
bij het A.K.V. al heel
gauw aan den lijv«
kunnen ondervinder
De talloze vriendei
Staafke overal telt, i o C
misschien nog wel t
ten om hem op ziji (ree
slissing te doen t jer e
Zij i
Vlaj
komen.
Of dat zal lukken,
ven we sterk betr and
len..
Cyriel TEMMER
Op 14 mei jl. waren een vijftigtal stemgerechtig
den aanwezig op de Algemene Vergadering van de
Gemeentelijke Kulturele Raad in het Chiroheem te
Mere. Naast de gewone orderpunten werd vooral
aandacht besteed aan «Monumenten en Land-
schapszorg», een tema dat toch vooral de aandacht
vergt van bevolking en gemeentelijke overheid,
maar dat soms toch zo stiefmoederlijk behandeld
wordt.
De rekening
Gustaaf Sonck vertelt
ons ook over sommige
veeleisende mensen,
voor wie het bijvoorbeeld
nooit warm genoeg kan
zijn in de halle en die de
verwarming alleen maar
op maximum willen zien
gloeien. Ze kregen de re
kening echter gepresen
teerd: een eerste keer
11.000 fr., doch dan
kwam de eindafrekening,
er moest dan nog eens
81.000 fr. worden be
taald. Op die manier blijft
er natuurlijk weinig over
voor andere initiatieven.
'Wij betalen er toch
voor!' zeggen ze dan
Ze hebben het goed, ze
willen nog beter. Ze wil
len nog service op de
koop toe! Nee, ik was het
beu, om loopjongen te
blijven spelen
Staaf zucht duidelijk
mismoedig. Het zint hem
niet, doch hij voelt zich
machteloos.
Er heerst even stilte.
Vervolg van pag. 1
de kever gehaald doch
ook de motor werd eruit
verwijderd. Het werd al
lemaal keurig door een
deurwaarder gekonsta-
teerd waarbij zelfs werd
gemeten of een of ander
«automobilist» niet voor
meer dan 50% uit het ke
vertje puilde.
Goed bedoeld maar min
der spektakulair uitval
lend was wel de varkens-
jogging. Vier biggetjes
van mini-formaat zouden
om het eerst een circuit
van 25 m afleggen. Daar
op kon worden gegokt.
De 4 deelnemertjes sche
nen daarbij echter zo wei
nig aktief dat ze terdege
moesten worden aange
pord om de eindstreep te
bereiken.
Wel spektakulair werd al
leszins de ontknoping
van deze happening
waarbij niet minder dan
36.000 lucifers, verwij
zend op het 360 jarig be
staan, werden ontstoken.
Het spetterend vuur zou
echter vlug worden ge
blust. De regen was er
ook nog.
Na deze happening nu op
donderdag 28 en vrijdag
29 mei naar het totaal
spektakel, een prestatie
op een heel ander vlak
waabij we verhopen dat
de weergoden het kolle
ge nu eens genadig zijn.
LH
Vrij podium in het «Groot Kollege». (KDC)
In eerste instantie wer
den een aantal admini
stratieve punten afge
werkt waar vooral aan
dacht getrokken werd op
de manier van subsidi
ëring der verenigingen.
De toelagen voor het
werkingsjaar 1979 wer
den in de loop van de
maand april door de ge
meente uitbetaald. Op
merkingen of klachten
mogen tot het bestuur
gericht worden.
Daar de aanvragen
voor het werkingsjaar
1980 door de gemeente
nog niet opgevraagd
werden en deze aanvra
gen normaal voor einde
maart 1981 hadden moe
ten binnen zijn, heeft het
bestuur van de GKR een
gezamenlijke subsidie
aanvraag gedaan bij het
gemeentebestuur, dit om
mogelijke verrassingen
te voorkomen. Dit initia
tief werd trouwens door
de Algemene Vergade
ring zeer op prijs gesteld.
Een ander heuglijke me
dedeling was dat de GKR
door de gemeente werd
in het bezit gesteld van
een stencileerapparaat
waarvoor werkingsmo
daliteiten later zullen me
degedeeld worden aan
de verenigingen om er
desgewenst gebruik van
te kunnen maken.
Petitie voorlopig
opgeborgen
In samenspraak en met
de goedkeuring van de
Algemene Vergadering
had het bestuur een peti
tie opgesteld met allerlei
klachten van de GKR en
de verenigingen t.o.v. het
Schepenkollege. Aange
zien de houding van het
Schepenkollege echter in
de goede zin veranderd
is, na een vruchtbare
kontaktvergadering, ziet
men momenteel het nut
niet meer in een petitie te
lanceren. Er is duidelijk
een kentering vast te stel
len met een nieuwe wind
die uit de goede richting
blijkt te waaien, met als
resultaat de uiteindelijke
erkenning en waardering
voor het enorme werk
dat de GKR presteert.
Trouwens, elke vereni
ging kan thans met haar
problemen terecht bij het
Schepenkollege zelf,
waar men op aanvraag,
op een zitting zijn stand
punt of probleem kan
gaan verdedigen of in de
tail uitleggen. Dit blijkt
misschien wel de goede
formule te zijn voor de
toekomst want beide par
tijen zullen er steeds baat
bij hebben.
Straatnamen
Het klachtendossier
van de GKR tegen de ge
meente i.v.m. de tweede
serie straatnamenwijzi-
gingen werd ontvankelijk
verklaard mits het aan
brengen van enkele wijzi
gingen. Uit «officieuze
bron» zou vernomen zijn
dat het Provinciebestuur
'de straatnamen zou aan
vaard hebben met de
«vingerwijzing» aan de
gemeente dat bij een vol
gende straatnaamwijzi
ging liefst rekening zou
gehouden worden met
de inspraak van de ge
meentelijke kulturele
raad.
Erkenning Gemeentelijke
Kulturele Raad
Het dossier van de GKR
is tot op heden nog altijd
niet goedgekeurd. De re
den hiervan zou gezocht
moeten worden in het
feit dat er nog geen Hoge
Raad voor Volksontwik
keling bestaat, voort
vloeiend uit bepaalde
«moeilijkheden» zoals de
aanstelling van een voor
zitter van deze raad. Een
beetje spoed van de ho
gere instanties in Brussel
zou ook voor de GKR een
flinke stap vooruit bete
kenen.
Wat met de
Kultuurkalender?
De werking tot het sa
menstellen van en vooral
het mededelen aan de
verantwoordelijken van
deze Kuituurkalender
schijnt op een zijspoor
gerangeerd te zijn.
Slechts een vijftal berich
ten worden nog maande
lijks doorgegeven en
zelfs de Sportraad, toch
altijd de grote leverancier
geweest, blijkt nu ook in
geslapen te zijn.
Om deze kalender een
verder bestaan te verze
keren zal uitgezien wor
den naar een samenwer
king tussen de sportraad
en het bestuur van de
GKR um tot een oplos
sing te komen en vooral
om de verenigingen aan
te sporen gebruik te ma
ken van dit periodiek me
dedelingsblad.. in hun
eigen belang. Voorbeel
den van degelijke infor
matiebladen zijn er ge
noeg: men hoeft maar
eens zijn licht op te ste
ken in de ons omringen
de gemeenten waar er
trouwens gretig gebruik
van gemaakt wordt.
De Sub-
Kommissies
Na lang wachten en op
herhaaldelijk aandringen
van de betreffende vere
nigingen werden door de
«Erkenningskommissie»
twee nieuwe «leden» in
de GKR aanvaard. Het
gaat om het «Dokumen-
tatiecentrum van de
Heemkundige Kring Er-
pe-Mere» en het «Ouder-
komitee van de basis
school Sint-Jozef van
Mere». Integendeel werd
de ornitologische kring
«De Blauwboszangers»
nog niet erkend. Ook hier
blijkt meer samenwer
king en initiatiefneming
de eerste vereiste voor
de toekomst.
Bij de «Kommissie
voor Monumenten en
Landschapszorg» is men
verheugd over de versoe
peling van het Schepen
kollege i.v.m. de behan
deling van zekere sug
gesties gedaan door deze
kommissie. Gesprekken
werden reeds gevoerd
met schepen H. Mallefroy
waarbij gehandeld werd
over onder andere het
advies in verband met de
herkenningstekens van
de beschermde monu
menten, de Grote Kapel
te Mere, de lijnbeplanting
langs verschillende ver
harde wegen, de dorps
kernhernieuwing, de aan
plakborden in de
gemeente en de windmo
len te Mere.
Gemeentelijke openbare
Biblioteek
Het is erg gesteld met
het biblioteekwezen te
Erpe-Mere. Daar waar
vroeger toch een floris
sante uitleen vast te stel
len was. Gelukkig schijnt
er eindelijk schot in de
zaak te komen en indien
men zich aan het dekreet
wil houden zal nog hard
moeten gewerkt worden.
Ook deze kultuurtak ligt
de GKR nauw aan het
hart en vraagt daarom de
medewerking van de ver
enigingen en zoekt bo
vendien kandidaten die
in de raad van advies wil
len zetelen voor deze ge
meentelijke openbare bi
blioteek. Een eerste stap
tot reorganisatie is het
onderbrengen tijdelijk
althans van de biblio-
addi
een
in e
Aals
ok
iagc
">1
Dt
nai
jez
"Y
mm
i y:
19
treden.
Plannen
theek, in de geme en
school te Burst waarf
zou van start gaan
deeltijds gemeentep 'aar
neel. Deze gebouwei
zeker niet centraal
gen zodat de invloe<
de gereputeerde sta
blioteek van Aalst
nog een hele tijd zal ij1;1.!
voelen. Js
11-Juliviering 'ew
Jaarlijks wordt te IL 'r
Mere het Guldenspi100
feest gevierd en sind yyy,
fusie tracht het daai chie
opgerichte komitee ont,
jaar een ander dor yfr
kiezen. Deze keer
Erondegem aan de
en de viering zal ii
teken staan van de
jeskomponist Ari
Preud'homme. Het
tee zal alles in het
stellen om deze eminfnsd.
figuur uit de wereld afs
het Vlaamse lied o| jgra
feestzitting te krijger |ag
spil van deze Gilder t ert
renherdenking. Vla o u.
Kring Erondegem- iet k
kern- Ottergem, heeou:
vast de toezegging g )sm
gen van Clem De R lsj<e
om als gastspreker r p;
kaai
ilijsi
ale
Het bestuur var q u
GKR deed ook de b< ,tsc|
dat het na de vakant s \j
riode zou klaar zijn u n
een «Huishoudelijk q£
glement» en o.a. ni Bn
ledenlijsten zou opsl tn
met de bedoeling dil e
ket te bespreken of 2 Qi
der volgende alger ficie
vergaderingen. V wo
zal ook werk gen Dljei
worden van de «r8t t(
riaal-leenposten». ja
Tenslotte werden er l
nog twee adviezen g ope
muleerd: a| s
a. advies i.v.m. de)at
schermde windmol! ,ste
Mere. Hierbij ba ||jn(
men zich terecht 0
kuituur-historische
de van deze molen
sinds de storm van
ernstige beschad
opliep. L|.
b. advies i.v.m. het 1
sen van stratenplan !el VJ
aanplakborden
openbare wegen et
pleinen. net
Dat de werking vaelijk
Gemeentelijke Kuil lit'
Raad van Erpe-llitia
funktioneel wil wff_stu
blijkt niet alleen
steeds goed gei
dagorde maar ook u iter;
feit dat het bestuur tie ui
niet licht laat ontm s va
gen in konkrete get in|jf
als dit van de windn'rel 1
bijvoorbeeld, waar,en
zien de staat waarin twee
verkeert, hoogdringreatj;
aanpak vereist is. voo
Ie pi
Nieuwerkerken neemt afscheid van zijn medepas
toor E.H. Camiel Blancquaert, hij werd immers
pastoor benoemd op de St. Niklaasparochie in het
nabije Aaigem.
Ook de foto-entoesiost kon er terecht. (KDC)
Vijftien jaren van vrucht
baar apostolaatswerk
heeft E.H. Blancquaert nu
al te Nieuwerkerken ach
ter de rug. Jarenlang was
hij er de stuwende kracht
in een groep gelovigen
die een deel van hun vrije
tijd aan gesprek en bezin
ning wijdden. Ook in de
ziekenzorg heeft hij zich
verdienstelijk gemaakt
E.H. Blancquaert is de be
scheidenheid zelve.
Nooit heeft hij gewenst
dat er teveel aandacht
aan zijn persoon werd
geschonken en zo heeft
hij zich de sympathie van
de Nieuwerkerkense pa
rochiegemeenschap ei
gen gemaakt.
Hij wordt thans herder in
de St. Niklaasparochie te
Aaigem. Tot de pastorij
aldaar voldoende opge
kalefaterd is blijft hij ech
ter in zijn vertrouwde
Nieuwerkerkense ambts
woning huizen.
Gans gelovig Nieuwer
kerken wenst hem een
lang en vruchtbaar her
dersschap toe in het na
bije Aaigem. (vdj)
