DRIE
VOETWEGEN
WERDEN
AMBTSHALVE
AFGESCHAFT
VRIJE tribune
Pol. Tribune VU-Lede
SOCIALE
VRIJEMARKTECONOMIE
AALST BEZIT TOTAALf»
RIOLERINGSPLAN
2 - 5.6.1981 - De Voorpost
De redaktie is niet verantwoordelijk voor de inhoud en heeft het
recht de teksten in te korten.
De verloedering van Vlaanderen,
specifiek het Denderland
De CVP is «niet ontevreden»
Toen het 1ste staaldossier behandeld werd door de
regering Van Den Boeynants, waarin ook de VU ver
tegenwoordigd was, ging de VU ermee akkoord dat
zowat 35-40 miljard in het Waalse zieke staal gepompt
zou worden. De VU was in die regering geen doorslagge
vende partij. Andere partijen die door hun gewicht in de
weegschaal te leggen zware eisen konden stellen voor
Vlaanderen in ruil voor die financiële steun aan het
Waalse staal, dachten er gewoon niet aan om eisen te
stellen. Gelukkig was er toen de VU. Dank zij de VU werd
beloofd dat in ruil voor die financiële tussenkomst de voor
Vlaanderen belangrijke punten ook uitgevoerd zouden
worden: het tekstielplan, de reanimatie van de scheeps
bouw, de goedkeuring van de waterverdragen en toe
komstgerichte eisen i.v.m. Sidmar en het staalkomplex in
Genk. Belangrijke punten voor Vlaanderen, maar zeker
voor de tekstielindustrie die vooral gevestigd was in Oost-
Vlaanderen. Aalst en omstreken kende indertijd een
bloeiende tekstielnijverheid langs de Dender. Die straalde
uit naar de dorpjes waar naast de intensieve landbouw
vlijtig aan huisambachtelijke tekstielarbeid werd gedaan.
Sommige dorpjes hadden zelfs hun typische tekstieltak.
Zie bv. Mere en z'n passementerie. Lede kende enkele
konfektiebedrijfjes en korsetteries. Maar wat is ervan
overgebleven? Welke partij of welk syndikaat heeft ooit
met vastberadenheid gewoon financiële staatssteun of
hulp bij de reorganisatie, aanpassing en rekonversie
gevraagd? Alleen de VU eiste dat het tekstielpakket
indertijd aangepakt zou worden als de Waalse staalindus
trie het beloofde geld zou krijgen. En dat geld hebben zij
gekregen, zelfs véél meer (100/120 miljard?), maar wat is
er terechtgekomen van de voorwaarden die de VU stelde
en die door de aan die regering deelnemende Vlaamse
partijen mede werden onderschreven op aandringen van
de VU? En wat hebben die partijen nadien gedaan opdat
die overeenkomsten alsnog na zouden gekomen worden.
Ondertussen is onze testielindustrie in onze streken
praktisch verdwenen. De fabrieken langs de Dender
liggen stil. De machines in de huiskamer staan opgebor
gen. Enkele plaatselijke ateljeetjes werken nog maar
enkele dagen per week; als ze werken uiteraard. Hebben
partijen buiten de VU, patroons, syndikaten, werkorgani
saties, enz. ooit eisen gesteld voor de heropleving van
onze tekstielindustrie? Neen! Ook niet in ruil voor vaak
waanzinnige transfers van Vlaams geld naar Wollonië.
Alleen de VU deed dat t.g.v. het 1 ste staalplan.
De CVP is «niet ontevreden»
En nu is er het 2* staalplan. Over dat voor Vlaanderen zo
nefaste staalplan is de grootste Vlaamse partij, de CVP,
zelfs «niet ontevreden».
Waar heeft Vlaanderen een naam als Eyskens verdiend?
Waar heeft Vlaanderen een partij verdiend die een
dinastie Eyskens in zijn rangen telt?
ledereen herinnert zich nog wel het pokerspelletje dat
papa Gaston indertijd heeft gespeeld met Vlaanderen en
de Vlamingen. En nu is er zoonlief Mark, die als geen
ander dociel in de sporen van zijn vader loopt. Net als zijn
vader is hij de auteur en de grote verantwoordelijke, die er
voor eeuwig zijn naam zal mee verbinden, van een
schandalige koehandel waar Vlamingen en Vlaanderen,
net zoals in de tijd van papa, voor eeuwig de slachtoffers
zullen van zijn. Tot ver over de eeuwwisseling zullen de
Vlaamse kinderen en hun kinderen krom liggen om de
miljarden op te brengen voor de zinloze kompromissen
die de CVP en de Socialisten hebben afgesloten, kompro
missen die erop neer komen dat miljarden in bodemloze
staalbedrijven zonder toekomst worden gestort. Miljarden
die worden overgeheveld van Vlaanderen naar Wallonië.
Het rampzalige kompromis waardoor Eyskens zichzelf en
zijn snertregering een vakantie-met-portefeuille heeft ver
zekerd, is een regelrechte kapitulatie van de CVP en een
nederlaag voor heel Vlaanderen. De triomfkreten in het
Waalse kamp liegen er niet om. De Waalse PS-ministers
zijn direkt na het akkoord ijlings naar Luik en Charleroi
getrokken om er hun kiezers de zegebulletins voor te
leggen. Ze konden er terecht verklaren, méér uit de wacht
te hebben gesleept dan wat de Waalse staalbronnen
Frère en Charlier in hun nochtans schaamteloze brand
brieven hadden durven eisen.
Na de vergadering van zijn partijbureau zegde Tinde-
mans dat zijn partij (CVP) over het gesloten akkoord «niet
ontevreden» was! Er worden opnieuw tientallen en tien
tallen miljarden in de Waalse toekomstloze staalbedrijven
gepompt. Nu weet men het al: alles nutteloos en tever
geefs: deze overdosis financieel krachtvoer zal Cockerill
en de Driehoek niet overeind helpen. Nu reeds duikt een
nieuwe vervaldag op zo rond 1985 voor het
zoveelste miljardentransfert van Vlaanderen naar Wal
lonië.
Maar de CVP is «niet ontevreden»....
In tegenstelling tot wat men de Vlaamse goegemeente
wijs wil maken, voorziet het akkoord niets over een
loonmatiging'in de Waalse staal nijverheid. Minister Claes
(Soc.) heeft weliswaar gezegd, dat de rentabiliteit in de
voorgenomen fusie een loonsvermindering van 10% te
Luik en van 5% te Charleroi onderstelt, maar méér dan
een persoonlijke verklaring is dat niet. Het regeerakkoord
bouwt geen enkele rem in: met goed Vlaams geld kunnen
de Walen ongestoord voortgaan, zichzelf niet alleen de
hoogste lonen van het hele land, maar van de hele wereld
uitbetalen.
Doch, vermits de CVP «niet ontevreden» is...
Lood om oud ijzer! Wot Vlaanderen zogezegd in ruil
krijgt, is wisselmunt die al lang uit de omloop werd
getrokken. De waterverdragen en het tekstielplan doen
nu al voor de derde of vierde keer dienst als ruilobjekt. De
steun aon de Vlaamse stoalbedrijven treedt maar in
voege indien deze bedrijven verlieslijdend zouden zijn.
Doch vermits zij nog altijd de euvele moed hebben om
in tegenstelling tot de Waalse schroothopen winstge
vend te blijven... De voorzetting van de werken te
Zeebrugge en de bouw van de sluis te Berendrecht zijn
slechts de logische uitvloeisels van vroegere en trou
wens met hoge door Vlaanderen betaalde kompensaties
afspraken.
En de CVP zegt «niet ontevreden» te zijn..
De twee Waolse staalbedrijven krijgen meer zuurstof
toebedeeld dan het hele nationale bedrijfsleven. De dertig
miljard die vrijgemaakt heten te worden door verminde
ring van de sociale, lasten, zullen voor het grootste deel
opgevreten worden door BTW-stijgingen, zodat er voor
het bedrijfsleven uiteindelijk nauwelijks een schamele 10
miljard dreigt over te blijven. Terwijl heel Vlaanderen
hogere BTW-tarieven zal betalen te behoeve van Frère,
Charlier en de Waalse syndikaten Dit terwijl de CVP
«niet ontevreden» is
Wat belet er de Walen om verder te gaan op hun élan, nu
zijzelf zo goed op dreef en de anderen toch «niet
ontevreden» blijken te zijn? Spitaels heeft aan zijn eerste,
reeds ingewilligde, eis dadelijk een tweede toegevoegd: de
centen moeten onmiddellijk op tafel het staaldossier moet
tegen einde mei afgehandeld zijn.
Boter bij de vis.
En de CVP is «niet ontevreden»
VU-Lede
De wondere tijden van «'t Land Van Riem»
«'s Lands ekonomie brokkelt af, de werkloosheid groeit
aan, de frank staat onder druk en de ene onderneming na
de andere gaat over de kop. De oorzaken van de krisis
zijn gekend. Men kent zelfs de middelen om deze te
bestrijden en op lange termijn te overwinnen. En toch
doet men er niets aan. Men MAG er niets aan doen
omdat de «werkelijke macht», waarmede onze klaarzien
de koning wel de vakbonden zal bedoeld hebben, niet
akkoord gaan met de allernoodzakelijkste ekonomische
en sociale ingrepen.» Zo begint het hoofdartikel van het
groene blaadje «'t Land van Riem», uitgave van het
Centrum voor Middengroepen, Zelfstandigen en Kader
personeel, van de Aalsterse CVP. En in dezelfde stijl gaat
het verder in de zin van «de wet op de meerwaarden is
een regelrechte aanslag op het privé-vermogen dat alleen
het resultaat is van een jarenlang goed beleid en spaar
zaamheidszin» en «de klap op de vuurpijl is wel het
voorstel om een vermogensbelasting in te voeren zoge
zegd om de grote fortuinen nog eens ekstra te doen
inleveren. Maar (zo staat er letterlijk) in ons land zijn
nagenoeg geen grote fortuinen» en verder «intussen blijft
men dagelijks miljarden uitgeven aan niet-produktieve
vervangingsionen, ook aan diegenen die er geen nood
aan hebben».
Toen we dit proza hadden doorgewerkt zijn wij er even
heel stil bij gebleven, dan hebben wij onbegrijpend het
hoofd geschud en nog steeds kunnen wij er niet bij hoe
het mogelijk is van zoveel onzin, onwaarheden, valse
voorstellingen en totaal onbegrip van de werklijkheid in
één bladzijde samen te ballen. Alleen een «totale verdwa
zing» kan daar aan de basis van liggen.
De steller van dit artikel heeft wellicht nog nooit gehoord
van die 44.000 families in ons land die een gemiddeld
fortuin bezitten van elk 70 miljoen wellicht ook nog niet
van de massale belastingsfraude die per jaar de 200
miljard overschrijdt en heus niet het werk is van de kleine
man, of ook niet van die zwevende kapitalen die door
spekuleren en vlucht naar de buitenlandse fiskale paradij
zen de financies van ons land op de rand van de afgrond
brengen Wellicht heeft hij ook nog nooit gehoord van die
één miljoen landgenoten die vlakbij of onder de marge
van het noodzakelijke levensminimum bengelen. En uiter
aard ziet hij dan ook niet dat matigen, versoberen,
inleveren in hoofdzaak een éénrichtingsoperatie is naar
de sociaal-verzekerden, naar de kleine en middelmatige
inkomens toe, en dat de door hem zo gewraakte vakbon
den zich voorwaar geen onmogelijke noch onhandelbare
tegenspelers hebben getoond. Misschien zou hij graag de
sociale zekerheid tot aan de grond afgebroken willen
zien, de lonen nog meer willen zien afbrokkelen en
iedereen nog veel meer willen doen inleveren, ledereen,
behalve dan die middengroepen, zelfstandigen en kaders
van de CVP-Aalst in wiens naam hij beweert te schrijven,
en uiteraard ook niet de grote fraudeurs, de grote
vermogens en de werkelijke ondergravers van onze
ekonomie. Het begrip «solidariteit» dat, in verkiezingspe
riodes vooral, de CVP zo nauw aan het hart ligt is hem
totaal vreemd wat voor een kristen visie op zijn minst
verwonderlijkt. En in zijn eigen zeer bekrompen kijk op de
zaak vergeet hij voorwaar dat het afbreken van de
koopkracht van de gewone man ook voor de zelfstandi
gen een flinke deuk.in de inkomsten betekent.
Met zo een bijna grenzeloze kortzichtigheid wordt het
van kwaad alleen maar erger. Wellicht zal de schrijver
van «'t Land van Riem» dat ooit eens inzien... als het te
laat.... veel te laat zal zijn.
Jos De Geyter
In de Vrije Tribune van De Voorpost schreef één van de
trouwe columnisten dat hij met de beste wil van de wereld
niet kan begrijpen wat een «sociale vrijemarkteconomie»
is.
Zo'n onbegrip is uiteraard een teken van een oude soort
kortzichtigheid die alleen in tegenstellingen, in uitersten
kan denken.
Welke die uitersten zijn is kort geschetst: enerzijds de
oude, harde liberale lijn die vandaag op een briljante,
wereldveroverende wijze vertolkt wordt door Hayek en
Friedmann; anderzijds zijn er de Marxistische georiënteer
de economisten die zich per definitie niet mogen veroorlo
ven vrede te nemen met de talrijk louter wetenschappelij
ke studies die aantonen dat Staatsinterventie niet alleen
ondoelmatig is, maar ook de economie grondig verstoort.
Het is duidelijk dat een haalbare oplossing van de actuele
economische problemen in het ene noch in het andere
uiterste te vinden is (zeker niet in het andere!).
De geldigheid van de wetenschappelijke theorie van
Hayek en Friedmann wordt nauwelijks aangevochten,
zodat men in economische kringen hoe langer hoe meer
spreekt over het liberaal réveil. Die theorie van de
vrijemarkteconomie is de enige basis voor een duurzaam
herstel van onze economie, omdat, zoals blijkt uit een
wetenschappelijke kostenbatenanalyse van de staatsin
terventie, «de economische ondoelmatigheid de staat is
ingebouwd». Om geen gezichtsverlies te lijden wordt dat
wel betwist, maar men weet wel beter.
Hoe juist die theorie ook moge zijn, toch voldoet ze me
niet, omdat 2e een correctief nodig heeft van sociaal
engagement, dat wij liberalen, ons al tientallen jaren
eigen hebben gemaakt. Dat is een zaak waarop overigens
niemand een monopolie kan laten gelden. Wie zoiets
betwijfelt, moet maar even nadenken over de L.S.W. die
al dertig jaar lang een toonbeeld zijn van sociaal engage
ment.
Het is dus meteen duidelijk: de sociale vrijemarktecono
mie is een synthese van het puurste liberalisme en een
diepgaand sociaal engagement. Waar komt dat op neer?
De Staat moet gewoon zijn handen thuis houden, een
anti-bemoeieniskuur volgen en afslanken om de bedrijven
te ontlasten zonder de koopkracht aan te tasten. Alleen
in die omstandigheden komt er ook een economisch réveil
met nieuwe arbeidsplaatsen.
Is dat duidelijk?
Willy Van Rentergem
Volksvertegenwoordiger
Opnieuw geknoei in het zwembad, ondanks waarschuwing
van de oppositie
In de zitting van 2 juli 1980 toen dit punt voor de filter
en waterzuiveringsinstallatie aan de agenda stond, heb ik
gewaarschuwd. Ik stelde toen drie vragen.
Eerst en vooral bevonden de stukken van de gedane
aanbiedingen zich niet in het dossier.
Ten tweede stelde ik vast dat er korrekties werden
aangebracht en een waterpomp werd bij de ene aanbie
der afgetrokken voor 299.000 frank en bij de andere voor
1.806.000 fr.
Tot slot deed ik opmerken en dat was essentieel
dat de erkenning van de betrokken aannemer niet binnen
was. Onze fraktie kon aldus onmogelijk het dossier, dat
op het vlak van erkenning onregelmatig was, goed-
stemmen.
Het enige verweer dat naar voor gebracht werd, was
het feit dat de vraag tot erkenning in behandeling was,
gestaafd door een brief die niet in het dossier stak en de
feiten van niet-erkenning bevestigden.
De toewijzing aan de firma in kwestie liep over een
bedrag van 8.172.482 fr., B.T.W. inbegrepen.
We hadden gewaarschuwd en nu komt men of er
geen vuiltje aan de lucht was met het projekt bijna één
jaar later maar met een aangepaste raming van
12.226.794 fr. Dat is het resultaat van het huidig beleid,
4.000.000 fr. meer en zo maar weggeworpen.een jaar
later, op kosten van de gemeenschap.
U zult met mij akkoord gaan, mijnheer de burgemees
ter, dat dit dossier een knoeiboel is. Het was spijtig dat de
schepen van Financiën niet aanwezig was om er akte van
te nemen.
Het departement van openbare werken is sinds lang
ontspoord en ruïneert geruime tijd de stad. En zo kunnen
we verschillende voorbeelden op een rijtje plaatsen.
Etienne BOGAERT
Op de jongste gemeenteraad van eind mei werden
in één en dezelfde zitting drie voetwegen afge
schaft, waarvan twee gelegen zijn in het vroegere
Erembodegem en één op het grondgebied van Aalst
zelf.
Wij horen hen spreken
in onze eigen taal!
Spette laerlos
Op 13 juni 1974 werd
door het Schepenkollege
van Erembodegem een
verkavelingsvergun
ning afgeleverd voor een
perceel gelegen in Hage-
veld te Erembodegem.
De voetweg nr. 32 «Spet-
telaerlos» genaamd
loopt schuin over lot 4
van deze verkaveling.
Aangezien dit deel van
de voetweg niet meer
voorkwam op het bij Ko
ninklijk Besluit goedge
keurde Bijzonder Plan
van Aanleg nr. 6 «Fon-
teinbos» besloot de ge
meenteraad van Erem
bodegem in zitting van 5
juni 1974 tot de afschaf
fing.
Door het Provinciaal Be
stuur werd het dossier
echter teruggestuurd
met het verzoek de nor
male procedure te vol
gen en de wettelijke
pleegvormen te vervul
len. Door de aanvrager
van de verkaveling werd
echter slechts op 19
maart 1981 de nodige
stukken zoals aanvraag,
planuittreksels en foto-
dokumenten voorge
legd. Het af te schaffen
deel van de voetweg be
draagt 31,65 m x 1 m
31, 65 m2. Tijdens het
openbaar onderzoek
werden geen bezwaren
of opmerkingen inge
diend. Gezien voetweg
32 ook langs de per-
ceelsgrens voortloopt
was er geen enkel be
zwaar om de vraag voor
gunstig advies aan de
gemeenteraad voor te
leggen. De eigenaar
dient wel een welvoeg
lijkheidsvergoeding te
betalen van 791 fr. Sig
naleren wij dat het open
baar onderzoek liep van
17 april tot 7 mei 1981.
Hinnenbezenwegel
Door de dienst grondbe
leid werd een dossier op
gemaakt voor de af
schaffing van het be
staande deel van de voet
weg 131 «Hinnenbezen
wegel» genaamd dat ge
legen is aan de Leeuwe
rikenlaan te Erembode
gem. Deze afschaffing
vormt een onderdeel van
de overeenkomst meteen
eigenaar van een per
ceel, om totde .over
dracht van de straatbed
ding te kunnen over
gaan.
T-Iet af te schaffen deel
bevindt zich tussen de
Leeuwerikkenlaan en de
Kluizenstraat over een
lengte van 117 m.
Gezien door het aanleg
gen van de Kluizen
straat een behoorlijke
verbinding verzekerd is
tussen de Heuvelstraat
en de Leeuwerikkenlaan
was er geen bezwaar om
de afschaffing voor te
stellen. Het onderzoek
werd gehouden van 17
april tot 7 mei 1981 en
er zijn geen bezwaren
ingediend.
Gezien anderzijds de
«ambtshalve afschaffing
door het stadsbestuur
werd voorgesteld, kon
er ook geen welvoeglijk
heidsvergoeding ge
vraagd worden, daar de
ze begrepen is in de
overeenkomst van de
dienst grondbeleid».
Toen dit agendapunt ter
sprake kwam stelde
CVP-raadslid Remy Van
Vaerenbergh dat deze
voetweg inderdaad over
bodig was en hij zich
dan ook akkoord ver
klaarde met de afschaf
fing, maar hij wees er
wel op dat de voetweg
nog verder door hep.
Wat gaat er daar mee
gebeuren? zo vroeg hij
zich af.
Schepen van Openbare
Werken Jan De Neve
stelde dat de afschaffing
volledig verantwoord
was. Anderzijds deelde
hij mede dat in het kader
van de struktuurplan-
ning een plan opge
maakt werd van alle be
staande en geregistreer
de voet wegen.
Oppositielid Lambert
Van de Sijpe (CVP) pikt
hierop in door zijn
vreugde uit te drukken
over een dergelijk plan.
Hij was nochtans van
mening dat men zich
hierbij de vraag diende
te stellen welke funktie
men aan deze voetwegen
zou geven. Naar zijn me
ning konden deze voet
wegen in de toekomst
een ideale funktie ver
vullen in het kader van
de wandelrekreatie.
Schepen De Neve was
het hier te zien aan zijn
reaktie, blijkbaar roe
rend mee eens.
Eenegemwegsken
De derde voetweg (of
deel ervan) die ambts
halve unaniem ge
schrapt werd was het
Eenegemwegsken. Dit
dossier is bij de dienst
Een opvallend detail in het
verhaal van Lucas over de
nederdaling van de heilige
Geest op Pinksteren is het
feit dat de toehoorders van
de apostelen, al behoorden
zij tot verschillende taalge
meenschappen, toch ieder
in zijn eigen taal hoorde
spreken.
De bijbelkenners zijn het
niet eens om dit wonderba
re gebeuren moet verklaard
worden: spraken de aposte
len in verschillende talen,
die zij zelf eigenlijk niet ken
den (hier ligt dus het won
der bij de sprekers), of lag
het wonder bij de toehoor
ders, die allen in hun taal
hoorden spreken, al ge
bruikten de apostelen maar
hun eigen taal, nl. het
Aramees?
Aan het feit zelf willen wij
een o.i. belangrijke be
schouwing wijden, nl. deze
dat wij in het feit de bevesti
ging kunnen zien dat het
kristendom een godsdienst
is voor alle mensen, voor
alle volkeren. In die zin ge
loven wij in de «katholieke»
kerk.
Wij doen de waarheid geen
geweld aan, wanneer wij
beweren dat Kristus gewild
heeft dat iedereen de bood
schap van de Heer in zijn
eigen leven opneemt. Wie
wij ook zijn, tot welk volk of
kuituur wij ook behoren, wij
hebben het recht en in ze
kere zin de plicht een eigen
geloofsopvatting te heb
ben, die nochtans moet be
rusten op de woorden en de
daden van de Heer.
Maar wij geloven ook in de
«éne» kerk; Kristus bad:
«opdat allen één zijn»!
Daar ligt duidelijk een moei
lijkheid: één zijn en toch
verscheiden.
In het verleden heeft men
wellicht de eenheid van de
kerk overdreven. Overal (of
toch waar de latijnse ritus
gebruikt werd) was het bv.
dezelfde liturgie: mis en
sacramenten. Door de ro-
meinse katechismus wer
den de artikelen van
geloof en de tien gebo
overal tot in de details
schreven en geleerd,
was een gemakkelijke
lossing: het stond zo ir
boeken!
Aan die toestand heeft
tweede Vatikaans con n l
een einde gemaakt. 0 ich
werd beslist dat ieder
het recht had «in zijn
taal» de Boodschap var ikt
zus te horen en ih zich of&n
nemen. Maar er werd
gewezen dat de een|len<
moest bewaard blijft e
want wie kerk zegt,
ook gemeenschap. Al
een boek lees, dan he ide
het recht dat boek te ii
preteren zoals het mij c
schijnt. Als ik de wooi
van de Heer lees, da 'dei
mijn vrijheid niet zo al
luut; want ik moet als g
vige denken en leven in
meenschap met de am
gelovigen. Daar wordt
vrijheid beperkt door
faktoren: wat heeft Kri Af
willen zeggen (dat is
eerste beperking van
vrijheid), maar ik ben
beperkt door de vrijheid
mijn medegelovigen.
In die zin is het een mo Brj'!
ke opdracht voor hen
bv. verantwoordelijk
voor de liturgische tek
van de eucharistievi^f
gen: iedereen moet
enigszins aangespi
voelen: oud en jong,
leerd en ongeleerd,
vraagt een ernstige insj
ning van hen die spre rva.'
maar ook de toehoor e^'
moeten aanvaarden
niet ieder woord voor
persoonlijk is bedoeld,
persoonlijke toepassini ^or
ons eigen konkreet levi "e'£
een opdracht die wij
moeten bewerken.
In die zin is er in de
geen plaats voor a 1
maar toehoorders, pas:
luisteraars; allen moete *lve
aktief zijn. 3sse
C ling
eidii
gel
mxr
it n
dac
lop
be
ti
Om
.0.
nda
>edi
ol ir
vat
rwij
lit h
he
efti
pe
len
>ed
do
v
tc
ten.
we
ren
iger
13 ja
id
:s éc
euw
07
Zopas keurde de gemeenteraad het ontwei hei
goed van het «totaal rioleringsplan» voor h t ov
grondgebied van de stad Aalst.
Om in aanmerking te komen voor toelagen t wjj2
uitvoering van rioleringswerken moet elk|etu
gemeente een totaal rioleringsplan indiene ther
ten laatste op 31 mei 1981. De stad Aalr(
beschikte reeds over goedgekeurde algemei
rioleringsplannen voor de verschillende dei jscf.
gemeenten, opgemaakt door diverse ontwe
pers. Het studiebureau Astro te Aalst wei S(aa
belast met het opmaken van het totaal rioi feg€
ringsplan voor de ganse fusiegemeente. Hs
voorontwerp ervan werd goedgekeurd door
gemeenteraad op 28 mei 1980, met vooral fcrea
van een programma voor het definiti beid
ontwerp.
Na kennisname van de opmerkingen door
hogere overheid werd het ontwerp opgtjya|
maakt, waaraan de gemeenteraad in zittii lcj p,
van 26 mei 1981 haar goedkeuring hecht e
Zodoende beschikt de stad Aalst nu over e r
totaal afwateringsschema voor het gan |jnej
grondgebied, met inbegrip van afvoer do |e,
koliektoren naar het zuiveringsstation. Vo
dit laatste gegeven werd, door de ontwerp /oor
intens samengewerkt met de dienst Waterzi
vering van de stad.
Naast de reeds vermelde subsidies is het toti >'n 0|
rioleringsplan in die zin een belangrijk dok|g
ment, dat voor verdere kollektorenstudie (o.i a,
voor de rechteroever van de Dender) geestei
voorontwerpen meer dienen gemaakt te w< 0.05
den. In overleg met de provinciale technisc
dienst zal op basis van het totaal riolering
plan meteen een definitief uitvoeringsdossi '-S-(
opgemaakt worden voor alle latere fazen v
koliektoren, wat de vooruitgang van deze w igev
ken aanzienlijk zal versnellen.
grondbeleid in behande
ling betreffende de ver
koop van grond, ener
zijds aan de Staat zijnde
Openbare Werken voor
het verwezenlijken van
de rooilijn van de Boude-
wijnlaan en anderzijds
aan het Gebouwenfonds
voor de Rijksscholen,
als toegang tot het HRI-
TO te Aalst.
Op bedoelde gronden
ligt evenwel nog een ge
deelte van voetweg nr.
56, dat niet begrepen
was in de afschaffing
voorzien bij besluit van
de Bestendige Deputatie
van 5 december 1969.
Het is volgens het stads
bestuur wenselijk voor
af de afschaffing van be
doeld gedeelte van de
01 :ai
voetweg aan te vrajïr
voor het overblijvi
gedeelte van 39 m.
gezien de stad Aals
genaar is van de aa
lende gronden,
Aalst zelf het initiati U
nemen voor de sar
stelling van het d<
tot afschaffing. De
ciepsbeslissing hie
werd genomen door
kollege op 2.4.1981
Het eigenlijke onfr
zoek had plaats
april tot 7 mei 198
werden geen bezwfci
of opmerkingen
diend, en er was
volg geen bezwaar
een voorstel tot a
halve afschaffing.
va ilk 11
kan
ip S(
)nde
VEftt B
nder
te
ins 1
Jttest
'MS-
l.-Aa
afc
taalt
ng
itie
P
nder
italla
[mini
ing.
1 itbe\
laas
t(
•erl
Imak
'erl
i'ng.
V ilderi
I g
b w<
r tl li
II rvvi
en.
