%m m
4,858 MILJOEN LENINGEN
VOOR ERELONEN
OVERBEWEEGLIJKE KINDEREN
ZE KUNNEN NIET STILZITTEN
André De Winter
op Hallebedevaart
verongelukt
4a
De parking aan de keizershallen: niet bepaald een toonbeeld van netheid! (KDC)
De vernieuwde ingang van de keizershallen. (KDC)
Het was enkele maanden geleden dat er nog een
aantal leningen goedgekeurd werden op de Aalster-
se gemeenteraad, maar op de zitting van 26 mei jl.
werd de schade enigszins ingehaald met een reeks
van 12 leningen, die vooral betrekking hadden op
erelonen.
Onmiddellijk stelde
raadslid Bogaert dat de
CVP zou tegenstemmen,
ook al trof men enkele
leningen aan in verband
met punten waarvoor de
CVP eerder al pleitte. Hij
wees erop dat zijn partij
bij haar basisprincipe
bleef dat men eerst de
prioriteiten moest vast
leggen.
Wat de erelonen betrof
werd aldus vooreerst een
lening goedgekeurd door
de meerderheidsleden
van 1,8 miljoen voor ver-
beteringswerken aan de
Putstraat, Hoogstraat,
e.a. te Meldert. Het ging
hier om een eerste voor
schot, en het was meteen
de uitvoering van een ge
meenteraadsbesluit van
29.3.1979.
Voor verbeteringswerken
aan de Ninovestraat te
Erembodegem werd een
tweede voorschot op het
ereloon van 112.000 fr.
aanvaard. Hier nam de
gemeenteraad reeds een
besluit op 20.12.1979.
Voor het eerste voor
schot op het ereloon van
de ontwerper voor verbe
teringswerken aan de
Meerstraat te Gijzegem
diende 297.000 fr. ge
leend te worden. Hier da
teerde het gemeente
raadsbesluit van zomaar
eventjes 29.6.1977.
In uitvoering van een ge
meenteraadsbesluit van
26.4.1978 werd een twee
de voorschot op het ere
loon van 92.000 fr. voor
verbeteringswerken aan
de Molendreef te Aalst
geleend.
Punt 10 van de agenda
voorzag een lening van
1,569 miljoen voor erelo
nen voor het opmaken
van bijzondere plannen
van aanleg en het struk-
tuurplan van Aalst. De
gemeenteraad nam de
beslissing tot het opma
ken van deze plannen op
30.5. 1979, en het ging
hier om een tweede schijf
van 20%. Raadslid Etien-
ne Bogaert (CVP) merkte
terzake op dat het struk-
tuurplan aan erelonen al
leen reeds 7 a 8 miljoen
zou kosten. Schepen van
Openbare Werken Jan De
Neve (VU) antwoordde
hem dat het niet alleen
om erelonen voor het
struktuurplan maar ook
voor een aantal BPA's
ging. Volgens hem zal
het struktuurplan binnen
de twee jaar af zijn. An
derzijds wees de schepen
er ook op dat reeds jaren
een stedebouwkundige
in het personeelskader
van de stad Aalst voor
zien is, en dat wanneer
deze zou aangeworven
worden de kosten voor
het opmaken van BPA's
meteen zouden dalen.
De reeks van erelonen
werd vervolgd door een
lening van 807.000 fr.
voor de tweede faze van
de restauratie van het
Belfort. Hier betrof het de
uitvoering van een ge
meenteraadsbesluit van
28.5.1980. Het laatste ere
loon had betrekking op
een bedrag van 181.000
fr. voor het inrichten van
de gemeenteraadszaal in
het Belfort. In feite ging
het slechts om een voor
schot van een totaal be
drag dat vastgesteld
werd in de gemeenteraad
van 25.1.1978.
Andere leningen lokten
dan weer enige reakties
uit. Dit was bv. het geval
met het punt 11 waarbij
648.000 fr. geleend werd
voor de aankoop van een
partij betonbuizen.
Raadslid Bogaert vroeg
hierbij naar een efficiënte
kontrole op de in- en uit
gaande materialen in het
stadsmagazijn.
Deze kontrole gebeurt, al
dus schepen De Neve,
maar eerder cynisch
merkte hij op dat men het
raadslid noch tijdens de
kommissiezitting noch
tijdens het bezoek aan
het magazijn gezien had.
Hij gaf wel toe dat er
overal mogelijkheden
zijn tot misbruik, en dat
daarom een dubbele kon
trole per komputer nood
zakelijk was, zodat men
niet alleen wist wat er
buiten ging, maar ook
wat er werkelijk verbruikt
werd.
Vondelbeek
Een lening van 1.227.000
fr. voor ruimingswerken
aan onbevaarbare water
lopen en grachten, lokte
bij CVP-fraktieleider Ghis
Willems de vraag uit of er
momenteel nog grachten
gekuisd worden nu de
gewassen aan het groei
en zijn. Indien het ant
woord positief was, wen
ste hij onmiddellijk de
stopzetting van deze wer
ken. De fraktieleider
vroeg ook of de grachten
wel planmatig gekuisd
werden. De burgemees-
MEER JONGENS DAN MEISJES LIJDEN AAN HET HYPERKINETISCH SYNDROOM
Men zou er echt het hoofd bij verliezen, soms wordt het werkelijk wat teveel...
Je kind lijkt erg lastig en is moeilijk op te voeden. Het is ontzettend aktief, luidruchtig en
bestraffingen of beloningen halen niets uit. Het is erg onhandig, heeft voortdurend
kleine ongelukjes en doet steeds maar dezelfde handelingen of spelletjes opnieuw. Het
kind is erg afleidbaar, concentreert zich heel moeilijk of is toch dikwijls heel verstrooid.
Vooral als het al naar schoolgaat hoor je daarover klagen: het brengt hopen huiswerk,
extra-taken en vooral straf mee naar huis. Het is normaal begaafd en toch... het leest
slecht, heeft een erbarmelijk geschrift en soms is rekenen ook een groot probleem.
Als ouder van zo'n kind word je op een bepaald moment erg onzeker, je stelt jezelf een
berg vragen zonder ergens een antwoord te horen. Het kind bespeelt de toppen van je
zenuwen en de hele situatie waarin je als ouder met je kind leeft gaat uit de hand lopen.
Hyperkinetische kinderen... (fotograaf pieter van san)
ter en schepen De Neve
gaven toe dat dit ingevol
ge het slechte weer wel
nog mogelijk was, doch
dat de werken weldra
beëindigd zouden zijn.
PW-raadslid Marcel Lo-
rie merkte in dit verband
op dat er problemen rij
zen met de Vondelbeek te
Hofstade. Hij vroeg terza
ke een onderzoek aan de
hand van de nota, die hij
aan de schepen overge
maakt had. Dit onderzoek
zou volgens hem dienen
te gebeuren vóór de wer
ken verder gezet werden.
CVP-raadslid Van de Sij-
pe vroeg op zijn beurt dat
men niet met mechani
sche middelen tot bij de
bronnen van de beken
door te dringen daar men
op die wijze veel groen
zou vernietigen. Het ge
volg was immers dat veel
bomen afgezaagd wer
den en veel groen verwij
dert, zodat de grachten
brede en diepe kuilen
worden, aldus het raads
lid. Hij pleitte meteen
voor het manueel uitvoe
ren van kuisingswerken
aan de bovenlopen.
Schepen voor leefmilieu
Annie De Maght (PVV)
verzekerde Van de Sijpe
er op dit ogenblik door
haar diensten een plan
uitgetekend werd met de
verdeling van die gedeel
ten van beken die ma
nueel dienden gereinigd
te worden en van die ge
deelten waar de reiniging
mechanisch kon gebeu
ren. In dit verband werk
ten de diensten van leef
milieu en openbare wer
ken trouwens intens
samen.
Allerlei
De overige leningen had
den betrekking op de
meest diverse onderwer
pen. Zo diende 650.000
fr. geleend te worden
voor gerechtelijke ontei
geningen aan het Bos
veld te Aalst, 13,7 mi'joen
voor de aanleg van een
verbindingsweg tu .sen
de Denderbrug en d» in
dustriezone Wijnga trd-
veld. Het betreft hier het
stadsaandeel in de tor ale
kosten.
964.000 fr. diende ge
leend te worden voor i it-
breidingswerken aan Ie
openbare verlichting n
de St.-Jorisstraat en M i-
chelsesteenweg te Baa -
degem, terwijl de laatsi
lening van 700.000 fr. bt -
trekking had op de leve
ring en plaatsing van rol
trappen in het Kultureel
Centrum. Het ging hier
om een herziening op ba
sis van de eindafreke
ning.
VEHE
Het hyperkinetisch syn
droom
Een mogelijke oorzaak voor
dit gedrag kan te zoeken zijn
in wat men in het Engels
een «Minimal Brain Dys
function» (MBD) noemt,
een lichte hersenfunktie-
stoornis. Vermits, in het
geheel van het gedragspa
troon, vooral de overbe-
weeglijkheid central staat
omvat de term «huperkine-
tisch syndroom» evenwel
de volgende kenmerken die,
de een al meer dan de
andere, doch gekombineerd
moeten voorkomen: over-
beweeglijkheid, impulsief
handelen, zwakke aan
dacht, concentratiemoeilijk
heden, onberekenbaarheid,
emotionaliteit, zwakke
(oog-hand) motoriek, leer
moeilijkheden.
Het is evenwel normaal dat
kinderen in bepaalde fasen
van hun groei erg beweeg
lijk zijn. Zo kan een vierjarige
heel aktief zijn: de schurk
breekt dingen, loopt weg, is
emotioneel uitbundig en
lawaaierig. Iets gelijkaardigs
treedt ook op achtjarige
leeftijd op. Ouders, leer
krachten en vele betrokke
nen moeten zich van deze
turbulente groeifasen be
wust zijn en deze niet per sé
als afwijkend of hyperaktief
gedrag bestempelen. Waar
het om gaat kan misschien
het beste aangetoond wor
den door een moeder zelf
aan het woord te laten.
Een moeder van een hyper-
kinetisch kind vertelt...
Tom was een lastige baby,
dronk slecht, eiste voortdu
rend je aandacht op en zijn
dutjes waren kort en on
rustig. Zijn ontwikkeling
ging normaal verder, in de
box zat hij altijd te huilen en
eens een jaar oud wipte hij
Zaterdagnacht 6 juni is André De Winter (30 jaar) op
de bedevaartvoettocht naar Halle verongelukt. Hij
was leraar aan het Vrij Technisch Instituut, en zijn
naam zal blijvend verbonden zijn aan de K.S.A. te
Erpe en aan het jeugdhuis Dido.
Het is een jaarlijkse ge
woonte, dat op de pink
stervooravond een groep
jongeren van jeugdhuis
Dido op bedevaart, te
voet, naar Halle trekt.
Reeds meer dan tien jaar
neemt André de leiding
ervan op zich. Nu was de
groep wel kleiner dan ge
woonlijk. Zaterdag waren
er slechts een tiental, ter
wijl anders gemakkelijk
40 tot 50 jongelui mee-
stappen.
Te Meerbeke, omstreeks
11 u., werd André gegre
pen door een van-achter-
komende wagen, die een
inhaalmaneuver uitvoer
de. Twee bedevaarders
werden licht geraakt,
maar André werd ver
meegeslingerd. In het
ziekenhuis te Ninove stel
de men de dood vast.
Heel Erpe is erg geslagen
door dit tragische gebeu
ren. Sinds jaren is André
De Winter immers ge
kend als trekker en inspi
rator van de jeugdbewe
ging KSA Sint-Martinus,
waarvan hij verscheidene
jaren bondsleider was.
Hij had er een ontegen
sprekelijk groot gezag.
Tot februari '81 was hij
tevens voorzitter van de
vzw Intercommunale
Jeugdwerking, die het
beheer heeft over de lo
kalen van de KSA en over
jeugdhuis Dido. André
heeft nagenoeg de hele
geschiedenis van Dido
meegemaakt. Zijn inzet
en werk voor dit jeugd
huis is niet te meten. In
'73-'74 hielp hij mee aan
de bouw van het nieuwe
gedeelte van het jeugd
huis en in de jaren '78-'79
is hij de leidende en mee
werkende kracht voor de
bouw van het KSA-lokaal
aan de Botermelkstraat.
Ook in andere initiatie
ven, zoals de inrichting
van het Palokespad te Er
pe en de natuurbeurzen
in Dido, heeft hij een be
palende hand. Het dage
lijkse gebeuren in het
jeugdhuis werd tot nu toe
met zijn enthousiasme en
kordaatheid geleid. «Het
jeugdhuis dankt zijn be
staan tot nu aan André»
wordt in Dido met pijn
gezegd.
Aan het VTI was André
De Winter gekend als een
voortreffelijk en streng
leraar. Hij was ervan
overtuigd, dat de jonge
arbeiders dank zij stiel
kennis, en vooral dank zij
inzet en arbeid, het ver
kunnen schoppen. André
was voor hen levend
voorbeeld.
Om in dankbaarheid af
scheid te nemen, is er
zaterdag a.s. 13 juni om
8.30 u. een afscheids-
plechtigheid gepland in
jeugdhuis Dido. Er is ge
legenheid om hem een
laatste groet te brengen.
De begrafeniseucharistie
heeft plaats in de paro
chiekerk te Erpe op zater
dag 13 juni om 10 u.
De redaktie van dit blad
biedt aan de familie haar
oprechte blijken van
deelneming aan, dank
baar om wat André tij
dens zijn jonge leven
mocht betekenen.
(wh-pd)
In 197,' stapte André De Winter eveneens op kop van een grotere groep bedevaarders. (KDC)
er zich uit. Hij kon moeilijk in
slaap komen, kwam meer
maals uit bed of riep me.
Soms trok hij de overgordij
nen open, trok zijn bed af,
laadde de kasten uit, klom
op een stoel en speelde met
het licht.
Ik klaagde bij mijn moeder
dat Tom een «zenuwslo
pend» kind was, maar ze zei
dat ik vroeger ook van geen
kleintje vervaard was, het
kwam van geen vreemde.
Toch kon ik niet uit mijn
hoofd zetten dat mijn kind
anders was, zijn manier van
doen was steeds als het
uiterste wat een mens ver
dragen kan. Het begon
langzaam tot me door te
dringen dat mijn houding
tegenover het kind niets aan
zijn ongemanierdheid en
onbeheerstheid veranderde.
Dus het lag toch aan de
manier waarop ik hem op
voedde! Ik begon'mijn man
verwijten te maken dat ik er
altijd alleen voorstond en
dat hij er geen idee van had
hoe zijn kind was. Ik begon
de oorzaak bij mezelf te
zoeken en werd radeloos. Ik
zag het niet meer zitten.
De kinderarts verzekerde
dat ik me geen zorgen
hoefde te maken: er waren
wel meer lastige kinderen en
het zou er wel uitgroeien.
Mijn huisarts gaf me de raad
maar zelf eens naar een
psychiater te gaan: niet het
kind, maar Uzelf heeft hulp
nodig mevrouw! De konflik-
ten in ons gezin namen toe,
ik werd steeds meer depres
sief en ging enorm gebukt
onder schuldgevoelens.
De idee dat Tom bijna oud
genoeg was om naar de
kleuterschool te gaan gaf
mij moed. Ik verheugde me
er op eindelijk enkele uurtjes
zonder het kind te kunnen
doorbrengen.
Na de eerste veertien
schooldagen kwam zijn
kleuterleidster bij ons aan
huis: «Mevrouw, ik sta al
jaren in het onderwijs, maar
nog nooit heb ik een kind als
Tom gekend. Hij is werkelijk
onmogelijk! Hij is voortdu
rend in beweging, doet niets
mee, dingen die hij graag
doet houdt hij niet langer
dan vijf minuten vol. Hij
plaagt de kinderen, doet ze
pijn, gooit hun blokketoren
omver en stoort voortdu
rend de klas. Straf of
aanmoediging halen niets
uit, geef ik hem een op
dracht dan reageert hij
gewoon niet. Ik heb er
gewoon geen vat op, dit is
me nog nooit overkomen.
Doet hij dat thuis ook zo? Ik
heb de indruk dat U dit kind
alles toegeeft, gewoon
slecht opvoedt. Moest het
mijn kind zijn, hij zou zich
wel gedragen! Opnieuw een
trap in mijn schuldgevoe
lens doch eigenlijk was er
toch iemand die zei dat mijn
kind anders was dan de
anderen. Toen dachten we
aan een kinderpsychiater
maar die vind je niet apart in
de telefoonboek. Vrienden
gaven ons een adres van
een huisarts die verder
psychiatrie studeerde, dus
wij daarheen. Deze schreef
ons kind kalmeermiddelen
voor: dat vonden wij toch
het laatste en wij wisten ook
wel dat dèt geen oplossing
kon zijn, we wilden weten
wat er aan de hand was.
In het jaar dat daarop volgt
lag Tom tweemaal in het
ziekenhuis: hij had altijd
kleine ongelukjes, prutste
aan alles zodat ook elektrici
teit hem niet vreemd was.
Toen hij drie was verhuis
den we naar een rustiger
omgeving en wonder boven
wonder: zijn nachtrust werd
er beter door. We vertelden
's avonds een verhaaltje en
Tom ging rustig slapen voor
dertien uur aan een stuk.
Overdag ging het ook wat
beter: Tom had een fiets
gekregen waarmee hij uren
na elkaar in hetzelfde krin
getje kon rijden. De onge
lukjes bleven echter voort
duren: hij verbrandde zijn
handen, dronk vergif zodat
een maagspoeling nodig
was, een auto-ongeluk werd
op het nippertje vermeden.
Toen kwam er een broertje
bij dat hij wonderwel ver
troetelde. Toch vertrouwde
ik hem niet, zijn hutneur
veranderde soms
aanleiding, hij krei
driftbuiten en slot
schopte daarbij. 0[
ogenblikken zou je
ren hebben met een h
sche gek te make i j
hebben.
Op het eind van de klJvo
klas werd Tom door (on
onderzocht
schoolrijp bevondenjeti
scheelde evenwel iets
zijn gehoor zodat w
verder in een revalidati
trum lieten onderzo
Daarvoor moest hij
stilzitten en zich com
ren en het was
ogenblik dat we iets
men over hetgeen er
aan de hand was:
een hyperkinetisch kirLa
een kinderpsyd o«
schreef een beham p
voor. Zijn gedrag vei
maar ondanks alles
Tom anders dan
'oc
lC' e-1
ui
3> üc
iii loc
ai ioi
kinderen. Ik deed altijd VH
best om hem tafelman
te leren, onze maa 111
werden altijd verstoort
de troep die hij maak ar
beet gaten in zijn klei
verslond balpennen,
en uitkleden is een vre
opgave en vooral 's
gens ontstaan vaak st
Ik tracht deze te voor!
door hem gedeelte
helpen of door klare a en
ken te maken: hij do ch
broek en hemd aa
knoop vast. Hij doet Ic lei
en schoenen aan, ik s ijn
vast. In het sociaal ktimi
wordt hij gemeden; h lig
de kinderen echt sarr oo
overtreedt voortduren
spelregels. We lieten
toetreden tot een jeu 'ar
weging en elke wet 'eri
nieuw is er een drerr "ei
overwinnen doch ko aa
dolgelukkig weer thu
problemen zijn nog ni
de baan maar we l<
met ons kind om te ga
onze verwachtingen
passen. Vooral het
met andere ouders
geval heeft ons <£a'
enorme steun gegeven nt{
5e
illt
ïr
ilk
igh
yi
rel
Wat kunnen ouders do jgt
Het kind laten onderz et
en wellicht kan mi
(voorlopig) het bestelea
kinderpsycholoog,
psychiater of kindfer
voor raadplegen,
immers zo dat de oori
nog niet tot de eerste
gezondheidszorg
huisartsen) zijn doorgr
gen, laat staan dat het
publiek op de hoogt gr'c
zijn. Blijkt het kind
netisch te zijn, dan
van de ouders veel
en geduld gevraagd
moeten zorgen voo un
rustige omgeving er lac
regelmatige, duidelijke
indeling zodat het kim
waaraan zich te ht
Verder kan het kim
geneesmiddelen ge
worden doch dit
uiterst voorzichtig
ren. Goede hulpmii
zijn zeker oefeninger
aandachtskoncentratii
voor fijne psycho-mc
waarvoor men in re\
tiecentra terecht kan.
is buitengewoon one
aangewezen, maar a
kind voldoende bega
en positief op de
middelen reageert is h
te raden gewoon ond
te proberen. In het
wijs zou het ideaal
kleine klassen, met ve
lende niveaus aan
en lesmateriaal te
werken. Van groot bel
ook de houding
leerkracht die, event
ouders, zijn stempel
kind zal achterlatei
dienen te zorgen vcx
warm sociaal-emot
leerklimaat, deze kir
kunnen soms zeer aa
kelijk zijn. Zwak ond
eist het hyperaktieve
stil te zitten een lange
complexe taken bove
mogelijkheden af te w
Belangrijk is zowel
ouders als leerkrachtt
zij het kind in zijn
kanten prijzen en aa
digen 'Het kind moe
vaard worden en
wachtingen moeten
eenkomstig worden j
past.
tul
H
