Als een inbreker.
Waaslandse trek
naar worst,
frieten en bier
Iet had ook anders kunnen zijn...
iCnnoFC
cc rnnocc n i
Beker van België
ïen t
r. nog
ddend
Patrick
Van Veirdeghent:
profkontrakt
Patrick Van Veirdeghem werd door de ta
lentzoekers van SC Lokeren uit Evergem weg
gehaald. Deze beloftevolle jonge voetballer zal
volgend seizoen als prof op het stadion aan de
Daknamstraat voetballen: hij ondertekende
onlangs een kontrakt voor de duur van twee
jaar. (m.v.h.)
Aktueel
De ordehandhavers van dienst hadden heel wat
moeite om de grote trek naar de Heizei in goede
banen te houden. Vooral toen de autobestuurders de
nabijheid van het groene Heizelgras roken werd de
eindeloze sliert hoe langer hoe zenuwachtiger. Een
paar Japanners probeerden al van in Wemmei een
plaatsje langs de kant van de weg te vinden. Achteraf
bleek dat dit een gelukkig initiatief was. De rest van
de rusteloze bende, ook wij, moesten nogal wat
toertjes maken vooraleer we van achter het stuur
konden kruipen. Je kan moeilijk beweren dat het
niks is, zo een bekerfinale op de Heizel. Vooral
wanneer twee echte cupploegen op het terrein te
verwachten zijn.
De stroom voetbalfanaten vloeit naar de poorten
van het stadion. Gehaast, al zal het nog meer dan een
uur duren voor scheidsrechter Ponnet zijn eerste
fluitsignaal zal laten horen.
Veel petjes, veel sjaals, minder toeters en ratels.
Mensen van alle slag. Mannen en vrouwen, de
laatsten dikwijls met een pet. Ouderen en jongeren.
In de kuip is er al heel wat stemming. Nagenoeg
halfvol, een uur voor de aftrap. Dat betekent een
goede 20.000 toeschouwers voor de vrouwen die op
het terrein ook al aardig tegen het ronde ding staan
aan te trappen. De groenzwarte vrouwtjes van Brug
ge zijn duidelijk de sterksten. De stand is trouwens
reeds 2-0 in hun bekerfinalepartij tegen Scherpenheu-
vel. Lang genoten we niet meer van dit vrolijke
vrouwelijke gedartel op het frisse groen. Cercle krijgt
de beker, het applaus en de kommentaar van de nu
ongeveer 30.000 voetbalsupporters. Er wordt nu
gezongen, de Luikenaars kennen het uitgebreidst
repertorium. Zij doen trouwens al langer mee in
grote cupduels. Opmerkelijk hoeveel Luikse Lim
burgers, op de Heizel hadden postgevat. Limburg
laat dus Luik niet los. Een kwartier voor de aftrap is
de zaak volzet, een goede 45.000 toeschouwers
verwacht heel wat van deze finale. Daar verschijnen
de hoofdrolspelers. Gejoel, gehuil. Ponnet geeft de
aftrap en het begin belooft voor de rest van de
wedstrijd.
Een Rouche, naderhand blijkt het een IJslander te
zijn, moet reeds na vijf minuten naar de kleedka
mers. Een Waaslander zal wel de schuldige wezen.
De wedstrijd boert verder. Met kansen voor Loke
ren, maar na twintig minuten toch duidelijk roodwit
overwicht.
Het is aan de supporters merkbaar, hun stemming
verandert. Dan vreugdedansen en Weense walsen bij
de Standaardaanhang. De temperatuur in de wed
strijd en in het stadion stijgt. Rust.
Voor de spelers, niet voor ons. De winnende groep
supporters huldigt nog maar eens haar balgooche
laars. Ook Ernst Happel komt in een couplet voor.
En de voetballers. Die druppelen een voor een
opnieuw op de grasmat. Snel kunnen de Luikenaars
en Limburgers opnieuw hun vreugdenummertjes
opvoeren en weinig later is het opnieuw zover. De
Waaslanders schijnen meer geneigd hun pet en sjaal
op te bergen maar dat is niet zo gemakkelijk. De
beker zal hier tot op de bodem moeten gedronken
worden. Die laatste slok tegenslag krijgen de Lokerse
supporters in de allerlaatste minuut wanneer de Turk
Onal voor de vierde maal naast doelman Hoogen-
boom in de netten besluit. De zegevierende suppor
ters willen al dat mooie tot op het einde meemaken.
Overhandigen van de beker, ereronde van de spelers
met de beker en met hun afscheidnemende trainers.
Het is mooi geweest voor hen, ook voor de neutrale
waarnemer.
Niet voor de Waaslanders. Eens buiten de poorten
van het stadion laten de meesten alle leed echter van
hun schouders vallen. Ze vinden troost bij een
worstje, een zak frieten of bij een laatste pint. van het
voetbalseizoen 1980-1981.
Hugo Aerts
De Voorpost - 12.6.1981 - 19
voel me als een inbreker die de middagrust van duizenden Vlamingen
'P". terwijl ik over de provinciale banen scheur naar Lokeren-city. De
vliegen verschrikt op en de wagen zuipt benzine alsof het zijn laatste rit
Als een drenkeling bid ik om bijstand. «Automobilisten allerlanden,
een eind aan deze solovlucht.» roep ik uit. En de wonderen zijn op
'sren inderdaad de wereld niet uit. Nauwelijks schoot mijn gebedje de
in of zwaarbeladen auto's dringen zich in mijn gezichtsveld op. Even
lik de karretjes meestal jappetjes verbijsterd aan. De bestuurders
I m blijkbaar de verwarming opengegooid en de sjaals buitengehangen.
I erken de vrouwen de vaat verder af en hangen «de doekjes» te drogen?
ar de wetten der zwaartekracht eisen mijn frank op. Heel Lokeren trekt
nrlijk naar Brussel! De meest fanatieke chauffeurs zijn reeds op pad,
ïen die de bus nemen zitten al boterhammetjes te kauwen en diegenen die
i t -j óf geen auto óf geen bus kunnen veroorloven, stelen wel een voertuig.
elke overtuigde Belg «pak» ik de bus. Samen met de Testerianen
tn we het op een akkoordje met de politie, en bots er knots op familie. De
1 is klein en Lokeren is daar een voorbeeld van. Meisjes met buishoeden
kanariegele discohozen huppelen de Sporting-rock. De Madam van den
houdt het bij een knalgele superroos op een witzwart strepenveld, haar
din verkiest uitgangszwart en thuisblijvers wit. Een keurige dame naast
loost zelfs onder een pas aangeschaft hoedje en een potige jongen in de
voor mij hing thuis de sjaals rond de Kristustorsus. «Als Lokeren
et dan heeft mijn pro-Beveren-vrouw de kaarsen uitgeblazen» voorspelt
uwelijks stoot ik het hoofd tegen het bagagerek of een of andere ex-prins
aval zet luidkeels de «Het is moeilijk bescheiden te blij ven»-strofe in. In
)uits klinkt het iets plakkerig... Rondom ons neemt de uittocht halluci-
6 vormen aan. Autobussen versperren eikaars weg al in Lebbeke,
menwagens wringen zich als mieren doorheen de zwartwitgele massa!
de eerste maal in mijn leven droom ik van een zestigduizend meter lange
ipping. Overal staan supporters zegevierend te zwaaien, de pret en het
"isme kunnen niet op... Oog in oog met de ziedende Luikenaars koelt het
irtrouwen evenwel. «Miljaarde, we zijn hier niet alléén.» schrikt iemand
het Heizelstadion staat de sfeermeter op maximum. Links golft een
witte zee, met woelig vlaggeschuim, op en neer. Rechts is Waasland iets
togener, maar toch aktief. Ik giet het fruitsapje bijna over mijn kleren als
•ondsman de Lokerse wimpel hijst. Het lijkt meer een kamerbreed tapijt
^rren ïen vlag en indien het stevig gaat waaien dan vrees ik een mastbreuk (ik
?er Dnnet al een mast strijken).
'at verwacht je in een verliezende kleedkamer?
derdaad, een beeld van ontmoedigde voetbal
die lusteloos traag hun voetbalplunje uittrek-
en slenterend o zoek gaan naar het stortbad om
toch even alleen te zijn met hun emoties en
overdenkingen. Dan even heen en weer lopen,
ontmoedigde blik, toch een glimlach tussen-
en het klassieke nakaarten.
:n voorzitter en een vice-voorzitter, een mana-
de trainers en de spelers, allen met een aparte
op de zaken, ieder met een standpunt opge-
wd vanuit de eigen gezichtshoek.
één punt waren
wel eens. De beste
had gewonnen,
de cijfers lagen
hoog en.het had
kunnen zijn.
Haesaert: «De
wedstrijd is in en-
zinnen samen te
We waren vast-
om het spekta-
maken en daar
een half uur lang
Door die
werd onze ka-
echter gebroken en
niet echt meer
terugkomen.
altijd hoofd-
van onbe-
kwam de Lokerse
opnieuw los.
is het mogelijk?
nochtans alle-
uitstekend en we
zelfs onze
Ongeluk
afwerking hield
van een voor-
Een kwestie van
juiei«i"s hield ons
van de beker.
we in zo'n ogen-
tot scoren ko-
komt Standard
meer langszij. Nu
doelpunt langs
kant. Tijdens
had iedereen er
moed in,
verdween naar-
de wedstrijd vor
derde. Bovendien zijn
we zeker niet gelukkig
met de scheidsrechter,»
ging de Lokerse trainer
voorzichtig en met ge
dempte stem verder.
«Het is trouwens de
eerste keer niet dat we
die man tegenhebben.
Alleen al wat het toeken
nen van strafschoppen
betreft heeft hij duide
lijk met twee maten en
twee gewichten geme
ten. Ik ben akkoord dat
die fout van Mommens
een penalty waard was,
maar dat was minstens
evenzo bij de duw van
Plessers toen Larsen fla
grant onder de bal door
geduwd werd. Maar
toen kwam hij er niet.»
Enigszins opgewon
den geraakte hij als
reaktie op de vraag of de
opstelling van Lubanski
in deze cupfinale wel een
verantw'oorde keuze
was.
«Dat Lubanski zou
spelen of niet hing enkel
van het feit af of Bob
Dalving voldoende fit
was of niet. Ik heb dat
zaterdagavonf met Bob
zelf besproken en uitein
delijk de beslissing ge
nomen te kiezen voor de
speler die zijn vorm de
voorgaande week bewe
zen had en dat boven ie
mand die reeds verschei
dene weken geen kom
petitieritme meer kon
ervaren. Al die berichten
in de pers hebben mij
hoegenaamd niet be
ïnvloed. Dat kan de ka
pitein Maurits De Schrij
ver getuigen. Hij was bij
de bespreking be
trokken.»
Bob Hoogen boomdie
als naar gewoonte geen
blad voor de mond nam,
zag het evenwel anders:
«De voorbije kompeti
tie hebben we mee
rmaals bewezen het best
aan onze trekken te ko
men met slechts twee
spitsen en Bob Dalving,
een man die vertrouwen
geeft achteraan, in de
ploeg.
Dan vraag ik me af
waarom vandaag opeens
met drie man vooraan
moet geprobeerd wor
den. Volgens mij heeft
de trainer zich door de
persberichten laten be
ïnvloeden en heeft hij
het niet aangedurfd om,
na de lof over Lubanski,
terug te grijpen naar
twee spitsen. En waar
om eigenlijk? Zogezegd
om het spektakel te ma
ken. Nou, dan win ik
liever een bekerfinale
met 0-1 zonder show,
dan met 4-0 de boot in te
gaan met de zoete herin
nering dat we toch pro
beerden om spektakel te
maken.
Twee extreme stand
punten, die ook na ver
loop van tijd moeilijk
verenigbaar bleken.
R. COREMANS
De beker ging niet mee naar Lokeren. Toch werden de ongelukkige finalisten
gefeliciteerd door bondsvoorzitter Wouters, ondervoorzitter van de KBVB (links
van de h. Wouters) en Sportingpraeses Rogiers, die fier mag terugblikken op het
prachtseizoen van zijn poulains. (dm)
Preud'homme, beschermd door Renquin, gooit zich op de bal. Lubanski is
kansloos (Standard-SC Lokeren 4-0) (dm)
is sneller dan Gerets en Plessers, maar scoren doet de kalende Poolse internationaal niet (Standard-
ten 4-0) (dm)
Terwijl de goden op het terrein verschijnen davert den Heizel op zijn
verstevigde grondvesten (grondjassen bestaan niet). Vijftigduizend man,
gevarieerd met heftige supporterinnen, stoten allerlei klanken het stadion in,
dat bijna barst als een geforceerde long. Wat een energie, en maar klagen over
krisis... Supportersenergie is wel milieuvriendelijker dan atoomenergie, doch
allebei kunnen ze ontploffen... Nooit in mijn kort bestaan zag ik duizenden
mensen naar het weke hart grijpen wanneer eerst Lubanski bijna scoort en
even later Larsen tegen de paal kopt. Langgerekte «ooohs» gevolgd door
symfonische «aaah's». Pijnlijk, heel pijnlijk.
Nog pijnlijker wordt het wanneer roodwit een doelpunt aantikt. Goden en
duizend andere onschuldige Mielen worden aangeroepen en verantwoordelijk
gesteld voor de gang van zaken. In de tweede helft wordt het nog prangender.
Slungel Daerden kaatst de bal tegen de onderkant van de deklat, zwart schaap
Ponnet Alexis onder Waalse vrienden schenkt een strafschop weg en
op de valreep trapt gastvoetballer Onal het leer tegen het net. De Lokerse
aanhang zwijgt als vermoord. Ik durf te wedden dat het in Lokeren al even stil
is. Niet alleen omdat de cup tussen de vingers wegglijdt, maar ook omdat heel
Lokeren op de Heizel aanwezig was.
In de kleedkamers word ik gekonfronteerd met hemel en hel. Bij Standard
vloeit de kostbare kwaliteitswijn als een beek van onder de deuren terwijl het
schoonmaakpersoneel van Brussel reeds aan het schuren is in dé Wase
kleedkamer. Bruine zeep met oververhitte tranen... het schuim spat hoog op.
In de bus hangen de hoofden als loodzware atomiumbollen neerwaarts. Wat
eens een opgewekte exit was geweest kon nu best vergeleken met een
plechtige uitvaart van de betreurde koning voetbal. Ademloos worden de
flitsende naamwoorden van Jan Wouters opgevangen: «Een vaak warrige
leiding van ref Ponnet,» besluit hij. Enkele supporters ballen wanhopig de
vuisten. Na Beveren, nu ook Lokeren taboe voor de Brusselse drukker? Het zal
er niet drukker om worden. De aanhangers van Standard jagen met vunzige
bewegingen de Vlaamse fans op stang. Wanneer ik een hakenkruis bemerk
slik ook ik even van ingehouden woede. Ten eerste omdat Standard bevolkt
wordt door Vlaamssprekende voetballers, ten tweede zijn we hoegenaamd
geen fascisten en ten derde kuieren de Walen overal rond met Vlaamse
subsidies... Ik kan me echter bedwingen en vergeef mijn broeders zonder
verpinken (met zwavelzuur of zoiets).
Eenmaal terug in de thuishaven duikelen de supporters de Metro in, de
diskussies en de gesprekken waaien hoog op, na de zoveelste pint wordt er
zelfs gelachen en iedereen is er rotsvast van overtuigd dat de klub een puik
Een sprong van Larsen, ballen tegen de paal, coun- seizoen achter de rug heeft. Trouwens, uitgesteld is lang niet verloren. De
ters van Standard: 4-0, een onrechtvaardig vonnis. Lokerse star wordt in de feesttent opgevolgd door die van Emily, wie danst de
Vandaar de ontgoocheling. Niet alleen bij de spe- Durmeklub v >lgend jaar de finale in?
Iers... (dm) P.d.M.
