Dirk Heirweg
rijdt geen Tour
KANSOM
BELGISCH BLAZOEN
OP TE POETSEN...
LERN0 VOERT HEIRWEGH NAAR ZEGE
IN «GROTE PRIJS VAN TERJODEN»
Dr
u
AKTUEEL ROGER DE VLAENIINCK,
EEN MOOI KAMPIOEN
PROFS
WAASLANDSE PROFS TOONDEN
ZICH IN BELGISCH KAMPIOENSCHAP
Ronde van Frankrijk 1981 Is gestart
Nieuw meesterschap voor Bernard Hinaull?
w
w
20 - 26.6.1981 - De Voorpost
De Zeelse prof, die in de maand juni zijn gemist voorseizoen goedmaakte met drie
overwinningen en een nationale pistetitel, zal niet aan de start van de Ronde van
Frankrijk verschijnen. De Bostonbazen hadden nochtans graag hun huidige beste
propagandist aan het vertrek gekregen, maar anderzijds pleit het voor het begrip ten
overstaan van hun renners. Dirk Heirweg had een openhartig gesprek met de heer De
Boe en sportbestuurder Robert Lauwers en Dirk Heirweg kreeg vrijheid van handelen in
verband met zijn naseizoen-programma.
De Zeienaar geeft grif
toe dat hij dit seizoen niet
stond te popelen om een
toerselektie af te dwingen:
«De ronde is zeker het
evenement van de juli
maand en voor een prof
kan het roem, erkenning en
een kontrakt betekenen. Ik
ook heb al de ambities op
gebracht om naar een ritze-
ge te dingen, maar op dit
moment moet ik bekennen
niet klaar te zijn voor het
Ronde-avontuur. Ik meen
dat men zowel fysisch als
mentaal klaar moet zijn.
Het voorseizoen was voor
mij, wegens allerhande li
chamelijke miseries een
mislukking. In de juni
maand had ik twee doel
stellingen nagestreefd.
Eerst en vooral het Bel
gisch kampioenschap pun-
tenrijden en dat betekende
een eerste nationale titel en
ik had opnieuw mijn zinnen
gezet op het Belgisch weg-
kampioenschap. Om klaar
te komen tegen 21 juni
moest ik mijn voorberei
ding in versneld tempo op
voeren. Het verüep naar
wens, ik won de Halse Pijl
en reed meer dan voortref
felijk in De Panne. Toch
mis ik nog het ritme en de
kilometers om de Tour te
rijden. Ik ben van oordeel
dat men minstens één ron
de vooraf moet gereden
hebben en dat heb ik niet
gekund. Daarenboven ben
ik geen specifieke klimmer
en dit seizoen heb ik nog
geen berg gezien. Als men
er het Tourschema bij
neemt, komt men tot de
vaststelling dat men onmid
dellijk het hooggebergte in
trekt en er dus geen gele
genheid is om tot een aan
loopperiode te komen. Als
ik start in een ronde, wil ik
zoveel mogelijk diensten
verlenen aan de ploeg en
mij honderd procent ge
ven. Ik meen dat dit voor
mij in de huidige omstan
digheden moeilijk zou ge
weest zijn en voor dat
standpunt hebben mijn
werkgevers begrip opge
bracht.»
Een dag later
Dirk Heirweg kon het te
Putte niet waarmaken, één
plaatsje dichter te eindigen
dan vorig jaar. Hij reed een
verdienstelijk kampioen
schap en eindigde op een
zucht van de tenoren, met
een 15de plaats als resul
taat.
«Ik verwachtte vrij veel
van het kampioenschap.
Aan de titel dacht ik niet,
maar meespelen in de fina
le was mijn opzet. Ik moet
in alle eerlijkheid toegeven
dat ik de 200 eerste kilome
ters niet zo denderend
reed. Op dat moment dat
de beslissing moest vallen
was ik paraat. Ik zat be
stendig vooraan en kon me
mengen in de uitvallen,
maar het kruciaal moment
viel voor mij wat onver
wacht en op geen goed mo
ment. Ik had pas zelf ge
probeerd om een ontsnap
ping op gang te brengen.
We zaten, samen met Jean-
Luc Van den Broucke, pas
in het peloton, als er van
achter ons werd gedemar
reerd. Even verrast en dan
toch efkens uitblazen en
het was gebeurd. Ik moet
ook bekennen dat ik nog
maar eens door de twijfel
werd gegrepen en die enke
le sekonden deden mij dan
de goede trein missen.
Ploegmaat Benny Vermeu
len sprong dan mee en dan
was het niet meer aan mij
om de reaktie te helpen op
gang brengen.»
De zware titelren aan
een hels tempo had geen
sporen nagelaten bij de Ze
ienaar. Maandag stond hij
te Erembodegem aan de
start. In een zeer levendige
wedstrijd, waarin hij bes
tendig mee het gebeuren
kontroleerde, toonde hij
zich dfe laatste 30 kilome
ter veruit de beste uit het
lot.
«Onze ploeg trachtte wel
een stempel op de wed
strijd te zetten. Met de
streekgenoten Lucien en
Frank Van Impe, Willy
Teirlinck en Jan Nevens
was het normaal dat wij,
voor de zege zouden kam
pen. Als Patrick Lemo op
30 kilometer voor de finish
nog maar eens demarreer
de heb ik geen moment
geaarzeld. Ik ben er naar
toe gesprongen en ben di-
rekt doorgegaan. Het was
een lastig parkoers. Ik
voelde me goed. In die ul
tieme inspanning kreeg ik
de indruk dat ik opnieuw
zo sterk rijd als in mijn
beste amateurstijd. Op de
hellingen had Patrick het
dan ook lastig om te vol
gen. Ik was echter niet ge
rust om met hem naar de
spurt te gaan. De laatste
kilometer kon ik hem de
leiding opdringen en ik
kwam niet meer uit mijn
gunstige positie, zodat ik
hem in de beslissende me
ters kon remonteren.»
Op 1 juni de eerste over
winning en op 23 juni staat
Heirweg met drie overwin
ningen (Koersel, Halle,
Erembodegem) en een Bel
gische titel puntenkoers
achter zijn naam. Die
waardemeters wil hij ge
bruiken om in het nasei
zoen nog enkele exploten
te verwezenlijken.
BENO
Hij is geen topper/ maar
mag gerust tot de sub
top gerekend worden, de
guitige Klingenaar Benny
Vermeulen die vriend en
tegenstander aange
naam deed opkijken tij
dens het profkampioen
schap van jongstleden
zondag te Putte. Toen de
beslissende ontsnapping
onder impuls van een ze
vental renners tot stand
kwam reageerde Benny
Vermeulen (want daar
over gaat het) op het ge
paste moment en kreeg
in de reaktie twee uitste
kende kompagnons mee,
met name Frank Hoste en
«oudje» Herman Van
Springel. Met hun drie
tjes overbrugden ze in
minder dan geen tijd de
kloof en beveiligden al
dus hun kansen. Benny
reed zeer gezwind mee
en deed zijn deel aan de
leiding. Toch had hij,
zoals hij ruiterlijk toe
geeft steeds last toen ze
de Beerzelberg over
moesten de enige
moeilijkheid overigens in
het parkoers. Het was
dan ook bij die laatste
beklimming dat Vermeu
len uit de wielen moest
en in zijn eigen tempo
weer aansluiting kreeg
met zijn vluchtgenoten,
die echter wel De Vlae-
minck en Verlinden had
den moeten laten gaan.
Op dat moment keek, vol
gens Benny iedereen
naar iedereen zodat enig
initiatief tot een stevige
achtervolging uitbleef.
Van deze rivaliteit maakte
hij dan ook gebruik om
drie kilometer voor de fi
nish op zijn beurt het ha-
zepad te kiezen en zo de
bronzen medaille in de
wacht te slepen. Meteen
weet heel het land dat de
24-jarige grensbewoner
een mannetje met klasse
is. Gebn onmiddellijk ge
volg van de prestatie,
maar wel goed om weten
is dat Benny voor de
tweede keer deel uit
maakt van de Bostonfor
matie voor de Ronde van
Frankrijk, die als U deze
lijnen leest reeds van
en toch
scheelde het
maar 37' 1
KAMPIOEN'
VICE-KAMPIOEN!! BIJNA-VICE-KAMPIOEN!'!
Voor De Klinge was Vermeulen de favoriet
maar Benjamin pakte de 2 vluchters net niet'
start is gegaan. Zijn eer
ste hoop is het nu iets
langer uit te houden dan
verleden jaar toen hij
reeds in de tiende rit
moest afhaken, en indien
hij zonder kleerscheuren
de Pyreneeën overraakt
sluit Benny zelfs een rit-
zege niet uit. Duimen
maar.
Naast Vermeulen kwa
men ook drie andere
streekgenoten op het
voorplan in de titelrace.
Eerst en vooral Frangois
Van Vlierberghe, die van
bij de start in de voorste
gelederen verbleef en
nooit hieruit verdween,
omdat hij voor zijn kop
mannen de koers moest
gesloten houden.
Toen er rond de veertig
ste kilometer dan toch
een achttal renners vrij
geleide kregen, nestlede
de Puiveldenaar zich ste
vig in hun gezelschap als
enige vertegenwoordiger
van de ploeg Driessens.
Verder behoorde ook
Ghislain Van Landeghem
tot dit achttal en bewees
aldus dat zijn zege van
jongstleden week in
Zwijndrecht geen toeval
streffer was. En last but
not least was er Franky
De Gendt, die niet min
der dan honderd kilome
ter in het offensief was,
want nadat zijn zeven ge
zellen reeds gegrepen
waren, ploegde de Tielro-
denaar in zijn eentje on
verdroten door en lever
de zodoende een zeer op
gemerkte prestatie.
Een ander hoopgevend
nieuwtje voor Franky is
zijn aanduiding voor de
Tour: een bekroning dus
voor een toegewijde
wielrenner, die in zijn
drie seizoenen aktiviteit
bij Peter Post een deelm
me aan dit grootse ge
beuren steeds voor zijn
neus zag voorbijgaan
nu uiteindelijk in zijn vijf
de profseizoen een stille
wens vervuld weet.
diezelfde ploeg, van
sportbestuurder Rogei
Swerts gaat ook Temse-
naar Jan Bogaert voor
zijn vuurdoop mee, ter
wijl Ronald De Witte bij Sche
Driessens en Mare Die-^P''
rickx bij Fred de BruyneSP01
voor respektievelijk d« 8ecJe
achtste en tweede kee
aan de start van dit groti[-uk
avontuur.
Voor Francois Van Vlier
berghe en Ronan Onghe|jen
na tenslotte is er geer
plaats in de Tourkaranels
vaan, hoewel ze beiden *as
voor dit karwei werdei111^
getipt maar in extremi valsl
ook gewipt.
Man D,rk
echt
talri
Zoals een popelend kinderhart weken van tevoren verlan
gend uitziet naar Sinterklaas- of Sint-Maarten, zo kijken
de wielerliefhebbers lange tijd verlangend uit naar de start
van de Tour de France. De Ronde van Frankrijk,
waarschijnlijk neen, zeker het grootste cirkus ter
wereld. Op donderdag 25 juni was het dan zover, start te
Nice van 's werelds grootste wielerhappening. Het groot
ste verschil met het kinderfeest is het feit dat in Frankrjjks
slijtageslag geen geschenken worden uitgedeeld. Wel in
tegendeel. Of kunnen we de talrijke en grote prijzenpot als
geschenken beschouwen?
De vrees van het overgrote
deel van deze prijzenpot
naar één ploeg, naar één
renner zou gaan is niet
denkbeeldig. Men veron
derstelt immers dat de
Ronde van Frankrijk van
begin tot einde zal gedomi
neerd worden door een
renner.
Zijn naam? Bernard Hi-
nault. Na wat de wereld
kampioen tijdens de laatste
Dauphiné liet zien twijfelt
niemand nog langer aan
een nieuwe rondeoverwin
ning voor Hinault. Wie zou
hem kunnen bedreigen?
Grote renners
Het is een feit, Hinault
staat op dit ogenblik op een
eenzame hoogte. Onbe-
dreigbaar. Er zijn buiten
Aem precies geen grote ren
ners meer. In de Ronde
van Italië waren de renners
zo aan elkaar gewaagd dat
ze na drie weken wedstrijd
in de ultieme slottijdrit
moesten beslissen wie nu
als overwinnaar van de Gi
ro de geschiedenis zou in
gaan. Ondanks de spanning
die hieruit voortvloeide wa
ren de meeste volgers dui
delijk ontevreden door het
gebrek aan enkele grootse
/dingen in de Giro. Met
weemoed dacht men terug
aan het tijdperk van Coppi,
Merckx en aan een renner
als Bernard Hinault, de
laatste van de groten.
Inmiddels vreest men dat
de komende tegenstanders
voor Hinault snel in het
Tourmeesterschap van de
Bretoen gaan berusten.
Dan zou men terugvallen in
een situatie van een tiental
jaar geleden toen niemand
het kon en wou opnemen
tegen een grootse Eddy
Merckx. Het zou dus best
een saaie bedoening kun
nen worden.
Tegenstand
Want wie zal voor de nodi
ge tegenstand zorgen? Kui
per en Zoetemelk schijnen
stilaan de pensioenleeftijd
te bereiken. Hun prestaties
in de voorbije korte ritten-
wedstrijden was absoluut
onder de maat. Bij de jon
geren vinden we gelukkig
wel een paar nieuwe ronde
namen maar waarschijnlijk
zijn renners als Roche,
Martinez en enkele Zwit
sers te onervaren om met
sukses tegen Hinault in het
strijdperk te treden.
De meeste tegenstand
komt misschien nog van
Bemaudeau, voorheen eer
ste luitenant van Hinault of
van ouderdomsdeken Joa
chim Agostinho. Hij is bij
na veertig maar eigende
zich in de Dauphiné toch
nog maar eens een ere
plaats toe en daar bovenop
kreeg hij van de organisa
toren de premie van de
strijdlustige renner toege
wezen. Nog maar eens een
bewijs voor de zwakke si
tuatie van de hedendaagse
beroepswielersport.
En de Belgen
Wat kunnen we in deze
Tour nu verwachten van
onze landgenoten. We ma
ken ons sterk dat zowel
Ludo Peeters in de ploeg
Post als Eddy Schepers bij
De Bruyne in staat moeten
geacht worden een plaats
tussen de eerste tien te be
machtigen. Vooral Eddy
Schepers bewees dat zijn
overwinning in de
toekomstronde, nu al vier
jaar geleden, geen toeval
was. En nu herinnert men
zich plots dat Eddy toen
mannen als Van de Velde
en Visentini achter zich
liet. Ook Polentier en De
Muynck blijven in de goede
afloop van hun Tour gelo
ven en Lucien Van Impe
tenslotte probeert zo wei
nig mogelijk dagbladschrij
vers te ontmoeten. Hoe het
met zijn konditie gesteld is
blijft dus voorlopig een
raadsel. Voor onze streek-
renners, vooral voor Wil
liam Tackaert dan, blijft
een ritzege een te verwe
zenlijken wensdroom.
Het aantal landgenoten dat
in deze Tour van start ging
is groot. De kwantiteit Vla
mingen is er dus, of dat ook
de kwaliteit garandeert
blijft een andere vraag. We
z|jn de laatste jaren in het
rondedomein weer fel te
ruggevallen. Het is nu de
hoogste tijd om ons blazoen
terug een beetje op te poet
sen. Gebeurt dit in deze
Tour?
Maandag werd te Erembodegem voor de zestigste maal de
'Grote Prijs van Terjoden' betwist. Twee Denderrenners
speelden indeze jubileumuitgave de hoofdrol. De man uit
de wedstrijd werd Patrick Lerno, nog steeds op zoek naar
een eerste zege. Ook ditmaal werd het voor sympatieke
Patrick geen eerste plaats. Die werd hem aan de eind
streep door Zeienaar Dirk Heirwegh ontnomen
Slechts 43 deelnemers, zon
der echt grote namen. En
toch werd het een meer dan
genietbare wedstrijd.
Reeds in de eerste ronde
noteerden we een ontsnap-
Hugo Aerts ping van Jan Baeyens sa
men met Johnny De Nul en
toen ook reeds Patrick Ler
no. De grote groep wou
echter niet onmiddellijk in
het verweer gedrukt wor
den en reageerde heftig.
Een volledige hergroepe
ring was het gevolg. Niet
"oor lang want een ronde
verder kregen we zes nieu
we leiders. Het waren
Scheers, De Nul, in goede
doen, de gebroeders Van
Impe, Willy De Smet en
opnieuw Lerno. Diezelfde
Lerno had een ronde ver
der pech en werd door het
grote pak gegrepen. Het
leidend groepje bleef voor
uit rijden tot in de vijfde
ronde. Hun maksimum
voorsprong bedroeg lmin.
10. De jagende groep
kwam echter ook nu weer
terug en halfkoers was alles
te herbeginnen. Uitblinker
Lerno probeerde het dan
nog maar eens. Eerst met
Nevens en Lucien Van Im
pe. Daarna met Dirk Heir
wegh. En deze laatste po
ging bleek de goede te zijn.
Het duo Lerno - Heirwegh
kreeg van het peloton een
weinig vrijheid en bouwde
zijn voorsprong stelselma
tig verder uit. In de finale
liet Dirk Heirwegh een niet
versagende Lerno werke
lijk alle werk doen. De Sa-
firrenner wou hier ten kos
te van alles een ereplaats,
liefst natuurlijk de over
winning in de wacht slepen.
In de eindspurt voor de
bloemen echter werd het
zoals verwacht heel een
voudig voor Dirk Heirwegh
om een van de kop vertrok-
Half
Jan
i nts'
ken Lemo gemakkelijk «loha
vloeren. Voor Lemo biet n<
alleen de wetenschap da rucj.
hij de beste man uit dtümei
wedstrijd was geweest. DiJan
derde plaats ging uiteinde nj<
lijk naar Willy Teirlinck die jpori
in de slotkilometers nog ui □en
de groep wist weg
komen.
Hugo Aertfyobl
De uitslag
1Dirk Heirwegh de 48 kisE^>
in 3.36 uur, 2. Patrick Ler- k.""[
no, 3: Willy Teirlinck op 3l
sek., 4. Willy Sprangers
40 sek., 5. Walter Dalgs
(It) op 1 min., 6. Jo;
Devidts, 7. Paul De Kej
zer, 8. Eddy Cael, 9. Marii
Van Vlimmeren (NI.) 10.
Carlos Cuylle
12312 245
Arr
De
man
gesk
iet v
:n k
Krijgen onze streekrenners ook wat van de Ronde-tafel
of lukken ze zelfs een KRACHTTOUR?
"jZate
Stek
Toen we hier, eind april, de balans opmaakten van
het voorbije wielergebeuren citeerden we Roger De
Vlaeminck als de man van het klassieke voorseizoen
1981. Zonder klassieke overwinning evenwel. En
daar had de Eeklonaar zo naar getracht. Voor hem
waren in verschillende grote eendagswedstrijden
slechts dichte ereplaatsen weggelegd. Volgens eigen
zeggen vaak door eigen schuld, door zenuwachtig
heid. Zondag, na afloop van het Belgisch kam
pioenschap te Putte, zagen we uiteraard een geluk
kige De Vlaeminck. Twaalf jaar na Mettet werd
Roger er immers voor de tweede keer wegkam-
pioen. Reden om uitbundig te doen. Niet voor De
Vlaeminck. Hij heeft in zijn twaalf jaar profrennerij
daarvoor al te veel meegemaakt. In zijn streven
naar de perfektie wou Roger zich al te vaak niet
neerleggen bij de bestaande normen. Hij kwam
zodanig in botsing met personen en instanties. Hij
werd er echter ook bijzonder geliefd door bij het
grote publiek. Hij bouwde een imago op, verwierf
een populariteit waar zijn kollega's slechts kunnen
van dromen. Van De Vlaeminck moet men als
supporter meer kunnen verdragen dan van enig
welk ander renner. Zijn houding in de laatste
Ronde van Zwitserland zou menig ander renner
verschrikkelijk veel boe-geroep hebben opgeleverd.
Niet voor De Vlaeminck, men begrijpt Roger. En
kijk, zijn keelpijnhistorie groeit uit tot een tweede
nationale titel. Voor De Vlaeminck een pleister op
de grote wonde van het voorseizoen.
Zo zal Roger het wel niet zien. Wel kan deze
nieuwe triomf enkele nare ervaringen uit het voor
jaar doen vergeten. Maar De Vlaeminck heeft zich
op deze wedstrijd voorbereid als op een klassieker,
zonder dat het kampioenschap nu precies de waarde
van een klassieker krijgt.
Ook voor De Vlaeminck zelf niet. Hij kent als geen
ander de waarde van de wielerwedstrijden. De
Vlaeminck was in het kampioenschap zoals in de
klassiekers de beste renner in koers. Ook nu zou hij
echter zijn kansen hebben opgeofferd voor een
ploegmaat. Ditmaal voor Ronan De Meyer. Geluk
kig voor Roger kreeg de wedstrijd in de finale' een
andere wending^ Zo kon hij zelf zijn eigen kansen
verdedigen. En kon hij eindelijk als beste renner
ook eens de beste plaats veroveren. Want zo is en
blijft Roger. Sportief en loyaal. Bereid ploegmaats
tot het einde toe te steunen. Ook in een kampioen
schap. Veel renners uit het profgild zouden daar
niet toe bereid zijn. En dat maakt Roger een mooi
kampioen, hij maakt het wielrennen menselijk. Met
hem kunnen we meevoelen. Diepe miserie na een
onverdiende nederlaag, intense vreugde na een
mooie overwinning. Hugo Aerts
iaat;
rers
won
ler
nel"
leel
Nas
Is I
ers
'an
no[
orr
Dan
fan
1ew
Ier
over
mee
nim
broe
mas
beel
mei
indi
;en;
Ver!
jjr
Vaa
