Judoklub Sumo Kwai propageert
judosport Sint-Gillis (Dendermonde)
Tien jaar op de Tatamï
bod en die zullen met eeniste
reeks demonstraties de ver-
schillende judotechnieken ebt
aan het publiek tonen. De rail
feestvierders zijn tevreden
dot ze op hun jubileum ^ar
voorstelling de bondssekre n.z
Dat zijn ze dan allemaal: de leden van Sumo Kwai uit Sint-Gillis. (Piet Hermans)
Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad vooraleer er te Sint-Gillis een judovereniging van de grond
kwam. Het tiing en het hangt nog altijd af van de goodwill van enkele doorzetters om een gevechtssport, die
afgestemd is op zelfverdediging, in de Dendermondse deelgemeente boven water te houden.
Het behalen van de zwarte gordel door Pierre Deror was de aanleiding en in feite de voorwaarde om in 1971
van start te gaan. Een nieuw op te richten klub moet een zwarte dan aan de leiding hebben. Dat is een conditio
sine qua non om te mogen starten. Pierre De Rop, geboren en getogen Sint-Gillissenaar, heeft zich bijzonder
hard ingespannen om de hoofdvoorwaarde in te lossen. Maar zonder de financiële inbreng van Francois De
Ridder en Theo De Rop, die er voor zorgden dat er tatami's beschikbaar waren, was de start er nooit gekomen:
Aanvankelijk deed het zaaltje De Kuiper in de Breestraat als dojo of oefenzaal dienst, maar één jaar later was
de heer Straetman zo bereidwillig om de jonge klub in zijn fabriek een eigen oefenzaal te laten inrichten. De
klubleden hebben door hard werken hun eigen tehuis omgevormd tot een aangename en nu goed ingerichte
dojo. In 1980 werd de vernieuwde zaal geopend.
Pierre De Rop:
de veelzijdigheid
Jn persoon
Zonder de verdiensten
van de andere bestuurs- en
klubleden te willen minima
liseren, zal elkeen die te
Sint-Gillis met de judosport
begaan is, beamen dat trai
ner - sekretaris - schatbe
waarder Pierre De Rop een
voorname rol speelt in de
ontbolstering en het vol
wassen worden van deze
jonge vereniging.
Pierre De Rop, een ge
kend turner, kreeg in 1965
de smaak van judo te pak
ken en sloot aan bij Lebbe-
ke, dat toen aangesloten
was bij de Libelka judo-
bond. De verschillende ju
dobonden zijn ondertussen
oefusioneerd en ressorteren
- Xriiemaal onder de Vlaamse
j dofederatie. In juni 1971
.aaide Pierre zijn zwarte
dan en in oktober 1971
startte' hij te Sint-Gillis zijn
d-oom, met een judoklub.
Ook op de tatami was hij
ren gerenommeerd kamper
•:o tijdens een organisatie
van zijn vereniging in 1972
■e Dendermonde behaalde
nij de zilveren medaille alle
kategorieën. Vroeger, in
1967, was hij interprovin
ciaal kampioen geworden
in de reeks minder dan 71
kg. In 1974 behaalde hij het
Bloso-diploma van monitor
en in 1976 werd hij regio
naal scheidsrechter. In
1977 behaalde hij zijn
tweede dan en momenteel
^neemt hij deel aan de
'shiai's voor derde dan.
Niettegenstaande hij reeds
15 jaar het overgrote deel
van zijn vrije tijd opoffert
als ambassadeur van de ju
dosport, blijft hij momen
teel nog altijd even erg van
bezeten als na zijn eerste
kontakt met de mat. Pierre
De Rop ondernam als het
ware een pelgrimstocht
door de streek met de judo-
vlag in de top. In 1971
stichtte hij te Hamme een
judovereniging. De aanlei
ding waren de Natuurvrien
den en de Jeugdklub Gi-
boets, die na een demon
stratie in het Volkshuis te
Hamme aan Pierre De Rop
de taak opdroegen een klub
te stichten. De vereniging
kwam vlot van de grond en
in 1980 had Pierre te Ham
me vier zwarte dans ge
vormd, zodat hij de leiding
aan de nieuwe mannen op
droeg, om zelf al zijn krach
ten te wijden aan de afde
ling Sint-Gillis.
Zijn eerste en dringend
ste opdracht, die hij zich
had gestéld, was in Sumo
Kwai, hetgeen kracht-ge
meenschap betekent, een
zwarte dan te vormen, die
hem kan bijstaan om de
opleiding van de verschil
lende kategorieën te ver
zorgen. Momenteel staat
trainer Pierre De Rop twee
dagen, dinsdag en vrijdag,
reaktie. «Het helpt de mens
schoner, lichamelijk en fy
siek beter worden. Het is
een komplete discipline, die
eens men ze onder de knie
heeft het lichaam tot volle
dige beheersing kan laten
komen. Hoe harder er
wordt getraind, hoe rustiger
men wordt, want na een
inspanning heeft een judo
ka de mogelijkheden om
zich direkt te ontspannen.
Dat er ernstig geoefend wordtziet men zo. (Piet Hermans)
van 19 uur tot 20 uur (- 14
jaar) en van 20 tot 21u30
14 jaar) in de oefenzaal
om de aangesloten judo
ka's de begrippen van een
technisch niet gemakkelij
ke, maar gedisciplineerde
sportak bij te brengen.
Daarnaast volgt hij regel
matig de provinciale trai
ningen om punten te sco
ren voor zijn derde dan.
Bevredigende opgang
In 1971 toen Sumo Kwai
werd gesticht, werd de lei
ding waargenomen door
voorzitter Paul Verstraeten,
public relations Theo De
Rop, ondervoorzitter Fran-
gois De Ridder, kommissa-
ris Frans De Saedeleer en
sekretaris - schotbewaarder
- trainer Pierre De Rop.
De klub startte met 15
leden, waaronder ruim de
helft jongeren, hetgeen wel
een positief begin was. Mo
menteel telt men 50 judo
ka's en 35 werkende leden.
Sumo Kwai is een gemeng
de klub met 35 jongens en
15 meisjes. Voor het huidig
moment is 50 aangesloten
leden het maximum dat
men kan verwerken met
een dojo van 65 mJ.
Door een aantal organi
saties wil Sumo Kwai zo
veel mogelijk propaganda
maken, omdat iedere ge
meente zijn eigen judover
eniging zou hebben. De
meest in het oog springen
de organisaties waren in
1972 de organisatie van de
Belgische kampioenschap
pen in het atheneum te
Dendermonde. In 1976 na
men ze de inrichting van de
provinciale scholenkam
pioenschappen op hun ak-
tief. In het jaar van hun
tweede lustrum willen ze
opnieuw een kampioen
schap voor hun rekening
nemen. Ditmaal zijn het de
dames die aan de bak ko
men en krijgen de De Rop-
sisters de gelegenheid om
op 24 oktober 1981 in de
Sporthal te Sint-Gillis voor
eigen publiek een provin
ciaal schildje te behalen.
Kompetitiedeelname
Het is geen gemakkelijke
opdracht om judoka's op te
leiden, die bekwaam zijn
om in kompetitie uit te ko
men. Dit wordt evenwel in
de nabije toekomst het doel
dat de Sint-Gillisse judover
eniging zich stelt. Trainer
Pierre De Rop heeft met
monnikengeduld jeugdju-
doka's gevormd. Hij kreeg
niet altijd loon naar werken.
Het is geen sinecure om de
jeugd blijvend te stimuleren
om hard te trainen, want dit
vergt judo zeker, weken,
maanden, soms jaren wer
ken op de tatami om de
echelons van de verschil
lende fazes door te maken,
vergt ook een sterk karak
ter en dat brengt niet ieder
een op. Als men dan be
perkt is in kwantiteit wordt
het bijzonder moeilijk om
een ploeg judoka's klaar te
stomen voor de verschillen
de kompetities.
In de komende seizoenen
wil Sint-Gillis dat nu toch
verwezenlijken.
Trio De Rop
De naam De Rop loopt
wel als een rode draad door
de organisatie van Sumo
Kwai. Met Pierre als duivel
doet al, broer Theo als de
man die de public relations
verzorgt en diens kinderen:
Jozef, Maria, Josée, die het
op de tatami waar maken,
is dit niet verwonderlijk. Die
drie jonge krachten geven
momenteel de stimulans
aan hun mede judoka's om
er onverdroten mee door te
gaan. Het zijn ook die zus
sen en broer, die voor een
zekere uitstraling naar bui-
tenuit zorgen.
De 18-jarige Jozef De
Rop, die het in 1976 tot
provinciale scholenkam
pioen bracht is momenteel
hard aan het werken om
zwarte gordel te worden.
Nonkel Pierre hoopt harts
tochtelijk dat hij daar in
slaagt, want hij moet het
afiossingspunt worden om
de opgong van Sumo Kwai
waar te maken. Maria De
Rop, 19 jaar en juniore,
werd in 1980 provinciale
kampioene en in 1981 2de
in de kategorie 72 kg. Ze
eindigde ook tweede in de
trofee van de Vlaamse Liga
in 1981. Josée De Rop be
hoort tot de reeks beloften
en ook zij is een goede
judoka en bewijst dit in
haar kampen.
Het moeilijkste probleem
waarmee Sumo Kwai te
kampen heeft is het heilig
vuur om door te zetten en
te blijven aanwakkeren,
maar hun degelijke organi
satie is een borg om het
voor elkaar te brengen.
Schoonste sport
Bij oningewijden of men
sen die de judo maar van
op afstand kennen, wordt
nog al eens met gefronste
wenkbrauwen gekeken
naar die kracht- of ge
vechtssport, zoals officieel
staat aangestipt. We vroe
gen aan zwarte dan Pierre
De Rop zijn antwoord en
eventueel zijn verdediging,
ten voordele van de judo
sport:
«Het is de schoonste
sport,» was zijn spontane
ontplooiing beseffen dat
het beste middel tot uitstra
ling naar buitenuit, de kom
petitie is. Volgend seizoen
zal men dan ook zoveel
ling; sekretaris-schatbe-
waarder en trainer Pierre
De Rop, commissarissen
Pierre Van Nuffel en Eu-
geen De Vriendt, public re-
mogelijk trachten om deel lotions Theo De Rop.
te nemen aan de officiële De oefenzaal is in de
provinciale kampioen- Breestraat nr. 18 en het
schappen, zowel indivi- lokaal in de Koning Albert-
dueel ols per ploeg. Men zal straat 82. Sumo Kwai is
ook trachten om deel te erkend door het Bloso en lid
nemen aan de kompetitie van de Dendermondse
voor groen-blauwe gordels, sportraad.
Die weg is men momenteel
aan het bewandelen en de Tweede lustrumyieri
goede sfeer en verstand-
Het tienjarig bestaan van
de klub wi! men vieren met
Het sterkt de geest. Als
zelfverdediging is het het
wapen dat de mens meer
zelfzekerheid geeft. Judo
zal door de beoefenaar die
naam waardig nooit aange
wend worden als aanvals
wapen. Het is zeker niet
gevaarlijk want men leert
door voortdurende training
de gevaren kennen en heeft
in die zin de mogelijkheid ze
te omzeilen. Het is een di
scipline die van jongsaf kan
getraind worden. Kinderen
van 7 jaar kunnen zonder
gevaar deze sport beoefe
nen, uiteraard niet in kom-
petitieverband, maar een
aangepast trainingssche
ma zal hen zeker helpen en
ze leren al spelende judo te
beoefenen. Onze sport
vraagt van de beoefenaar
discipline zowel naast als
op de tatami en dit is een
eigenschap die zeker in het
dagelijkse leven van pas
komt. Men mag zich niet
laten afschrikken door de
Japanse termen en uitdruk
kingen. Dit wordt door het
beoefenen als een automa
tisme aangeleerd. Een judo
ka moet veel kunnen trai
nen. Hij krijgt dan meer
vertrouwen op de mat.
Zelfzekerheid en overtuigd
zijn van de eigen mogelijk
heden, zijn faktoren die
door het trainen van judo
worden ontwikkeld. Judo
ka's zijn zeker geen vech
tersbazen, daarvoor zijn
onze regels te eerlijk en te
streng. Die muur moeten
we soms nog wel doorbo
ren, in brede kringen, maar
de stijgende opgang van
deze Japanse sport toont
wel aan dat de sensibilisatie
niet meer tegen te houden
is. Ik durf dan ook aan
elkeen de judo aanbevelen
als een middel om lichame
lijk en geestelijk tot ont
plooiing te komen.»
houding door de Sumo
Kwai loopt, is een zeker-
heid, dat men dat streef- ludodemonstrat.es. Om 14
doel bereikt. Verschillende uu'heeft er in de aefenzoal
sportmensen met het hart «n ontvangst plaats en
op de echte sportieve ™n°fl 5 uur komen de ka-
plaats hebben zich reeds detten en de miniemen van
tien jaar ingezet om het Hamme, Wieze en Sint-Gil-
hoofd boven water te hou- "s °P de tatami om aan de
den. Ze hopen dat de klub aanwezigen in kompetitie-
nu eindelijk in eigen ge- vorm hun mogelijkheden te
meente de waardering demonstreren. Het wordt
krijgt waarop ze recht een test voor de toekomst-
heeft. Inzet op sportief en mogelijkheden van de drie
organisatorisch vlak was klubs, die met elkaar op
geen ijdel woord en de bes- vriendschappelijke en spor-
tendige zorg om de financi
ële eindjes aan mekaar te
krijgen, heeft de verstand
houding in eigen midden
nog opgedreven.
Perfekte leiding
Uit de pionierstijd van
Sumo Kwai staat nog altijd
een kwartet onverdroten
medewerkers in de bres.
Theo De Rop, Frangois De
Ridder, Frans De Saedeleer
en Pierre De Rop vragen
niet om bewierookt te wor
den voor hetgeen ze deden
en nog zullen doen. Maar
ze hopen alleen maar met
het huidige bestuurskomi-
tee een goede ploeg te vor
men om de judosport te
Sint-Gillis-Dendermonde
verder te sensibilizeren.
Het bestuur bestaat mo
menteel uit ere-voorzitter
Frans De Saedeleer, voor
zitter Jean-Pierre De Cos-
ter, ondervoorzitters Fran-
gois De Ridder en Annie
Van den Broeck, afgevaar-
digde van de domesafde- Een trainer uit een blok.
tieve voet leven. Na aie
jeugdkampen komen
oudere kategorieën
bod en die zullen met
reeks demonstraties de
schillende
aan het
i
dat ze op hun
voorstelling de
taris-generaal van
Vlaamse Judofederatie,
h. Plovier, mogen verwelko-fceci
men. De heer Plovier is een ^do
belangrijke figuur in defhri
Vlaamse judosport.
houder van een vijfde
Sumo Kwai zet zijn
programma in het
van de
se van
mee dragen ze ook
steentje bij om sport te
pageren.
Voor zichzelf moet
eerste faze van hun
staan als klub een
stuk zijn, dat een
moet krijgen in een
als judo, die ze voluit
doordrukken.
Het bestuur bij de oprichting van Sumo Kwai te Sint Gillis 1971. (bvw)
De judoka's die in 1971 Sumo Kwai boven de doopvont hielden, (bvw)
Doorbraak in
eigen gemeente
De verantwoordelijken
van judoklub Sint-Gillis
hebben in de voorbije tien
jaar een lange weg afge
legd. Maar ze beseffen
maar al te goed dat ze nog
niet aan het einde van hun
opdracht zijn.
De Dendermondse deel
gemeente heeft een judo
vereniging, maar de verant
woordelijken geven zich re
kenschap dat het grootste
deel van hun medeburgers
daar nog geen weet van
hebben. Ze hopen door een
aantal organisaties en in
zonderheid ter gelegenheid
van hun tienjarig bestaan,
die erkenning te krijgen
waarop ze op basis van
hun inspanningen, recht
hebben De personen die Arthur Goossens deed met het eerste schot de hoofdvogel tuimelen tijdens
instaan voor de technische koningsschutting te Zele. Igb)
