NIEUWE SPEELTUIGEN
IN GROOT-AALST
II
E
Jl
«DE HARMONIE» BLIJFT
HAAR NAAM WAARDIG
EERSTE GROTE PRIJS
LAND VAN AALST
Bezinning
over Gezondheidsbeleid
IN MEMORIAM PHILIP DE PAEPE
Vinkeniers
KERK ST. ANNA
KRIJGT ORGEL
IS'
to
6 - 10.7 1981 - De Voorpost
Het was een prestigieus Jaar-van-het-Kind-plan, om
het bestaande speelpleinenarsenaal kwalitatief te
verbeteren en uit te breiden. Voornamelijk om bud
gettaire redenen - koken kost geld, spelen ook - kon
het projekt niet zo vlug uitgevoerd worden als
voorzien. Momenteel, - niet toevallig het begin van
een zomervakantie - zijn een aantal speelpleinen
klaar voor gebruik, aan andere wordt nog druk
gewerkt.
Fasegewijze wordt dus Het Gijzegems rekreatie-
vorm gegeven aan een terrein is, behalve wat
ontwerp, dat weloverwo- groenaanleg - waarvoor
gen speelpleinen inplant het plantseizoen afge-
over de Aalsterse deelge- wacht wordt - klaar. Dit
meenten. Ruimtelijke, geldt eveneens voor 't
spreiding, voornamelijk Slotje (Moorselbaan-
in dichtbevolkte woonge- Aalst) en 't Klein Park. Bij
bieden, is een hoofdak- dit laatste is een nieuwe
sent. De speeltuigen op ingang gevormd,
de pleinen zijn bewust in Het ravotterrein Biekorf -
hout gekozen. waar enige tijd terug ka-
Hoever staat het met die potte speeltuigen wegge-
plannen? nomen zijn - heeft wat
Het Stadspark heeft er grondwerken gekregen
onlangs nog 'n paar tui- aan de tot nog toe braak-
gen bijgekregen, zodat liggende kant. Bedoeling
het momenteel klaar is. is dat daar, met nog aan
Maandag II. kreeg het te- te planten groen, een
vens een grondige on- parkuitzicht van komt.
derhoudsbeurt om nood- Speeltuigen werden dit
zakelijke kleine herstellin- jaar niet geplaatst bij ge-
gen uit te voeren. brek aan financiële mid
delen.
In het domein aan de
Brouwerijstraat te Nieu-
werkerken is men bezig
met ophopingswerken,
putten opvullen, afwate
ren, grasmaaien, e.d.
Eind '81, begin '82 moet
men daarmee klaar zijn.
Het terrein aan de Schiet
baan is z'n verwilderd uit
zicht kwijt, door wat op-
ruimwerken. In het najaar
wordt verder gewerkt.
Op Kerrebroek - waar de
onteigeningen, die twee
jaar aangesleept hebben,
pas van de baan zijn - zijn
grondwerken uitgevoerd,
en worden dezer dagen
enkele speeltuigen neer
gezet. Het nu sterk ver
grote speelplein is alvast
een bijkomend attraktie-
punt voor de vakantie-
speelpleinwerking.
Besluit: hoofdzakelijk
grondwerken zijn uitge
voerd, maar er is toch
ook al een hoop speeltui
gen ter bestemming ge
bracht.
(pd)
«Derde keer, goede keer» werd ook voor de konsert-
reeks van de Koninklijke Harmonie «Al Groeiend
Bloeiend» bewaarheid.
Op vrijdag 19 juni was er te Erpe in de tuin van «Ten
Berge» wel veel belangstelling doch de temperatuur
was op het randje af en wijselijk werd het program
ma dan ook ingekort.
De volgende week, aan
«'t Apostelken» werd het
een mislukking met de
gutsende regenval doch
verleden zaterdag, op de
Grote Markt, werd het
een voltreffer; aange
naam zomerweertje in
een mooi kader, veel be
langstelling, een flinke
bezetting en prachtige
uitvoeringen onder lei
ding van dirigent Leon
Van den Bossche.
«Al Groeiend Bloeiend»
heeft dan ook een faam
te verdedigen. Zij is toch
te Aalst «dé Harmonie»!
Reeds meer dan ander
halve eeuw op de bres
(gesticht in 1821) kreeg
ze in de volksmond de
benaming «De Jonge
Garde». De kenspreuk
«Waar eendracht bloeit»
werd gewijzigd in «Al
Groeiend Bloeiend»,
motto dat de Harmonie
ten voeten uit tekent.
Voorzitter Etienne Bo-
gaert, ondervoorzitter Dr
Schelfhaut en tal van be
stuursleden, simpatisan-
ten en molomanen kon
den dan, vanop de terras
jes, genieten van een ge
slaagd konsert.
Een flinke bezetting met
uiteraard o.m. enkele
«vaste waarden» die men
zowat op elk konsert aan
de lessenaar ziet zitten.
Dat blijkt, in de stad al
thans, niet meer te ont
gaan. Anderzijds geeft
het blijk van de solidari
teit onder de muzikanten
onderling en vormt het
een stevige basis voor
degelijke uitvoeringen.
De nieuwe kiosk, zonder
de zijschotten, leek ons
qua akoestiek niet ideaal
en zal, voor grotere be
zettingen, eerder klein
bemeten uitvallen. Wat
tevens zeer storend werk
te was het automatisch
geklingel van de beiaard
wat dan weer meestal sa
menvalt met uiterst stille
passages en dan ook ui
termate storend inwerkt.
Misschien wel te vermij
den door het stilleggen
van het automatisme
voor de duur van het kon
sert. Na de openings
mars «Happy Two» van
Freddy Van Laer die
eveneens aan de lesse
naar zat, volgde de ui
terst veeleisende ouver
ture van «Willem Teil»
van Rossini. De houtsek-
tie had er inderdaad een
Zowel meerderheid als oppositie waren het
tijdens de jongste raadszitting over eens om
aan de kerkfabriek van St. Anna te Aalst mach
tiging te verlenen tot het aankopen van een
orgel voor de kerk.
Bij de ingebruikname van het nieuwe kerkge
bouw was de St. Annakerk niet uitgerust met
een orgel. Wel werd als noodoplossing een
klein harmonium gebruikt dat zelfs door een
partikulier in leen werd gegeven.
Een groep bewoners van de parochie hebben
dan ook enkele jaren geleden een fonds opge
richt om tot de aankoop van een degelijk orgel
overte gaan. Dit fonds zou de ingezamelde
gelden ter beschikking stellen van de kerkfa
briek. Uit inlichtingen, inmiddels ingewonnen
bij een gespecialiseerde firma is gebleken dat
de beoogde uitrusting in totaal 1,5 miljoen zal
kosten.
Aangezien door het fonds ongeveer 1 miljoen
ter beschikking kan gesteld worden en de
kerkfabriek op dit ogenblik over geen bijzonde
re middelen beschikt, werd aan de stad Aalst
gevraagd om, naast het advies dat nodig is voor
de machtiging tot aankoop, eveneens in over
weging te nemen bij wijze van tegemoetko
ming het tekort bij te passen.
De gemeenteraad is van oordeel dat omtrent
het verzoek tot aankoop geen bezwaar bestaat.
Wat echter de geldelijke tussenkomst betreft,
kon geen gunstige beslissing genomen worden
omdat het hier een fakultatieve uitgave betreft
en de stad zelf in financiële moeilijkheden
verkeert.
Tevens werden eventuele toelagen hieromtrent
niet voorzien in de stadsbegroting. Zodat men
kan besluiten dat de parochianen van St. Anna
zelf voor het ontbrekende geld zuilen moeten
zorgen.
Ruim een zeventigtal personen kwamen in het
kader van een verruimde beheerraad van de Kristelij-
ke Mutualiteiten te Aalst samen om zich te bezinnen
over ziekte- en invaliditeitsverzekering.
Verbondssekretaris René Van de Voorde stelde
dat de C.M. er moet voor zorgen dat de toegang tot
de gezondheidszorg aan iedereen wordt gewaar
borgd.
Vier werkgroepen na
men dan ook na onder
ling overleg volgende
standpunten in waarvan
wij de voornaamste op
ties hierbij weergeven.
3i<#
de andere echtgenoot
geleidelijke opheffing
van de loongrens voor
sociale zekerheidsinhou
dingen waarbij de
maximum-uitkeringen al- A JO
leen aan de evaluatie van streveonaarkom
het indexcijfer worden V
de EEG-Kommii
diende richtlijnq
derlinge erkenr
de registratie.
Ziekenhuis-
beleid
vermindering
aantal ziekenhu
na ernstige evali|
bevorderen
thuisgezondheicfc
algemene gezc
opvoeding gste
Uitkeringsbeleid
aanpassing van ge
waarborgd minimumin
komen wat impliceert dat
ook validen met een laag
inkomen een levensmini
mum wordt gewaar
borgd.
starten met de uit
voering van de wetge- ken van
ving inzake vakantiegeld middel
voor invaliden handelsreklame rond
het begrip «invalide geneesmiddelen kontro-
met persoon ten laste» leren en beperken
moet worden versoepeld rol en opdracht van
door het optrekken van de apoteker hervormen
de inkomensgrens van
aangepast.
Geneesmiddelen-
beleid
via bijsluiters bij de
geneesmiddelen de pa
tiënten-in voor hen ver
staanbare termen infor
meren over de kenmer-
het genees-
nfing
trk.
apparatuur
werking ir
re9'° meei
- de t -van
scheppen tot payoor
menstelling var,,een
stellingen en ditg^
tegenwoordige^0^
'ikeui
icyciiwuuiuiycit
organiserende i^
de verbonden
ren en medici ef
tegenwoordigers
ziekenfondsen.
afwijzen van de door
kluif aan en gaf blijk van
virtuose akrobatie ge
paard aan doorvoelde
muzikaliteit. Ook de ba
zuin toonde zich opge
wassen voor de toege
meten glansrol in
vedette.
Met Ketelbey vertoeven
we dan enkele minuten in
een oriëntale sfeer met
weliswaar minder eisen
de maar zeer typische ka
rakterstukken als «In een
kloostertuin» en «In een
Chinese Tempeltuin».
Misschien door de
opeenvolging van twee
soortgerichte morceaux
wel iets van het goede te
veel.
«Lied en Hora» van M.
Pauwels werd voor velen
een aangename presta
tie, mede door de minder
bekendheid van het werk
met beurtelings een me
lancholisch mooi gehar
moniseerde melodie en
een vinnige czardas. Om
van te snoepen.
Deel I werd besloten met
de bekende «Flieder-
mars» van operetteko
ning Nico Dostal.
Deel II zou meer gewijd
zijn aan muziek van ei
gentijdse komponisten.
Gestart werd met «Time
is Over», een dinamische
mars van Roland Cardon
met een weelde aan
breeknoten en een
schalkse verwerking van
een treffende melodie.
Volgde dan twee werken
van Ted Huggens. Wel
van dezelfde komponist
maar dan totaal verschil
lend. «Pavane in Blue»,
eerder geschikt voor uit
voering in een kleinere
ruimte, is een charmant
werkje waarvan de inter
pretatie van de trompet
solo zeer persoonlijk
klonk en de alt-saxofoon
een haartje onder de
toon zijn interventie
bracht.
Met «Facinating Drums»,
een solo voor slagwer
kers, kwam men op een
heel ander terrein. Een
gesakkadeerde melodie
die de drummers alle
mogelijkheden openlaat
waarbij zowat alle moge
lijke slaginstrumenten en
verdere akkomodaties
aan bod komen, auto-
klakson inkluis.
Met «St.-Louis Blues»,
een werk van W.C. Han
dy, bracht de Harmonie
ons een veropenbaring.
Waar we meenden dat
een ensemble met meer
kopers en saxo's hier
voor beter geschikt zou
hebben geleken bracht
deze typische bezetting
van de harmonie een ge
slaagde uitvoering. Moei
lijk, eigentijds en in
slaand. Alleszins een
mooie prestatie.
Dirigent Leon Van den
Bossche, die alle eer
haalt van zijn werk en
samen met zijn korps
door voorzitter Etienne
Bobaert officieel werd
gefeliciteerd met deze
prestatie, besloot dan
ook met een eigen kom
positie «Feestmars».
Welluidend en waardig
slot van een konsert zoals
er te Aalst niet zoveel
worden gebracht.
LH
more
Financiering 2ruc|
ziekteverzekering^
de financiered, i
Z.I.V. moet wom wi
zien in funktie vifgel
re doelmatigheideren
zorgenverstrer da
dienen medeveren
delijkheid op te of
Pas dan kan wc die
dacht over de ve d
van de bijdragm,
remgelden. irker
vooraleer nrede
len te treffen nt wo
den bekeken of
orde der priority e
moet worden he's
voor de finran.
kan ook worden/o Ir
aan een voorh£en
de toegevoegde'Pen'
ld i
Aalst, waar de zesentachtiger Philip De Paepe gebo
ren en getogen en waar hij op zijn leeftijd nog lang
niet «uit de circulatie» was, heeft een waardige,
verdienstelijke telg naar zijn laatste rustplaats bege
leid.
Onder de vele aanwezigen in de dekanale St.-Marti-
nuskerk tal van prominenten uit de politieke, de
kulturele, de folkloristische de middenstands- en de
volkskringen.
Het Stedelijk Komitee voor Vrijetijdsbesteding Aalst
organiseert in samenwerking met de elf Avibo- en
Vimibel-Vinkeniersverenigingen zijn «Eerste Grote
Prijs» en dit op donderdagavond 30 juli te 18.30 u. Er
zal op de Aalsterse Grote Markt gespeeld worden in
van elkaar uitlopende waaiervorm, dit teneinde te
gemoet te komen aan de reglementen zowel van
Avibo als van Vimibel.
De Daensistische harmonie «Tot Heil des Volks» op
de Grote Markt te Aalst, (kdc)
De wedstrijd, te spelen in
drie reeksen van elk 2000
fr. is bedoeld voor de ka-
tegoriën assen, promotie
en juniores.
De inleg bedraagt 30 fr.
en de prijzen 50 fr. Bloe
men voor de prijswin
naars. Daar de bloemen
niet worden afgehouden
van de inleg zal 5 fr. per
vogel geschonken wor
den ten voordele van de
gezinsvervangende te
huizen Levensvreugde en
Schoonderhaae.
De technische leiding be
rust bij evenredig ver
deelde vertegenwoordi
gers van Avibo en Vimi
bel en bij afgevaardigden
van het Stedelijk Komitee
voor Vrijetijdsbesteding.
Inschrijving vanaf 17 u.
en prijsuitreiking in café
«De Koornbloem» bij
Gaston Van der Eist,
Nieuwstraat 2 te Aalst.
Voor meer informatie kan
u steeds terecht bij de
Dienst Vrije Tijd, Katte-
straat 33 te 9300 Aalst,
tel. 053-77.11.11. toestel
283.
Alle vinkeniers van harte
welkom!
Niet een lange slepende
ziekte velde hem want tot
quasi op zijn sterfdag
was hij nauwelijks thuis
in zijn riant appartement
aan de Molenstraat te
vinden. Steeds was hij,
nog uitermate kras voor
zijn leeftijd, de baan op
en in «'t Apostelken» kon
men hem 's voormiddags
rustig zijn krant zien zit
ten lezen. Steeds nog ge
ïnteresseerd in wat er
rond hem maar ook in
het hele land en de we
reld gebeurde.
Vader van de in midden
standskringen en tal van
andere overbekende Pol
De Paepe, flink van de
tongriem gesneden en
met een vlijmscherpe
pen, van missionaris Luc
en dochter Anny, en
grootvader en zelfs over
grootvader, was Philip
steeds een zeer aktief
man, begaan met zijn fa
milie, zijn medemens,
zijn stad.
Een stuk van zijn jeugd,
jeugd die en in de tijd van
toen nog voor een groot
deel op straat kon bele
ven en waar maken, vin
den we terug in zijn pu-
blikatie «Volkstypen en
Vaartkapoenen uit
Aalst», waarvan een deel
wel autobiografisch is.
Na te hebben schoolgelo-
pen bij de Dames van
Maria, toen nog voor jon
gens toegankelijk, en het
St.-Jozefskollege, wilde
hij advokaat worden. Een
leraar raadde hem echter
aan «in de commerce» te
gaan. Dat scheen hem in
derdaad goed te liggen.
Hij trok dan ook naar Ant
werpen naar de St.-lgna-
tiushandelshogeschool
doch na de «seconde B»
stak wereldoorlog I een
stokje achter de studie en
werd Philip oorlogsvrij
williger. Toen de wereld
brand geblust was en
Philip thuisgeraakte was
vader inmiddels overle
den en als oudste van zes
kinderen moest hij thuis
blijven.
Aan het front, waar hij
gans de duur van de oor
log verbleef, uiteraard af
wisselend van sektor en
Itnie, was Philip nauwe
lijks één dag ziek. Hij
maakte er heel wat mee
en was op 11 november
1918 als sergeant nog op
patrouille. Officier werd
hij, niettegenstaande zijn
gedane studies, niet. Hij
voelde er niets voor. Ten
andere, twee zware han-
dikaps zouden hem dit
wel hebben belet: te jong
en Vlaming.... Vier jaar
later gehuwd met Philo-
mena Roosen, stichtte hij
te Aalst de eerste spe
ciaalzaak in koffie. Zijn
voorvaderen waren allen
schippers geweest, doch
vader was reeds in de
koffiebranche en deze tal
zou Philip dan maar eens
flink laten floreren met
hulp van zijn echtgenote
die het klappen van de
zweep kende.
10 mei werd hem, en de
hele buurt van de Werf,
echter fataal. Bij de be
stoking van de door Duit
se Stuka's brandden niet
minder dan 110 huizen
af, waaronder het zijne.
Philip zelf zat op dat mo
ment met zijn brand
weerlieden in het stad
huis waar ze van de En
gelsen niet buiten moch
ten omdat de vijand in de
stad was. Ook de Werfka-
pel brandde af en bij de
heropbouw ervan speel
de Philip een belangrijke
rol.
Van het beeld van O.-L.-
Vrouw ter Druiven dat
ook in de brand bleef had
Philip wel foto's en een
minutieuze beschrijving
zodat men een volledig
gelijkend beeld kon her
maken. Beeld dat er trou
wens nog steeds te zien
is.
Zelf kommandant van de
Aalsterse Vrijwillige
Brandweer was Philip de
zoon van de stichter er
van, stichter Polidoor, te
Aalst via een straatnaam,
de Polidoor De Paepe-
straat voorbij de Bolle-
weg en uitmondend in de
Leopoldlaan, vereeu
wigd. Hij die zovele bran
den had helpen blussen
had dus niet kunnen ver
hinderen dat zijn eigen
huis afbrandde. Tijdelijk
verplaatste hij zijn zaak
dan ook naar de Esplane-
destraat doch keerde te
rug naar de Werf waar
zijn zoon Pol momenteel
de zaak verder laat flo
reren.
Philip De Paepe stichtte
dan ook als écht pompier
de «Kring van oud-brand
weerofficieren van Bel
gië» en hij was erelid van
de Koninklijke Belgische
Brandweerfederatie.
Van de Dekenij Molen
straat, de tweede Dekenij
te Aalst, de Kattestraat
was de eerste geweest
met Alfred Kelders
was hij eveneens de
stichter meer ook in de
kulturele sektor was hij
bedrijvig. Van het toneel
gezelschap «Het Land
van Riem» was hij onder
voorzitter en enkele ke
ren trad hij ook op als
akteur, en in het Tijd
schrift van de WAK, de
Vereniging voor Aalsters
Kultuurschoon, publi
ceerde hij af en toe.
Ook de sport liet hem niet
onberoerd en zelf speel
de hij een tijd in de fa-
nionploeg van Eendracht
Aalst.
Vasthoudendheid was
een van de karakterei
genschappen van de
overledene. Toen hij voor
een paar jaar op de Ijzer
bedevaart stond in de
gutsende regen en men
hem voorstelde weg te
gaan antwoordde hij la-
koniek «Nog liever ver
drinken!».
Aan de Brandweer had
hij echter zijn hart ver
pand en toen de vrijwilli
ge brandweer (ja, reeds
toen) bedreigd werd met
verdwijning na gekibbel
met de «garde-civique»
kwam Charles Woeste,
weliswaar in de taal van
Molière, hem onge
vraagd ter hulp. Op diens
vraag «Quel sont done
ces hommes si beaux?»
volgde prompt als ant
woord «Ce sont des pom
piers que l'on voudrait
faire diaparaïtre».... De
garde-civique verdween
echter en de Vrijwillige
Brandweer is er (nog)
voorbeeld voor de huidi
ge maatschappij.
en.
n O'
ïslis
In Philip De Paepe ver
liest Aalst een dappere,
aktieve en verdienstelijke
zoon. Beginselvastheid
was zijn parool en meest
al bereikte hij dan ook
wat hij wilde. Lichtend
heb
Een doodsprentje bij de vele anderen... i-|tej
Ten jare negentien honderd eenentach^Qj
negenentwintigste van de Zomermaand^
leed te Aalst, vrij onverwachts, de alom^g
de De Paepe Philip. af,
Ere-bevelhebber der stedelijke vrije bra^^,
te Aalst en ere-voorzitter der «Erewacht»:j
Vrij onverwachts... ja... maar niet onvoor qe|
want wie Onze Commandant gekend
weet dat hij een overtuigd kristen mer*—
een Maria-vereerder, en steeds betrouw
de patroonheilige St.-Barbara... It
Het was een MAN uit een stuk. Daarnfcl
MENS, de vriend, ja soms een vader. Ori
- tor en veelzijdig als hij was, heeft hij zich»»»
ingezet voor zijn gezin, de vele vriend IV
verenigingen waar hij een leidende rol sj
maar vooral voor zijn vrienden, de bran
mannen. sed
Strijden waarop hij en de anderen reiens
hadden. Strijden en overwinnend. Dat tvan
voor ons, de brandweermannen, zijn eritlaï
ters en rechthebbenden. Hij de offici
brandweer die tijdens de moeilijke me
van 1940, de eerste was om de and^
helpen, terwijl hij zelf niet bij machte v?ie.r
eigen have en goed te redden. Dat was
Een keer hebben we hem zien wenen, tc
met enkele brandweermannen vaststeld
ook de kapel van O.L.Vrouw ter Druhirc
let I
br«
woest was.
Voor de Aalstenaars was hij een bekende'orzi
geworden, en steeds zal ik hem, alsmede10
voor ogen hebben... ZIC'
Een kloeke tachtiger, oud van jaren, maPr
oud in gedachten, werken of organiserrie^
men hem in de straat zag wandelen, stor^n9J
in bewondering. Fiere houding, flinke sti
hoofd omhoog, de stok in de hand me
eeuwige sigaartje in de mond. En tip9e'
weinig, want steeds wilde hij er nog bij
er iets te doen was. Reeds vroeg in de n^r®r
was hij op de baan, een boodschap doen
zieke vriend aan huis gaan bezoeken,
kleine wandeling maken. Na de middd
wandeling naar Mijlbeek, dan terug vrt v
bezoeken in hospitaal of kliniek, om o m'
vrienden op te zoeken voor het dagelijki09*
letje belot. Dan bij avond naar huis, nge
alleen leven van herinneringen, maar dai
de goede, want klagen... NEEN...
Commandant, ook uw naam zal prijken^
gulden boek der vrijwillige brandweer te»
naast die van uw vader-stichter, die vele 1
genoten en al die vrienden waarover u P
kon vertellen en schrijven.
Deze enkele woorden als afscheid van tf91
wachters, rechthebbenden, oud-collega'£e r
die brandweermannen en vrienden die 9
waren bij de teraardebestelling zoals
«Goede oude tijd».
Na het «breek het gelid» en een laatste
egi
een bloem, zijn we op het kerkhof wei.
met een beetje weemoed in het hart,g°v
afscheid van een vriend doet altijd pijn. c
mandant, ik heb afscheid van u genoiTj.'
stilte voor ons alleen met dat woordje dat'
graag hoorde, «Dag Pa».
ige
sta
12
jl,
