IE MERELAAR VAN MERE
IESTAAT TWINTIG JAAR
'IJ
JULIEN DE VUYST
SCHREEF BOEK OVER
TONEEL TE MERE
LEVEN
Nieuwe uitgave Heemkundige Kring Erpe-Mere
Kruiswoordraadsel nr. 11.
Oplossing
telefoonprijskamp
De Voorpost - 18.9.1981 - 7
r<?ene wans is vhet een hele
n,9 teCtatie voor een toneel
een
irkintJi vereniging die aan haar vijfde lustrum
De J. it beginnen heeft zeker reden om het twin-
ld arig bestaan ervan te vieren. De toneel-
in {ri. ep De Mere,aar maakt er een gezellig on-
^teen, onsje van want grote feestelijkheden zet
r, vo n pas op het getouw als het om een jubi-
I naa gaat, en dat is nog vijf jaar te vroeg.
in goede banen te houden
Maar alle leden, die sinds
Al s kj op een landelijk dorp jaren met hem medewer-
nees!i ir het spelen met ge- ken, weten echter dat hij de
een' igde rollen vooral in het spil is en dat geen opoffe-
)al®J p, twintig jaar geleden, ring hem te veel is als het
am 960 scePtisch 009 be' gaat om het welzijn van de
en en met een scepti- toneelbond De Merelaar.
a «Vh E tong besproken Vandaar juist die band van
De Merelaar heeft kameraadschap tussen
echter klaargespeeld hem en zijn «Merelaars»,
'®le' ar dit is niet zonder een onderlinge binding die
s ed en doorzettingsver- zal toelaten samen nog ve-
m°n gen gebeurd. Twintig ie en aangename toneel-
toenen lang, telkens werken op te voeren. Het is
n93 e nieuwe toneelwerken opvallend hoe goed en
P Z3S eien instuderen heeft evenredig de taken ver-
e toneelkring de men- deeld zijn bij de toneelbond
12"Ivan Mere, en met hen van Mere want naast de
m uit, de omstreken, akteurs zijn er ook nog een
hele schare medewerkers.
achter de schermen zoals
K- )ktoneel gespeeld werd dekorbouw, belichting, re-
lsPr°i wordt is vooral te dan- kwisieten. enz.
J9 13 |2an de vaste regisseur
ook De Jaegher In de be-
ïrote 0ae, tot halfweg van
huidig bestaan, kon hij
Het bestuur van toneelbond «De Merelaar» (Ivi)
kenn ec en degelijk toneel
™nst ent. Dat er werkelijk de-
Eindelijk toneelvoor
stellingen
Daar het eigenlijke toneel-
seizoen reeds te ver gevor-
rekenen op de hulp derd
was, wachtte de pas
Paul De Cock die ook gestichte Merelaar nog^
lig stuk geregisseerd kele Tnaanden öm definitief
n ft. doch na net ontslag
1 i deze laatste moest hij
zu"9 nelemaal alleen rooien.
De Jaegher heeft zich
te starten. Het was dan in
1962 ter gelegenheid van
de Gulden Sporenfeesten
dat een vijftal leden daad-
ran die plicht gekwe- werkelijk met de opvoerjn
het is grotendeels be^onnen: het wagen-
hem te danken dat spel Na Nochi da, |efe,
maar acht keer opgevoerd
werd in de bijzonderste wij
ken van de gemeente. Kort
daarop, in augustus, nu ter
voor
3fS schillende spelers van
w Merelaar een peil be-
hebben op toneelge-
om vele kringen uit het
oor cfegende
El®
nl
Karei en Mieke gaan scheiden.
Vier jaar geleden op een hete zaterdag stonden ze op
de trappen van de kerk. Ze had overal witte
sterretjes in het haar geprikt, en terwijl alle vrien
den en familieleden erbij stonden kusten ze elkaar zo
innig en veroverend dat haar bruidsboeketje zacht
jes uit de handen op de rode mat gleed, en zelfs de
fotograaf vergat om het te vereeuwigen.
En achterin de taxi leek ze net een fee uit een filmpje
van Disney, en terwijl de auto traag voortschoof
stak ze haar hand door het raampje en gooide een
kanten zakdoekje met kleingeld voor de kinderen in
het gras.
Want zo was Miekeze hield van grapjes en originele
dingen, hel was een wonderbare meid, waarom zou
het dan geen wonderbare vrouw zijn
En de eerste tijd van het huwelijk ging het zo mooi.
Dikwijls liepen ze samen in de stad. en ze scharrel
den en prutsten aan elkaar. Hun liefde was op elk
ogenblik zichtbaar, en meetbaar en plukhaar.
En toen hoorden ue dat het eigenlijk toch niet zo
goed gingmaar zo gaat het nu eenmaal in het leven.
De tijd slijt de hete kanten van de steen en die wordt
er daarom niet lelijker op. Het komt wel weer in
orde dachten we, het gaat wel over.
En als ze nu op straat liepen, en Mieke bleef voor het
uitstalraam staan, stak Karei een sigaret op en keek
naar de voorbijrijdende auto's. En 's avonds keken
ze zoals iedereen naar de tv.' en ze gingen op reis, en
ze hadden na twee jaar al een hele kast vol
fotoboeken met allemaal vriendelijk-kijkende men
sen en stranden vol zon en bergen vol mist. En
misschien spaarden ze zelfs wel voor een lapje grond
oj een huisje, ik weet het niet want wie praat daar
nu nog over, en voor de rest ja voor de rest was er
eigenlijk niets origineels meer aan.
Alleen als je aan Karei vroeg hoe het thuis was.
hij had ivat gedronken lachte hij wat bitter en zei.
goed maar ik moet dan wel alleen zijn.
En toen. bijna dag op dag vier jaar na hun
trouwfeest lag het kaartje in de bus. En daar stond
op dat zegingen scheiden. Nee. eigenlijk stond er dat
hun begrip voor eikaars gaven zo groot was, dat ze
die op geen enkel ogenblik meer wilden afremmen.
Ze hadden iedereen gezegd dat ze gingen trouwen en
nu mochten we allemaal weten dat het niet zo vorder
kon. Op het kaartje stonden een jongen en een
meisje getekend, die voor een tweesprong stonden en
nu elk hun eigen weg gingen. Hun handen uaren
zoeven uil elkaar gegaan dat zag je nog duidelijk
aan de beweging, maar de zon scheen en de bloemen
aan weerszijden van de weg bloeiden, en al was het
opzet wellicht origineel en was het zeker Mieke die
net weer uitgedacht had, het kaartje voelde koud
aan. en ik kon het niet op de schouw zetten.
Aitijd weer. als we de gouden lettertjes van hun
naam, de datum van het huwelijk en weggaan en de
tekst onderaan We zijn in liefde bij elkaar gekomen.'
"K Vriendschap uit elkaar gegaan deed het ons
stil worden, en even door het raam naar de tvolken
kijken, en aan de sterretjes in haar haar denken.
En hoe vreemd het leven is...
f n ee straten verder zijn op amper drie weken Eros
"n Leontiene gestorven. Ze hadden vorig jaar nog
hun 60 jaar huwelijk gevierd.
Op het doodsprentje van Pros, die het eerst gegaan
was, stonden prachtige verzen van grote dichters die
lang over leven en dood gedacht hadden,
daar bij Leontiene waren er maar twee zinnetjes
W e zijn in Liefde bij elkaar gekomen en gebleven
Toen en Nu'
jaloers te gelegenheid van de Molen
feesten ingericht door de
Heemkundige Kring,
brachten zij de eenakter
Zomeravond. Dit gebeurde
alweer in openlucht want
het podium stond opge-
>e het groeide
i terugblik op twintig
•loneelaktiviteit leidt na-
1i|k tot enkele merk-
ardige vaststellingen
reerst de enorme moei- steld onder de wielen van
)ewl ops
leden om met een ge-
igde groepering van
te gaan in een paro-
3 zaal. Hierin speelde
ral de bisschoppelijke
rheid een doorslagge-
rol want zij moeten
'e de beslissing tref-
ir een toelating om
Patronaat gemengd
jen spelen zoals het
lent het voorschreef,
die toelating er uitein-
kwam was het bij de
voor de eerste
feest
relaar is er echter zo
niet van vandaag op
in gekomen want en-
van de stichters had-
feeds de microbe van
ilspel in het bloed,
kon moeilijk anders
te Mere is men nooit
dorpstoneel ge-
Dat wordt trouwens
ïzen in het nieuw ver-
ïen werk van Julien
Vuyst dat in een ander
beschreven wordt,
paar van de akteurs
reeds opgetreden
de studentengroep,
zich trouwens ook de
noemden en elk
een stuk opvoerden
een karitatief doel
i hadden op de
gestaan met leden
het Davidsfonds Mere,
waren er ook die in
|en van Chiro en KLJ
ild hadden doch al-
d zich tot nog toe
I tot herentoneel
de keuze van de-
toneelwerken zeer
d gebleven was.
enkele nieuwe ele
ven zoals o a. de reeds
rnide Jef De Jaegher
Paul De Cock, die in
irse toneelkringen
sporen al verdiend
werd op 15 de-
1961 tot de stich-
van een nieuwe «ge
le» toneelbond over-
ian. Dit historisch ge
ren greep plaats in de
"•rg bij Richard en Jo-
toen nog «Estami-
heette en beter be
stond bij de Merena-
als de «Stamenee bij
'in». In aanwezigheid
een dertigtal akteurs in
werd een bestuur ge-
en zowaar reeds de
verdeeld. Paul
oeck werd prompt
•rzitter verkozen en
bleek een goede keu-
9edaan te hebben want
ha twintig jaar, bekleedt
nog deze funktie. Ter-
de draaiende windmolen.
De eerste werkelijk «grote»
toneelvoorstelling van de
Merelaar was het blijspel
«Over Twaalf Dagen tegen
Middernacht» dat op 25
november 1962 «ge
mengd» in de Patronaat
zaal voor het voetlicht werd
gebracht. Het bleek een
geweldige meevaller ge
weest te zijn (en zeker
geen patronagetoneel!)
wat dus een stimulans
moet betekend hebben
voor een beginnende to
neelbond.
Dan volgden opvoeringen
van «De grote heer op het
kleine eiland», De Wonder
dokter, De Stijfkop. Schip
per naast God, en zoveel
meer. Het was een aange
name tijd voor deze jeugdi
ge toneelbond. Aan toe
schouwers was er geen
nood Dit kon trouwens
moeilijk anders want in Me
re was men steeds gewoon
geweest akteurs van eigen
bodem te zien optreden
Van Patronaat naar
Klooster
Toen het toneelseizoen
1969-70 moest aanvangen
zat de Merelaar met enor
me problemen; de zaal van
het Patronaat werd ver
bouwd en als dusdanig
omgebouwd dat ze in de
toekomst niet meer te ge
bruiken was voor toneelop
voeringen. Een paar ande
re oude zalen werden be
zocht doch ongeschikt voor
werkelijk goede toneel
voorstellingen te geven
Uiteindelijk vond de jeugdi
ge bond een onderkomen
in het klooster waar ze over
de turnzaal-feestzaal
mochten beschikken. Het
was een dankbaar gebaar
vanwege de zusterge-
meenschap, gebaar waar
nog steeds gebruik van ge
maakt wordt want intussen
is men er in Erpe-Mere nog
niet toe gekomen een der
gelijke polyvalente zaal te
bouwen. Dit is wel voorzien
in het veel besproken
Steenberg-projekt maar
gelet op de besparingen zit
er weinig toekomstmuziek
in... tenzij voor een andere
generatie De moeilijkhe
den waren opgelost en De
Merelaar is vol van waar
dering voor de gastvrijheid
die ze nu nog in het Sint-
Jozefinstituut mogen ge
nieten
Ook Bonte Avonden
Wie in de toneelwereld
brengt. Het kost een bom
geld aan auteursrechten,
dekorbouw, vuur, licht en
nog veel meer Met het
inzicht om gewapend te
zijn tegen slechtere tijden
startte de Merelaar, in sa
menwerking met de plaat
selijke muziekmaatschap
pij Hand in Hand, in 1966
met een Bonte Avond. De
eersten zorgden voor en
kele sketches en de laat-
sten voor de muzikale om
lijsting. Tot slot van 'het to
neelgedeelte werd telkens
een aktueel levensbeeld
opgehangen in betrekking
tot de gemeente Mere.
Acht jaar na elkaar werd
een dergelijk scenario in
elkaar gestoken en telkens
liep de zaal bomvol wat
een flinke financiële steun
geweest is voor beide ver
enigingen.
Na twintig jaar
Sommigen bleven maar
een paar seizoenen maar
anderen dreven door en
het is vooral dank zij het
doorzettingsvermogen van
de eerste medewerkers, de
hulp en de steun van ande
ren die de toneelrangen
kwamen vervoegen, dat de
Merelaar nu zijn twintigjarig
bestaan kan vieren.
Vooral het komen en gaan
van akteurs en niet in het
minst van vrouwelijke,
schept voor een kleine to
neelgroep veel problemen.
Daarom is het wel oppor
tuun en niet misplaatst de
overgeblevenen hier te lau
weren: Paul Neckebroeck.
Jef De Jaegher, Lucien
Neerinckx en Julien De
Vuyst. Bovendien is ook
dokter Johan Suys (gewe
zen akteur) sinds het begin
ere-voorzitter. Het bestuur
telt op het huidig ogenblik
negen leden waaronder de
vier genoemden, versterkt
met Frans Neerinckx, Ro
bert lliano, Hector Vfin Im-
pè, Johan Den Herder en
John Stalpaert.
De toekomst
Voor de nabije toekomst
zijn er in ieder geval al de
nodige plannen gesmeed,
een vijfde lustrum tege
moet, want het 25-jarig be
staan zal wellicht met grote
luister gevierd worden. Een
jubileum is toch nog altijd
een uitzonderlijke gebeur
tenis, niet in het minst voor
wat het dorpstoneel betreft.
Het seizoen 1981-82 be
gint De Merelaar met het
blijspel «Oscar», waarvan
drie opvoeringen gebracht
worden in de zaal van het
klooster, nl. op 14, 15 en
21 november. Het tweede
stuk dat na nieuwjaar zal
opgevoerd worden is
hoogstwaarschijnlijk «Vijf
is genoeg» van de Vlaam
se schrijver Soetewey.
De Merelaar mag zich als
een suksesrijke toneel
groep beschouwen want
naast deze twintig jaar wei
en wee heeft bestuurslid
Julien De Vuyst een boek
samengesteld over het To
neelleven in Mere en waar
in de huidige Merelaar een
voorname plaats in be
kleedt.
J.D.V.
Zopas verscheen «Het Toneelleven te Mere»
van de hand van Julien De Vuyst, uitgegeven
door de Heemkundige Kring van Erpe-Mere.
Hiermee werd een dubbel streefdoel bereikt:
enerzijds de geschiedenis van de toneelbedrij
vigheid in Mere trachten zo dicht mogelijk te
benaderen en anderzijds deze speciale uitga
ve van de Heemkundige Kring in het teken
stellen van het twintigjarig bestaan van de
lokale toneelgroep De Merelaar.
Uit deze publicatie blijkt on
middellijk dat Mere altijd
een toneelminnend volk
geweest is. Sinds het begin
van deze eeuw heeft men
te Mere bijna onafgebro
ken toneelwerken opge
voerd. De auteur vertrekt
met zijn studie in het jaar
1906, stichtingsjaar van
«De Meirsche Kunstvrien
den». Wellicht had men
zich vroeger ook nog aan
toneel gewaagd doch de
auteur houdt het bij reële
dokumenten om zijn studie
te staven. Voor genoemde
toneelbond staaft hij zijn
bewijs met een vlag ge
maakt in 1931 ter gelegen
heid van het 25-jarig be
staan van genoemd gezel
schap. Gelukkig voor de
samensteller van dit to-
neelboek werd nog een ge
deelte van hun archief te
ruggevonden zodat het
mogelijk was de geschie
denis van dit letterkundig
toneelgezelschap in grote
trekken te achterhalen en
weer te geven.
Allerhande rekeningen,
programmabladen, bro
chures en zelfs aandelen,
konden nog opgediept wor
den. Dit alles neen ae
schrijver geordend en be
werkt zodat deze uitgave
een leuk kijk- en leesboek
zal zijn voor eflee Mere-
naar. Het is werice^k een
kombinatie van lezen en
kijken en wie deze studie
begint te doobladeren
gaat gefascineerd door et^
stopt pas aan de laatste
bladzijde... 150»
De auteur behandelt in
chronologische volgorde,
na de Meirsche Kunst
vrienden, ook vreemde
gastgroeperingen die te
Mere kwamen toneel op
voeren; ook andere Meer
se groepen zoals K.AJ
Chiro, o.a. die zich spora
disch aan gelegenheidsto
neel waagden. Zo maken
we kennis met de toneel
groep Vrij en Blij, die Motti
ge Janus opvoerde; de
KAJ voerde in 1950 Groot*
vaders klok op; het M.Z.T
Gezelschap Hand in Hano
bracht in 1959 De Gebroe
ders Kalkoen; De Mereiaar
I (Meerse studenten) voer
de op; Mijnheer Klaproos
en Prins Ivan Ivanc ch;
het Davidsfonds-Mere ver
tolkte «Bij 't wassen var de
vloed». Kortom een waaier
van toneelinformatie en ze
ker een boek dat elke to
neelliefhebber van Mere
zal aanspreken. Trouwens,
naast de talrijke illustraties
van uitnodigings- en in-
gangskaarten vindt men
ruim vijftig foto's van de
voorbije opvoeringen. Hier
bij stelt men vast hoe op
vallend het is, hoeveel in
Mere steeds toneel ge
speeld hebben.
Uit deze studie blijkt eens
te meer hoe belangrijk het
is voor de plaatselijke ge
schiedenis, heem- en fami-
liekunde, dat alle vereni
gingen hun archief zouden
moeten korrekt bijhouden
om hun eigen verenigings
geschiedenis te kunnen
samenstellen.
Volgens de auteur is in
vroeger jaren, tussen de
twee wereldoorlogen, ook
veel toneelarchief verloren
gegaan. Gelukkig kon hij
de nog bewaarde doku
menten aanvullen door de
getuigenissen van een
zegspersoon. de intussen
overleden Emiel Van
Cauter,
Het belang van deze studie
over het toneel in een lan
delijk dorp, kan niet ge
noeg onderstreept worden
want het is pas als men het
werk gelezen heeft dat
men beseft hoe interessant
het verenigingsleven op
een dorp kan zijn. Daarom
mag het initiatief van de
plaatselijke heemkundige
kring, die voor de uitgave
van het boek zorgde, uiter
mate gewaardeerd wor
den. Deze uitgave van hun
bestuurslid Julien De
Vuyst, zal zeker niet mis
staan bij de reeds verschil
lende andere speciale uit
gaven. Het zou een klap op
de vuurpijl zijn moest een
dergelijke studie kunnen
gemaakt worden telkens
een vereniging jubileert.
Dergelijk opzoekingswerk
is natuurlijk tijdrovend
maar als men het toneelle
ven te Mere grondig beke
ken en gelezen heeft dan
kan men moeilijk anders
dan een dusdanig initiatief
volmondig toejuichen. Na
tuurlijk, in dit geval is de
auteur zelf aktief toneel
speler en is de rest van zijn
vrije tijd gewijd aan de
heemkunde: het resultaat
is navenant!
In deze studie is het opval
lend dat én de toneellief
hebbers én de heemkundi
ge kring hier aan het werk
is geweest. Aangezien de
beperkte oplage van dit
werk. is het de gewezen
toneelspeler aangewezen
zich zo vlug mogelijk een
eksemplaar aan te schaf
fen want een boek als het
Toneelleven te Mere zal
vrij vlug uitgeput zijn
mag gezegd worden staat weet uiteraard goed
net voor een voorzitter dat het beoefenen van de
uitzonderlijke prestatie toneelbedrijvigheid enorme
0,11 een dergelijke bond onkosten met zich mee-
1 2 3 U 5 6 7 8 9 10
2. van Ierland - bespreking
3. naald - cilindervormig voorwerp, door
studenten niet gewaardeerd
4. spijskaart - telwoord
5. leeg - gedachten
6. Amerikaanse wezelsoort, stinkdier - mu
zieknoot
7. spreekt - hechtingsmiddel
8. Romeins keizer - meisjesnaam
9. van zichzelf - kleur
10. tapijten - aanstonds
Oplossing nr. 10.
10
HORIZONTAAL
1. Gebouw aan de Houtkaai te Aalst - lic
haamsdeel
2. deel van het bestek - doek
3. handvaten - jongensnaam
4smokkelwaar
5. slaap - Neon
6. en dergelijke - boom
7. kreupel
8 vergissing - verdriet
9. liefkoze - klier in de maagstreek
10 Lager Technische School (afk.) - meisjes
naam
VERTICAAL
1. insect - wettelijk
Wei beste Kina'erkranter wot vonden jullie ervan.
Niet moeilijk hé!
Vraag 1
Het grootste bedrijf van de stad was natuurlijk het
nummer van het stadhuis, namelijk 77.1111
Vraag 2:
het antwoord zat zelfs in de vraag verstopt: Het
Gouden Blad met nummer 70 41.19.
Vraag 3
70.41.19, hetzelfde nummer als vraag twee, maar
deze maal bedoelden wij natuurlijk uw eigen lijf
weekblad De Voorpost
Vraag 4:
met hulp en narigheid 21.34.56 de politie
Vraag 5
Wie aandachtig las wist natuurlijk dat Beter te
Werken stond van B.T.W. (Belasting op de Toege
voegde Waarde,'. Dus de handelaars komen terecht
op het Eerste Controle Bureel van ae BTW op het
Keizerlijk Plein nummer 14, teiefoon: 2i 117.
Wij zijn ervan overtuigd dat vele van onze vriendjes
ook zulke leuke prijskampen kunnen samenstellen
Waarop wachten jullie. Stuur jullie ideeën in. Mis
schien hangt er wel een prijs aan vast
W.T
