KRISTIAAN VAN INGELGEM
SPEELT BACH, LISZT,
VAN INGELGEM EN ANDERE GROTEN
TOURNEE
VAN STADSPOPPENTEATER
MET «ZWABBERJANUS»
Veel belangstelling
voor Moeder Courage
«MADE IN BELGIUM»
HARRY GRUYAERT
GEORGES STEEL TE AFFLIGEM
Tejater '80 boekt goede start
Bijzondere lof gaat on-
lent aanwezig is. Boven-
16 - 9.10.1981 - De Voorpost
Ze zijn omzeggens samen begonnen: het Festival én
de Orgelcyclus. Ze hebben intussen allebei de boe
ken gesloten: het Festival én de Orgelcyclus. Bij het
Festival wogen de laatste nootjes het zwaarst, bij de
Cyclus is met Bach de laatste pijp uit gegaan.
Maar één ding delen ze wel: de hoogte van de
uitvoeringen.
Kristiaan Van Ingelgem houdt,
opent met een huldebe- Met Alain ruikt de kerk
toon aan Marieke Pee- naar Franse bloemen. Je
ters, de onlangs overle- vraagt je af, als je die
den echtgenote van de tijdsloze maar gevoels-
grote organist. Hij speelt volle muziek hoort, waar
een 'Aria' uit 1943 van de om zijn gekend werk zich
hand van de meester tot het orgelspel beperkt,
zelf. De bijna 80-jarige Wie heeft zijn pianobun-
baron is, wat je zou kun- dels gehoord, waar loop
nen noemen de synthese je zijn liederen of kamer
van de Belgische Orgel- muziek tegen het lijf, en
kunst. Maar zijn oeuvre mocht het maar een klei
en verdiensten reiken ne afstraling van het or-
veel verder dan dit ene gelwerk zijn, het zou al
instrument, naar de vo- een snoer van parels
kale kunst en de lied- worden,
kunst ook bijvoorbeeld. Alain is trouwens bijna
Flor Peeters was ook een alleen verantwoordelijk
der eerste genodigden in voor de helft van het pro-
de nu reeds 11-jaar lange gramma: 3 Koralen (Do-
geschiedenis van het Or- rien, Phrygien, Cister-
gelfestijn. Zijn geciteer- cien). Eigenlijk is het rust
de Aria is een ideaal in noten verteld, eenza-
openingsstuk voor een me aria's, en het is bo-
rustig concertbeleven. venal een vreugde om
Een eenvoudige, bijna deze klank zo rijp uit de
vocalise-achtige drome- registers te horen komen,
rij rond stil voortschrij- Ik geloof dat de beste
dende akkoorden, een in- omschrijving van deze
tiem sfeerbeeld, met een werken in de Nederland
melodie die ademt tus- se vertaling ligt: Postlu-
sen de notenbalken. de pour L'Office de Com-
Liszt met zijn Praeludium plies: een Compleet
en Fuga over de naam Werk.
van BACH is geen ge- Vandelli is de organist
makkelijke snoepwinkel, van de basiliek Santé
Liszt vertelt niet over Croce in Firenze. Je kan
weekendhuisjes, maar rustig stellen dat het
over vestingen, monu- geen wereldbekend com-
menten van ornamenten, ponist is. Met het oog op
met een weelde van cro- het 1982 Sint-Francis-
matische zijsprongen, cusjaar (na Benedictus
een uitbundigheid van komt Franciscus en er zit-
kracht en klank, waarbij ten er nog veel op de wip)
het 4-notenthema telkens componeerde hij een
weer als mokerslagen 'Missa di San Francesco),
opduikt, een bijna koppi- De opbouw is zeer klas-
ge ostinato, die de opruk- siek, en de keuze van de
kende akkoorden koorts- onderscheiden delen
achtig onder de knoet (Hulde aan de heilige,
Meditatie in het klooster,
de wonden van Francis
cus, Vreugdevolle Vol
maaktheid) dragen een
duidelijke romantische
benadering. De verwer
king van de Gregoriaan
se motieven en andere
tijdsgebonden verwijzi
gingen blijven op elk
ogenblik herkenbaar.
Een 'moderne' benade
ring kan je het moeilijk
noemen, en dat is ogen
schijnlijk ook nooit de be
doeling van de compo
nist. Je kan het boven
dien moeilijk revolutio
naire orgelkunst noe
men, maar het is wel in
teressant om zien hoe he
dendaagse (Zuiderse) or
ganisten programmamu
ziek benaderen.
De Symfonische Improvi
saties over Bach van Van
Ingelgem zijn een won
derlijk ding. Eigenlijk
zou je precies moeten
weten wat met 'Improvi
satie' bedoeld wordt. Het
stuk stond bijvoorbeeld
ook op het programma
bij het inspelen van het
nieuwe Affligemorgel. Is
improvisatie iets zoals
de jazzwereld het kent, is
het een losstormen in het
onbekende waarbij de
kunstenaar zichzelf en de
toehoorder bij een aantal
vaste ontmoetingspun
ten rendez-vous geeft, is
het een vage aaneen
schakeling van caden-
zen, en, slaat het op de
structuur van het werk of
de kleur van het instru
ment? In hoeverre is trou
wens een organist die al
le mogelijkheden van
zijn instrument kent im
provisator? Maar het
blijft een merkwaardige
discipline, met voorna
melijk Frans karakter (de
grote Dupré schreef er
zelfs een heel boek over)
en de titel 'Improvisator'
wordt bij ons bijna als
een ereteken, als een
kleinood gedragen.
Het werk zelf is niet al
leen een uitpuren van
Bachs naam over barok
ke klankzuilen, maar af
en toe schuift over de
mist der akkoorden een
thema, een citaat, als
een auto voor het raam,
als een ontlading van de
spanning, voorbij.
Het is een wonderlijke
compositie, een vuur
werk-improvisatie, en ik
vraag me af in hoeverre
Van Ingelgem dit werk in
het vaste geraamte van 3
notenbalken, in het kar
kas van het muziekpa-
pier zou willen vangen.
Een talrijk publiek (maar
dat is traditie bij het af
sluiten en het spel van
de gastheer - organist)
dankte naar een bissertje
toe.
En dan is er koffie...
F.C.
Kristiaan Van Ingelgem sluit de 11 orgelcyclus
Nu voor de volwassenen weer een nieuw toneelsei
zoen begint kunnen ook de kleintjes weer naar het
teater, naar het stadspoppenteater dan. Dit reizend
teater start op zondag 11 oktober inderdaad zijn
herfsttoumee en trekt tot 13 december elke zondag
morgen naar een of andere Aalsterse deelgemeente
waar het jeugdig publiek dan vergast wordt op een
gezellige doch tevens kultureel verantwoorde ont
spanning. In de huidige tijd alvast een noodzakelijk
heid.
Dat deze formule inder
daad inslaat moge blij
ken uit wat volgt:
Gestart in het «jaar van
het kind» in januari 1979
haalde men met het stuk
«Het geheim van het zin
gende bos» gemiddeld 75
toeschouwers per verto
ning. Bij de volgende
vier stukken klom dit
aantal steeds hoger om
begin 1981 met «Help, de
prins is in gevaar» tot 105
uit te groeien.
Globaal gezien werden
met de vijf speelreeksen
meer dan 4.000 toeschou
wers bereikt.
Het stuk dat nu aan bod
komt heet «De tweehoof
dige gevlekte Zwamber-
janus». Dit stuk, reeds
opgevoerd in 1976 door
het toenmalig stadspop-
pentheater, brengt ge
zonde ontspanning
waarbij het publiek ui
teraard aktief wordt be
trokken.
In een van het begin tot
het einde boeiend spek
takel beleeft de ridderlij
ke grapjas Kwik weer
grootse avonturen.
Steeds bereid anderen te
helpen gaat hij in op de
uitnodiging van profes
sor Snullemans en trekt
op zoek naar een of an
der vreemd wezen. Hij
komt daarbij terecht in
een onmetelijk oerwoud
waar hij het aan de stok
krijgt met een stam bos-
bewoners en met de ou
de, onverbeterlijke dief
«Loebas».
Waar het eigenlijk alle
maal om gaat en hoe het
afloopt verneem je wel zo
U een van ondervermel-
de vertoningen bijwoont.
Er wordt hierbij gestart
met een splinternieuwe
uitrusting wat de kwali
teit van het teater nog zal
opvoeren.
Bezieler van het geheel
was, is en blijft L. Mee-
sens uit de Aalsterse Bin
nenstraat waar U na de
kantooruren eventueel
meer informatie kan be
komen (053-21.28.58). Tij
dens de kantooruren kan
dit bij de Dienst Kuituur,
Kattestraat 33 te Aalst,
tel. 053-77.11.11, toestel
245.
De vertoningen beginnen
steeds te 10 u. en de toe-
gansprijs bedraagt nog
steeds 30 fr. Kinderen
kunnen deelnemen aan
de gratis prijskamp kleu
ren.
Waar en wanneer?
zondag 11 oktober: stads
schouwburg Vrijheids
straat 65, Aalst
zondag 18 oktober: ge
meenteschool Dorpstraat
28, Erembodegem
zondag 25 oktober: ge
meenteschool Damkou-
ter 6, Gijzegem
zondag 1 november: geen
vertoning, Allerheiligen
K.A.V
ïeeroi
:jk ve
ioelpu
ietzelf
gen te<
zondag 8 november: g»
meenteschool Ediksvel
de, Nieuwerkerken 7®
zondag 15 november: gt100
meenteschool Kaalbs
1, Moorsel cders
zondag 22 november: gi Mdaa
meenteschool Zijpstra °^e'
49. Hofstade li
zondag 29 november: g P°l
meenteschool Dorpstra
15, Meldert Wft
zondag 6 december: g ^1
meenteschool Dorpstra 667611
30, Baardegem
zondag 13 december: g 1011011
meenteschool Binna ^jd
straat 157, Aalst 1116
te dat
Of de vertoning te Edib ^er in
velde op zondag 8 k rchhg
vember, dag van de vi ronc^
kiezingen, zal doorga 1
kan ik u (nog) niet ven
keren. 05 x
Het nieuwe toneelseizoen 1981-1982 heelt zich al-
vast veelbelovend ingezet. Het jonge Tejater 80 ^£<9at. die werkelijk
waagde zich aan Moeder Courage (.Mutter Coura- Fierljn„ alias Moeder
ge») van Bertold Brecht (1898-1956) oi een schoolvoor- f^"ln9 |as
Leid van het Brechtiaanse epische teater. Hoeft het Z')
nog gezegd dat Brecht steeds een moeilijk karwei is? en^t'ïn
Toch kncqite Tejater 80 di, ^- op^uw- M
(v^ralt^hef^ ~Ll"
bedrijf) een gebrek aan (noodzakelijke)spanning. haar zware roj
Verbazend is in ieder dien moeten alle mede- Naast haar mag ook
geval dat Tejater 80 dit werkers bereid zijn zich Rita Corthals, die de niet
aartsmoeilijk en veelei- in de vele sektoren van te onderschatten rol van
send genre denken we dit soort teater met geest- Katrien, de stomme
maar eventjes aan de de- drift in te zetten. Zes dochter, voor haar reke-
koruitwerking, kostume- voorstellingen lang heb- ning nam met de nodige
ring,en niet in het ben honderden toeschou- lof bewierookt worden,
minst de rolbezetting, zo wers er zich van kunnen De overige akteurs en
vlug heeft durven aan- vergewissen dat Tejater aktrices leverden gaaf
pakken. 80 het ingewikkelde frag- werk, zij maakten er een
Het goede resultaat mentarische verhaal van goede vertoning van die
kan men slechts berei- de dertigjarige oorlog on- vrijwel nergens uit de
ken als het vereiste ta- der de knie kreeg. yiel overging in
Regisseur Jo Corthals
zorgde ervoor dat alles
vlot verliep, maar mocht
beslist enkele persona
ges grondiger getekend
hebben. Toch zorgde hij
ervoor dat iedereen zich
in zijn rol inleefde. Jam
mer wel dat tijdens het
eerste bedrijf de
spankracht niet voortdu
rend aanwezig was. Een
tweede minder gelukki
ge vaststelling is het ver
tolken van de epische ge
zangen. Tuurlijk is dat
geen gemakkelijk iets en
ga je als akteur (-trice) al
gauw onderuit.
Niettemin werd het een
zeer genietbare voorstel
ling. De stilte en de aan
dacht en het applaus tus
sen de verschillende
fragmenten in van het
zeer talrijk opgekomen
publiek getuigde hoezeer
ze door het spel werden
geboeid en het nadruk
kelijke applaus bij het
einde van de voorstelling
bevestigde dit.
Dergelijke moeilijke
verwezenlijkingen kan
men slechts volhouden
als het publiek terdege
reageert en dit kan men
enkel door het daadwer
kelijk betonen van be
langstelling, die (beslist)
beloond wordt met kwa
liteit.
Tenslotte hopen wij
dat de tien overige to
neelverenigingen een
fijn brokje toneel serve
ren en eveneens mogen
rekenen op stampvolle
zalen. Laten we een
kaarsje branden...
Jo De Bruyn
(voor verdere bespre
king, zie De Voorpost nr.
38)
In de Belfortzaal op de Grote Markt te Aalst heeft
vanaf 9 tot 31 oktober een fototentoonstelling plaats
«Made in Belgium» van Harry Gruyaert. namelijk:
België gezien door de ogen van een Vlaming, die
sinds jaren in Parijs woont. Deze reizende tentoon
stelling was reeds te bezichtigen in het Paleis voor
Schone Kunsten te Brussel, in Eupen, Lyon en zelfs
in de U.S.A.
Harry Gruyaert (geboren
in 1941 te Antwerpen)
studeerde fotografie, aan
het N.A.R.A.F.I. te Brus
sel, woonde en werkte in
Londen, New York en Pa-"
rijs. Hij maakte reporta
ges over Marokko, Indië,
Nepal, U.S.S.R., Iran, A-
frika, U.S.A. en over ver
schillende Europese
landen.
Hij exposeerde in Am
sterdam, New York, Pa
rijs. Brussel, Eupen,
Lyon, Keulen, enz.
In 1976 kreeg hij de «Prix
Annie Moortgat als Moeder Courage, Nelly D'Hert overtuigend als de soldatenhoer, Yvette Pottier
en tenslotte op deze foto Rita Corthals prima als de stomme dochter Katrien. (cdj)
Reeds voor de vijfde maal brengt het Affligems
Kultureel Centrum een tentoonstelling met werken
van Georges Steel, een uitzonderlijk begaafd kun
stenaar.
Annie Moortgat schitterend in een rol voor haar werkelijk op maat geknipt, (cdj)
Na zijn studies o.m. te
Gent aan het St.-Lukas-
instituut o.l.v. Gerard
Hermans en te Antwer
pen aan het Nat. Insti
tuut voor Schone Kunsten
o.l.v. baron Opsomer en
Permeke reisde hij naar
Frankrijk, Italië en Ma
rokko en bezocht zowat
alle belangrijke musea
van West- en Midden-Eu
ropa. Een lange periode
vertoefde hij ook in het
Midden-Oosten om
steeds naar de basis,
Spanje! terug te keren.
Vcmaf 1950 begon deze te
Sleidinge in 1923 gebo
ren kunstenaar tentoon
te stellen in binnen- en
buitenland en werken
van hem vindt men terug
in vele Europese landen
en in beide Amerika's.
Georges Steel is een
overtuigd figuratief
schilder die landschap
pen en figuren brengt in
een zelf gevormde, per
soonlijke stijl met de na
druk op de eigenheid der
dingen, karakter, kleur,
volume en vooral licht.
Zijn expressionistische
stijl houdt een vluchtige
doch zeer diepe waarne
ming in zich. In moment
opnamen als die van een
moeder met kind, van
een melancholisch jon
getje of een fiere senorita
legt hij de weemoed, de
trots en de schoonheid
van gans een volk vast.
Steel schildert niet enkel
de zuiderse mens maar
behandelt in menig doek
liefdevol de eigen omge
ving. Schilderachtige
hoekjes, bergvlakten en
landschappen onder een
zuiderse hitte. Zonder
dat ook maar één maal
een zon op zijn werk
voorkomt wordt het zui
ders klimaat op verba
zende wijze aanwezig
gesteld.
U kan deze expo meema
ken tot en met zondag 25
oktober. Op zaterdagen
en zondagen van 14.30
tot 20 u. en op zondagen
bovendien van 11 tot 13
u.
LH
de la critique photogif01^
phique» voor zijn klem
renfotografie, uiig Af
schreven door de puil en>>-
relations van Kodak Pi
hé (Frankrijk). ,A V
Volgens Karei van De
ren is Harry Gruyaert»
fotograaf van verruil f®133
lijke kleurenreportag ei£e.
van exotisme. Fotci lu*J
waarop gewacht werf 16106
uren, dagen, tot het lid QKle'
iuist was.
insta
Tot er in de uitsnijdi ledst
van het beeld «gebet Endi
de» wat nodig was o >.e e
een foto goed te malt! b hei
Hij maakte foto's ti fet c
traagheid, reportag Èch
werk, maar dan all« ine
vergelijkbaar met 1 te
beste in het genre: Ol «pas
tier-Bresson, Ernst Haa teke
Werner Bischof... Klei
Hij is een zwerver i andt
foto's maakt die evenzt ledig
een beeld zijn van «li tave
paysages intérieurs» i dngi
de verloren paradiji sven
zijn waaraan je lijdt I &g
waarvan je leeft. jke
Harry Gruyaert zegt J ten\
over het wezen van
kleurenfotografie: «1 i
natuurgetrouwe afb»
ding van de realiteit! II
teresseert me niet. I In
kleuren veranderen i
mers voortdurend 1 Q
het licht. Wat me in kk
renfotografie wel boeit
de ontroering die ze %ge
roept. Ik denk dat kle jje r
renfotografie een kun g
kan zijn, zoals zwart-* Bt
fotografie meer en me
als kunst geacceptee <£T
wordt. bh
Het komt in alle pl®
sche kunsten op hetze on.
de neer. Schilderijen' ïaa
beeldhouwwerken dj feta
niet kunst omdat ze <J» 'goe
schilderd of geheels (ban
houwd zijn. Er zijn oen «g
sen die dingen mak *nc
die me boeien, die c fege
intrigeren, waarvan ast
houd, en er zijn ande »er
dingen die me koud I ten
ten. Ik denk dat het ve| ien,
interessanter is voor iet
gepassioneerd te si :ffl.
dan zich bezig te hou® Ie I
met de academisd sin
vraag of iets al dan ni tp i
kunst zou kunnen zijn.» fan
C 8r
Ri
