G. DE L1NTDECKER IS MEER
DAN LANDSCHAPSSCHILDER
«Aimez-vous Brahms?»
Ontgoocheling en triomf
in de Crazy Bol Jazz café
lu
ll
O
- {i
Filmjournaal
Gedurende het weekeinde van allerheiligen, de ganse
week erna en nog tot en met zondag 8 november 1981, loopt
in de stedelijke lagere school van Gijzegem een tentoon
stelling van de gekende kunstschilder uit Zele, Gust De
Lintdecker. In tegenwoordigheid van talrijke kunstliefheb
bers had de officiële vooropening plaats op vrijdag 30
oktober 1981.
wordt ten andere aangetrol-
fen in binnen- en buiten
land. Op de officiële ope
ning was het veel te druk om
de rust en kalmte te vinden
die nodig is om van echte
kunst te genieten en volle
dig tot haar recht te laten
komen. Daarom werd daags
nadien een tweede maal
aan de galerij een bezoek
gebracht op een ideaal rus
tig ogenblik. Terloops kan
er hier de opmerking aan
toegevoegd worden dat veel
zorg was besteed aan de
presentatie van de doeken.
Het was geen schoolse zaal
meer, reden waarom zoéven
over een galerij werd ge
sproken.
Landschap
Kunstcritici zijn geneigd
Gust De Lintdecker een
schilder van landschappen
De Lintdecker met zijn landschappen (CDJ)
rakter, maar bij nadere be- maar een geoefend kunst
schouwing ontdekt de toe- liefhebber zal in elk werk de
schouwer weer de geoefen- diepe weergave van de
de waamemingszin, de fijn sfeer der dingen hebben
iue wuuiueuimgsiun, UB lijn "cijuoii
deel v™ Lerl3 Oe™ ««-voelende lij-vorming en kunnen erkennen. De Lint-
deel van zijn werk. Onge
twijfeld heeft zijn werk een
grote karakteriserende
waarde met als zwaartepunt
het Oost-Vlaamse land
schap. In zijn eenvoud en
soberheid wordt dit door de
Lintdecker grandioos in zijn
de meesterlijke kleurbe-
heersing. Ondanks de ge
wilde soberheid is die rijk
aan nuancering en geeft ze
het onderwerp een gloeiing
van innerlijk leven. Daarom
werden we persoonlijk het
Wie een tijdsen
De organisatie gebeurde sfeerbeeld van het Vlaamse
eigen stijl op het doek vast- aangesproken door
- - «Winter aan de Schelde»,
tHerfst in het bos»
door het oudercomité van de landschap wil ophangen,
school in samenwerking zal onmogelijk aan het werk
met het stadsbestuur van
Aalst. Een creatieve en veel-
van De Lintdecker kunnen
voorbijgaan. Toch zou men
zijdige beroepskunstenaar de kunstenaar te kort doen
zoals Gust De Lintdecker door hem alleen als land-
valt niet gemakkelijk in
schapsschilder te beschou-
bepaalde categorie onder te wen. Dit niet alleen omwille
brengen. Na een academi- van de meesterlijke en
sche opleiding en langs sfeervolle havenzichten en
«Herfst». Het inwendig le
ven in de winterlandschap
pen van Gust De Lintdecker
spreekt zo sterk aan, dat,
zelfs al zou de expositie in
de zomer gehouden worden,
men het goede weer zou ver
geten.
Sfeerschepper
Het werk van G. De Lintdec-
vruchtbare contacten met marines, maar de kunste- ber is duidelijk herkenbaar
vele Vlaamse kunstenaars,
heeft deze schilder een ei
gen, persoonlijke stijl ont-
naar presenteert ook een
mooie collectie stillevens.
in zijn onderwerp en voor
iedereen te waarderen. Het
wikkeld die een algemene laatste vormt een ander
erkenning vindt. Zijn werk genre met een intiemer ka-
bloemen en tekeningen. Dit is zeker niet de bedoeling
onszelf op te werpen als een
«gezaghebbend criticus».
Fifty-One, een van onze service-clubs, had oorspronkelijk vlak is en op het ritme dat al
de bedoeling een koorwedstrijd te organiseren. Dat men te gelijkmatig en bijna voor-
daarvan heeft afgezien en tot de idee is gekomen van twee spelbaar voortschrijdt. Maar
benefietkoorconcerten kon alleen maar de muziek ten er is o.m. in Mendelssohns
goede komen. Wedstrijden betekenen concurrentie, con- «Die Nachtigall» en de me-
currentie leidt tot naijver en andere minder lieve gevoe- lancholische avondliederen
lens. En daarmee is de muziek niet gediend.
een duidelijk streven naar
evenwicht en kleur.
Brahms voert de hoofdtoon
Eerst een paar losse beden- het Ceciliazangkoor
kingen rond en na het eerste Baardegem onder leiding vanavond. Dit is geen ge-
concert van vorige vrijdag van Edmond Moortgat en makkelijke man. Volgens
30 oktober in de vernieuwde het Kamerkoor van de Ste- zijn tijdgenoten was hij een
zaal van de Generale Bank- delijke Academie met als di- echte Noordduitser, stroef
maatschappij: rigent Herman Slagmulder.
Niet iedereen in Vlaan- «Laat blijde weergalmem
naar buiten uit, overgevoe
lig maar introvert en be-
deren dommelt dag na dag zet onder leiding van Karei heerst. Romantische muziek
in voor zijn kijkkast. Er zijn Van Daele in met een kan meeslepen maar ook
gelukkig nog creatieve men- bloemlezing van religieuze gauw vervelen. Brahms' mu-
sen. Zelfs een kleine ge- liederen: een laat-roman- ziek daarentegen is niet om
meenschap als Baardegem tisch klinkend werk van Vic- direct verliefd op te worden
slaagt erin naar een dege- tor Van Frachen, een prach-
lijk niveau toe te werken. tige, in de stemmen over-
Het koorleven in Vlaan- vloeiende, gevoelige Men- houdt, blijft dit zo.
deren gedijt. Bewijzen? De delssohn, een donkere, ver- c D - ,.,.x
provinciale koorzangtor- stilde Perez «Tenebrae fac- Sylvia Bernier en Ann Witzo-
het programma op tae stmt», vlekkeloos gezon- spe varï ®m ff16
rrt t ii.4walsen voor vierhandig kla-
Hanslick, de vlijm-
maar vraagt tijd en aan
dacht. Maar eens men ervan
zaterdag van BRT 3 waaruit gen, tot leven gewekt mate-
blijkt hoe intens ons koorle- riaal met goede verhoudin- V1?r' H
ven U. en vlakbij ons in gen tussen de vier stemmen. scherp® aito" u" de
ruimte en tijd: deze benefiet- Kristiaan Van Ingelgem
concerten, de missa brevis maakte een sobere bewer-
van Mozart in Sint-Martinus king van Arcadelts «Ave
door het kamerkoor van de Maria» en de dialoog met
muziekacademie en Haydns het kamerkoor verloopt
«Schöpfung», een uitdaging voorbeeldig. Toch denk ik
voor Halleluja en Pro Musi- hier aan Béjarts visuele uit-
ca met een schitterend ant- beelding van Beethovens
woord. negende symfonie. Voor mij
gentiende eeuw, schreef:
«Walsen van Brahms. Maar
dat is een contradictio in
terminis! De Zwijgzame,
ernstige Brahms die luchti
ge walsen schrijft?» Brahms
zelf noemde ze «zestien on-
Beethovens "eins walsen,
Schubertiaans van vorm».
Het repertorium van onze volstaat de muziek. Het oog dragei? v™ de
koren is aan een herziening krijgt een mooi toemaatje. Weense luchthc^rgheid en
toe. Vóór de renaissance en Zo ook hier: Arcadelt heeft de noordfe droefhe!d" ?eide
na de romantiek schijnt een alles gezegd en toch blijkt me}S,ef brengen de. d®rd®
leegte te hangen. Maar het de bewerking een verras- die aan Chopin doet
bestaan van Guillaume de send goed samengaan van en nog w E en
Machaut enerzijds, van Ko- renaissance en twintigste
decker is immers in de eer
ste plaats een sfeerschep
per, die, direct naar de na
tuur werkend, er in slaagt
om in zijn typische stijl de
indruk weer te geven die het
onderwerp onder zijn uiter
lijke vorm, op de gevoelige
toeschouwer maakt. Daar
door slaagt zijn werk er in
om ook bij nader en her
haald beschouwen te blij
ven boeien en ontroeren. Bij
zondere aandacht werd be
steed aan het onderbrengen
in de tentoonstelling van
een behoorlijk deel van het
streekwerk. Zo bleef meer
dan een bezoeker geruime
tijd verwijlen voor «Winter
over Gijzegem».
Innerlijke strijd
Wanneer een kunstenaar er
in slaagt, aldus G. Dauwe
op de openingsavond, de so
berheid te laten primeren
over de uitgelatenheid in
lijn- en kleurvoering dan
kan men gerust aannemen
dat er jaren van innerlijke
strijd zijn gevoerd om de
menselijke neiging naar
zelfoverschatting terug te
dringen en er zich boven te
verheffen. In zijn atelier
trekt Gust De Lintdecker
zich vaak terug om met een
samengebundelde werk
kracht en inspiratie, staan
de voor zijn schilderezel,
zijn kreativiteit op het doek
bot te vieren. Dergelijke pe
riodes monden vaak uit in
lichtende doeken met een
kracht en een zekerheid die
onthutsen. In onbewimpel
de verheerlijking van de na
tuur, verpersoonlijkt in
vluchtige stukjes van land
schappen en zeezichten,
zonder figuratie, geeft De
Lintdecker dan toe aan een
persoonlijke bevrijdings
drang.
Deze kunstenaar is nog te
jong om zijn werk nu reeds
in periodes onder te bren
gen. Wel beschouwt hij zich
zelf als een realist en daar
mee bedoelt hij dat hij bo
venal wast houdt aan de
duidelijke erkenning tot in
het detail van het pikturaal
gegeven, want een sterke
eerbied voor de werkelijk
heid is hem eigen.
De tentoonstelling is nog
toegankelijk tot en met 8 no
vember 1981, werkdagen
van 17 tot 20 uur, in het
weekeinde van 10 tot 12 en
van 14 tot 20 uur.
A.D.B.
EXCALIBUR
John Boormans Excalibur is de betere voorloper van
een reeks genre-films die hun tema vinden in de
duistere middeleeuwen. De ironie wil dat deze weg
geplaveid werd door de meest suksesvolle van de
toekomstavonturen, met name Star Wars, dat on
danks de futuristische wondertuigen een nauwelijks
verhulde transpositie blijkt te zijn van de Koning
Arthurromans.
Het verhaal
De proloog beschrijft het chaotische strijdgewoel in
de verdeelde staten en de heerszucht van Uther
Pendagron, die met behulp van Merlijns zwarte kunst
een kind (Arthur) verwekt bij de vrouw van zijn rivaal
de hertog van Cornwall.
Achttien jaar later blijkt Arthur de voorbestemde
koning te worden omdat hij als enige het toverzwaard
(excalibur) kan bemachtigen. Tijdens het verloop van
het middenluik zien we de groei en de verwezenlij
king van de eenmakingsdroom geschieden onder
leiding van Koning Arthur. De rechtschapenheid van
zijn bewind wordt weerspiegeld in het hoogglanzen-
de Camelotkasteel. Het nobel idealisme van de rid
ders wordt beklonken in het genootschap van de
Ronde Tafel. De enige smet op Arthurs blazoen is de
ontrouw van koningin Guenevere die niet kan weer
staan aan de uitnodigende charmes van Lancelot, de
ridder die alles wat oprecht, moedig en zuiver is aan
het hof van Camelot belichaamt. Mede door de
boosaardigheid van Arthurs halfzuster Morgana die
zich langzamerhand van Merlijns toverkunsten
meester maakt, valt het Camelot ideaal aan stukken.
De ondergang van het land kan alleen verhinderd
worden door de speurtocht naar de heilige graal die
uiteindelijk door Perceval de vroegere schilfknaap
van Lancelot aan de wegkwijnende koning wordt
bezorgd.
In het derde deel van de triptiek wordt Arthurs macht
betwist door zijn halfzoon Mordred en leveren vader
en zoon een gevecht op leven en dood.
De film
De legende van Koning Arthur heeft door de tijd heen
kunstenaars uit de meest diverse disciplines geïnspi
reerd, van Crétien de Troyes tot T.S. Eliot, van
Wagner tot Lemer en Loewe van de Broadway musi
cal Camelot.
John Boorman baseerde zich op Thomas Monoly's
vijftiende eeuwse proza «Morte d'Arthur» om zijn
scenario uit te schrijven. Hierbij worden de verschil
lende stadia uit de legende netjes op een rij gezet om
de kijker toe te laten een algemeen en overzichtelijk
beeld te krijgen. Boorman was bij het maken van deze
film minder geïnteresseerd in een historische rekon-
struktie (omdat we die zonder zijn film zo ook wel
kunnen voorstellen) maar des te meer in een visionai
re terugblik naar de bron van een legende waar een
blijvende aantrekkingskracht vanuit gaat.
Merlijn de tovenaar is de centrale figuur in de film
omdat hij zich in allerlei vormen doorheen de film
transponeert. En, precies door de figuur van Merlijn
sluist Boorman zijn inbreng in de film over wat hij
denkt en meent te moeten overbrengen op het
scherm. Voor de kineast is Merlijn de alienatie naar
de messias van het kollektief onbewuste, Karl Gustav
Jung. Deze leerling en latere tegenstander van Freud
beweerde immers dat zijn speurtochten naar het
onbewustzijn een voortzetting waren van het werk
van Merlijn en zijn middeleeuwse collega's alchemis
ten. «Mijn verhaal», zegt Boorman, «gaat over de
komst van de kristenmens en het verdwijnen van
oude religies waar Merlijn de verpersoonlijking van
is». De krachten van het bijgeloof en de magie
werden daardoor door het onbewuste opgeslorpt.
Een redenering waar we tot op zekere hoogte wel
kunnen op inkomen maar waar de toeschouwer zo
niet direkt mee geholpen is, omdat die gedachten
zomaar niet uit de film af te leiden zijn. Het is U,
kijker, alsdusdanig aangeraden met die ideeëngang
rekening te houden als u de film wenst te gaan
bekijken.
Excalibur werd niet het meesterwerk dat we van deze
regisseur stilaan mogen verwachten, maar als extra
vagante reis in een legendarisch verleden vol mytolo-
gische motieven is het een film waar u niet bdrogen
aan uitkomt.
Technische fiche
Regie: John Boorman - Scenario: Rospo Pallenberg en
John Boorman - Fotografie: Alex Thomson.
Groot-Brittannië 1980 - 140 minuten - Wamer-Colum-
bia. Kleur.
James Bond For Your Eyes Only
De 12* Bondproduktie in de rij en voorlopig nog niet de
laatste (in 1983 mogen we Octopussy verwachten), is
helemaal gebaseerd op het stramien van de vorige
007 realisaties, met name de mooie meiden, futuristi
sche gadgets en een stel onverhoopte stunt-partijen.
Met de opbouw van de film echter hebben de produ
centen wel een stap achteruit gezet. Na Moonraker
die helemaal was geborduurd op de ruimterage
vonden zij dat Bond uit zijn ruimtepak moest om terug
'alledaagse' karweien te gaan opknappen. De produ
cers meenden op die manier de hete konkurrentiea-
dem van Steven Spielberghs onvoorstelbaar fantasti
sche avonturenfilm «Raiders of the Lost Ark» te
af te kunnen zijn. De bioskoopganger die een
koopt voor een Bondfilm weet in feite reed
voorhand wat hij gaat te verwerken krijgen zon
daarom het verhaal te kennen. Precies die idee
zich in de toekomst tegen de Bondprodukties keren
«For your eyes only» zijn alleen de eindbeelden e
origineel wanneer Mevrouw Thatcher (eerste mini
van Engeland) op een satirische manier de sci
wordt opgezet. Een echte meevaller is de laatste
in feite niet geworden en is meer een aanrader
de genreliefhebbers, waarvan er in het Aalsterse h
wat moeten zijn, gezien het grote sukses dat deze!
kent.
Asterix verovert Rome
Gallië, 50 jaar voor Kristus. Het land is door
legioenen van Julius Caesar bezet. Het ganse mi
Neen, natuurlijk niet, want de bewoners van i
klein dorpje trotseren nog steeds de Romeinen. Sin
lang aast Caesar op hun vel, maar slaagt niet a]
best in zijn opzet. Daarom sluit hij een akkoord
dit aardige volkje: als zij erin slagen twaalf pro«
te doorspartelen dan laat Caesar hen verder met r
Uiteraard is die karwei de geschikte opdracht
Asterix en Obelix. Samen slagen zij erin de opdrai - - -
ten feilloos uit te voeren tot grote verbazing van
Romeinen en van Caesar.g
»tn W J
Charlie Chan
ging
ie ran
Zowat dertig jaar geleden loste de slimme Chai gtgjc
Chan de moord op een rijke Hawaiaanse ananasb f,
ker op. De moordenares, de drakenkoningin, had to
haar vloek uitgesproken over Charlie Chan en i 'c
afstammelingen. Nu zij uit de gevangenis werd iGP
gelaten heeft de venijnige koningin dan ook maaii ledige
doel: zich op Charlie Chan wreken. aren.
Met in de hoofdrollen: Peter Ustinov, Lee Git neutn
Anqie Dickinson. g]
Caveman
Isch v
Zeer, zeer lang geleden toen vuur, muziek en gere
schappen nog grote onbekenden waren voor a en 8>e
voorouders leefden er eens Ringo Starr Senior 0pZ
Barbara Bach Senior. De mannelijke helft van diti benec
s in onze tijd in een wereldberoemde jonger „e[-
band, en als u hem per sé in zijn hemd of b< yjtein
tijgervelletje wil zien staan is deze film best i
aanrader. 11nin(
uden
Bedrooms en Broodsticks nxkui
Walt Disney Produktions. Herfst 1940. Vanuit Lom em je
worden drie weeskinderen in een klein dorpje aan 10e^3
kust geplaatst. Bij hun aankomst nemen zij hun int
bij Eglantine Price. Zij houden zich op een afstand j^g
op het ogenblik dat zij ontdekken dat hun gastvro nsseli
Mille,
ihet n
Iringe
ardigi
Tanya, een zeer mooie mannequin, doet haar do !rcje e
lijkse jogging-oefening in de straten van Toror n^e v
nagestaard door het mannenvolk. Maar waar ze gr em
feitelijke interesse voor heeft omdat ze bezeten is d (0etba
vreselijke beestachtige beelden.. _gn
Klaarblijkelijk kan alles in de filmindustrie en so jjren
i tovenares ir
La Béte D'Amour
het meest onwaarschijnlijke eerst.
Programmatic Aalsterse filmzalen
Ik vind: 0 onbelangrijk x matig xx goed xxx zeer gt
xxxx niet te missen.
Feestpaleis
Zaal 1. For Your Eyes Only, 4e week - kwotatie: X
W. 18-20.30 u.
Z. 13.45 - 16.
Zaal 2. Asterix verovert Rome - kwotatie: XX
W.: 18-20.30 u.
Z.: 13.45 - 16.15 - 18.45 - 21.15 u.
Zaal 3. Charlie Chan - kwotatie X
Speciale uurregeling. Te bevragen op het nui
053/21.40.48.
Palace:
Zaal 1. Excalibur - kwotatie: XXX
W.: 18-20.45 u.
Z.: 13.45 - 20.30 u.
Studio: Caveman - kwotatie: X
W.: 19-20.30 u.
Z.: 14 - 16.10 - 18.20 - 20.30 u.
Club:
Bedknobs en Broomsticks. Kwotatie: X.
W.: 17.45 - 19.30 u.
Z.: 14.00 - 15.45 - 17.30 - 19.15 u.
Béte d'amour. Kwotatie: 0.
Alle dagen te 21.15 uur.
Filmjournaal extra
Op woensdag 25 november eerstkomend geeft i
K.F.L. de film «Mother Téresa» in première
België. Uitgebreide informatie vindt U in een volg*
nummer.
q te
leppe:
ck en
n al t
Weg
ik:
r geraken dan
s.svtwsvtui v Uil IW lCilUi3SUUV.O öll twillliu&iei
daly en Bartok anderzijds eeuw te bewijzen. Dan de mekaar ingespeeld zodat
bewijst het tegenovergestel- twee mooiste momenten:
de. Drempelvrees? Angst «Regina caeli, laetare» van
voor het onbekende? Juan Cererols voor dubbel-
De meeste Vlaamse com- koor, kloeke
ponisten geven de indruk klankzuilen met iets te wei
genoegen te nemen met het nig vinnigheid in de wisse- \n D
bewerken van voïksliede- ling A-B-A en Scarlatti's «Ex- "ederwalzer.
ren. Dit lijkt de stelling van sultate Deo» waarin het Al-
de zevende met zijn droeve
ondertoon en de vijftiende,
een mengsel van wiegelied
en barcarolle, louter muziek
romaanse
worden met een charme die
we ook in Brahms «Liebes-
terugvinden.
De beste manier om die
had
de cultuurpessimisten te be- leluia mits wat sneller ook omschrijven zou telkens een
gedicht zijn. Maar dit vergt
tijd en bezoek van de muze.
Laat ik kort en bondig zeg
gen dat Herman Slagmulder
n die beweren dat in de triomfalistischer
tweede helft van de twintig- klonken,
ste eeuw te druk wordt geëx- Vlaanderen heeft een schat
perimenteerd met nieuw aan volksliederen, een rij w w
materiaal en vernuftige ap- componisten met een ver- en het kamerkoor van de
lijkend op een zeer gekende
blues en waarin weer een
zeer goede gitaar en trombo
ne. Na «In the Groove» hoor
ik iemand die speciaal ge
komen was "oor Jerry
paratuur maar dat de muze fijnde intuïtie om ze te
verstek laat gaan. Maar dat werken, een keurgroep van
bewijst ook dat we beschik- koren om ze met het juiste
ken over een schat aan accent uit te voeren. Zo is
volksliederen. ook «Laat blijde weergal-
Onze koorleden moeten men». Zelfs madrigalen, ei-
in de leer gaan bij John genlijk bestemd voor een
Tear, tenor bij het Julian kleine bezetting, zingen ze
Breamconsort. Deze man be-- doorzichtig en licht, een be
leeft wat hij zingt ook mi- wijs van kwaliteit,
misch. Zijn gelaatsuitdruk- Het Ceciliakoor zingt onder
king vertoont de schalks- leiding van Edmond Moort-
heid, de blijdschap, het gat. Het beweegt zich in de
heimwee dat in de woorden sfeer van de romantiek en
schuilt. Onze koorleden van Kerstmis. De mannen-
daarentegen zijn zo gespan- stemmen hebben een mooi
nen (en die spanning draagt timbre en integreren zich
iets positiefs in zich nl. con- vlot in het geheel. De vrou-
centratie) dat elk ander ge- wenstemmen en vele ko-
voel daarbuiten als het wa- ren lijden aan die ziekte
re verdrongen wordt. klinken vibrato (vooral in de
Terzake nu. Treden vana- hoge tonen) en zijn te weinig
vond op: «Laat blijde weer- afgestemd op het geheel,
jalmen» uit Aalst onder lei- Dit weegt uiteraard op de
ling van Karei Van Daele, interpretatie die soms wat
Op zondag 25 oktober zou in de Crazy Bol het langverwach- sprongen voor Philip Her-
te optreden doorgaan van de gekende blueszanger gitarist mans die weerhouden was.
GERRY LOCKRAN. In «Shake that thing» een
Voor dit optreden waren reservaties gemaakt voor groepen spetterende solo van banjo
van soms wel twintig man gelijk, zodat het een echte nist Luc en vocal van Bruno,
sardinedoos dreigde te worden in de C.B. die meteen ook bewijst dat
hij naast de echte New Or- Lockran de bemerking ma-
Woensdagavond echter een bevredigende opkomst leanstoon op zijn trompet ken, geen- spijt te hebben
zorgde een telefoontje uit wanneer deze jonge doch °°k de gepaste stem heeft
Londen voor grote ontstelte- reeds gereputeerde New-Or- voor deze stijl,
nis. Gemeld werd namelijk leansband arriveerde om Met het zachte «All of me»
dat de zanger een hartin- deze ondankbare taak op werd eventjes uitgeblazen,
farct gemaakt had en gehos- zich te nemen. Dit gevoelige nummer werd
pitaliseerd was. Met «Down in Honky Tonk vocaal gebracht door bas-
In de put kan men als orga- Town» als opwarmertje en s'st Mark Hermans en goed
nisators echter niet blijven trachtend contact te vinden gesteund door de ganse
zitten, zodat na de eerste met elkaar en het publiek hand, doch weer met een
verslagenheid direkt uitge- wordt van start gegaan. opmerkelijke solo van Luc.
keken werd naar een ver- In «Shine» als tweede num- Over het New Orleansnum-
vangingsoptreden. Dit mer kregen we al een ander mer «Shake it and breake it»
moest echter liefst in het- beeld van deze N.O.-band. gaat men op de romantische
zelfde bluesgenre. Onmoge- Opvallend in dit nummer toer met «Moonlight bay»
lijke taak in een zo korte een zeer gave solo van trom- een passadena roof-achtig
tijdspanne. Dus maar weer petist Bruno Van Acoleyen, nummer waar de aanleg
op de Jazzyfoer. De CRES- bijgestaan door Piet Her- van Mark Hermans voor de-
rCENT CITY DREAMERS uit mans op klarinet die ook ze stijl van zingen zeer goed
drietig en weemoedig. We Dendermonde waren vrij en een groot gedeelte voor zijn tot uiting komt. In de tweede
zien het beeld van een mens werden bereid gevonden in rekening neemt. Gedurende set wordt gestart met «Origi-
voor ons. En dat dit te springen. gans dit nummer een zeer nal one step» gevolgd door
1K.<
gïa» opmerkelijk gel ln9 *-
door Bruno Van Acoley
Luc Van Hoeteghem.
Met
vocal en dru satie
academie erin geslaagd zijn
de diverse walsen (er zijn er
achttien) hun eigen kleur en
karakter en gevoeligheid te
geven, een soms dankbaar
gegeven zoals in de zese
«Ein kleiner hübscher Vo
gel» om zijn schilderachtig
heid en de negende «Am
Donaustrande, da stept ein
Haus» om zijn nostalgie,
maar vaker een uitdaging
om hun introverte geaard
heid.
De stugge Brahms blijkt
plots teder en speels, ver-
klankportret van zo grote Vele bluesfans konden nog goede drive van drummer het gekende «Second line»
gaafheid is danken we de verwittigd worden, spijtig Walt Windey en banjonist waarin een mooie passage
mensen van het kamerkoor, genoeg niet allen. Als resul- Luc Van Hoeteghem. Deze met Frans Vandenbulcke op
«Aimez-vous Brahms?» - Hoe een Jazzoptreden met laatste is de vaste gitarist een gestopte trombone.
zou ik niet?
bluesfans en weggebleven en banjonist van de «Cotton «Crazy Boz Blues» zeer r
jazzfans, doch al met al nog City Jazz Band» en inge- nummer, verdacht veel ge-
gebleven te zijn voor deze
jazz-band.
In de volgende set krijgen
we even een verwisseling
op de drums. Walt Windey
verwisselt de stokken voor
het glas aan de toog en
wordt vervangen door Jan
Van Acoleyen de broer van
trompetist Bruno. Na een
nummer van King Oliver
krijgen we «Tin roof blues».
Op dat ogenblik mogen we
ook minister Mark Galle be
groeten, die naar het schijnt
ook een fervent liefhebber is
van oude stijl jazz en het
daarna ook bewees wan
neer op zijn speciaal ver
zoek «When the Saints»
werd gespeeld en later door groeide tot een fantast
een daadwerkelijke steun jazzavond,
aan de zieke klubkas.
«I have always been in love
with you» wordt gevolgd
door een «special» namelijk
het bijzonder mooie «Geor-
Walt in «Little Li
ne» en een onder
staand orkest werd b
bliek, ook de blueslii
bers naar de spreekt
lijke Crazy Bol sf<
bracht.
Indien mogelijk zou
nog opgevoerd ge'
zijn met de daaropvol
Boogie Woogie en het
darische «lts a long
Tipperary»
Met «Crying time» woi
einde van het opt ree'
geluid, en met een f<
sche Wille Mina alsj
genheidsvedette in
ma dont allow» wc
punt gezet achter
twijfelachtige avond
de te worden en die d<
Piet Hermans en zijn
cent City Dreamersi
lewii
Jel
nbei
