olctnd
)esserctnö:
kenaar en
eeldhouwer
tijlvoile
3h4ntoonstelling
S i 'de Gaepaert'
LUC DE BLOCK
TOONT SELEKTIE
UIT RECENT WERK
DS BIKKEMS
RIJGT NIEUWE DIMENSIE
MET WANDDEKORATIES
«Oude Garde» op Moderne Jazz-toer
I 12
Hoo
inroo
ie. K
ze fej
1. Dit Cox, de nieuwe galerijhouder van de kunstgalerij 'de
tijger ipaert'. Molenstraat 45 nam het initiatief om kunstenaar
aci Li tmd Desserano uit te nodigen.
it tentoonstelling van tekeningen en bronzen beelden
ift al talrijke kunstliefhebbers aangesproken, en hope-
tal Roland Desserano vandaag en morgen nog heel wat
ifsta De'ter8 VQrbcnen, niet alleen door de kwaliteit van zijn
ehar rit' maar 0011 door de ho9e vlucht welke het nam
mgrjj lurende de laatste jaren.
^gZt'® dagavond 13 november jaar kreeg hij de aanmoedi-
de vooropening en re- gingsprijs St. Lucas en werd
tie plaats. Gastspreker geselekteerd in de Olivetti-
er Honoré Hessens: «Ro- prijskamp te Brussel. In '64,
janst Desserano, geboren te onmiddellijk na zijn studies.
awe (W.-Vl.) op 15 au- slaagde hij in het eksamen
[■9- 5 |u3 '4ij kreeg zijn oplei- voor leraar sierkunsten aan
'tron! g in het Hoger Instituut de Koninlijke Akademie te
,ucas te Gent. In zijn 3e Oudenaarde. Van dan af
Niet alleen prachtige grafische werken maar ook knappe beeldhouwwerkjes. (CDJ)
gaat zijn artistieke 'loop
baan' snel de hoogte in. In
de vele prijzen door deze
kunstenaar gewonnen, ver
melden we graag de wed
strijd voor een Europa mo
nument te Halle ('72).
In '78 startte Roland met de
verloren-was-techniek, met
veel sukses overigens. Twee
jaar later heeft het brons
voorgoed zijn intrede ge
daan, alleen wacht Roland
nu nog op monumentale
bronzen beelden en wil zich
technisch nog verder perfek-
tioneren.
Desserano, een mooie ge
voelsmens op zoek naar het
(101
ur.T
schi
eerste tentoonstelling in de kunstgalerij De Gaepaert. (CDJ)
fijnzinnige, het tere en voor
al het schone, beoefent di
verse technieken, die we
eventjes bondig overlopen.
Roland weet met potlood en
potloodpastel de typische
struktuur te benutten, zowel
op het handgeschept papier
als in Ingrès, papier met zijn
typische lijnstructuur.
Olieverf, was, akwarel zijn
slechts hulpmiddelen die hij
vakkundig samen met de
pen hanteert om zijn doel te
bereiken: nl. voortdurend
nieuwe ekspressie schep
pen, nieuwe vormen zoeken
en met dit scheppend zoe
ken bewust streven naar
een hogere artistieke uit
drukking van zijn gevoelens
op een eenvoudige en eerlij
ke wijze.
Verder accentueert hij met
een bijzondere zorg de om
kadering, waarbij de teke
ning als het ware overloopt
en beklemtoond wordt door
de kleur en de stof van de
omlijsting.
Naast tekenaar is hij ook
beeldhouwer. Hij bewerkt
zijn scheppingen zowel in
gebakken aarde als in ge
smolten metaal, tin of
brons.
Hij weet aan deze oermate
ries zachte en tedere vormen
te onttrekken in hun naïef en
primitief aspekt.
Ook beoefent hij de inge
wikkelde verloren was-tech-
niek. Deze werken getuigen
van een degelijke beheer
sing, die resulteert in onge
meen rijke uitdrukkingen.
Roland is niet aan een be
paald onderwerp gebonden.
omdat hij belangstelling
heeft voor al wat in het le
ven van betekenis is. Toch
heeft hij duidelijk een voor
keur, vooral voor datgene
wat hem aanspreekt door
vormschoonheid en begrip.
Persoonlijk zijn wij gewon
nen voor zijn tekeningen,
omdat Roland zich hierin
ontpopt als een vaardig
kunstenaar een raak waar
nemer en een fijngevoelige
kunstenaar.
Over zichzelf zegt Roland:
'Ik leef soms in eigen we
reld, een droomwereld ter
wijl men mij duidelijk laat
aanvoelen dat ik maar lie
ver net als een ander moet
meedraaien in het gewone
leefpatroon.
Ik wil me nochtans uitleven
in mijn kunst, ik wou zo
graag artiest zijn om de we
reld te kunnen herscheppen,
om te kunnen zeggen waar
om ik leef...'.
Als slot: een bezoek aan de
galerij 'de Gaepaert' is een
stevige aanrader. Vandaag
en ook nog morgen 29 no
vember van 10u30 to 19 u
kan je er terecht. Zeer veel
tentoonstellingen deed Ro
land Desserano niet. Wan
neer hij echter eksposeerde
werd het steeds een voltref
fer. Hetzelfde kan gezegd
worden met de wedstrij
den...
Als men zijn werk aan
schouwt, wordt men getrof
fen door de eenvoud, waar
mee hij de gewone zaken tot
verheft.
Io De Bruyn
de expo «wandversieringen» in het luksueuse
lyal Windsor Hotel» waar de F.G.T.B. een paar
A (en later zou vergaderen in het centrum van de
g fdstad, voegde all-round kunstenaar, Aalstenaar
Bikkems, een parel meer aan zijn reeks zo
rvloedig voorzien palmarès. Een nieuwe dimen-
aan zijn uniek kunstenaarschap geschraagd door
de voor het vak, weergaloze verbeeldingskracht,
atieve inventiviteit en onvolprezen technische
rdigheid.
i wereldpremière in een gloednieuwe discipline
bij de vernissage öp ovaties werd onthaald.
citaties die de kun- preis toe in Idar-Ober-
laar die Bikkems nu ^stein in het Taunusgebir-
i is reeds mocht ont- ge. Met «Peace» een ju-
igen op het Belvedère- weel dat via een kunstig
eis waar hij door prin- bewerkte prikkeldraad
>eidt ^ao'a en prins Albert^vrede» in het licht stelt,
mt d uitgenodigd om ter (lukte hij een voltreffer
o nieuwe kreaties op die hem eens te meer
heel ander en enigs- >naam en faam bezorgde,
verrassend niveau (Dat hij.,haast .{Ie meer
[ten bewonderen. fcklassie^p «••—raktiviteiten
ir vader bestemd om Ysinds -197.7«rdruk acm het
Ier te worden zag ^e -experimenteren 'was met
|e Limburger uit 3e andere materie in een
ïsstreek het meer zit- gloednieuw konsept wis-
in het artistieke. Het ten alleen een paar insi-
ilderen dan. Vader ders. TV-reportages als
ims vond dat er al «Terloops» en «Dit leuke
Üteur-schilders zat land» of artikelen in
onda :en en Jos keek dan, «Avenue», «Het Rijk der
ïeeni Jigen houtje, maar uit Vrouw» «Zie-Magazine»
indet n een job in een dia- of «Trends» lieten uiter-
ïtslijperij. aard dit nieuw aspekt
t steentje» bekoorde onberoerd vermits het
i inderdaad reeds hen nog onbekend was.
'al o j en hij zag er, in In een vernieuwende
:1 ce re toekomstdromen, kunstexpressie, voor Jos
vLt! wat mo9e^)kheden Bikkems een evolutie,
Technisch schoolde voor degene die er plots
tich verder in het dia- mede gekonfronteerd
de 1 ltslijpen te Heusden wordt eerder een artistie-
d< hij de knepen van het ke revolutie, een totaal
e volledig onder de onvermoede realisatie,
'oltoje had. heeft Jos even de tijd stil-
lertussen ontpopte hij gezet. Gematerialiseerd.
2f1 tot de polyvalente In een reeks wandversie-
i\« man die in één per- ringen, een veertigtal,
proj o de diamantslijper, brengt Bikkems een nieu-
'iii nantsnijder, ontwer- we boodschap die niet
d goudsmid en zetter alleen in het buitenland,
ge(^ snigde, daarbij zowat waar hij een vaste waar
mogelijke prijzen in de is, zal worden geap-
en- en buitenland in precieerd doch waarme-
wacht slepend. de hij ook zijn stads- en
i de reeds zo rijk ge- landgenoten in verruk
te kroon met prijzen king bracht. Zijn bas-re-
oegoslavië, De Beers liëf ademt inderdaad een
1 ''e- Génève en Japan subliem samenspel van
o0, 9de hij de Deutscher oeroude materie uit met
oud muck- und Edelstein- hout, koper, zilver en
goud.
Op sobere, neutrale ach
tergrond, meestal
daim of fluweel pre
senteert Bikkems fossiele
getuigenissen uit vervlo
gen tijden, enig mooi op
zichzelf als ongekunsteld
natuurprodukt waarop
hij dan zijn kreativiteit
laat inwerken. Zich uiter
aard volledig aanpas
send en inhakend op de
grilligheid van de door
moeder-natuur gescha
pen vormen die hij dan,
met zijn artistiek inzicht
en gedegen vakman
schap, aksentueert. Fi
guratief of niet. Nooit
overvloedig of protserig.
Liefst^zo weinig mogelijk
in isuperstruktuur en het
ornament slechts in funk-
tie -van het versteend
hout, de gepolijste snede
marmer of een of andere
zeldzame voedingsbo
dem waarop Bikkems
zich koncentreert.
Liefst ook zonder al te
veel kleurendiversiteit
vormen deze hypermo
derne en toch op het eeu
wenoude materiaal in
spelende wanddekora-
ties met ornamenten in
goud, zilver of verguld of
verzilverd messing door
spekt op diskrete wijze
met edelgesteenten al
lerhande unieke getuige
nissen van deze belang
rijke kunstinnovatie.
In zijn speech bij de ver
nissage noemt Prof. VUB.
P. De Vroede Bikkems de
jonge man (1947) die nog
een heel leven lang de
tijd heeft om zijn artistie
ke drang vrije loop te la
ten. Groeiden vanaf de
Renaissance kunstenaar
en ambachtsman uit el
kaar en werd door de in
dustriële revolutie de
mens a.h.w. slechts een
aanhangsel van de ma
chine, momenteel bele
ven we een evolutie
waarbij de mens de
meester wordt over de
machine, de ambachts
man de kunstenaar te
ruggevonden heeft of an
ders gezegd de kunste
naar terug ambachtsman
is geworden. Schepping
als daad van kennis, van
gedachte zich baserend
op een naar perfektie rei
kende beroepskwalifi-
katie.
Ontwerpen, bedenken,
ononderbroken nieuwe
realiteiten scheppen is
als de «fil rouge» doe
door het leven van Bik
kems loopt. In zijn
vruchtbaar brein duiken
met regelmaat nieuwe
scheppingen op, wegens
•hun originaliteit op we
reldvlak als dusdanig er
kend. Telkens met een
nieuw idee, ontegen
sprekelijk een verrijking
van ons aller kuituur.
Met zijn wandjuweel
waarbij agaat met grilli
ge vormenden zijn kleu
renpalet als substraat
dient voor nu eens figu
ratieve of dan weer ab-
strakte kreaties tovert hij
gehelen te voorschijn die
ons tot dromen noden.
Onophoudelijk zich ver
nieuwen, in de weten
schap dat herhaling leidt
tot vervaging, blijft dan
ook zijn leuze.
U kan deze wandversie
ringen meemaken in het
Royal Windsor Hotel te
Brussel bij de Grote
Markt tot en met 18 de
cember e.k.
U beklaagt het zich niet.
LH
Werk van Luk De Blok. (CDJ)
Nog tot het einde van deze maand kan je terecht in onze
Aalsterse Belfortkelder, waar de Aalstenaar Luc De Block
een selektie uit recent werk toont. Ook nu weer blijkt deze
tentoonstelling een voltreffer te worden: veel belangstel
ling voor zijn schilderijen, keramieken bronswerken. die
volop getuigen van zijn artistieke veelzijdigheid.
Vrijdagavond 13 november
een gezellige vooropening
zonder de traditionele gast
sprekers, Luc houdt immers
niet zoveel van 'wierook'.
Toch hier iets meer over de
ze kunstenaar-van-bij-ons.
Luc De Block werd geboren
op 23 november 1949 te
Aalst, in '71 haalt hij het
diploma leraar plastische
kunsten St. Thomas te Brus
sel en in 75 het diploma
keramieker aan de Akade
mie voor Schone Kunsten te
Aalst. In dezelfde akademie
leert hij ook juwelen in zil
ver onder leiding van Geo
Vindevogel.
Een jaartje later leert hij
bronzen beelden maken vol
gens het ingeschoolde en
moeilijke verloren-was me
thode in het Erembodegem-
se Perkeshof Atelier. In het
zelfde jaar bezoekt hij kera
miek- en bronsateliers in
New York, San Francisco en
Los Angeles.
Zijn artistiek peil stijgt vlug
en de prijzen volgen: in '76
selektie Provinciale prijs
voor beeldhouwkunst en 3e
prijs voor Schilderkunst stad
Lokeren, in '77 selektieprijs
van Ronse voor schilder
kunst en werk aangekocht
door de Belgische Staat, in
'78 Laureaat prijs schilder
kunst Borgerhout...
Luc De Blocks werk vormt
een zekere drie-eenheid. De
ze kunstenaar zet olieverf,
klei en was subtiel en raak
om in schilderijen, keramiek
en brons.
In deze 3 domeinen versterkt
Luc vanuit zijn onmiddellij
ke omgeving, de natuur, de
mens, de estetische erva
ring vroeger en nu, het we
zen en de struktuur van de
materie, een engagement
dat de passiviteit van de
mens wil doorbreken om
langs een individuele artis-
tiek-humanistische weg
kreaties tot stand te bren
gen, wortelend in het he
dendaagse 'zijn' en in de
verstrengeling van de tijde-
loze verworvenheden, ont
staan onder de noemer...
kuituur, aldus Jan D'Haese
bij het voorwoord van «1
door 3» over Luc De Block.
Luc De Block heeft ongetwij
feld een evolutie doorge
maakt; uit de eerste kleine
werken ontwikkelen zich la
ter grotere komposities.
Daarbij wordt de vormge
ving ingewikkelder maar
toch blijft het duidelijk, Luc
leeft zich blijkbaar pas uit
als hij de materie kneedt, er
vorm aan geeft, grillig, mis
schien een tikkeltje speels
maar zonder meer intrige
rend. Kortom, de materie
komt tot volle zeggings
kracht. Dankzij het koloriet,
dat eveneens steeds uitge
breider wordt en soms ge
durfd, leren wij Luc De Block
ook kennen als een kunste
naar, die kleuren kan leg
gen maar daarom toch
steeds evenwichtig blijft.'
Elke kleur krijgt zijn volle
betekenis, maar blijft in har
monie met haar omgeving,
zoals we het ook in de na
tuur aantreffen.
In zijn andere werken valt
vooral de monumentaliteit
en de sierlijkheid op. Hij
gaat strakke weergaven uit
de weg en geeft de voorkeur
aan vloeiende lijnen, bewe
ging en kracht.
Dankzij zijn gevoel voor
evenwicht en kompositie en
verbeeldingskracht kreeërt
hij beelden met zuivere
vormschoonheid.
Elke vorm, vlak is werkelijk
subtiel aangevoeld en zoda
nig beheerst overgebracht
dat zijn kunstwerken zowel
een visueel als een sensueel
genot vormen. Eender welk
thema of begrip hij behan
delt, steeds wordt het duide
lijk dat deze kunstenadr een
gevoelig iemand is, die ook
technisch zijn 'vak' ten volle
beheerst.
Dit zijn slechts enkele van
de verschillende aspekten
van het kunstenaarschap
van de Aalstenaar Luc De
Block die deze tentoonstel
ling in onze Belfortkelder tot
een boeiend en aangenaam
geheel maken.
Nog tot 30 november.
Io De Bruyn
Twee keramieken van de Meldertenaar Luk De Blok. (CDJ)
Wellicht mede door de verkiezingseuforie liep de stads-
feestzaal verleden maandag voor het 194e St.-Ceciliakon-
eert van de Koninklijke Harmonie «De Oude Garde» eivol.
Onder de aanwezigen o.m. de kersverse senator Marcel
Van Daele, volksvertegenwoordiger Van Renterghem,
schepen en erevoorzitter Gaston Van den Eede, fraktielei-
der André Doorns, ex-schepen Gilbert Bourlon en voorzit
ters van andere Aalsterse muziekverenigingen als raadslid
Etlenne Bogaert en Paul Eemans.
Het muzikantenkorps, een
flink dertigtal onder de lei
ding van Edgard
Branckaert, had politiek
minder enthousiasme ge
toond toen op de dag na de
verkiezingen amper een
vierde van het effektief zich
voor de rondgang meldde.
Muzikanten zijn nu eenmaal
meer door de muzikale dan
door de politieke mikroob
bezeten.
Met haar 194e Ceciliakon-
cert gooide de aloude Aal
sterse «Oude Garde», vroe
ger «Les Vrais Amis Con
stants de l'Harmonie», het
over een andere boeg. Waar
vroegere dirigenten en de
huidige Edgard Branckaert
volgde getrouw in het spoor
het normale repertorium
van een «harmonie» brach
ten, muziek gekomponeerd
of gearrangeerd voor har
monie-orkest. voor wereld
oorlog II veelal voor symfo
nieorkest geschreven werd
dat voor harmonie werd her
schreven doch de laatste ja
ren ook heel wat oorpsron-
kelijke harmoniemuziek zo
dat een ruim repertorium
ontstond, werd nu het ge
weer van de schouder ver
anderd. Een aantal spelen
de muzikanten zouden in
derdaad op wijziging heb
ben aangedrongen en op
uitzondering van «Der
Opernball» een Wiener-ope-
rette van Richard Heuberger
die liefst twee maal aan ver
filming toe was maar, ironie
van het lot, als énig echt
harmoniestuk een minder
geslaagde uitvoering kende
met onzuiver klarinettensa-
menspel en overwicht van
scherp koper, werd radikaal
geopteerd voor jazz. Voor
mij niet gelaten. Ik kan het
best appreciëren en genie
ten. Of dat echter de laak
van een klassieke harmonie
is die bijna aan haar tweede
eeuwfeest toe is en dus zo
wel op traditionaliteit als in
zet voor het klassiek werk
kan bogen laten we aan ie
ders goeddenken over. Wel
licht was de overgang wel
iets te totaal en iets te
bruusk.
De eerste jazz ontstond in de
zuidelijke States door ver
klanking van Afrikaanse
muziek bij middel van in
strumenten van Europese
makelij. Afrikaans element
stammend uit blues en spiri
tuals. Het Europese mate
riaal kwam uit de ragtime,
de negerse interpretatie van
Euro-dans- en marsmuziek.
Versmelting door oude jazz
bands van blues en ragtime
zouden hebben gezorgd voor
de heupwiegende, de swin-
gende-jazz met variaties
gaande van de New-Or
leans stijl over de Dixieland
naar be bop en andere ei
gentijdse jazzuitingen.
in een zeer gevarieerd pro
gramma, dat heel wat tech
nische en interpretatieve ei
sen aan de tot grotere big
band evoluerende «harmo
nies» stelde, ontmoeten we
zowat alle verschillende
genres van al wat tot het
zeer komplekse begrip dat
«jazz» toch eigenlijk is,
behoort.
Gesinkopeerde marsen met
obsederend ritme ge
schraagd door vaardig slag
werk van het duo Muylaert
als in marsen als «Time is
Over» en «St.-Louis Blues»
deze laatste in een opmerke
lijke bewerking van Leo Bos.
Een meer traditioneel werk
als dat van Roland Cordon,
een oeuvre dat to4 het reper
torium van de Oostvlaamse
Provinciale Tornooien be
hoort, «Capriccio in Blue»
dat een mooie uitvoering
kende, enige hapering bij
de trompet-solo in de blues
niet te na gesproken.
Mancini's «magie for band»
werd een fascinerende orgie
van welluidende klanken
ons herinnerend aan geken
de filmschlagers. Een wer
kelijk snoer parels brachten
de saxo's in een typische
Glenn Millersound om van
te snoepen met als solisten
Jean Huart op de alt en Adolf
Breynaert op de tenor-sax.
Het trio trumpets met Fr.
Van der Eecken, Louis Se-
minck en Piet Kieckens toon
de zich hier langs zijn beste
zijde zo technisch als qua
verklanking en interpre-*
tatie.
Ook de musical kwam aan
bod in lohn Kanders «Caba
ret», een streling voor het
oor.
Voor ons alleszins een aan
gename avond, ietwat «an
ders dan anders» en daar
door wellicht dan tevens des
te boeiender.
Verdiend werd dirigent ta-
gard Branckaert samen met
kommentator Eric Van Hoe
zen dan ook in de bloemen
gezet. Letterlijk en figuur
lijk.
