SAINT-EMILION»:
IANTREKKELIJK THEATER
Lezen en kijken in
«Aalst in Vlaanderen»
Rita Piron
en Bert Veldeman
met mooie prestatie
ORAAL:
RCHITEKTUUR UIT DIEPZEE
Land van Riem wil en kan ook anders.
De Voorpost - 4.12.1981 - 15
jonge vrouw, boordevol ta
lenten en toekomstplannen,
haar verdere leven delen
met een «wrak»? Een ant
woord op deze netelige
kwestie zal wel verschillen
van individu tot individu,
naar gelang zijn eigen le
vensopvatting, zijn eigen in
stelling, zijn eigen inzicht in
dei dingen. Waarschijnlijk
was het wel de bedoeling
van Lode Pools (en van 't
Land van Riem) de toe
schouwers aan het denken
te zetten over het thema dat
in «Saint-Emilion» werd be
handeld.
Regisseur G. Versele wist in
realistische vormgeving de
spanning op te drijven. Ook
heeft hij een degelijke en
doorwerkte toneelopvoering
gerealiseerd, waarbij alle
elementen op hun juiste
plaats staken, scènebeeld,
een homogeen goede ac
teursprestatie, typering van
«rustig traditioneel dekor, een brave vertolking. (CDJ)
irdag 21. zondag 22 en maandag 23 november bracht
Koninklijk Zang-, Toneel- en Letterkundig Gezelschap 't
id van Riem het stuk «Saint-Emilion» van Lode Pools in
regie van G. Versele op de planken in de Stadsschouw-
j. «Saint-Emilion» viel buiten de vertrouwde affiches
t Land van Riem, het werd dus geen zorgeloze ko-
die of een leuk avondje uit. Nee, het werd een interes-
voorstelling, door de behandelde problematiek en
door de knappe prestatie van dit gezelschap. Kortom,
rbeid! «erste produktie van het nieuwe toneeljaar 1981-'82
j is Kpt Land van Riem was een van hun betere produkties.
het programmaboekje niet hulpzaam noch beteke-
rijft de regisseur: «Aan nen ze een echte steun voor
toneelwerk de naam de ongelukkige Greet,
et h< 6611 ^er e<^e^s'e en ®®n Greets vader, een gemeen
de s warmste wijnen geven, temandataris, probeert deze
jchter eP*' willens nillens. bij toestand te doorzien en een
j toeschouwer de verwach- oplossing te vinden, maar
I dat hij de personen en wanneer hij bemerkt dat
sitters zal zien evolueren Greet een nieuw leven wil
hem met datzelfde bou- gaan leiden, komen er ook
'inaefl van Samt-Eniilion zal tussen hen beiden menings-
VAlmPTI wnropklllan
maar al te goed dat menig
familiegeschil al tot neder
lagen in de politiek heeft
geleid.
Tenslotte ziet Greet maar
één oplossing; haar man
vermoorden, en dat wil ze
uitvoeren via haar vader,
die in plaats van de dage
lijkse medicijnen, een dosis
de verschillende persona
ges, sfeer enzovoort. De ge
voelige regie gaf blijk van
een grote helderheid, die bij
de toeschouwer geen twijfel
overliet omtrent de sfeer
waarbinnen het verhaal
«Saint-Emilion» zich af
speelde.
Ook de akteurs en aktrices
huid van Mevrouw De Ligne
zorgde ook voor een gave
prestatie. Samen met Adi De
Cock als Elfriede De Ligne
vormden zij de schoonfami
lie, die steeds de touwtjes in
handen wilden houden en
de ziekte van Jean-Claude
veel te eenvoudig voorstel
den. Meer dan eens toonde
het publiek spontaan zijn af
keuring van het hautaine
gedrag van hen beiden.
Ook Luc Noël wist zijn ver
tolking van vader Wuyts
netjes over te brengen; hij
kwam over als de bezorgde
vader, die zijn best deed om
alles te regelen, maar daar
bij zijn politieke carrière
toch niet op het spel wou
zetten.
Rob Moors, of de vriend-dok-
ter werd gespeeld door Tony
Famelaer en zorgde even
eens voor een knappe ver
tolking; een vriendelijk en
eerlijk man, die thuis met
problemen in dezelfde aard
had af te rekenen; zijn
•vrouw was er vandoor met
een handelsreiziger...
Tenslotte is er nog Lily de
Compte die de rol van het
dienstmeisje voor haar reke
ning nam; ook zij leverde
verdienstelijk werk in haar
belangrijke bijrol.
Tot slot
Met «Saint-Emilion» begon 't
Land van Riem het nieuwe
toneelseizoen op een dege
lijke wijze. Dit 'serieus' stuk
was een uitdaging voor hen.
Zij hebben er hard aan ge
werkt en het (vrij) talrijke
publiek heeft dit ten volle
geapprecieerd.
Regisseur Versele heeft zo
wel zichzelf als zijn cast op
een niveau gebracht, dat we
niet meer gewoon waren
van 't Land van Riem.
«Aalst in Vlaanderen», een gedenkboek met een tot de
verbeelding sprekende, ietwat romantische hoofding, ver
scheen zopas in een keurige, zeer verzorgde uitgave als
volgende parel aan de toch reeds zo rijk gevulde kroon van
het «Genootschap voor Aalsterse Geschiedenis». Een
warm pleidooi, een nieuwe gevoeligheid voor de streek.
Boek ontstaan uit nauwe sa
menwerking van historicus
Jos Ghysens en beroepsfoto
graaf, professor Filip Tas.
Beiden reisden ze in het jaar
1981 zowat de hele stad
rond, voornamelijk dan op
zon- en feestdagen, en
brachten hiermede een
overzichtelijk beeld van het
Aalst van heden, een quasi
allesomvattende stadsevo-
katie. Tal van uitgelezen fo
to's getuigend van originali
teit en artistieke zin en ge
schraagd door een beheer
sing van de techniek wer
den begeleid van histori
sche kommentaar steunend
op gezaghebbende ge
schiedkundigen.
Naast prachtige gevels en
merkwaardige gebouwen,
uitbouw van staats- en
stadsdiensten ging de aan
dacht naar de arbeid, de
fabrieken, de handel en de
markten, werd er vertoefd in
parken en kastelen, maak
ten traditie en vroomheid
diepe indruk, was men te
gast bij pretmakers en op
festiviteiten en esbattemen
ten allerhande of werd er
gemijmerd op grijze dagen.
«Aalst in Vlaanderen» werd
dan meteen het verhaal van
een gemeenschap en tevens
een warm pleidooi voor de
eigen schoonheid, voor de
herontdekking van heerlijk
heden en instellingen, voor
de pittige omgang van het
volle leven.
In de liefst viertalige inlei
ding waarbij dus kennelijk
ook op de toerist en de bui
tenlandse historicus wordt
gemikt, wordt de geschiede
nis van de (alfabetisch) eer
ste stad van Vlaanderen
bondig gememoreerd, komt
een inventaris van merk
waardige gebouwen, monu
menten en landschappen en
worden handel en industrie
onder de loupe genomen.
Kermissen, jaarbeurzen en
folkloristische manifestaties
waarbij ook de deelgemeen
ten aan bod komen en
streekgerechten worden er
gevolgd door beroemde Aal-
stenaars als Iwein van
Aalst, Dirk Martens, Pieter
Cooke, priester Daens, Va
lerius de Saedeleer en
Louis-Paul Boon.
Een kijkboek goed voor uren
stil genieten bij al het moois
dat Aalst uit het verleden
nog heeft overgehouden
naast de resultaten van ei
gentijdse inspanningen.
Een boek ook dat U het leven
van elke dag brengt zowel
in het arbeidsmidden als in
kulturele instellingen en
manifestaties allerhande.
Een boek waarin ook Aalst
als bloemenstad en kama-
valstad maar tevens als kul-
tuurstad wordt voorgesteld.
Kijkboek echter niet alleen
want de ruim honderd pagi
na-grote foto's worden er
voorzien van duiding en
kommentaar. Een gouden
gids voor de liefhebber van
folklore en geschiedenis die
er zo voor de hand liggend
het essentiële vindt over
bvb. het belfort, «de Kat»,
staats- en stadsdiensten, fa
brieken en nijverheid, het
Aalsters bier en de hop, on
derwijs en kunst, inzet en
strijd, traditie en vroom
heid, feesten en volkse
humor.
Een boek dat elke Aalste-
naar en ieder die met histo
rie, folklore of eigen streek
begaan is, is te verkrijgen in
de boekhandel of bij het
«Genootschap voor Aalster-
se Geschiedenis», A. Lié-
nartstraat 23 te Aalst, PC nr.
000-0572139-33, prijs: 850 fr.
LH
welmen. verschillen.,
toch. als het doek valt, Gelukkig voor Greet komt
we die edele, warme na een tijdje een oude
tak missen. Van de vriend. Rob Moors langs.
Ig it-Emilion blijft er niets Rob, een dokter kent deze
p r, alleen de verpakking, familie vrij goed en hij is
en het etiket heeft ook de enige die de proble-
ang gehad I
men van Greet beseft.
Voor een niet zo talrijk opgekomen auditorium waaronder
wel de kersverse senator De Kerpel en raadslid Chris
Lievens-Borms sprak voorzitter Remi Van Vaerenbergh
verleden donderdag de welkomstrede uit bij het traditio
neel St.-Ceciliakonsert van de «Koninklijke Fanfare Kunst
en Vermaak», de muziekvereniging «van 't Groen Kruis».
klopt volledig als we de Greets vader en sehoanfa-
oud even overlopen; milie zijn immers veel te
it Wuyts heeft het niet veel begaan met hun eigen
>ffen in haar leven. Net persoontje en vernielen
het leven écht zal open- daarmee, onbedacht, de in
krijgt haar man timiteit en de privacy van
'laude Wuyts een Greet,
verkeersongeval. Re- Naar het einde toe is Greet
I; zij zit voor de rest rotsvast besloten een nieuw
haar leven opgescheept leven te leiden; zij wil in de
de zwaar-gehandicapte stad een praktijk als dokter
—'el op geestelijk als op beginnen. Ook wil ze haar
lelijk gebied Jean- gehandikapte echtgenoot
Zij probeert in het meenemen, maar nu pas
i deze zware klap te breekt het verzet maar goed
te komen en haar los. De schoonfamilie
e schikken in haar lot. schaamt zich veel te veel in
r na een tijdje kan zij het feit dat Jean-Claude een
moeilijke situatie niet «wrak» is en wil daarom
aan. Jean-Claude is niet dat de mensen dit zou-
nors en agressief... den bemerken. Ook haar va-
moeder, mevrouw De der voelt niet veel voor dit
en zijn zuster, Elfrie- besluit, hij is immers ge-
Ligne, zijn helemaal meentesekretaris en beseft
Het Land van Riem bracht terug
vergif zou moeten toedie
nen. De spanning stijgt ten
top, maar haar vader wei
gert. Ondertussen echter
heeft de moeder van Jean-
Claude onbewust het vergif
toegediend...
Over regisseur en bezetting
Dit stuk werd een meeval
ler. Dit ondermeer door de
prangende problematiek die
erin verweven zit. Moet een Myriamme Bockstael in de
een blijspel ten tonele. (CDJ)
kweten zich goed van hun
taak. Allen gaven ze aan
vaardbare vertoningen ten
beste.
Mieke Cormand in de hoofd
rol als de dokteres Greet
Wuyts was blijkbaar in haar
sas met deze rol; als jonge
echtgenote zag zij haar dro
men wegglijden en 'kon ze
de rest van haar leven wel
Ook de technische ploeg
verdient een pluim.
We denken dat 't Land van
Riem maar eens meer tot
een dergelijke programma
keuze moet overgaan;
levensecht en inhoudelijk
diepgaand theater in een
aantrekkelijke vorm.
Jo De Bruyn.
Het werd een alleszins zeer
genietbare avond waarin de
71 jaar jonge «fanfare»,
met tal van klarinetten en
fluit blijkbaar in een over
gangsfase naar «harmo
nie». een volkskonsert
bracht waarbij zowel het
traditionele genre als het ei
gentijdse aan bod kwamen.
Misschien op sommige mo
menten ietwat luidruchtig
waarbij solopartijen door
een al te luide begeleiding
in de verdrukking kwamen
te staan hield dirigent Bert
Veldeman met zijn dertig-
koppige formatie alleszins
zonder onderbreking de be
langstelling gaande, mede
door de diversiteit van het
gebrachte zodat zo wat ie
dereen aan zijn trekken
kwam.
Na de hedendaagse show-
mars van Wantier niet van
sinkopen gespeend hoorden
we een selektie uit melo-
diëen van de Duitse kompo-
nist Walter Kollo, auteur
van talrijke zeer populair
•t museum Oud-Hospitaal, Oude Vismarkt 13 te Aalst
>1 thans, tot en met 20 december, een merkwaardige
Donstelling «Het koraal-architektuur uit de diepzee»,
rde *n ya,t °®n Prockdg® gelegenheid om eens van
terbij een unieke verzameling koralen te bewonderen
;en wen een tip van de sluier op te lichten van de
lebtx ineronde geheimen van vaak indrukwekkende koraal-
TÏ/-h
tentoonstelling, georga- en het merkwaardige van de
'etr° erd door de Vrienden
as dl -
koraalformaties onder de
Muzeum Oud Hospi- zeespiegel. Hij dankte ook
enL en het Stadsbestuur zeer hartelijk de Heer Ar-
9e'4j Aalst, werd verleden za-
Die lag ingeleid door Dr.
mand Van de Velde voor de
prachtige gelegenheid die
er z is Matthieu. Spreker be- hij zijn stadsgenoten gebo-
H"10^ delde zeer boeiend de den heeft om even kennis te
nickeling van het leven maken met zijn rijke, unieke
4®51 aarde, maar belichtte te- en ook zeldzame verzame-
i het indrukwekkende ling koraalskeletten afkom-
gem,
pper
stig uit Nieuw Caledonië, de
Fidjieilanden, de Philippij-
nen, Australië, Israël. Bar
bados, Cuba en Indonesië.
Deze waardevolle koralen-
kollektie vormt wellicht één
der belangrijkste koralen-
verzamelingen van ons land
en een werkelijk weten
schappelijk verantwoorde
realiteit, 't Zijn echt wonder
lijke levensvormen uit de
diepzee waarvan de namen
mij wel vreemd waren en
waarvan ik het bestaan niet
eens vermoedde... Toch
deed een «wandeling» door
de ekspositie een fascine
rende koralen-wereld voor
mij eventjes opengaan. De-
"tige koralen
te zien in het Oud Hospitaal? (CDJ)
ze merkwaardige uitstalling
zal bij heel wat kijkers onge
twijfeld wel kreten van ver
bazing ontlokken en vragen
doen oprijzen. Want... hoe
ontstaan toch deze prachti
ge koralen met him grote
verscheidenheid van vorm,
zoals de orgelpijpkoralen,
de zwamkoraal, de hersen
koraal. En... hoe worden de
koraalriffen nu eigenlijk ge
vormd? Hoe ziet die diepzee-
architektuur er uit met een
eigen fauna en flora, opge
bouwd door ontelbare kolo-
nievormende koraaldiertjes
met medewerking van zee
sterren, schelpen, kalkwie-
ren, kreeften en vissen? Het
antwoord op deze vragen is
boeiend en verbazingwek
kend. «Koraaldieren» is ei
genlijk de samenvattende
naam voor een aantal holte-
dieren, behorend tot de
klasse der bloemdieren,
waarvan de zeeanemonen
deel uitmaken. Deze worden
onderverdeeld in twee sub
klassen: de achtstralige po
liepen waarbij het getal
acht, en de zesstralige po
liepen waarbij het getal zes
(of een veelvoud daarvan)
de grondslag van het bouw
plan vormt. Tot eerstge
noemde behoren o.a. het or
gelpijpkoraal en de waaier-,
struik- of zweepvormige
hoomkoraal, waaronder de
bekende of nog steeds ge
liefde bloedkoraal. De zes
stralige omvatten o.a. de
echte koralen met kalkske-
let, de bouwers der voor de
vroegere zeemannen zo ge
vreesde koraalriffen. Er zijn
ca 2500 soorten kalkkoralen
bekend als bouwers van ko
raalriffen. Koraaldiertjes
zien er uit als bloemen,
maar... in feite zijn het uit
gesproken carnivoren, soms
zelfs... kannibalen! Hun
kleur is zeer gevarieerd:
bruin, geel, helderrood,
groen, blauw of... wit. Aan
de opbouw van dikwijls zeer
uitgestrekte koraalriffen
die ook allerlei vormen kun
nen aannemen nemen
ontelbare koraaldiertjes
deel. Elk koraal-«takje» is
reeds een kolonie van tallo-
geworden melodiëen en
o.m. van de onvergetelijke
volkse operette «De Zwans
baron».
Met de «Chinese Straatpa
rade», een genrestukje van
Ludwig Siede in een arran
gement van Delbaye, kwa
men we in een oriëntale
sfeer waarbij iet-wat meer
speelsheid, lichtvoetigheid
en meer nuancering alles
zins zouden gepast hebben.
In «Levensdroom» heeft de
dirigent zich aan een eigen
kompositie gewaagd en
zulks alleszins met sukses.
Een intermezzo waarin Vel
deman op muzikale wijze
zijn verlangen naar rust en
vrede uitdrukt. De solo werd
voortreffelijk gebracht door
Eugeen Verbeeren waarvan
we de virtuositeit bewonder
den doch de hogere regio
nen ons, evenals al te veel
vibrati, ons enigszins
stoorden.
Ook van operettekoning Ro
bert Stolz, de begenadigde
Oostenrijkse meester; kre
gen we een mooie bloemle
zing ten gehore zoals ten
andere, maar dan in Ameri
kaanse sfeer, van Cole Por
ter waar beurtelings de
saxofonengroep en de trom
petten in vedette werden ge
steld. Vooral dan in het zo
sonore «Night and Day» en
het obsederende «Beguine
the beguine», «I love Paris»
niet te na gesproken.
Met «Jesus Christ Super
star» bracht Bert Veldeman
uittreksels uit een hypermo
derne rock-opera die hoge
eisen aan de instrumentis-
ten stelde en die groeide uit
de religieuse rage van de
golden sixties.
Blikvanger en klap op de
vuurpijl van de hele avond
werd uiteraard het optreden
van de Aalsterse sopraan
Rita Piron. Mooie verschij
ning, timbrevol en beheerst
orgaan, met een zeer ge
nuanceerde interpretatie
geschraagd door een meti
kuleuse diktie en een uitge
sproken technische stem
techniek waarbij de hogere
tessituren gewoon schitte
rend kunnen worden ge
noemd. Vlekkeloos begeleic
aan de piano door Chris
tiaan Crombeen, bracht Ri
ta. Pro Civitatelaureate ir
'75 en laureate van de Ser-
vaisprijs in '78, lerares aan
de Stedelijke Muziekakade-
mie van Aalst en van St.-
Pieters-Woluwe, innig door
voelde realisaties met uit
treksels uit werk van Pucci
ni. Met «Monica, dance the
waltz» van Giancarlo Me-
notti, virtuoos begeleid,
bracht ze een met een stom
jongetje alternerende parti
tuur, getuigend van akteer
en interpreteertalent waar
bij reeksen dissonanten het
geheel een schrijnende
kleur meegaven. Meester
lijk.
Met de «Indian Love Call»
uit Rose-Marie van Friml
ging ze dan de meer popu
laire toer op waarmede ze
ten andere een staande ova
tie verwierf. Spijtig dat in
dit zich zo mooi tot een duet
lenend extrakt de tenor ont
brak doch dat is niet op de
rekening van Rita Piron te
noteren. «Sant in eigen
land, in eigen stad» werd
deze jonge dame alleszins
en zulks meer dan verdiend.
Met de Schwungvolle «Flo-
rentinermars» van Fucik be
sloot dirigent Veldeman een
welgeslaagde konsertavond
waarna zangeres, begelei
der en dirigent in de bloe
men werden gezet. Ook
Marcel Crombeen, de stu
wende kracht achter deze
avond en kommentator Ben
ny Boeykens.
Op zondag volgde dan het
optreden van de fanfare in
de eucharistieviering ter ge
legenheid van het St.-Ceci-
liafeest waarna een korte
optocht door het stadscen
trum en een feestmaal in het
«Groen Kruis».
LH
Deze man ligt
(CDJ)
i de basis van deze knappe tentoonstelling.
ze «individuen». Elk «indivi
du» heeft een specifieke
groeiwijze.
De koraaldiertjes hebben
papegaaivissen. zeesterren,
maar ook... de mens, als
vijand. Want... er is een tijd
geweest dat er een echte
jacht was op koraal. Deze
«roofbouw» is thans echter
beperkt, dank zij een hel
ereeks beschermende maat
regelen. Maar... nu worden
deze «bloemen van de zee»
bedreigd door de steeds
voortschrijdende vervuiling
van onze zeeën... «Het leven
in de oceanen is in gevaarl»
bloklettert het Wereld Na
tuur Fonds. En toch verdient
het leven in de zeeën en
oceanen, ook de koraalrif
fen, onze bescherming!
Een bezoek aan de tentoon
stelling in het Muzeum Oud-
Hospitaal te Aalst loont ze
ker en vast de moeite.
Ze is tot 20 december, alle
dagen (uitgenomen op vrij
dag), kosteloos toegankelijk
van 14 tot 17 uur en op zon
en feestdagen van 10u30 tot
12u30 en van 14 tot 18 uur.
En... zo u echt belangstelt in
het besproken tema, dan
kan ik u stellig ook de nutti
ge dokumentatie over de
architektuur uit de diepzee
en de lijst van de tentoon
gestelde koralen, door Ar-
mand Van de Velde en Dr
Frans Matthieu (design: A-
chiel Hutsebaut) verwerkt in
een passende dokumenta-
tiemap. (prijs: 60 fr.), sterk
aanbevelen!
(D.B.)
