Vlaamse GIM tovert
Media-Print (Sint-Niklaas)
tot staatsdrukkerij om
OM STIL VAN TE WORDEN.
Runa-Kuna
in Aalst
B
GRATIS WEDSTRIJ
in Y «5TTT TF*
/l
ll
Bradage en dumping worden beloond.
Janus schittert met merkwaardig experiment
K
VRIJ VAN ZEGE
2-4.12.1981 - De Voorpost
Wat zou jij doen als je plots vijfendertig miljoen
frank in je schoot geworpen krijgt? Ophouden met
werken, jaja. Of een villa annex zwembad annex
tenniscourts kopen, misschien. Of, als je midden
stander of handelaar bent, investeren in nieuwe
gebouwen of machines. Of nog: je op de sukkel
geraakte bedrijf weer gezond trachten te maken.
Vijfendertig miljoen. Een fabelachtige som die
ogenschijnlijk alléén voor dat handvol zéér door het
geluk gediende Lottowinnaars lijkt weggelegd. En
dan nog, want meestal moet de pronostiekschat
gedééld worden, gespreid over de medegokkers of
cafégezellen.
Vijfendertig miljoen. Dat bedrag schenkt de staat
weg aan de n.v. Media-Print uit de Casinostraat 6 in
Sint-Niklaas. De staat is hier listig vermomd als de
Gewestelijke Investeringsmaatschappij voor Vlaan
deren, of nog als het Fonds voor Industriële Vernieu
wing, of nog als het sociaalekonomisch kernkabinet.
Het bericht zoals het in het jongste nummer
(1 december) van het financieel-ekonomisch maga
zine Trends verscheen («De GIMV wordt drukkers
baas») verwekte erg veel deining, onbehagen ook,
in zakenmiddens in héél Vlaanderen en met name
bij drukkers en uitgevers in het Waasland en verre
omstreken. Staatssteun aan dat éne bedrijf impli
ceert het bestendigen van oneerlijke konkurrentie-
praktijken en het verder uithollen van de armslag
van gezonde en normaal werkende bedrijven, zo
vingen we op bij menig manager die niét gediend is
met het naar één bepaalde onderneming (een firma
die, aldus Trends, blijk gaf van «falend bedrijfsged-
rag») toesluizen van belastinggeld.
Zes jaar later
Vijfendertig miljoen. Voor niet eens dat bedrag
stond heel Lokeren in rep en roer, enkele jaren
geleden, toen Sporting een populaire exponent
nochtans de begunstigde was. En Sportkring
Sint-Niklaas moest het met twintig miljoentjes stel
len, maar ook die vorm van subsidiëring door de
gemeenschap deed wenkbrauwen fronsen. In de
Wase pers ook in Het Vrije Waasland, het
weekblad dat óók bij de gratie van Media-Print
wordt uitgegeven en gedrukt werd genuanceerd
gereageerd op de wijze van besteden van gemeen
schapsgelden. Maar het voetbal, daarvan kan je nog
zeggen dat het een breed maatschappelijk interesse
gebied bestrijkt, tenslotte varen we allemaal een
beetje wel bij een team dat floreert, alvast in de
eigen regio. Wie wordt er echter beter op nu Media-
Print dat wat onwezenlijke Sinterklaasgeschenk
kreeg toegespeeld? Niémand, tenzij misschien het
advertentieblad Kontakt of het informatieweekblad
Het Vrije Waasland.
Precies zes jaar nadat de stichtingsakte van de
n.v. Media-Print (handelsadres in Sint-Niklaas,
maatschappelijke zetel Eglantierlaan 93 in Wilrijk)
werd verleden, werd het onthutsende bericht de
wereld ingeslingerd. De vijfendertig miljoen eigen
middelen van Media-Print zouden met nog eens
vijfendertig miljoen worden aangedikt: een inbreng
(geschenk) vanwege de GIMV (Vlaamse Geweste
lijke Investeringsmaatschappij) van vijftien miljoen
plus een konverteerbare obligatielening van twintig
miljoen.
Media-Print trekt zich niét op aan overheidsgeld,
zei afgevaardigde-beheerder Roland D'Hondt in
een repliek via Trends, want de verhouding privé-
overheid wordt nu 70-30. Klopt, tenminste als je
géén rekening houdt met die andere twintig vette
stuivers. Volgens Van Dale zijn konverteerbare
obligaties schuldbrieven die op zekere voorwaarden
tegen aandelen ingewisseld kunnen worden. Het
kan ook best dat die twintig miljoen gewoon
staatseigendom blijven, en dan is Media-Print met
een voor de helft een staatsdrukkerij.
Die staatsdrukkerij fungeert hoofdzakelijk als
printing-office van de huis-aan-huisbladen van de
Kontaktgroep én van Het Vrije Waasland, uitgaven
van de p.v.b.a. D'Hondt De Jaegher (HVW) en
van de n.v. Groep Kontakt. Al vind je bij de
oprichters van de Media-Print n.v. dan alléén de
naam D'Hondt terug, de héle Kontaktgroep (met
haar vertakkingen tot in Gent en Aalst toe) en Het
Vrije Waasland vormen volgens ingewijden «één
pot nat» met de drukkerij aan de Sint-Niklase
Casinostraat. Een hybriede bedrijfsstruktuur dus,
een overkoepeling die nogal wat ruimte laat voor
b.v. lukratieve wijze van doorfakturering, van sub
tiel omspringen met staatsgeld, de centen van de
belastingbetaler.
Media-Print (vaak synoniem met Kontakt) bra-
deert sinds pakweg zeven jaar de markt van de
reklamebladen en publicitaire folders. D.w.z. dat
men, met prijzen die vér beneden de kostprijs
liggen en ook een heel stuk onder de offerteprijs
van andere drukkerijen, een verkoopspolitiek voert
die enerzijds de normale konkurrentie vervalst (ge
zonde bedrijven zijn daar de dupe van) en die
anderzijds de eigen positie ondermijnt. Dat laatste
moet onvermijdelijk leiden tot een bankroet, zo
wordt door een aantal eminente vertegenwoordi
gers uit de drukkers- en uitgeversbranche gesteld.
En zo kan Kontakt zichzelf dan aanprijzen als
«Vlaanderens snelstgroeiende publiciteitskombi-
natie»...
Staat en Gewest
Vijfendertig miljoen. De aktuele tegenwaarde van
uitgerekend 25.926 jaarabonnementen op het regio
weekblad Het Vrije Waasland. Een publikatie die
terecht niet nagelaten heeft, te wijzen op het
absurd-pompeuze doorpompen van overheidsgeld
naar de Waalse staalnijverheid. Thans sijpelt het
belastinggeld gul in het eigen (bodemloze?) vat, het
stróómt toe. Een kollektivistische goocheltruuk
waarrond de bloedeigen spreekbuis uiteraard géén
tumult ontketent.
Hoe kon dat allemaal, dat van die naar de
Casinostraat in Sint-Niklaas toe lekkende over-
heidskraan? Trends: «Een aantal politici hebben
zich in de voorbije weken met lichte afpersingsprak
tijken gewend tot drukkers, met de boodschap 'als
jullie steun behoeven weet je me, na het drukken
van mijn affiches, wonen». Die politici (niet al-
lemè&l, natuurlijk) hebben het bij een pak voor
schut gezette Media-Print-kollega's verkorven.
Want de kleurpartijen hebben hun mannetje in de
Vlaamse GIM. dat is de naamloze vennootschap
van openbaar nut die bij koninklijk besluit van
16 november 1979 werd opgericht door de Vlaamse
Exekutieve.
Eerst toch een toelichting over de drievoudige
funktie van deze GIMV. Eén: het bevorderen van
de oprichting, de herstrukturering of de uitbreiding
van privébedrijven. Tweede funktie: het stimuleren
van het overheidsbedrijf. Drie: bijdragen tot de
uitvoering van de industriële politiek van de Staat
en het Gewest. Funktie drie is hier in het geding, de
Media-Printoperatie komt tot stand met het goed
vinden van het sociaalekonomisch ministerkomité
(ministers of staatssekretarissen Geens, De Backer,
Akkermans en Galle) én van het Fonds voor
Industriële Vernieuwing. Trends stipt in een kom-
mentaar aan dat de GIMV in de derde funktie
optreedt als zetbaas voor de Vlaamse Exekutieve.
«Voelt deze instelling zichzelf niet fris in het vel?»,
vraagt het financieel-ekonomisch magazine zich af.
De GIMV is doordrenkt met partijpolitiek, al
thans in de raad van beheer. Maar ook deskundigen
uit ekonomische en financiële middens maken de
dienst uit bij dat overheidsorganisme dat zijn maat
schappelijke zetel heeft aan de Anneesensstraat in
Antwerpen. De CVP heeft een vinger in de pap via
voorzitter R. van Outryve d'Ydewalle. ACW-voor-
man Jean-Luc Dehaene en ACV'er Willy Peirens.
De SP is vertegenwoordigd middels ondervoorzitter
Norbert De Batselier, een Dendermondenaar die
zopas tot parlementslid werd verkozen en dus
ontslagnemend is bij de GIMV; Gerard Van Acker
is een geziene figuur in kringen rond minister Willy
Claes van ekonomische zaken, hij is direkteur-
generaal van de GIMV; en ook op G. Gogne kan je
een SP-etiket kleven. De PVV is vertegenwoordigd
door ekonomisch adviseur Clair Ysebaert, ook lid
van de redaktieraad van het magazine Trends.
Namens de VU zetelt de Gentse ekonomist en
hoogleraar Jef Maton. Het Vlaams Ekonomisch
Verbond vaardigt Luc Beernaert af, H. Dufour
zetelt namens het NCMV, Limburger Victor Nee-
sen vertegenwoordigt de Vlaamse Gewestelijke
Ekonomische Raden (GOM's), de Antwerpenaar
Pieter Praats is ambtenaar bij het ministerie van
financiën en L. Victor is in SP-kringen te situeren.
Deze dertien brachten (voorlopig) geluk voor de
n.v. Media-Print. Die drukkerij diende een aan
vraag om steun in bij het FIV-Fonds voor Industri
ële Vernieuwing. En de GIMV «zei tegenstribbe
lend ja» (we citeren Trends). Met vier tégen en
negen vóór haalde Media-Print de overheidscenten
binnen. Wélke vier stribbelden tegen? Neesen.
Beernaert, Maton en Ysebaert.
Dumping
Nog even laten we Trends aan het woord, ditmaal
in een kommentariërend hoofdartikel. Over de
mensen die het bij de GIMV voor het zeggen
hebben stelt het blad: «Hun oprechte wens is, de
Vlaamse industrie te bedenken met innovatieve
impulsen, maar het leeuwedeel van hun tijd gaat om
met het opkalefateren van de probleemgevallen die
de Vlaamse Exekutieve toezendt». En voor die
probleemgevallen wordt dan verwezen naar o.m.
Media-Print, de steun dèèrvoor «is een premie voor
riskante diepte-investeringen in een sektor die wor
stelt met overkapaciteit». I.v.m. de Wase (staats)-
drukkerij wordt dus aangehaakt bij de derde
GIMV-funktie. Er is volgens Trends maar één
remedie: ofwel moet die dérde funktie verdwijnen,
ofwel dient de Vlaamse overheidsinvesteerder de
deuren te sluiten.
Nu kan je stellen we zien Media-Print óók al
knipogen naar de vakbonden dat toch veertig,
vijftig arbeidsplaatsen in het gedrang komen mocht
deze Wase drukker er het bijltje bij neerleggen. Dat
op het eerste gezicht erg valabele want bij de
werknemers wortelende argument kan je op wel
twéé manieren ontkrachten: enerzijds brengt de
handelwijze van Media-Print de konkurrentieposi-
tie van heel wat drukkersbedrijven en van de héle
sektor in het gedrang, wat nog veel rampzaliger
gevolgen zou hebben m.b.t. de tewerkstelling; an
derzijds zou het bij Media-Print tewerkgestelde en
eventueel af te vloeien personeel, dat doorgaans
gekwalificeerd is, echt niet zoveel moeite ondervin
den om élders aan de slag te raken.
Het hele Media-Printdossier zet immens veel
kwaad bloed in de branche. Men mag niet verwar
ren met de steun aan de dagbladpers, waar
weliswaar betwistbare kriteria gehanteerd wor
den om èlle Belgische dagbladondernemingen ver
houdingsgewijs mee te laten delen van de over-
heidskoek, omdat zij toch een intellektueel-kultu-
reel produkt afleveren; en dèar speelt dan nog het
aspekt van de vrije meningsuiting, dié mag in onze
demokratie niet in het gedrang worden gebracht.
De informatieweekbladen worden uitgesloten, ge-
wéérd in die kontekst. Dat is onrechtvaardig, jawel,
en men wil dat én bij Het Brugsch Handelsblad én
bij Knack én bij Spectator én bij De Voorpost én bij
Het Vrije Waasland binnen de kortste keren recht
trekken. Maar dèèr draait de diskussie hier niet om.
Die heeft wél te maken met het betoelagen («be
moederen», zegt Trends) van die ene drukker van
regionale weekbladen Een drukker die notabene
dumping toepast, konkurrentie dus onmogelijk
maakt.
Door één pennetrek van de GIMV zou het
welvaren van tientallen winstgevende bedrijven uit
de drukkerijsektor in het gedrang komen, precies
omdat men één onderneming die zichzelf door
bradage en overinvestering in nesten heeft gemaneu-
vreerd, betoelaagt, gul genade verleent. Dèt kan
toch niet de bedoeling geweest zijn van de GIMV
die met uw en onze centen in stand gehouden
wordt.
W.V.
Vervolg van blz. 1
«Twee zussen», nl. Ida
Temmerman en Martha
Temmerman; tachtig jaar
delen zij lief en leed samen
en daarom is het niet te
verwonderen dat er een stil
zwijgende harmonie is ge
groeid, die de perfektie be
nadert.
«Een wachtzaal» met als
patiënten: Johan Velghe,
Willy D'Hert, Térésa Biral,
Ann De Martelaere, John De
Schutter, Marie-Rose Calle-
baut en Palmier Callebaut.
In feite vormde deze wacht
zaal een vrij bonte verzame
ling van «ongevallende» ty
petjes. elk met hun soms
komische kleinigheden.
«Zelfmoord», uitgebeeld
door Jan Schollaert. Jan
zocht in stilte een ant
woord op tal van vragen in
verband met zelfmoord o.a.
moet je het kado (nl. het
leven) waar je eigenlijk nie
mand om vroeg, willens nil-
lens aanvaarden en er vaak
tegen je zin en tot in het
absurde mee doorgaan?
Marc Lambert en Harriet
Thoolen op het podium «Za
lig Samen»; een stilte die er
heerst tussen twee mensen.
Zij hebben genoeg aan el
kaar en sluiten zich van de
buitenwereld af. Ieder in
zijn eigen hoekje zonder iets
om handen, zonder iets te
zeggen, zelfs zonder elkaar
aan te kijken.
Antoinette Van Gijsegem
en Frangois Baert vormden
het «TV-paar»; zoiets
spreekt totaal voor zichzelf;
in totale stilte gapen naar
de beeldbuis, en soms even
tjes recht uit de luie fauteuil
om een borreltje uit te
schenken...
«R.A.F.», op het podium
gebracht door Lesco Baita
als gijzelaar en Gustaaf De
Meersman als lid van de
Rode Brigade. Deze mannen
waren «onafscheidelijk»
met elkaar verbonden; ze
zijn eigenlijk eikaars gevan-
En tenslotte «Coma» met
als comapatiënt Jo Van den
Brulle, als echtgenote Elian
Baita en als verpleegster Ri
ka Pauwels en Christ iane
Neetens. De stilte die er
heerst in een ziekenhuis en
zeker op de reanimatieka-
mer waar Jo Van den Brulle
sukkelde met een slechte
ademhaling en zijn hart...
Zoals je begrijpt, het publiek
had aan deze tentoneelstel-
ling «10 X Stiltes» een hele
boterham. Tien keer werd
het met de neus op de stilte
gedrukt en vanaf het bin
nengaan van de zaal Net
werk waren ze al onder de
indruk van het geheel. Elk
«tafereeltje» bezorgde het
publiek telkens opnieuw
verschillende gevoelens;
bijvoorbeeld medelijden
met de krankzinnigen, angst
en spanning met de gijze
laar, begrip voor de twee
oude zussen enzovoort.
Elke situatie hield een ver
rassing in en daarbij heeft
Janus gelukkig alle overdrij
vingen geweerd.
Helemaal onder de indruk
bewoog de toeschouwer zich
stil door de zaal, aandachtig
kijkend om toch maar niets
te missen van het zwijgen...
Soms werd de spanning en
de fascinatie onderbroken
door een grappig detail.
Voor je ogen ontstond en
bewoog een fascinerende
wereld, die je fantasie soms
prikkelde, waarmee je je
misschien wel 's kon identi
ficeren en die vaak be
vreemdend werkte.
Tot slot
«10 X Stilte», een «tentoneel-
stelling» van «levende»
beelden, was een origii ?.n
inventief gebeuren da!
zelf kon «invullen», op t
waarde dat je je opensti
voor wat een dertigkop]
akteursploeg bood.
Zondermeer een hoopg
de en verrassende pr<
die door zijn aanpak
wegen opent op het vlal
de toneelkunst.
Tof was de rol van
bliek dat eigenlijk oo)
teerde op het «elfdei
dium, want ook zij beel
een stilte uit...
Alle medewerkers aa
projekt hebben zich vol 'J
ingezet om het «merk
dige» gehalte van dit
tot zijn recht te laten ka
Daar «10 X Stilte» daai
ven ook nu en dan prai
de problematieken als
moord, gijzelingen,
scherp stelde, werd hel
de toeschouwers ook
uitdaging tot bezinnip
diskussie. Eigentijdsei
het dus niet.
Ook wij zijn de mening Jl(
gedaan dat, indien th
uit haar ivoren toren
elitaire kunstvorm zou
den gehaald, er meer e
tensiever theater zou gi
sumeerd worden.
JoDe
slagen.
Een enige gelegenheid om
op een aangename wijze
via dit muzikale onderdeel
even tijd uit te trekken
voor wat de onbekende An-
des-volkeren ons te bieden
en te leren hebben.
Dat dit optreden van Runa-
Kuna ook op muzikaal vlak
een uitschieter wordt mag
zeker worden aangenomen
na hun suksesvolle toer in
Nederland, heel recent nog,
waar de reakties algemeen
en eensluidend «geweldig»
waren.
De Wielewaal afdeling Denderland
Woe 9: 20 u. (in 't Apostelken): «Kreta, een orchideeéndroo
dia's gebracht door Paul Smekens.
Sint-Annaparochie Aalst
Vrij 4: 20u, en zat 5 (19.30u) totaaltheater n.a.v. het 25 01
bestaan van de parochie. Toegang 50fr. Dit gebeuren gaalni
in de Sint-Annazaal (Roklijf).
Stadsbestuur en stedelijk sportcomité
Vrij 4: 20u (in trouwzoal stadhuis): gespreks- en debatf'
rond het belang van KRACHTTRAINING (powertraining)
sport. Sprekers Piet Bultiauw (lie. lich. opv. en technisch ad V)
Vlaamse Atletiekligo), Frans Van Den Bossche (sporta t
hoofd medische dienst BLOSO) en Wart Volckaert (gesp !®j
seerd voetbaloefenmeester).
ïng
S'd'
lar
ing
1 d.9;
iV 9,e
alt
pt n
gisc
id.
den
De Indio-groep Runa-Kuna
met muziek en zang uit de I
Andes op de Peru-Proeve it
Netwerk zondag 6 december I
20 uur.&l Runa-Kuna dit
is het Ketsjwa voor groepje
mannen is een relatief
jonge groep. In tegenstel
ling met wat uit de naam
zelf van deze groep mag blij
ken bestaat deze niet uit
mannen alleen. Als geë
mancipeerde jonge vrouw
heeft Cristina helemaal
geen moeite gehad om zich
een evenwaardige plaats,
in deze nagenoeg eksklusief
mannelijke muzikale wereld
te verwerven.
Runa-Kuna wordt verder ge
vormd door Raül broer
van Cristina die zowat de
leider van de groep is, i
door Lucio en Jose. Lusio en
Jose zijn Aymara's; Raul e
Cristina zijn Ketsjwa's.
Aldus is deze groep repre
sentatief voor de twee grote
Indio-volkeren uit het Andes
hooggebergte.
Zij brengen dus uiteraard
zowel de oorspronkelijke
muziek van de Ketsjwa als
van de Aymara volkeren.
Raül, die tevens instrumen
tenbouwer is, laat nooit na
bij de optredens om de toe
hoorders op een boeiende
wijze te informeren over de
oorsprong en betekenis van
de liederen. Terzelfdertijd
wijst hij op de bijzondere
plaats en betekenis van de
onderscheiden blaasinstru
menten bij de uitvoering.
Wie op een niet alledaagse
wijze wenst kennis te maken
met de oorspronkelijke vol
keren van het Latijns-Ameri
kaanse kontinent zal daar,
langs hun muziek om, reeds
voor een groot gedeelte in
MET «DE VOORPOST» EN
ONS KLEIN-BRABANT» NAAR DE ZON
Hoe luidt de naam
van deze bekende man?
Schiftingsvraag
We hebben onze sportredakteur twee teerlingen gegeven en hem gevraagd daar driemaal m«
te werpen. Geef de som van de drie getallen die hij heeft geworpen.
Reglement:
1. Deze wedstrijd staat open voor iedere lezer van «De Voorpost» en «Ons Klein-Braband
ongeacht de leeftijd.
2. Medewerkers aan «De Voorpost» en «Ons Klein-Brabant» evenals de personeelsleden
Uitgeverij-Drukkerij De Cuyper zijn uitgesloten.
3 Over deze wedstrijd wordt geen telefonische of schriftelijke informatie verschaft.
4, Elke week zal er een winnaar zijn, die een reis krijgt aangeboden. Hij moet die reis binnen
bepaalde periode ook maken en zelf kontakt opnemen met het reisbureau (waarvan we t
het adres zullen bekend maken).
Enkel de antwoordformulieren die verschijnen in «De Voorpost» en «Ons Klein-Brabant» zi
geldig
Men mag meerdere formulieren per persoon insturen.
7. De antwoorden moeten ons bereiken de vrijdag nadat de opgave is verschenen
poststempel zal gebruikt worden als bewijs).
8 Wanneer er meerdere juiste antwoorden zijn, zal de schiftingsvraag de doorslag geve
Mochten er ook dan nog meerdere juiste antwoorden zijn, dan wordt de
goede antwoorden geloot
Antwoordformulier
Stuur ons uw antwoord binnen ten laatste op vrijdag 11 december 1981 Het adres kent u ondertus»
wel: «Reis naar de zon - Ons Klein-Brabant De Voorpost» Oude Vest 34 te 9330 Dendermonde
Zijn naam is
Schiftingsvraag:..
