KON STREKTIN iSME EN
AALSTERS SER
HAND AAN HAND
NIEUW LEVEN MET
«HARTEN VROUW»:
SCHOT IN DE ROOS!
OOK AALST SPEELDE
BELANGRIJKE ROL IN
VORMING VAN
BELGISCHE STAAT
Luc, Emiel en André in Krypte
EXPO
«DAENSISTISCHE BEWEGING»
OOK TE AALST
■;si
16 -11.12.1981 - De Voorpost
Vrijdag laatstleden hebben de stadsnotabelen elkaar ren-
dez-vous gegeven op de Grote Markt naar aanleiding van
de officiële heropening van het herschikte belfort. De
krypte, die eveneens een geslaagde gedaanteverwisseling
heeft ondergaan, is reeds sedert geruime tijd als expositie
ruimte ingenomen door kunstenaars van allerlei strekkin
gen die via hun oeuvre in kontakt wensen te komen met het
grote publiek.
Toevallig of niet, maar pre
cies op deze feestelijke dag
hebben drie jonge Aalste-
naars, André Bemer Luc
Van Canegen en Emiel Van
de Voorde, de hand gegeven
om een tentoonstelling op te
zetten over hun werk dat in
de loop van de laatste jaren
is ontstaan. Tal van beken
den, waaronder Minister
Mark Galle, zijn vrijdag dan
ook komen opdagen om de
artiesten morele steun te ge
ven met hun aanwezigheid.
De vernissage werd heel
toepasselijk ingeleid door
Roel Van de Plas hoofdre-
dakteur van dit blad en
kunstliefhebber in hart en
nieren. Achteraf was het de
beurt aan kuituurschepen
Herman Roels om de ten
toonstelling voor geopend te
In het driemanschap van
vrienden onder elkaar zijn
vooral André Bemer en Luc
Van Canegem eikaars extre
men. André stelt konstrukti-
vistische werken voor en
Luc heeft het meer voor de
onderbewuste en dromerige
denkbeelden in zijn krea-
ties. Emiel Van de Voorde
houdt het bij skulpturen die
ontsproten zijn uit de plotse
drang om met de handen
iets te kreeëren.
André Bemer brengt met zijn
konstruktivistisch werk voor
de doorsneekijker de moei
lijkst te vatten kreaties. Zijn
kunstuiting beantwoordt
niet aan de traditionele defi
nitie van een schilderij om
dat het visuele, buiten het
kleurgebruik en de haakse
lijnen om, helemaal wegge
vaagd wordt.
Hierdoor ontstaat bij de
waarnemer een ingeboren
afkeer omdat hij niet ver
trouwd is met de teorie die
ontegensprekelijk achter
zijn werken schuilt.
Het konstruktivisme alsdus-
danig is een kunstvorm dat
zijn feitelijk ontstaan vond
in het Russissche avantgar-
de milieu rond de jaren 1910.
Lijsttrekker Tatlin had het
bij uitstek begrepen op het
meetbare, het praktische en
het zuiver objektieve. Tien
jaar later vinden die ideeën
hun weerklank in de Neder
landse «De Stijlgroep» rond
Mondriaan en de Duitse kul
tuur school Bauhaus ten tijde
van de uiterst explosieve
Weimarrepubliek. Het kon
struktivisme als kunstuiting
heeft veel banden met de
matematika, een woordbe
grip dat geen geestesspiele-
reien tolereert omdat de
transponering van het exakt
juiste naar de werkelijkheid
toe vage fantasieën gewoon
niet kan opnemen. Ook de
architektuur, die in haar vi
sueel aspekt een kunstvorm
is, kan uiteindelijk niet ont
komen aan de inschakeling
van de wiskunde in zijn ge
heel. De expressie van het
konstruktivistisch werken
leidt dan bijna rechtstreeks
tot een vrij strenge filosofie
die het zichtbare moet kun
nen verklaren. Die ideeën-
gang bestaat er dan in dat
de kunstenaar het in grote
mate begrepen heeft in een
wereldordening waar alles
een plaats krijgt toege-
1975 is voor André Bemers
artistiek werk een belang
rijk jaar geworden doordat
hij via een projektstudie op
de akademie in kontakt is
gekomen met de Italiaanse
schilder Alberto Magnelli
die in zijn schilderijen
hoofdzakelijk geometrische
figuren gebruikt in samen
spraak met matte kleuren
zonder lichtinslag, zonder
relaties met de kleuren in de
natuur. Berner werkt op een
zuiver rationele basis, zon
der meetbare gevoelens wat
als resultaat heeft dat het
optekenen van zijn door el
kaar kruisende lijnen op
zwart-wit of kleurbasis pre
cies die wereldordening
voorstellen die hem een in
nerlijke rust kan bezorgen,
vooral in tijden zoals nu
waar zeer veel vierkant
draait. En, het vierkant en
de rechthoek verloochent
Berner niet. Het is de basis
van elke abstraktie en dat
wenst Bemer duidelijk in
zijn werk te tonen. De wer
ken die U kan bekijken zijn
gecreèerd geworden tussen
1977 en vandaag. Opvallend
is de evolutie van wit-zwart
over grijs naar heviger
kleuren.
Maximaal gebruikt hij drie
tonen per kleur. Ik wil de
aandachtige kijker er ook op
wijzen dat Bemer zijn oplei
ding in de akademie duide
lijk laat weerspiegelen in
zijn vakmanschap. Hij ge
bruikt geen technische
hoogstandjes, de verf wordt
rechtstreeks met het penseel
op het doek gebracht.
Verder beperkt Bemer zich
niet alleen tot het canvas en
het paneel. Hij is ook ver
trouwd met zeefdruk, goua
che en andere grafische
technieken.
Zijn laatste evolutie bestaat
erin plexiglas, spiegels en
later minder bij de hand lig
gende materialen te betrek
ken in zijn werk dat zou
moeten kunnen leiden tot
monumentaal werk.
Luc Van Canegem is in bre
dere kringen bekend. Na
vier jaar akademie te Aalst
volgde hij twee jaar toege
paste lamst aan de Gentse
akademie. Zijn gevoelsle
ven drukt hij niet alleen in
schilderijen uit, hij is ook
een zeer begaafd keramie-
ker en momenteel waagt hij
zich aan het ontwerpen van
juweeltjes volgens de «ver
loren was» metode. Het gie
ten in edelmetaal laat hij
voorlopig nog aan vaklui
over. Van Canegem was in
zijn selektie vrij streng voor
zichzelf, van de tientallen
ontwerpen blijven er uitein
delijk maar 20 sieraden
over. Kan Van Canegem fijn
gestilleerd werk leveren, hij
ziet het ook monumentaal.
Zijn tableaux zijn vrij om
vangrijk. Hij zoekt het in de
wereld van de irrealiteit, de
droomwereld, het onderbe
wustzijn. De kunstenaar is
wars van moeilijke woorden
en te achterhalen teorieën
om zijn spontaan spiritualis
me te verklaren. De kijker
helpt hij liever niet, hij moet
het zelf maar uitvinden
vindt Van Canegem. Toch
kunnen we er niet onderuit
dat zijn werk surrealistische
trekken bezit. Hij kopieert
geen enkel gekende stro
ming uit het surrealisme, hij
brengt gewoon zijn eigen
fantasiewereld over op doek
zonder voorafgaande schet
sen te maken, wat de spon
taniteit en de geloofwaar
digheid maar ten goede kan
komen. Waar hij zijn droom
wereld vandaan haalt is vrij
eenvoudig te achterhalen.
Hij is een fervent hengelaar
en kan genieten van de rust
aan de waterkant, een pose
in het leven die hem blijk
baar in hogere regionen
brengt. Hij staat in bewon
dering voor de vis die, nadat
het zich laten verleiden
heeft door het lokaas, agres
sief wordt. Het is alsof de vis
het transcendente gevoel
zou hebben dat zijn uur is
gekomen. Vandaar de vast
stelling dat de vissen vrij
Vrijdagavond had de opening plaats van de tentoonstelling van 3 Aalsterse kunstenaars (CDJ)
strijdbaar op doek worden
gebracht. Mooie voorbeel
den zijn «onderwatersymfo
nie» en «blauwe droom». Te
vens is Van Canegem een
sterke kolorist, hij bezit het
gevoel voor harmonie en
weet de technieken goed te
gebruiken. In zijn keramie-
ken vinden we trouwens ook
de schildertechniek terug.
Om financiële redenen zijn
de skulpturen nogal klein
uitgevallen. Terug put Van
Canegem inspiratie uit zijn
dromen al hebben vroeger
bestaande Zuidamerikaan-
se volksstammen hem erg
geboeid. Deze veelzijdige
kunstenaar weet heel goed
om te springen met oxydes
en glazuren die hem werden
bijgebracht door twee grote
meesters in het vak, Moni
que Muylaert en Herman
Muys. Hun invloeden tracht
Van Canegem dan ook niet
te verbergen maar probeert
toch een eigen wereld op te
bouwen. Bekijk maar even
rustig de keramiek «opge
sloten». sober van kleur
maar vol expressie.
Iemand waarmee Van Ca
negem veel samenwerkte is
Emiel Van de Voorde. Van
de Voorde is technieker zo
wel in het beroepsleven als
in zijn artistiek wereldje. Hij
liep een paar jaar avond
school aan de akademie.
maar onbetwistbaar is Van
Canegem zijn grote stimula
tor geweest. Zijn enig stre
ven is het driedimensioneel
vormen. Een opkomende ge
dachte werd onmiddellijk in
iets wezenlijks omgezet. Nu
gaat Van de Voorde veel
subtieler te werk, en pro
beert een zekere symboliek
in zijn oeuvre te leggen.
«Het zekere weten» is mis
schien niet symmetrisch
juist maar de betekenis dat
zo'n beeld uitstraalt veegt
heelwat tegenargumenten
van de kaart. De drang om
«Nieuw Leven» schoot met «Harten Vrouw» viermaal in de
roos. De zaal «Dé Kring» was op de bewuste avonden wel
niet altijd tot de nok gevuld, maar zat toch steeds goed vol.
Al bij al bewees «Nieuw Leven» deze nieuwe produktie dat
ze heel wat in haar mars heeft, en in een tamelijk
pretentieloos blijspel amusement met kwaliteit kan vere
nigen.
«Harten Vrouw» (van W.D. zich te laten betrappen met
Home) vertelt het verhaal Molly Forsyth, zijn secreta-
van de bekende schrijver resse «die in de uitgeverij
Hugh Wolford, die met zijn van hand tot hand gaat». In
jongere vrouw T-iin een feite is hij heel wat anders
riant landhuis woont. Hij is van plan. en wil hij samen
een vrolijke, levenslustige met Molly, die ook in het
vijftiger, die echter een complot zit, zijn vrouw tot
beetje teveel opgaat in zijn inkeer brengen en jaloers
werk en zijn liefhebberijtjes, maken.
Liz, zijn romantisch vrouwtje Voor het doek valt zijn wij
die een grote behoefte heeft echter nog getuige van heel
aan genegenheid en kleine wat bijkomende verwikke-
attenties. neemt het hem lingen, spitse dialogen en
kwalijk dat hij zo weinig komische tot zelfs tragiko-
aandacht aan haar be- mische situaties. Ik denk
steedt. Sinds hun twee kin- hierbij vooral aan het eind
deren op de kostschool zijn. van het stuk. wanneer Liz
verveelt ze zich ook en be- besluit toch maar bij Hugh
gint ze zich meer en meer te blijven, zij daarbij in tra
door haar man verwaar- nen uitbarst en hij haar door
loosd te voelen. middel van een telefoontje
Op een avond, na het ge- bewijst dat Brownlow haar
bruikelijke spelletje Mono- reeds met Molly bednegt.
poly. bekent Liz hem dat ze Beiden zijn immers samen
een minnaar heeft, een ze- hort daarvoor naar het vlieg-
kere mijnheer Brownlow veld vertrokken. Hugh no-
(«de knapste man van heel digt zijn vrouw dan uit nog
Londen!»). Zij wil met hem maar eens het gebruikelijke
een nieuw leven beginnen, spelletje Monopoly te spe-
Hugh, die zeer veel van zijn len, en terwijl zij triest naar
vrouw houdt, wil beletten de dobbelstenen zit te kijken
dat ze door een impulsieve die Hugh opgooit, valt het
en onbezonnen daad een doek...
einde aan hun vijftien jaar Het decorontwerp (Roger De
durend huwelijksgeluk zou Cock), het decor zelf en de
maken. Hij smeedt dan ook requisieten. waarvoor een
een gedurfd plan en vraagt ploeg van 8 man instond,
zijn knappe secretaresse waren bijzonder verzorgd,
voor een paar dagen op be- En wat de regie betreft, die
zoek. Tevens nodigt hij zijn was in handen van Vik Moe
rivaal uit, John Brownlow, remans, een overbekende
dre reeds driemaal ge- naam in de toneelwereld,
trouwd is geweest. Hugh wil die instaat voor kwaliteit.
J.i? zogezegd een aanleiding Vik Moeremans. die zelf ook
geven om te scheiden, door acteur is. zorgde er boven
dien voor dat dit luchtige,
humoristische stuk met een
serieuze ondertoon, niet de
allures kreeg van een ordi
naire dijenkletser zoals er
twaalf in een dozijn gaan.
Ook heeft hij het gevaar dat
bij elk blijspel bestaat
namelijk te verzanden in te
nadrukkelijke cliché-situa
ties handig weten te om
zeilen. Hiervoor mogen we
hem echter niet alleen alle
lof toezwaaien, want de ac
teurs en actrices speelden
stuk voor stuk voortreffelijk
en zeer persoonlijk.
Vooreerst was er Roger De
Cock, alias Hugh Walford,
die bijwijlen wel moeilijk
verstaanbaar was. maar
zich blijkbaar danig in zijn
element voelde als de ro
manschrijver/grappenma
ker die plots zijn geluk door
de vingers ziet glippen en in
zijn wanhoop een gewaagd
plan bedenkt. Roger De
Cock wist heel goed de
scheidingslijn te hekken
tussen het tragische en het
komische, twee elementen,
in feite water en vuur, die
hij met elkaar wist te verzoe
nen tot een heel deugdelij
ke. vaak tragikomische ver
tolking. Hetzelfde gold ook
in mindere mate voor Mrs.
Gray (Rita Schockaert). de
ietwat sullige huishoudster,
die niet direct op de voor
grond trad. maar vanuit
haar positie op het B-plan
de zaal meer dan eens aan
het lachen kreeg.
Daarmee hebben we de ech
te. volbloed humoristische
personnages gehad. Dat de
rest van de acteurs eerder
realistisch hun ook minder
komische rol vertolkten,
spreekt ten beste voor zowel
de schrijver van het stuk als
de acteurs en de regisseur,
want de toeschouwers ble
ven geboeid luisteren als
het er eens wat ernstiger
aan toe ging, terwijl de ac
teurs zich ook niet dienden
te forceren om hen aan het
lachen te krijgen.
Nadia Morel (Liz Walford)
speelde immers zeer koel,
zelfs tamelijk hautain, maar
wist tegelijkertijd een zeke
re kwetsbaarheid te insi
nueren. En Luc Van Den
Broeck (John Brownlow)
hoedde er zich voor de ste
reotype playboy uit te han
gen een gevaar dat noch
tans met zijn rol verbonden
was. Hij koos voor een ver
smelting van de «man van
de wereld» met een eerder
jongensachtige figuur, en
acteerde met een zeer vlotte
nonchalance en levensecht.
Molly Forsyth (Myriam De
Vleesschauwer) ten slotte
kwam het minst uit de verf,
hoewel ook zij een person-
nage van vlees en bloed
naar voren wist te brengen
en niet bij een ééndimensio
nale vertolking hangen
bleef.
Zondermeer een vlekkeloze
produktie dus. deze «Harten
Vrouw» die door «Nieuw Le
ven» boven het vaak beden
kelijke peil van het doorde
weekse blijspel werd opge
tild. Dit was een komedie
met herkenbare, levensech
te figuren die niet ontaard
den in clichés; een stuk ook
dat voortdurend de tragi
sche elementen met de ko
mische liet wisselen of ver
smelten, zonder melodra
matisch of goedkoop boertig
te worden. Persoonlijk heb
ik weinig op met blijspelen,
maar van «Harten Vrouw»
heb ik genoten, evenals de
vele anderen die «Nieuw Le
ven» ten slotte met een lang,
gemeend en hartelijk ap
plaus bedankten.
P.B.
Nieuw Leven bracht knap toneelwerk (CDJ)
Van de hand van stadsgenoot Hendrik Strijpens. doctor in
de geschiedenis met een thesis over «Charles-Louis Jot-
trand, republikein, flamingant en strijder voor de Federale
Staten van Europa», leraar aan de Rijksnormaalschool te
St.-Niklaas, verscheen zo pas in een uitermate verzorgde
uitgave «Oost-Vlaanderen: Bouwheer van de 'staat'
België».
Bij de voorbereiding van de- een belangrijke inbreng
ze doctoraatsthesis werd de had.
auteur regelmatig gekon- Anderhalve eeuw terug
fronteerd met de schrijnen- werd de staat België «ge-
de dualiteit «progressieven - kreëerd», een schoolvoor-
konservatieven», dualiteit beeld van politiek en ekono-
die inzonderheid te Aalst, misch liberalisme. Een ab-
toch vaak een stad van ex- strakt begrip dat evenwel
tremen, zeer duidelijk tot toch aan reële streefdoelen,
uiting kwam. Zijn vele op- bekommernissen en verwe-
zoekingen in openbare en zenlijkingen van mensen
privé-archieven, binnen- en voldeed,
buitenlandse, in gedrukte De auteur vroeg zich o.m. af:
bronnen en mémoires, kran- hoe mensen uit onze stie
ten en brochures, leidden ken, Aalsterse families en
hem voortdurend naar doku- vooraanstaanden, zich in de
mentatie die hem quasi uit- woelige periode die de aan-
nodigde tot deze studie hef vormde van de heden-
waarin hij aantoont dat onze daagse tijd hebben ge-
bloedeigen provincie Oost- dragen?
Vlaanderen mag worden Hoe ze binnen een perio-
aangezien als medebouw- de van amper 40 jaar vijf
heer van de Staat België. opeenvolgende regimewis-
Als een fil rouge loopt door- selingen konden ver
heen het omvangrijk werk werken?
van zowat 270 pagina's Of ze een konkrete bij
waarbij uiteraard niet over drage hebben geleverd aan
één-nacht-ijs kon worden de oppositiegroepen onder
gegaan en dat verlucht is Willem I?
met tal van merkwaardige Hoe ze optraden tijdens
foto's en facsimilé's. do- de septemberdagen van
kumenten op zich zelf de 1830?
verhouding kerk versus Onderzocht wordt verder
staat, hun politieke strijd hoe het Aalsters «establish-
met dan inzonderheid op het ment» is ontstaan waarbij
vlak van onderwijs en kul- wordt gewezen op de rol van
tuur waarbij vanzelfspre- kanunnik Van Crombrug-
kend het St.-Jozefskollege ghe. De meeste Aalsterse
vertegenwoordigers hadden
het koningshuis in 1930 af
gewezen en zich uitgespro
ken voor regent Surlet de
Chokier wat hen duur zou te
staan komen. Kerk. adel en
vorst, het nieuwe establish
ment. traden drastisch op
tegen de Aalsterse ver
tegenwoordigers. Zij die
o.m. in Aalst de revolutie
hadden gemaakt, journalis
ten. demokraten en patriot
ten. werden door het nieuw
establishment geweerd en
uitgeschakeld.
Volledig antwoorden op bo
venvermelde vragen is van
zelfsprekend onmogelijk.
Daarom beperkte de auteur
zich tot de voornaamste fei
ten onder het Oostenrijks en
het Frans regime en be
steedde des te meer aan
dacht aan het Hollands regi
me. In dit verband brengt
prof ir J.B. Quintijn een we
tenschappelijke studie over
de Aalsterse chirurg J.F.
Kluyskens. Verder opteerde
de auteur voor het onder
wijs. De onderwijspolitiek
van Willem I wordt inder
daad beschouwd als een
van de voornaamste oorza
ken van het welslagen van
de omwenteling van 1930. In
Wegens het overgroot sukses van de tentoonstelling
«De Daensistische Beweging» die normaal op 19
november ten einde zou lopen in het Centrum voor
Kunst en Cultuur. St.-Pietersplein 9 te Gent werd deze
verlengd. U kan ze dus dit week-end nog meemaken
tot en met zondag 13 december. Deze tentoonstelling
werd gerealiseerd door het Daensmuseum en het
Archief van de Vlaamse Sociale Strijd te Aalst, in
samenwerking met de Werkgroep voor historisch
onderzoek van het Priester Daensfonds. Ze werd
uitgewerkt onder de auspiciën en met de financiële
steun van de stad Aalst en van de provincie Oost-
Vlaanderen.
U kan deze tentoonstelling echter ook meemaken te
Aalst zelf van 8 tot en met 31 januari 1982 in het
Stedelijk Museum Oud-Hospitaal, Oude Vismarkt 13.
Instanties of verenigingen die eveneens deze tentoon
stelling zouden willen inrichten kunnen hiervoor
schriftelijk kontakt opnemen met R. D'Haese, konser-
vator (DAVS), Kapellestraat 17 te Aalst (053-77.06.84)
of met de Dienst voor Kulturele Aangelegenheden
van de Provincie Oost-Vlaanderen, Bisdomplein 3 te
9000 Gent. LH
dit verband wordt dan ruime
aandacht gewijd aan Con
stant Van Crombrugghe,
destijds direkteur van het
bisschoppelijk kollege en
die in de strijd tussen Kerk
en Staat een beslissende rol
zou vervullen.
Verder werd onderzocht hoe
«de unie», het monsterver
bond van katholieken en li
beralen tot stand kwam en
hoe de machtsovername ge
schiedde met de invloed van
Brussel en Gent op het ar
rondissement Aalst.
Voor wat de septemberda
gen betreft werd Geraards-
bergen speciaal onder de
loupe genomen door Lie. J.
De Ro en voor Aalst steunde
de auteur zich op prof. dr. E.
Witte.
In de laatste 2 hoofdstukken
werd bewezen hoedanig on
derwijs en kuituur met de
politiek verstrengeld waren.
Kerk en Staat staan zoals
reeds gezegd centraal in de
ze studie.
Als oudste erkende loge van
België ging in 1764 «La Dis-
crète Impériale d'Alost» van
start met burgemeesters,
schepenen en industriëlen.
Met gekende families als Vi-
lain Xim. Van Langenhove,
Dommer en Desmet zou deze
de belangrijkste loge van
«Het Land van Aalst» wor
den toen paus en keizerin de
Jezuïetenorde afschaften en
kolleges tot staatsscholen
omvormden. In de periode
1787-1814 zoeken Kerk en Je-
zuieten steun bij hun katho
lieke logebroeders en bij de
adel die beide hun voorrech
ten zien ontglippen. Verzet
komt tot stand wat zal lei
den tot de Brabantse Om
wenteling. Dezelfde koalitie
zal leiden tot weerstaan aan
de ideeën van de Franse
Omwenteling en aan de
anti-klerikale politiek van
Napoleon. In de streek ver
vullen Moorsel en Affligem
hierbij een belangrijke rol.
Te Aalst voeren de Kathari-
nisten op het kulturele vlak
de forcing. In deze machts
strijd staan ze tegen de anti
klerikale leden van de ex-
loge Aalst die de zijde van
de demokraat Jan Frans
Vonck (Baardegem) kiezen
en de republikeinse idealen
aanhangen.
Tevergeefs pogen Kerk en
adel het Rooms-Katholiek
geloof in te schrijven in de
grpndwet van het Verenigd
Koninkrijk der Nederlanden.
Toen Koning Willem voor
zijn onderdanen neutraal
rijksonderwijs wil neemt
Aalst de leiding van het ver
zet met aan het hoofd Mgr
de Broglie en Van Crom
brugghe. Kloosterorden
worden opgericht zoals de
zijn fantasiewereld uit
drukken is zeer sterk,
neemt zelfs de tijd niet oi 1
schetsen. Hij werkt st J
vanuit een bepaald gege
op het ogenblik zelf
hij de drang voelt iets
moeten scheppen met
handen. En, de schepp
met de handen is bij
skulpteur tot nader or
nog steeds het belangriji I
gegeven om een uiteinde
resultaat te kunnen app
eieren.
Van de Voorde is zich
wust dat hij nog een lca
weg heeft af te leggen jJer]
tot een harmonisch geh
te komen maar de hardn ^ïde
kige wilskracht zal er 1 jjg v
toe leiden om steeds be ,er
resultaten te boeken.
Deze tentoonstelling is
te bekijken tot 20 decen l®0*1
alle werkdagen van 15 t< H-JfO
uur. op zondag van 10 tc uitw
en van 14 tot 18 uur. is ge
ben bael
tridp
t, i
rten
i me
i plc
tvelc
ila&f
zen
akte
tuut
eer
ilers
Dames van Maria te Ao JJes
en St.-Vincentius te Gij er
gem. Hun koninginnes!
wordt dan het ex-Jezuiet
kollege te Aalst dat m Ken:
buigen.
Ex-direkteur van het Kolle
organiseert echter het
zet, Willem I wordt verpli
zijn onderwijspolitiek te
ten varen en de Kerk
in de grondwet een bevc
rechte plaats. Tegensti
ders van het Belgisch ei
blishment worden uit L
schakeld en de patrioll
behoren tot de slachtoffei f
Door een betere partij-or -
nisatie komen de libera
van 1848 tot 1870 zo naf
naai als te Aalst aan [^j^.
macht doch na reorgani r
tie van de katholieke pa
in 1863-64 krijgen de libe
len een pil te slikken
worden liberale gemeen
bij
Mi<
scholen afgeschaft. Ia gge
de
hijs
van de schoolstrijd. Tej
liberale inspxinningen
het vlak van biblioteken.
neelvereniging «Voor T hey
en Vrijheid», muziekven ai
ging «Les Vrais amis goU
stants» en «Willemsfon
vinden de katholie gr
tegenzetten. Hun ma
wordt echter aangetast
socialisme en Daensisme en c
nog scherper is de reaktii Ven
de Vlaamse kwestie
vernederlandsing var
vrij onderwijs Rond
Daens. P. en L. de Bethi
R. Moyersoen. I. en E. 1
wens. Stracke en J. He
putte ontstaat een Vlaa
gezinde groep die
schrap zette tegen Woest Ene
Uit dit alles moet blijken
ook Aalst en zijn bewoi
een belangrijke rol heb l jjj
gespeeld en een bijdrt
geleverd hebben aan de
positie tegen koning Wil
I en aan de vorming van
Belgische Staat.
Enige twijfels hebben
toch over een tekst die
gens een voetnota uit
Aalsters stadsarchief
komen en waar we.
we in tempore non suspt
opzoekingen in die zin
den niets van terugi c
den. Of keken we er ovei
rspx
.•an
pne
ey
,weg
Ietwat onorthodox vin Ovt
we wel de plaatsing van
«copyright» en niet tradi kw
neel de interpretatie
«maitre-autel», term die:
maliter toch gebruikt
gewoon om een hoofdal
aan te duiden. Detailkri
uiteraard die aan de waa
van het werk niets afdol
U kan zich het boek
schaffen door storting
1.000 fr. op prk nr,
0097654-72 van E. Geukt
Gentsesteenweg 231
Aalst.
taa
8fe
acl
aid
