0
PATER
JOSEPH VAN DEN BROECK:
«IK WEET HET
MET MIJN HART»
BLAZERSKWINTET
«HARMONIA»
MUSICEERT SPEELS
NIEUWE TONEELKRING
THALIA AALST
SPEELT «HOERA,
'T IS EEN JONGEN»
«Die Goeie Hoop Jeugdkoor»
uit Zuid-Afrika te gast
bij Expressiegroep Vredon
Knap werk
in Belfortkrypte
8 -18.12.1981 - De Voorpost
s
Naar aanleiding van de geplande tournee 1983 van Expres
siegroep Vredon v.z.w., was van dinsdag 8 tot vrijdag 11
december II. het Zuidafrikaanse koor «Die Goeie Hoop
Jeugdkoor» te gast bij deze Aalsterse groep.
Vrijdag II december werd in de zaal «Jean Van Innis» (G- aanwezig om van echte
centrum, Nieuwstraat) de dichtbundel «Ik weet het met Oosters getinte gedichten te
mijn hart» voorgesteld. Deze bundel poëzie, geschreven kunnen spreken. Een voor
door pater Joseph Van den Broeck. kost 400fr.. wat geen beeldje: Psalm 84 (blz. 93)
cent teveel is, want de bundel telt bijna 150 bladzijden Onzeker gericht
boordevol poëzie. Bovendien komt de opbrengst van deze gaan mijn dagen,
bibliofiele en prachtig door de Lions Club Aalst verzorgde Soms
uitgave integraal ten goede aan het Dienstverleningscen- ketst wat hoop
tram «Levensvreugde». Pater Joseph Van den Broeck, die een genster licht
nu al sinds vele jaren werkzaam is temidden van gehandi- in het dovende duister
capten, vond juist daar de nodige inspiratie en moed om bijna niets.
«De weet het met mijn hart» te schrijven. En ik tast verder,
in mijn hart
poëzie die zelfs tegen de pen ontredderd
van de doorgewinterde kriti- de pelgrimsweg
kus moet opgewassen zijn. naar de mensen
«Ik weet het met mijn hart»
is dus een getijdenboek, dat
uiteraard bestaat uit vier
cycli: Lente (Vernieuwing/
Feest/Goede Week-Pasen),
Zomer (Vruchtbaarheid/Vol
heid). Herfst (Onrust/Wee-
moed/Onmacht) en Winter
(Verdieping/Verstilling). Het
is niet toevallig dat de sei-
het rijm betreft, hoewel er
geenszins sprake is van
rijmdwang: «Languit/de eer
ste zon/over de verse huid/
van ons gazon./En in die
«Die Goeie Hoop Jeugd- volledige parcour vast dat
koor» is evenals Expressie- gedurende het drieweken-
groep Vredon opgericht in durende verblijf van onge-
1980. Het is een privaat veer 75 Vredon-mensen in
lente/wil ik ^duiken/met' heel zan9koor uit Swartland en dit grote land over de plas,
mSn hiüd/en Sn/Kt de West KaaP' dus aan de "I gevolgd worden. Dit alles Jan Caudraon aanwe2ajg. die
voorjaarskruid/in gras en Zuidpunt van het vasteland gebeurt insamenwerkmg tussen twee vergaderingen
haag/en struiken, (bis. 15) A,r'kt He' ko°r 's sa' T H AWke
Mi) persoonlijk stoort het mengesteld uit jongens en «Suid-Afnka
rijm hier een beetje, ik vind meisjes van
verbleven zij twee dagen te
Aalst en twee dagen in het
Dommelhof te Neerpelt. Te
Aalst werden vier optredens
verzorgd, drie voor de leer
lingen van verschillende
VTI-afdelingen, en een voor
de gastouders. Op deze laat
ste voorstelling was ook
Volksvertegenwoordiger
Doordenkertjes
Eric D"Haese, voorzitter van
de Lions Club Aalst, stelde
in het kort pater Van den
Broeck en zijn werk voor. Hij
vroeg zich af of de titel «Ik
weet het met mijn hart» niet
refereert naar de werkelijke
identificatie van de per
soonlijkheid van de auteur.
Verder stelde hij dat deze
«doordenkertjes» een belij
denis vormen van een reli
gieus mens die getuigen zoenen in deze volgorde ge-
van een ontroerende een- rangschikt werden. Met me-
voud en een authentieke le- taforen die haast enkel uit
venshouding. Ook wees hij
erop dat de bundel door zijn
introverte beschouwing en
transpositie van de harde
werkelijkheid in feite een
getijdenboek is.
Vervolgens kwam pater Van
den Broeck zelf aan het
woord, die duidelijk verle
gen was om zoveel belang
stelling. Hij vertelde op een
zachte en nadenkende wijze
dat de bundel op initiatief
van de Lions Club tot stand
is gekomen, en dat zulks
een hele ervaring was voor
hem Zelf heeft hij nooit ge
schreven met de bedoeling
literatuur te plegen of uit te
geven. Op de vraag waarom
hij dan wel schreef, ant
woordde hij dat zijn gedicht
jes gegroeid zijn uit een in
nerlijke noodzaak, uit pijn
ook, en uit lijden.
Ten slotte werden er enkele
gedichten uit de bundel
voorgedragen door Rita
Jonckheere, Frans Hen-
drickx (fluit), Louis Van der
Paal (spinet) en Jan Welle-
kens (cello) zorgden voor de
muzikale omlijsting met
werk van Bach en Vivaldi.
Dat het optreden van deze
mensen door het talrijk op
gekomen publiek gesmaakt
werd, bewees het gul en
hartelijk applaus achteraf.
Méér dan doordenkertjes
Pater Van den Broeck be
weert dat zijn werkjes in fei
te enkel eenvoudige door
denkertjes zijn, geen grote
literatuur. Meestal vind ik
soortgelijke uitspraken ta
melijk verdacht, omdat de
auteur zich op die manier
vaak wil wapenen tegen de
literaire kritiek. In dit geval
was mijn argwaan echter
ongegrond: «Ik weet het met
mijn hart» bevat inderdaad
een aantal simpele door
denkertjes, maar tevens ook
de natuur geput zijn. neemt
pater Van den Broeck ons
immers mee op een kleine
wereldreis doorheen de vier
seizoenen, maar deze reis
wordt niet beperkt tot een
blik geworpen op deze sei
zoenen en het wisselen er
van: tegelijkertijd neemt hij
ons immers ook mee op een
levensreis (kind-zijn, jeugd,
volwassenheid, ouderdom)
en op een reis in de wereld
van de emotie, het gevoel.
Op die manier worden deze
gedichten polyinterpreta
bel, hoewel zij de eenvoud
zelf zijn, dankzij de rake me
taforiek. Dit is een niet ge
ringe verdienste. Met ande
re woorden: de lezer hoeft
het gedicht geen tienmaal te
lezen om te weten wat erin
staat, en nochtans zal hij er
steeds weer naar terugkeren
en er ook altijd nieuwe din
gen in vinden, wat meteen
het kenmerk is van goede
Vele gedichten in deze bun
del benaderen soms zeer
dicht een eerder Oosters ge
tinte filosofie of vergis ik
mij door de zo nadrukkelijk
aanwezige natuur-symbo-
liek? wat tot uitdrukking
komt in vaak aforistische
verzen: «Geluk is een woord/
zonder adem/tenzij/Uw
adem/in mij/leven ver
woordt.» (blz. 62) Belangrijk
hierdij is dat pater Van den
Broeck dit duidelijk niet
heeft geschreven uit effect
bejag. of omdat de Japanse
haiku (drieregelige, aforisti
sche gedichtjes) onder de
huidige dichtersgeneratie
nu eenmaal in de mode is.
Pater Van den Broeck
schrijft géén haikus of sen-
rius. daarvoor is zijn ver
woording te persoonlijk en
tezeer op het gevoel gericht,
en bovendien is zijn christe
lijke levensvisie ook te sterk
en naar God.
Verder leunen andere ge
dichten dan weer dicht aan
bij wat hier in Vlaanderen
(en ook elders) doorgaat
voor de nieuwe romantiek.
Vele gedichten in deze bun
del zijn zondermeer roman
tisch te noemen (misschien
omdat ze zo sterk op het
gevoel gericht zijn) en dan
toch weer niet, omdat de
auteur deze emoties té per
soonlijk verwoordde om in
één of ander vakje onderge
bracht te kunnen worden:
«Een vroege herfst met kilte
en mist./ In welke streek
werd ik vergeten./Ik heb de
grote trek gemist./De winter
ligt reeds uitgemeten./De
zon wordt straks gekist»,
(blz. 80)
Uiteraard is de bekommer
nis van pater Van den
Broeck met de gehandicapte
mens en een neerslag van
zijn jarenlange ervaring,
werken en mede-leven met
mentaal gehandicapten ook
tastbaar in deze bundel
aanwezig. Deze thematiek
is functioneel in het geheel
van de bundel verweven.
'Het volgende gedicht (blz.
73) wil ik u niet onthouden:
Jij danst met de zon
en belijdt
uw vreugde in het leven.
Want aan u
is het paradijs van de wind
en he» feest van de bloemen.
En huil ik soms
om dromen in u verloren...
wij maken
samen ons geluk.
Ik weet het met mijn hart
Kritikasters hebben het in
recensies steeds over het zo
genaamde «dichterlijke mé
tier». waarmee zij zich af
vragen of een werk artistiek
wel verantwoord is. De uit
gave van deze bundel is
echter reeds alleen al door
het sterke, menselijke enga
gement te verantwoorden,
door de gevoelsrijkdom die
erin tot uiting komt. de spre
kende eenvoud. Niettemin
meen ik dat pater Van den
Broeck gerust een dichter in
de ware zin van het woord
mag genoemd worden. Ik
denk wel dat zulks duidelijk
moet zijn wanneer wij de
aangehaalde voorbeelden
lezen. Af en toe waagt hij
zich echter wel te ver wat
met de S.U.G., wat betekent
Uitruilgroe-
vèrschillende pen». Wij zouden zeggen:
scholen uit deze streek. We- Culturele uitwisseling tus-
kelijks wordt daar in hun sen groepen. De tournee al-
vrije tijd geoefend. De kinde- daar centraliseert zich rond
ren rijden wekelijks honderd twee grote centra, de Kaap
tot tweehonderd kilometers en het 1.500 km verder gele-
om te kunnen oefenen, en gen Johannesburg. ,ioiu ,„U111U111W1|1X
zoals ook het u en Ui door dit slechts met een groot Tijdens de vier dagen dat bstréf,, kwam trouwens dui-
doel voor ogen, nl. in het Expressiegroep Vredon de de|jik tdt uj,ir,g ,oen het koor
koor hun streek mogen ver- voogdij nam over de groep
tegenwoordigen in het bui-
het ook minder opportuun
tweemaal hetzelfde rijm
woord in een dergelijk kort
gedicht, dat overigens heel
goed meevalt, te ontmoeten.
Maar dit soort dingen
door toch de kans aangreep
om even langs te komen om
de vrienden uit Zuid-Afrika
een bemoedigend woord
toe te spreken en namens de
stad een klein geschenkje,
een stadsplakket, te over
handigen. De verbonden
heid, voornamelijk wat taal
elkaar gebruiken voor één
persoon blijft wel beperkt
tot enkele randgevallen.
spontaan een perfecte j
voering bracht van i
«Vlaamse Leeuw».
Na hun verblijf in Belgiè, vi l0p f
5 tot 18 december, reist
groep nog verder naar N lUns
derland om de laatste dag l®:?™
van hun tournee zonder c fa"e
tredens door te brengen jnrjcf
het prachtige landschap v !jQiaa,
Zwitserland. °e|™
Het was voor Expressi ^eet
groep Vredon een aangen en
me belevenis kennis g 'vorjq(
maakt te hebben met de wjnj
Zuidafrikaanse ambass
deurs die een stukje van hi
kuituur en ook van de w dod
reldkultuur naar ons ov< h iH
brachten. Wij kunnen di mjn
ook met hun woorden allee „..gii
maar zeggen: «Ons oprec j jf
te dank vir hul samewerkir;^
Dit wort opreg waardeer.»
Ro s mer
Om te besluiten
tenland. Alle onkosten wor
den zelf gedragen door over-
Om de voorstelling van de >1 tonserten te geven het
bundel te besluiten bedank- verkopen van hun plaat en
te Eric D'Haese de artiesten
die bereidwilling hun mede
werking verleenden, alsook
de Generale Bankmaat-
schappij en het personeel,
en natuurlijk de aanwezi
gen. Wij willen besluiten
met te stellen dat «Ik weet
het met mijn hart» niet al
leen een aanrader is voor de
poézieliefhebber, maar ook
voor ieder die nog wil en
kan «weten met het hart».
Zelfs een leek op poëtisch
gebied kan van deze gedich
ten genieten, dankzij de di
rectheid en de sprekende
eenvoud. Bovendien doet ie
der die deze bundel koopt
ook daadwerkelijk en direct
aan sociaal werk, want
zoals gezegd komt deze
prachtige uitgave integraal
ten goede aan «Levens
vreugde».
Pater Van den Broeck is niet
onmiddellijk een nieuwe
Gezelle, hoewel hij veel ge
meenschappelijke kenmer
ken bezit met deze Vlaamse
priesterdichter (zoals de
eenvoud, de natuur-metafo-
ren, de «levensvreugde» die
zeer tastbaar en dus in feite
tweeledig in dit werk aan
wezig is!). Maar. om een be
kende Vlaamse schrijver te
parafraseren: beter een eer
ste Van den Broeck dan een
zevenenveertigste Gezelle.
Wie ondertussen interesse
mocht hebben in dit prach
tig uitgegeven werk. kan
contact opnemen met Oli
vier De Landsheer. Keizer
lijk Plein 6 (Aalst) of «Le
vensvreugde». Home Char
les Callebaut,
straat 201 (Aalst), of even
bellen: 053/21.60.07 De prijs
bedraagt 400fr.. wat uiterst
weinig is voor deze biblio-
i van
geme
programma's en door dona
ties te ontvangen.
Aan een toer naar het bui
tenland is naast de ontspan
nende kant ook een opvoed
kundige kant verbonden, nl.
het kennis maken met vrien
den uit andere landen en in
die landen al het schone te
mogen aanschouwen.
Voor de 36 geselecteerde
koorleden uit de 500-koppen
tellende groep was het be
zoek aan België een aange
name belevenis, die zij niet
vlug zullen vergeten. Dit te
meer daar Expressiegroep
Vredon die in 1983 een tour
nee maakt naar Zuid-Afrika
o.a. de gast zal zijn van dit
jeugdkoor. Tijdens hun ver- Lj-
blijf te Aalst stelden beide Volksvertegenwoordiger Jon Coudron tijdens zijn redevoering naar aanleiding van het bezoek \j
bben
groepen trouwens reeds het «Die Goeie Hoop Jeugdkoor» aan Aalst. (CDJ)
Belangrijkste moment vau
de avond is de kreatie
3Ed
«Kwintade» van de Aalsti
naar Freddy Van Laer. eet 1(ee^
ste prijs voor harmonie coi
trapunt en fuga. hoger dip eneer
loma voor klarinet, direl
teur van de muziekakad
mie te Jette. zoals zijn
den lid van de muziekkap
der Gidsen, en niet aan. zi) s j p
proefstuk als komponist.
Raymond Burton (fluit), Francois De Ridder (hoorn), Fran- De blazers amuseren zich «Kwintade» is de sam
$ois Schollaert (klarinet), Lucien Schollaert (fagot) en Wil- kostelijk, de toehoorders voeging van kwintet en
liam Spitael (hobo) zijn leden van de muziekkapel van de niet minder.
Gidsen, een waarmerk dat borg staat voor muziek van Eenzelfde geluid in het m
niveau. Ze besluiten samen te musiceren en vormen een tweede deel. Jacques Ibert - (aub)ade - (seren)ade. Hi are
blazerskwintet. Kwaliteit is voorhanden: het zijn allemaal is zoals Van Gogh niet in
eerste prijzen. Materie voor een goed koncert ook: die een vakje te stoppen, niet
groeit welig, niet alleen bij Mozart of Weber of Danzi. maar onder een of ander -isme te
plaus
,eJj St€
,1 schij'
dezt
tha
ook in de twintigste eeuw.
Melomanen wellicht ook: gebekt is, niet echter op
maar die zijn in Aalst blijk- zichzelf aangewezen, maar
baar alleen te vinden als zich inpassend in het
een koncert wordt aange- geheel.
kondigd onder het etiket van Danzi en Beethoven die
een serviceclub of als onder- het programma openen, lo-
j- kW™ deel van het festival van pen samen op de weg van
„,'ucht werd Vlaanderen. Pech dus voor de vroeg,amantiek: ,onge
"r"1 Frangois Schollaert en zijn mensen vol dromen, gevoe-
vrienden dat niet meer men- lig, maar zonder littekens
sen deze unieke kans heb- nog Zonder sporen van
ben benut om kennis te ma- wanhoop en pijn zingen ze
ken met een vorm van intie- hun opgewekte wijs. De fi-
me muziek die onbevangen nale bijv. van Danzi s kwin-
den telt en verlucht werd
met verfijnde
van Raf Cleeremans.
Patrick Bernauw
vangen. Dat hij geestig en
spits is blijkt niet alleen uit
een boutade van hem over
de definities van het genie:
1% d'inspiration. 99% de
transpiration, maar ook uit
de muziek die hier klinkt:
Franse charme. Franse
klaarheid. Franse zon.
Five dances van de En
gelsman Denes Agay dra
gen in zich het koloriet en
het ritme van hun naam: een
cijfer vijf sjaeelt een essen v
ële rol: er zijn vijf blazers,
is anderzijds de kwint c
toonafstand.
Maar genoeg over de tea
nische kant. De intrade
plechtstatig en wordt
volgd door een allegro ra
jazzelementen. Dat aubaó
morgengroet betekent bliji J
uit het hoornsignaal dat a Itrfkt
doemt vanuit optrekken «cfK
nevel. De serenade laat i tal e<
een ostinato uitsterven* ongf
natuurgeluiden horen.
Kunst moet iets losmake jj hu
polka weggeslop>en bij Pro- aanspreken, wakker schu ^er
den. in de ban houden. o« "K?01
is en een eiaen taal spreekt.
Aalst heeft er weer een toneelkring bij. Net nu deze vorm
van ontspanning in onze stad zo goed begint te lopen.
Denken we maar eens aan de overvolle toneelkalender de
laatste maanden. Dat verschijnsel is overigens al een paar
jaar aan de gang en net dat was één van de stimulansen
om ook mee te stappen in de toneelboot. Thalia werd
opgericht.
Op 2 september 1981, kwa
men wij, een paar oudleer
lingen van het koninklijk At
heneum. bijeen om één van
we iets groter op te zetten:
een heus toneel: onbewerkt,
maar minstens even grap
pig; een dolle klucht dus. Na
lang aarzelen werd het
Mozart heeft talloze sere
nades en divertimenti ge
schreven voor een bezetting
als die van «Harmonia». Je
Waarover gaat het stuk nu? kan uren luisteren naar het
Henny en Waldeman Weber lustige gestoei, het frivool
vieren vandaag hun eerste gebabbel, de ernstige wij-
huwelijksverjaardag. Hun ding ook die eruit spreekt,
plan om deze dag gezellig Maar ik kan evengoed naar
met z'n beidjes door te bren- Kurt Weill verwijzen of naar
gen, valt al gauw in het Paul Hindemith die in een
water, wanneer een tele- moderne taal vervreemding
gram de komst meldt van en wanhoop en onvrede
Henny's ouders, die niets kunnen suggereren, maar
anders wensen dan zo vlug ook spot en karikatuur
mogelijk een kleinkindje in ------•
hun armen te houden. Later Een fagot heeft iets houte
de voormiddag wordt rigs, een timbre dat droog
klinkt en daardoor vaak iro-
„„irj»,,, -r cht door een vroegeIe rrisch oi parodiërend. De
oudleerhngen, veel oudleer- medestude„i uit Heidelberg klarinet kan giechelen maar
die hem ervan op de hoogte ook droefgeestig zijn. De ho-
brengt dat een ongewenste bo is verwant met zijn oude- netjes in mekaar passen en
iAn nio tolkanc waor v»rmccon
figuur hem net op deze dag
Atheneum (waarvan enke
len ons nu ook al gesteund -
hebben) en uiteraard ook op Waldeman onverwacht op-
AAennht Hnnr oon trrnonerp
onze oude en stoute dromen «Hoera t is een jongen» van
te verwezenlijken. We wis- Arnold en Bach, een moei
ten overigens heel goed dat lijk stuk maar voor begin-
het erg moeilijk zou worden ners de uitdaging waard, en
vooral erg dankbaar om te
spelen. Misschien wel ge-
'aagd vooral nu ook de pro-
lingen. We staken van wal;
samen met een semi-ama-
teuristische regisseur pro
beerden we ervan te maken
wat ervan kon gemaakt wor
den. Ondanks alle moeilijk
heden o.a. gedwongen
forfaits van enkele mede-
tet in re heeft de schalks
heid die opduikt in de figuur
van Strauss Tijl Uilenspie
gel en Beethovens vijf stuk
ken voor mechanisch orgel
(in een bewerking van F.
Skowronek) hebben niets
gemeen met de mistroosti
ge. stugge, gesloten man
die hij achteraf is geworden.
Het blazerskwintet «Harmo
nia» vertolkt beide werken
zoals de auteurs het wellicht
zelf graag hadden gehoord:
heel subtiel, heel fijnzinnig,
met kleine, rake toetsen.
«Rengaines» betekent
«deuntjes», een etiket dat
volkomen de lading dekt De
Belg Andre Souris die het
werk schreef, heeft er een
reeks korte stukjes van ge
maakt die als een puzzel
kofieff. éen exotische bole
ro, een wals die van de
hand van Stravinsky zou
kunnen zijn. Geen moeilij
ker vak dan humoristisch
zijn. Hier slaagt «Harmonia»
met brio.
,vsa.„a. Freddy Van Laer i
«Harmonia» bereikten me d{
dan dat: ze wisten te boeie ^pon
En welke Muze droomt draf
niet van?
W.DJ
het y
daai
ikeer
Bit
lente
ende
haal
al op
om in zo een drukke toneel
periode een plaatsje op te
Een uitdaging dus.
maar die namen we graag gressieve toneelstijl enorm
met beide handen aan. veel veld wint in Aalst en
Waarom hebben we dan we dus nogal eens werden
toch onze wil doorgedreven? beschimpt omdat we «patro-
Wel, uit heimwee naar de nage-toneel» zouden gaan
goeie ouwe tijd: de huma- spelen. Ook daarom namen
niora in het Atheneum. Toen we de uitdaging aan; pro
immers werd en wordt er gressief toneel kan net zo
overigens nog steeds elk goed patronage zijn en «ge-
met een bezoekje wenst te
vereren. Die medestudent is
de oorzaak van een heleboel
misverstanden en narighe-
spelers toen we al een goeie ^9'ÜP'
maand aan het repeteren 0hen geblazen...
waren - deden we verder. J00- »>0' vergeten: de speel-
Het resultaat kan u dit wee-
kend zien in zaal Sint Anna. '9 00 0°0d09 decem-
Roklijfstraat te Aalst (aan de b0'- '0lk000 20 UUI
Boudewijnlaan en de Sint °v?"ds
Anna kerk). We treden op
vrijdag, zaterdag en
telkens om 20 um.
zaal Sint Anna,
non nn Roklijfstraat Aalst. Kaarten
„ndnn moeten niet noodzakelijk op leybal- of een voetbalploeg:
y voorhand besteld worden. «lk individu soeelt zoals hn
re broer, de schalmei, en die telkens weer verrassen
heeft een pastoraal karak- door een pointe, een eige-
ter. De fluit kan opdringerig naardige coda. wat couleur
zijn, maar ook bescheiden locale, een brok heimwee
en omfloerst. De hoorn naar het cabaret van tussen
draagt in zich de sfeer van de beide wereldoorlogen,
het woud, de roep van de Souris weet blijkbaar wat
verten, iets van de oneindig- dansen zijn, kent hun ritme
heid. Op mekaar afgestemd en kleur. Hij bewerkte re-
zijn het vrienden die dialo- naissancecompomsten als
geren, inpikken, luisteren. Gervaise en Susato. luister-
antwoorden. Een bla- de aandachtig naar de dui-
zerskwintet is als een vol- velsdans uit Stravinsky's
-r---0 «Histoire du Soldat» en
ëik*in"dividu speelt zoals hii ademde de Parijse lucht in.
TENTOONSTELLING IN AALST
jaar een schoolfeest gehou
den, waar alle leden van
Thalia ooit aan meegewerkt
hebben. Wie één van deze
schoolfeesten gezien heeft,
weet dat het niveau ervan
woon» (patronage) toneel
kan ook goed gespeeld zijn,
temeer daar patronage veel
te maken heeft met de ma
nier waarop wordt gespeeld
en weinig met het stuk zelf.
5pP
erg hoog was. Denken we Vol moed gingen we aan de
maar even aan de choreo- slag. We waren in het begin
grafiën en dansjes, maar
vooral aan de gewaagde to-
nog met ergi weinig, maar
stilaan groeide de belang-
neelstukjes waarin de klas- stelling. Voor de toekomst
sieke drama's van Shakes- hopen we trouwens beroep
peare gewoon verkracht te kunnen doen, niet enkel
werden door lachsalvo's, op oud-leerlingen, maar
Door het succes dat we vooral op leraars, oudle-
daarmee hadden, besloten raars en personeel van het
Een werk van De Smet, een braaf winterlandschap. (CDJ)
Oude kant achter glas, een kunstwerk op zichzelf. (CDJ)
Nog tot 20 december kan men in de Belfortkrypte het werk
gaan bekaken van drie Aalsterse kunstenaars. Luc Von,
Coneghem, André Berner en Emiel Van de Voorde stellen;
keramieken, schilderijen en juweeltjes tentoon. (CDJ)
