Kaalst in i98i:
HET WORDT EEN MAT JAAR!
[UZIKAAL GEBEUREN 1981:
:IGEN GELUID PRIMEERT
IHET JAAR VAN DE VALKUIL
Filmjournaal
t wXchT^dTMiS SrrJorïïT^ ?-**>*
r:8te"•„.w'calH&"
De Voorpost - 25.12.1981 - 15
Vaughan-Wilüams.
En daarnaast? Voor mij was
het absolute hoogtepunt van
dit concertjaar het Julian
Bream Consort. Ik denk hier
1st is son stukje Vlaanderen. En wie Vlaanderen zegt, Aalstenaar via de muzieka-
>nkt aan particularisme. Zingt een Aalsters koor, dan cademie) speelden op blok-
imen (en daar heb ik alle begrip en sympathie voor) fluit verrukkelijke madriga-
tnilie en vrienden en kennissen in dichte drommen naar len en nachtegaaltonen in
■t gebeuren. Nodig daarentegen het Lemmensinstituut de Sint-Jobskapel. ««««««a
It, zeer begaafde en talentvolle mensen, en je moet je Laureaten van de muzieka- „ar^r ot
im werken om uit de rode cijfers te komen. cademie gaven bewijzen JO r is
Hij begon smn.n met Gas- hlm
ton Do Cock (ik weet niet f"* ^?e,.gh»,d
wie de eerste steen leade Van Saeys ceI1° m Bruchs
,d® «Kol Nidrei» en de steile op-
van het bouwwerk) aan een r
laar nog een ander, bijna
adoxaal verschijnsel
>et zich hier voor. Zet een
grote naam op je program
ia en je hebt een lijmstok utopie als Haydns «Schep- Jacobs. Daar
ij de hand. Vol ontzag (dat ping,. Zij kneedden respec- S® Mozort van getLU,gen-
seft onze geschiedenis van UeveUjk «Pro Musica. en 21)11 80110,6 voor 10001 en
inderdanigheid en onder-
'orpenheid ons geleerd) ko
men de vogels er in een
Ijrlucht op ai. Lagoya bv.
met recht en reden,
to'n lokaas. Zet echter Kris-
i^tiaan Van Ingelgem aan het
gorgel met een kleurrijk pro
gramma en je vindt alleen
vat witte raven in de kerk.
Waarom?
lerst even de titel verklaren
1 wat losse ideëen bij de
xmcerten die ik beleefde, norstem.
piano was verfijnd kant-
tHalleluja» tot een soepele werk"
materie, bespeelbaar door Het van dezelide mu-
geen vluchtige uitdrukking
maar latente pijn. De denk
aan Morley en John Tear:
hoe doorleef je levensvreug
de, vocaal en mimisch?
Bachs suites voor cello
staan of vallen met de per
soonlijkheid van de vertol
ker. Wat Dobrinsky ervan
maakte, is goed voor de ge-
<&SL riekacadenüe venaste on!
naar Ano ïari Lysobefli. D. der leidi v(m Hennmi
had hot geluk o,bi) te zijn en slagmulder door een tel-
heb leren besetten wat ge- kens weor „„gepast kolo
maal betekent, hoe een lijn, lle, ln Brahms' .Uebenslie-
een stem wordt uitgebouwd derwalzer»
tot een complex harmo- Van .Laat' blijde weergal-
rnsch geheel. Tijdens de men. onder Karei Van Daele
eerste repetities voelde ik hob it ÏOoral Cererols ont-
me ontevreden: zo schraal, houden, kloeke, romaanse
zo saai bijna klonk onze te- klankzuilen, Perez' .Tene-
Wie leemtes ontdekt, moet dacustemmen"1^6 brae. 'actae saat», gloeiend
■ich vooralsnoa niet erae- 2Ï. ™dere stemmen bij- van intensiteit en Gastoldi's
Wellicht vindt hij zich-
telf terug bij mijn vriend
É.C.
ti, venite» uitgepuurd tot de
te het weefsel groeide, steeg stem van kamerkoor.
hier eiaen aeluid nri tS kmU""1 R'«" Krc"> eigen
nier eigen genua pn- beleven en uitvoeren. - 3 -
peerde, strekt onze mensen
w.
de koorzangtomooien
ivestigden «Cantate Domi-
_j» en «Halleluja» hun kwa
ntiteiten. Ik herinner me ener
zijds «Nisi Dominus» uit de
grandioze Mariavespers van
Monteverdi, anderzijds
Fieuws «Lied m» met zijn
gedurfde harmonie.
Louis Van der Paal vinden
Maar we hadden het over
Louis Van der Paal. Niet de
minste van zijn prestaties is
land. Mozarts motot «Exsul-
tate jubilate» biedt ruimte
voor schoonheid, gevoelig
heid en zuiverheid. Ze heeft
de kans met overtuiging ge-
de opname op plaat van grepen.
Bachs «Wohltemperierte En wat Aalst betreft, nog
Klavier» technisch gaaf lokaal gekleurde, wat
maar ook muzikaal af. En bij chauvinistische opmerking:
Bach is dit geen spelletje. hier ter plekke ^tten genoeg
Kristiaan Van Ingelgem en koren om te realiseren wat
zijn ploeg vestigen stilaan in de Brusselse Sint-Mi-
vlrrlrlran 6611 altijd gemakkelijk chielskathedraal gebeurt:
ZrrSS ui, .0 bouw.» en vol te hou- kzons van misSTe
de Russische cellist Mark certen^p LnSa^lSt' f"8 koorl6ven naar buj,en
Dobrinskv in de kaoel van iuf _T- op zondag in bint- toe wat meer uitstraling
de SïciSen e£br aZ MartlllU8' belangstelling geeft. denk aan een zon
Oapucijnen en bracht met m verhouding tot de dagvoormiddag in oktober
inspanningen, maar wie er
is, waardeert.
JDlUy. 1UJ LUlltk
de Russische
S Dobrinsky in di
de Capucijnen
daar o.m. Bachs concerto
toot clav ©cimbel in Ita
liaanse stijl met
en tedere glans.
">nen Marcel Ketels en Patrick
Laureys (ze zijn min of meei
toen het kamerkoor van de
muziekacademie Mozart
zong en het Worchesterkoor
eenheid met zijn instru
ment en zijn muziek dat hij
de mensen in zoutzuilen van
luistergenot verandert.
Alexander Lagoya toverde
uit zijn gitaar een brok
Spanje: zangerigheid, felle
kleuren, scherp licht. En wie
kan zijn innemende be
scheidenheid en zijn vertel
kunst vergeten?
Het Quatackerkwartet
speelde Dvoraks «Ameri
kaans kwartet» als waren ze
zelf van Slavische oor
sprong. Zo temperamantvol
was hun spel.
Het Nederlands Kameror
kest bewees eigen tijd en
eigen land een grote dienst
door Lex Van Deldens «Triti-
co» te propageren. Dit no
tenbeeld is het penseel
waarmee Chagall schildert
en de taal die Lucebert ge
bruikt, niet in dienst van de
schoonheid, maar echt en
aangrijpend.
Valt hier één conclusie, één
lijn te trekken? Kort en bon
dig: er is een akker vol ta
lent in Aalst en we moeten
met onze beperkingen qua
infra-structuur naar de ka
mermuziek toe.
W.D.B.
I Als we de archieven weer bovenhalen, zie je bijvoorbeeld Pro Arte, een der oude mu-
dat je in Aalst tijdens het jaar 1979 nog de keuze had tussen ziekreuzen liet in april de
44 concerten (de beiaardconcerten niet meegerekend). De jonge Musici Academici met
al dan niet vreugdevolle muziekavonden van het gezegen- Sprïnguel in de feestzaal
joutjde jaar 1981 zitten nog niet allemaal in de optelstatiestiek, aan het woord. Springuel
maar dit aantal halen we zeker op geen straten na. De stak met een Plainte van
valkuil daagt overal op, zelfs ln de notenwereld, de zeis Couperin al wat in de eerste
wordt overal ingezet. Nu ja. teveel gras is ook niet alles... maanden van 1981 gebla-
|l. Wat verdwenen is (of wat gaan. Misschien zegt de da-
nog is, maar niet meer op tum 20 maart je zo op het
•t podium te bewonderen), eerste gezicht niet zo veel
Middagconcerten: na ja- meer. maar op die dag kon
Iren aftasten en lege stoelen je voor het eerst in weken
iDen heeft directeur Streu- naar een concert, of beter
naar 4 tegelijk. Het is een
(tief aan Dirk Maertens gege- klein voorbeeld van wat je
ren. Daarmee verdwijnt een met een minimum aan coör-
uniek gegeven, dat merk- dinatie en een cultuurkalen-
waardig genoeg wel in der bereiken, of beter niet
Brugge en Gent succes bereiken kan. Eén troost, als
oogstte, maar in deze stad we binnenkort weer grondig
nooit een centimeter hoog moeten gaan inleveren kun-
ran de grond raakte. Het nen ze ons die kalender
blijft een raadsel, hoe dit nooit meer afnemen, want
aanbod met vooral jonge we hebben er nooit een
professionelen, die muziek gehad,
maakten dat boven het eeu
wig schabion uitraakte, met Grote culturele manifesta-
toegangsprijzen die onder ties worden meer en meer
het levensminimum bleven. h®l gebied van Service-
aooit de talloze jonge musici clubs. Niet zelden daarbij
tan deze stad over de vloer j®« dat ze met 1 mamfes-
kregen. tatie, een reuzegrote naam
de zaal of de kerk volhalen.
Concentus Musicus: na een ®'j ,de v5»<» nieuwkomers
druk 1979, een uiterst rustig Kamer). Ze heb- De Aalsterse koren zetten doorstaan.
zen. gestreken of gezongen
was in de schaduw.
Een sterk afgeteld Jörg De-
musprogramma met zwaar
beladen Beethovennoten
bleef nog na maanden
tegenstrijdige bedenkingen
oproepen.
Een randverschijnsel zijn de
Wedstrijden. Zo was er de
Prijs Willy Van der Meersch
voor violisten. Uitsluitend
Aalstenaars zaten in de
zaal. Op het podium heerste
burgemeester D'haeseleer
als enig autochtone inwo
ner. Hij gaf de cheques aan
de vreemde eenden uit de
bijt.
En dan wat er ook de Ste-
phan de Jonghe-Stichting,
de stilste Stichting uit de
stad. Ze gaf prijzen en beur
zen zonder dat je het zeven
keer in zeven reclamebla
den moest lezen.
komt een leeg afwach- 15011 e"c Bun ®>9en kem, ei- weer galmende noten en
tend 1981. De praktijk zal 9®n standplaats en publiek, grote monden op. Ze stuk
wel zo zijn, dat oprukkende Randverschijnselen van voor stuk opnoemen leidt
muzikanten zich splitsen en 9lamour, bonte wemelingen
ons alleen naar een opsom-
delen als hitsige streptococ- en 0611 z®lci®r ®litair karakter ming die de geslachtsbo-
cen, zoveel mogelijk formu- "i" moeilijk weg te cijferen. men uit d© bijbel in het niets
les willen uitproberen, en Deelgemeenten hadden ook ™rt.kent. .Service-club
dat om allerlei redenen var»n«»»nrT«i m aan raneo.
In onze vorige editie hadden we het reeds uitgebreid
over het gracieuze pulpamuzement Raiders of the
Lost Ark van Steven Spielberg. Deze week wiUen we
U laten kennis maken met The postman always rings
twice van Bob Rafaelson. Mogen we er U verder attent
op maken dat op 25-26 december en op 1-2 januari de
voorstellingen starten om 14 uur.
The postman always rings twice
Frank Chambers is een figuur die op een nogal
onortodoxe manier door de depressie van de jaren
dertig tracht te spartelen. Op een dag strandt hij in
een wegrestaurant annex garage. Hij kan het gere
geld krijgen dat de uitbater, een geëmigreerde Griek,
hem een job als klusjesman aanbiedt. Hij aanvaardt,
niet vooraleer de vrouw des huizes in ogenschouw te
hebben genomen. Het duurt allemaal niet te lang of
Chambers weet Cora nogal letterlijk te veroveren,
niet omdat hij zo plots verliefd op haar zou geworden
zijn. Voor Cora ligt de zaak wel even anders: zij wil
van haar man weg, die haar tot geen enkele passie
kan bewegen en zij gebruikt Chambers om haar doel
te bereiken. Tijdens een korte afwezigheid van Papa-
dakos neemt het kersverse koppel de benen, maar het
avontuur is van erg korte duur zodat beiden terugke
ren naar de plaats van vertrek. Ze besluiten dan maar
om Papadakos te likwideren, zodat hun ontluikende
liefde eindelijk haar vrije loop zou kunnen hebben.
Een eerste aanslag mislukt, maar de tweede, een
stunteUg geënceneerd auto-ongeluk, slaagt maar al
te goed. erger zelfs, door ongelukkige omstandighe
den wordt Chambers zwaargewond. Niemand twijfelt
aan de misdadige opzet en zij riskeren de doodstraf.
Gelukkig voor hen komen er twee verzekeringsagen
ten aanrennen die de zeer hoge levensverzekering
niet wensen te betalen. Zij kunnen het op een ak
koordje gooien met als niet onaardig gevolg dat
Chambers en Cora op vrije voeten komen. Hun
langgekoesterde droom wordt eindelijk werkelijk
heid. Cora blijft het initiatief nemen en het restaurant
schijnt enig kommercieel succes te kennen ondanks
de bijna karakteristieke luiheid van Chambers. Op
een dag maakt Cora bekend dat zij een kind verwacht
van Chambers. Ze besluiten in alle eerlijkheid met
elkaar te trouwen, maar het fatum haalt zijn slag
thuis. Na de korte huwelijksplechtigheid veroorzaakt
Chambers ongewild deze keer een verkeersongeval
waardoor Cora om het leven komt.
Deze prent is alweer de derde verfilming van het
gelijknamige boek van de Amerikaanse krimi-auteur
James Cain. De film gaat hem over twee mensen die
door samenloop van omstandigheden op elkaar bot
sen en een vorm van primaire liefde ontdekken.
Daarbij zijn het dan nog twee figuren die de liefde
belijden op een zeer onkonventionele manier. Onkon-
ventioneel in die zin dat een minimum aan takt en
respekt voor de ander gewoonweg niet aanwezig is.
Zij drukken zich tegenover elkaar uit in hun handelin
gen die sterk instinktief gericht zijn. Dat die handelin
gen in hun geval zelfs leidt tot een moord op een niet
gewenst derde personage lijkt niet zo'n onoverkome
lijke hindernis te zijn, omdat zij weinig of niet stil
staan bij de gevolgen van hun misdaad. Daarbij komt
nog dat de vrouw elk initiatief in handen neemt
(zowel de moordaanslag als het kommerciële succes
van het restaurant achteraf) en dat haar minnaar
wordt opgezadeld met het vuile werk. De liefde en dat
is toch het hoofdtema wil gewoon een verklaring zijn
voor de menselijke onvolkomenheden die de liefde
het cement van een relatie kunnen doen ontaarden
in een menselijk drama.
Toen ik deze film in onvervalste film-noir stijl ging
belcijken, moest ik steeds denken aan een retrospek-
tieve tentoonstelling over de Amerikaanse schilder
Edward Hopper (1882-1967). Tussen de andere werken
hing er een schilderij «Gas» genaamd dat treffend
veel aliënatie vertoont met deze film. Niet alleen het
visuele, maar ook de filosofie die achter het werk
steekt. Als je de foto van het werk bekijkt heeft die
eveneens iets desolaats, iets negatiefs over zich
hangen. Het is alsof de situaties op zijn schilderijen
bevroren lijken, film stills, snap shots zijn van datge
ne wat de filmregisseur wil laten overbrengen naar
zijn publiek toe.
Technisch: Regie: Bob Rafaelson. Scenario: D. Ma-
met. Fotografie: Sven Nykvist. Akteurs: Jack Nichol
son, Jessica Lange, John Colicos.
USA 1981 121 minuten kleur. Verhuurder: Elan.
Raiders of the Lost Ark
We schrijven 1936. Harrison Jones, professor archeo
logie aan een Engelse universiteit, maar bovenal
avonturier verneemt van de Amerikaanse inlichtin
gendiensten dat de Nazi's het geheim van de «Ark des
Verbonds» zouden ontdekt hebben. In het belang van
de wereldvrede wordt Jones beleefd verzocht zijn
kunnen nog eens te demonstreren. Zijn missie leidt
hem eerst naar zijn vroegere vriendin Marion Raven-
hood, café-uitbaatster in Nepal (I) die in het bezit is
van een medaljon de mirre van R6 waarvan de
hiërogliefen-inskripties hem op het spoor van de ark
zouden kunnen brengen. Dit kranige driftkopje ver
zeilt willens nillens in een kapersavontuur en reist
met Jones mee naar Egypte waar de Duitsers hun
dit jaar een heel intens lief-
langdurige groepjes hebbersleven. Culturele
daardoor zeldxaam worden v.rMiging.„ (Dgvjdsfond,.
als oasen in de woestijn. -
Hexachord: nog levend, nog
Willemsfonds, VAB, enz.)
nodigden met wisselend
uy U, Xduy 8UCCes en vree8 voor ]ege
wel samen, wel nog repete- „i
i lJZ7 stoelen professionele musici
«'gen ^s1"' ol groepen uit (Vlaams Ka-
reepsbezigheden niet mee, K°f*™s0">bl>>
|de planken op. Voo, de bui-
>Uicht in de komende De 10e Orgelcyclus liet be- gem gecreëerd werd. Het
maanden langs Isopoda halve organisator Kristiaan klonk sedertdien op de radio
(wat je in deze stad toch Van Ingelgem, St. Derie- uit de mond van Cantate
allemaal hoort, je houdt het maecker en Robert Deleer- Domino, en het staat
die ze allemaal i
grote wedstrijd wou doen
concurreren, moest de oor
spronkelijke formule ombui
gen naar een kijk-eens-wat-
ze-aankunnen-en-als-hob-
bie-wel-uitvoeren formule.
Laat BUjde Weergalmen
haalde andermaal de bus
boven voor het orgelfonds.
Een interessant detail is,
dat daar een Ave Maria van
het duo Arcadelt-Van Ingel-
solo-optredens die ronduit
van professionele hoogte
getuigen.
De Muziekacademie bleef
binnen het kader der ver
trouwde optredens, maar
dat zijn er kwantitatief en
kwalitatief al wat: de jaar
lijkse openweekdagen met
audities en pas-gestarten.
de audities der gevorder
den, het laureatenconceit,
het lerarenconcert. Boven
dien worden het Symfonisch
Orkest, het Koperensemble
en het Kamerkoor tot vaste
waarden in het Aalsterse
cultuurleven gerekend.
De rist van meest indruk
wekkende concerten fun
geerde dit jaar onder Festi-
valvlag. De reeks van 5 le
verde 4 bergketens en een
heuveltje op. Hierbij dient
het misschien onderstreept
te worden, dat in deze tijd
en deze stad van versnippe
ring, blijken mag dat Aalst
alleen dim een naam in het
grote Vlaamse muziekleven
krijgen kan, als we het een
specifiek karakter geven...
Het Kamerorkest Ferenc
Liszt kon de vergelijking met
al wat op dat gebied vroeger
binnen de stadsmuren was,
Dvorak raakte
onder him vingers ander
maal in melancholische ver
voering. Het duo Cromme-
linck liet dezelfde Dvorak
met zijn Slavische Dansen
en vooral Schubert met een
weemoedige Fantasia de opening en als hoofdconcert de allerlaatste keer te ho-
brede poort openen op dat van het jaar 1981 het Julian ren, want nog diezelfde
onontgonnen terrein, dat 4- Bream Concert. Uitgerekend avond werd het Concort ont-
handige pianomuziek heet. wij kregen het gezelschap bonden. We schreven toen
Maar bovenal was er als (met tenor Robert Tear) voor als titel van het beschou-
opgravingen reeds begonnen zijn. Jones slaagt er met
wisselend succes in de Duitsers en zijn konkurrent-
archeoloog de kastanjes uit het vuur te laten halen,
want zodra de Ark ontsloten wordt komt er een
soortement razernij vrij, die het hele nazizootje met
een immense apocalyptische vuurstorm tot as ver-
schroeit. De film eindigt dan op een bijzonder sarkas-
tische manier. De Ark, inzet van zoveel avontuurlijke
chaos, wordt verpakt in een topsecret kist en raakt
opgestapeld temidden een massa anonieme kisten,
zonder dat haar geheim onthuld wordt.
Christiana F. Wir Kinder von Bahnhof Zoo
Christiane F. ontstond als een serie artikels in het
Duitse miljoenenweekblad Stem. Uit deze wekelijks
opgeschreven drugervaringen van een Duits tiener
meisje werd later een boek geperst. De daaropvol
gende film en de tematiek is niet direkt van het
gemakkelijkste. Immers, het gaat hem over jonge
mensen die door omstandigheden in een zeer des-
truktief milieu terechtkomen en op die manier al aan
de zijkant van de maatschappij leven voor zij de kans
gekregen hebben om volwassen te worden. De regis
seur roept met deze film een stuk werkelijkheid op
waar niemand graag mee gekonfronteerd wordt en
die men liever niet ziet. De film dus als exponent van
de harde sociale realiteit in een grootstad.
De blokbeesten doen alles springen
Er schijnt heelwat krakeel te zijn op een Parijs
Lyceum. Aanleiding van deze situatie blijkt het weg
sturen van Bea, omdat ze het kind niet wil laten
wegwerken dat ze van een bourgeois klasgenoot
verwacht. De ingrediënten tot deze flauwe film zijn
gekend: een korf aangebrande sexschetsen en be
schimmelde moppen.
Stoeipoesjes
Sex verpakt in een blikje met een mooi etiket erop
geplakt om het spul beter aan de man te kunnen
brengen.
This is Elvis
Compilatiefilm over de rock 'n roll star Elvis Presley.
De vrienden van Elvis zijn in hun verzamelingen gaan
snuffelen om een kollage van nooit eerder vertoonde i
beelden aan het publiek voor te stellen. Toevallig
publiceert een gekend Nederlands weekblad op dit
ogenblik een serie met net tegenovergestelde gege
vens van wat de film laat zien. Hierin wordt hij
beschreven als een pedofiel, een drinker en een
ongekende druggebruiker. Wat de ware toedracht is ;y
achter de figuur Presley zal in feite wel niemand te j
weten komen.
Jungle book
Heruitgebrachte film van de Disneystudio's. Uitste-
kend programma om met de kinderen heen te gaan in
deze barre tijden.
Programma Aalsterse filmzalen
Ik vind: O onbelangrijk, X matig, XX goed, XXX zeer
goed, XXXX niet te missen.
Feestpaleis
Zaal 1: Raiders of the lost ark. 2de week. Kwotatie:
XXX
W.: 18 - 20.30
Z.: 14- 16.15- 18.45-21
Zaal 2: Christiane F. Wir Kinder Vom Bahnhof Zoo.
4de week. Kwotatie: XX
W.: 18-20.30
Z.: 14- 16.15- 18.45-21.15
Zaal 3: Stoeipoesjes. Kwotatie: O
W.: 18 - 19.30 - 21
Z.: 14-16.10-18.40-21.15
Palace
The postman always rings twice. 2de week. Kwotatie:
XXX
W.: 18 - 20.30
Z.: 14 - 16.15- 18.30 - 20.45
De blokbeesten doen alles springen. 3de week. Kwo
tatie: X
This is Elvis. 2de week. Kwotatie: X
Junglebook.
Voor de uurregeling van deze drie films kan U terecht
op het telefoonnummer van de bioskoopzaal Palace
053/21.10.06.
baetens ben
wend artikel dat de hemel muzikaal yagevuur wisten
wel bestond, want dat we al veel vroeger hangen.
Bream wist waar de sleutel
hing.
De sleutels voor het Aalsters
n deniet voor mogelijk) weer
adem ingegooid wordt.
snijder aan het klavier eens op het programma van
plaatsnemen. het Kamerkoor van de Aca-
Voor september 1982 staan demie.
uit Mruiraal Hrrt in uitvoerders en data nu al Cantate Domino (weeral op
A«l„rïn.,£L WeSÏÏ; va8t- Van all« belangstel- reis) haalde twee standbeel-
-««lnitnfnlr vm het lon<fen werden tijdens de den van twee standbeelden
i cyclus de namen verzameld, boven tijdens het klassiek
p Misschien leidt dit naar de geworden Meiconcert:
levaar, mag, naar we ver- d»'«>"'ei herelel- delsiDml Domino»,
omen i. de aflmming van le" v<m het or9el' 00 Symiomsche Knng Door
Ie wacht voltrokken. Hun Gelegenheidskoren bleven Eendracht Groot' leverde
imeuze affiches hebben dit in de stad even hangen als naast de traditioneel druk
iar echter tijdens de de- vliegen in de stroop en bijen bijgewoonde twee vaste
imbermaand niet meer de in het vingerhoedskruid. Ze concerten een jaarbeursbij-
ittestraat gesierd. Vol- kwamen, zongen en gingen: drage. Het hoogtepunt van
jend jaar? Madchenkoor Hannover, Le hun kalender was echter on-
Choeur Polyfonique de Mon- getwijfeld de wereldcreatie
L Over opsommingen van teéal Sundaymoming, this van het concerto voor
minpunten, over maaltijden mu8t Belgium... saxofoon en symfonische or-
•n deelgemeenten o® Culturele Dienst van de kest van Gilson. Orkestdiri-
Dat iedereen ook dit jaar bij Stad hield er gent Octaaf Boone schreef
voorkeur en met vreugde m fiek concert aan over: het de orkestpartituren uit en
T^ZSr'^tZt Westvlaams Orkest Straus- Wij" iedereen verbazen. De
de en zaaide, wroette en 8te op zondagnamiddag Symfonische Kring doet bo-
ploeterde is nu <»k weer ge- ln 4lemtor de Unnenkae® ™»dl.„ aan inteelt, en
bleken, en dat zal ook zo wel van hot Stadhuis vol Blaue schuift ,elkens weer mensen
ten eeuwigen dagen door- Donaus. Ult el9®n tuin naar voor met
van
de koqjunktuur
In het eerste gedeelte
ontleedde de h. Stokx de
Op initiatief van de Kamer voor Koophandel en Nijverheid en van het Verbond van
Christelijke Werkgevers en Kaderleden van Dendermonde kwam de h. Jaak Stocx,
direkteur van de studiedienst van de Kredietbank en o.m. verantwoordelijk voor de
«Weekberichten», spreken over «Ekonomische perspektieven voor 1982». Deze voor
dracht in de aula van het Dendermondse stadhuis was zeer boeiend en vooral interessant
voor diegenen voor wie prognoses en vooruitzichten een onvervangbaar beleidsinstru
ment zgn.
de werkloosheid niet ver- 1982 voorziet men een sta-
minderd en versnelde de tus quo maar de Belgen
inflatie. leven alleszins 6,60% bo-
Voor 1982 is er volgens ven bun s^nd- De oorza-
huidige krisis op het kon- de spreker geen felle ex- ken ,van tekort vindt
junkturele vlak. Hij wees pansie te verwachten, men men 'n de handicap van de
erop dat van het begin 1980 verwacht zich aan een energiekosten, het verlie-
ons land een zware recessie «mat» jaar omdat er vooral zen van de mafKt en het te
meemaakt. In het begin van Amerikaanse zijde niet veel aan invoer. Hoewel
van 1981, in feite veel vroe- veel te verwachten is. Voor onze koopkracht gestegen
ger dan verwacht, is de si- ons wordt het natuurlijk ls» w?rdt dat merendeels
tuatie beginnen verbeteren belangrijk hoe het beleid gebruikt voor de aankoop
dankzij de buitenlandse van de nieuwe regering van buitenlandse pro-
vraag (Amerika en de eruit zal zien. In elk geval dukten.
Opeclanden) terwijl er me- zal de Belg toch spaarza-
dio van dit jaar opnieuw mer moeten worden, wat Wat de publieke finan-
een verzwakking te noteren dan weer een daling van de ciën betreft zou alles uit de
viel wegens de verminde- partikuliere konsumptie zal hand gelopen zijn. Het te
ring van de binnenlandse meebrengen. Indien er kort in deze sektor wordt
vraag, de slechte toestand niets gebeurt met onze geschat op 583 miljard of
in de bouwsektor en het munt zou een lichte stijging 16% van het B.N.P., een
ontbreken van nieuwe in- van de uitvoer mogen ver- wereldrekord!
vesteringen. Daarnaast is wacht worden. Het laatste probleem is
de te lage rendabiliteit van
de bedrijven.
In 1979 opgetrokken tot
3,80% daalde de rendabili
teit in 1981 tot -3%. Het is
duidelijk dat de
draagkracht van onze eko-
nomie voortdurend wordt
ondergraven. Niettemin
hebben we ons niet van de
indruk kunnen ontdoen, al
dus de h. Stokx, dat in
bepaalde kleinere bedrij
ven een lichte verbetering
is waar té nemen en het
ergste in deze sektor schijnt
voorbij te zijn.
Het meest indrukwek
kend tijdens deze uiteen
zetting was de dramatische
toestand in de publieke
sektor. Men zou volgens de
spreker kunnen overgaan
tot een devaluatie, maar
dat levert niets op zolang er
niet aan de index is gedok
terd. Langs de andere kant
is het eerste gebod voor de
overheid: grondige bespa
ringen op alle posten van
de begroting, gedragen
door jarenlange inspannin
gen. Op een vraag vanuit
het publiek, vanwaar die
enorme groei van de open
bare schuld nu eigenlijk
komt, antwoordde .de spre
ker: het uiteenvallen van
het politieke bestel, het ge
brek aan consensus tussen
links en rechts, het vak-
bonds- en het werkgevers
front en de tegenstellingen
tussen de regio's Vlaande
ren en Wallonië.
Veel oplossingen werden
er niet gegeven, deze toe
spraak diende vooral om de
feiten aan te geven en de
oorzaken daarvan op te
sporen.
1982 wordt dus
geen gezellig jaar.
zeker
