THALIA OVER HAAR EERSTGEBORENE:
«HOERA. 'T IS EEN JONGEN!»
SENIOR AMATEUR-KUNSTENAARS
STELDEN TENTOON IN KROONCENTER
«Warm aanbevolen» amusant en gezellig
Verdienstelijke kollektieve prestatie van Arbeid en Kunst
16 - 25.12.1981 - De Voorpost
Enkel* dagen geleden onderging het jongste broertje van
de talrijke, Aalsterse toneelkroost zijn vuurdoop. Thalia is
een vereniging die gegroeid is uit en zijn wortels heeft in
het Koninklijk Atheneum van Aalst. Kwantiteit kunt u de
Aalsterse toneelkringen nog op de vingers van beide
handen tellen? staat echter niet altijd voor kwaliteit,
hoewel wij wat dat betreft nog niet mogen klagen over de
produkties die Aalst gedurende de laatste maanden teis
terden. En meestal is de recensent ook geneigd één en
ander door de vingers te zien wanneer het een nieuwe
groep betreft. In dit opzicht mogen de mensen van Thalia
echter rustig op beide oren slapen het was namelijk niet
nodig hen enig krediet te geven.
Wel wel, 't is een blijspell
Zoals u uit de inleiding wel
licht kon begrijpen, heeft to
neelkring Thalia zich uitste
kend uit de (eerste) slag ge
trokken. Voor de meeste ac
teurs was «Hoera, 't is een
jongen!» nu ook niet onmid
dellijk meer een echte vuur
doop. Lieve Kindermans (de
meid) die een tweedeplans-
rol voor haar rekening nam
en ster van de avond Paul
Coppens (Papenstiel) zijn af
komstig uit reeds «gerenom
meerde» Aalsterse gezel
schappen. En de rest van de
acteurs had zijn sporen
reeds verdiend tijdens de
schoolfeesten van het KAA
waar steevast en vakkundig
een of ander klassiek stuk
werd verkracht gebeurte
nissen waar ook schrijver
dezes met de nodige heim
wee naar terugblikt.
Het was dezelfde heimwee
die een aantal ex-leerlingen
van het KAA ertoe aanzette
Thalia op te richten. Voor
wie het nog niet wist: Thalia
is de muze van het blijspel.
De eersteling van Thalia
werd dan ook een blijspel
van het billenkletserige
soort, «Hoera, 't is een jon
gen!». Begrijpelijk als men
in het achterhoofd houdt dat
de splinternieuwe vereni
ging waarschijnlijk veilig
wou spelen en alles niet
reeds van bij de aanvang
wou verknallen. Het is ech
ter een dan nog foutief?
cliché als men stelt dat
met soorgelijke stukken suk-
ses verzekerd is.
Zelfs het beste blijspel kan
een zaal koud laten, als de
ploeg er niet in slaagt de
vonken te doen oversprin
gen, of het geheel te ama
teuristisch in de pejora
tieve zin van het woord
naar voor brengt.
Even vreesde ik dan ook
voor Thalia, omdat het eer
ste bedrijf duidelijk niet van
de grond kwam en aan de
matte kant bleef. Inge De
Veylder (Henny) en Benny
Vermeulen (Waldemar We
ber) speelden aanvankelijk
te braaf en te routineus.
Oorzaak hiervan was waar
schijnlijk een beetje onze
kerheid en plankenkoorts
ten slotte betrof het hier toch
geen acteurs voor wie het
toneelspelen totaal geen ge
heimen meer bezit. Geluk
kig zorgden Koen Van Der
Eist (timmerman Behnke) en
Lieve Kindermans vanuit
hun B-positie voor enig le
ven in de brouwerij. Overi
gens vergt «Hoera, 't is een
jongen!» ook wat tijd om het
intrige te ontvouwen.
Hoera, ik ben papa!
Deze intrige in een paar lij
nen voor de lezer uitleggen
is ook niet van de poes. Bo
vendien is het verre van
simpel! verhaaltje de to
neelliefhebber ook wel in
meer of mindere mate be
kend. want dit successtuk
van Arnold en Bach werd in
onze contreien plusminus
grijs gespeeld. Toch even
een korte inhoud...
Waldemar Weber, een jong
professor en Henny, zijn lief
tallige vrouwtje, vieren hun
eerste huwelijksverjaardag,
die ze gezellig met hun
tweetjes wensen door te
brengen. Edoch, het lot
heeft er anders over be
slist... Een telegram meldt
hen immers de komst van
Henny's ouders, meneer Ma-
thusius en zijn vrouw Ma-
thielde (Jan Moens en Katin-
ka Pottie). Deze wensen
niets liever dan een klein
kind in hun armen te hou
den en verdenken Walde
mar ervan dat hij in feite
niet bij machte is dat even
gauw voor hen te fiksen. Tot
overmaat van ramp duikt
jobsbode en exmedestudent
van Waldemar, Kurt Weh-
ling (Dirk Van Den Berghe)
dan nog op.
Kurt Wehling, rechtsgeleer
de, confronteert de brave
Waldemar met zijn verle
den, dat ie liefst voor zijn
vrouw had verborgen ge
houden. In zijn studententijd
huwde de goedhartige Wal
demar immers een oude, on
getrouwde vrouw die door
één of andere schurk met
een kind werd achtergela
ten en hem smeekte haar
zoon een eerbare naam te
geven. De vrouw stierf op
hun trouwdag, maar de zoon
een flink uit de kluiten
gewassen kerel is opge
doken om zijn erfenis bin
nen te rijven. Daarvoor zocht
ie Wehling op, en nu is ie
vast van plan ook «zijn pap
pie» te vinden. Waldemar
wil hem tegemoet gaan om
hem tegen te houden, ver
zint daarvoor een oude
vriend, Eric Helgers een
romanschrijver. Jammer ge
noeg bestaat Helgers werke
lijk, en meer nog, is Helgers
het pseudoniem van Helga
Luders (Hilde Van Sompel),
Henny's vriendin, die juist
die dag Henny moest komen
opzoeken...
Wanneer Papenstiel (Paul
Coppens) ten tonele ver
schijnt en zich aan Walde
mar voorstelt als diens zoon,
is de druppel gevonden die
de emmer doet overlopen.
Allerlei verwikkelingen en
misverstanden (de samen
zweerders laten Papenstiel
o.a. doorgaan voor «me
vrouw» Eric Helgers) zijn
niet van de lucht, maar lei
den uiteindelijk toch naar
het onvermijdelijke happy
end, wanneer Henny de wa
re toedracht van de zaak
begint te snappen en de
strenge patriarch Mathusius
de schurk blijkt te zijn die
Waldemars eerste vrouw
met Papenstiel liet zitten.
heeft. Er werd niets gefor
ceerd, maar men speelde
gesmeerd en er werd ook
vlot over het podium geëvo
lueerd. Zonder overdrijvin
gen of exuberante accenten,
uitgezonderd dan in het ge
val van Paul Coppens. Re
gie-assistent was Koen Van
Der Eist.
Een pluimpje verdienen ook
de mensen van het decor,
onder leiding van Willy
Coppieters. Er werd voor
een passend interieur ge
zorgd, functioneel en zeer
verzorgd. Belichting en ge
luid waren in handen van
Bart Ongena.
Thalia heeft de stap van een
eerder studentikoos naar
«volwassenen» toneel dus
gezet, en wel op een derge
lijke wijze dat wij het beste
mogen hopen voor de toe
komst. Hun eersteling was
niet perfekt dat kon je ook
moeilijk eisen! maar be
zat, overduidelijk potentieel
én slagkracht. Al bij al een
voorstelling die vaak op een
hoger niveau stond dan
sommige stukken van ande
re, oudere verenigingen. En
dat is niet het minste dat je
van beginners kan zeggen!
Patrick Bemauw
Oud leerlinge van het K.A.A. in «Hoera, 't is een jonger»
Over de stiel van Papenstiel
Na een eerder mat eerste
bedrijf, werd deze opvoering
bruusk de hoogte in getrok
ken door Paul Coppens, in
de rol van Papenstiel. Deze
acteur bezit een waarlijk hu
moristisch talent en een niet
geringe dosis improvisatie
vermogen. Hij was de grote,
komische drijvende kracht
achter de hele zaak, maar
zulks was ook inherent aan
zijn rol. Paul Coppens bezit
de zeldzame gave de lach
spieren van een publiek on
bedaarlijk in beweging te
brengen, maar zijn zeer per
soonlijke manier van acte
ren sleepte ook de andere
acteurs mee. In het tweede
bedrijf, waarin veel meer
gags en komische situaties
voorkomen, wist hij zijn me
despelers duidelijk te bezie
len. Dit kwam vooral tot ui
ting bij Benny Vermeulen
die onder impuls van Pa
penstiel een prachtig twee
de bedrijf speelde als de
getormenteerde maar dood
brave echtgenoot.
Dirk Van Den Berghe acteer
de met de vlotte nonchalan
ce die hem zo goed af gaat
en die we ook kennen uit de
KAA-kluchten. Hetzelfde
geldt in mindere mate voor
Inge De Veylder, Hilde Van
Sompel en Jan Moens. Deze
twee laatsten kunnen echter
méér, maar werden door
hun rol binnen bepaalde
perken gehouden. Katinka
Pottie speelde een beetje te
gemaakt om echt over te ko
men, maar ook haar rol liet
haar niet toe veel verder te
gaan. Lieve Kindermans
daarentegen deed zéér veel
met haar bijrol, en ook Koen
Van Der Eist liet zich vanuit
zijn B-positie opmerken.
Ter order!
De regie die in deze context
niet zo'n nadrukkelijke rol
speelde, maar wel van le
vensbelang was gezien de
weinige ervaring van de ac
teurs. was in handen van
Edmond Wellekens. Deze
man bewees dat hij het vak
wel degelijk onder de knie
Lovenswaardig en interessant projekt!
Verleden weekend liep in het Krooncenter. Korte Zoutstraat
een tentoonstelling «Senior amateur-kunstenaars», waarin
een tiental seniores uit het Aalsterse hun kreativiteit op het
gebied van de plastische kunsten ten toon spreidden.
Ongetwijfeld straalden deze werken een jeugdigheid, fris
heid en vrijheid uit en opvallend was ook dat verschillende
genres aan bod kwamen.
De tentoonstelling werd vrij
dagavond ingeleid door Pro
fessor Frans Vyncke en de
heer Hooghuys. schepen
van sociale zaken, ver
klaarde daarna de tentoon
stelling voor open.
In zijn inleidingstoespraak
beklemtoonde Frans
Vyncke, promotor van aca
demie Plus-3 het doel en het
waarom van dit warm opzet:
«De Academies Plus-3 heb
ben tot doel de seniores aan
te zetten om zelf kreatief te
zijn, meer bepaald op het
vlak van de plastische kun
sten. Op dit ogenblik loopt
een B.T.K.-projekt, dat door
de Academie Plus-3 van
Gent werd opgezet. Het pro
jekt heeft tot doel de be
staande Academies te bege
leiden en er bovendien nieu
we op te richten.
Binnen het raam van deze
doelstellingen worden ook
een reeks regionale tentoon
stellingen georganiseerd
voor senioren-kunstenaars.
Er werd gestart in Gent in de
maand november, Aalst is
♦hans aan de beurt.
Tot voor kort dacht men in
derdaad al te zeer in termen
van «entertainment» van
(zielloos) vermaak en ont
spanning, wanneer het er
om ging de vrijetijdsbeste
ding te organiseren van
mensen die in de derde leef
tijd getreden zijn. Men ver
gat dat de kreativiteit tot op
zeer hoge leeftijd kon stand
houden. Veel mensen voe
len pas op latere leeftijd een
drang tot scheppen. Meer
nog, het feit dat iemand op
rust gesteld wordt, en dus
van de dagelijkse beslom
meringen van zijn baan be
vrijd wordt, kan juist stimu
lerend werken en de zin voor
kreativiteit bij hem aanwak
keren.
Het beoefenen van de plasti
sche kunsten is een middel
bij uitstek om aan die be
hoefte aan kreatie te vol
doen. Daarom werd in een
aantal steden van het
Vlaamse Gewest een akade-
mie plus-3 opgericht (Gent,
Leuven, Hasselt, Antwer
pen, Brugge, Kortrijk).
In de eerste plaats worden
er lessen gegeven in teke-
sche kunsten beoefenen in
een hartelijke en ongedwon
gen sfeer, begeleid door pe
dagogisch bevoegde kun
stenaars.
De Gentse akademie Plus-3,
bestaande akademies te be
geleiden, evenals de voor
waarden te scheppen om
nieuwe op te richten en al
dus het net van akademies
over het Vlaamse Gewest
De realisator van deze tentoonstelling. (CDJ)
Jean Collemans. Oscar Col- Q
part, August Melckenbeeck,
Pol Simoens, Emma Van De
Meerssche, Gerard Van Mol-
le, Julien Van Puymbroeck,
Louis Vlasschaert en Marcel
Vermeir.
Hun kwaliteiten één voor
één belichten zou ons te ver
leiden.
In ieder geval maakten alle
senior amateur-kunstenaars
een goede beurt; deze men
sen beschikken over een
(heel) gevoelige natuur en
hebben blijk gegeven meer
te kunnen presteren dan al
gemeen werd gedacht. Zij
hebben het zichzelf niet ge
makkelijk gemaakt en wa
ren ook zelf niet zo vlug te
vreden.
is
Ee
ken
slist
irkm
acht.
orkr
rate e
voet
kend
dr
pamo
erga
mei
noot
oen t
ram
inda-
zici
Heel wat werken bleken
sterk verbonden met het
volk en steeds viel de scher
pe opmerkingsgeest, het ge
voel voor verfijnde kunst en
de spontane eerlijkheid op.
Ook getuigden de tentoon
gestelde werken van een
technische vaardigheid.
Doelbewust hebben zij ver
schillende technieken aan
gewend. om naargelang het
onderwerp het grootste
fekt te bekomen.
Deze interessante en lovens
waardige tentoonstelling
bracht ons een vrij ruime
keuze van knappe werken,
en dit in uiteenlopende sma
ken. Jammer wel dat de ge
leverde inspanningen niet
onmiddellijk in verhouding
zijn met het feit dat de ten
toonstelling in het Kroon
center slechts 3 dagen toe
gankelijk was.
In de schaduw van een koopcentrum. (CDJ)
nen, schilderen, boetseren die de oudste is en ook de
en andere plastische disci- gangmaker geweest is van
plines. dit initiatief, werkt daaren-
De senioren komen regel- boven aan de verwezenlij-
matig samen in aangepaste king van een B.T.K.-projekt.
lokalen, waar zij de plasti- Dit laatste heeft tot doel de
uit te breiden.
In deze regionale tentoon
stelling voor senior ama
teur-kunstenaars verleen
den volgende kunstenaars
hun medewerking:
Vermelden we tenslotte nog
dat deze tentoonstelling de
steun en de medewerking
van het ministerie van De
Vlaamse Gemeenschap, het
ministerie van P.T.T., de
v.z.w. De Derde Leeftijd, het
Aalsters stadsbestuur en de
Safir kreeg.
In de maand januari wordt
dan ook gestart met een
'atelier Derde Leeftijd'. La
ten we hopen dat het er
eveneens zal gonzen van de
aktiviteiten.
Jo De Bruyn
pscoi
dat
am
duel
arvc
hi
aar i
erde
al t
n en
k te
Du:
>nal€
arvé
LSt
es 1
kui
ae c
sitie
m bi
unie
et a
ent
he
aarn
endi
ond
Hg
imst
itie.
d ui
a he
akei
aakl
it m
t
ar
love
ach
'a'
ia
Een knap stuk met een bekende regisseur. (CDJ)
Binnen enkele dagen rolt het
100' nummer van Unesco Koe
rier van de persen. Het eerste
nummer in de Nederlandse
taal verscheen in oktober 1972
Op dat moment verscheen
Unesco Koerier in 14 talen,
thans zijn het er 25 geworden.
Ongetwijfeld een unicum in de
geschiedenis van de gedrukte
pers, temeer daar alle num
mers naar vorm en inhoud
identiek zijn.
Verleden weekend bracht de Koninklijke Aloud* Rederlj-
ckerskazner Sint-Barbara» «Arbeid en Kunst» de komedie
«Warm Aanbevolen» van Hans Schubert in een regie van
T-^tK Thijs. Drie avonden na elkaar liep de Aalsters*
Stadsschouwburg kwasi vol en genoot volop van des* vlot
lopend* voorstelling, dl* amusant en gezellig was. Er werd
niet diep gegraven, noch hoog gevlogen maar dat past*
ook niet in dit genre. Wel waren er (xeer) verdienstelijk*
akteurs en aktrlces; de regisseur, doch Leah Thijs zorgde
▼oor een juist gebruik van de levendig* speelwijs* en ook
de technisch* ploeg leverde knap werk (o.a. twee totaal
verschillend* dekors) sodat we kunnen spreken van een
prachtig* homogene, kollektieve prestatie van «Arbeid en
Kunst».
geet echter zijn aktentas in
IETS OVER DE INHOUD de w..c. Plötzl, een zeer ge-
Stehberger, 'n moederskind- wetensvol en bekwaam be-
je, komt naar de firma met diende, vindt de tas met de
een aanbevelingsbrief van brief die persoonlijk en pri
de minister him-self. Hij ver- vé geadresseerd is aan de
direkteur-generaal
Zijn kollega. de jonge be
diende Neubauer weet hij
met veel moeite te overha
len deze brief persoonlijk
naar de direkteur-generaal
Broek te brengen. Hierop
volgt een totaal onverwach
te benoeming tot direkteur.
Plötzl weet zich heel dege
lijk in te werken in zijn nieu
we funktie, en de cijfers van
de firma liegen er na een
tijdje niet om. Hij wordt een
geliefd persoon op recep
ties, feestjes enzovoort. De
dochter van direkteur-gene
raal Broek stelt plots bijzon
der veel aandacht in dit per
soontje... Tot grote veront
waardiging van de kan
toorchef Hilda, zijn «jeugd
liefde», stemt hij toe in een
huwelijk met de rijke Julia
na. Maar net op hetzelfde
moment ontdekt de direk
teur-generaal Broek de ver
gissing en het ontslag van
Plötzl en Neubauer volgt
prompt en Stehberger wordt
gebombardeerd tot nieuwe
direkteur.
Dus, zij bengelen weer on
deraan de ladder en worden
opnieuw gedomineerd door
de kantoorchef Müller. Ook
Hilda heeft geen vriendelijk
woord meer voor hem over.
Zij besluiten dan maar zelf
hun ontslag in te dienen en
in het buitenland carrière te
maken. Maar de president
Fonsheim brengt redding.
Hij heeft immers de be
kwaamheid van Plötzl be
merkt, en alles komt dus
toch nog terecht tenslotte.
REGISSEUR
EN AKTEURSPLOEG
Regisseur Leah Thijs heeft
door de speelse regie de op
voering een charmante tint
gegeven, dat het geheel
wonderwel paste. Ook is
Leah Thijs erin geslaagd in
tegenstelling met de tradi
tionele komedies en doorde
weekse blijspelen, «Warm
Aanbevolen» in een meer
genietbare toonaard over te
brengen.
Toch heeft de regisseur niet
resoluut voor de komedie
geopteerd, en dit komt naar
ons gevoel de kracht en de
humor niet ten beste: De toe
schouwer keek wel geamu
seerd toe, maar bulderen
van het lachen, hoorde er
niet bij.
De akteursploeg leverde
knap werk en weerde «over
acting», zij hebben zich één
voor één ingezet zoals het
hoort, en vormden een hech
te en vlotte akteursploeg.
Paul Seghers nam de hoofd
rol voor zijn rekening, de rol
van de bekwame en zeer
gewetensvolle bediende
Plötzl wist hij met talent te
realiseren. Ook zijn kollega,
de jongere bediende Neu
bauer, gespeeld door Ro
nald Schollaert, liet een bij
zonder vlotte en zwierige in
druk na. Deze rol zat Ronald
als gegoten, de galante en
nonchalante jongeman die
samen met zijn oudere
vriend Plötzl enigszins on
wetend de direktie van de
firma voor aap zetten. Even
als Paul Seghers bezorgde
Ronald het publiek binnen
pretjes en liet zelfs de toe-
scnouwers soms méér dan
glimlachen.
Rik Van Hoorde kroop in de
huid van de norse kan
toorchef Müller, die in het
begin het bovengenoemd
tweetal mocht berispen en
zelfs uitschelden, maar op
het einde de papiermand
mocht vullen... Rik heeft zijn
rol flink verdedigd evenals
Hilde Seghers. de kan
toorchef Hilda. Zij akteerde
in het begin nogal tekstge
bonden, maar dat verbeter
de snel, nadat ze blijkbaar
gerustgesteld was door het
knappe samenspel van de
anderen.
Het moederskindje Stehber
ger, op de planken gezet
door Jos Maesschalck was
ook een plezierige verschij
ning. Wel presteerde hij een
tikkeltje overdreven, maar
dat schaadde de opvoering
niet. Integendeel zelfs. Hu-
bert Van Geert als de direk
teur-generaal Broek zorgde
met zijn imponerende po-
diumprésence en zijn goed
geconcentreerd spel voor
een gave prestatie. Hetzelf
de kan gezegd worden van
Theo Van Gijseghem in de
rol van de president Fons
heim.
Verder nog in de kleine rol
len, Jozef De Ridder als de
personeelschef Ekert, Lea
Callebaut geknipt voor de t"
jol van de schijnheilige en a
rijke Juliana, zuster van de
direkteur-generaal Mireille
De Swaef in haar sas met de
rol van de moderne, jonge
Eva, het dochtertje van
Juliana.
De tienkoppige akteurs
ploeg mag terecht fier zijn
op him prestatie, in een snel
tempo verdedigden zij de
produktie bewonderens
waardig goed. Allen konden
zij hun rol voldoende aan,
zodat niemand door de
mand viel of echt torenhoog
boven de medeakteurs
uitzat.
BESLUIT
De jongste opvoering van
«Arbeid en Kunst» was er
een van degelijk niveau.
Naast regie en rolbezetting,
verdient ook de technische
ploeg een pluim voor het
net. puik en vlug (I) werk.
Hopelijk presteert «Arbeid
en Kunst» evengoed in hun
tweede produktie voor dit
speelseizoen. «Opgeruimd
Staat Netjes» van Pierre
Chesnot op zaterdag 27, zon
dag 28 februari en maandag
1 maart in onze Aalsterse
stadsschouwburg.
Jo De,Bruyn
Sal
ieu
tori
has,
