m
rt
S.O.S.-Polen
Aalst vervangt
papieren zakken
door plastieken
3C
i
Aalsterse voedselaktie
O
Schepen De Maght
verliet kwaad raadszaal
Uw woord
WELZIJNSWERKERS: DWEILERS ALS
DE KRAAN NOG OPEN STAAT?
2 - 25.12.1981 - De Voorpost
Brieven waarvan de afzender niet aan de redaktie
bekend is, komen niet voor publlkatie in aanmerking.
De redaktie behoudt zich het recht voor de tekst te
bekorten. Publlkatie betekent niet dat de redaktie
achter de inhoud staat.
Vervolg van blz. 1
doen storten er trouwens
ook plastieken zakken, zo
dat Aalst de enige gemeente
is die papieren zakken ge
bruikt.
Toen ook Schepen Van den
Eede het voorstel Doorns
volgde legde de schepen
voor Leefmilieu een verkla
ring ten persoonlijken titel
af.
Persoonlijk
Als men ook in de politiek
basis- en levensprincipes
volgt, is men een eerlijk
mens, aldus Mevr. De
Maght. Daarom verdedig ik
als biologe het gebruik van
papieren zakken, die trou
wens dikwijls van oud pa
pier gemaakt worden. Als
wij plastieken zakken kie
zen, zijn wij nog meer af
hankelijk van de dure
grondstof die petroleum is.
Volgens Viaar had de stad
Aalst de plicht het goede
voorbeeld te geven. Terwijl
zij er tevens op wees dat
plastiekzakken op een stort
voor een ondoordringbare
laag zorgen. In de toekomst
zullen onze kinderen moe
ten zorgen voor een oplos
sing van dit probleem, al
dus nog steeds de Schepen,
die eraan herinnerde dat zij
de mentaliteit wenste te wij
zigen en de mensen wenste
te wijzen op hun verant
woordelijkheid. Een eerste
stap daartoe was het ge
bruik van papieren huis-
vuilzakken. «Wij zijn geen
Windmolens», zo voegde de
Schepen er nog aan toe, ter
wijl ze terzelfdertijd de
raadsleden opriep hun ver
antwoordelijkheid op te
Raadslid Van de Sijpe (CVP)
pleitte zonderling genoeg
eveneens voor het gebruik
van plastiekzakken, gezien
anders het papierverbruik
en meteen het vellen van
bomen gestimuleerd werd.
Hierbij verwees hij naar
studies van de wereldvoed
selorganisatie FAO die van
mening ia dat «e.n het hui
dige tempo er geen 25 jaar
meer zullen verlopen
vooraleer de laatste boom
zal verdwenen zijn. Hij be
kende meteen dat ook plas
tiek de gemeenschap voor
problemen stelt, en merkte
meteen op dat milieuzaken
niet zo eenvoudig zijn. Vol
gens hem diende men nu de
minst, slechte formule te
kiezen. Het eerste probleem
bleef echter wel het hout-
probleem en vermits hij de
volgende generatie geen
kale aarde wenste mee te
geven, opteerde hij voor
plastieken zakken, indien
mogelijk in afbreekbare
plastiek. Hij noemde ver
volgens de argumentatie
van Schepen De Maght lou
ter emotioneel en stelde
zich de vraag of men bin
nenkort terug de ijzeren
vuilnisbakken zou dienen
in voege te brengen.
Schepen De Maght, die dui
delijk niet tevreden was
met deze tussenkomst van
wat zij de man die voor de
«retour k la nature» was,
zei dat de vuilnisbakken
eerder afgeschaft waren om
hygiënische redenen, ter
wijl ze ook een gevaar
vormden voor de voetgan
gers en het slavenarbeid
was voor de personeelsle
den van de reinigings
dienst
Raadslid Raymond Uytter-
sprot (CVP) was van zijn
kant niet zo gelukkig met
de belastingsverhoging
met 500 fr. per jaar. Hij
pleitte meteen voor een stu
die over het rationeel ge
bruik van het rollend mate
rieel, en toonde zich tevens
voorstander van de zakken-
bedeling via de diensten-
oentra, omdat niet iedereen
in Aalst in de winkels zijn
inkopen doet. «Daardoor
zullen de mensen hier meer
kopen» aldus de repliek van
VU-raadslid Dr. Van der
Gezien men blijkbaar tot
geen overeenkomst kwam
stelde SP-fraktieleider
Pijck een schorsing van de
zitting voor.
Na de schorsing pakte
Schepen Van den Eede van
Financiën met een kompro-
TTiia uit. De belasting zou
vastgesteld blijven op 1.500
fr. rriaar de gratis bedeling
van zakken zou afgeschaft
worden. De verbruiker zou
dan in de winkels of de
dienstencentra de keuze
krijgen tussen de aankoop
van papieren zakken of
plastiekzakken. De eerste
zouden verkocht worden
aan io fr. en de tweede aan
7 fr. Een financieel voor
deel zou zijn dat men de
zakken niet ineens diende
aan te kopen. Wel stelde de
schepen dat men zakken
met de officiële opdruk van
de stad zou dienen te ge
bruiken. Op korte termijn
zou volgens hem dan duide
lijk worden welke zak de
voorkeur van de bevolking
zou krijgen.
Raadslid Van der Beke
noemde dit voorstel onbil
lijk vermits iedereen voor
de plastieken zak zou opte
ren, gezien de goedkopere
aankoopprijs. Hij pleitte
dan ook voor een zelfde ver
koopprijs voor beide. Zijn
kollega Uyttersprot vond
dat dit een meeruitgave zou
betekenen voor de mensen
en stelde dat de CVP-fraktie
het behoud van de verde
ling van 50 gratis plastiek
zakken wenste. Tevens
diende men over te gaan tot
de gevraagde studie over de
terugkeer naar de ijzeren
vuilbak en naar het ratio
neel gebruik van de wagen-
pak. Volgens hem gebrui
ken op dit ogenblik reeds
vele mensen plastieken zak
ken in hun papieren vuil
niszak, terwijl hij stelde dat
de kompaktor op het inter-
kommunaal stort de plas
tiekzakken toch stuktrok.
Zowel de SP als de PW
steunden hem, terwijl frak-
tieleider Jan Caudron van
de VU het voorstel van
Schepen Van den Eede
steunde. Toen de Schepen
zijn voorstel hierop introk,
volgde de Volksunie de an
dere partijen.
«Ik vind het beschamend
dat de raad zo oordeelt over
een dergelijk belangrijk
probleem» aldus Schepen
De Maght, die nog verklap
te dat men op 1 januari
eerstkomende zou starten
met een totaal reorganisa
tieplan voor de huisvuilop-
haling, terwijl men er ook
aan dacht de papier- en
glasophaling in konsessie
te geven.
De hele raad stemde ten
slotte voor 1.500 fr. belas
ting en 50 gratis plastieken
vuilniszakken, uitgezon
derd Schepen van Openbare
Werken Jan De Neve, die
zich onthield.
Volgens hem kreeg- de be
volking nu niet de moge
lijkheid te kiezen tussen pa
pier of plastiek. Anderzijds
zouden door een verder
gratis verdelen van de zak
ken de grote vervuilers vol
gens hem bevoordeligd
worden.
Ondertussen had bij de
stemming Schepen De
Maght reeds boos de zaal
verlaten. Ondanks de be
langrijke bespreking van
de begroting 1982 liet zij
zich verder op de avond niet
meer zien.
Antwoord op het standpunt «Gastarbeiders» van het Vlaams
Blok in De Voorpost van 18.12.1981.
Hoofdonderwerp van vele gesprekken aan de toonbank of de bar
is vandaag «de krisis». En er is toch altijd iemand die zegt, dat er
al heel wat zou opgelost zijn, moesten de gastarbeiders naar
huis gestuurd worden. Als er hiervoor argumenten gebruikt
worden, zijn dat meestal vooroordelen of zelfs leugens, die wel
met cijfers en objectieve gegevens niet moeilijk te weerleggen
zijn, maar die bij onze bevolking in deze tijd van krisis, ruim
weerklank beginnen te vinden.
Uiteraard vond ook het Vlaams Blok, bij monde van De Beul
William, het nodig om, in een Standpunt in De Voorpost, eens uit
te leggen waarom zij «gastarbeiders naar huis» willen.
Volgens hen «zitten wij met 900.000 vreemdelingen opge
scheept», waarvan «140.000 werkelijke gastarbeiders» (bedoeld
wordt Turken, Marokkanen en Algerijnen, uiteraard niet Neder
landse, Duitse of Amerikaanse kaderleden of direkteurs). Zij
vragen zich af of wij «ons de luxe kunnen blijven permitteren
zoveel mensen op onxe kosten te laten leven». Dus «hun
terugkeer in menselijke omstandigheden is het enige middel om
op lange termijn zware konflikten te vermijden».
Even een ander standpunt!
Laat het ons onmiddellijk stellen: voor het grootste gedeelte van
de gastarbeiders is terugkeer in menselijke omstandigheden niet
mogelijk. Zeer velen zijn hier reeds talrijke jaren en hebben nog
weinig banden met het moederlandVooral de tweede generatie
(kinderen van vreemde arbeiders, die hier geboren werden) zou
«gastarbeider» zijn in het land van hun ouders.
Wat het Vlaams Blok dus voorstelt is in elk geval immoreel, maar
bovendien economisch onzinnig.
Voor ons, socialisten, zijn gastarbeiders geen wegwerparbeiders.
In een periode waarin zij noodzakelijk waren voor de groei van
onze ekonomie, werden ze met tienduizenden naar België
gehooid. Zelfs de komst van illegale vreemde arbeiders werd in
bepaalde periodes door de overheid oogluikend toegestaan, als
dit voor bepaalde sektoren «noodzakelijk» was. Gastarbeiders
waren immers een gemakkelijke en goedkope oplossing voor het
verrichten van zwaar of ongezond werk, waarvoor de Belgen,
zelfs in tijden van hoge werkloosheid, niet stonden te springen.
En nu zouden we ze ferOgsturen, omdat we ze zogezegd niet
meer nodig hebben? In een toestand als nu moeten we voorrang
geven oan onze eigen werklozen?
Studies in verschillende landen, en ook bij ons (van Dr. Moulaert
v.d. Leuvense Universiteit) wijzen aan dat de ekonomie' ineen
zou storten moest men gastarbeiders massaal naar «huis»
sturen. Zij fhaken struktureel deel uit van onze ekonomie omdat
ze juist dat soort arbeidsplaatsen bezetten die niet direkt door
Belgen zal ingenomen worden. Zoals reeds gezegd, bleek in de
eerste jaren na W.O. II bv. dat, ondanks de hoge werkloosheid en
zeer aantrekkelijke aanwervingsvoorwaarden voor de steenkool
mijnen, er niet voldoende Belgische ondergrondse mijnwerkers
konden gevonden worden. Het is dus niet alleen om morele
redenen dat terugsturen van gastarbeiders te verwerpen valt
Men kan zelfs als argumenten ten nadele van gastarbeiders niet
inbrengen dat ze onze gemeenschap veel geld zouden kosten of
zelfs van ons zouden profiteren!
Zij zouden de «werkloosheidikas» en de «ziekenkas»
leeghalen??
Vergeet het! Uiteraard kunnen gastarbeiders die gewerkt hebben
en die ontslagen worden, van werklozensteun genieten, zoals zij
ook van ziekenvergoeding mogen genieten, als ze ziek worden,
ze dragen er tenslotte ook voor af!
Er zijn nu relatief evenveel stempelende gastarbeiders als
vroeger, in betere tijden 15 op 100 werklozen). De werkloos
heidsgraad ligt bij vreemde arbeiders wel iets hoger dan bij
Belgen, omdat zij juist tewerkgesteld zijn in die sektoren die meer
aanleiding gaven en geven om werkloos te worden (ongeschool
de funkties in steenkoolmijnen, bouw, staal).
Maar langdurige werkloosheid bestaat slechts bij 6% werkloi «ceml
buitenlanders (en bij 94% werkloze Belgen!). Waarom? »n en
Omdat vreemde arbeiders gelijk welk werk aannemen omjdens
vlug mogelijk aan de slag te zijn. ntspai
Studies hebben ook aangetoond dat vreemdelingen gemiddé m bij
minder gebruik maken van de ziekteverzekering dan Belgen. Eé jort o
van de redenen is dat zij naar hier kwamen en komen als jong gen.
gezonde, werkbekwame krachten; gehandicapten en zieke
onder hen zijn zeldzaam. 1
Zij zijn wel meer onderhevig aan beroepsziekten; nogal logisc ,n9® r
daar zij meestal zwaar, gevaarlijk, vuil of ongezond we jj°
vmichten...
Zij zouden een massa geld trekken (wel 100.000 fr) votint®t8c
hun grote kinderschare hier en in het moederland. 8 1
Enkele cijfers: in België zijn er gemiddeld 2,24 kinderen p 881 u'
vreemde rechthebbende (er zijn hier vele jonge alleenstaar* '0inj
gastarbeiders) tegenover 1,87 kinderen per Belgische rechthei en le
bende... "e ,r®
Voor kinderen in het moederland kunnen vreemde arbeide oncj.
slechts 500 fr per kind trekken, met een maximum van 2.0001 ow
(Voor Turkse gastarbeiders zelfs slechts 1.600 fr.) eus®.
Men mag daarbij toch ook niet vergeten dat gastarbeiders di [jur"l
hier kwamen werken, onze gemeenschap NIETS gekost hebt» "®s n
aan onderwijs en opleiding, terwijl de tweede generatie gemtf j-J11®
deld een lagere en minder dure opleiding (beroepsonden#jj H<op
geniet dan Belgische kinderen. BV®
Universitairen onder gastarbeiderskinderen zijn inderdaad naj ®8f
steeds zeldzaam. lezier
Praktisch alle vooroordelen tegen gastarbeiders kunnen zó wr9n
de kaart geveegd worden; waarmee niet beweerd wordt dat e |ITJ®|]
geen problemen zouden zijn of dat er bij gastarbeiders (zoals p Ba
Belgen) ook geen misbruiken zouden zijn. l3en
Maar het is een land als België onwaardig, mensen, die in za 88^f
belangrijke mate hebben bijgedragen en nog bijdragen tot om
welvaart, nu als zondebokken te gebruiken en hen nog steed
geen medezeggingsschap te geven in de maatschappij waarin b 18,1
leven en werken, en die hén wetten oplegt. Het is te gemakke^ j" e
hen enkel plichten te willen opleggen en geen rechten te geven
Daarom inderdaad het «verderfelijk voornemen» om gastart»
ders die 5 jaar in België wonen stemrecht te verlenen én recht ai
verkozen te worden in de gemeente waarin ze wonen (wetsvoa 1
stel SP-er Mangelschots). Fjjj
Dat hiermee geen «afschrikwekkende» wereldschokkende pal
tieke verschuivingen zullen gebeuren, bewijzen voorbeelden d
het buitenland (bv. Amsterdam).
Er is sinds de komst van de eerste gastarbeiders grote nood ar J8"8™
een ernstige onthaalpolitiek en begeleiding bij allerhande probit "KI®*1
men (wonen, opvoeding van de kinderen, gezondheidszak
rechtshulp, Het is hoog tijd dat de Belgische overheid b
verantwoordelijkheid opnèemt (spijtig, cjënoeg zal net'met d
CVP-PW regering zijn die het zal doen...).
Stemrecht bij gemeenteraadsverkiezingen is geen doel, wel
van de middelen tot gelijkberechtiging en verantwoorde integr
tie van vreemde arbeiders. Onze beleidsmensen zullen hierdo
ook meer verplicht worden een oplossing te zoeken aan (j
complexe problemen waarvoor de gastarbeiders én de Belgis»'
bevolking staan.
Nog een kleine raad voor mensen die liever objectieve infoi
hebben dan «stemmingmakerij»: in Voor Allen, Socialist
weekblad van het arrondissement Aalst-Oudenaarde,
sinds 11.12.81 een reeks «Het Belgisch Immigratiebeleid
1945 tot nu» van Valère Foucquaert. Een brokje geschie
interessant als achtergrondinformatie om over «gastarfc
te kunnen spreken.
Dolores B
Voorzitster SP-o.a.
Dochter van een gastart
Vervolg van blz. 1
Gemeenschap van de
Hoop in de Kerk bij
wie zopas de jobstijding
binnenliep dat uit zijn
poolse bekenden kring 17
personen, drie kinderen
en de andere meestal be
jaarden, aan ondervoe
ding stierven, hoopt een
22-tonner aan de haak te
kunnen slaan. Het Rode
Kruis zou in de mate van
het mogelijke instaan
voor vergoeden van ver
voerskosten wat voor
een tientonner een slor
dige 30.000 fr. zou kun
nen belopen.
Ook het Aalsters stadsbe
stuur steunt de aktie vol
ledig en was reeds druk
doende aan het ophalen
van de tonnen goederen
aan de diverse scholen
die hun beste beentje
hebben voorgezet om het
in de brandweerkazerne
voorlopig te centrali
seren.
Als vertrekdatum wordt
dinsdag 12 januari voor
opgesteld doch dit kan
vanzelfsprekend veran
deren wegens omstan
digheden allerhande. Al
leszins impliceert deze
vertrekdatum dat reeds
rond 5 januari alles te
Aalst is opdat kan wor
den overgegaan tot sor
tering en verpakking in
dozen van liefst elk onge
veer 5 kg met een min of
meer gestandaardiseer
de inhoud.
De initiatiefnemers doen
hierbij dan een dringen
de oproep te steunen
waar enigszins kan. In
een periode van feestvie
ringen en réveillons moet
het wel mogelijk zijn
even aan mensen in
nood te denken. En het
vooral daarbij niet te
laten.
Voor verdere informatie
kan u steeds terecht in de
Aalsterse brandweerka
zerne, Vrijheidstraat 55
waar U eventueel pakken
kunt afgeven. U kan ze
ook bij U thuis laten afha
len mits te telefoneren
naar 053-70.00.00.
Laat «solidariteit» alvast
hier geen ijdel woord
zijnl
U kan ook overschrijven
op rekeninge 068-
0919000-49 van S.O.S.-
Polen, Brandweer, Aalst.
LH
Al deze dozen zijn reeds gevuld met voedingswaren voor Polen. (CDJ)
Heeft het welzijnswerk nog wel zin in deze verziekte maatschappij en zijn
welzijnswerkers niet een beetje de dweilers terwijl de kraan nog open staat? Vanuit welk
standpunt moeten wij de krisis gaan bekijken? Op al deze vragen werd door Dolf
Cauwelier, direkteur van het Verbond van Instellingen voor Welzijnswerk en voorzitter
van de Brusselse Welzijnsraad, gepoogd een antwoord te geven. Het werd een boeiende
uiteenzetting, die trouwens door heel wat belangstellenden werd bijgewoond en waarbij
eep hele reeks cijfers werden naar voor gebracht die overrompelend kunnen genoemd
worden. Voor velen werd allicht een kleine sluier opgelicht van de grote ellende waarin
een flink deel van onze medeburgers verkeren.
Geert De Mulder verwei- deze twee aspekten dieper
komde in naam van de ingaan.
Beroepsvereniging van Uitgaande van de ekpno-
Welzijnswerk in krisis
Dolf Cauwelier zei al van bij
bespaard op de uitkeringen.
Men valt dus terug op het
maatschappelijke werkers miscbr krisis', die we door- bestaansminimum dat
eiVTeledienst Dendermonde worstelen, zou het normaal ""erst laa9 15 De vraa9 ls
de vele aanwezigen en en logisch kunnen genoemd dan ook w3t ™n kan
leidde in het kort de spreker worden dat men aan bespa- aanvangen met dit be
vende avond in. ringen gaat doen. Niemand staansminimum. Uit een
heeft daar wat tegen. Maar onderzoek is gebleken dat
het wordt pijnlijk wanneer een 9ezm met twae kinde
nnen moet vaststellen dat ren om een maand - en
de aanvang dat hij met die besparingen steeds dan zonder uitschieters
opzet de titel van zijn worden doorgevoerd op de *a J«Yen gemiddeld over
voordracht «Welzijnswerk rug van de zwaksten Enkele 26 845 tr zou moeten kun-
in krisis» zo had gekozen voorbeelden? Er zijn de ne" beschikken, voor een
Gewoon om te wiizen op Openbare Centra voor 9ehuwd paar tmder kinde
een dubbelzinnigheid. Ener- Maatschappelijk Werk die ren zou dat 8.789 fr. zi|n en
ziids is er inderdaad het het steeds moeilijker krijgen 0 ,3n
welzijnswerk dat het in deze wat hun werking betreft. 545 fr. Maar het besteans-
krisistijd steeds moeili|ker Ook zij moeten aan bespa- minimum ligt voor deze
krijgt, maar anderzijds is er ringen gaan doen. De wed- mensen veel lager. 19.769 fr.
het welziinswerk zal dat een den van het personeel, zo ™°r een 9azl" met twee
krisis door maakt. Hij zou op stellen zij, genieten alle kinderen, 14.2)2 fr. vooreen
echtpaar en 10.232 fr. voor
een alleenstaande. Voegen
we eerlijkheidshalve wel aan
toe dat een gezin met twee
kinderen daarbij nog mag
beschikken over een jaarin
komen van... 12.500 fr. Dit is
geen drukfout: 12.500 fr. In
feite is het bestaansmini
mum dus net genoeg om te
kunnen leven en net te veel
om niet dood te gaan. In
ons land moeten 183.312
volwassenen van deze be
dragen leven. Men kan
natuurlijk deze som aan
vechten, maar de kategorie
mensen die van dit be
staansminimum «geniet»
durft die stap niet te wagen.
Er bestaat bij hen de
drempelvrees van de ar
beidsrechtbank en de
vreemde wereld daar om
heen.
Deze OCMW maatregel
komt dus biezonder hard
aan, vooral omdat hierdoor
de .zwaksten worden ge
troffen. Maar dat is nog niet
alles, men gaat deze nu nog
eens extra treffen: in Ant
werpen moeten zij bievoor-
beeld een verklaring onder
tekenen dat zij werkwillig
zijn. Maar dat heeft voor
gevolg dat zij wekelijks een
aantal attesten van werkge
vers moeten binnenbren
gen. Wie dat niet doet
wordt onherroepelijk ge
schrapt.
Gehandicapten
Dat, aldus spreker, is de
krisis afwentelen op de
zwaksten van de maat
schappij. Een ander voor
beeld noemde hij de maat
regel t.o.v. de gehandicap
ten. Men heeft aangedron
gen op een herziening van
de vergoedingen voor ge
handicapten en tot dusver
werden 4000 dossiers on
derzocht. Het resultaat is
dat 70 van de onderzoch
te personen hun vergoeding
zijn verloren, dat ze bij 15
werd verminderd, dat ze bij
4 werd behouden en bij 3
zelfs werd verhoogd.
Hierdoor heeft de staat 100
miljoen frank «gespaard». In
feite heeft men een fljnk
aantal mensen ertoe ge
dwongen te gaan leven in
de grootste armoede. Ook
hier heeft men weer de
zwaksten getroffen. Dan is
er nog de kategorie van de
werklozen. Belgiè telt in
werkelijkheid 682.272 werk
lozen. Dat komt neer op
16,4 van de aktieve
bevolking. Hiervan zijn er
145.000 reeds meer dan
twee jaar werkloos en 20
van deze mensen moet het
stellen met de laagste uitke
ring. Onder hen zijn er heel
wat die net boven het
bestaansminimum zitten.
Een derde van de werklozen
is jonger dan 25 jaar en uit
de kategorie 14-18 jaar blijkt
dat_ meer dan de helft
ongeschoold is en waar
schijnlijk nooit enige ern
stige kans op werk zal
krijgen. Nog andere cijfers
wijzen uit dat 71 van de
werkloze vrouwen en de
helft van de werkloze man
nen alleen maar lagere
school heeft genoten. Dus
ook hier vormt de meest
zwakke kategorie het eerste
slachtoffer. Vele van deze
mensen zijn bovendien
terecht gekomen in de
greep van de psychiatrie.
Zij konden de stress in hun
leven niet meer aan. -
Te veel is te veel
Uit deze laatéte cijfers kan
men afleiden dat de Wel
zijnswerkers momenteel
worden overstelpt met dos
siers. Waar men vroeger
zich de tijd nam om een
dossier degelijk te behande
len, wanneer er tijd was om
een gesprek met de betrok
kene te voeren en te
dokteren aan een begelei
ding, is de afdeling van de
dossiers nu een rit tegen de
tijd geworden. Bovendien
zijn de problemen veel
komplekser geworden in
vergelijking met enkele jaren
terug. In feite zou men aan
elk dossier dubbel zoveel
tijd moeten spenderen. Het
kan helaas niet. Dat alles
brengt met zich dat de
welzijnswerkers aan zichzelf
beginnen te twijfelen, zich
vragen stellen omtrent hun
identiteit. De vraag rijst dan
ook wat de welzijnswerker
nog kan doen? Heeft zjjn
werk nog enige zin? En wat
is in feite nog normaal te
noemen in deze maat
schappij? Is hij niet een
beetje de dweiler als de
kraan nog open staat? De
welzijnswerkers zitten' in de
knöop. 2??jiVprobéfen nd hun
signaalfunktie waar te ma
ken. Dat wil zeggen dat zij
proberen te vertellen wat er
is gebeurd aan hen die er
wat kunnen aan doen. In de
twee plaats gaan zij op zoek
naar bondgenoten en naar
mensen die hun belangen
kunnen verdedigen.
Afgebouwd
Stellen dat het welzijnswerk
wordt afgebouwd, is geens
zins overdreven. In de offi
ciële diensten is er een
personeelsstop afgekondigd
en in de vrije sektor is er een
nul-operatie. Beiden vallen
evenwel negatief uit. De
vrije sektoren moeten wer
ken met een betoelaging,
die in het beste geval 70
van de totale werkingskos
ten kan dekken. De overige
30 moet worden bijeen
«gebedeld». Maar in een
krisistijd wordt bedelen
steeds moeilijker. Dat heeft
weer tot gevolg dat 'de'
situaties voor de vrije, sek'tó*
ren onhoudbaar wordt. Er
zijn reeds sektoren die hun
personeel in vooropzeg heb
ben geplaatst. Want men
mag niet vergeten dat de
subsidies steeds veel te laat
worden uitbetaald. -
Perspektieven
Een weinig rooskleurig
beeld dus. Zowel voor de
welzijnswerkers als voor de
zwaksten in onze maat
schappij Maar is er dan
nergens een straaltje hoop?
Echte naastenliefde is er
niet meer helaas. Maar
wanneer deze krisis als
resultaat zou hebben dat de
mensen mekaar weer gaan
helpen, dat zou hij heilzaam
kunnen werken. Het wel-
I
edincg
ge«
verkwH
3d n«|H
werfcfl
n wei H
ook ill
zijnswerk vraagt niet
meer betoelaging. Dat 2
alleen maar betekenen,
dus spreker, dat men 1
bezemwagen nog grofl
gaat maken dan hij al is ei louw
dat is verkeerd. Men mo| fc
dus werkoplossingen zoa Jein-,
ken aan de andere kant va »n9«
de barrière. De sektor v#»«
de werkgelegenheid mof*'"
veranderen, de opvoedinj
sèk'tor moet worden
zigd. De welzijnswerk
moeten zich inderdad i
bezighouden mét de
lózerV maar moeren^
eisen voor iedereen, ookl
zóu' dat inhouden dat som
migen minder zullen gaan
verdienen. In dat verband i
de brief van de Belgischi
bisschoppen over de werkt
gelegenheid in de krisis e
belangrijk dokument.
bisschoppen bekijken
krisis vanuit de situatie van
de zwaksten en niet vanuü
de middenmotors, aldus
Dolf Cauwelier die
drong op een nieuw type
van samenleving. Anders
wordt het een regelrechte
ramp.
Na deze voordracht werd
aan de aanwezigen ruim
schoots de kans gegeven
om op heel deze problema
tiek dieper in te gaan via een
vrij debat.
De
-De Dienst Studieadvies van
de VUB stelde een
samen die een overzich
geeft van alle beurzen
prijzen dié openstaan vdo
Belgische universitair
schoolden. Meer dan 300
wetenschappelijke prijz"a
werden in deze gids opge
nomen. Het betreft prijzen 7.
ter bekroning van zowe
seminarie- of afstudeerwei
ken, als van gespecializeer
de wetenschappelijke bi)
dragen. Deze gids kan be
komen worden tegen de
prijs van 150 fr. 30 fr.
verzendingskosten) rek
001-0686456-53 van de
VUB
