«Cantate Domino» uit Aalst
terug van rijzende zon
Kunst in Waas
Toneel a volonté te Lebbeke
>C
Verenigde Wanzeelse Kineasten
AALSTERSE DIEPVRIESCENTRA"
20 - 8.1.1982 - De Voorpost
Muziek
Exp—
*,01
Laatst een essay van Cornells Verhoeven gelezen. Daar
sprak zo'n belezenheid, zo'n grondige en persoonlijke
aanpak van de materie uit dat ik me afvroeg hoeveel uren
de dag bij die man telt. Sommige mensen slagen erin
dagen en maanden om te zetten in een komplete leegte,
anderen toveren uit een paar minuten een werkstuk en
nog anderen rusten niet vooraleer ze iets nieuws op het
getouw hebben staan. Tot deze laats ten reken ik Michael
Ohijs, dirigent en rusteloze plannensmeder van het Aal-
s ter se Cantate Domino.
Na ongeveer de helft van
de wereld te hebben door
reisd heeft het koor zopas
een boeiende en verruimen
de tocht achter de rug naar
Japan en Taiwan. Ik ben
zondag even binnengewipt
bij Bart Van Essche die er
bij was. Zijn relaas spran
kelde van geestdrift. Ik
tracht u zijn ervaringen en
zijn kijk op de dingen weer
te geven. Ze zijn vaak per
soonlijk gekleurd (hoe zou
het anders?) maar des te
boeiender.
De odyssee begon op
Schiphol. Een groep van 81
mensen vloog tussen IJs
land en Scandinavië door
over de Poolroute naar
Anchorage op Alaska, en
vandaar naar Narita, de
luchthaven van Tokio, be
kend en berucht door de
kontestatie van studenten
en buurtbewoners en uit
eengedreven door oproer
politie en traangas, nog
steeds afgedekt en bevei
ligd door agenten en nadar-
afsluiting. Na een uurtje
rijden duikt Tokio op, qua
oppervlakte de grootste
stad van de wereld, samen
met Yokohama één mega
polis. Nemen we de oude
baan Gent-Brussel: het
landschap varieert van
dorp naar platteland, van
voorstad naar lintbouw.
Breng diezelfde lengte op
Tokio over en je bent de
stad door. Pater Smet, een
Scheutist, uit Vilvoorde,
speelt aanvankelijk tolk
Zuster Toyoda, van Japanse
afkomst maar thuis in de
Verenigde Staten, is aan
knopingspunt. Een komi-
tee van mensen uit de we
reld van de muziekpromo-
tie, de reklamebureaus en
de katholieke kerk patro
neert. Journalisten en ca
meramen van de televisie
maken him opwachting. Er
werd gezongen, er worden
vragen beantwoord.
En welke indruk maakt
Tokio op het eerste gezicht?
Neem de mensen weg,
neem de Japanse opschrif
ten weg en er blijft een wes
terse stad over als Los An
geles of San Francisco. Zo
zeer is hier alles afgestemd
op produktie en konsump-
tie. De mensenmassa lijkt
momenteel overal geijkt,
een mierenhoop, wrieme
lend en tastend. Maar de
stad is jachtiger dan de
mens.
Een jeugdhotel vormt de
ankerplaats Er is een offi
ciële receptie bij ambassa
deur Verwilghen. Mensen
uit de wereld van de indus
trie ontbreken niet. Zelfs
mr Honda is persoonlijk
aanwezig De dagen wor
den aaneengeregen met
koncerten en bezoeken en
verkenningen. Er is o.m.
een optreden in de moderne
St.-Mary katedraaloptre
den dat in funktie staat van
een j laat die in januari ver-
schij t. Er zijn verschillen
de kc Terten in scholen en
universiteiten en daaraan
nemen ook plaatselijke ko
ren deel. Er is voorzien in
een tweeledig programma,
nu eens met orgel, dan
weer met pianobegeleiding.
Want ook Jacques De Mey
is ter plaatse. Uittreksels
uit Vivaldi's «Gloria»,
Bachs «Weihnaehtsorato-
rium» en Haendels «Mes
sias» staan naast Palestri-
na's klankzuil «Missa Pa-
pae Marcelli» en religieuze
liederen van Bruckner, Sza-
motul en Arcadelt (in een
bewerking van Kristiaan
Van Ingelgem) Vlaamse en
Europese volksliederen
worden tot grote geest
drift, zelfs uitgelatenheid
gevolgd door de Japanse
eigenheid, wat dan weer
leidt tot spontane samen
zang. «Bastien und Bas-
tienne» ontwapent door zijn
charme en zijn onbevan
genheid. Mozart schreef
het muzikale sprookje toen
hij twaalf jaar jong was, in
een naïeve roccocostijl.
Tijdens het tournee
wordt de katolieke univer
siteit van Tokio aangedaan.
De nadruk ligt er op de
geneeskunde. Zuster Toyo
da is er werkzaam. Verder
gaat het naar Shizuoka, een
heiligdom met een eeuwen
oude tempel, te vergelijken
met het Lourdes van de
kristenen. Onderweg rijst
de Fuji op, talloze keren
vereeuwigd in de verfijnde,
sierlijke lijnen van de Ja
panse prentkunst, voor Ja
pan van dezelfde betekenis
als de Mont St.-Michel vooi
Frankrijk: een wonder,
maar niet minder dan dat
De Fuji sluimert echter in
de wolken en daardoor ook
zijn overweldigende
indruk.
Er rijzen vragen nu en er
komen impressies als ant
woord. Is het Oosten an
ders. vreemd, versluierd,
mysterieus? Is Tokio daar
een uitdrukking van? Hoe
zijn de mensen? Wat ver
klaart him ekonomische
voorspoed? En de traditie,
leeft die nog? En zo ja, hoe
komt ze tot uiting? En wat
met de gastronomische kui
tuur? En de muzikale? En
hoe is de houding tegen
over jonge mensen uit het
Westen?
Uiteraard (de tijdspanne
is te kort geweest om op
deze gamma van vragen in
te gaan, laat staan ze ten
gronde te behandelen) vol
gen hier flarden van in
drukken en gevoelens die
echter getuigen van een
open blik en een kritisch
oog.
Het jeugdhotel dat als
pleisterplaats diende was
westers, op enkele details
na: schoenen uit, rieten
mat, geen bed maar matras
op de grond. Wat het eten
betreft hadden de Japan
ners hun uiterste best ge
daan ^ten onrechte?) om
zich aan de gewoontes van
hun gasten aan te passen
Alleen de sake bleek een
trouwe gast.
De Ginza, een van Tokio's
slagaders, scheen eerder
aan de Nieuwstraat in
Brussel of aan de Parijse
Champs Elysées te herinne
ren. Daarvoor zorgden de
overdadige lichtreklames
en de cleane sfeer, brui
send, stralend, maar
De eigenheid is folklore
geworden, sporadisch in de
kledij van een oud vrouwt
je, wat gekunsteld in de
theeceremonie, nog alge
meen geldend in het pop-
penteater en de andere tes
ters, nog onderhuids aan
wezig in de strenge zelfdis
cipline bij het beoefenen
van hun traditionele verde-
digingssport.
De industrialisatie heeft
toegeslagen. De Japanner
heeft alles veil voor zijn fir
ma. De firma van haar kant
Hamme
staat m voor kuituur, vrije
tijdsbesteding, spor^ m vei
ligheid.
Japanners blijken ge
makkelijker toegankelijk
te zijn voor westerse mu
ziek (ik denk aan Horigome
op de Elisabeth wedstrijd en
de wereldberoemde diri
gent Qsawa) dan wij voor
de oosterse. Ze zijn heel erg
gesteld op een knapenkoor
en waarderen zeer dat men
iets van hen brengt. Kerst
mis wordt eerder gevierd
om de sfeer (kerstbomen,
pakjes) dan om zijn oor
spronkelijke betekenis,
maar «Stille Nacht» (gezon
gen in het Nederlands en
het Japans) ontlokte ont
roering.
Japanners eisen een hoog
muzikaal niveau. Maar
daar ben ik gerust in. «Can
tate Domino» weet daar een
antwoord op.
(wordt vervolgd)
W.D.B.
Negenjarige organiste
Jessy Van Laere
bracht sfeer op KAV-kerstfeest
te Zogge
Hoewel de KAV van
Hamme-Zogge amper
bestaat sinds 13 novem
ber van vorig jaar, werd
toch besloten een kerst
feest te organiseren.
E.H. Van Den Bossche
kwam spreken over de
betekenis van Kerstmis
voor het gezin, nadien
Dendermonde
Geslaagd kerstkoncert
van Zwijvikekoor
werd er lekker gegeten
en zorgde de negenjari
ge Jessy Van Laere-De
Wilde voor de sfeer,
waarna nog een tombola
plaats had. De nog jonge
KAV van Hamme-Zogge
besloot het beginjaar al
leszins op een fijne
manier.
Ondanks het gure
weer was de opkomst
talrijk. Tijdens een ge
zellig samenzijn met
pannekoekenbak bracht
het Zwijvikekoor onder
leiding van Dirk Ver-
meir kerstliederen uit
verschillende landen in
de stemmige paro
chiezaal van de Boon-
wijk. Naast pianist en
koorleider Dirk Vermeir
werkte ook nog solozan
geres Ginette Willaerts,
violiste Mieke Man-
naert, fluitist Eric Van
Ransbeek en de gitaris
ten Danny Loret en
Geert Mijs mee. Dirk
Vermeir stond in voor
zowel de vokale als in
strumentale arrange
menten. Het geheel
werd aan mekaar ge
praat door mevr Diane
Smekens-Roels
GA, dat is de galerij van de akademie. Kerk
straat 9 in Waasmunster, organiseert op 9, 10,
16 en 17 januari een tentoonstelling Mare De
Blieck. Deze Mare De Blieck is een jonge
schilder (geboren in Sint-Niklaas in 1958) die
blijkbaar veel te vertellen heeft. Aanval is de
beste verdediging, schijnt hij te denken, en in
het tijdschrift van de GA leidt hij zelf zijn
tentoonstelling in.
Hij trekt van leer tegen «de onverdraagzame
mens die de offensieve kunst op een kultureel
zijspoor wil schuiven. Ofwel, bij een uitzon
derlijke prestatie, wordt het werk verheven tot
kunst, en wordt op die manier de «duiding» in
de schaduw gesteld.»
Blijkbaar is het Mare De Blieck in het verkeer
de keelgat geschoten, dat de burger van van
daag op zijn eigen manier kan genieten van
konstruktivisme, supprematisme en allerlei
abstrakte kunsten, tot zelfs «dada» met hand
leiding. Dat mag dus niet. Niet genieten.
Het spervuur gaat echter door: «deze toleran
tie komt voort uit verwaandheid, want meestal
vermindert de verdraagzaamheid als het werk
recenter wordt.
(We naderen nu duidelijk De Bliecks eigen
werk...)
«Ik strijd tegen verontwaardiging. Ik ijver
voor begrip. Wie begrijpt heeft geen wapens
nodig. Ik wil pluralisme in en met mijn werk.»
Een beetje verder: «Ik wil het risiko nemen. De
bedoeling is dat eerlijkheid het op verwaand
heid haalt in wat ik maak.» Zo gaat het nog
even door. En we hadden nog niets gezegd!
Als u zelf eens wil gaan kijken of De Bliecks
werk al die voorbarige verdediging nodig
heeft, kan u de komende twee weekends te
recht in de GA. Zaterdag van 14 u. tot 17 uur,
zondag van 10 u. tot 17 uur.
In het Exlibris-centrum in de Regentiestraat
65, Sint-Niklaas loopt van 10 januari tot en
met 7 maart 1982 een tentoonstelling Zeef
druk in Vlaanderen. U kan er terecht voor wat
de organisator (het stadsbestuur) noemt «een
sumier overzicht van de evolutie van het ge
bruik van het zeefdrukprocédé in de laatste
twee decennia en dit in de Vlaamse artistieke
wereld».
De oorsprong van het zeefdrukken ligt in de
ontwikkeling van het sjabloon. De oermens
gebruikte zijn eigen hand als sjabloon en
versierde de wanden van zijn grotwoning met
handsilhouetten
Romeinse keizers en hooggeplaatste midde
leeuwers gebruikten een sjabloon als hulpmid
del bij het zetten van hun handtekening. In de
middeleeuwen gebruikte men verder nog sjab
lonen voor kleuren van speelkaarten en het
vervaardigen van prenten en geschriften.
In Japan werden op het einde van de zeven
tiende eeuw textielstoffen versierd door mid
del van sjablonen, en tot vandaag toe worden
in sommige Japanse textielbedrijven «kataga-
mi-yuzen» gebruikt, een geperfektioneerde
vorm van haarsjablonen.
Bij het zeefdrukken gebruikt men weefsel of
gaas, enerzijds als sjabloondrager, anderzijds
als drager van de inktlaag en recyclator van
de drukinktlaag die op het materiaal koi
gaatjes in het weefsel doen dienst als eer»
kleine inktreservoir, die bij aanraking n)
te bedrukken materiaal leegloopt.
Sinds een vijftigtal jaren wordt ook in
deren dit procédé gebruikt, zowel in de it wi
trie als in de artistieke wereld. ine
Wat men op dat gebied bereikt heeft, kan|elij
gaan bekijken in het Exlibriscentrum. fris
A et n
Portretkunst in het museum van Sint-NLe]
«Sara» door Bérenice De Vos
ds
Gedurende een veertiental dagen, van l?
24 januari, loopt in het stedelijk musf s!
Zamanstraat 49 in Sint-Niklaas een tenjf
stelling van de leerkrachten van de aka<[,
voor schone kunsten rond Het Portret.
18 leraren, stuk voor stuk mensen die hur\a
uitstekend verstaan, tonen er portrettef
dat zal zeker de moeite waard zijn. e
Het vervaardigen van een portret eist, fcat
vakmanschap ook intuïtie vanwege de ku^
naar, want in de afbeelding moet ook jn
wezen, de geest, van de geportretteerde te g|
zijn. Dat is en blijft voor iedere artiest, Ag,
der of beeldhouwer een zware opdracht. i |f
U heeft veertien dagen de tijd om te ^te
kijken hoe de leraars van de Sint-Niln
akademie het ervan af brengen ,jc0
Els Duclb a
C Toneel
>rj
Wie van toneel houdt, komt in de loop van januari
te Lebbeke vast aan zijn trekken. Niet minder dan
drie Lebbeekse toneelverenigingen zetten immers
tijdens de eerste maand van het nieuwe jaar een
produktie op. Toneelkring «Wij» brengt de komi
sche thriller «Bemoeial» voor het voetlicht; de Rede
rijkerskamer «De Constminnende Jonckheyt» zet
«Adèle» op de planken en toneelkring «Pogen» gaat
de thrillertoer op met «De Weldoener».
Van het goeie teveel eigenlijk en wanneer je er de
speeldata op nakijkt kom je tot de conclusie dat er
van enig overleg onder deze toneelkringen geen
sprake kan zijn geweest.
4e Dia- en Filmfestival: groot sukses
Voor de 4e maal organiseerden de Verenigde Wanzeelse
Kineasten hun Dia- en Filmfestival in de zaal van het
klooster. Zoals de vorige jaren was opnieuw alles tot in de
puntjes voorbereid, de nodige publiciteit werd eraan gege
ven via affiches, bordjes langs de invalswegen en annonces
in de plaatselijke bladen. De zaal was eveneens weer
uitgerust met een dimlichtinstallatie en mooie verzorgde
programma's waren voorzien.
De avond begon opnieuw
met een diareeks van Wil-
fried Eeman, ditmaal beti
teld: «Boven de 4.000 m in
Berner Oberland», met
prachtige sneeuwland
schappen en perfekt erbij
passende muziek. Daarna
volgde een dia-reeks van
André De Graeve over het
Rode Kruis, afdeling Lede. In
deze (ietwat lange) propa
ganda-reportage wordt het
doel en de werking van de
Leedse Rode Kruisafdeling
aan de bevolking toegelicht.
Als tweede deel dan van de
avond volgden de drie films,
verzorgd door de leden van
de vereniging zelf. «De Vrou
wenhater» door R. Baeyens,
korte speelfilm die uiteraard
in de smaak viel van de aan
wezige mannen. Daarna
kwam «Beton Smelt Niet»,
een filmreportage, uitste
kend gebracht door Edwig
Bonnaerens over de teloor
gang van de boerenbedrij
ven in ons land, die zich
afspiegelt in wat in Wanzele
gebeurt.
Als apoteose volgde dan de
filmreportage, gebracht
door de volledige filmploeg
«De Wanzeelse Dorpsfees
ten 1981». Deze reportage,
handelend over het hele ge
beuren op en rond de Wan
zeelse dorpsfeesten in 1981,
van opbouw tot afbraak. De
inleiding werd uitgesproken
door de burgemeester van
Lede (uit de deelgemeente
Wanzele), A. Grepdon Uit
zijn inleidende toespraak
onthouden wij vooral dat hij
de mening toegedaan is dat
films gemaakt worden door
«kinesisten», een uitspraak
die door de filmjongens be
wust NIET geknipt werd, me
nen wij.
De verschillende filmblok-
ken werden gescheiden
door korte reklamespots,
een originele manier van de
ze Vereniging om hun spon
sors te bedanken.
Alles tezamen werd het een
prachtig programma met
twee dagen overrompelend
sukses. In een kort vraagge
sprek met de zeer tevreden
voorzitter R. Baeyens, vroe
gen wij naar zijn indrukken
over deze tweedaagse in
richting en naar o.a. het
waarom van het gebruik van
de kloosterzaal, terwijl het
pas vernieuwde Diensten
centrum van de gemeente
eveneens ter beschikking
staat.
•tere sukses dan
vorige jaren, schrijft de voor
zitter toe aan de reportage
over de Dorpsfeesten, waar
in menig Wanzelenaar naar
zichzelf kan komen kijken op
het scherm. Het gebruik van
de kloosterzaal is voor de
vereniging ietwat een tradi
tie, de installatie is er aange
past en de zaal ligt in het
centrum. Daartegenover ligt
het Dienstencentrum buiten
de kom van de gemeente, is
de zaal wat kleiner en zou ze
niet dezelfde akoestische ei
genschappen hebben als de
kloosterzaal. Daarbij voelen
deze kineasten, uit traditie,
zich best thuis in deze
ruimte.
En over de toekomst gespro
ken, Mr. de voorzitter?
we zijn nu allemaal
wat moe, we hebben hard
moeten werken om zeker tij
dig klaar te zijn en alles in de
puntjes te verzorgen. Laat
ons hopen dat we er vol
gend jaar terug zijn, met een
misschien nog beter pro
grammal»
Dat belooft voor volgend
jaar...
«Bemoeial»
Op zaterdag 9 januari
(19.30 u.) en op de zon
dagen 10 en 17 januari
(19 u.) spelen de leden
van de toneelkring
«Wij», in de Parochiale
Feestzaal, Lange Minne
straat de komische thril
ler «Bemoeial» van Jack
Popple well.
Dit stuk behandelt het
onderzoek naar een
moord gepleegd in een
kantoor van Marshall's
Exploitatie Maatschap
pij. Commissaris Baxter
van Scotland Yard leidt
het onderzoek, maar de
zaak wordt opgelost
door Mrs. Piper, de
schoonmaakster, die
uiteraard als elke kwali
teitswerkster van dat
slag, op de hoogte is van
alles wat er in Mars
hall's firma omgaat.
De bezetting van de ver
schillende rollen zorgde
aanvankelijk voor heel
wat problemen. Roger
Van Schoor, een der
steunpilaren van de
kring, kon wegens een
beroepsexamen, niet van
de partij zijn. Zijn ver
vanger gaf bovendien na
één maand de pijp aan
Maarten, zodat het voor
de debuterende Dirk De
Cock lang geen makke
lijke taak was zich in het
personage van Richard
Marshall in te leven.
Positief echter is de co-
me-back van Annie Bos
man. Na een -onderbre
king van drie jaar doet
ze haar wederoptreden.
Daarom ook eigenlijk
opteerde de kring voor
«Bemoeial», want de rol
van Mrs. Piper is Annie
Bosman op het lijf ge
schreven. Commissaris
Baxter wordt gespeeld
door Renaat Moeyer-
soon, die daarmee voor
het eerst een hoofdrol op
te knappen krijgt.
De overige rollen wor
den vertolkt door Eddy
Van Langenhove, Moni
que Mertens, debutant
Roger Goedgezelschap,
Niek Dauwe en Lucie
Van Mulders. Voor de
decorbouw stonden P.
Van Langenhove, C.
Cool, J. Dauwe, E. Van
Langenhove, F. Cardon
en A. Van Mulders in.
Voorzegger is Jozef
Heirbaut.
De toegangsprijs be
draagt 70 fr. Kaarten
kunnen steeds bekomen
worden bij voorzitter E.
Van Langenhove, Lange
Minnestraat 2, Lebbeke
of in het lokaal bij Jan
Heirbaut, Lange Minne
straat 3. De gratis num
mering der kaarten ge
beurt op de drie speelda
gen van 10 tot 12 in
voormeld lokaal.
«Adèle»
Later dan voorheen de
gewoonte was, brengt de
Koninklijke Rederij
kerskamer «De Const
minnende Jonckheyt»
haar eerste produktie
van het toneelseizoen
'81-'82. In de regie van
Jan Reusens, een oude
bekende van de kamer,
wordt op zondag 10
(19.30 u.), op zaterdag
16 en op maandag 18
januari (20 u.) «Adèle»
voor het voetlicht ge
bracht.
Het stuk speelt zich af in
net Parijs van vandaag
in het appartement van
de familie Veyron-Lafit-
te. De familie wordt uit
genodigd voor een eten
tje door Madame Gac-
hassin. Op dat ogenblik
laat de meid het afweten.
Een nieuwe hulp, Adèle,
komt echter plotseling
opduiken. Laatstge
noemde schijnt echter
over een bijzondere gave
te beschikken... Ver
schillende situaties lei
den tot echt komische
bedoeningen.
Op de planken verschij
nen Nelly De Landtsheer
(Adèle), Herman Bos-
teels (Gaston Veyron),
Lydie Van den Bossche
(Edméë Veyron), André
Veireman (Antoine) en
Diane Achten (Solange).
«De Weldoener»
Toneelkring Pogen
die in de voorbije jaren
steeds de komische toer
opging, programmeerde
deze keer «De Weldoe
ner», een thriller van Lo
de Pools. Het gegeven?
Helga Schmidt, een
mooie Duitse, is ver
moord terug gi
aan de rand vanjer
Het onderzoek le
de luxueuze vir
Walter Schlade
steenrijk industi
de ondervraging1;1
inspecteur Van
put schijnt niem®
de moord iets a:
ten. Toch moet
ware dader gif
worden. Zal de'"
teur, geassisteei
het dienstmeisji,r
slagen de zaak
deren? >ei
Aan deze produl^w
lenen hun mes
king: Roos Veni
(Regie), MoniqueP*
lette Verhavert,
Goedgezelschap,Dr
n?ois Van Pt?n
Pierre Hey mans""
De Maeseneir enj,
De Keersmaeck^c
voorstellingen iij
plaats op zaterdc
op maandag 24 e
zaterdag 30 jantfn
zaal Corso, Ros°(
straat te Lebbek!r
kens te 19.30 u.
gangsprij8 bedrj\f
fr. ni
Pierre Van 1
di
I
ROOMIJS en DIEPVRIESPRODUKTE^'
AAN GROOTHANDELSPRIJZEN m
Nestor de Tièrestraat 42 - AALST ei
OPEN alle weekdagen van 9 tot 12 u. f
en van 14 tot 17 u.
'a Zaterdags van 9 tot 12 u. n
3tBV
'it
