Wis
Verscheiden:
een stuk
KAVD-historie
1'
r'
22 - 8.1.1982 - De Voorpost
Zowat overal ter wereld waren de «Roaring Twenties» op volle gang gekomen. Het
ergste oorlogsleed raakte stilaan vervaagd, handel en nijverheid draaiden weer op volle
toeren en de zorgeloze tijd van na de eerste wereldoorlog schiep een sl'eer van
welbehagen. De wereldbrand was geblust, voor de meeste gewone mensen was er
weliswaar nog geen weelde maar de vooruitzichten waren gunstig: het zou immers
moeten lukken dat na de les van 1914-1918 een land of een mogendheid nog eens zo'n
rampspoedig avontuur zou aandurven
Voor de beroepsmilitair ongedekt opstellen enz
Op een keer was het dan
zo ver. Wis Verschelden
nnwijzing van
Ward Boon eens bij de
KAVD-afgevaardigde. de
h. Emiel Glorie, komen en
daar kreeg hi| een lidkaart
onder de neus geduwd. De
Joseph Verschelden had
het normale leven weer zijn
draai gevonden en toch was moest op
er die 27ste augustus 1925
een prettige verrassing
weggelegd toen ie van zijn
dagtaak thuiskwam. Zijn
vrouw. Mathilde. had
thuis, nabij de Mechelse koning te rijk trok Wis naar
poort in Dendermonde. huis met zijn gloednieuwe
een flinke zoon gekocht. KAVD-lidkaart en met
Hij werd Aloysius gedoopt. e^n volledige KAVD-uit-
In die tijd konden de men- rusting,
sen het stellen met één «Heeft het er toen opge-
voornaam: de naam van de zeten thuis... vertelt Wis.
peter en daarmee was *t «Wat denkt gij wel.» vloog
school uit. zegt Wis Ver
schelden op zijn eigen pitti
ge manier.
Al van in het Heilige
Maagdcollege, waar ze
nochtans van heiligenna-
- men wat afweten, klonk
Aloysius veel te sti jf en zijn
medeleerlingen noemden
hem dan ook vrij vlug Ale-
wis en gemakkelijker nog.
Wis. tout court.
De sport die op het Col
lege het meest werd beoe
fend had ook vlug de jonge
Verschelden te pakken...
het kaatsen. De ballen die
op het College werden ge
bruikt waren iets dikker
dan de normale kaatsbal
len. maar van zeer goede
kwaliteit en je mocht geen
slappe handjes hebben om
zo'n bal met een flinke mep
over het hele kaatsterrein
te jagen. Niet voor niets
kregen de studenten van de
Kerkstraat dan ook vlug de
bijnaam «Collegeballen» of
als ze nog klein waren: Col-
legeballekens.
Toen Wis zowat 13-14
jaar oud was. verhuisde het
gezin Verschelden naar
Grembergen. eerst in een
huis rechtover het voetbal
plein. daarna naar de be
kende Oude Molen, naast
het KAVD-terrein.
In Grembergen zelf. ei
genaardig genoeg, werd het
kaatsen weinig beoefend en
de jonge Verschelden was
dus wel verplicht om naar
Dendermonde te komen
om zijn sport te kunnen
beoefenen.
Ondertussen voltrok er
zich echter een proces waar
niemand eigenlijk de hand
in had. om eens een woord
speling te gebruiken, en
waarvan evenmin nu nog
iemand weet hoe het pre
cies allemaal was begon
nen. Op de plek waar nu de
tennisterreinen van de
Dendermondse tennisklub
liggen was er in die jaren
een zanderig stuk grond dat
een eigenaardige aantrek
kingskracht op de jeugd uit
de buurt scheen uit te
oefenen.
Bijna elke dag na school
tijd. waren lei en griffel en
de zeldzame schriften nog
niet goed en wel thuisge
bracht. of zowat de hele
Gremberg.se jeugd was op
het zandplein achter het
KAVD-terrein te vinden...
_^en er was wel altijd iets om
op te sjotten!
Vóór de toenmalige uit
bater van de voetbalkanti
ne onder de Tribunes en
grote voetbalfanaat. Ward
Boon. moet het een lust
voor het oog geweest zi jn al
die stoeiende jongeren, die
hun energie kwijt konden
op een pot of een bal.
Ward Boon had ook zijn
ogen niet in zijn zak en vlug
had hij de jonge Verschel
den in die jolige bende rak-
Jcers opgemerkt. Monke
lend. als hij aan die tijd
terugdenkt, vertelt Wis dat
Ward Boon hem dikwijls
meenam naar de kantine
waar hij dan de eerste les
sen in balbehandeling
kreeg tussen de tafels en de
stoelen. Het bleef niet bij
dribbelen en ballen stop-
^alleen. Ward gaf ook
gouden voetbalraad in ver
band met zich vrij spelen.
vader Joseph uit.
benen van je lijf
je de
daar ook geen goed aan...
maar |u. als |e dan toch
talent hebt.
Veel plezante momenten
waren ei anders ook wel.
zegt de Wis, Zo werden
wij. als we 's avonds van de
trezin stapten, in Dender
monde afgehaald door 't
muziek van Gust je Mest-
dagh en dat deed je toch
wat. te weten dat het thuis
front zo meeleefde met de
prestaties van de ploeg.
••Als ik bedenk wat er nu
voor een goede speler ge
boden wordt en wat een
valabele kracht kan verdie-
schoppen en voor de rest
van je leven gebrekkelijk
lopen zeker!» Nog geen
half uur nadien moest Wis
weer naar Ward Boon toe.
om met tranen in ge ogen
te gaan vertellen dat hij
zijn nieuwe voetbalschoe
nen al kwijt was. Wis moet
nog lachen als hij daar aan
denkt. Omdat het bloed nu
eenmaal kruipt waar het
niet gaan kan. vielen er
menig paar gewone schoe
nen als slachtoffer van de
jonge Verscheiden s voet
balfurie. En omdat schoe
nen in die tijil nu niet pre
cies goedkoop waren, ko
zen vader en moeder Ver
schelden van de twee kwa
len de minst erge... dan
maar ravotten met de
schoenen van den AVD!
Toen eindelijk Ward Boon
zelf eens met vader Ver
schelden ging praten was
het hek van de dam. Alov-
sius mocht voetballen bij
dc ploeg van Dender
monde.
Na één seizoen bij de
scholieren werd Wis al
overgeheveld naar de ju
niores waar hij direkt tot
kapitein werd gebombar
deerd. In 1942. Wis was
toen zeventien jaar oud.
werd zijn ploeg kampioen
van Oost-Vlaanderen. En
het seizoen daarop werd
het serieus. Wis Verschel
den werd opgesteld in het
eerste elftal!
't Was zo bijna nog niks
in die oorlogsjaren, zucht
Wis. als we bijvoorbeeld
naar Roeselarc moesten
gaan spelen betekende dat
van 's morgens vroeg zes
uur de trein op en pas 's
avonds laat weer thuis. Uit
die tijd herinnert de Wis
zich nog zeer goed de naam
van Julien De Bilde, die
altijd klaar stond om met
een grapje de gemoederen
wat op te peppen.
Die eerste wedstrijd was
voor mij nogal wat. lacht
Verscheiden. Ik werd op
gesteld als midvoor en na
tien minuten was dat daar
al gebakken; 0-1
••Dat stond die mannen
Roeselare natuurlijk
laten nen.. m die ti|d was dat
een beetje eten aangebo
den door de bezochte klub
en ergens een vijftig of vij
fenzeventig frank en daar
kon je liet mee stellen.»
Ik kan hier natuurlijk
niet allés vertellen, zegt
Verschelden, maar na veel
wederwaardigheden ont
stond dan de art tie ft loc a.
l i zaten toen niet minder
dan zeven of acht gasten
van (irembergen in die
I )cndcrni( mtlse ploeg
Denk maar eens aan Ric
Vereist van de Konijnen-
dijk. Jef Boon (zelfs geen
familie van mij voetbalpe
ter Ward Boon). Er was
Armand De Palmeneir uit
de Gauweg. Georges De
Loose van de Vossenhoek.
Franske Vereist, iets later
Ferdv Haubourdin van den
traiteur bij de Denderbrug.
Florent Vereeeken en Luc
Van Hoyweghen. Uit de
Donckstraat kwam Miel
Marien, nog zo'n natuurta
lent. dat het KAVD-be-
stuur omzeggens van de
straat had gehaald! Miel
speelde in die periode nog
midvoor en ik verhuisde
van buitenlinks naar bui-
tenrechts en zelfs binnen-
speler om later nog. via de
midvoorplaats. waar Polle-
ke Van Cauwenbergh ak-
tief was. definitief naar
mijn linksbuitenplaats te
verhuizen.
Een groot moment, niet
alleen voor de ploeg maar
ook voor mezelf, was de
dag dat KAVD Jef Van
Ingelghem aantrok Jef
speelde inside links en jon
gens toch. wat heb ik van
die man toch veel geleerd!
Die gaf niet alleen goede
raad. hij had ervaring ge
noeg uit hogere reeksen,
maar tijdens de wedstrij
den zelf toverde die Jef
ballen op mijn voet om van
te snoepen en ge moogt
gerust zijn dat het kletterde
dan. Julien Verburght.
nochtans een boom van een
vent. heeft meer dan eens
gezegd dat hij tevreden was
dat hij met ons meespeelde
in plaats van tegen ons!
Wat moest gebeuren kon
niet uitblijven, In het sei-
ei
4i
de
de jonge KA VD-er Steve Menens luistert graag
raad van Wis Verschelden (c)
Alois Verschelden
Van Bael, bekend w
n de loog druk aan het praten met Bob
i televisie (c)
niet aan en ik kan de keren zoen '49-"50 werd KAVD
niet tellen dat ze me toen kampioen en ging over
tegen de vlakt
ben». «Het w
danig ere dat onze back
gelegd heb- naar wat toen D' afdeling
rd zelfs zo- heette. We zijn daar twee
seizoenen gebleven en. iet-
Jet Van Mannieren, zich wat meewarig, voegt Wis er
kwaad maakte en naar de aan toe: en te bedenken dat
Roeselare-verdediging en we toen tegen ploegen
de scheidsrechter toestapte speelden als Cerele Brug-
en ik hoor liet hem nog ge. Lvra. Lierse. Oosten-
zegeen«Zijde gulder nie de. Boom. Kortri|k. Ukkel
beschaamd om zo op da en ik vergeet er nog
manneke ziin benen te Door een opsplitsen van
schoppen'» Het werd daar de reeksen zijn we dan. na
trouwens vlug 1-1.
Dat was daar' een goeie
les. aldus Wis Verschelden,
ik had al vrij vlug al die
trukken door en al was ik
nogal klein van was en niet
van de struiste. 't was rap
gedaan met mij te leggen
die twee seizoenen, gezakt,
«Er is uit die periode
toch nog een voorval dat ik
je moet vertellen! z\ls kam-
pioenenelftal waren we uit
genodigd om in Nederland
te gaan spelen, in Roozen-
daal was dal. lil Antwerpen
want ene krijgen, ene ge- stopte onze autobus en er
ven. dacht ik, t Was rap stapte daar iemand op en
gedaan met bezen geven!», niemand van tuis wist wie
Het was een feit dat Wis dat was. Het bleek Ferre
Verschelden nog ervaring
moest kweken en harder
worden en dat wegens de
oorlogsomstandigheden de
kompetities
werden stilgelegd, deed Ferre De Coster de eerste
De Coster te zijn. van
Beerschot. Het bestuur
wou hem eens testen als
keeper. In Roozendaal
een tijd speelden ze ieder één helft.
45 minuten en Julien Ver-
burgth de laatste helftIk
geloof dat. rekening gehou
den met wat die De Coster
daar in de eerste speelhellt
had laten zien. Julien Ver-
burgth begrepen had. Ferre
was gewoon fenomenaal
hij pakte nu eens alles en
dan nog op de meest spek-
takulaire wijze Dat is daar
trouwens nog uitgelopen
op een ferme ruzie tussen
Julien en de Ferre. maar
toen. na de wedstrijd m het
chalet van de Roozendaal-
se ploeg een drankje werd
aangeboden, werd alles uit
gepraat en werd weer
vriendschap gesloten, ge
weet hoe dat gaat. Iie?»
Wis Verschelden glun
dert als hij alweer een vol
gende anekdote ophaalt.
«In het seizoen 1951- 52
ik was zo'n goed uurtje
vroeger op dc training dan
normaal vroeg de trainer
mij of ik wat wilde spelen
met een jongen van lieer-
schot. die pas de KAVD-
rangen had vervoegd, liet
bleek ces Van Mele te
zijn. Als wc zo'n halluurtje
bezig waren, liet ces in
eens de bal liggen en lui
kwam bij mij gelopen. "Zeg
Wis' zégde hij. 'zijn dat
hier bij den AVD allemaal
spelers gelijk als gij. met
zo'n balkontrofe en zo?'
Rechtuit gezegd, ik wist
niet wat antwoorden. Ik
Hapte er toen maar iets uit
gelijk 'lln. dat is toch maar
normaal lie man!' Ach ja.
wa moete zeggen lie? I oen
zei de Cees 'awel. dan heb
ik hier geen schijn van kans
hé jong!", (ie moet niet
vragen, ne kerel uit zo'n
ploeg!-
Van Mele kwam toch in
dc ploeg Ric Vereist
school op naai de back
plaats en ees werd center-
half. Ondertussen was Ju
lien Verburgth weg naar
Zottegem en wat te voor
zien was. Ferre De ('oster
stond bij ons tussen de pa
len. Kunt ge u dat nog
voorstellen? De helft van
het publiek kwam toen al
leen al om dat drietal aan
liet werk te zien: Jef Van
Ingelghem. Cees Van Mele
en Ferre Dc ('oster! Ja. er
waren toch zekere matchen
met 5.(M)f) a h.ooo man.»
i.n kwanten zc ook met
een beetje voor de Wis 'er-
schelden
«Awel ja. misschien ook
wel een beetje».
Want met de Wis viel er
toelt ook wat te beleven.'
«Jaja. met Jef nevens mij
en in een goeie dag. dan
vielen er potten. Surtout
als het mij ontstak. Want
ge hebt zo van die ploegen
waarvan ge duidelijk voelt
dat ze minder goed zijn en
waartegen dat ge toch geen
goal kunt maken. Dat
werkte soms wreed op mijn
zenuwen en als ik dat ge
waar werd dan was er geen
houden meer aan. Een
paar goed opgebouwde
aanvallen, een gepaste
voorzet of anders schuin
van mijn lijn weg naar het
midden toe. en als ik er dan
mijne wreef onder zette
kon je gerust zijn dat er
kartachen gegeven
werden!»
Erg lang lieelt die glorie
periode toch niet geduurd
«Och ja. hoe gaat dat?
We hadden twee seizoenen
in eerste afdeling gespeeld;
dan kwamen er twee reek
sen in eerste, de eerste zes
ploegen van elke reeks ble
ven in eerste en de tweede
zes vlogen terug naar be
vordering. en dat is met ons
ook gebeurd. Dat was. als
ik het goed heb. in 1955.
En dan ia. dan zi|ii ■•ze-
beginnen verkopen. Ikzelf
hield toen cafe. -111 de
Goal» heette dat. maar dat
weet nog ieder Dender-
mondenaar. en dat waren
wrede tilden. Soms tot 's
nachts in mijne cafe, als
ontspanning wat kaatsen
met de Bavardploeg. want
vrije tijd heeft ne cafébaas
toch wel al en toe! Dat
waren daar ook nogal man
nen in die kaatsploeg hoor!
Ik peis hier op Den Boe
nier. Stal De Rop. Foils
Eenssens. Miel Marien en
ik vergeet er garantie nog
een hoop. En dan ja. als "t
weer zo ne keer ne wredige
nacht geweest was en ge
moest dan "s anderendaags
spelen, dat was niet altijd
om mee te lachen. Zo werd
ik dan verscheidene keren
voor een of een paar wed
strijden aan tic kant gezet,
maar ik had daar chance in.
ik was eigenlijk toen de
enige tvpisehe linksbuiten
waarover I Jcndcr monde
kon beschikken en als den
umbras met het bestuur
omdat ik weer een zondag
slecht had gespeeld, weer
over was. mocht ik terug in
de ploeg en als ik dan 's
zondags het plein kwam
opgelopen, dan kreeg ik
van tie supporters zoveel
applaus als d ander tien sa
men, Dat repareerde dan
weer veel. Als ik dal nu
eens overdenk kan ik er in
komen dat trainer en be
stuur steeds het beste van
een speler willen en dal
resultaten tellen, maar toen
maakte ik mij daar toch
soms vreselijk kwaad bloed
in.»
Je bedoelt als ie voor 'v
zondags niet werd opge
steld'
Ach |a lie. ze wisten dat
ook dat ik cafe hield, en dat
hel nogal eens laat kon
worden, maar ne mens
moet toch zijne kost ver
dienen hé?
Hoe w erd dal dan telkens
opgelost'
«Wel. de direkteur van
de bank. Miel Glorie en de
advokaat Heyvaerl kwa
men dan een pintje pak
ken. én een beetje babbe
len en dan zegden ze dat
het een misverstand was en
dat ik dat niet zo kwalijk
mocht nemen... en 's zon
dags speelde ik weer mee.
Ze vergaten er wel bij te
zeggen dat het meestal on
der druk was van de sup
porters dat ze mij moesten
terugnemen... ik wist dat
wel. maar daar heb ik toch
nooit iets over gezegd.»
De Goal was een bloeien
de zaak. hé?
«Ongelooflijk, maar |a.
hoe kon dat anders, mijn
vrouw was geen misse, een
hoop voetbalsupporters, ik
bracht dan al eens kamera
den. ook bekende voetbal
spelers mee naar huis en
zo...».
Hoe is dat dan verder
gegaan
«Na het seizoen 55-56
werd ik ook verkocht. En
dat ging nogal op een eige
naardige manier. Stel je
voor. In de transferperiode
was er bestuursvergadering
in het lokaal, dat was toen
bij Den Blekke. café Sport-
taveerne geloof ik. heette
dat toen. Ik moest beneden
wachten Op een bepaald
moment kwam advokaat
Heyvaert naar beneden
met de voorzitter van Ra
cing Wetteren. Mijnheer
Rasschaert en nog drie an
dere heren. We gingen aan
een tafeltje zitten en mijn
heer Rasschaert zei toen:
«hier zie. mijnheer Ver
schelden. hier is een bier
kaartje. Zet daar uw konili-
ties op en ik zal hetzelfde
doen op mijn bierkaartje.
Mi|n plichten zouden zi|n;
tweemaal trainen per week
en 's zondags spelen. Ik
had toen natuurlijk nog
geen benul van prijzen en
zo en omdat ik graag bij
KAVD gebleven was. zette
ik me daar zoiets op. allé.
2.0(H) frank schreef ik op
dat kaartje. In 1955. stel je
voor. 2.(HM) frank! Ik dacht
bij mezelve dat geven ze
nooit Toen mijnheer
Rasschaert zijn kaartje om
draaide stond daar 2.5(H) fr.
op. Hij zei me. kijk Wis.
toen was het al Wis gewor
den! Kijk. Wis. zei hij. 't
mijn blijft, 't zal dus twee
duizendvijfhonderd frank
per week zijn. En ik moet
zeggen, tienduizend frank
in de maand en mijn café
erbij, ik was toch t?vreden.
Zo ben ik dan naar Racing
Wetteren gegaan... zc had
den daar toen ook de kee
per van ile (iantoisc. Al
lien De Raet gekocht, en
die kerel was zo maar even
tjes 25 maal internationaal
geweest. Dc samenwerking
was uitstekend en de resul
taten logen er dan ook niet
om want wc eindigden der
de. Ondertussen was ook
de toenmalige kapitein van
Anderlecht. .lel Vernim-
men. bij Racing Wetteren
komen spelen, die speelde
zelfs naast mij in de ploeg.
Omdat Vernimmen geen
tijd had. want ik wou mijn
plaats als trainer aan hem
afstaan, ben ik dan maar
speler-trainer gebleven.
Deinze won toen liet kam
pioenschap 56-57.
Na mijn eerste jaar Wet
teren stelde KAVD zijn ei
sen voor nu|ii definitieve
verkoop zo hoog dal Wet
teren er moest van alzien.
Ik dus terug naar Den
dermonde. Rie Vereist was
er nog en Piet Lanibrecht.
maar er was toch al veel
veranderd. Ik speelde het
seizoen 57-58 eerst een
paar wedstrijden bij de re-
se r ven. maar in mijn hoofd
speelde de betrachting om
nog eens in de eerste ploeg
te staan. Na drie weken
lukte dat en het applaus dat
ik toen gekregen heb als ik
het terrein opliep, dat zal ik
niet licht vergeten.
Alles was dus weer als
vroeger?
Neen. want ik heb het
toen zelfs geen gans sei
zoen volgehouden. Wat
denkt ge. een jaartje ou
der. café houden tot 's
nachts, dat kruipt allemaal
niet in je kleren, nietwaar?
Toen ik dat dan duidelijk
gewaar werd. stond mijn
besluit vast: ik zou stoppen
met voetballen... Op het
einde van dat seizoen 58-59
kreeg ik het bezoek van het
bestuur van Racing Lebbe-
ke met Louis Piessens op
kop. Dat waren anders ook
al goeie klanten hoor. maar
ik zag dat er toch iets spe
ciaal gaande was. Ze sta
ken mi| een kaartje in de
hand met allemaal namen
op. Kent gij daar iemand
van? vroegen ze mij. en dat
waren allemaal namen
waarvan ik nog nooit ge
hoord had. Later op de-
avond kwamen ze terug in
mijn café en zc vertelden
me koudweg: «Weet ge wie
we gekocht hebben?»
Jou!.»
Natuurlijk verschoot ik.
Maar toch stond mijn be
sluit vastik wilde niet
meer en ik zou stoppen.
Toen hebben ze me daar
nen trunk afgebracht. Van
uit Knokke in zijn villa,
belde de voorzitter van
Lcbbeke. mijnheer Frans
Dc Saedelcer. nog een
goeie klant, mij op. Wis.
zei hij. ge moet met niets
inzitten, teken die transfer
maar en ik regel zelf per
soonlijk alles met jou. Om
dat mijnheer Frans het
was. die dat zei. liet ik mij
toch maar overhalen en ik
tekende. Een goeie week
later kwam mijnheer De
Saedeleer zelf op bezoek
om de zaak eens te bespre
ken. l il t eerste dat hij /ei
was: Wis. wat /ouilt gij
willen
Ik zat toen al lang met de
gedachte om taxi te doen
en ik had in de garage De
Ruvsscher in Lcbbeke een
pracht van een zwarte
Oldsmohile zien staan.,
maar in. dat kost kluiten
lie?. Ik dacht toen: t is hier
ridder of mis. en ik vertelde
aan Frans De Saedeleer
wat mijn plannen waren. Ik
moest subito presto mijn
vest aantrekken en wij weg
naar l.cbbekc. In de garage
De Ruvsscher toonde ik
hem die prachtige wagen
en Frans verdween met den
baas in het bureau. Een
goed kwartier nadien kwa
men zc buiten en mijnheer
Dc Saedeleer zei tegen mij:
voila Wis. hij is van u! Ik
kon natuurlijk mijn oren
niet geloven. En zo was ik
ingelijfd bij l.cbbekc! Ik
heb daar veel plezier be
leefd in Lcbbeke Ik had
een prima wagen, want hij
kwam nog van mijnheer
allebaut. den baas van
Wieze. ge weet wel hé. en
alles floreerde. Wc wonnen
toen op één punt na het
kampioenschap. Dat ont
glipte ons door te verliezen
tegen Appels. Maar 't was
daar toch echt gemoedelijk
bij Racing Lcbbeke. Stel je
voor hoe dat daar ging. Ik
deed dus taxi en ik had een
kommuniefecst in Zele.
Die mensen hadden mij ge
vraagd van 6'uur 's mor
gens tot 6 uur 's avonds.
We moesten die dag spelen
tegen Standard Wetteren in
derde provinciale. Ik had
aan mijnheer Frans De
Saedeleer gezegd dat ik
niet kon spelen die dag
want dat ik die kommunie
had, Dat is niets, zei Frans,
om 12 uur zal er ne chauf
feur van mij u komen aflos
sen en dan zijt ge nog goed
op tijd voor de match. Als
we winnen vandaag, zei
Frans, doe ik een soupeetje
met haas bij jou thuis. Ik
had natuurlijk al wat drup-
pelkens gedronken en zo.
ge weet hoe dat gaat op een
kommunie. maar toch had
ik er goeie moed op. Wat
mij daar overkomen is weet
ik niet. maar "t ging precies
allemaal vanzelf. We won
nen daar met 0-5. Ik maak
te vier doelpunten! We
hebben wij dan eens goed
gegeten en daarna werd dat
een knal van een fuif bij
nnj thuis... Louis Spiesscns
heeft daar nog een kado
gekregen van 8(H) frank, uit
puur kontentement!
Dan toelt nog ut schoon
heid geëindigd'?
«Zo kan je het noemen
ja!»
Op dit moment zit Wis
Verschelden even te mij
meren
ken en daarbij
te veel van je
lijke plaats moj
was het al goed,
een zuiver W-J
kwamen kleine!
ternauwernood
werkpaard met e>
siek als Jef Bot
ze nu een liberi
wie toen de kat
doelpunt te scol
dat. Nu ook m
houdt zich meer
eigen precies j.
taak. U
Als je nu alles
ziet Wis, welkl
schieten je dan ter
«Ward Boon in
plaats, daar heb il 1
geleerd. Voor hu£ev
zorg denk ik te rijt e
Van Damme. aanlorp
Heyvaert. mijnht) de
tijn van Gent. aal w
Pol Goossens aat;
KBVB en aan de Lgjj
ker Miel Glorie. |s
er natuurlijk al dT
waar ik mee gi j
heb en speciale hi1 .a
gen aan wedstrijdF11"'
genoeg. Jef Van Ir a'
zei altijd: Jongefc d<
moeten jullie plgwt
den en meer aamiro
verdedigen en
hi j! Onze eerste jje
in eerste afdeling.L y,
len op Boom. datf
niet niks! En dal
kaan tegen Cercld
gewonnen met 5-icf
wedstrijd was de it t
pin (verscheidene
internationaal) zóLj:
dat in de kleedkaj^
tong op zijn kni&m
Hi j wist gewoon a z0
met die wonderbajat
die Luc Van Fkj re
toen was! Lns
Mijn allerniooi%ai
nering is nochtans [t
pioenschap tegen lge
bevordering. De p
van Halle was Siijj z
vent van 2 nietï^i
stond midvoor. Ik( g,
veel schoppen Fk
maar ik heb er L
veel gegeven ook l{
hebben toen gewof"
2-o. r'
pre
verdiend. Maar he|Lt(
zoete troost dat iL
die mij toen zo [r'a
teérd heeft ook drié
gen aan zijn been I
dan ben ik in al 4
maar twee
Jel
keer L
terrein gestuurd en^
tweekeer door
scheidsrechter.
zijn naam... en zd^
hij op mijn gezi|ni
kon. zal ik zi|ii natif
vergeten!
ij
Al bij al loonde r®
de moeite, dacht i'A.fP
«Zeker en vast, fer
het te herdoen wasf*
weer herbeginnen. Iw<
durf ik nu aan gastf1
wat in zit de raafv
zich goed te ver/oPn
vooral zorgvuldig in
uit te kiezen waar if*4
eerste stappen zet. IJ
had je je lidkaart gPe
en 't was gedaan.!®
hoorde bij een k|P}
amen en uit. nu is UF
veranderd maar om
ginnen is een goed/Y
school in klubverbii/'i
bijzonder groot beljgn
Zie je nog vroegen
genoten? ,st
«Oh ja. ik moejet
eens bellen naar del
de Julius De Gevtitj
in Antwerpen of n)e
Ferre Dc Coster enfei
ten weer gezellig l)u
kaar te babbelen ovft
bal en lekker eten!»e;
Alleen over rocG
lekker eten'?
«(na een korte aat
Hm. hm. nee. naL
niet. maar sport staie
centraal, 't Is ovL
nog te pas gekomen^
evengoed in zwema"
had kunnen terechtl
of bij het rolschfj
want daar kon ik in 0
bij Vosco ook zeejn
weg mee., maar he
nog van al ga ik tody<
met gewone menseiio
daarbij kan je nog e®
vertellen en eens smsi
lachen.» Ie
Ondanks al die belevenis
sen Wis, heb je maar één
keer kampioen gespeeld'?
Eén keer ja. Maar kam
pioen spelen, daar komt
zoveel bij kijken. Nu is er talent hebt!
meer en meer het taktische
spel. Als te in mijn tijd
behoorlijk je man kon ilek-
l)at wensen wij
vele jaren, Wis... ws^
mensen omgaan, daa^
je ook talent voor h(a
Maar ja. als je daó,
talent heht' 11
III
DE LATHAM
