MMmmi
m VA?
V*
lJBHPBWBPI SQPIipMPMfJPH
TT'* Ti? 4 fcV.
«SS®**'*
n'
40 - 8.1.1982 - De Voorpost
VOETBAL
Een fijn, spektakulair en sportief voetballer: Lubanski werd gewaardeerd door vriend
en tegenstander (arch.)
Steeds minder mochten de scheidsrechters VVIodimierz Lubanski op hun
«feuille» invullen. Onder de rubriek «spelers» werd dat zelfs al zeldzaam en toen
die naam ook al bijna niet meer bij de «invallers» voorkwam werd het tijd dat de
topsporter deze signalen begreep. Ook wereldvedetten ontsnappen niet aan die
harde sportwet, aan dat stilaan aflopend proces, waardoor men uiteindelijk
gedwongen wordt om ermee te stoppen.
Wlodek Lubanski heeft het al een hele tijd zien aankomen. De Poolse fantast
dacht reeds lang geleden aan een tweede start. Makkelijk gaat dat niet. De
vedette moet kunnen terugvallen naar het niveau van jan-met-de-pet. Een
belangrijke ommekeer in het leven van de topsporter die van een bevoorrechte
positie afstand moeten gaan nemen.
Het afscheidsproces
Wlodek Lubanski, die op 26 februari
vierendertig zal worden, maakt nu al
twintig jaar grote sier op verschillende
voetbalvelden. Hij ziet het afscheid van
de aktieve loopbaan nakend. Welk een
gevoel zoiets geeft bij een man die het
hart van vele voetbalromantiekers zoveel
keren heeft doen overslaan, vertelt hij
zelf.
Lubanski: «Ik meen dat ik er mezelf
voldoende op voorbereid heb. Ik wist dat
ik naar het einde van mijn voetbalcarrière
ging. Daarom maak ik er ook geen drama
van dat dit waarschijnlijk mijn laatste
seizoen is als profvoetballer. Ik heb er
echt geen moeite mee. Momenteel al
thans.»
De klassieke «sortie» aan het einde van
een sportloopbaan, gaat dikwijls via de
winkel in sportartikelen of het café, een
middel om maatschappelijk een ander
bestaan op te bouwen.
Het publiek dat voordien bewonderend
de handen heeft staan warm klappen om
de sportprestaties, wordt op die manier
nog een tijdje vastgehouden. Dank zij hen
kan een handeltje opgezet worden dat
hopelijk winstgevend genoeg is om voor
de inkomsten te zorgen wanneer het buik
je van de baas wat rondere afmetingen
aanneemt en enkel de ouderen nog een
rilling krijgen bij het horen van zijn naam.
Ook Lubanski heeft zo te zien met zijn
sportcafé «Penalty» te Lokeren van dicht
bij gescoord.
Lubanski: «Toch wil ik niet alleen op
mijn café rekenen. Het ligt in mijn bedoe
ling om ook nog elders te gaan werken. In
mijn loopbaan heb ik steeds alles gedaan
om de beste te zijn. Nu mijn leeftijd dat
niet meer toelaat moet je ook stop kunnen
zeggen, gedaan ermee. Ik wil evenwel nog
met voetbal te maken hebben. Dat is niet
altijd alleen mijn beroep geweest, maar
tevens mijn grote passie.»
Wordt dat afkicken in lagere reeksen of
eerder een overgang naar het trainer
schap?
Lubanski: «Ik wil niet ontkennen dat er
interesse is of was vanwege ploegen uit
tweede en derde nationale. Er zijn echter,
nooit verregaande kontakten geweest. De
verwachtingen van die mensen zijn zo
groot en de klub vroeg nog zo veel dat het
voor mij de vraag was of ik dat op het veld
wel allemaal kon terugbetalen. Voor mij
heeft het aktieve voetbal wellicht afge
daan. Wel heb ik nog interesse voor
zaalvoetbal, gewoon voetballen voor het
plezier. Met het trainerschap ligt het an
ders. Daar zie ik eerder mijn toekomst
liggen. Nu kan ik fungeren als raadgever
voor sommige jonge spelers die naar het
eerste elftal komen. Later hoop ik dat
verder uit te bouwen. Liefst bij Lokeren,
al is dat geen absolute voorwaarde.
De tegenpartij moet immers voldoende
interesse hebben om op dat gebied samen
te werken. Maar eerlijk, daar wacht en
reken ik min of meer op. Einde maart,
begin april, zou hierover uitsluitsel moe
ten komen, zodat de toekomstlijnen ver
der kunnen uitgetekend worden.»
Ondanks interesse van ploegen als Ra
cing Mechelen en het ambitieuze Sint-
Niklaas heb je toch nog voor een jaartje
Lokeren gekozen, ondanks het gevaar van
een loerende invallersbank.
Lubanski: «Ja, ik heb eerlijk met de
verantwoordelijken van Lokeren gespro
ken en die hebben mij toen voorgesteld
om er toch nog een jaartje bovenop te
doen. Uiteindelijk ben ik nog steeds der
de of vierde invaller in de ploeg naast
Lato en Larsen, die toch spitsen zijn van
een internationale klasse. Momenteel
speel ik bij de invallers en blijf mij daar
volledig inzetten. Ik beleef daar trouwens
veel plezier aan, vooral als je merkt hoe
sommige jongeren zich aan je optrekken.
Het geeft nog een voldaan gevoel.»
Lokeren speelt met een snel overscha
kelen van de verdediging naar de aanval
het soort voetbal waarbij vooral snelle
spitsen uitstekend aan hun trekken ko
men. Heeft deze countertaktiek de uittre
de van Lubanski versneld?
Lubanski: «Ongetwijfeld is dat één van
de oorzaken. Anderzijds is ook het voet
bal zelf sterk geëvolueerd. Eerste vereis
ten zijn nu fysiek en een goede konditie.
Er is duidelijk minder plaats voor techni-
ciens die spektakelvoetbal willen brengen.
Je moet tegenwoordig harder en meer
werken dan vroeger. Dat is belangrijker
geworden dan vlotte een-tweebewegin
gen, show en een beheerste balkontrole.
Maar niet alleen ik ben daar het slachtof
fer van., Ook andere spelers zie ik daaraan
ten onder gaan.»
Hoogte- en laagtepunten
Wie hoge toppen scheert moet onver
mijdelijk ook door diepe dalen gaan.
Wlodek Lubanski ontsnapte al evenmin
aan deze algemene regel.
Lubanski: «Hoogtepunten zijn zeker de
Olympische Spelen in 1972 geweest met
de nationale Poolse ploeg. Ook Gregor
Lato zat toen reeds in die ploeg, waarmee
we het jaar nadien nog fantastisch voetbal
brachten over heel de wereld.
Het eerste jaar bij Lokeren was even
eens een niet te vergeten ervaring. Ik
kwam toen uit een bijzonder donkere
periode na mijn knieblessure, die dreigde
het einde te betekenen van mijn carrière.
Vrijwel door iedereen afgeschreven, toch
nog kunnen terugkomen en opnieuw goe
de wedstrijden spelen in het prof- en zelfs
Europees voetbal. Na zeven jaar denk ik
daar nog met plezier aan terug.
Naast die kwetsuur heb ik het ook nog
moeilijk gehad zo ongeveer rond mijn
zich minder goed en durft wel eens de
verkeerde weg op gaan. Zoiets wreekt
zich echter vlug. Gelukkig voor mij heb ik
mij toen voldoende vlug kunnen her
pakken.
Nu, na zovele jaren, ben ik niet te fier
om te bekennen dat ook ik dat destijds
heb meegemaakt. Een ander dieptepunt
lag vorig seizoen toen we naar het Spaan
se San Sebastian trokken voor de Uefa-
cup. Ik werd daar twintig minuten als
wisselspeler gebruikt om er enkele minu
ten voor het affluiten opnieuw afgehaald
te worden. Zo'n vernedering mag een
trainer, ten aanschouwe van zoveel men
sen, niet doen, met niemand. Ik zal het
voorval alleszins nooit vergeten.»
Sommigen beweerden toen dat trainer
Haesaert dit als een straf zou bedoeld
hebben? Uw reaktie was die van een
voetballer-gentleman. Geen opschudding,
niet natrappen.
Lubanski: «De week voordien had ik in
mijn geboorteland mijn afscheidswed-
strijd met de Poolse nationale ploeg ge
speeld. In Lokeren was afgesproken dat ik
niet langer dan noodzakelijk op het veld
zou gebleven zijn. Dan kom je daar en
ziet dat er 60.000 toeschouwers zijn opge
komen om in een vriendschappelijke in
terland tegen Tsjechoslowakije het af
scheid van Lubanski mee te maken. Bo
vendien scoorde ik uit strafschop mijn
50ste doelpunt voor de nationale ploeg.
Dat zijn allemaal omstandigheden die
een sfeer scheppen dat je om sentimentele
redenen toch blijft spelen en waarvan je
redelijkheidshalve aanneemt dat men ze
ook bij uw klub begrijpt.
Het jammerlijke was echter dat ik in de
laatste vijf minuten twee keer hard werd
aangepakt en met een kwetsuur van het
veld moest. Ik miste hierdoor de eerstvol
gende kompetitiewedstrijd met Lokeren
op Winterslag. Tot overmaat van ramp
kon ook Preben Larsen daar niet aantre
den. De woensdag daarop moesten wij
naar Real Sociedad, waar zich het geken
de tafereel afspeelde. Ik heb daar in de
kleedkamer wel degelijk serieuze woor
den over gehad met de trainer. Nadien
hebben we de zaak uitgepraat. In konflikt
blijven samenwerken kan immers niet.
Ook onprettige dingen moet je kunnen
aanvaarden als een deel van het leven.»
Wegwerpmaatschappij
Wlodek Lubanski is één van die spelers
uit de Oostlanden die voldoende lang de
tijd gehad heeft om zich tijdens zijn
aktieve loopbaan aan ons levenspatroon
aan te passen. Voor hem zijn er na deze
periode weinig problemen om gezwind
mee te draaien.
Bij anderen, die slechts heel tijdelijk
hier verbleven, horen we wel eens het
verwijt dat we ons van hen bediend heb-
Wlodek Lubanski op de Lokerse bank, een plaats was zelfs daar niet meer voorbehouden
de laatste tijd (arch.)
twintigste. Een deel van mijn loopbaan
hier in België dat minder bekend is. Men
denkt dan rap dat men onvoorwaardelijk
de beste is, gaat minder trainen, verzorgt
ben als een echte konsumptiemaatschap-
pij. Geen problemen zolang we ze konden
gebruiken, maar eens dat niet meer kon
was het verwennen gedaan en werden ze
Ma
De Poolse nationale ploeg met Lubanski als kapitein en Lato.
en
Verscheidene jaren was Lubanf
lieveling van het Lokerse publufi
merkwaardige voetbal- én karakter^
eigenschappen lagen daarvan aarlei
(arch.)
aan hun lot overgelaten. ZO
Ze hadden niet de tijd om zi|d<
schappelijk aan te passen en, na an
kennismaking met de materiële £r
alhier, kunnen ze terug naar hunL
herkomst met een westerse katerL|
>ki
Lubanski: «De sportmensen (%c
Oostlanden naar hier komen do4(j
de eerste plaats om nog een beae
geld te verdienen. Trouwens, ni
een krijgt de toelating om naar Ir
van zijn carrière toe uit te wijl™
wordt aanzien als een soort beloit
de meest verdienstelijken. Die nt
het ware voor een rijkelijk des^
het buitenland toe. Dat is trouwl
de beide partijen voordelig. De r
dus ook het land, krijgen hierdool
buitenlandse deviezen binnen. fl
men liggen uiteraard niet zo hood
spelers die nog een grote toeko"
zich hebben, maar toch.
De spelers weten vooraf konfi
hoeveel ze precies kunnen verdP
over welke periode het gaat. Nach
ten ze normaal terugkeren.
Het gevaar bestaat echter wet
eens ze hier zijn, merken dat het|n
in het westen heel anders aan jr?
Vaak ook veel gemakkelijker. EQ
sen zijn naar hier gekomen zond^,,
fieke opleiding en als zij er niet ijat
zich heel vlug aan te passen en h
nieuw bestaan uit te bouwen, kal
best voorstellen dat zij het erg F"
hebben als ze moeten terugkeri
hun gezin trouwens.»
Aktie-Polen
Bestaat er nog steeds een band
geboorteland?
Lubanski: «Ja, ik heb trouwe]
beweerd dat ik vroeg of laat niet 1
terugkeren. De toestand zoals d
doet u echter wel nadenken. Mijn
en kennissen verblijven daar no
volg de toestand elke dag nauwg
t.v., radio, kranten en kontak
plaatse.
De totaalsituatie verandert daa
dag. Het enige wat ik van hieruit k
is materiële steun zenden.
Een tijd geleden is er vanuit rr
portersklub met enkele mensen h<
tief gegroeid om een hulpaktie op
zetten. Met medewerking van het
stadsbestuur is dat tot een suksc
groeid.»
Veel geld verdienen
Voetballers denken wel eens-F'
tijdens hun aktieve loopbaan zovl
moeten verdienen om na hun,
35*", via een goede investering I
lauweren te kunnen gaan rustel-
denk je daarvan? iS(
Lubanski: «Langs de ene kant
waar. De aktieve carrière is zo k
men moet zorgen om zoveel mogelt
te verdienen met iets waar je t(
beter in bent dan anderen. Dit geft
eerder aangezien worden als een su
dat je via het profvoetbal hebt v«
Het geeft u de mogelijkheid om m
gemak een tweede werksituatie te t
starten. Het moet u de mogelijkh
ven niet bedelend langs de straat tl
ten lopen, bij manier van spreken.1
Anderzijds moet men ook begrijf
voetbal op hoog niveau dikwijls scb
is voor de gezondheid. Sommigt
gen eerder als invalide door ernsj
kei-, knie- of rugkwetsuren. Zij
dan zelfs na hun carrière geen
arbeid meer aan. Ook dat bepa^1
tweede deel van je leven. Ook daff
je rekening mee houden.» 21
Bent u door uw profcarrière ij'
worden?
Lubanski: «Echt rijk niet, neej
wel erg gelukkig.»
Robert C01?1-
>ctt
;eï
1S'É
jf
1 I
