Miel Van Den Broucke:
«Samenwerking tussen alle karnavalisten hoofdzaak!»
Karnaval kalender
Aaigem houdt eeuwenoude traditie in ere
Tweede «jaargang» als A.K.V.-voorzitter begonnen.
6 - 8.1.1982 - De Voorpost
h
igj
Toen Gustaaf Sonck in het voorjaar van 1981 van het
Aalsters karnavalpodium stapte, werd hij als AKV-voorzit-
ter opgevolgd door Emiel Van den Broucke, tot op dat
ogenblik penningmeester van het Aalsters Karnaval
Verbond.
Na de grote kamavalfiguur
Keizer Kamiel kwam dus de
eerder onbekende Staaf
Sonck aan de beurt. Een vin
nige, welbespraakte man
«handelsreiziger in goed hu
meur» noemden we hem
ooit in deze kolommen en
die hield er welbepaalde
ideëen op na, die hij ener
giek wilde doordrukken. Na
een erg aktief voorzitters
schap kapte hij er abrupt
mee en werd de in karnaval-
en in kaatskringen bijzonder
populaire Miel Van den
Broucke voorzitter van het
AKV.
Miel, een joviale, kloeke der
tiger is weer van een heel
ander slag dan zijn voorgan
gers. Uit verschillende ge
sprekjes met hem werd ons
duidelijk dat hij vooral een
verzoenende figuur is, een
diplomaat die de brokken
tracht te lijmen in de roerige
karnavalwereld van het ru
moerige Aalst. Hij zou vooral
graag een vlotte samenwer
king zien tussen alle mensen
die in Aalst met Vastelauved
te maken hebben en dat is
ook onze hartewens.
Drie «echte»
Zoals we hielden en nog
houden van Kamiel Ser
geant en Staafke Sonck, zo
houden we ook van Mieleke,
een eenvoudige jongen met
het hart op de tong. Drie,
rasechte Aalsterse karnava
listen, die het alle drie op
hun eigen persoonlijke ma
nier erg goed menen met
het «ieneg Olsjt» en natuur
lijk met karnaval.
We vonden het dan ook de
moeite waard om eens met
Miel Van den Broucke te
gaan praten, nu hij ruim een
half jaar aan het hoofd staat
van de oudste, doch spijtig
genoeg niet enige Aalsterse
overkoepelende karnavalor-
ganisatie, want in de Fiber
Fleet blijft het AVK Alles
voor Karnaval verder zl/n
eigen aar>oetie oaan
Twee verbonden, twee
werkhallen... Wij kunnen
dergelijke gang van zaken
alleen maar betreuren en
hopen dat aan die ook
voor de gemeenschap
spijtige toestand zo spoedig
mogelijk een eind zou
komen.
Alle Aalsterse karnavalisten
horen thuis onder hetzelfde
dak.
Remt krisis ambiance?
Het dak van de karnaval-
werkhalle van het AKV, in de
volksmond nog steeds de
«Couverture» genoemd is
alles behalve waterdicht als
we er op een barre winterse
decemberavond binnen
stappen om in de kantien
met Miel van de Destereers
te komen praten. Huiverend
stappen we de kil-vochtige
halle door. Veel ambiance is
er nog niet te bespeuren. De
schaarse werkers van het
eerste uur zijn nog duidelijk
aan afbraak en rekuperatie
toe.
Vroeger was men rond dit
tijdstip het stadium van het
demonteren van de wagens
van het vorige jaar al gepas
seerd.
Krisissfeer?
In de kantien is de stemming
alleszins ook in mineur. Kan-
tie'nhouder Stant Van Impe
zit rnet 'n paar vermoeide
werkers pitjesbak te spelen.
Miel is er nog niet, doch
arriveert enkele minuutjes
later, een beetje buiten
adem om toch maar op tijd
te zijn. Hij komt van een
vergadering van het Kaats-
verbond, waar tot zijn vol
doening de kalender voor
het jaar 1982 is vastgelegd.
Want Miel is naast voorzitter
van het AKV en van de Des
tereers ook nog voorzitter
van de kaatsklub Herleving
Houtmarkt, in de Belgische
kaatswereld ooit een naam
die klonk als een klok.
Kaats-initiatie?
Doch de tijden zijn veran
derd en de kaatssport in dit
land en zeker in Aalst
heeft betere tijden gekend.
Nochtans heeft Miel, samen
met Raymond Bauters en
Miel Cooman gedurende de
periode 1979-80 getracht om
de Aalsterse jeugd op te lei
den in de vroeger zo popu
laire sport. Er was genoeg
belangstelling vanwege de
jongeren, doch niet voldoen
de steun en zo viel dit lof
waardig initiatief in het
water.
«Er bestaan initiatiekursus-
sen voor tennis, langlauf en
wat nog allemaal...» zegt
Miel. «Ik keur dat absoluut
niet af, doch misschien zou
het voor onze Schepen van
Sport en Jeugd Eddie Mon
sieur een waardevolle sug
gestie zijn om ook dergelijke
kursussen te organiseren
voor het volkse en volgens
mij prachtige kaatssport,
een sport die beslist niet
mag verloren gaan!»
Hij kijkt ons vragend aan en
wij knikken instemmend. We
zijn het volkomen met Miel
eens. Op die manier gaan
heel wat waardevolle dingen
verloren. Er is geen plaats,
geen ruimte meer voor en
de belangstelling verdwijnt
geleidelijk. Uit het oog, uit
het hart...
Geen doop meer
Maar we zijn niet gekomen
om over de kaatssport te
spreken, wél over karnaval,
over Vastelauved...
In 1981 hebben zich wel eni
ge verschuivingen voorge
daan in het AKV-bestuur:
pernoagel gaf er als onder
voorzitter de brui aan.
Er werd besloten het Drieko
ningenfeest te behouden,
doch de doop van de karna-
valwagens gaat dit jaar be
slist niet meer door.
«We zijn aan bezuinigingen
toe, dat is zonder meer
noodzakelijk» stelt Miel vast
«met dat geld kunnen we
beter materiaal kopen voor
de groepen en bovendien
vind ik het niet verantwoord
om het werk aan de wagens
stil te leggen in de drukste
periode van het jaar...»
Over het werk aan die wa
gens willen we het nu juist
hebben. Als we even rond
kijken vinden we het hier
beangstigend stil in de werk-
halle. Waar is het entoesias-
me van de vorige jaren ge
bleven?
Onbeantwoorde vragen
Voor Miel Van den Broucke
is het duidelijk: «De groepen
durven er niet goed aan be
ginnen. Wat gaat er met de
subsidies gebeuren? Er
werd ons beloofd, dat er niet
aan zal geraakt worden,
maar er doen zoveel geruch
ten de ronde en je weet op
de duur niet meer waar je
aan toe bent. De mensen
van de groepen komen bij
mij als voorzitter met heel
wat vragen, die ik niet kan
beantwoorden...»
Bij gebrek aan konkrete in
formatie?
«Inderdaad, ik wil bijvoor-
Vrijdag 8 januari 1982 om 19.30 uur start het traditio
neel Driekoningenfeest in de werkhalle, om 20 uur
gaat het verder in «De Koornbloem» Nieuwstraat 2
Aalst.
Meer bijzonderheden elders in dit nummer.
Zaterdag 16 januari 1982 om 19.30 uur in de «Koszen
Club» Leo de Bethunelaan Aalst KNALFUIF van de
nieuwe Aalsterse karnavalgroep «Kloeit-» Kloesj-
Klang» m.m.v. Radio Dynamite.
Inkom 30 frank, voorverkoop 25 frank.
Zaterdag 30 januari 1982 om 20 uur in de zaal van het
HRITO Welvaartstraat 70 Aalst: 8e bierprinsverkie-
zing.
In volgende edities van uw Voorpost meer over de
kandidaten en de historiek van deze verkiezing.
Zaterdag 6 februari 1982 om 20 uur in de Keizershal-
len. Keizerlijk Plein 21-23 Aalst: Verkiezing Prins
Karnaval van Aalst.
Het spreekt vanzelf, dat over de kandidaten van nu en
over vroeger prinsen uitgebreid zal worden geschre
ven in De Voorpost-edities tussen 15 januari en 26
februari 1982!
klagen gehad van de jury?
«Wij hebben niet te klagen
gehad, we waren ook meest
al goed en zaten de laatste
jaren zo rond de derde, vier
de plaats... De laatste keer,
met «Elk zènne voegel» wer
den we slechts zesde...»
Destereers en A.K.V.
Miel stichtte de zesde augus
tus 1970 «De Destereers»,
samen met Ludwig Bal-
linckx, Ludo Lauwerijs, Jo-
siane Janssens en Roger De
Smet.
In 1971 stapten ze voor het
eerst op in de stoet als «Dis-
que-Jockeys anno 1925».
Miel somt moeiteloos alle
uitbeeldingen op en de prij
zen, die zijn Destereers daar
mee behaalden.
Eind 1970 werd hij be
stuurslid van het toenmalige
«Verbond van Komische
Groepen» en toen in 1974
het «Aalsters Karnaval Ver
bond; er kwam, werd hij
schatbewaarder. Dat bleef
hij tot 21 mei 1981, de dag
dat de statutaire vergade
ring hem tot voorzitter van
het AKV verkoos.
Met Roland Beeckman is
Miel Van den Broucke de
enige overblijvende van de
oorspronkelijke bestuurs-
equipe.
De huidige bestuursploeg
bestaat uit jonge mensen,
die de zaken schijnbaar nog
al speels aanpakken, doch
ieder bestuurslid heeft een
taakomschrijving en weet
wat hem te doen staat.
Mits de nodige ervaring kun
nen ze in de loop der volgen
de jaren de Aalsterse karna
val met hun frisse aanpak
zijn wat tanende luister weer
nieuwe glans verlenen.
Kastelein
Emiel Van den Broucke,
sinds 11 oktober van vorig
jaar vijfendertig, is vastbe
sloten door te zetten voor
die Vastelauved van «ons ie
neg Olsjt» zoals hij het zelf
wat ontroerd zegt.
Sinds de dood van zijn vader
Jef vorig jaar, heeft Miel zijn
betrekking aan het Minis
terie van Ekonomische Za
ken opgegeven en baat nu
samen met zijn moeder ka-
fee Herleving aan de Hout
markt uit. Zelfs voor de kras
se, goedlachse Maria zou
het teveel geweest zijn om
het alleen te doen. Miel liet
de gelagzaal helemaal ver
nieuwen. Hij had enkele
ideetjes, zijn vriend Rudi
Wauters zorgde voor ont
werp en uitvoering en het
resultaat werd een aantrek
kelijk en prettig interieur.
Populaire vrijgezel
Tradities, vooral dan volkse, hebben de laatste decennia
enorm veel te lijden van de moderne geplogenheden die
met gewoonten of gebruiken hoegenaamd niets te maken
hebben. Nochtans waraan al onze landelijke dorpen uitzon
derlijk rijk aan geplogenheden, die tegenwoordig verdwe
nen zijn en wier bestaan wij zelfs niet meer vermoeden.
Vooral sommige vermakelijkheden hebben er sterk moeten
aan geloven en zijn ofwel tot verdwijnen opgeschreven,
ofwel zodanig verwatert dat ze nog nauwelijks te vernoe
men zijn.
beeld het Feestkomitee
nooit voorbijlopen, doch als
ik daar iets ga vragen word
ik naar het Schepenkollege
verwezen en daar word ik
soms naar het Feestkomitee
verwezen. Binnenkort moet
ik bij Schepen Anny De
Maght om het huurkontrakt
te tekenen en daar hoop ik
toch enige konkrete dingen
vast te leggen.»
Wat zoal?
«Het nakijken van de elektri
citeitsleidingen door de
maatschappij. Er is onge
twijfeld verlies op die leidin
gen. Vorig jaar hebben we
ruim 120.000 frank betaald
en dat lijkt me toch erg veel.
Verder dient het dak drin
gend te worden hersteld, er
is de noodverlichting, de
brandblussers...»
Je zal toch moeten toegeven
dat eventueel brandgevaar
toch zo efficiënt mogelijk
moet bestreden worden,
werpen we op.
«Natuurlijk», antwoordt Miel
«doch in de Fiber Fleet is er
bij manier van spreken geen
emmer water en volgens ar
tikel 9 van ons huurkontrakt
zouden wij, even kijken...
vijftien toestellen moeten
aankopen die voor ons in
één jaar niet te betalen zijn!
We hebben onze groepen al
verplicht om een blusappa-
raat te kopen, die in de on
middellijke omgeving van
hun wagen moet aange
bracht worden. Nu zouden
we ze opnieuw méér geld
moeten vragen om nieuwe
brandblussers aan te kopen!
Je begrijpt best, dat de
geestdrift niet meer zo groot
is als de vorige jaren...»
Samenwerking
We raken toch even een teer
punt aan: het AVK en de
Fiber Fleet. Karei De Naeyer
geniet onze simpatie, doch
waarom blijft hij koppig
vasthouden aan zijn afzon
derlijk verbond «Alles voor
Karnaval»? Zouden ze hier
niet binnenmogen?
«Zeker mogen ze hier bin
nen als ze zich aanpassen
aan onze reglementen, dat
snreekt uan7ol( Plaoto io or
hier voldoende... Een goeie
samenwerking is volgens
mij hoofdzaak: onderlinge
samenwerking tussen stads
bestuur, Feestkomitee en al
le Aalsterse karnavalisten!»
Het lijkt wel een nieuwjaars
wens... Als het maar niet bij
een vrome wens blijft!
«Het zou bijzonder jammer
zijn, want zoals alles nu evo
lueert, gaan we naar een af
takeling van onze karnaval-
stoet.»
Miel kijkt wat verdrietig, als
of hij het zo voor zich ziet
gebeuren.
«Onze stoet overtrof de
jongste jaren zelfs die van
Keulen» zegt hij. «Nu de
BRT-TV in 1982 eindelijk
voor een rechtstreekse uit
zending van onze stoet, zou
iedereen, die in Aalst wat
om karnaval geeft zich moe
ten inzetten om er iets bui
tengewoons van te ma
ken...»
En met een knipoog: «Ook
de pers...»
Invloed
Daar zorgen wij voor, Miel.
Maar nu je het toch even
over Keulen had, hoe sta je
tegenover die Rijnlandse
pluimenmentaliteit, die de
jongste tijd naar hier is over
gewaaid?
«Ik wil het zeker niet in onze
stoet. Doch ik heb al heel
wat fijne kontakten gehad
buiten Aalst. Ik vind het tof,
we moeten aanvaarden dat
ze er elders een andere ma
nier van karnavalvieren op
nahouden. Met de Deste
reers ga ik sedert 1977 elk
jaar naar Mortsel, waar het
er ook op zijn Rijnlands aan
toegaat, doch er zijn ook ko
mische groepen, zodat wij
misschien wel mogen zeg
gen dat wij hén 'n beetje
beïnvloeden!»
We sluiten hier het pluimen-
hoofdstuk maar weer af en
hebben het nog even over
de jury van de karnavalstoet.
Jury
«Ik trek de eerlijkheid van die
mensen niet in twijfel zegt
de huidige AKV-voorzitter,
«doch op de duur ga je on
bewust een of andere groep
bevoordelen. En om alle ge
ruchten over manipulaties
de kop in te drukken er
zijn èltijd mensen die ervan
overtuigd zijn dat er gekon-
keifoes in het spel is zou
de jury onbekend moeten
blijven tot de dag van Vaste
lauved zelf! In ieder geval
zijn heel wat groepen niet te
spreken over de jury, of het
nu terecht is of ten onrechte,
laat ik in het midden.»
Heeft je eigen groep al te Driekoningen te Aaigem, een oude traditie, (cdj)
Miel heeft het dus druk als
kastelein en als drievoudig
voorzitter AKV, Deste
reers en Kaatsklub Herleving
doch tilt daar niet te zwaar
aan.
Hij is vrijgezel en gaat pas
slapen als hij de meeste ster
ren heeft gezien; niet al-
lemèal de sterren, want dan
zou moedertje Marieken wel
eens uit haar krammen kun
nen schieten. Misschien te
recht, maar je weet hoe het
gaat met al die vergaderin
gen en heel wat verplichtin
gen en daar nog het kafee
bovenop en hoewel ze daar
begrip voor heeft, moet ze
toch een oogje in 't zeil hou
den om haar Miel wat in 't
gareel te houden.
Een erg geliefde figuur, Mie-
leken van de Destereers, een
joviale jongen, nen echten
ajoin, die het werk van ande
ren weet te waarderen.
Want zei hij ons niet: «Wat je
beslist in je krant moet
schrijven is, dat ik bijzonder
veel waardering heb voor
mensen als Stant Van Impe,
de man die belangloos de
kantien van onze werkhalle
uitbaat en dag in, dag uit ter
beschikking van iedereen
van het AKV is. Als er wat
meer mensen van zijn slag
waren, dan had Aalst karna
val niets te vrezen!»
Zulke uitspraak typeert Miel.
Wij zouden daar echter wil
len aan toevoegen: met nog
enkele Mielekes zou het nóg
beter gaan met de Aalsterse
Vastelauved!
Cyriel Temmerman
«Couverture»
eerlang
helemaal
opgeknapt?
Een paar dagen vóór Nieuw
jaar had Emiel Van den
Broucke nog een onderhoud
met mevr. Anny De Maght,
onze vrouwelijke Schepen
die behalve Leefmilieu ook
Huisvesting onder haar be
voegdheid heeft. Bij haar
dient dus ook het huurkon
trakt van de «Couverture»
door de AKV-verantwoorde-
lijken te worden onderte
kend.
Het werd een positief onder
houd: mevr. De Maght gaf
reeds een paar opdrachten
en van weerszijden werd be
loofd om de verplichtingen
naar behoren na te komen,
zodat de karnavalwerkhalle
binnenkort helemaal opge
knapt en brandveilig zal zijn.
De belofte, die burgemees
ter Louis D'haeseleer v(f8'
jaar deed, werd reeds iiter
lost: het sanitair van de lier
is helemaal opgeknapt^
vernieuwd, zodat ook de q,
mes er behoorlijk ter^c
kunnen. Ook voor de i
heeft men er bij liet AKV
goed oog in, het komt!"
voor mekaar! 'ar
nr
Samenstelling
van het
huidig it
A.K.V.-bestuur st
Voorzitter: Emiel Van ng<
Broucke gs
Ondervoorzitters: Roljrh
Beeckman en Luc De Waius
Sekretaris: Chris De Fhn
maeker
Hulpsekretaris:
Merckx
Schatbewaarder:
Schellekens
Technische dienst:
Schelfhout en Dirk Schi P
linck h(
Veiligheid; Werner Gits kir
Kommissaris: V\e
Bergman jni
ijk
Rolrte
Prrij
ie
Herrzic
Een dezer vermaken was het
zogenoemd zottenfeest dat
na Kerstmis gevierd werd en
waaraan nu eens geen kin
deren deelnamen. Het was
trouwens een feest hoofdza
kelijk voorbehouden aan
Oaoctalijlian wan de lagere
rang maar ook leken konden
en mochten zich bij het ge
zelschap voegen om even
tueel een funktie van een
hogergeplaatste waar te ne
men, maar dan op een paro-
diële wijze. Hij, de uitverko
rene, kreeg de naam van
ezelspaus, ezelbisschop of
ook nog zotten bisschop.
Was het feest van de zotten
bisschop beperkt tot enkele
personen, in dezelfde perio
de greep eveneens een vie
ring plaats, waaraan al de
inwoners genoegen konden
beleven: Driekoningen!
Al kent het zangkoor van
Aaigem geen middeleeuwse
traditie, toch gaat deze
groep mensen sinds enkele
jaren de dorpelingen een
overblijfsel van dit gebruik
vertonen en brengt een be
zoek aan allen die dergelijk
initiatief waarderen, geluk
kig gebeurt dit door velen
want Aaigem is nog altijd
een dorp waar iedereen elk
een kent en waar perikelen
nogal eens vlug afgerond
worden.
Stichting van het Zangkoor
Alhoewel er sporadisch ge
zongen werd, toch voelde
men de neiging en de nood
zaak om meer regelmatig in
kontakt te komen, niet alleen
om de uitvoeringen beter te
kunnen verzorgen maar ook
om een band te smeden tus
sen mensen die aanvoelden
dat het zingen een vorm was
om zekere doelen na te
streven.
De gelegenheid werd gebo
den tijdens het jaar van het
dorp. Tijdens een feestver-
gadering moest er opgetre
den worden en men had de
smaak van het zingen zoda
nig te pakken dat prompt
een parochiekoor opgericht
werd maar dan vooral in de
schoot van de moedervere
niging K.V.L.V. Met de nodi
ge goede wil var» allen en de
kennis van enkelen groeide
het koor uit tot ruim twintig
leden en vormde na enkele
maanden reeds een zang
vereniging die ver buiten
Aaigem ook mocht gehoord
worden. Naderhand kwa
men ook mannelijke ele
menten de zingende dames
vervoegen en het koor zelf
kreeg op die manier tevens
een meer zelfstandige vorm.
Nochtans blijft het koor zelf
nauwe betrekkingen onder
houden met de moedervere
niging en daarnaast ook met
andere plaatselijke groepe
ringen en worden er zelfs
verschillende manifestaties
georganiseerd waarbij ie
dereen zo nauw mogelijk be
trokken wordt. Getuige hier
van was een recente zang-,
dans- en voordrachtavond
«Pimpernel» die volledig ten
bate was van gehandicap
tenzorg. Daar het zangkoor
uit een homogene groep be
staat en aktieve leden telt die
op meerdere gebieden wat
te vertellen hebben, ziet het
de kans projekten te verwe
zenlijken die niet iedereen
aankan.
Rondgang
voor Driekoningen
In het voetspoor van de
«drie wijzen» is het zangkoor
van Aaigem aan zijn eerste
lustrum toe om «Driekonin-
gen te lopen». A! was de
opzet een beetje bedoeld om
wat financies te vergaren
om partituren en van alles
wat te kopen, dan toch is het
Driekoningenlopen in Aai
gem reeds een traditie ge-
De Driekoningen hebben ook een heel gevolg te Aaigem. (cdj)
worden die weinigen hen
zouden kunnen nadoen. Elk
jaar, rond 6 januari, kan men
de bonte groep door de stra
ten van het landelijk dorp
zien trekken. Bijna overal
wordt aangebeld en wordt
een liedje gezongen in het
teken van deze heuglijke
dag. Het is bovendien een
groep met standing en waar
digheid want de uitgebeelde
figuren zijn goed en raak ge
kozen; het is geen karnava-
lesk gedoe zoals men op
veel driekoningenbals en di
to vieringen te zien krijgt. In
Aaigem maakt men nog ken
nis met het autentiek volks
gebruik van vele jaren terug.
Hier wordt als het ware een
nostalgie opgewekt waar
naar zo menig mens ver
langt in ons huidig tijdsbe
stel. De figuren zijn geen af
gietsel maar eenvoudig. Het
is hen aan te zien dat zij altijd
gestreefd hebben naar de
getrouwe weergave van wat
ons overgebleven is uit de
goede oude tijd waaraan
soms met leedwezen aan te
ruggedacht wordt, ook al
was die niet zo goed als ons
voorgesteld wordt... Boven
dien is het instrumentarium, van hun driekoningenlied^1
dat hun zang ondersteunt, te laten genieten. ,d
met zorg gekozen: fluit en
doedelzak maken hier een
lofwaardige indruk. Het
loont werkelijk de moeite
een dergelijke groep, uitge
dost volgens de regels van
de kunst, te zien rondtrek
ken. Het geeft de indruk net
of de tijd even stilstaat.
Een nieuwigheid
Hoe langer men het pad der
traditie bewandelt des te
meer wil men naar de oor
sprong toe. Ook te Aaigem
heeft men dat duidelijk aan
gevoeld. Vroeger liepen tal
loze kinderen door het dorp,
vergezeld van lichtgevende
lampionnetjes e.d.m. Thans
kan men het zangkoor op
hun rondgang voor Drieko
ningen zien, omgeven door
licht: voor de gelegenheid
zal in en rond de groep een
gewemel te zien zijn van
brandende kaarsjes, ge
plaatst in uitgehaalde rapen
en andere vondsten. Dit
uniek schouwspel kan men
nog meemaken op vrijdag 8
januari, tussen 18 en 22 uur
in de kom van het dorp. Eens
te meer wordt hier terugge
grepen naar de oeroude
volkse tradities, het brengen
van het licht en een vaarwel
aan de zogenoemde donke
re weken waarvan het einde
nakend is. Op 10 januari
zingt het koor de H. Mis in
het Klooster, waar ze ook
een jaarlijkse rondgang ma
ken, waarna men weer de
straat op gaat om ook de
andere wijken van het dorp
Ook een kinderstoet
In aansluiting op de ron
gang voor Driekoning!^
wordt dit jaar voor de eerC,
maal een stoet ingericht sjr
ciaal voor de kinderen, gec,
ganiseerd door de Bond v'.
Jonge en Grote Gezinnt
Een gewaagde onderr
ming als eerste aktiviteit v^
deze vereniging maar gelu
kig in het voetspoor van rr
«grote» rondgang. G(v
schoeid op de leest van i8'
ouderen kan het moeilijk e
deze traditie zal moeten i
slaan. Trouwens het Drielc
ningen zingen is altijd eC
kindertraditie geweest.
Na deze tocht, in de loop vL
de namiddag, zullen de kif'
deren verzameld worden
de zaal van de Torengar'
waar de best verklede uit h"
zingend en jong gezelsch;
zal gekozen worden. Dit if
tiatief zal er trouwens
rechtstreeks veel toe bijdr'
gen dat te Aaigem nog ec
en waarachtig koning zal er
lopen worden en dat ia
mensen niet gekonfronteeïr
zullen worden met heilig!s
in cowboykledij of enig dn
der lachwekkend cirkuspr
Op die manier zal hier ei
traditie onkunstmatig r
zeer spontaan terug nieu
leven krijgen en zal Aaige
misschien een voorbe^u
zijn voor andere dorpen o
het traditionele koning lopu
te rehabiliteren zoals It
eens geweest is.
Julien De Vu\
Met de toetreding van ACW
Wereldsolidariteit en Mensen
broeders is het aantal aange
sloten ledenorganizaties bij het
Nationaal Centrum voor Ont
wikkelingssamenwerking aan
gegroeid tot 83. Bij deze gele
genheid doet het Centrum ook
een oproep om de strijd tegen
het drastisch probleem van de
honger in de wereld tegen te
In het Paleis voor Schone Kun
sten te Brussel wordt van 22
januari tot 7 maart een ten
toonstelling opgezet met het
fotografisch werk van Henri
Cartier-Bresson. De tentoon
stelling bestaat uit 155 fotir
uit de periode 1932-1979. n
De Exeter in Davon, gelegd
aan de monding van de Exe
de zuidkust van Engeland, ta
een historische stad die tertL
gaat tot het Romeinse tij
perk. Die stad heeft zopas 0,
eerste prijs gekregen in e(
bloemenwedstrijd die elk j%}
wordt georganizeerd en wa%i
bij de meest fleurige steden m
dorpen van Groot-Brittann&j
Oostenrijk, België, FrankrijL
Luxemburg en Ierland wordjj
aangewezen. Exeter werd bi
mooiste bloemenstad
Efr-opa. fjj
