I
In Erembodegems
sporthal is niet alle
rozegeur en maneschi
Hamse familie worstelt met
integratie van gehandicapte jongen
lf2o6
«Vurige schoenmaker»
Waas jaarfiguur
PRIJSDALING
FOTO ROLAND
De Voorpost
VRIJDAG 22 JANUARI 18S2
35' JAARGANS NR. 3 - 28 F
De sportakkomodatie van Groot-Aalst werd onder deze
legislatuur ondermeer verrijkt met een pracht van een
sporthal te Erembodegem, «Denderdal» genaamd. Dat
deze tweede stedelijke sporthal, naast «Ter Rozen» gele
gen langsheen de gelijknamige dreef, aan een noodzaak
beantwoordde, hoeft niet langer bewezen te worden. Van
8 uur 's morgens tot 11 uur 's avonds wordt Denderdal
gebruikt door de meest diverse scholen en sportverenigin
gen, waarbij alle mogelijke sporten worden beoefend,
gaande van ping-pong over volleybal en basketbal tot
minivoetbal en tennis. Op dat vlak is de Erembodegemse
sporthal dus onbetwistbaar een sukses.
Panelen
De sportzaal zelf is omgeven
door grote akoestische pa
nelen. Dekoratief en geluids
dempend zijn deze panelen
wel, maar sterk allerminst.
Om de haverklap dient een
groot deel ervan dan ook
vervangen te worden, om
dat één of andere voetballer
er dwars door schoot. Als
men dan nog weet dat elk
danks de dure kostprijs, niet
ideaal aangelegd te zjjn. Ve
le gebruikers wezen ons al
dus op de onmogelijkheden
om de fietsen te stallen in de
voorziene rekken bij regen
weer. Dit fietsenrek loopt im
mers onder water bij hevige
regenval, zodat de fietsen
van gebruikers en bezoekers
zomaar lukraak tegen de
muren van de sporthal op
gestapeld worden.
Dirk wil naar de gewone school
T Peter Vertentenstraat te Hamme woont het gezin Van de Sompel. Een
woning, gelukkige mensen. Mijnheer heeft een goede baan en mevrouw
Jdert het huishouden en zorgt ervoor dat alles kraaknet en zindelijk is. Een
zoals er in Vlaanderen duizenden zijn. Op zichzelf niets biezonders, niets
Maar er is Dirk, een levenslustige jongen van vier, het kind waarop het
ll lang heeft gewacht. Dirk is voor de buitenstaander een probleemkind,
jnijnheer en mevrouw Van de Sompel is hij een lieve jongen, die gewoon
neer aandacht vraagt dan een ander kind. Dirk is lichtjes mongoloïde, is
pndelijk niet eens achter op zijn leeftijdsgenoten, begrijpt wat er wordt
ld, volgt aandachtig de gesprekken, speelt zoals een andere jongen van
beelt, maar heeft de handicap dat hij nauwelijks een woord kan uitbren-
En... hij reageert ook een tikkeltje trager. Maar verder geen vuiltje aan de
Of toch wel?
luk kon bij de heer en echtgenote niets van wat de De eerste stap
juw Van de Sompel dokter hem had verteld. Geregeld bezochten de ou-
te«r op. Eindelijk zou Maar een paar dagen later ders van Dirk de kinderarts
Broom in vervulling slingerde diezelfde dokter de en die vond het maar best
J Mevrouw Van de waarheid in het gezicht van dat Dirk naar het biezonder
fel, zo had de dokter mevrouw Van de Sompel. onderwijs zou gaan. Daar
Léstigd, was zwanger. «Ook geneesheren hebben was zijn plaats, zo luidde het
werden negen blije wel eens geen gevoel, besef-, vonnis Mijnheer en me-
- voi verwachting fen niet dat anderen kunnen vrouw Van de Sompel leg-
an de kleurtafel met de andere kinderen van de Hamse Sint-Jozefsschool. vh)
Van de Sompel met Dirk aan
de hand de speelplaats op.
Mevrouw Emilienne verwel
komde de twee en als bij
wonder. Dirk vermengde
zich onmiddellijk met de an
dere kinderen en begon met
hen te spelen. Zowel de
kleuterleidster als mevrouw
Van de Sompel hadden be
grepen dat het tussen de
ukkepukken allemaal wel
zou loslopen.
Zegt mevrouw Waterschoot:
«Ik heb de_ kinderen in de
klas wel voorbereid op de
komst van Dirk. Ik heb hen
verteld dar er nog een jon
getje naar de klas zou komen
dat een tikkeltje anders was
dan hen. Maar waarmee ze
best over de baan zouden
kunnen». Ze bleek overschot
van gelijk te hebben. Een en
ander maakte dat de ouders
van Dirk zich gesterkt voel
den in de idee dat Dirk het
ook in een gewone school,
tussen gewone leerlingen,
zou kunnen rooien.
Maar de kinderarts wilde
daar niet van weten en stel
de Dirks ouders voor de klei
ne naar een school in Ant
werpen te sturen, een school
voor biezonder onderwijs.
Een dilemma?
Service telefoon
Dirk naar Antwerpen? Dat
konden de heer en mevrouw
Van de Sompel hun oogap
pel niet aandoen. Bestond er
dan in Hamme geen school
voor biezonder onderwijs?
Uit verschillende kontakten
die men had, bleek daar in
derdaad geen oplossing te
zijn. Tot mijnheer Van de
Sompel poogde via het be
kende radioprogramma Ser
vice telefoon een doorbraak
te forceren. Tot driemaal toe
probeerde hij tevergeefs
telefonisch kontakt te krijgen
met de radio. .En dan lukte
het: Martin De Jonghe stel
de de heer Van de Sompel
voor zijn probleem op papier
te zetten en in de uitzending
van 13 januari hoorder, vele
luisteraars in Vlaanderen en
in Nederland plots het
levensgrote probleem van
Dirk en zijn ouders. Kan men
een jongentje dat weliswaar
lichtjes mongoloïde is zon
der meer naar het biezonder
onderwijs sturen, waar zijn
leerkansen voor een flink
stuk worden beknot? Moet
men een dergelijk kind niet
eerst de kans geven zich te
ontwikkelen in een gewone
school, tussen gewone kin
deren? Dat is de kern van de
vraag. Maar het bijkomend
probleem is dat wanneer de
ze proef in de normale
school falikant afloopt, waar
moet Dirk dan naartoe? Naar
Antwerpen? Veel te ver weg
van huis? Te lang onttrokken
aan de ouderlijke zorgen? En
wordt er dan nog wel adek-
waat genoeg gewerkt aan
zijn opvoeding?
De heer Van de Sompel:
«We hebben ondertussen
met verschillende instanties
gepraat. We hebben ook
kontakt gehad met de voor
zitter van de Vereniging voor
Gehandicapten te Hamme
die ons de goede raad gaf zo
snel mogelijk een vergade
ring te beleggen met de so
ciale verpleegsters. Zij ko
men overal aan huis en we
ten dus welke noden er zijn.
Zij weten ook welke gezin
nen met een analoog pro
bleem gekonfronteerd wor
den en vaak met hun pro
bleem niet naar buiten dur-"~
ven komen. Die vergadering
komt er beslist. Er is ook
kontakt geweest met provin
cieraadslid en schepen van
de gemeente Hamme, de
heer Vincart, die alle steun
toezegde. De bedoeling is in
een gewone school te kun
nen beginnen met een klasje
Een zicht op de fietsenrekken en zandbak aan de Erembodegemse sportschuur. CDJ)
Zeker geen fraaie entree. CDJ)
iet kind dat komen
'j18 'oorbereidingen wer-
troffen, want de klei-
uit moest in de beste
og idigheden het leven
„n treden. Alles verliep
e Bl. Tot het moment
wc geboorte kwam. Een
H(ewone bevalling, dat
haar dan de koude
na van de gynaecoloog.
z >y was niet helemaal
i Onomwonden deelde
va t mijnheer Van de
ng I mee en gaf hem
w de goede raad niets
pg n vrouw te zeggen,
e was nog herstellen-
de bevalling en kon
t zware slag niet dra-
3 2 iToen de dokter me
I I elde dat Dirk lichtjes
n' loïde was, werd alles
'oor mijn ogen. Je ziet
lat je droom in elkaar
ie carrière die je voor
d( >n gedachten al had
jq >uwd, is met een klap
jBnen». Dat zegt mijn-
an de Sompel die nog
r°J terugdenkt aan dit
'el ka moment. Hij deed
ie an hem werd ge-
D< en zei tegen zijn
de
lijden onder uitspraken die
zij doen», zegt de heer Van
de Sompel.
Dirkje werd thuis omringd
met de beste zorgen. Niet
dat men hem angstig ver
borgen hield voor de buiten
wereld of dat de ouders
poogden te verdoezelen dat
zij een gehandicapt kind
hadden. Maar hij vergde nu
eenmaal meer genegenheid
dan een gewoon kind. Het
ontroerende is echter dat
Dirk zijn ouders voor die be
kommernis om zijn persoon
dagelijks honderden keren
dankbaar is. Terwijl we" op
bezoek waren nestelde hij
zich behaaglijk op vaders
schoot, wreef langs zijn
wang alsof zijn handjes op
ontdekking gingen naar een
voor hem nog onbekende
wereld, smeekte "om een
zoen. Het geluk straalde van
zijn gezicht. Al kon hij met
moeite de oogjes open hou
den. Dirkje was verkouden
en hoeste zwaar. Maar hij
bleef een en al aandacht
voor wat er te gebeuren
stond. Een kind zoals een
ander.
den zich bij die beslissing
niet neer. Dirk was helemaal
niet achterlijk, integendeel,
hij was een schrander baas
je, dat weliswaar kleine leer
moeilijkheden had, maar erg
was dat niet. Op zekere dag
werd ten huize Van de Som
pel aangebeld. Het was een
dame die zichzelf voorstelde
als Emilienne Waterschoot,
kleuterleidster in de Sint-Jo
zefsschool die vlakbij ligt. Zij
kwam eens praten over Dirk
en onderzoeken of hij niet
naar school kon komen. Hij
was tenslotte bijna vier jaar.
Mijnheer en mevrouw Van
de Sompel vonden dat niet
eens een slecht idee. Alhoe
wel, er waren twijfels: in de
eerste plaats zou Dirk dat
aankunnen en in de tweede
plaats hoe zouden de andere
kinderen reageren? Maar
mevrouw Emilienne wuifde
al die problemen weg met
de woorden: «Laten we het
eens proberen. Kom mor
genvoormiddag met Dirk
maar naar de klas en dan
zien we wel».
Zo gezegd, zo gedaan, 's An
derendaags stapte mevrouw
De familie Van de Sompel: Waarom geen bijzonder
onderwijs in Hamme?». (vh)
an]
uitgave van
8 VERIJ DE CUYPER
VbjI 34
Dondormonde
052'21 40.60
rek KB 442-8601481-36
lot nummer 28 F
1.260 F
650 F
M lid 340 F
lil *^oordeli|ke uitgever
De Wase Persklub heeft zaterdag jl. haar onderscheiding «figuur van het
jaar» voor 1981 toegekend aan de Gentse Sint-Niklazenaar, priester,
muziekpedagoog en flamingant Ignace De Sutter die vorig jaar zeventig
jaar werd en ter gelegenheid daarvan uitgebreid gehuldigd en bejubeld
werd in de abdij van Male (Brugge) en in de stadsbibliotheek van Sint-
Niklaas.
Binnen in dit blad het tweede deel van het exkluzieve interview dat onze
medewerker Leo De Bock met de vurige schoenmaker» rond de kerst had
in de Sint-Trudo-abdij.
Een belangwekkend vraaggesprek werd het, zoals zij die de eerste afleve
ring hebben gelezen konden ervaren. Nakaarten over de oekumenische
gedachte, het kerklied, impressies rond Carl Orff, Guillaume Van der Graft
en Jef Van Hoof. Volgende week vervolg en slot van dit dokument.
(wv)
voor gehandicapte kinderen.
Ook de direktie van de Sint-
Jozefsschool en het ouder-
komitee staan niet weiger
achtig tegenover deze idee».
Het grote en enige probleem
lijkt er nu in te bestaan aan
adressen te geraken van ou
ders die gehandicapte kinde
ren hebben en ze graag dicht
bij huis naar school zouden
laten gaan. Die adressen zou
de heer Van de Sompel
graag bekomen. Hij wil al
zijn vrijetijd besteden aan
het bezoeken van deze men
sen, want ze zijn blijkbaar
behept met hetzelfde pro
bleem dat hij heeft gekend:
het zetten van de eerste
stap. Het adres van het gezin
Van de Sompel is Peter Ver
tentenstraat 71 te Hamme
(tel. 052/47.02.19). De toe
komst van Dirk en van vele
andere kinderen uit Hamme
en omgeving staat op het
spel.
Als men echter meer achter
grondinformatie inwint bij
sportbeoefenaars, gebrui
kers en personeel blijkt niet
alles in Denderdal koek en ei
te zijn. Heel wat onvolko-
mendheden kunnen trou
wens reeds opgemerkt wor
den door een toevallige be
zoeker. Zo is één van de
glazen ingangsdeuren ge
broken en vervangen door
een houten paneel. Bij nade
re informatie blijkt deze toe
stand echter reeds twee jaar
te bestaan.
In het buffet-cafetaria, dat
uitbesteed werd aan een
brouwerij, wordt men on
middellijk getroffen door het
lawaai van de geluidsinstal
latie. Het feit dat men trou
wens niets kan merken van
het gebeuren in de zaal zelf,
omdat het glas tussen beide
lokalen afgeschermd werd
met doeken, geeft nog meer
het gevoel dat men jn een
gewone café terechtkomt
dan in het buffet van een
sporthal. Ook het feit dat een
gewone konsommatie er 25
fr. kost is nu niet bevorderlijk
om er lang te vertoeven en
er gezellig na te kaarten over
één of andere wedstrijd die
in de sporthal zelf plaats
had.
In de sportruimte zelf wordt
de bezoeker onmiddellijk ge
troffen door de felle licht
sterkte. Van energiebespa
ring is hier weinig merkbaar,
en naar wij vernamen van
een aantal gebruikers is een
dergelijke lichtintensiteit
niet steeds noodzakelijk en
bevorderlijk voor alle spor
ten.
Gezien het feit dat wij bij
herhaaldelijke bezoeken
nooi? het skorebord in wer
king zagen, terwijl de eerste
klasse dames basketbal-
ploeg Leonidas gebruik
maakte van een eigen skore
bord zijn wij ook hier op
informatietocht uitgeweest.
Hierbij bleek dat dit elektro
nisch bord, dat een flink pak
geld kostte, in twee jaar tijd
amper een vijftal uren dege
lijk werkte. Op dit ogenblik
schijnt een onderdeel ervan
in het bezit te zijn van de
leverancier. Deze wil het her
stelde stuk niet leveren, zo
lang de stad Aalst de veroor
zaakte kosten niet betaalt,
terwijl de stad anderzijds
niet wil betalen zolang de
hersteller niet geleverd
heeft! Daarbij dient nog ver
meld dat de organisators
van wedstrijden met beta
lende toegang de sportzaal
inhuren met gebruik van
elektronisch skorebord en
geluidsversterking inbe
grepen.
paneel 2.000 fr. per stuk
kost. kan-men zich een idee
vormen van de supplemen
taire exploitatiekosten welke
de vernieuwing van deze
stukgeschoten luxepanelen
elk jaar met zich brengen. Dit
blijkt echter niet alles te zijn,
want ook over de werking
van 'de stortbaden zijn de
klachten legio. Theoretisch
kan het water op de ideale
temperatuur afgesteld wor
den. Bij het indrukken van
een knop wordt er dan vol
doende water gesproeid op
dat men zich na één of ande
re sportieve krachtinspan
ning opnieuw zo fris als een
roos zou voelen. Noch het
één noch het ander blijkt
echter degelijk te werken,
zodat de sportbeoefenaar bij
het gebruiken van de stort
baden regelmatig vanonder
het water moet springen
omdat het ofwel te heet of
wel te koud is. Naar men ons
vertelde zou één van de oor
zaken van de slechte wer
king van de stortbaden die
nen gezocht te worden in het
niet-gebruiken van de water-
ontkalker, die wel in de
sporthal aanwezig is, maar
er reeds meer dan één jaar
werkloos bij staat. Het stads
bestuur schijnt immers nog
steeds niet de tijd gevonden
te hebben om één of ander
bevoegd personeelslid naar
Erembodegem te sturen om
er voor de koppeling van de
ontkalker aan de waterlei
ding te zorgen. Nochtans
een werk dat theoretisch op
een dag kan geklaard wor
den.
Nog andere voorbeelden
van wantoestanden in de
sporthal Denderdal zouden
kunnen aangehaald worden,
zoals de problematiek rond
het onderhoud van de toilet
ten, het onderhoud van de
verwarmingsinstallatie, enz.
Ook de prachtige omgeving
van de sporthal blijkt, on-
Ook de kinderen werden bij
dèssoleo^- -
gevinr vergeter, HiorOij
werd Je steile helling naar
de Dender toe ideaal ge
bruikt voor het aanbrengen
van een (Zweedse) glijbaan,
en werd vóór de sporthal
zelf een zandbak gebouwd.
Na regenweer blijkt deze
zandbak echter niet bruik
baar te zijn voor kleine kin
deren, omdat men hem wa
terdicht maakte en het water
dat in de zandbak zelf ter
echtkomt aldus geen uitweg
naar buiten meer heeft.
Tot slot van dit alles willen
wij nog wijzigen op het feit
dat de huurprijzen van de
sporthal op 1 januari jongst
leden drastisch verhoogd
werd, zodat ook op dit vlak
de kritiek van een aantal ge
bruikers niet uit de lucht is.
Deze kostprijs bedraagt op
dit ogenblik 300 fr. per uur
voor de ganse sportvloer,
200 fr. voor de helft ervan en
150 fr. voor één derde. De
scholen betalen slechts de
helft van deze prijs. Van de
tennissers wordt op dit
ogenblik een bedrag ge
vraagd van 400 fr. per uur.
Bij wedstrijden van betaalde
toegang werd de huurprijs
verhoogd tot 600 fr. per uur.
Daartegenover is de huur
prijs van de kleine polyva
lente zaal waarin vooral
pingpong wordt gespeeld
wel bescheiden gebleven
vermits men slechts 100 fr.
per uur moet betalen, aan de
vzw Aalsterse sportcentra,
die de ganse stedelijke
sportinfrastruktuur van
Groot-Aalst beheert.
Positief in de reglemente
ring is dan weer het feit dat
niet-Aalstenaars dubbel ta
rief betaleh, zodat aldus bij
na automatisch de Erembo
degemse sporthal gebruikt
wordt door Groot-Aalsterse
FOTQ, BOLAND - FOTO ROLAND
Minolta X81
met lens 45 mm2
9.950
Olympus OM 10
met lens 50 mm 1.8
9.900
FOTO-CINE-VIDEO
Prins Albnrtstrait, 448
KOORCENTRUM WAASLAND ST.-NIKLAAS
FOTO ROLAND - FOTO ROLAND
