Een keiharde sport
Jury had weer moeilijke taak bij sportlaureaat-verkiezing
DESIRE DE RIDDER IN DE KIJKER
Desiré De Ridder in volle aktie (gdw)
lukkig werd ik geste#
mijn klub die jaarlijkse
strijd organiseert te M
te Baardegem. Boven
niet ik van financiël
MOTORCROSS
Als we even de archieven van het sportkomitee gaan
napluizen in verband met de reeds gehuldigde sport-
laureaten van Aalst, dan bemerkt men dat daar
namen in voorkomen van pioegen en mensen die in
de loop van dit jaar waarin zij gevierd werden één of
andere Belgische, Europese, of wereldprestatie gele
verd hadden, waar nu nog over gesproken wordt.
Denk maar eens even terug aan de individuele
prestaties van een Carla Galle, Lucien Van Impe,
Nicole Van den Broeck, Martlne Verbreyt, en Renno
Roelandt. Verder de diverse titels in ploegverband
van Atletiekklub Eendracht Aalst, BBC. Okapi, Hand
bal Eendracht Vrij, Krachtbal S.V. Osiris. Diverse
mensen, in diverse sportdisciplines, die Aalst nog
eens op het voorplan zetten.
Voor de jury was het dan maar gewaagd en wanneer de jury
klein bier om de uiteindelijke na langdurig delibereren tot
sportlaureaat aan te duiden, een konklusie komt, dan zijn er
tenzij ze in hetzelfde jaar vie- steeds die dachten dat zij
len, wat ondermeer gebeurde meer verdienden dan die «be-
met Maurice Maertens, Anne- lachelijke» ereprijzen. Zij vin-
Marie Van Nuffel en een Guido den het belachelijk maar an-
Vinck. Doch men kan geen derzijds hadden zij toch reeds
hoogvliegers blijven kweken, hun kandidatuur gesteld en
en dan komt maar eerst het moeten zich dan maar neer-
moeilijke voor een jurylid. Hij leggen bij het oordeel van een
moet een eliminatie doorvoe- jury. Voor 1981 stonden weer
ren tussen sportmensen die heel wat kandidaten op de lijst
niet op het allerhoogste vlak doch diegenen die geen aan-
schitterden maar toch door vraag iqgestuurd hadden maar
hun individuele of ploegpresta- uiteindelijk toch door het
ties, het beste bereikt hebben Sportkomitee gelauwerd wer-
wat in het verlopen jaar te den, waren Paul Vinck en Ger-
bieden was. Alle kandidaten rit D'Haeseleer, de deelne-
zijn dan ook zeer aan elkaar mers aan de «Transat 1981».
Zij waren niet alleen de enige
Aalstenaars maar ook de eni
ge Belgen die in dat grote
gezelschap, dit officieuse we
reldkampioenschap zeilen,
gingen betwisten van Ply
mouth naar het verre Newport
en terug. Toch een wedstrijd
van zo'n goede 7.000 kilome
ter, waar zij tot de 76 overle
venden behoorden na een hel
se tocht door alle weer en
wind, tussen de 103 deelne
mers. Om de lezer enig idee te
geven van de gevaren van
zo'n trip kunnen wij melden dat
4 deelnemers gezonken zijn,
en dat Paul Vinck en Gerrit
D'Haeseleer zich achtste kon
den angschikken óp 25 deel
nemers, in klasse 2. Gerrit
D'Haeseleer toonde ons de
vele doorstane emoties via
een geslaagde dia-voorstel
ling, die de aandacht weg
droeg van een tot de nok ge
vulde stadsfeestzaal. De he
ren van het sportkomitee za
gen er dan ook geen graten in
dat dit Aalsterse duo, zij het
onaangevraagd, tot sportlau
reaat van Aalst uitgeroepen
werden. Door een lang en luid
applaus bewees het publiek,
dat het met deze stelling ak
koord ging. Nadat de voorzitter
van hef Rnnrtknmifee Miel Ta-
A als ter se sportlaur eaten. Paul Vinck en Gerrit D'Haeseleer werden gehuldigd om hun
behaalde plaats bij de transatlantische zeilrace (per)
vernier, in zijn inleidingstoe
spraak zijn fierheid had uitge
sproken over de talrijke aktivi-
teiten die vorig jaar plaats von
den en die uiteindelijk Aalst tot
sportgemeente van Oost-
Vlaanderen maakten, dankte
hij alle klubs voor de mede
werking die zij schonken aan
diverse organisaties en het uit
breiden van de wijksportraden.
Voor 1982 wenste de voorzit
ter aan alle aanwezigen dat de
klubleiders hun deel kunnen
bijdragen tot de huidige krisis
door werklozen en pré-gepen
sioneerden een zinvolle op
vang te geven in de sport.
Door dit nuttig doorbrengen
van hun tijd, zal hun leed
wat verzacht worden. Tenslot
te wees hij erop dat recreatie,
amateurssport moet blijven.
Als einde van deze geslaagde
avond werd dan overgegaan
tot de uitreiking van de tro
feeën. Vooreerst kwamen de
interscholensportwedstrijden
aan bod. Daar was het Sint
Jozefscollege de grote slokop
en het kwam verdiend als ver
dienstelijkste school van 1981
uit de bus.
Hier het rijtje van de winnaars:
voor volleybal: heren: Sint-Jo
zefcollege; bij de dames Sint-
Vincentius Paulo-Humanio-
ra, -handbal heren: Koninklijk
Atheneum Aalst (scholieren en
kadetten) en bij de miniemen,
het Sint Maartensinstituut.
Voor de dames won Kon. At
heneum Aalst alle trofeeën.
Zwemmen heren: Sint-Jozef
college haalde alle trofeeën
binnen. Bij de dames won het
Koninklijk Atheneum de wis
seltrofee. Atletiek: zowel de
wisseltrofee, als de afzonder
lijke overwinningen gingen
naar het Sint-Jozefscollege.
Bij de dames won de Dames
van Maria-humaniora de wis
seltrofee, Bij de pupillen en
miniemen won andermaal het
Sint-Jozefscollege. Voor bas
ketbal gingen de bekers naar
het Sint-Maartensinstituut. Het
tornooi voor damesploegen
was voor het Koninklijk Athe
neum dat meteen definitief be
slag legde op die begeerde
trofee. Veldloop heren: Sint-
Maartensinstituut en Stedelijk
Onderwijs. Voor de dames:
Sint Jozefsinstituut en Dames
van Maria-basisschool. Voet
bal een interessante winnaar,
daar het bij de jongens ging
om de enige winnaar uit een
Aalsterse deelgemeente. Bij
de pré-miniemen, werd Sint
Jozefscollege Capucijnen lau
reaat.
Volgde dan de trofee voor de
Sportweek 1981. Het gaat
hem hier niet zodanig over de
beste prestatie. Wel ligt het in
de bedoeling van het Sportko
mitee en van de verschillende
klubs die reeds gedurende ja
ren hun vaste deelname toe
zegden, aan die Sportweek, in
rolbeurt-volgorde te huldigen.
Als derde beste werd de sport-
namiddag voor gehandikapten
gekozen. Als tweede en goed
geslaagde organisatie werd
het Aalsters Basket-Liefheb-
bersverbond gehuldigd en
K.W.B. Mijlbeek kreeg goud
voor het volieybaltornooi. Dan
volgde een ongelooflijk lange
rij van verdienstelijke leden
van diverse sportverenigin
gen, die zich in de loop van het
voorbije jaar op één of andere
wijze nuttig hebben gemaakt,
doch die ook reeds meer dan
tien jaar in die ploeg of dat
verbond lid zijn. Voor atletiek:
Bové Albert en Frans Van We-
semael. Bij de balboog: Daniël
Bauwens, en Willy Lefèvre,
Voor basketbal: Emiel Schol-
laert van Okapi. Raymond De
Neef voor biljart. Frits De
Nayer voor gymnastiek. Henri
Joostens en Carlos Nieuw-
landt voor handboog. Pierre
De Sterck als kaatser. Me
vrouw Cannoot-Lowie voor
haar inzet als bestuurslid voor
de mindervalidensport. Ra-
phaël Sterck en P.C. Alosta
Hector Cornand, Renaat De
Greve, Gustaaf De Greve,
Maurits Grysolle, Guy Joos
tens, Paul Van Hoefs en Ro
ger Vergeylen voor voetbal.
Paul Van Renterghem van
Volleybal Kangoeroes, Eddy
Heyvaert, Petrus Saerens, Ed-
gard Van Driessche, Gustave
Verleysen, voor de wielersport
en tenslotte Hugo Bijl als zeer
verdienstelijk zwemmer bij
Z.N.A, En dan was het grote
moment aangebroken. Men
ging over tot de bekendmaking
van de uitslag van de sportlau-
reaten naast Gerrit D'Haese
leer en Paul Vinck, In de rek-
reatiesport leverden zowel Jan
De drie kandidaten die werden voorgedragen tol sportlaureaat kategorie indim
(per) X
Van Der Hoeven, Maurice Van
de Velde als Pierre Van de
Winckel indrukwekkende pres
taties. Maurice van de Velde is
een nieuwkomer. Pierre Van
de Winckel werd vorig jaar
laureaat en Jan Van der Hoe
ven stelde zich al dikwijls kan
didaat. Voor hem was het dan
ook een grote eer verkozen te
worden boven zijn twee veel
jongere tegenstrevers. In het
klassement per ploeg was de
keuze niet gemakkelijk, BBC.
Olfit werd te stedelijk, BBC.
The Tower en PC. Alosta te
provinciaal bevonden en wer
den de pré-miniemen van
Eendracht Aalst, die slechts
op het nippertje de finale van BVM) vierde. Derd^
de Beker van België verloren Pierre Meert van de A.
tegen Kortrijk tot sportlaureaat Karateklub. Bleven n<§
van de Stad Aalst verkozen. Geert Pas en Jurg
Alleszins een mooie beloning sens, respektievelijk 1
voor begeleiders Fran§ Daele- E. Aalst en Z.N.A. ovflj
man en Victor Roelandt. Zoals kon zeker het beste pT
steeds komt het hoogtepunt van allen voorleggeiL
op het laatst. Vijf kandidaten Jurgen ging uiteindelijk]
voor de individuele titel. Twee titel lopen. Als 19-jarii
ervan mochten op voorhand het zijn laatste kansl
afgeschreven worden. Een Geert Pas, ongetwijfe
derde had wel een mooi pal- gend jaar op het li i
mares maar was waarschijnlijk schavotje zal staan w
haar foto vergeten te voegen hij de ingeslagen weg
bij haar inschrijvingsformulier, bewandelt. Het was a
zodat Lutgarde De Wachter Eddy Monsieur die hl
van Bowling Irtas vijfde werd. woord uitsprak.
Eddy De Boeck (motocross
Jurgen Goossens en Geert Pas, eerste en tweede, bij de verkiezing t
individuelen (per)
26 - 22.1.1982 - De Voorpost
Het was mét een C.Z. 250cc
dat Desiré zijn eerste wedstrij
den betwistte en zoals dat bij
motorcrossers normaal is be
haalde hij tijdens dit eerste
jaar bijna geen resultaat. Ook
de machine was niet meer «up
to date» zodat werd uitgeke
ken naar een nieuwe machine,
namelijk een Maico 250cc.
Hier begon voor Desiré de
start van een glansrijk sei
zoen, namelijk het seizoen '77,
tijdens hetwelk Desiré niet al
leen 13 overwinningen behaal
de waaronder de Paastrofee
en de Pinkstertrofee, maar bo
vendien glansrijk de titel van
kampioen van België der nieu
welingen 250cc (B.V.M.) op
zijn naam schreef. Dit was nog
niet alles want ook de titel van
kampioen van Brabant ver
scheen op zijn palmares. Ge
leidelijk aan vormde zich rond
Desiré een groep van suppor
ters die de handen in mekaar
staken en een klub oprichtten.
Deze mensen betuigden niet
enkel hun sympathie voor hun
idool maar bovendien zorgden
ze ervoor dat de financiële
lasten haalbaar werden. Om
dit te verwezenlijken ging men
zelfs wedstrijden inrichten te
Meldert en te Baardegem, een
initiatief dat grote risiko's in
houdt daar men steeds van
het weer afhankelijk is wat be
treft het aantal toeschouwers.
Het is dinsdagavond 7.30 uur,
ten huize van de familie De
Ridder. Aanvankelijk komt
Desiré moeilijk tot praten,
maar naargelang het gesprek
vordert verandert de situatie.
Desiré De Ridder, 22 jaar oud,
atletisch gebouwd en mekani-
cien van beroep, vertelt ons
over zijn ervaring als mo
torcrosser. Het is zowat vijf
jaar geleden dat Desiré's hart
door de motorcross werd ver
overd en hij zijn eerste stap
pen op een crossmachine
zette.
Aanvankelijk waren Desiré's
ouders tegen het voorstel,
Toch werden deze eerste in
richtingen te Meldert en te
Baardegem een sukses. Het
jaar daarop, in 1978, promo
veerde Desiré naar de juniores
250cc. Aanvankelijk behaald©
hij ook in deze kategorie goe
de resultaten, ware het niet dat
hij werd opgeroepen om zijn
plicht als milicien te gaan ver
vullen. Zoals het nogal eens
vaak voorvalt deed deze mili
tieplicht Desiré meer kwaad
dan goed; zijn gewicht nam
aanzienlijk toe en trainen was
onmogelijk (Desiré die waar
schijnlijk niet wou onderdoen
voor zijn kollega's miliciens
dronk teveel van het goudbrui
ne gerstenat en zag zijn fysie
ke konditie achteruitgaan).
Ondanks dit alles werd Desiré
nog derde in het kampioen
schap van België en behaalde
hij nog enkele ereplaatsen,
maar zo vlot als vroeger ging
het niet meer. Het jaar daarop
ging hij van start bij de senio
res met een nieuwe Yamaha
500cc. Ook hier weer ver
schijnt Desiré regelmatig op
het podium tot op het ogenblik
dat hij wegens breuk overkop
gaat tijdens de lokale wedstrijd
te Baardegem en in het zie
kenhuis belandt met een ge
scheurd borstbeen, gekneus
de ribben, rugletsel en enkele
blauwe plekken. Dit voorval
bezorgde Desiré een herstel-
Motorcross is een keiharde sport. Zowel van mens als van machine wordt het
uiterste gevergd. De motorrijder moet niet alleen over een flinke dosis durf
beschikken, bovendien moet hij lichamelijk in topkonditie zijn. De ideale man op
de ideale machine; dan pas kan men het ver schoppen. In België zijn er
voldoende mogelijkheden om deze sport te beoefenen. Verschillende federaties
organiseren iedere zondag hun wedstrijd, zoals de B.M.B. (Belgische Motorrij-
dersbond waar men de echte beroeps- of fabriekspiloten terugvindt) de B.L.B.
(Belgische Liefhebbersbond) B.V.M. (Belgische Verenigde Motorrijders) B.L.M.,
M.C.B., B.M.V., enz. Het motorcross-seizoen vangt aan in februari en eindigt
begin november. Naargelang ouderdom en cilinderinhoud, soms ook naarge
lang de federatie wordt iedere wedstrijd onderverdeeld in kategorieën die elk 2
reeksen betwisten van 25 minuten. In sommige federaties rijden de inters 2
reeksen van meer dan 30 minuten, ofwel zoals dat in de B.V.M. nog het geval is 3
reeksen van 25 minuten 1 ronde. Naargelang de cilinderinhoud maakt men
een onderscheid tussen 125cc, 250cc, en 500cc. In stijgende lijn heeft men
reeksen voor nieuwelingen en juniores, seniores of nationalen en internatio
nalen.
Bovendien organiseert men in de meeste federaties wedstrijden voor zijspannen
(side-cars) die het geheel nog aantrekkelijker maken. Ook zij betwisten 2
reeksen van 30 minuten. De omloop kan ofwel zanderig, hard of modderig zijn,
afhankelijk van de streek van organisatie. Dit verklaart bv. dat de Limburgse
piloten specialisten zijn op zanderige omlopen, terwiji de meeste Waalse piloten
bv. liever op harde omlopen rijden. Toch zou het verkeerd zijn dit te veralgeme
nen. In België is er één organisatie waar je op wereldniveau iets kan bereiken, en
dat is de B.M.B. In deze federatie vind je bekende namen als André Malherbe,
André Vromans en Harry Everts die voor ons land de «Grote Prijzen» betwisten.
De liefhebbersbonden zijn dikwijls ideaal als voorbereiding op de B.M.B. In een
reeks van reportages die in de loop van de volgende weken zullen gepubliceerd
worden zullen verscheidene streekgenoten uit verschillende federaties doorge
licht worden. Eerste in de rij is Desiré De Ridder uit Droeshout-Baardegem,
momenteel inter B.V.M.
maar na veel aandringen
kreeg hij dan toch de toestem
ming om zich bij de federatie
B.V.M. aan te sluiten. Waar
schijnlijk heeft de tussenkomst
van Stefaan Van Der Borght,
die toen ook aktief was als
motorcrosser, hierin een be
langrijke rol gespeeld
Desiré sameri met familie en supporters na een overwinning (dwg)
De eerste stap van Desiré r
machine (dwg)
r de seniors met zijn nieuwe
periode van één maand en
tastte vooral zijn morele en
fysische konditie aan. Toch
zou hij er weer bovenop ko
men: een opluchting voor
hemzelf en zijn supporters. De
'volledige zelfzekerheid krijgt
Desiré terug als hij opnieuw
kampioen van Brabant wordt
en de Paastrofee op zijn naam
schrijft.
In 1980 zette Desiré de grote
stap naar de inters 250cc. Ui
teraard werd dit een aanpas
singsjaar. Desiré zelf: «Het
tempo bij de inters ligt veel
hoger; men houdt er langer het
gashandel aan en remt minder
af in de bochten. Bovendien
rijden de inters drie reeksen
van 25 minuten plus één ronde
tegenover slechts twee reek
sen in de voorgaande katego
rieën». Na dit aanpassingsjaar
gaat hij opnieuw van start bij
de inters 250cc, ditmaal met
meer resultaat. Naast één
mooie overwinning behaalt hij
vele ereplaatsen. Toch wordt
dit seizoen voor hem weer
vroegtijdig gestopt door een
meniscusoperatie, een kwaal
die dus blijkbaar niet enkel bij
voetballers voorkomt. En dan
nog enkele verdere beschou
wingen:
Is motorcross gevaarlijk?:
«Iedere piloot heeft zijn eigen
grenzen en weet hoe ver hij
mag gaan. Eens men deze
grenzen overschrijft d.w.z.
eens men boven zijn kapaci-
teiten rijdt loopt men het risiko
van een valpartij. Meestal is
het zo dat de echte gerouti
neerde rijders minder gevaar
lopen dan de andere. Door
training en inzicht worden de
risiko's tot een minimum her
leid».
Waar schuilt het grootste
gevaar tijdens een wed
strijd? «Het meeste gevaar
loopt men volgens mij nog
steeds tijdens de start. Als je
bv. vooraan in de groep ver
trekt en je maakt een fout dan
is er veel kans dat de piloten
die achter u komen je niet
meer kunnen ontwijken, al dan
niet met slechte gevolgen.
Daarom is ook de koncentratie
zo belangrijk voor een mo
torcrosser».
Wat gaat er allemaal in je om
tijdens een wedstrijd?
«Dat valt moeilijk te zeggen.
Alles gaat zo snel dat er bijna
niet kan nagedacht worden.
Een eerste vereiste is niet te
vallen en daar denk je dan
steeds aan. Tijdens een be
langrijke wedstrijd is er ook
wel de angst dat de machine
het zou begeven».
Kun je uw beroep goed kom-
bineren met motorcross?:
«Aangezien ik mekanieker
ben van beroep heb ik daar
geen enkel probleem mee. Ik
kan dus zelf aan mijn machine
werken en wordt daarbij nog
bijgestaan door mijn broers»
«Bovendien heb ik de tijd om
te trainen. Het enige gevaar
schuilt erin dat ik door een
erge valpartij niet meer zou
kunnen gaan werken».
Welke zijn uw vooruitzichten
voor '82?:
«In 1982 wil ik vooral door
meer te trainen betere resulta
ten behalen. Zo zal ik bv. ook
intensief aan power-training
doen (met gewichten en met
een home-trainer). Eén a
tweemaal in de week ga ik met
de machine zelf trainen».
Heb je daar de mogelijkhe
den toe?:
De meeste motorcrossers
gaan naar Axel of naar Lom
mei trainen waar je de echte
zware zandomlopen vindt.
Hier in de omgeving heb ik een
eigen terrein, zodat ik me niet
steeds naar Axel hoef te ver
plaatsen.
Al bij al is motorcross een
dure sport?:
«Inderdaad. Ik
nog goed dat ik
eerste jaar dat ik
reed al 200.000
de aan machine,
van de machine
te Baardegem. Boven
niet ik van financiël
door mijn sponsor Hei
verzekeringsmaatscftt
zorgt voor de kledij,
elkaar gerekend heb i
een flinke stuiver aan
Hoeveel toeschouwfci
men er naar een d II
B.V.M.-Inrichting?:
«Dit is natuurlijk af
van de weersomst
den, maar meestal sö
dit aantal tussen
4000». «Verleden jaaflH
seerden wij een motoi
Meldert. Door het kou j|
kwamen wij nauwelijk T
3000 toeschouwers, i
nog niet zeker is ofi
toekomst dit projekt ni J
voortzetten. De anden t
ties B.M.B. en B.L.B. i pi
winstgevend om e
torcross in te richten,
wekelijks meer toescp
hebben.
h
Hit
W
set:
Waarom waag je dan
niet naar een van de
federaties?:
<Als ik ooit zou vei
van federatie dan zal
de B.M.B. zijn. Uitèraf*
len mijn prestaties
nog aanzienlijk moete
teren zodat het nu
vroeg is om hierover t<
Eerst moet ik trachtë
bewijzen als inter B.VL
Wij althans hopen da 'II
in zijn opzet zal sla
kijken vol belangste w
naar zijn eerstvolgerx ,us;
strijden.
DE W0pJ|
i d<
