Leve hel levenslied!
Honderden Aalstenaars
op openbare verkoping
verloren voorwerpen
Eenmaal, andermaal.verkocht!
Spoetnikshow in Stekene
Boekje voor de binnenzak
Waasland feest
en kermist duchtig
De Voorpost - 29.1.1982 - 15
orwerp begon te haperen,
:rd er vlug afgeklopt. Ver- den en een zilveren, gingen hemelsnaam een mei
►cht! Een bril met dikke gla- zonder problemen van de kan verliezen, is een
n en een zware montuurs hand. In elk geval niet bij hel
Stekene: Fenna en Gilbert De Nockere. Waas talent
Wie biedt er meer? Niemand? Éénmaal, andermaal, verkocht,
p ging het er bijna drie uur aan toe in de Aalsterse Keizershal-
in, waar de jaarlijkse openbare verkoping doorging van de 1
Moren voorwerpen. In de voormiddag was er gelegenheid
tweest om alles eens te komen bekijken. Veel volk is daar niet op
f gekomen. Pas om 14 uur stipt ging de deurwaarder van start.
een eigenaar. In dancings en
andere soortgelijke gelegenhe
den worden er blijkbaar nogal
wat dameshandtassen en kle
dingstukken verloren en verge
ten. Passen was er natuurlijk
Ergens op de derde nj stond
een Aalsterse «schaa jongen»
die niet kon wachten tot de
I motorfietsen zouden aan de
beurt komen. Wijzend op een
gaaf exemplaar probeerde hij
alle andere lawaai te overstem
men met «Die moet ik hebben,
|dc ganse bedoening werd vond geen liefhebber. Ook kom, dat wordt de mijne». De niet bij. Het was kiezen en
Iflankeerd door het Aalsterse niet na enig aandringen van de deurwaarder schonk hem keuren met het oog. Al waren
Lzenpaar maar dat keek ta- deurwaarder. Dat is natuurlijk evenwel geen aandacht en met de prijzen dikwijls aan de lage
elijk onverschillig een gans begrijpelijk. Men kan al even woedend «foert» aan het adres kant, toch konden we ons met
Idere kant op Het publiek weinig aanvangen met de bril van de openbare ambtenaar, van de indruk ontdoen dat de
de kopers waren talrijk en als met het kunstgebit van ie- stapte hij het af. Naast mij kopers zich af en toe eens
bnden in een paar rijen dik mand anders. Wat niet werd stond een echtpaar. «Hoe dik- misrekenden. Waarom wordt
Ehter de dranghekkens Als verkocht, maar waarvoor wel wijls gebeuren die verkopin- er voor een pennezakje van
Frste stuk werd een vaihelm iemand een verstrooid bod van gen mijnheer?». «Eén keer per imitatieleer 150 frank betaald,
jnhooggestoken en het bod, twintig frank deed, was de ha- jaar, mevrouw». «Dan zal de terwijl men in de eerste de
En frank, verwekte algemeen mer van de deurwaarder, fiets van ons Katnen er vol- beste winkel vijftig frank geeft
[lach. In het eerste halfuur Twee trouwringen, een gou- gend jaar bij zijn». Hoe men in voor een nieuw? Een melo-
Ing datgene onder de hamer
et men prullaria zou kunnen
bemen. Twee langspeelpla-
|n, goed voor een geschenk,
bnderd frank. Een herenhor-
[ge werd aan een dame toege-
[ezen. Een damesuurwerk
Ing naar een heer. Achteraan
pnden de potentiële kopers
let horen wat er aan de beurt
las en meestal konden ze het
pk niet zien, hetgeen hier en
bar verbolgen reakties op-
lep: «Hé, mogen wij het ook
pns zien misschien?».
I Kwartzhorloges bleken goed
I de (vodden)markt te liggen.
ken van een zakdoek. Voor goed waren om met het groot
achthonderd frank vond het huisvuil mee te geven vonden
aftrok. Voor een kotstudent
die in Gent of Leuven een fiets
nodig heeft steekt het echter
niet al te nauw, maar toch
werd er soms met het hoofd
geschud bij het zien van datge
ne waarvoor nog vijfhonderd
of zelfs duizend frank' werd
betaald.
Een plezante probeerde de
rollen om te draaien. Toen een
fiets met kromme wielen op de
tafel gezet werd: «Geef mij
honderd frank en ik doe hem
mee!» werd er geroepen. Twee
afgeleefde vehikels die afzon
derlijk niet.weggeraakten wer
st bieden ging vrij vlot maar
ns dat het voor een bepaald
begon te haperen,
De dranghekkens waren echt nodig, een massa dacht er het koopje van hun leven te
doen. (CDJ)
op een
bepaald artikel niet voldoende bood, kreeg er een plaat bij. (CDJ)
hemelsnaam een mengpaneel maan waande zich na een
raadsel, poosje hardnekkig bieden de
het uittrek- eigenaar van een doos vol
prachtige langspeelplaten. Zou
hij dan niet geweten hebben
dat het twintig maal dezelfde
LP was? Wist hij het toen niet,
hij zal het nu wel weten.
Fietsen
Nadat de kleinigheden wa
ren weggewerkt waren de fiet
sen aan de beurt en deze vorm
den het grootste deel van de
aangeboden waar. De eerste
koper kreeg zelfs een spontaan
applaus van de omstaanders.
Een paar jonge mensen aan
onze rechterkant hadden al
leen oog voor de bromfietsen.
Hun technische konversatie
was de moeite waard om aan te
horen. «De Yamaha's, jong,
die moet ge hebben. Dat zijn
tenminste mannen die kunnen
trekken». Zijn maat was nog
niet overtuigd: «Ja, dat wel,
maar als de cylinder een klop
gekregen heeft?!». Elke door-
sneefiets werd ingesteld tegen
honderd frank, met of zonder
achterlicht, al dan niet met
versnellingen. Een brok roest
vond een koper voor 250 fr.
Het was duidelijk dat de meer
derheid van het koperspubliek
op de fietsen was afgekomen.
Zelfs vehikels die alleen nog
den geveild voor honderd
frank samen. Met wat kunst
en vliegwerk was er misschien
nog één goede van te maken.
Ten slotte kwelde de vraag wat
de kopers met die dingen van
plan waren ons te zeer. Aan de
kersverse eigenaar van een
fiets waarvan de laatste berij
der het ongeluk waarschijnlijk
niet heeft overleefd, vroegen
we wat hij dacht te doen met
zijn aanwinst. Onze vraag
moet hem buitengewoon stom
in de oren hebben geklonken,
want een uitdrukking van niet-
begrijpen verscheen op zijn ge
zicht. «Maar mijnheer, met
een nieuwe kader en twee
nieuwe wielen is hij weer in
prima staat» Met dat ant
woord was het onze beurt om
verbaasd te staan.
In het teruggaan naar onze
plaats liepen we bijna een pira
mide omver. Tafels op elkaar
gestapeld, drie hoog en op de
top een stoel. Daarboven geze
ten lanceerde de koper zijn
bod, terwijl niets aan zijn aan
dacht kon ontsnappen.
Zeg eens honderd
Vlak voor de deurwaarder
stond een man van middelbare
leeftijd die zijn zaterdagna
middag op een gezellige ma
nier kwam doorbrengen. Hij
begon steevast met vijftig
frank te bieden tot de deur
waarder hem zei; «Zeg man.
ge moogt eens honderd frank
zeggen ook». Hij had niet zo
veel geld op zak of had hij de
vrees al te snel eigenaar te
zullen worden van een welge
vulde renstal? Wie weet. Feit
is dat hij daarna zweeg en op
het einde naar huis is gegaan
zonder de koop van zijn leven
te hebben afgesloten. Voor
een bestoft juweeltje van een
fiets werd er tussen twee ern
stige kandidaten bitsig gebo
den. Vertrekkende vanaf hon
derd frank joegen ze eikaars
bod de hoogte in. Op 1.350 zag
de minst kapitaalkrachtige van
de twee (of was het de slimste
misschien?) zich verplicht af te
haken. De overwinnaar glim
lachte hem zelfvoldaan toe.
We hielden de pechvogel nog
een tijdje in het oog maar
tussen de andere brieventassen
was de zijne iets te licht. Nog
eenmaal ging hij mee tot 1.100
frank, de uiterste grens die hij
zich blijkbaar gesteld had.
Ook die tweede keer was het
geluk niet aan zijn kant want
de fiets waarop hij zijn begerig
oog had laten vallen, ging on
der de hamer voor 1.600 frank
Een paar wrakken werden
voorlopig aan kant gezet. Zon
der zadel en zonder stuur kon
er zelfs in een karnavalstoet
niet veel mee aangevangen
worden.
Na anderhalf uur was het
kluwen herenfietsen uit elkaar
gehaald en aan de man ge
bracht. De damesmodellen
waren minder in aantal maar
door de betrekkelijk goede
staat van de meeste exempla
ren brachten ze per stuk ge
voelig meer in de kassa.
Aan de overzijde van de
plaats waar wij ons bevonden
had een groepje jongelui post
gevat. Ze hielden het midden
tussen hippies en punkers, dus
niet het soort dat men op een
fiets ziet rondrijden maar dat
zich veeleer per moto naar het
schuiloord begeeft. Toch de
den ze altijd een bod voor
iedere fiets, hoe die er ook uit
Verkocht
Toen we ons in hun buurt
hadden opgesteld, zonder hun
aandacht te trekken, bleek dat
ze een spelletje speelden om
de tijd te doden. In afwachting
dat de bromfietsen verkocht
zouden worden. Hun tijdver
drijf bestond er in om halfweg
het bieden zelf een bod te doen
in de hoop dat er nog wel
iemand een schepje bovenop
zou doen. Het was hen te doen
om de sport en om de span
ning. Negenmaal ging dat
goed, maar de tiende keer had
de held aan wiens beurt het
was, prijs. Even onverwacht
als ongewenst kwam hij in het
bezit van een roestige dames
fiets. «Ik was zeker dat die
minstens duizend frank ging
halen,» stamelde hij bleek ge
schrokken, en liet er een
krachtterm op volgen. Een
kennersblik had hij niet en een
geoefend oog al evenmin. De
jonge man had 650 frank gebo
den. Wie biedt er meer, riep
de deurwaarder. Op dat mo
ment was de held nog zeker
van zijn stuk. Niemand? Een
maal, andermaal, verkocht!
Toen de hamerklap tegen wil
en dank viel. werd de jonge
man even bleek als zijn afge
trokken jeansbroek. In plaats
van met de motorfiets naar
dewelke zijn belangstelling in
de eerste plaats uitging, werd
het een damesfiets. Hoe hij die
aanwinst thuis moest verkla
ren, daarover zal hij onderweg
wel hebben nagedacht.
De laatste exemplaren gin
gen veel minder vlot van de
hand want van «de leste zijn de
beste» was er geen sprake. Stil
aan begonnen diegenen die
wisten dat ze niet meer aan
hun trekken zouden komen op
te stappen, zodat er in de rijen
kopers reeds flinke gaten ont
stonden. Een laatste opflakke
ring was er nog voor een groe
ne, degelijke Engelse fiets en
toen was het voor de rijwielen
afgelopen. Wat voordien als
onverkoopbaar aan de kant
was gezet, ging nu met twee
gelijk onder de hamer. Twee
maal kopen, eenmaal betalen
dus. Niets bleef nog over, zelfs
niet de rijwielen die zo te zien
uit de Dender waren opgevist.
Op het hoofdstuk brom- en
motorfietsen hadden nog ta
melijk veel belangstellenden
gewacht ondanks het feit dat er
niet veel zaaks meer bij was.
Een bromfiets van een fabri
kant uit het land van de rijzen
de zon was aan de benzinetank
en aan het voorwiel geflam
beerd. Waarschijnlijk een on
gelukje bij onvoorzichtig tan
ken. We waren er niet rouwig
om toen de hamer voor het
allerlaatst op de tafel werd ge
slagen. Het was in de Keizers-
hallen behoorlijk koud, veel
kouder in elk geval dan buiten,
waar de zachte temperatuur -
voor de tijd van het jaar zou
Armand Pien zeggen - de
sneeuw vlot deed smelten.
A.D.B.
Ie lokale radio Spoetnik (één van de drie in Stekene)
lield voor de eerste maal een feest. Alle trouwe
Kaatjesvragers, plaatjesdraaiers en plaatjesmakers
laren er. Op elkaar gedrumd, maar iedereen zèt,
ft dat was heel wat. Rond de achthonderd telden wij
r.
pdat iedereen, zelfs de niet meer zo mobiele
listeraar, er kon zyn, was er ophaaldienst georga-
iseerd, met autobus en bereidwillige autovoerders,
uiten regelde de politie het verkeer, binnen was er
et Rode Kruis opdat iedereen zich gemakkelijk zou
oelen. Een klein gedeelte van de vedetten was niét
omen opdagen, maar vervangen door nieuwe na-
len. De technische kant werd op een professionele
lanier verzorgd door discobar Capricorn. De orga-
isatie verliep vlot onder leiding van Eric Van
aerdeghem en Hilaire De Mey, die beide de laatste
eek slapeloze nachten met nachtmerries door-
laakten.
Iddy Wally had normaal
lan wal moeten steken,
lijf minuten te laat ko
len, en zijn ereplaats werd
Jm afgenomen door de
|02-jarige Fons Van Daele
j|ie de show begon met een
(rachtig lied over Scheven-
Égen waar zelfs Henk Van
|tontfoort, die de show
resenteerde geen lap van
krstond. De kranige ou
derling die dacht op een
krochetwedstrijd te zitten,
gaf - na de «zes uren van
Spoetnik» zijn eerste prijs
aan Norma Hendy, want
die had hem het best ge
kust. Norma had in het ge
heel géén moeite om de
show te beginnen, haar ver
sie van Cabaret en Jesus
Christ maakten de mensen
eenvoudig stil. Om kou bij
bloeit op (dub)
te krijgen zo prachtig.
Warmte en gevoel bracht
Eddy Wally, daar wachtte
meer dan de helft van de
hilaire De Mey en meneer en mevrouw Van Baerdegem in de bloempjes te Stekene (dub)
zaal met ongeduld op. Vak
man op en top, met één
oog de opnamelui in de
gaten houden, met het an
dere de fotograferende da
mes, en ondertussen glim
lachen en bovenal zingen,
liederen voor de volkse
mens. Wat ons bij de kus
sende dames opviel was de
pracht van kapsels die er
die dag in Stekene gekruld
waren. Sommige kappers
waren reeds van zes uur
bezig. Wally tussen ont
roerde dames, dameskus
sen, kinderkussen en tros
sen rode rozen, een levens
lied in realiteit. Levenslied
met voor de gelegenheid
aan Spoetnik aangepaste
teksten.
Een andere Vlaamse vedet
te, één der sympathiekste
voor ons, is Eddy Smets,
een pracht van een stem die
alles aankan, maar spijtig
genoeg op Spoetnik enkel
gekend als onverbetelijke
doddelaar, maar dat num
mer brengt hij dan ook als
humorist van de bovenste
plank.
Een jong en sympathiek
koppeltje uit Nederland (in
de meimaand zingen ze sa
men hun huwelijk in) ver
diende met hun harmo
nieuze stemmen de geluk
wensen van Henk Van
Montfoort, die het zeker
niet bedoelde als een ge
woon presentatiekompli-
mentje. Ed en Annita.
reeds goed voor twee sin
gels, daar horen wij nog
van.
Bing Barlow, maker van
het Spoetniklied, deed de
zaal brullen met een té kort
stukje achter de struiken.
Karnavalstemming in het
kamavaldroge Stekene: die
moeten ze ook eens in
Heist-op-den-Berg gaan
vragen, de Sint-Niklase
Zwarte Pieten, maar niét
voor 't limonadebal.
Nelleke hebben wij in de
verte gehoord, het viel ze
ker mee, maar wij moesten
onze eersten gaan drinken,
als voorbereiding op het
Ricky Travers' optreden.
De jongen kon zijn eerste
muziekbandje niet zingen.
Kussen met bloemen, 3 mi
nuten 14 sekonden, instru
mentaal. Voor de eerste
maal sant in eigen land. Dit
wordt een nieuwe start.
Leo Van Troost uit Neder
land heeft als parodist een
reuzenummer opgebouwd,
zagen wij ooit zo geen ze
kere A. Van Duin be
ginnen?
Eddy uit Kluisbergen had
een ganse ploeg meege
bracht, technici, groupies,
koortje en danseressen. De
jongste meid was niet ou
der dan vijf. Annouska met
tambourijn in tutuutje was
goed voor een zaal omalief
de en oudertrots; een
prachtshow.
Over mamaliefde gespro
ken, de meest gelukkige in
de zaal was volgens ons
Erik Van Baerdeghems ei
gen moeder. Het was im
mers een plezier Erik te
zien ronddraaien: de nieu
we vedette, maar toch zo
attent voor zijn luisteraars,
het ga hem goed als organi
sator.
Bobby Prins voorstellen
aan Noord-Waasland is
lang niet meer nodig, daar
zorgt zijn ijverige fanklub
De Klinge wel voor. Hij is
één van de meest gedraaide
vedetten.
Kitty Prins, die binnenkort
haar eigen countryprog-
ramma heeft op Spoetnik,
had het ongeluk voor de
Fenna- en De Nockere-
show te komen, daar
wachtte een ganse zaal op.
Een flink showtje, maar
bovenal een prachtig stem
metje en goeie, aangepaste
liedjes.
Will Ferdy, altijd even
goed, had het ongeluk na
de Fenna-De Nockere
show te komen. Toch kreeg
hij verdiend applaus.
Uit Koewacht kregen wij
twee vedetten. Albert Fer-
ket van The Willows, óók
een prachtige stem. Ook
een massa bloemen en een
taart voor hem. Daarna Pe
dro, dertien jaar, hij is
reeds een gevormde akkor-
deomst, en daar houdt het
Spoetnikpubliek van.
Hekkesluiter was Spoet
niks bloedeigen Francis,
eens zanger van de Beat
niks. Nog eenmaal «alleen»
voor zijn eigen luisterpub
liek. Hij had gerekend op
tenminste het bosje bloe
men van zijn dochtertje,
het werden er een tiental.
Als slot van de geslaagde
show werden de Spoetnik
mensen nu eindelijk eens
voorgesteld. Allemaal wer
den ze in de bloempjes ge
zet, die echter onmiddellijk
in het publiek uitgedeeld
werden. En zo ontmoette
Mieken Van Kemzeke die
mensen uit Zeeland, die
steeds plaatjes aan haar op
droegen. Eén grote Spoet
nikfamilie, en alles voor vij
fenveertig frank, taartje in
begrepen. Leve het levens
lied.
Roland DUBELLOY
Waar en wanneer speelt de beiaard in het Waasland
(hij doet dat trouwens alleen in Lokeren en Sint-
Niklaas). wanneer precies wordt in Temse de Weg-
om ter ere van Amelberga gehouden, wanneer is 't
kermis in Vrasene of jaarmarkt in Elversele? Wij
weten het allemaal. Want wij kregen van de Wase
toeristische diensten de Toeristische en Rekreatieve
Kalender Land van Waas, een handig brochuurtje
boordevol gerangschikte informatie over kermissen,
wandeltochten, karnavalvieringen, kunstsalons
zelfs, een meiboomplanting, bloemenmarkt, etc.
De brochure had eigenlijk in
december af moeten zijn,
dunkt ons, want inmiddels
zijn enkele aangekondigde
aktiviteiten al achter de rug.
Men kan echter begrip op
brengen voor het omvangrij
ke verzamelwerk dat aan de
samenstelling van zo'n
boekje voorafgaat: vereni
gingen en instanties aan
schrijven, op antwoord
wachten. Wie overigens niks
van zich liet horen doet zich
zelf de das om, zijn groepe
ring kan géén gebruik ma
ken van dit medium dat toch
gratis reklame verstrekt over
een heleboel aktiviteiten.
Die manifestaties kunnen
een kultureel tintje hebben
(tentoonstelling Wase
Kunstkring), rekreatief ge-
inspireard zijn (de vermaar
de wandeltochten van RWK-
Waasmunster of De Lachen
de Klomp-Nieuwkerken bv.),
er zijn volkse en zeer klein
schalige toestanden bij (ker
mis, jaarmarkt, volksspelen,
vuurwerk, de aardbeifeesten
in Melsele, bedevaarten). In
de kalender zijn ook binnen
geglipt jaarbeurzen, jaar
markten en braderieën,
kommerciële aktiviteiten ei
genlijk. Maar dat deert niet
zo.
Over jaarbeurzen gespro
ken: er werden slechts drie
aktiviteiten van dat slag op
genomen, niet vermeld zijn
bv. de beurzen in Lokeren,
Temse, Kruibeke en Beve-
ren. Maar zoals gezegd treft
de Wase VVV op dat stuk
géén schuld.
Handig, nuttig in dit bro
chuurtje is de informatie
over het welig tierende
marktgebeuren in Waas:
wanneer je terechtkan voor
een klodden-, boeren-, of
bloemenmarkt en waar die
plaatsvindt, het staat in deze
publikatie. En de adressen
van een aantal musea en
kunstgalerijen uit de regio
werden ook opgenomen.
Wie er tijdens het weekend
of op een doordeweekse dag
op uit wil trekken en echt
niet weet waarheen raadple-'
ge deze fraaie kalender, die
al voor de zesde maal wordt
uitgegeven en gratis kan be
komen worden bij de toeris
tische dienst ten stadhuize in
Sint-Niklaas. Bellen naar
(031) 76.34.71, toestel 83, of
een briefje schrijven.
En mocht je zelfs met dit
kleinood bij de hand echt
niet meer weten waarheer
in 't Waasland, dan brengt
de Voorpost misschien in
extremis nog raad. Zo nu en
dan grasduint onze redaktie
wel eens in dit boekje, pik
ken we daaruit informatie
Maar wij hebben het voor
deel dat we elke week ver
schijnen en de verenigingen
bij ons op het ogenblik dat
het ze 't best uitkomt op ons
een beroep kunnen doen,
terwijl deze infobundel
slechts één keer per jaar ver
schijnt. Het is toch een leuke
folder, we bevelen hem van
harte aan.
W.V.
