«De 150 dagen van Boel»:
analyse van het Boelkonflikt
door Miel Dullaert (KP)
Is groot Sint-Niklaas rijp
voor twee lokale radio's?
Twaalf ploegen in finale
van het Appels Kwistornooi
In het spoor van
Mare Sleen...
Postume hulde voor Kamiel Walgraef
te Erembodegem
Hugo Aerts
Hulpsignaal uit
Lokerse Kopkapelwijk
Ongeval in kerncentrale Doel?
De Voorpost - 5.2.1982 - 3
Het jongste Boelkonflikt blijft boeken baren. Na «Tien
jaar boel bij Boelwerf» van afgevaardigde-beheerder
Victor Nelen en «Stakersdagboek» van Karei Heirbaut
(één der 128 afgedankten) werd vorige week de brochure
«De 150 dagen van Boel» aan de pers voorgesteld.
Geflankeerd door Jef Turf, voorzitter van de Vlaamse
KP, en Dirk Vonckx, federaal KP-sekretaris, gaf auteur
Miel Dullaert nadere toelichtingen bij dit werkje, dat het
jongste Boelkonflikt benadert, gezien door de bril van de
Kommunistische Party, meer bepaald deze van een jour
nalist (De Rode Vaan), die een belangrijk deel van de
.gebeurtenissen ter plekke meemaakte. «De 150 dagen van
ilio Boel» geeft de KP-visie op een sobere, waardige wijze
weer, is overzichtelijk gestruktureerd en is door zijn
bevattelijkheid in formulering en ontleding leesbaar voor
alle lagen van de bevolking. De weergave van feiten en
gegevens wordt uiteraard doorsijpeld door de KP-
visie, die echter niet agressief of pedant wordt geformu
leerd, wat de leesbaarheid èn de geloofwaardigheid van de
brochure ten goede komt. Deze niet-pamflettaire benade
ring is daardoor meer dan een louter propagandistische
reflex. Het is qua analyse en interpretatie interessant
leesvoer, dat vanzelfsprekend alnaargelang van de ideolo
gische stellingname zal beaamd of verworpen worden. Het
blijft niettemin een interessant dokument.
gin-
Na een voorwoord vangt de
auteur aan met een schets van
de internationale en nationale
toestand in de scheepsbouw-
sektor. Ook een (korte) histo
riek van de Boelwerf en de
financiële bindingen van Boel
met andere bedrijven wordt
apart behandeld, evenals een
aantal faktoren die hebben
meegespeeld in het konflikt.
Miel Dullaert citeert in dit ver
band de onderaannemingen,
de uitbouw van de personeels
dienst, de oprichting van de
dienst Informatie en Kommu-
nikatic (met weekblad «De
Zaat») en een werkgroep van
het lager kader die het arbeids
reglement moest onderzoeken.
Aansluitend daarbij spreekt de
auteur, zich baserend op de
kostprijsstijgingen van grond
stoffen, het patronale argu
ment van de hoge loonkosten
tegen.
Een zeer interessant hoofdstuk
dit waarin Miel Dullaert
peilt naar de oorzaken van de
strijdbaarheid van de Boelar
beiders Hij vermeldt: de gro
tere bcroepsfierheid en zelfze
kerheid («zij zien hun arbeids-
resulialen evolueren vanaf de
grondstoffen, de tekenplank tot
"°eg aan de feestelijke tewaterla
ting»), het niet gemakkelijke
werk en de hoge stielkennis,
het winstgevende karakter van
het bedrijf, de sterkte van het
gemeenschappelijk vakbonds
front (waarbij in de praktijk
het verschil tussen ACV,
ABVV en ACLVB zo goed als
onbestaande is), de hoge
loyauteit en eendracht, de re
latief jonge leeftijd van de ar
beiders. «het sociaal-kultureel
weefsel» (zang, toneel, en
het feit dat «het leidend mili-
tantenkader verder gaat dan
een eng bedrijfsgebonden visie
op de syndikale strijd». Aan
sluitend daarbij schrijft de au
teur ook «Het voluntaristisch
element in de strijd van de
Boelwerkers weegt sterk door.
Steunend op een aantal basisin
zichten èn hun konkrete erva
ring zien zij de arbeidersbewe
ging als een aktieve deelnemer
aan het historisch proces Deze
opstelling doorbreekt een ver-
hacj. stikkend determinisme in de ar-
Valst beidersbewegtng. een zich on-
30U-
dergeschikt maken aan objek-
tieve ekonomische en politieke
omstandigheden. Onmiddellijk
hieraan vastknopend kan men
bij het einde van de staking èn
de resultaten van die strijd zich
afvragen of de Boelarbeiders,
na hun aktie van 22 weken, niet
gebotst zijn op de grenzen van
hun voluntarisme? Wat vriend
en tegenstander verbaasde was
de hardnekkigheid waarmee de
staking gevoerd werd. De Boel
werkers hebben zich, doorheen
een ver doorgevoerde vak-
bondsdemokratie, een eigen
identiteit verworven. Zij heb
ben sinds jaren een positief
beeld van zichzelf opgebouwd,
waardoor hun optreden en ak-
tievormen niet enkel een zich
afzetten meer is tegenover de
vijand, het patronaat, maar
ook de positieve uitdrukking is
geworden van hun eigen rol in
de emancipatie van de Vlaamse
arbeidersklasse. Zij hebben in
hun 22 weken durende staking
de begrippen terug inhoud ge
geven die vaak gebruikt en
daardoor ook vervlakt en uitge
hold worden, zoals strijdsyndi-
kahsme, strijd tegen de werk
loosheid, de strijd voor een al
ternatief besparingsplan, het
werk verdelenEinde citaat.
Nadat de auteur het plan De
Wulf heeft gelaakt («In dit
voorstel zitten gaten zo groot
als in een bol kaas») analyseert
hij de rol van de politiek, de
partijen en de politici in dit
konflikt Hij betoogt dat dc
syndikale strijd een politiek
verlengstuk moet hebben en
situeert de strijd in een sociaal-
politieke kontckst, maar
toch is het tijdens de staking
nooit gekomen tol een politieke
dynamiek aangepast aan de
grote inzet van de syndikale
strijd». Als oorzaken daarvan
citeert hij de enge partijpolitie
ke instelling («de verkozenen
van de arbeiders kunnen geen
twee heren dienen de verzuch
tingen van de Boelarbeiders en
de regeringspolitiek die met
handen en voeten gebonden is
aan de geldmachten en o.l.v.
Eyskens een anti-volks, sociaal
afbraakbeleid voerde»), de te
verwachten vervroegde verkie
zingen («wat de enge partijpoli
tieke reflex van SP- en ACW-
verkozenen uiteraard versterk
te»), Dullaert daarover: «Poli
tiseren was voor hen enge par
tijpolitiek. Zij verwarden de
kruideniersmentaliteit van de
elektorale berekeningen met het
opbouwen van een politiek
front dat uitsluitend zijn nut en
bestaansreden zou putten uit de
bekommernis om aan de syndi
kale eisen een maximale politie
ke weerklank te geven ten einde
een gunstige oplossing te be
werkstelligen».
De rol van het ACV en de
socialisten in het konflikt krij
gen extra aandacht Daarbij
wordt Jan Cap (ACV) verwe
ten dat hij geen duidelijke
houding aannam ten aanzien
van het politiseren van de sta
king. Hij blies zoals M.
Dullaert het heet «koud en
warm», o.m. door te stellen
dat de stakers zich niet moch
ten verlaten op de politici,
maar op de eigen slagkracht
moesten rekenen, wat de au
teur doet besluiten: «Wat moe
ten de ACW-politici blij ge
weest zijn met deze uitspraak.
J. Cap en zijn ACV-vrienden
lieten hiermee de ACW-verko
zenen gerust In plaats van een
«mars van de 128» naar het
huis van belangrijke ACW'ers,
werd het een mars rond de
dorpskern van de gemeente
Temse». Even verder herhaalt
hij dat PvdA, SP en ACW-
politici «politisering verwarden
met enge partijpolitieke bereke
ningen». Hij noemt dit één van
de belangrijke redenen waar
om «de moedige strijd van de
Boelwerkers niet die politieke
dimensie gekregen heeft die
vereist was om tot een oplossing
te komen».
In het hoofdstuk «De rol van
de socialisten» wordt dc hou
ding van John Van den Eyn-
den gelaakt, terwijl de rol van
minister Willockx genuanceerd
belicht wordt. Nadat de auteur
Willockx' goedkeuring van de
ontwerpbegroting heeft afge
keurd. pikt hij in op de hou
ding van de minister inzake
Boel: «Nochtans heeft ex-SP-
minister Willockx van in het
begin ondubbelzinnig verkla
ringen afgelegd die ingingen te
gen de patronale argumenten.
Verklaringen die ook in de
richting gingen van wat de
kommuntsten stelden, vooral
waar hij meende dat «de ge
meenschap jaren aan een stuk
middels miljarden scheepskre-
dtet meegeholpen heeft aan de
groei van Boelwerf. Ik geloof
dan ook dal de Boeldirektie
verplichtingen heeft tegenover
de gemeenschap». En Dullaert
vervolgt: «Wat hij natuurlijk
vergat is dat de regering (die
middels miljoenen stemmen
van de arbeiders en hun geld,
de regeringspolitiek voert) ook
verplichtingen heeft tegenover
de gemeenschap, nl. in dit geval
de 128 afdankingen van Boel
teniet doen, door Saverys en cs.
te dwingen de k.a.o. te respek-
teren en de miljarden kredieten
te koppelen aan de waarborg
voor tewerkstelling». Als
konklusie van dit hoofdstuk
stelt Dullaert: «We mogen dus
gerust stellen dat ook de 128
afgedankten buiten gebleven
zijn door de negatieve of dub
belzinnige houding van de SP-
kopmannen. Het is dan ook
logisch dat de ondubbelzinnige
strategie van de oude vossen
van de sociaal-demokratie, met
Van den Eynden en Dewulf op
kop, het gehaald heeft op de
dubbelzinnige strategie van ge
wezen SP-minister Willockx.
Tot slot gaat de brochure die
per in op de rol van de KP in
de staking. Schrijver noemt
het leggen van de verbinding
tussen het stakerskomitee,
vakbonden en solidaire politici
de centrale opdracht van de
KP en beschouwt deze strate
gie als de enige weg tot een
oplossing: «De feiten hebben
ons helaas gelijk ge
geven.
Zeer merkwaardig en voor
veel diskussie vatbaar zijn
volgende zinnen: en de
verontwaardiging van de arbei
ders drukte zich uit in een stem
ming die met 82% besliste om
hiertegen afdankingen) in
algemene staking te gaan.
Maakte de vakbondsleiding
niet handig gebruik van die
verontwaardiging om de Boel
mannen in een algemene sta
king te jagen, een vlucht voor
uit? Werd de syndikale delega-
De laatste weken is er weer heel wat te doen geweest rond de vrije radio's. De Grote
Markt van Sint-Niklaas was zelfs het middelpunt van een «betoging», opgezet door
Maeva.
Ministers leggen pro of contra verklaringen af. Er wordt veel gepraat en geleuterd,
maar intussen gebeurt er weinig, op nog maar eens een inbeslagname na.
Bij de piratentekenen zich intussen twee sterk in mening verschillende groepen
af. Aan de ene kant de «groten», zoals een Contact en een Maeva, die niet tevreden
zijn met een zendbereik van 8 km, maar het hele land willen bestrijden en het
radiomaken op een louter kommerciële basis beoefenen.
Daarnaast hebben we de kleinere zenders, die zich niet meer het predikaat vrije
radio» aanmeten, maar zelf meer en meer de benaming «lokale radio» in de mond
nemen en in feite strookt deze benaming ook meer met hun hele opzet.
Sint-Niklaas is naast enkele kleinere strikt amateuristische zenders, die slechts
sporadisch of iftde week-ends te horen zijn, twee volwaardige lokale radio's rijk nl.
Solymar en Calypso. De eerste is tijdens de rumoerige beginperiode uit de tweede
ontstaan. Er bestonden ernstige meningsverschillen wat betreft struktuur, uitbouw
en programmering. Deze verschillen zijn nu nog duidelijk merkbaar als je de
moeite doet even naar beide radio's te luisteren.
Ze zijn beide dagelijks in de lucht, Solymar op 101,2 Mhz en Calypso op 104 Mhz.
Solymar zendt uit van 16.30 u. tot 24 u. en in de week-ends van 10 u. tot 2 u.
Calypso kunt u alle dagen reeds van 's morgens beluisteren Of de vele zenduren
echter de kwaliteit van de programma's van deze laatste ook ten goede komen,
moet U zelf maar beoordelen.
Het verschil tussen beide zenders gaat echter veel dieper. Allebei richten ze zich tot
een specifiek publiek. Gaat Calypso veel meer op de jongerentoer, met disco en
rock en zijn die programma's (momenteel bij een jongerenradio niet meer weg te
denken) met jingles aan mekaar gelijmd, dan gaat het er bij de «teen» en «twen»
periode reeds ontgroeid zijn. U hoort dan ook meer retromuziek, programma's
gewijd aan poëzie, interviews met sport- en zangvedetten en lichte muziek.
Tussen beide radio's is ook een zekere verstandhouding gegroeid. Zij respekteren
eikaars frekwentie en programma's. Eendracht maakt macht, of niet soms?
En waarom ook niet? Groot-Sint-Niklaas is groot genoeg voor twee lokale zenders
die b'eide bij hun luisterpubliek geliefd zijn.
Beide radio's lanceren regelmatig een oproep tot medewerking en (financiële)
steun. Misschien is dit wel even het overdenken waard. Goede lokale radio kan een
verrijking van het kuituurpatrimonium betekenen.
Luistert u er eens naar? Eén ding is zeker, ze zijn beide volks en levend.
Alleen al daarom zijn ze beter dan sommige steriele programma's van de BRT
Emmanuël THOEN
Kommunisten Jef Turf, Miel Dullaert en Dirk Vonckx over het Boelkonflikt: enge
partijpolitiek dwarsboomde frontvorming, (dw)
tie niet in de vuurlijn gejaagd
door een vakbondsleiding die,
gesteund door de verontwaardi
ging van de Boelmannen, wist
dat het een zeer moeilijke sta
king zou worden? Opmerkelijk
was ook dat SP'er en ABVV'er
hoofddelégué R. Van Vlier-
berghe geen initiatief kon of
wilde nemen om de syndikale
strijd te politiseren». Miel Dul
laert noemt «een ernstige han-
dikap voor het politiseren van
het konflikt, de relatief zwak
ke positie van de Kommunisti
sche Partij in het stakingsko-
mitee».
De brochure besluit met vol
gende totaalkonklusie: «In alle
bescheidenheid kunnen we stel
len dat de Kommunistische
Partij de enige politieke partij is
geweest die de strijd van de
Boelarbeiders heeft willen ver
lengen met een politiek front.
Zij botste in haar pogingen
daarvoor op de enge partijpoli
tiek. Nochtans zijn we ervan
overtuigd dat het Boelkonflikt
veel positiever voor de 128 af
gedankten was geëindigd indien
er een nauw samenspel zou
geweest zijn tussen stakers, het
syndikaal front èn het front van
solidaire politici. De inzet van
de strijd vereiste dat èn de reali
satie van een oplossing die de
belangen van de Boelarbeiders
respekteerde.
«De 150 dagen van Boel» van
Miel Dullaert is gedrukt op
2.000 exemplaren en kost 20
fr. Ze is verkrijgbaar bij de
auteur: Mercatorstraat 39A,
St.-Niklaas, en bij de Vlaamse
Raad van dc KPB. Stalingrad-
laan 18-20. 1000 Brussel.
L.D.R.
Zaterdag 6 lebruari te 20 u
Het Appels kwistornooi, dat sinds 1974 door de muziekmaatschappij Sint-Cecilia
georganiseerd wordt in de maanden januari en februari, krijgt steeds meer en meer
aandacht vanwege kwisliefhebbers uit het hele land. Dit jaar mochten de organisatoren
26 ploegen verwelkomen waarvan het grootste deel nog wel uit het Dendermondse zelf,
maar het aantal vreemde ploegen is toch sterk toegenomen.
Meer en meer krygt het Appels kwistornooi ook belang als laatste tcstrondc voor het
grote interprovinciaal tornooi van Dendermonde dat eind februari van start gaat.
Schiftingsavonden
26 ploegen dus die door
drie schiftingsavonden
moesten uitmaken wie uit
eindelijk de finale met
twaalf zou betwisten. In
tegenstelling tot vorig jaar
was er ditmaal geen her
kansingsavond voorzien zo
dat steeds de eerste vier
ploegen naar de finale kon
den. De ploegen worden
door loting in drie reeksen
ingedeeld en meteen werd
het duidelijk dat het vooral
in de tweede reeks bijzon
der spannend zou kunnen
worden. Maar reeds op de
eerste avond bleek dat een
kwisdubbeltje soms raar
kan rollen. Het sterke
VAL-Buggenhout. ook
Wat eerst voorzien was als een bezoek aan de Papoea's is
achteraf een safarireis geworden naar Kenia voor het
Leedse trio Roger Quintijn, Herman Van Der Sijpe en
Etienne Coppens. Van deze oktobertrip brachten zij voor
een 250-tal aanwezigen verslag uit in het Leedse VTB-
VAB midden in de zaal Eden Roc Roger Quintijn. lid van
de Raad van beheer van de VAB/VTB. bracht het
gesproken relaas, doorspekt met talrijke anekdotes, van
hun kennismaking met het immense land.
Het begon in de hoofdstad Nairobi, rond 1900. een
materialendepot voor de aanleg van de spoorweg dwars
door Kenia, thans uitgegroeid tot een stad van 800.000
inwoners. Boeiend was de beschrijving van hun bezoeken
aan verscheidene parken en reservaten (bewoonde par
ken). waar honderden verschillende diersoorten leven in
een overweldigende natuur. Onvergetelijk was voor hen
het aanschouwen van de Mount Kilimandjaro, Afrika's
hoogste bergtop, gehuldigd in een eeuwige sneeuwkap.
Hun «beestjeskijken» bracht hen ook in kontakt met de
overgebleven plaatselijke bevolking, de zo fiere Masai-
stammen. mits flinke betaling. De meegebrachte filmbeel
den, van de heer Van Der Sijpe, gemonteerd en van
kommentaar en muziek voorzien door de Wanzeelse
kineasten, kreeg het warme applaus van het entoesiaste
publiek.
A.M.
voor de grote Dender
mondse kwis een kansheb
ber, werd totaal onver
wacht uitgeschakeld. Tot
de 54ste vraag, van de zes
tig, die elke avond worden
gesteld, waren de kwissers
van VAL nog mee voor een
finaleplaats maar door het
ongelukkig inzetten van de
joker viel de ploeg van Era-
ly tenslotte toch uit. De
overwinning in die eerste
reeks ging naar Pinguins
(128 p.) voor Crescendo
(124), de Beiren (121) en
De Charels (115).
De tweede avond kreeg
ongetwijfeld de beste ploe
gen aan de kwistafeltjes.
Onmiddellijk bouwde een
verrassend sterk Aquila-
Temse een ruime voor
sprong op. Halfwedstrijd
waren ook Tora Tora en
ATB vrijwel zeker van hun
finale plaats. De strijd voor
de vierde plaats was echter
ver van beslist. De Zom
bies, Volgend Jaar Beter
en Alles of Niets vochten
een harde kwisstrijd uit.
Pas bij de 56ste vraag
kwam Volgend Jaar Beter
voorbij de Zombies en wa
ren het tenslotte de Perzen
en Johan Cruyff die Dirk
Buyst en zijn maats naar de
finale voerden. Finalisten
daar werden dus: Aquila
(198), ATB (143), Tora-
Tora (143), Volgend Jaar
Beter (117). De laatste
schiftingsavond hadden de
vier grote ploegen weinig
moeite de verwachtingen
waarheid te laten worden.
Spinnekop won afgeschei
den met 146 p. voor Banzai
(130), Loco (116) en Wo-
deismedoade (114).
Finale
op 6 februari
De kaarten zijn dus ge
schud in het vooruitzicht
van de finale op zaterdag 6
februari, om 20 uur stipt in
de zaal Half-Af te Appels.
Twaalf teams strijden er
voor de zege in een tornooi
waar de sportiviteit nog op
de eerste plaats komt. waar
de zestig vragen tenslotte
toch de beste vooraan
brengt, en waar het prij
zenpakket, dat toch wel de
moeite loont, zowat even
redig onder alle ploegen
wordt verdeeld. De eerste
afvallers hebben ten andere
hun prijs al in handen. -
Indien de jury en de
kwismaster er in slagen de
finaleavond even spannend
te maken als de schiftingen,
dan wordt er zaterdag vast
een kwisfeest van gemaakt.
Met Aquila Temse, ATB
en Spinnekop als grote fa
vorieten maar ook met To-
ra-Tora, Volgend Jaar Be
ter, Banzai en Loco als ern
stige outsiders. En ook de
andere vijf finalisten zijn
natuurlijk niet kansloos.
Een zaak staat nu reeds
vast: het Appels kwistor
nooi groeit stilaan uit tot,
misschien niet het presti-
gieuste, maar wel sportief
ste tornooi van de Dender
streek. En ook daarvoor
verdienen de organisatoren
van de Sint-Ceciliamaat-
schappij alle lof.
Oude Heerweg 125 in Lokeren. De Kopkapel
wijk. Daar wordt een hulpdienst uitgewerkt. Op
vrijwilligersbasis. Dertig inwoners doen mee, zeg
gen waar je terechtkunt of dokteren zélf aan je
probleem.
Eerst sleutelde men aan de eigen vorming. En
kalefaterde men het lokaaltje op: een tapijtje, een
kleurtje aan de muur, een kachel.
In januari werd met de drie ploegen van wal
gestoken. De telefoonploeg kan je meestal wel
bereiken (091/48.24.29). De huisploeg verleent bij
stand aan de mensen-in-nood. En de werkploeg
springt bij als het nodig is.
Ze hebben daar dus de «Koppen» bij elkaar
gestoken, op de Kopkapel. De wijkwerking krijgt
gestalte.
Wie een terugblik werpt op de geschiedenis van Erembodegem zal
beslist opmerken dat Erembodegem reeds verscheidene mensen
heeft voorgebracht of gehuisvest, die er op sociaal, kultureel en
politiek vlak een invloedrijke rol hebben gespeeld. En wat ook
opvalt is dat die voorname rol dan ook meestal niet beperkt is
gebleven tot een zuiver Erembodegemse aangelegenheid, maar
ook buiten de muren van deze gemeente, een zekere weerklank
heeft gevonden.
Zes jaar geleden, op 20 januari vaart. Verkeerswezen en
1976, is er heel onverwachts, in BRT, en tot Direkteur-Gene-
de leeftijd van 56 jaar, Kamiel raai bij de RTT.
Walgraef overleden: een vita- Enkele jaren geleden werd
le, onvermoeibare, dorpsge- door de Erembodegemse ge
noot, boordevol jovialiteit in meenteraad, op voorstel van
de omgang met anderen en de plaatselijke afdeling van de
voortdurend bereid tot sociaal Christelijke Vakbond van
dienstbetoon. Communicatiemiddelen, «Ka-
Kamiel Walgraef was buiten- miel Walgraefplein» aangeno-
gewoon aktief ook als ani- men en goedgekeurd, als naam
mator in verschillende so- van de vrijgekomen plaats,
cio-kulturele verenigingen. Hij vóór het nieuwe stationsge-
is ook verscheidene jaren ge- bouw van Erembodegem.
meenteraadslid en CVP-sche- En op zaterdag 13 februari
pen geweest te Erembodegem 1982 wil de afdeling CVP-
Tot aan zijn overlijden was hij Erembodegem nu het naar de
eveneens voorzitter van de naam van hun grote syndikale
plaatselijke CVP-afdeling. En leider genoemde «Kamiel Wal-
ook wist hij zich op te werken graefplein» inhuldigen,
tot Algemeen Sekretaris van Om 15 uur stipt start een op-
het Christelijk Syndikaat van tocht aan het lokaal
het personeel van Spocr. Post, Volkskring, Denderstraat 11 te
Telefoon, Zeewezen, Lucht- Erembodegem.
Begeleid door de fanfare
«Niets Zonder Arbeid» wordt
achtereenvolgens de naam
plaat ten huize «Walgraef» Al-
fons Van De Maelestraat 37,
onthuld, waarna op het Kamiel
Walgraefplein een korte plech
tigheid gehouden wordt. De
Christelijke Vakbond van
Communicatiemiddelen zal
vertegenwoordigd zijn door al
gemeen voorzitter de heer Van
Trappen, algemene sekreta-
rissen E. Jans, F. De Grave,
E. Van Elsacker, nationaal se-
kretarissen, vrijgestelden en
leden CVC.
Ook staatssekretaris van PTT
Paula D'Hondt-Van Opden-
bosch, senator Maurice De
Kerpel, gemeenteraadslid Re-
mi Van Vaerenbergh en ande
re personaliteiten zullen deze
inhuldiging ook door hun aan
wezigheid luister bijzetten.
Na de optocht wordt eea re
ceptie aangeboden in de zaal
«volksknng». lel» uur wordt
in de O.L. Vrouw Hemclvaart-
kerk een eucharistieviering
met offerande opgedragen
voor alle afgestorven CVC-le-
den.
En onmiddellijk na de avond
mis worden alle genodigden
verwacht in de feestzaal «Ger
stenhof» voor het jaarlijks
CVC-familiefeest.
In een volgende «De Voor
post»-editie brengen we voor
onze lezers een zeer uitgebreid
«Kamiel Walgraef in memo-
nam».
De Bruyn
Volgens Benegora (Belgisch-Nederlands grensoverleg regio Antwerpen) zou zich
vorige week een ongeval hebben voorgedaan in de kerncentrale van het
Scheldedorpje Doel. Het bericht werd gelanceerd door een Nederlandse omroep,
maar werd zaterdagavond ook gegeven in het avondnieuws van de BRT. Volgens
Benegora zou een hogedrukafsluiter op een stoomleiding zijn afgebroken en daarbij
een hoeveelheid radio-aktief materiaal zijn vrijgekomen. De direktie van de
kerncentrale, evenals de rijkswacht, verklaarden dat de geruchten uit de lucht zijn
gegrepen...
