Ontwikkelingshelper Paul Boon:
«Er moet aan de twee kanten
worden gewerkt
Dendermondenaar
Gaston Van Limbergen
's werelds beste vogelkweker
Tien trips in Oost-Vlaanderen
De Dendermondse Schilderschool
Een kunsthistorische benadering
24 - 19.2.1982 - De Voorpost
«Want niet het snijden der rijst is de vreugde; de vreugde is in het snijden van rijst die
men zelf heeft geplant». Een zin die men kan lezen in de alom bekende Max Havelaar van
Multatuli en die in een pennetrek de diepe betekenis van het ontwikkelingswerk
weergeeft. Althans zo ziet Paul Boon uit Sint-Gillis-Dendermonde zijn taak als
ontwikkelingshelper. Hij hoopt over enkele weken te kunnen afreizen naar Ambon in
Indonesië, waar hij voor een tweede maal het beste van zichzelf gaat geven ten dienste van
de plaatselijke bevolking. Nochtans is Paul Boon geen missionaris die het geloof gaat
uitdragen. H(j is een ontwikkelingshelper, een doodgewone jonge man van half in de
twintig of misschien er net iets voorbij. Hij blaakt van gezondheid, heeft al zijn vrije tijd
veil voor zijn werk, wil het ook aan zoveel mogelijk mensen kenbaar maken opdat men
hier in ons eigen landje een andere kijk zou krijgen op het ontwikkelingswerk.
hoevenden. Vraag is: hoe komt men ertoe
aan ontwikkelingshulp te gaan doen? Paul
Boon: «Na mijn humaniorastudies volgde
ik de kursussen ingenieur tropische land
bouw. Een keuze die enerzijds was be
paald door mijn belangstelling voor de
landbouw, maar anderzijds ook inspeelde
op mijn belangstelling voor vreemde vol
keren, vreemde landen en vreemde kuitu
ren. Dat was uitgerekend in die periode
dat uitbuiting, verdrukking, honger en
derde wereld meer en meer in de belang
stelling kwamen te staan. Dat heeft me
sterk aangegrepen en vooral dan de over
tuiging dat er wat aan te doen was en
gewapend met mijn kennis als landbou
wingenieur, nam ik het voor mij voor de
hand liggende besluit mijn bijdrage te
leveren. Ik trachtte mij voldoende te
informeren, volgde enkele kursussen en
legde de eerste kontakten met mensen in
overzeese gebieden. Onder meer met pa
ter Windey die al ettelijke jaren in India
aktief is en daar uitstekend werk levert».
Voor Paul Boon ging het dus duidelijk om
een bewuste keuze. Niet dat hij de over
tuiging is toegedaan dat hij door zijn optie
de wereld zal veranderen. «Dat hoeft ook
helemaal niet», zegt Paul Boon die de
mening is toegedaan dat hij niet in ie
mands anders plaats een beslissing kan
nemen. «Iedereen moet voor zichzelf uit
maken wat hij kan en zal doen. Maar men
moet die keuze in alle eerlijkheid
maken».
«Een vertrek overzee kan je op drie
manieren aanvatten. Als werknemer van
een privé-firma, maar dat wordt niet di-
rekt als ontwikkelingssamenwerking erva
ren gezien er verschillende belangengroe
pen mee gemoeid zijn; als vrijwilliger via
officiële instanties als daar zijn het Alge
meen Bestuur Ontwikkelingssamenwer
king Abos, de Verenigde Naties (UNO)
of de Wereldvoedselorganisatie (FAO);
als vrijwilliger bij een niet-gouvernemen-
tele organisatie». Aan het woord is Paul
Boon, ontwikkelingshelper omdat hij zich
daar best goed bij vindt en zichzelf kan
zijn in dat werk. Hij koos voor deze derde
vorm.
«De keuze hangt samen met mijn kijk op
de ontwikkelingssamenwerking en de wij
ze waarop ginds zinvol kan worden ge
werkt». Daarmee wil hij in geen geval
afbreuk doen aan de vele inspanningen
die officiële instanties zich getroosten.
«Maar voor mij telt alleen een kleinscha
lig mensgerichte aanpak van de problema
tiek die dan een blijvend resultaat kan
opleveren». Een soort van self-help dus.
Bewuste keuze
In een periode dat iedereen zich zowat
uitslooft om zichzelf een goede toekomst
te verzekeren, dat muren van onverschil
ligheid worden opgetrokken, klinkt het op
zijn zachtst gezegd eigenaardig dat er nog
jonge mensen zijn die hun beste krachten
willen wijden aan de toekomst van ande
ren. Dat is het geval voor Paul Boon, die
men onmogelijk een avonturier, evenmin
een idealist kan noemen. En toch wil deze
hedendaagse jongeman de mooiste jaren
uit zijn leven besteden aan de ontplooiing
van de meer kansarmen, van de hulpbe-
Wat is ontwikkelingssamenwerking?
Niet alleen bestaan er vele ideeën over het
begrip ontwikkelingssamenwerking, er
bestaan er evenveel over het begrip ont
wikkelingshulp. «Het lijkt me dat we er
De ontgonnen stroken bos worden beetje bij beetje gekultiveerd
moeten naar streven zoveel mogelijk de
nadruk te leggen op vorming en animatie,
niettegenstaande rechtstreekse hulp in
krisissituaties noodzakelijk is. Het ont
wikkelingsprobleem kan niet worden als
een louter technische aangelegenheid.
Legt men hierop al te sterk de nadruk,
dan loopt men het gevaar dat dit soort
hulp de neiging vertoont de mensen te
bestendigen in hun bestaande maatschap
pelijke socio-ekonomische situatie wat ze
ker en vast de bedoeling niet mag zijn»,
aldus Paul Boon. «Het streefdoel lijkt mij
dan ook deze projekten van gemeen
schapsontwikkeling waarbij de meeste
aandacht wordt verplaatst van materiële
hulpverlening naar bewustmaking, vor
ming en het streven naar een menselijke
promotie. Ik kies voor deze meer klein
schalige projekten dan voor de meer pres-
tigieuse projekten van de officiële instan
ties die veelal naast de armste bevolking
werken».
Paul Boon heeft trouwens zijn eigen kijk
op het ontwikkelingsprobleem. «Het ont
wikkelingsprobleem in de derde wereld,
zo zegt hij, lijkt me een globaal samenle
vingsprobleem. Dat wil zeggen dat zowel
in de derde wereld als in onze westerse
maatschappij gelijkgerichte problemen
bestaan en het ontwikkelingsvraagstuk
kan zodoende niet worden opgelost tenzij
er ook bij ons ingrijpende veranderingen
plaatshebben. Daarnaast lijkt het derde
wereldprobleem me ook een politiek pro
bleem. De wereld gaat als het ware ge
bukt onder de politieke onwil van het
Noorden dat alles blijft opeisen ondanks
de schijnbare bekommernis die men heeft
ten aanzien van de inwoners van het
Zuiden».
Eerst in India
«Mijn werken in de derde wereld zie ik
dus als een werken aan herverdeling. Het
is noodzakelijk dat er mensen hier en
ginds aan de basis werken, die het volk
willen helpen sterk maken om de armoede
enkel te doorbreken en van de bestaande
machten een rechtvaardiger verdeling te
eisen».
Paul Boon begon zijn ontwikkelingswerk
in India, bij de Buggenhoutse pater Win
dey, die in 1980 een bezoek bracht aan
zijn vaderland en op zoek was naar een
paar mensen die wat afwisten van land
bouw. Paul Boon was dus de geknipte
man voor hem. Pater Windey aanvaardde
hem en Paul vertrok naar Vinobanagar,
een goede 30 kilometer van de provincie
hoofdstad Hyderabad in de staat Andhra
Pradesh gelegen.
«In teorie wist ik alles af van landbouwge
wassen, hun teelt- en verzorgingswijze,
waterwinning en -distributie, klein vee
teelt. Maar achteraf beschouwd bleek dat
beroepsbekwaamheid in het dagelijkse
werk slechts een gering gedeelte van de
tijd rechtstreeks aan bod kwam. Belang
rijker was het kunnen openstaan voor,
leven en omgaan met de mensen en hun
dagdagelijkse beslommeringen. De moti
vering is naast de specifieke bekwaamheid
dan ook enorm belangrijk».
In Vinobanagar was Paul betrokken bij
een eenvoudig projekt. Landloze boeren
kregen er een stuk grond toevertrouwd
dat ze voor eigen gebruik mochten bewer-
Zoals de plaatselijke bevolking leven ook de ontwikkelingshelpers in hutten
ken. Op zichzelf een mooi initiatief.
Paul nam er zich de opleiding van de
eenvoudige dorpsjongens ter harte. Hij
maakte hen vertrouwd met de landbouw
werktuigen en bracht hen de eerste be
grippen van een huisindustrie bij. Daar
ervaarde hij hoe belangrijk het wel was de
taal van de doodgewone man te kunnen
spreken. Gelukkig kon Paul rekenen op
de steun van drie Indische vrijwilligers die
een wetenschappelijke opleiding achter
de rug hadden en hem beetje bij beetje de
Indische kuituur, zeden en gewoonten
bijbrachten.
Een makkelijke opgave was het helemaal
niet om deze gekregen grond vruchtbaar
te maken. «Het was laterietgrond. Zes
maand lang was er geen greintje regen in
de streek». De eerste opdracht was dan
ook het boren van waterputten. Niet met
machines zoals wij dat zouden doen, maar
met mankracht. Over een irrigatiesysteem
moet men helemaal niet spreken. Het is er
zo warm, dat het grootste deel van het
water reeds is verdampt vooraleer het zijn
plaats van bestemming heeft bereikt. Bij
gevolg moet men gewassen zoeken die
men met weinig water kan kweken. Van
rijst is er geen sprake. Maar wel worden
er groenten gekweekt, ook al om een
afwisselende voeding tot stand te bren
gen. «Na verloop van tijd werd de grond
eigendom van de mensen die hem be
werkten. De grond stak vol stenen en
rotsen. Men diende dus heel wat te inves
teren vooraleer men er iets kan kweken.
Dat is dan het volgende probleem, want
financieel zit men er niet zo denderend
Een half jaar bleef Paul Boon werken in
India. Toen moest hij terug naar huis,
want zijn verblijfsvergunning kon niet
meer worden verlengd. Het was net lang
genoeg om hem ervan te overtuigen dat
hij als ontwikkelingshelper zich verdien
stelijk kon maken, zonder dat hij zich
daarom op het voorplan zou werken.
«Het komt er immers op aan de leefge
woonten van de autochtone bevolking zo
snel mogelijk over te nemen, te leven
zoals zij leven, op eenzelfde wijze ook te
handelen».
Naar Indonesië
Over enkele weken reist Paul Boon op
nieuw af. Dit keer naar Indonesië. «Een
paar maand na mijn India-avontuur,
kwam ik in kontakl met de vzw Flores-
vrienden van Sint-Amandsberg, waarmee
ik over enkele maanden als erkend vrij
williger vertrek. Het projekt van «land
bouwontwikkeling en -begeleiding voor
de Molukken-eilandenarchipel» houdt on
der andere in: bijstand en begeleiding te
verlenen aan de plattelandsbevolking bij
het uitbaten en ontginnen van gemeen
schappelijke dorpsgronden, kultiveren
van gewassen en groenten die wat afwisse
ling zouden brengen in de eenzijdige voe
ding en het onderzoeken van mogelijkhe
den tot uitbreiding van de kleinveeteelt
die dikwijls door gebrek aan afzetmoge
lijkheden door transportproblemen ver
waarloosd wordt en anderzijds doceren
van landbouwvakken aan de Pattimurau-
niversiteit te Ambon en het begeleiden
van de studenten in de proeftuinen. Een
derde taak zal erin bestaan te trachten tot
een samenwerking te komen met kleine
lokale verenigingen of lagere landbouw
scholen teneinde betere verspreiding van
gekende werkwijzen en teeltmethoden te
komen. Tenslotte behoort het tot mijn
taak de herbebossing opnieuw op gang te
brengen in de gebieden waar grond is
gewonnen op het tropische woud. dit met
de bedoeling de erosie of afspoeling van
vruchtbare grond door de hevige regenval
tegen te gaan en anderzijds te voorzien in
fruit en hout. Ook voor het verstrekken
van de nodige schaduw is dit een nood
zaak».
Dat is de taak die Paul Boon zal te
vervullen krijgen. De eerste maanden zal
hij kunnen steunen op een lokaal specia
list, maar nadien moet hij het alleen zien
te redden. Een grootse opgave, maar met
de inzet en de moed van Paul Boon en zijn
onwrikbaar geloof in het kunnen van de
plaatselijke bevolking, komt ook dat wel
voor mekaar.
Tentoonstelling
Omdat Paul Boon zijn dorps- en stadsge
noten een beter inzicht wil geven in het
ontwikkelingsmodel dat hij voorstaat, or-__
ganiseert hij in samenwerking met de vzw
Floresvrienden tijdens het weekend van
20 en 21 februari een informatieweekend
over de derde wereldprojekten. Dit week
end heeft plaats in het Sint-Lutgartcen-
trum in de Spoorwegstraat te Sint-Gillis-
Dendermonde, zaterdag van 14.00 tot
21.00 uur en zondag van 9.30 tot 12.30 en
van 14.00 tot 18.00 uur. Er is doorlopend
een dia-voorstelling en verder kan men er
zich een idee vormen van de batik uit
Java, kaïn uit Flores, Timor en Rote
(geschikt voor tafellopers en bedspreien),
rijststro kaders uit Java, koffie, honing en
kruidnagel en natuurlijk ook het vermaar
de houtsnijwerk uit ebbenhout afkomstig,
van Bali. Al deze voorwerpen worden ook
te koop aangeboden.
--fn het Kultureel Centrum van Wichelen was het een
drukte van belang. Daar had immers de huldiging plaats
van enkele meer dan verdienstelijke vogelliefhebbers uit
de regio van Dendermonde. Onder meer werd wereld
kampioen Gaston Van Limbergen met de nodige eer
bedacht en gingen ook geschenken naar Belgisch kam
pioen Roger Van Daele.
De vele vogelliefhebbers
werden verwelkomd door
Wim Van Ranst, voorzitter
van de ornithologische ver
eniging «De Witte Mus»
die iedereen uitnodigde om
er een gezellige bedoening
van de maken. Hij legde er
de nadruk op dat de vogel
liefhebbers uit het Dender-
'-mondse nu ook internatio
naal grote suksessen boe
ken en dat dit toch een
stimulans moet inhouden
voor alle leden om in de
toekomst met een nog gro
tere ijver verder te werken.
Daarna belichtte de heem
kundige Ruys, Wichelen in
al zijn aspekten.
Vervolgens werden enkele
films gedraaid over het ob
serveren van broedende
vogels en werd aangetoond
hoe men de vogels best
voedert. Biezonder veel
bijval kreeg de film over
^vermere - Donk. De
hoofdbrok van de avond
werd ongetwijfeld de huldi
ging van .de kampioenen.
In het kort werd uiteenge
zet wat men allemaal moet
veil hebben om het tot
kampioen te kunnen bren
gen. Dat wordt men niet
van vandaag op morgen.
Men moet zich in de eerste
plaats voldoende informe
ren. De aanschaf van stu
dieboeken is dus een nood
zaak. Maar men moet die
ook door en door uitplui
zen. Daarnaast moet men
ook tijd maken voor het
observeren van de vogels.
Pas dan kan men eigenlijk
van start gaan. Maar het
meest moeilijke maar te
vens het meest boeiende is
wel het kweken van een
topklasse in de soort. Daar
aan gaat een secure en
langdurige selektie aan
vooraf. Bovendien moet
men deze diertjes in een
optimale konditie kunnen
krijgen en ervoor zoreen
dat ze die zo lang mogelijk
behouden. Tenslotte is er
nog het deelnemen aan
wedstrijden zowat in het
hele land en kan er met
spanning worden gewacht
op het verdikt van de keur
meesters. En die zijn on
verbiddelijk: alleen de bes
ten komen in aanmerking.
Tot die besten behoort ook
Gaston Van Limbergen uit
Sint-Gillis Dendermonde.
Die sleepte tijdens de We
reldtentoonstelling die in
Roeselare werd gehouden
de wereldtitel uit de brand.
Voor Vlaanderen is dit een
haast unieke prestatie.
Gaston staat bekend als
een vogelliefhebber die
met uitzonderlijk veel ge
duld tewerk gaat. Die zijn
tijd neemt en streeft naar
een optimale kwaliteit.
De vogels waarmee hij het
tot wereldkampioen
bracht, zijn er het resultaat
van: jarenlange selektie en
prima ven.orging liggen
aan de basi-Gaston is met
zijn wereldtitel natuurlijk
de koning te rijk. En ieder
een gunt nem deze uitzon
derlijke onderscheiding
van ganser harte. Hij werd
door voorzitter Van Ranst
in lovende bewoordingen
toegesproken en mocht
ook een kleine herinnering
aan deze heugelijke dag in
ontvangst nemen. Op de
tweede plaats werd Roger
Van Daele uit Zele in de
bloemen gezet. Roger
bracht het tot nationaal
kampioen en dat wil ook
heel wat zeggen. Ook hij
kreeg een herinnering aan
deze kampioenenviering.
Er kwamen nog andere lau
reaten op het podium: Ou-
degem bevoorbeeld dat m-
terclub kampioen werd,
Frans Coppieters die werd
uitgeroepen tot algemeen
kampioen. In de a-reeks
gingen de bloemen even
eens naar Frans Coppie
ters, C. Dauwe en F. Rom-
baut; in de b-reeks waren
P. Lambrechts, P. De Cock
en G. Remory; de win
naars. In de c-reeks felicita
ties voor L. Smekens, R.
Van Linter en A. Remory.
Vermelden we dat in de
klas a jonge vogels onder
scheidingen werden toege
kend aan Frans Coppieters,
C. Dauwe en A. Minebo en
dat eenzelfde onderschei
ding in de klas b vrije vo
gels werd overhandigd aan
Frans Coppieters, J. Man-
naert en F. Rombaut.
Daarmee was het officiële
gedeelte achter de rug en
kon men gaan denken aan
de nodige ontspanning. Na
tuurlijk hoorde er bij deze
kampioenenparade ook
een etentje dat iedereen
zich wel liet smaken. Waar
na het feest voorgoed los
barstte....
De Federatie voor Toerisme in
Oost-Vlaanderen publiceert
het eerste deel van een nieuwe
brochure «Welkom in Oost-
Vlaanderen». Deze brochure
richt zich tot al diegenen die
uitstappen organiseren, be
stemd voor groepen bestaande
uit minimum 20 personen. Ze
beschrijft kant en klare arran
gementen voor 10 daguitstap-
pen. Als dagtochten heeft men
de keuze tussen de volgende
tien:
1Dendermonde en Zele 2.
Het kasteel van Laarne en het
Donkmcer te Berlare 3.
Ronse en Louise-Marie 4.
Kluisbcrgcn en Ronse 5.
Oudenaarde en de Scheldeval-
lei 6. Geraardsbergcn 7.
Gent 8. Sint-Niklaas, Loke
ren en Waasmunster 9.
Ecklo 10. De Zwalmstreek.
Deze verschillende program
ma's bieden talrijke beziens
waardigheden en mogelijkhe
den tot ontspanning, teneinde
de dag zo aangenaam mogelijk
door te brengen.
De Federatie voor Toerisme in
Oost-Vlaanderen en de
V.V.V.'s heten u alvast w<
kom in deze provincie.
De brochure «Welkom
Oost-Vlaanderen» kan gra
bekomen worden bij de Fed
ratie voor Toerisme. Ko
Hendrikaplein 27, 9000 Gen
tel. 091/221637, maar richt zi<
dit keer niet tot individuelen
Het tweede deel, eveneet Dei
met 10 dagarrangemente (wv
voor groepen, verschijnt bit
nenkort.
Op 21 maart verschijnt het unieke boek over «De Dendermondse Schilderschool» uitgegeven naar
aanleiding van het 15-jarig bestaan van de Ronde Tafel 57 Dendermonde.
Dit kunstboek werd samengesteld door Jean-Pierre De Bruyn, leraar kunstgeschiedenis aan de
Kunstakademies van Dendermonde, Hamme en Sint-Niklaas. Het boek wordt uitgegeven op een
formaat 24X30 cm, gebonden met gecartonneerde omslag en zal 320 bladzijden bevatten, gedrukt
op houtvrij machinegestreken kunstdrukpapier. Het zal minstens 300 reprodukties bevatten,
waarvan een 30-tal in kleuren. De meest representatieve kunstwerken, vooral uit privé-bezit
werden hiervoor geselekteerd. Men kan op dit boek voorin tekenen door het invullen van
onderstaand intekenformulier
Inschrijvingsformulier ->g
Ondergetekende
Adres
tekent in op het kunstboek «De Dendermondse Schilderschool - Een kunsthistorische benadering»
aan voorintekenprijs:
ex. aan voorintekenprijs 1.400F
ex. genummerd luxe-exemplaar 1.750 F
ex. meervoudige aankoop aan 1250 F per exemplvanaf 3
Verzendingskosten: ÏOO F per exemplaar,
en stort de som van F
op rekening nr. 293-7374556-89 bij de Generale Bankmaatschappij
De bestelde exemplaren kunnen vanaf 21 maart worden afgehaald ter gelegenheid van de
retrospectieve tentoonstelling in Galerij Het Pand, Oude Vest te Dendermonde van 13 maart tot
5 april 1982. De niet afgehaalde boeken zullen automatisch aan de intekenaars worden toege
stuurd tegen betaling van de voorziene verzendingskosten.
Dit intekenformulier dient teruggestuurd naar volgend adres:
Meester Luc Steyaert, Leopold II laan 5 bus 6 te 9330 Dendermonde.
