Davidsfonds Sint-Gillis-Waas
vijftig: naar méér
samenwerking met andere
verenigingen
p nieuw Melderts kerkhof
uilen doden verdrinken
Copal ligt aan basis
van hinder voor buren
De Voorpost - 19.3.1982 - 7
«Het bestuur van het Davidsfonds Sint-Gillis-Waas heeft de eer en het
genoegen U uit te nodigen op de feestelijke viering van haar 50-jarig
bestaan op zaterdag drie april 1982», staat in een passend, sierlijk
lettertype te lezen op een aan meer dan honderd leden en nog vele andere
geïnteresseerden verstuurde uitnodiging. Sinds 13 december 1981 is het
Davidsfonds in Sint-Gillis aktief. «Godsdienst, taal en volk» was het
drievuldige ideaal, de kulturele verrijking van de bevolking, de elk jaar
opnieuw gerealiseerde inzet. Eigen mensen vooral, Vlaamse namen
kwamen bij het Davidsfonds aan het woord, want, zo stellen ondervoorzit
ter Hugo Plaetinck en bestuurslid Johan De Pourcq: «wordt niet gezegd:
heilig het volk dat zijn eigen dichters en kunstenaars eert en vereert?».
De jongste jaarprogramma's brachten
een gevarieerder aktiviteitenruiker: naast
de traditionele voordrachten worden nu
ook natuurexploraties, bloemenakties,
gezinsweekends, kindernamiddagen en
voordrachttornooien gepland.
Het plaatselijke Davidsfonds wil de
nakende viering benutten om alle leden
en sympathisanten over een originele
feestdis met Vlaamse gerechten uit de
keuken van bomama heen, te bedanken.
Evolutief
Ofwel ontbrak het Sint-Gillis de eerste
dekaden na 1930 aan een schrijven, ofwel
hebben de bestuursleden van het plaatse
lijke Davidsfonds een beetje veronachtza
mend omgesprongen met zijn zorgvuldige
optekeningen. Een ding staat echter vast:
van de voorbije vijftig jaar zijn slechts
zeer weinig archiefstukken en kopijen
bewaard gebleven.
Zeker is in ieder geval dat de plaatselij
ke onderwijzer Michel Bruggeman kort
vóór 17 april 1929 een historisch vrij
betekenisvolle brief in de bus kreeg. Se-
kretaris-generaal van het Davidsfonds E.
Amter en zijn sekretaris voor Oost-Vlaan
deren W. De Vreese drongen er bij de
onderwijzer voorzichtig op aan, in Sint-
Gillis een afdeling te stichten. De nood
zaak hiervan behoefde nauwelijks een
betoog. De brief was aan Bruggeman
welbesteed, maar hij had zijn reserves.
Hij kende zijn pappenheimers als geen
ander en meldt «den heer Amter» per
kerende daarom dat hij over de stichting
al gesproken heeft «met eenige ontwikkel
de en vooraanstaande mannen uit de ge
meente». Maar zoals hij gedacht had, zou
de zaak niet van een leien dakje lopen:
«Daar zijn hier - dit blijft natuurlijk in alle
vertrouwen gezegd - twee stromingen on
der de personen welke mijns inziens zou
den kunnen lid worden van het Davids
fonds indien zij het nog niet zijn. Sommi
gen zijn extremistisch getint. Anderen zijn
te voorzichtig en vrezen dat de eersten de
zaak mochten verkerven». Een vrij moe
rassige stichtingsbodem dus, maar Brug
geman is vastbesloten «desniettegenstaan
de het stichten van een afdeeling door te
drijven». Hij zal echter wel voorzichtig
zijn om «van meet af niet alles te beder
ven». De heren kunnen de zaak m.a.w.
rustig aan hem overlaten. Bruggeman kan
zelfs in geweten stellen dat hij «met hart
en ziel aan het Davidsfonds verkleefd is».
Een ideale founder dus, die op 9 januari
1932, na de effektieve stichting, zijn offici
ële aanvraag tot aanvaarding verstuurd.
Samen met dokter Louis Verbraeken,
schepen en benoemd tot voorzitter van de
nieuwe afdeling, verklaart Michel Brugge
man «in zonderheid dat alle politieke be
doelingen buiten de afdeling gesloten zijn
en dat deze openstaat voor alle katholieke
Vlaamschgezinden die op geenerlei wijze
belemmerd worden om toe te treden».
Klonk dit vroeger al, zoals binnen onze
huidige politieke kontekst als een grove,
nauwelijks gekamoefleerde contradictio
in terminis?
Maar goed: de afdeling startte met 64
leden, verspreidde meteen al 500 propa-
gandadrukwerken en roemde zich over
gastsprekers als eerwaarde heer Boeykens
die het werk van Guido Gezelle kwam
toelichten en ene M. Rouwet uit Wijg-
maal die naar alle waarschijnlijkheid een
bijzondere kennis had van «Begijntjes» en
daartoe ook nog «lichtbeelden» had mee
gebracht. Het Davidsfonds Sint-Gillis tel
de wonderwel tijdens de oorlogsjaren het
hoogste aantal leden. Wonderwel, temeer
omdat de werking toen zo goed als stil lag.
In het werkjaar '43-'44 was er zelfs enkel
een boekenbedeling. «Maar ook onmid
dellijk na de oorlog bleef het aantal aan
geslotenen verrassend hoog, ondanks het
feit dat tijdens de armzalige repressieja
ren iedereen, die voor zijn Vlaamse over
tuiging was uitgekomen, ongenadig werd
vervolgd», merkt men in Sint-Gillis op.
De vijftiger jaren brengen een scherpe
incisie in de ledenkurve. In 1951 moet het
nationale orgaan de sekretaris. zelfs aan
porren, zijn jaarverslag in te sturen en de
latere Leuvense brieven zijn geschreven
met bezorgde wenkbrauwen.
Een in '64 gesticht jong-Davidsfonds
brengt nieuw bloed, nieuw entoesiasme,
maar moet afrekenen met een zware scep
sis van de geestelijkheid. Gemengd toneel
en zo, nee, dat ging te ver. Maar de
Jongdavidsfondsers waren raspaarden,
echte Sturm und Dranger: ze richtten
werkgroepen op om een gepland aktivitei-
tenaanbod uit te werken. Uit enkele van
deze werkgroepen groeiden zelfs de vol-
leybalklub Sigivok (zij staan nu op het
punt te promoveren naar tweede nationa
le) en de wel voldoende bekende volks
kunstgroep Drieske Nijpers. Spijtig ge
noeg hebben een voortdurend progres-
sief-konservatief geruzie en een tekort
aan echte leiders deze dynamische vereni
ging ten grave gedragen.
1966 was het jaar dat enkele oud-
Jongdavidsfondsers elkaar terugvonden in
de nieuw gestichte afdeling die onder
voorzitterschap van Jaak Ronse van start
ging. Met haar 118 leden zou Sint-Gillis
tot de aktiefste afdeling van het Waasland
behoren en nu en dan worden verzocht in
naburige gemeenten een handje toe te
steken.
Toneel enzovoort
Eén ding moet men het Davidsfonds
van Sint-Gillis nageven: ze hebben vanaf
ongeveer 1950 hun Wase gemeente mee
een boeiend gezicht gegeven. Toneel b.v.:
van 1951 tot nu toe bracht de afdeling 26
toneelopvoeringen naar Sint-Gillis. Het
Reizend Volkstheater werd tintig jaar
lang uitgenodigd om één van zijn stukken
op de lokale planken te brengen. Ook de
Sint-Niklase toneelvereniging Tijl, vroe
ger al uitvoerig belicht in onze krant, was
meermaals te gast. Een toneelhoogtepunt
noemt men in Sint-Gillis de opvoering van
Tijl Uilenspiegel in juli '66. Meer dan
honderd eigen talenten oefenden hiervoor
maanden onder leiding van beroepsmen
sen van het Antwerps jeugdteater.
Verder waren er films, veelal dokumen-
taires, reizen ook, naar Londen, Zweden,
Tunesië en bezoeken aan de Poesjenellen
kelder in Antwerpen, aan «de Vlaamse
Pravda», het atelier van pottenbakker
Henk Cruyssaert en een trip met een
vissersboot op de Schelde. Tentoonstellin
gen waren er, van kunstschilders André
Roelant en Adolf De Rudder, boeken
beurzen natuurlijk, gespreksavonden over
gezag, over het kultuurbeleid voor en na
de fusie, onlangs nog over de Oostblok
landen, voorlichtingsvergaderingen over
het Egmontpakt. de Vlaamse Beweging,
maar ook familiefeesten en weekends,
ontspanningsavonden, wandel- en fiets
tochten, specifieke kinderprogramma's en
ga zo maar door: het is slechts een proeve
van overzicht.
Belangrijk is, dat het Davidsfonds er in
Sint-Gillis een osmotische werking op na
houdt: je hoeft geen lid te zijn om aan de,
aktiviteiten te mogèn deelnemen. Aan de
fietstocht neemt héél de gemeente deel,
bij het interscolaire voordrachttornooi,
dat op acht mei a.s. aan een nieuwe
uitgave toe is, zijn alle scholen, vrije en
staats, van de partij. Door zich zo sympa-
Davidsfonds Sint-Gillis-Waas vijftig. V.l.n.r. ondervoorzitter Hugo Plaetinck, sekretaris
André Lippens, bestuurslid Johan De Pourcq en duivel-doet-al Jef D'Hondt (carine)
thiek uitnodigend op te stellen, menen de
dames maar toch voornamelijk heren van
deze Wase gemeente toch wat leden te
kunnen werven. Het pétanquetornooi is
nog zoiets: dat is een happening voor elke
bewoner, in het rusthuis speelt men het
naar verluidt nu elke dag. Wat de deelna
me betreft neemt het Davidsfonds ook
een heel wat soepeler en socialer houding
aan dan onze regering van volksverlak
kers: op de familieweekends, naar Her-
beumont, en twee jaar al naar Rendeux,
gaan babysitters gratis mee; er zijn specia
le financiële voorzieningen voor het so-
ciaalgehandicapte kind en, om maar iets
te zeggen, de prijs van zo'n weekend
bedraagt 1600 frank.
Grote Ka en kleine ka
Terwijl men vroeger wJt meer aandacht
had voor kuituur met een grote Ka -
verstond men daaronder nu een missiona
ris die uitpakte met dia's of een bezoek
aan het Gentse Lam Godsspel - dan gaat
de Davidsfondsafdeling van Sint-Gillis de
laatste tijd zoeken naar meer direkte
raakvlakken, naar een plannen van aktivi
teiten die inspelen op meer specifieke
problemen en behoeften van de bevol
king. Van de grote naar de kleinere ka als
je wil dus. Zonder dat de afdeling zo
idealen of identiteit verloochent. Be
stuurslid Johan Lepourcq hierover: «We
hebben gekonstateerd dat sommige louter
informerende aktiviteiten een beetje te
ver van de mensen af stonden. Er was
minder belangstelling. Daarom werd een
trendwijziging doorgevoerd. Kuituur kan
evengoed kookkunst zijn, kan een ver
trouwd raken met de natuur zijn, met
alles wat mee het leefmilieu bepaalt. Van
daar dat we onze voordrachten en ge
spreksavonden hebben aangevuld met
bloemenakties, met een pétanquetornooi
en nog zoveel andere sociale aktiviteiten.
Het is niet van: wij bieden wat het volk
wil. Geen voetbal dus: wij blijven trouw
aan onze deviezen. Maar neem de voor
dracht over de sociale aspekten van de
komputer die we voor dit jaar plannen.
Da's iets wat de mensen direkt bezig
houdt. Ook de vrouwen: zij horen hun
man spreken over een komputer op het
werk: zij vragen zich af: zal hij zijn job
niet verliezen? Hier willen wij dan wati
verduidelijking geven, zie je?».
Een probleem waar Sint-Gillis toch mee
worstelt is het overaanbod aan evenemen
ten en een gebrek aan onderlinge afspra
ken. De bestuursleden van het Davids
fonds zijn ervan overtuigd, enkel een
klein publiek te kunnen bereiken, die
mensen namelijk die niét vastzitten aan
het kastje, die zich niet als gedrogeerden
zitten te vergapen aan het oeverloos wan
smakelijke Dallas b.v. Als men dit pu
bliek dan nog gaat opsplitsen door op
eenzelfde avond een film, een toneelstuk
en een bal te geven: tja, dan krijgt elke
initiatiefnemer een kleine fraktie van een
al te kleine groep. Een kultuurkalender
zou wellicht een oplossing zijn, hij zou
overlapping kunnen vermijden. Tenzij na
tuurlijk sommige verenigingen niet de
discipline opbrengen om hun planning op
die kalender in te schrijven. «Tenslotte is
toch iedereen slachtoffer van deze wat
eigengereide manier van werken», meent
sekretaris André Lippens.
Davidsfonds Sint-Gillis wenst boven
dien meer samen te werken met andere
organisaties. Het gebeurt dat één of ande
re spreker zowel door het Davidsfonds,
door de Bond van Grote en Jonge Gezin
nen als door nog een aantal andere groe
peringen wordt uitgenodigd. «Wij sturen
aan op nauwer kontakt, op een hechtere
samenwerking, wij zien de krachten liever
gebundeld», stelt ondervoorzitter Hugo
Plaetinck: «Het is te gek om mekaars
publiek te gaan weghalen».
Jubileum
Vijftig jaar is goud, zwijgen ook, maar
de bestuursleden geven liever toch lucht
aan hun vreugde om dit ronde getal.
Zaterdag 3 april begint het al om half vier
met een receptie op het gemeentehuis. In
de dankmis van halfzeven spreekt eer
waarde heer Leo Vercruyssen het homilie
uit. Hij is pastoor te Meerdonk, een man
die in het Kemzeke van weleer zijn sporen
als bezield en bezielend Davidsfondslid al
verdiende. Koperen klankwarmte ook tij
dens deze eucharistieviering vanwege de
koninklijke harmonie Sint-Cecilia die met
het opluisteren van heilige missen niet aan
haar proefstuk toe is, schijnt het.
Om acht uur voert de KLJ in de nieuwe
zaal van de Katholieke Kring de eenaker
«De skore is blank» op in een regie van
Raymond Schrijvers. Aansluitend, zoals
je al las, een originele feestdis. Clem De
Ridder, nationaal voorzitter van het Da
vidsfonds, houdt de tafelrede...De bijdra
ge in de kosten bedraagt 550 frank voor
leden en honderd frank méér voor niet-
leden.
Wordt deze avond volgens de traditie
met een ruime belangstelling bekroond?
Leo DE BOCK
h et let was niet de eerste maal dat het Meiderts kerkhof in de
rvo Ka\sterse gemeenteraad ter sprake kwam. Zo waren er eerst de
Mi alrijke pleidooien van de CVP-oppositie voor het inrichten van
cha en nieuwe begraafplaats te Meldert en nu deze er komt verzet
sin nen zich tegen de inplantingsplaats wegens de bodemgesteldheid,
leeds vorige maal had CVP- van volksgezondheid en van
aadslid Lambert Van de Sijpe stedebouw wezen het terrein
eg lie zelf in Meldert woont zijn op de Huizekcnsstraat aan.
I J oorkeur uitgesproken voor Stedebouw had zelf^ adviezen
)va en terrein gelegen in de Put- 5 Ui" 1 J'
x iraat inplaats van de voorge
telde aanleg op de wijk Hui-
ekens in dezelfde gemeente. rD
)ok tijdens de jongste raads- aan de Huizekens en uitte geen
King van 3 maart jl. bleef hij enkel bezwaar op hygiënisch
|pch tegen de nieuwe inplan- gebied.
ngsplaats verzetten. De keu- Volgens Monumenten en land-
e van het terrein vond hij schappen kon de Putstraat niet
«gelukkig alhoewel hij zich «n aanmerking komen wegens
»et het principe zelf akkoord de aanpalende zandgroeve.
:on verklaren. Er rijzen im- Volgens de schepen gebeurden
ners problemen met de bo-
lemkwaliteit, de toegankelijk-
eid, de omgeving wat de na-
ingewonnen bij landbouw en
bij de dienst monumenten en
landsprovincialc gezondheids-
inspektie gaf ook de voorkeur
de proeven van de stad niet op
vraag van de plaatselijke aktie-
grocp. Zij bekende dat het
de aangelanden be- waterniveau het grote pro-
1 or reft. De nieuwe begraafplaats bleem was aan de Huizekens,
5 ondertussen een omstreden maar aan dit probleem kon
1ïngelcgenheid geworden te volgens haar met technische
b? leldert. waar zelfs een aktie- middelen een oplossing gege-
S 1' omitce werd opgericht. Het ven worden. Voor haar was
ppostielid vroeg in dit ver- het eerste probleem van het
'arJ 'and naar de resultaten van stadsbestuur te zorgen voor
3r cn bodemonderzoek door de een nieuwe begraafplaats te
tad zelf uitgevoerd, samen Meldert. Daar alle adviezen
ist»et de onderzoeken van gunstig waren, werd hel oor-
olksgezondheid en van de spronkelijke voorstel be-
1 rovincialc Technische Dienst, houden,
n, I
ma loizekens Brieven
do chepen De Maght, eveneens Waaruit blijkt de voorkeur
d« it Meldert, die haar afwezige voor de Huyzekenswijk en wat
I. ollega Hooghuys verving, is het advies over de Putstraat?
tijd fees vooreerst op de kritieke Zo vroeg raadslid Uyttersprot
i ni tuatie op het huidige Mei- (CVP). Volgens hem was dit
i, su erts kerkhof rond de kerk. nergens expliciet gezegd. De
red larlijks gebeuren er zowat 25 schepen haalde heel wat brie-
n tgravingen. Wegens plaatsge- ven boven en zei dat de Huyze-
arrek drong een snelle oplos- kens steeds het tweede voor-
r. Hing zich op. Sinds februari stel van het stadsbestuur was
>ov( 981 werden er daarom be- geweest.
Iue< irekingen gevoerd. Volgens Uyttersprot was het hiermee
ens e schepen van leefmilieu was niet eens. Hij vond het vreemd
tt terrein aan de Putstraat het dat in een brief van 16 april
D.l este en het mooiste, maar de aan Volksgezondheid enkel
■Mezen van de ministeries sprake was van de Putstraat.
Op 28 april 1981 spreekt men
nog enkel van de Huyzekens
en op 18.5.1981 handelt het
Ministerie van Volksgezond
heid niet meer over de Put
straat, wat de spreker niet nor
maal vond. «Ik veronderstel
dat er iets onregelmatigs ge
beurde» aldus Raymond Uyt
tersprot. Ook over het graven
van proefputten stelde het
minderheidslid zich vragen.
«Onze kollega moet geen insi
nuaties doen» aldus de repliek
van schepen De Maght, die zei
nooit te liegen. Volgens haar
werden er voor het onderzoek
door Volksgezondheid vier
putten gemaakt. De proeven
van de stad Aalst gebeurden
omdat er bepaalde infrastruk-
tuurwerken noodzakelijk zijn
op het nieuwe kerkhof.
Volgens raadslid Van de Sijpe
bevatte het dossier wel enkele
duisterheden. Hij was alleszins
van mening dat hij geen pre
cies antwoord kreeg op zijn
vragen. Anderzijds meende hij
dat er in de Putstraat geen
bodemonderzoek gebeurde,
alhoewel de schepen beweert
dat volksgezondheid vier put
ten gemaakt had. Volgens hem
kwam het stadspersoneel pas
ter plaatse nadat het Meiderts
aktiekomitee op 6.1.1982 een
brief geschreven had naar het
schepenkollcgeDeze put
stuikt dan nog in elkaar inge
volge kwelmlagen. Na één dag
was de put geen twee meter
maar slechts één meter diep.
Hierbij kwam nog volgens Van
de Sijpe dat zowat 80 van de
Meldertse gemeenschap de pe-
titielijst van de aktiegroep te
kende. Volgens hem beteken
de dit dat de inwoners zich
tegen de nieuwe begraafplaats
opstellen.
Verdronken
Volgens het CVP-raadslid kre
gen de aangelanden ook geen
brief bij het onderzoek com-
modo et incommodo. Het be
richt zelf werd opgehangen aan
een elektriciteitspaal langs een
veldweg. «De mensen zullen
op het nieuw kerkhof aan de
Huizekens verdronken, in
plaats van begraven worden»
aldus de interpellant, die van
oordeel was dat een kerkhof
een wijk voor eeuwen hypo
thekeert. Naar zijn oordeel
diende het projekt dan ook
herzien te worden, wat nog
mogelijk was gezien er nog
geen grond aangekocht werd.
«Het projekt te Meldert brengt
weinig baat en veel kommer»
zo ging de spreker verder, en
hij stelde eveneens dat de stad
Aalst veel geld zou moeten
investeren voor het leegpom
pen van het betrokken terrein.
Daarom was het volgens hem
beter in afwachting de doden
op het bestaande Meldertse
kerkhof te begraven. Voor
grafkelders zou men dan aan
gewezen zijn op Moorsel.
Tevens vroeg hij opnieuw met
Stedebouw en met Monumen
ten en Landschappen te onder
handelen over het terrein in de
Putstraat, waar de bodem uit
kalk-zandsteen bestaat. In der
gelijke grond verteren de lij
ken na tien jaar, wat niet het
geval is op de Huyzekens.
waar men na 40 jaar nog vrij
wel intakte kisten en lijken zal
ontgraven.
Kerkhofmuur
Schepen De Maght noemde
zich verontwaardigd over de
woorden die haar dorpsgenoot
uitsprak. Dezelfde inhoud
meende zij terug te vinden in
de teksten die nu in Meldert
rondgedeeld werden. Volgens
haar was alles een elektoraal
maneuver. Tevens wees de
schepen van leefmilieu erop
dat bepaalde mensen zich
reeds uit het aktiekomitee te
ruggetrokken hadden. «Onder
partijdruk gebeurde dit» aldus
de vlugge reaktie van Van de
Sijpe.
Annie De Maght bleef er ech
ter bij dat alle informatie gege
ven werd. Het openbaar on
derzoek hing uit aan het stad
huis en het gemeentehuis van
Meldert zelf, en wie haar om
uitleg vroeg kreeg die ook.
Voor haar was het belangrijk
dat er vlug een oplossing
kwam. Tot slot noemde de
schepen het een schande dat in
verband met de restauratie van
de geklasseerde kerkhofmuur
op het Dorpsplein, een dossier
tegengehouden door ambtena
ren die vitten over enkele
steentjes.
Nadat Burgemeester D'haese-
leer gevraagd had het alge
meen kerkhofbeleid te bespre
ken als schepen Hooghuys
aanwezig was, wilde Raymond
Uyttersprot ondanks alles toch
waarschuwen voor de uitbrei
ding van het kerkhof te Moor
sel. Gezien men bij onteige
ningen geen rekening dient te
houden met het gewestplan en
275 m. van het aan te kopen
terrein gelegen is langs een
goed uitgeruste weg, waarvoor
tot 70.000-75.000 fr. per strek
kende meter zou moeten be
taald worden, vroeg hij het
schepenkollege eens goed na
te kijken wat de gevolgen wa
ren van een eventuele gerech
telijke onteigening.
Tot slot van de zeer lange
diskussie vroeg Lambert Van
der Sijpe nogmaals de proce
dure voor aankoop van het
terrein aan de Huizekens te
stoppen, het terrein aan de
Putstraat aan te kopen en in
afwachting verder te begraven
op de bestaande begraafplaats
rond de kerk. «Morgen zal ik
een verslag vragen aan me
vrouw dc schepen» aldus de
burgemeester, die meteen een
einde maakte aan het agenda
punt.
Oliebedrijf nu ter sprake in Vredegerecht
Het bedryf Copal gelegen aan de Ninovestraat te Erembodegem-
Terjoden doet blijkbaar ai het mogelijke om in de aktualiteit te
blijven. Nadat een aantal illegale olietanks met een enorme
inhoud bij Koninklijk Besluit geweigerd werden, duurde het
meer dan één jaar voor zfi door een ambtenaar van het Ministerie
van Arbeid en Tewerkstelling verzegeld werden. Nochtans bleven
de direkte buren'niet van de hinder gespaard, want op oudejaars
dag 1981 liep een aanpalende tuin opnieuw onder de stookolie, die
er wekenlang bleef liggen en de ondergrond totaal Onbruikbaar
maakte voor enig huishoudelijk of rekreatief gebruik.
De Aalsterse milicupolitie meester kan men niet alles aan
kwam nog dezelfde dag ter de stad vragen, en is het vooi
plaatse en stelde een proces- het stadsbestuur niet mogelijk
verbaal op, waarin de bescha- om de opgelopen schade te
diging van de tuin vastgesteld vergoeden,
werd. Hierbij was de politie Op 26.2.1982 stelde de Vrede-
van oordeel dat de mazout rechter een deskundige aan,
door de scheidingsmuur liep. welke ondertussen reeds in
«Onmiskenbaar gaat het hier aanwezigheid van de twee pro-
om zuivere mazout» aldus het cederende partijen ter plaatse
verslag van de milicupolitie. kwam. Nadat de expert zijn
Tot slot weze nog vermeld dat verslag zal opgesteld hebben,
het hier trouwens om het zesde zal de vrederechter een uit-
proces-verbaal voor dezelfde spraak kunnen doen.
overtreding ging.
Ingevolge nieuwe persartikels Burgemeester
die over het geval-Copal ver- Wat 231 de burgemeester
schenen, brachten de heren doen? Zo vroeg de heer
Hellinckx, arbeidsinspekteur D'Haeseleer zich openlijk af,
en Spitaels. hoofd van de eko- die herinnerde aan zijn vroege-
nomische dienst van de stad re belofte om streng op te
Aalst een bezoek ter plaatse. treden bij nieuwe klachten.
Uit het verslag van de heer Maar om °P te treden moet de
Hellinckx blijkt dat de klach- burgemeester eerst m het bezit
ten van de buurvrouw gegrond zÖn van een officieel verslag
zijn. De olie in de tuin zou van de technische ambtenaar
afkomstig zijn van lekkende *an dc arbeidsinspektie, wat
ondergrondse leidingen van blI beweerde nog steeds niet te
het mazoutopslagbedrijf. Deze bezitten. «Ik kan niet hande
leidingen zijn nu afgesloten en 'end optreden omdat de amb-
vervangen door bovengrondse, tenaar geen bevel kreeg om
Op de maandelijkse stadhuis- vers'a8 voor mij op te stellen»
perskonferentie was burge- a'dus Louis D'Haeseleer, die
meester D'Haeseleer van oor- terloops verwees naar het ge-
deel dat er een belangrijk ««hil dat verleden jaar rees
nieuw gegeven was, doordat tussen hem en Minister Galle
de buurvrouw van Copal ein- over dit dossier,
delijk een burgerlijk geding in- Naar de burgemeester ver
gespannen had bij het Vrede- klaarde zijn de tanks nog
gerecht om schadevergoeding steeds verzegeld. Wat zou het
te eisen. Volgens de burge- hier om de verzegeling van de
invoerleidingen gaan en niet
om de uitvoer. «Anders zou
men een illegale toestand be
stendigen en dat mag niet»
aldus de heer Spitaels, die ook
op de perskonferentie aanwe
zig was.
Op de vraag in wiens macht
het lag om de illegale tanks,
die geen bouwvergunning be
zitten, te slopen, antwoordde
de burgemeester dat nog dien
de overlegd te worden wie
moet optreden. Hij ontweek
de vraag grotendeels door
eerst te stellen dat hiervoor het
Ministerie van Arbeid en Te
werkstelling diende in te staan.
Pas nadat zijn ambtenaren ge
wezen hadden op zijn vergis
sing, werd gesteld dat hiervoor
het bestuur voor de stedebouw
bevoegd was.
VEHE
Samen met de Vereniging
Leraren Aardrijkskunde heeft
het sekretariaat van de Stads-
vernieuwingskampagne een
lessenpakket «Stadsvernieu
wing voor de klas» opgesteld
met als doelgroep het hoger
middelbaar onderwijs. Het les
senpakket omvat twee delen:
een uitgebreid lessenpakket en
een aantal aanzetmogelijkhe-
den om het tema verder te
verwerken of uit te diepen.
Stadskemvemieuwingskam-
pagne kan men bereiken op
het adres: Jozef II straat 30, te
1040 Brussel (02/218.28.99).
