J) Celpoëzie van Armand Van Assche:
dauwdraden tussen reis en doel
In het oog
der dingen
rrr* SS? a
evende
ers-poëzieavond:
jtraf, exklusief,
"iterair ook
R.I.P.: Wase universitairen
met nieuw tijdschrift
Poëzie
U mag- het lijk komen groeten in Sint-Niklaas
De Voorpost - 26.3.1982 - 21
I Iemand zei eens dat het bijzonder moeilijk is, germanist te zijn en dichter te blijven.
I Armand Van Assche slaagt daar in ieder geval al jaren in. Hij studeerde nog
I psychologie, doktoreerde en is nu als germanist o.a. werkzaam aan een universi-
I teitsprojekt dat de metafoor bestudeert. Van Assche is het ook die de Sint-Niklase
I «Poëzie op zondagmorgenboven de doopvont hield. Zeven jaar nu al, en een
I traditie. In '73 gaf hij zijn eerste bundel uit: «De Chemie van de Dauw». De prijs
I van de stad Tielt kreeg hij daarvoor, een waardering die vroeger wel weerklank
I vond, maar de prijs wordt nu spijtig genoeg niet meer toegekend. «De Chemie van
I de Dauw» kreeg een tweede druk: een buitensporig sukses bijna in de wereld van de
I Vlaamse poëzie. «Even boven het evenwicht» verscheen in '78. Volgde een brok
I kinderpoëzie met «De Zee is een Orkest», nu nog vrij uniek voor het hele
I Nederlandse taalgebied. Hierin sluit Van Assche konkreet aan bij enkele herken-
I baarheden om van daaruit iets poëtisch wakker te maken. Onlangs nog voor Van
I Assche de Antwerpse provinciale prijs.
I En nu is alweer een andere bundel klaar en op de markt. «Cel», op een grijze
I achtergrond met nog grijzer letters, een sterk onpoëtische titel eigenlijk, maar Van
I Assche heeft er wel wat boeiends over te vertellen. Hij deed dat zaterdag 20 maart
n.a.v. de officiële voorstelling van zijn nieuwste
die nog, voor mij althans, den is maar mogelijk door
onbekend zijn, nog nieuw, celdeling, het kreëren van
totaal onvertrouwd». steeds nieuwe gevangenis-
Inderdaad: enkel maar her- cellen». De mens, poëzie is
kenbare poëzie is leuk, pre- boei en redding tegelijk. De
tentieloos en vermakelijk, boei houdt gevangen en is
Je zegt: Ja, zo is het, knap een redding, een enige uit
gezegd, zeg, dat is mijn weg voor de dichter om de
dorp helemaal, maar er zijn woorden geboeid te hou-
geen vragen, geen reflek- den. Even twee keer lezen,
ties, misschien mijmerin- die laatste zin, en dan komt
gen, geen onzekerheid het wel goed.
toch. Poëzie kan ook gren
zen verleggen, zodat je je
afvraagt: is het wel zó en
niet anders? Twijfel en de
onmogelijkheid om alles
volgens een traditioneel
denkpatroon netjes te de
termineren, het voetstuk
de verras-
Je kan je de bedenking ma
ken of het wel goed is bij
een gedicht de dichter te
laten spreken, als hij dat al
wil. Mijn leraars hebben
mij altijd voorgehouden dat
je een gedicht het best bena
derde zonder enige suprali-
teraire informatie. Je moest
Claus niet kennen om zijn
gedichten te appreciëren,
liefst niet zelfs, je moest
niet weten dat Achterberg
zijn hoepita vermoordde,
dat Jos De Haas zich het
graf indronk, dat Vroman
eigenlijk een wetenschap
per is. Want als je dat alle
maal wist, was elke «zij» bij
Achterberg die hoepita, el
ke «het» bij De Haas dat bier
Het was ook niet de visie
van de dichter waar het op
aankwam. Die kon enkel de
multiïnterpretabiliteit, die
een gedicht juist zo waarde
vol maakt, in de weg staan.
Je eigen interpretatie, je ei
gen beleving, daar kwam
het op aan en daar kon geen
mens je bij helpen; je kon
hoogstens gedachten uit
wisselen, ze toetsen aa n die
andere vingers die de lucht
ingingen en er wel iets an
ders in zagen dan jij. Ge
dichten, heren, spreken
voor zichzelf, zij verdragen
nd Van Assche: «Ik wil poëzie brengen, het klinkt niet teveel kommentaar.
ien ambitieus, die een engere zelfreflektie verbindt Van Assche zegt: «Het is
t ruimere ervaring, met een reflektie op verbanden, misschien wel waar dat het
het zelf en de wereld, de mensen en hun lot» 156810 gedicht er één is
Een tweede aspekt in de
konceptie van «Cel» schuilt
in de woorden struktuur en
proces: «De cel heeft een
struktuur, een nateken-
baar patroon,» verduide
lijkt Van Assche, «maar om
te groeien wordt het pa
troon doorbroken, tijdelijk
sing een tijdje verdragen, onzichtbaar. Het proces zet
«Mijn poëzie», zegt Van As- in.» Voor zichzelf en de ge-
sche, «wil dit strekkings- willige lezer wil hij, en dat
proces ondersteunen, mn
gang houden, alvast tijdens
het lezen».
Een tweede beschouwing
die Van Assche aan zijn
nieuwe bundel verbindt, is
die van het «schakeltje-
zijn». De dichter is niet
meer de stem van het volk,
vindt hij: «men is een stem
lijkt wel ambitieus, het pro
ceskarakter, het ontwikke
lingsmoment van ervaring
enigszins tastbaar maken.
Niet alleen de ervaring ge
ven, niet alleen de cel waar
in zij zit ingebed, maar ook
de breuk, het losbreken
naar een nieuw perspektief.
En dat doe je niet in één
tussen vele stemmen. Bijge- gedicht, dat doe je b.v. in
volg is poëzie van vandaag een bundel, waarin het eer-
niet alleen menselijke erva- ste gedicht een verken-
ring; zij is ook reaktie, of ningstocht is naar de men*
samenspraak met vooraf- selijke mogelijkheden en
gaande en aktuele poëzie», beperkingen, een tocht die
Zijn poëzie wil dus, samen- finaal wordt gelouterd met
gevat, de grenzen wat ver- een zuiverende eeuwige te-
leggen, geen intellektualis- rug keer, een ïrana op ver
van iets waarvoor geen
plaats, geen aandacht is in
een tijd met dubieuze maat
schappelijke prioriteiten,
een tijd die de mythen heeft
versleten.
Maar Armand Van Assche
gebruikt ze, die mythen,
wendt ze in gezamenlijke
zin en essentie aan, trans-
poneert ze naar vandaag
om een, weliswaar en hoe
kan het anders, pessimis
tisch beeld van «onze erva
ring vandaag» te geven.
Icarus, de irrationele, on
verzettelijke mens, Nareis
sus, die niets van zichzelf
herkent, de innerlijk ge
spletene en de verloren
zoon die «afgesloten is van
zijn verleden, zijn land en
ook van een toekomst, ver
dwaald in het tochtgat van
deze eeuw als een kran
tenknipsel, maatschappe
lijk buitenspel.»
«En wat blijft ons?», vraagt
Van Assche en hij ant
woordt zelf: «Het onvoor
spelbare, het groeien naar
het onbekende. Dat is een
celdeling: een chaos, rnaar
een chaos die kan leiden tot
verandering, misschien tot
nieuwe perspektieven».
Ontsnappingsroute
Poëzie als beleving en be
zinning. In tegenstelling
tot de poëten Poe, Mal armé
en Valéry, die volgens hem
doodbloedden aan het ge
prolongeerd handhaven
tisch verwijzingsspelletje duidelijking. «Boomblad in van een zuivere, onder-
Uit het tweede deel «Celdeling» is dit «In het oog der
dingen» volgens ons vrij representatief voor het
niveau van de bundel.
Alleen dit en niets meer:
het snel van groen op rood
verspringende licht op de straathoek
en thuis de vochtige muren
met barsten vol gehg slijm
de muurschildering met het voorouderlijk
gebusseld graan en met vee
in waterverf gekrakeleerd
en de kleren die ik gisteren achterhet
vormeloos over de stoel
wat ik zie en niets meer,
voor waar nemen
in mijn vingers knijpen
en alleen de kou voelen
nooit is een kamer zo leeg
als de kamer die ik neerschrijf
en geen kamer die ik neerschrijf
is alleen maar leeg
en niets meer
ik verbeeld mij een groot oog
waardoor ik mijn verblinding zie
en waar gisteren het licht
van rood op groen sprong
staat nu een zitbank
voor paartjes en ouderlingen
dezemuren beplak ik met goud
en woorden draag ik in de kamer
om de leegte te verhchten
of ik verbrand het nest
en been het merg uit
en loochen je bestaan
de kleren die ik gisteren achterliet
pasten me vanmorgen niet meer
Armand Van Asaohe
spreken, maar tegelijk poé- de kering» heet dat gedicht,
zie van vandaag en een ant- De verdere gedichten ont- Assche
woord erop zijn. wikkelen de thema's, de er-
In «Cel» zijn deze inzichten varingen binnen de cel-
werploze poëzie, meent Van zilrajii vers.
niet toegeven».
in zijn poëzie te «Cel» eindigt met een Cel: boeien redding, kern
moeten overgaan, niet naar nachtmerrie: een voortsnel- en deling, struktuur en
reaküe sen antwoord weigering om zich door de maar"naar een nieuwe eyi plisme vLi onzT'n^t ïriktómiïiM a?d?w^
°F.^dige poëtische ver- onontkoombaarheid van de these die «een enge zelf re- schappij die in oubakken heid een illusie9) de frasr
schij mngsvormen die met dood te laten verstarren en flektie verbindt met een rui- zwartst t«mnSlSn£!n
urine)
waarover niets te zeggen
valt buiten het gedicht
zelf». Maar omdat hij van
plan is om nog enkele neer
gepende gedachten uit te
improviseren, heeft hij een
'maar' Kommentaren ma
ken het gedicht niet beter of
waardevoller, meent hij,
maar ze zijn daarom nog
niet overbodig: «Het zijn
verduidelijkingen, invals
wegen, aanvullingen mis
schien, overtuigingen; het
gedicht blijft onaangetast»
Had men om die woorden
niet smalend geglimlacht,
ttdertussen al de zevende keer dat het Wase destijds? goed: Van
szietijdschrift Vers een poezieavond organiseert. zj^fflosX En°di?5
vorige keer was het nog winter en het kasteel wéi boeiend,
ilburg bereiken niet zonder gevaar. Voor de
alel ruwste avond, die doorgaat op 2 april a.s., veria- Niet enkel maar
iverf1 de redaktieleden de wat ridderlijke ruimten van herkenbaar
ne, t Sint-Niklase parkkasteel en kiezen opnieuw Aloud, maar een uitgangs-
iruj or de feestzaal van de bisschoppelijke normaal- punt: «Poëzie wordt ge-
op looi. En er staat weer heel wat op het pro- schreven en ontstaat uit-
100 &mma! sluitend uit de menselijke
i,0- ervaring, een levenserva-
ereerst lezen dichters pland, we zouden verwaand ring die ik op papier wil
ir uit eigen werk en zul- de neus ophalen en denken vorm geven, vorm geven
top zij dit werk nu en dan dat we slimmer zijn, maar aan wat mij getroffen heeft,
ici< >rzien van enige suprali- nu dit niet zo is en we bo- nan wat mij bijblijft» Niet
(e lire informatie: hoe is vendien nog de gegevens alleen een stilstaan, een so-
hie gedicht ontstaan, waar- Theater Esmoreit en wel- bere registratie is het, maar
luis he^ het geschreven, willende medewerking in tevens een poging om die
ar haal ik die titel van- eikaars verdachte nabijheid ervaring een wijdere di-
x6nZ' Priester"leraar ontwaren, prikkelt dit en- mensie, nieuwe kwaliteiten
De Poortere wil zich kei onze nieuwsgierigheid. mee te geven: «Tegelijk wil
ee rtoe wel lenen, en de uit Na de pauze, die op Vers- ik die menselijke ervaring
t iname afkomstige Ne- avonden voor hetzelfde geld strekken, uitrekken of de
me landse Afona La Maitre, i.p.v. één kwartier ook drie grenzen ervan verleggen
ee dame wier gedichten kwartier kan duren, maakt ik wil met poëzie ook ele-
VQI ids meer naar een poëti- men de winnaars van de menten in mezelf onthullen
k e point de mire' afzak- derde Vers Poëzieprijs be-
i. Arbeider en veelzijdig kend. Naar verluidt besloot
casgezel Ludo Colman is de jury drie prijzen en twee
va U en Fernand Handt- eervolle vermeldingen toe
">ar )rter die helemaal uit As- te kennen Dirk Luyckx
pe ede hierheen komt. De (oef! goeie keuze dit keer)
he else experimentalist leest uit de bekroonde bun-
I Iter Cruyssaert ook, de dels enkele gedichten voor.
,ca Jong6 Koens en de De heren van Vers meldden
vei>raJ monografieën ons dat de aanwezigen niet
rijvende, Antwerpse alleen een bloemlezing ge-
V Van Hoof. dichten, geselekteerd uit de
ivc een tweede luik stelt re- ingezonden bundels in han-
—m it iel id Frank Pollet één den gestopt zullen krijgen,
j ander over de bij Vers maar bovendien kans zul-
schenen bundels «In el- len maken om bundels,
hand een toverbal» van misschien zelfs een ets te
c Oudegemse dichter Mo- winnen.
De Smet en «Een tuiltje En als dit niet aanspreekt
Arctische rozen» van de dan in ieder geval wel het
8ter8e Patrick Bernauw feit dat voor de presentatie
voor het manuskript niemand minder dan Ed-
I deze bundel vorig jaar ward Bieshul jr. ofte Her-
eervolle vermelding man Cole zal instaan. Ene
i tijdens de Vers-poe- Wannes Clopterop (wees
J irijs. Beide dichters rea- voorzichtig, Wannes)
rden zeer inschikkelijk brengt muziek, eigen songs
'a 1 de organisatoren hen en gedichten op muziek
ratelden enkele gedich- Wij vernemen in laatste in-
uit die bundels voor te stantie nog dat deze avond
II ook het tijdschrift R.I.P.
derde luik dan. In Vers- een tijdschrift voor Litera-
z%gen noemt men het een tuur en Stijl, samengesteld
e er straffe, exklusieve door enkele clevere, ücht
-w r» en inderdaad: Guido bizarre heren van bij ons,
»Ue, Alice Nahon, officieel worden voorge-
Jnvis Feith, Albrecht steld.
I o lenbach, God-in-'t
iet-van zijn-gedachten In je agenda staat dus on-
c™ lem Klooe, Reninca en der vrijdag 2 april, 20 u,
VC Hand minder dan Paul normaalschool, Kasteel-
II i Ostaijen himself, the straat 8. Sint-Niklaas: poë-
and only, het doet je zieavond Vers. 70 frank
meedoen. Laat thuis. Leen Vermei ren uit Hamme
ra het voor één april ge- Leo DE BOCK Armand Van Assche (carine)
meer dan, zeer herkenbaar,
gevoelens schetsen, die een
«soort van binnenhuis sen
sitivity training» bieden.
«Cel» verhult m.a.w. meer
dan wat tedere sentimen
ten. Wat minder herkenba
re beschouwingen eerder:
«Cel» biedt, naast gevoel,
hoop ik, toch ook wat kon-
ceptioneels, zelfs een ab
straherende verwerking
van een problematiek die
gevoel en verstand, hele
maal geen opponenten,
kunnen boeien». Van As
sche wil dat zijn poëzie niet
alleen aanspreekt, maar
ook dat ze intrigeert, dat ze
inspireert tot enkele onge
wone vragen. Vandaar ook,
als formele reaktie, de aan
wezigheid van langere ge-
tegenstellingen mentarische mens, het on
de onmogelijkheid van de mere ervaring, met een re- en vooroordelen denkt. «Ik bekende zelf, de dagjes
mens om zijn innerlijke te flektie op verbanden tussen zit moederziel alleen op de mens, jeugd, liefde en dood
beschouwen zoals hij zijn het zelf en de wereld, de trein waarop wij allen rij- dauwdraden tussen reis en
uiterlijke beschouwt in de mensen en hun lot». Ge- den», zijn de laatste twee doel, dark thoughts er
spiegel de twijfel zelfs of er paard moet ook de techniek verzen. «Men heeft met de goeie poëzie. Dit alles ir
zon zelf is en met alleen veranderen, meent de Wase indruk die nachtmerrie met «Cel», voor de liefhebber-
maar scheuren, samenho- dichter: «weg met de truuk- anderen te delen», besluit uitgegeven bij Danthe ei
rende brokken, de mythe jes van de rethoriek en zoe- Armand Van Assche, «mis- verkrijgbaar tegen betalini
van het onbekende zelf ken geblazen naar een bre- schien leven we er allemaal van 220 frank.
Een verkenning eigenlijk der uitlopend, nog wel mu- wel in, maar willen we het t^w. de BOCT
van de verloren zoon» die
een faciliteit zijn voor het
brengen van meer themati
sche uitwerking en vei
scheidenheid naar inhoud.
dichten ate «De terugkeer Van Bastelaere for one, ene Spinoy en ene Eelen.
-i i Lgg troig studenten aan de Leuvensa universiteit en
bizarre geesten. Laat dit gezegd zijn. Hun produkt,
het kind van de rekening, dit laatste meer letterlijk
dan figuurlijk, heet R.I.P.Requiescat In Pace of
Relinquimur in Patagonia en liever niet Recht In 't
Putteken. Ze lijden het niet zo goed, het huidige
tijdschriftenbestand. Dogmatisme ontwaren zij,
duistere vriendschappen, plutokraten, ornamenta-
listisch verval, en reageren eerder dolent dan con
forza. Hun niet doktrinaire ideeën ontmoetten el
kaar, en voor het kunstwerk ontwikkelden zij zo
hun eigen visie. Visie, uitgoworkt ter opwekking
van de «meest verfijnde van alle perverse genoe
gens: de esthetische gewaarwording». En ecco
R.I.P.
Doorbreken van die wan-
Kern en deling
Na allereerst volgt nu nog
een ietwat langere ten twee
de betreffende het verwon
derende strekkingsproces,
daareven aangehaald, knap
gesitueerd ook in de titel
van de bundel. Wat bedoel
je met die titel, Armand?
«Het is op de eerste plaats
een verwijzing naar het bio
logische groeibeginsel, de Het eerste nummer is uit, of engel, dan enkele sensueel
kern van waaruit leven eigenlijk nog niet, maar wij beboezemde torsen, meer-
groeit, maar het is in onze hebben er al wel één. Ver- minnige vrouwen ontsprui-
taal ook een gevangenis- zorgder, professioneler, ten, netjes symmetrisch al-
cel». Een mooi dilemma dan we hadden verwacht, tijd en bevreemdend koud
vindt Van Assche zoiets: «Noted for design, quality en on-persoonlijk, schuil-
groeien is de mogelijkhe- and workmanship», staat plaats soms voor enigmati-
den van de grenzen, de vooraan links. Maar 'what sche verwijzingen. Een
wanden van de cel verken- are words worth?' en wij rouwlint erom ware mis-
nen, is beseffen dat men slaan de bladzijde om. Pol- schien de finishing touch
eerst moet toegeven een ge- let met een overbodig geweest?
vangene te zijn, alvorens woord. «Curtis en Herzog» Onder de titel «New Order»
men eruit kan wegbreken dan; Eelen over manische R.I.P. wil van die vastge-
depre8sie en depressieve roeste konnotaties af
stilte van de nieuwe kul- heeft Van Bastelaere het woord,
tuuraristokratie, tenmin- over wat hij de moderne
ste, als je daar een bood- muzieksynthese wil noe-
schap aan hebt. De tachti- men: de muziek van Joy
ger jaren bekeken als De vision, van hun eers te-
blauwdruk van de thirties, plansfiguur, de inmiddels
maar niet zonder haar uit- grondig wijlen Ian Curtis,
zonderingen. Een proeve Een muziekzuil, sober, zon-
van onderscheid dus tussen der fries of franje en van
gestyleerde pose en authen- doorleefd marmer. De peri-
tieke betrokkenheid. Een kelen van Curtis, zijn dood,
beetje moeilijk, die jongen, zijn twijfels zijn alweer on
zeer to the point wel, vooral derwerp van een eerste New
in zijn diptiek Fassbinder Order-LP: Movement ook
Herzog en zijn subtiele besproken en vandaar dus
parallel Ian Curtis Wer- o.a. die titel. Goed voor wie
ner Herzog, enfin goedklin- hem soms geweld aandoet,
kend, maar moeilijk. Die muziek of zo. Claro. Me-
R.I.P sprak ook met Nic dewerker Ebert poogt in
Van Bruggen volgens «Narcisme en gelatenheid»
hen iemand «van goede ar- het schrijven van Leo Pley-
tistieken huize» over sier te duiden als een zelf-
pleinen en sonetten, stro- zoekend en gelaten schrij-
mingen en overstromin- ven. Hij baseert zich daar-
gen, «de beweging van het voor op de boeken "Negen-
schrijven», Pernath en in- envijftig'en'De razernij der
teelt, over zijn twee over- winderige dagen' en laat
jaar se katers ook. Het is zich leiden door inzichten
boeiend, knap gespeciali- die Christopher Lasch in
seerd, zakelijk en strak in- «De kuituur van het nar-
terviewwerk, komplotterig cisme» verwoordt. En dan
scherp toch voor iemand als nog Spinoy met «de spiegel
H Herman De Coninck (hij der zaligheid», een stuk
zou een 'prijzenswaardige pratend proza, wat klassiek
vorm van kleinkunst' filmisch vanop een afstand
schrijven). Armand Van aanvangend, maar verder
Assche en Leopold M. Van zeer origineel van konoept,
den Brande zijn er ook bij, spotlustig, grappig, vin-
omboord zelfs met een fi- dingrijk woord gericht
guurdie elke begrafenis- dromerig en met een viriele
ïwm ondernemer of drukker van taal als gereedschap. Enke-
doodsprentjes met likke- le baeldjes verschil tussen
baard aanziet. Er staan er werkelijkheid en ervaring,
nogmooiere in: abundante twee waarheden op elkaar
gewrochten waaruit nu een eigenlijk en dus (alweer dat
spijtige armoede)
bevreemdend. Ik denk en
kele sporadische keren aan
Kafka, maar dan weer hele
maal niet meer en eerder
aan 'magisch-realisme'
prachtig, besluit ik, lang
geleden.
Kort nu: R.I.P. zou zichzelf
voorstellen op vrijdag 2 a-
pril aanstaande in de calfak
van het Kollege te Sint-Nik
laas. Maar de heren ontdek
ten net op tijd dat Vers voor
mer van R.I.P. op vrijdag 2
april wordt opgedragen in
de feestzaal van de bis
schoppelijke normaal
school. Na de première is er
gelegenheid om het lijk te
groeten, om zich te abonne
ren, maar dat kan u ook nu
al door storting van 280
frank (losse nummers 80
frank) op rekeningnummer
736-4033015-13 met de
vermelding Tijdschrift
R.I.P.'.
die avond een poëziemani- Ter gelegenheid van deze
festatie plande. Voor 't nut
van 't algemeen sloegen zij
pril aprilse primeur zal
iedereen ook worden uitge-
de handen in elkaar, zodat nodigd op een heilsprong
«pijnlijk mooi als een mis in van het balkon. Ciao!
Parijs», u het eerste num- Leo DE BOCK
Op 24 april e.k. organizccrt 6ratis biljetten voor een tom-
het Platform Jongerenmars bo,a- waarvan de tegenwaarde
voor werk een jongerenmars WOfdt geschonken aan de Ko-
op Brussel. De bedoeling van nin8in Fabio'a dorpen,
deze mars is de verantwoorde- De Humanistische Jongeren
lijken aantonen dat ook de zullen vanaf april een nieuw
jongeren graag aan de slag tijdschrift uitgeven dat de
zouden willen gaan, dat ook zij
«Nitro» kreeg. Het zal
willen meewerken aan de op- aandacht besteden aan alles
leest voor uit «Cel» van
bouw van een ander leven, met
menselijke
beven.
De vzw Capsa en de Koningin
Fabiola Dorpen hebben de
handen in elkaar geslagen om
de integratie van de gehandi
capten te bespoedigen. In sa
menwerking met de stichting
«De Leeuw» worden geduren
de een maand produkten van
grote merken in winkels van
Delhaize goedkoper verkocht.
Daarbij krijgen de kopers nog
wat jonge mensen vandaag de
toekomstperspek- dag bezighoudt, wil hen helpen
om kritisch de wereld te bena
deren, sluit aan bij de kursus
niet-konfessionele moraal en
legt de link naar andere
vakken.
Op vrijdag 26 maart om 20 uui
wordt in de grote zaal van hel
jeugdhuis Nijdrop te Opwijk
«Aantekeningen van een do-,
de» opgevoerd. Men kan kaar
ten bespreken op het nummei
052/35.61.65.
