CM V Dendermonde:
ertien kan ook een
eluksgetal zijn
«Cardijn 100»
gekontesteerd door Aalsterse Kajotters!
Naslagwerk over Waasmunster
in de maak
Loopt Doel helemaal leeg
Fase CB-ers helpen bij pech
Bakermat in woord en beeld
Verbreding rijksweg Brussel-Dendermonde?
De Voorpoet - 26.3.1982 - T
A trom zou dertien geen geluksgetal zyn?» Zo stellen de verantwoordelijken van het
l n risten Middenstandsverbond van het arrondissement zich de vraag. Ze geven meteen
onmiddellijk het antwoord: «Wy verwachten voor ons dertiende Lentesalon dat van
maart tot en met 4 april plaats heeft in de Oktoberhallen te Wieze 20.000 bezoekers».
is heel veel, maar de inrichters van deze manifestatie mikken vooral op de vlakbij
egen Paasvakantie en op het feit dat zij ook voor dit jaar weer een aantal
iem uwigheden te bieden hebben die de grote massa zeker en vast moeten kunnen
ispreken.
ei organisatoren van het Lentesalon te Wieze: de hh. Van Gucht, Minsaert, Van
,an tkhove, Landuyt, F. Van Hoeyweghen, D'Hollander, A. Van Hoeyweghen en
>en neiren (v)
:n.
'k •k? taat van voorheen te beha- keuren,
nst iens de voorstelling van len. Voorkomen slogans als Elf firma's meer, een grote-
o dertiende Lentesalon arbeidersverkorting met re oppervlakte, Ziedaar de
>t lid ook gepraat over de behoud van dezelfde ver- eerste redenen die erop
ii is waarmee zeker en diensten niet in aanmer- wijzen dat het dertiende
b< de middenstand heeft king. Zij kiezen resoluut Lentesalon een voltreffer
jg te rekenen. Gelukkig voor meer inspanningen en zal worden,
loo men in het arrondisse- meer financiële offers om Bovendien verwacht men
rbi ut Dendermonde be- hetzelfde resultaat te be- ook meer bezoekers. Vorig
rug kken over een zeer ak- houden. jaar waren het er 19.000.
en dynamische mid- Dat bewijst dat de deelne- Dit keer wordt de kaap van
nci standsgroepering, die mende handelaars er zich de 20.000 op zijn minst be
val repen heeft dat wil men terdege van bewust zijn dat reikt zeggen de inrichters
6 krisis overwinnen, zij de ekonomische krisis vol overtuiging. De paasva-
:ht< i hem moet bestrijden met man en macht en met kantie ligt immers in het
emalle middelen die men al de middelen die hen ter verschiet en voor de vroege
crs ft. «Een salon oprichten beschikking staan, moeten vakantiegangers is het sa-
Iroile periode van krisis is aanpakken. Een van die Ion dan ook een ideale ge-
nuer geen sinecure», aldus middelen is het Lentesalon, legenheid om over te gaan
eru NCMV-ers die terecht een uitgelezen kans om tot enkele aankopen. Ook
oegen «hoe de hande- promotie te maken voor de voor de thuisblijvers is er
s op de krisis zouden eigen zaak en tevens een wat: het salon staat immers
{eren, nu de koop- mogelijkheid om onmid- integraal in het teken van
t van de bevolking ze- dellijke resultaten te kun- de wooninrichting en de
:rugloopt. Men neemt nen afwegen. vrijetijd. Vandaar,
ens geen deel aan een In vergelijking tot vorig Nieuw is in elk geval de
lelsfoor uit louter ama- jaar hebben meer hande- aandacht die besteed wordt
[istische overwegingen laars zich laten inschrijven aan de energiebesparing.
om uiteindelijk be- voor dit dertiende Lentesa- Twee terzake gespeciali-
te wofden voor zijn Ion. Met zijn zullen ze seerde firma's hebben zich
inningen door een zijn. Ze beslaan ook een voor het Lentesalon inge-
gerealiseerd zakencij- grotere tentoonstellingsop- schreven. Waar men zich
De middenstanders pervlakte. vroeger beperkte tot een
het arrondissement Liefst 500 m: meer. En dat dubbele beglazing, tot al-
ïdermonde nemen is nog niet alles, want men lerlei isolatiemateriaal is dit
mover de krisis een ge- heeft ook buiten een ruim- alleen niet meer voldoende
de houding aan. Wan- te moeten voorzien omdat om de steeds maar stijgen-
'r het moeilijker wordt een van de exposanten de energierekening binnen
ze bereid meer te pres- vrachtwagens aan het talrij- de perken te houden,
n om hetzelfde resul- ke publiek wil laten Inspelend op de algemene
Vijftig leden telt de vzw Nooddienst Waasland. Dertig van hen zijn tijdens de
eekends aktief stand-by op het kanaal negen van de CB. De groepering bestaat nu
én jaar en ter gelegenheid daarvan werd een nieuwe vlag ingehuldigd. De Wase
B-ers ontvangen (nood)oproepen in hun dispatching-centrale in een caravan
ing5 de expressroute Antwerpen-zeekust ter hoogte van het kruispunt Vrasene-
'errebroek en vanuit die caravan seint-men de gegevens naar andere mobiele
ations door. De mobiele eenheden verwittigen dan zo gauw mogelijk de officiële
istanties.
De automobilisten kunnen op de Nooddienst rekenen tijdens weekends en
tkantiedagen. Deze CB-ers presteren gratis, ze doen het allemaal uit liefde voor
9tm vrijetijdsbesteding. De Nooddienst Waasland verzorgt ook radioverbindingen
jg.v. wielerwedstrijden, wandeltochten en andere manifestaties.
(wv)
opinie dat men hoogstno-
dig moet gaan werken aan
een zuiniger energiege
bruik en vooral op het feit
dat op dat stuk nog heel
wat informatie dient gege
ven, menen de inrichters
dat ook deze innovatie
voor de nodige toeloop
moet kunnen zorgen.
Daarnaast moet men zeg
gen dat zoals in het verle
den ernaar gestreefd werd
kwaliteitsvolle produkten
aan te bieden. Bovendien is
de verscheidenheid gewel
dig groot, zodat iedereen
op het Lentesalon wellicht
zijn gading vinden kan. Er
niet alleen ruimte voor ex
posanten, ook de bezoe
kers kunnen er rustig uit
blazen bij een koffie, een
glaasje bier, een wijntje of
genieten van pannekoeken
of andere versnaperingen.
Plechtige opening
Het dertiende Lentesalon
wordt geopend op zaterdag
27 maart om 16 uur. De
heer Paul Verdonck, voor
zitter van de provinciale
Kamer voor Ambachten en
Neringen van Oost-Vlaan
deren, zal dan in het Brou
wershuis in aanwezigheid
van de genodigden een kor
te toespraak houden, waar
na de gasten, voorafgegaan
door een muziekkorps, zich
naar de oktoberhallen zul
len begeven. Daar wordt
de tentoonstelling plechtig
voor geopend verklaard.
Het salon is toegankelijk
voor het publiek op de zon
dagen van 14.30 uur tot 22
uur, op de zaterdagen van
17 uur tot 22 uur en tijdens
de weekdagen van 18.30
uur tot 22 uur van 27 maart
tot en met 4 april. In tegen
stelling tot voorgaande ja
ren zijn er geen sluitingsda
gen. Wie geen gratis in-
komkaartje heeft kunnen
bemachtigen bij een van de
deelnemende handelaars,
moet 40 fr. betalen om bin
nen te komen.
Hield zich in langvervlogen tijden een monster op
in de buurt van de rivieren Sompe en Durme? Of
ontleende de Wase bakermat haar naam aan een
monasterium (het klooster, de abdij van Roosen-
berg allicht) dat in Wasmonasterium in de negende
eeuw gebouwd werd? De etymologie van de naam
Waasmunster heeft wel méér gedrochten of spoken
doen opduiken, maar hoe gèèt zoiets: over een paar
honderd jaar wil de overlevering misschien dat het
monster in kwestie een twintigste-eeuwse Ameri
kaanse kernraket zou geweest zijn, «ergens» in of
onder de heidegrond opgeborgen. Gekheid alle
maal, al moet de gemeente van de hespeneters
eertijds een uniek dekorum gevormd hebben voor
griezelachtige vertellingen en vertoningen, met al
die kastelen (de rètten van ten Ryen b.v.) en
overstromingen (in de zestiende eeuw spoelde een
Barbarabeeldje aan), de boze geesten konden ook
naar hartelust verstoppertje spelen in de bossen.
Was Waasmunster ooit een eiland waarop de zee
nauwelijks vat had? Jozef Smet, die in 1969 een
monografie over zijn leefgemeenschap maakte (uit
geverij De Cirkel) vermoedt van wel. We zijn
benieuwd naar de visie van Benoni Moens, auteur
van het weldra te verschijnen boek De identiteit van
Waasmunster.
De Romeinen kwamen de Menapiërs die op
Pontrave woonden even dag zeggen, later kregen
die van Waasmunster visite van de Franken en véél
later van Franse troepen. Je kan het bij Jozef Smet
lezen en straks ook, nog uitvoeriger ongetwijfeld,
bij Benoni Moens. Diens publikatie over zijn hei
mat wordt aangekondigd als een uniek naslagwerk
en dat zal wel kloppen als je voortgaat op de
inhoudsopgave: Moens komt voor de dag met een
heuse encyclopedie van Waasmunster.
Benoni of Ben Moens is een oude bekende want
vroegere medewerker van De Voorpost. Hij was,
als korrespondent, ook verbonden aan de krant Het
Nieuwsblad. Op de Mantafabriek heeft hij bijna
levenslang gewerkt en in z'n vrije tijd penseelde hij
wat, listig vermomd als Ben Mola. Of speurde, met
de andere mannen van de heemkring Het Sireentje,
naar pittoreske pleisterplaatsen, naar folkloristische
merkwaardigheden, naar het streekeigene. Ben
Moens moet Waasmunster als z'n binnenzak ken
nen, hij heeft immers zovéél wijkburgemeesters,
Antoniaanse varkens, muzikanten en wandelen
thousiastelingen gekend, aanschouwde vaatscher-
ven uit de Ijzertijd, ging kijken naar de mettertijd
geslonken bezittingen van de toén rijke Roosen-
bergabdij en registreerde het molenbezit, de kermi-
saktiviteit en de reuzenstoet. Uit dergelijke betrok
kenheid, aangedikt met een ongetwijfeld méér dan
doordeweekse dosis volharding, speurwerk en
schrijfdrift, moét op de duur wel de geboorte
resulteren van een bijna-bijbel over de bakermat
van Waas.
Een totaalboek dus, zo leer ik uit de inhoudstafel.
Historisch én aktueel, want kerken en kapellen
hébben hun charme, maar 't is óók goed om weten
waar de Waasmunsteraars hun boterham verdienen
of onderricht toegediend krijgen. Tien hoofdstuk
ken tederheid van toen en gegevenheden van nu:
van de Heikapel en de Maricolen tot de tekenschool
en de Manta. Volksspelen en herbergnamen in de
marge. En je kan zó voorspellen dat kunstenaars als
Edmond Verstraeten, Jacques De Neve, Urbain
Gerlo, Edgar Heirman en Lode Mortelmans aan
bod komen in dit boek. Ben Moens zal ons - naar
we hopen - ook diets maken hoe die schandpaal op
Sombeke er gekomen is, waarom precies in Waas
munster de traditie van het rietmattenvlechten nog
voortleeft en waarom Donatius in de parochiekerk
vereerd werd.
De identiteit van Waasmunster wordt aangekon
digd als «de vrucht van een langdurig streven om
met de zwaar drukkende onbekendheid van een
belangrijke gemeente gedaan te maken». Hoe fel
dat gevoelen knelt zal binnenkort kunnen gemeten
worden, als de intekeningen voor dit ongetwijfeld
belangwekkende boek binnenlopen bij uitgeverij
Ten Bos, Drielinden 2 in 2770 Nieuwkerken. Verge
leken bij het eerder vermelde boekje van Jozef
Smet wordt Moens' publikatie een kanjer: 302 pagi
na's van formaat 21 x 29,7 cm; er worden 265
illustraties voorzien en een gewone ingebonden
uitgave kost tot 15 april 1290 frank (nadien 1490).
Een luxe-editie heb je voor 1950 frank (kunstlede
ren omslag, oplage zéér beperkt).
De (jonge) uitgeverij Ten Bos in Nieuwkerken
heeft al enkele merkwaardige uitgaven gereali-
zeerd, veelal wortelen die in de streekgeschiedenis
(«Kijk op het Waasland») of hebben ze wat met de
regio te maken (de roman «De rode dageraad» van
R. Ivens, een kijkboek over de Boelwerf, enz.).
Het stemt erg hoopvol dat naast de Sint-Niklase
uitgeverij Danthe, die de jongste tijd weer nadruk
kelijk van zich doet spreken, ook in het met Sint-
Niklaas gelieerde klompendorp een groep Waaslan-
ders metterdaad de bekommernis om het Wase
erfgoed in het uitgeven van boeiende boeken
konkretizeert.
We kijken met belangstelling uit naar het ver
schijnen van het boek over Waasmunster.
Honderd jaar terug, meer bepaald op 18 november 1882, werd
Jozef CARDIJN, stichter en hoofdleider van de Katholieke
Arbeidersjeugd, de K.A.J., te Schaarbeek geboren. In 1965 zou
h(j Kardinaal worden doch twee jaar later stierf hy in de
hoofdstad.
In de Keizershallen zou men «Cardijn 100 jaar» waardig vieren.
Naast stichter was hij immers een lichtend voorbeeld met
nationale en internationale verdiensten.
Liepen na een eucharistievie
ring in de St.-Martinuskerk en
een korte optocht de Keizers
hallen vol vooral jeugdige en
thousiastelingen en werd het
een waardige viering, in een
serene sfeer verliep zulks ech
ter allerminst.
De viering werd immers ge
kontesteerd en Kardinaal Car
dijn die de gevleugelde woor
den sprak «Wij maken geen
revolutie, wij zyn de revolu
tie» zou zich wellicht in zijn
graf even omdraaien moest hij
vernemen dat deze arrondisse-
mentele viering, georganiseerd
door de V.K.A.J. en de Kajot-
tersbeweging zou stuiten op
het verzet van Kajotters.
Voor oningewijden lijken
«K.A.J.» en «Kajottersbewe-
ging» uiteraard sinoniemen.
Niets blijkt echter minder waar
te zijn. In 1976, in verband met
menigsverschillen niet over de
doelstellingen doch wel over te
volgen methodes waarbij de
manier om het geloof te bele
ven in de huidige situatie en
het al dan niet samengaan van
meisjes en jongens in dezelfde
organisatie, zouden een aantal
mensen zijn «afgescheurd» van
de voor hen te progressief geo
riënteerde K.A.J. De vroegere
Verbonden leper, Roeselare,
Gent en Brussel-Asse-Halle
zouden dan de «Kajottersbe-
weging» hebben opgericht en
het waren deze mensen, samen
met V.K.A.J. Aalst, die de
Cardijnhulde organiseerden en
tegen wie door een 150-tal Ka
jotters van het hele Vlaamse
land, o.m. uit Limburg, Leu
ven, Mechelen, Antwerpen,
St.-Niklaas, Dendermonde,
Oudenaarde, Kortrijk, Brugge
en Oostende maar ook uit
Aalst zelf werd geprotesteerd
als zou Kardinaal Cardijn door
de organisatoren worden «mis
bruikt». Het protest richtte
zich meer bepaald tegen het
afwijzen van pogingen om te
rug tot éénheid te komen.
Eenheid waarvoor Cardijn
zich steeds heeft ingezet. Hij
was het toch die verspreide
initiatieven van kristelijk
jeugdwerk voor jonge arbei
ders in 1925 wist te bundelen
waaruit dan de K.A.J. ont
stond, eenheid waarover hij
gans zijn leven heeft gewaakt.
Over alle diskussies en misver
standen heen riep hij verbon
den, afdelingen, verantwoor
delijken en proosten om een
heid verzocht en later zou hij
zelfs de arbeiders en arbeid
sters over de landsgrenzen
heen in één wereldbeweging
samenbrengen.
In de Keizershallen zelf waar
we geruchten opvingen over
«gauchisme» verliep alles wel
in een heldere, idealistische
sfeer met een diamontage over
Cardijns leven en werk, een
tentoonstelling van werken
over Cardijn, een getuigenis
van een kajotter van nu en
vooral een fel gemaakt optre
den van de kunstgroep Incar,
een zestigtal jonge mensen die
hun sporen reeds verdienden
o.m. in München, Rome, Is
raël en Amerika en die met
hun «Egovisie-show» heel wat
sukses haalden. Een komplete
show waarin een levensecht
verhaal de rode draad vormt
en waarvan de postieve onder
toon het optimisme van de
jeugd in haar visie uitstraalt
niettegenstaande deze vaak
door allerlei elementen wordt
gehypotekeerd.
LH
De Zeelse senator Coore-
man heeft aan de minister
van Openbare Werken Oli
vier de vraag gesteld of
men eindelijk zinnens is om
werk te maken van de weg
verbinding tussen Dender
monde en Brussel, «meer
dere jaren geleden werd de
All verbinding Brussel-
Dendermonde-E3 van het
gewestplan geschrapt», zo
stelt senator Cooreman
het. Hij vervolgt: «Gezien
iedereen erkent dat de ver
binding Brussel-Dender
monde dient verbeterd,
werden onder de vorige mi
nisters plannen gemaakt
om de bestaande rijksweg
te verbreden, samen met
een omleiding te Asse.
Mag ik vernemen hoever
deze plannen gevorderd
zijn en wat het huidig tijd
schema is voor de verwe
zenlijking?»
Minister Olivier heeft on
dertussen op deze vraag
geantwoord: «De verbete
ring van de verbinding
Dendermonde-Brussel
maakt het voorwerp uit van
een studie door een hiertoe
opgerichte werkgroep. De-
ze studie resulteerde in een
Executieve en bestond erin
de rijkswegen nr 10 (Brus-
sel-Asse) en nr 275 (Asse-
Dendermonde) te verbre
den mits het voorzien van
omleggingen te Zellik (de
Pontbeeklaan) door de
Executieve aanvaard. Op
15 december 1981 nam de
Vlaamse Executieve een
beslissing omtrent het glo
bale voorstel voor de ver
binding Dendermonde-
Brussel. Deze beslissing
houdt in dat, gezien reeds
gedeelten van het trajekt
Aalst-Dendermonde gerea-
lizeerd, aanbesteed of ont
eigend zijn, het logisch is
deze verbinding aanslui
tend op de E5 autosnelweg
prioritair af te werken. De
ze verbinding wordt daarbij
aantrekkelijk genoeg
geacht om het gestelde pro
bleem voorlopig op te
lossen.
Anderzijds besliste de
Vlaamse Executieve wel de
voorgestelde omleggingen
om Asse, Mazenzele en ten
westen van Lebbeke te vrij
waren voor het geval de
eerste oplossing op termijn
geen voldoening zou schen
ken. Tenslotte deelde de
minister mee dat «de ontei
geningsplans ter verbreding
van de rijksweg 257 te Op
wijk - gedeelte gemeen
schappelijk met de provin
ciale weg nr 11, op het
ogenblik worden opge
steld.
Het definitieve gewestplan
Sint-Niklaas-Lokeren dat bij
KB van 7 november 1978 werd
goedgekeurd, voorziet in het
behoud van de dorpskom van
Doel. We hoeven niet uitge
breid te verhalen over de mise
rie die de mensen van ter plek
ke meegemaakt hebben: dorp
van de kaart, dorp blijft, toch
weer niet, enz. Het is daar niet
makkelijk leven, in de rand
van de kerncentrale en de in
dustrie. Rond de dorpskom
blijft (toch nog) een open
ruimte van gemiddeld vijfhon
derd meter agrarisch gebied,
als buffer tussen woonzone en
industrie.
Maar ten gevolge van een
gewijzigde beleidsoptie (minis-
voor streekekonomie voerde
ze door) werd Doel destijds
voorlopig uit het onteigenings
plan geschrapt. Een dertigtal
zelfstandigen zouden volgens
volksvertegenwoordiger Fred
dy Willockx met de gebakken
pieren zitten, want Doel loopt
leef, Is al grotendeels leeg, en
het klantenbestand van deze
middenstanders is enorm uit
gedund.
Wat moet er van Doel ge
worden? Gemeenschapsminis
ter Paul Akkermans (ruimtelij
ke ordening, landinrichting en
natuurbehoud) in een ant
woord op een vraag van Fred
dy Willockx: «Voorzien wordt
dat Doel een planologisch aan
vaardbare nederzetting kan
funktie o.m. voor de perso
neelsleden van de industriële
vestigingen op de Linkeroever,
die instaan voor het toezicht,
onderhoud en de herstelling
enerzijds, en als elementaire
verzorgende kern met horeca-
akkomodatie ten behoeve van
de industrie anderzijds».
En hoe staat het dan met de
onteigening om «sociale rede
nen» zoals die door Akker
mans' voorganger aan de Wase
CVP-parlementairen was be
loofd? Minister Akkermans
verwees daarvoor naar het mi
nisterie van openbare werken:
het Bestuur der Waterwegen
houdt zich daar mee bezig.
Da's dus een ander departe
ment, maar enkele zeer em-
bied zouden ondertussen zijn
opgelost door een aankoop in
der minne, zo kwam minister
Akkermans aan de weet. Mi
nister Akkermans zal, zei hij,
niet nalaten de menselijke en
sociale aspekten van de zaak
zéér in overweging nemen als
het om ernstige sociale geval
len gaat, in overleg met het
ministerie van openbare
werken.
