Klokke va Rome
Huisvuilreglement in de maak te Buggenhout
Juul Keppens nodigt uit in eigen atelier
W ereldgeschiedenis
als muurschilderingen te Zele
Paasdagen te Lebbeke in het teken van de kunst
Buggenhoutse sporthal stelt het goed
Briel-scouts in feest
19
schrijven: hij wil dit jong talent blijven volgen. Zo ver
koopt Juul Keppens zijn eerste werk aan de staat. Als hij
drie jaar later zijn eerste tentoonstelling houdt in «Le
Régent», besluit hij de h. Muls opnieuw uit te nodigen.
Maar die is er niet. Hij inviteert de direkteur-generaal.
«Dat is nog nooit gebeurd» zegt een verbaasde verant
woordelijke. Maar de slotsom is dat hij met Juul meegaat
en een paar werken aanduidt die hij laat weerhouden, 's
Anderendaags komt hij terug met een paar belangrijke
personen en de koop wordt beslist: het tweede werk voor
de staat. Van de hele pers kwamen bovendien lovende
kritieken. Dit was de kogel door de kerk voor de kunste
naar Juul Keppens. Hij is verder als onderwijzer blijven
werken en graag. Maar als hij met pensioen ging, was het
alsof plots een wereld voor hem open viel: eindelijk werd
zijn hobby zijn beroep.
Medailles en tentoonstellingen
In 1966 ontvangt hij de eremedaille van de stad Brus
sel, in 1970 het ereteken van de kuituurkring Bomem, in
1971 de zilveren medaille van de beroepskunstenaars. Hij
stelt tentoon over heel Vlaanderen, tot in Nederland. Nu
heeft hij nog één serieuze expositie (buitenshuis wel te
verstaan) per jaar. Werk: Over de evolutie van zijn werk
zegt de kunstenaar zelf: «In het begin had ik meer grijze
stemmingen, droeve en melancholische werken, tot Cle
ment Beurms me daarop opmerkzaam maakte, dan heb ik
er meer aandacht aan besteed, bloemen geschilderd en
stilaan werd mijn werk kleurrijker».
Als ik een paar foto's van zijn eerste werken bekijk valt
op, dat ze meer in één overheersende kleurtoon gepen
seeld zijn en ook realistischer. Zijn werken evolueren
later naar warmgekleurd impressionisme, terwijl sommi
gen ervan bijna de abstrakte kunst benaderen. De onder
werpen die Juul Keppens nauw aan het hart üggen zijn
landschappen, stillevens, bloemen, marines, kerk- en
huisinterieursboten. Portretten schildert hij niet zo
graag Wie zijn atelier binnengaat, treedt een wereld in
een kadans van kleuren binnen. Technisch perfekt in
opbouw, laat hij over zijn doeken één heldere kleur als een
leitmotiv de hele sfeer bepalen. Met kontrasterende kleu
ren brengt hij kunstig toetsen aan, die het schilderij
diepte en levendigheid geven en zo - heel langzaam - als
het ware warmte en bewogenheid uitstralen. Juul Kep
pens speelt met olieverf en mes. Hij leidt de blik van de
toeschouwer over het schilderij. Hoe meer men kijkt hoe
meer men in de verf de subtiele kleurspeling ontdekt en
ervaart hoe de schilder zijn gemoed, zijn aanvoelen in de
sfeer van het doek weet uit te drukken. De kunst van Juul
Keppens zou de oppervlakkige bezoeker als louter kleur-
virtuositeit kunnen overkomen, terwijl een meer aan
dachtige kennismaking doet inzien dat zij is als goede
wijn: die drink je niet, die proef je, genietend. Zo ook het
werk van Juul Keppens: je moet het proeven, rustig,
langzaam en... genieten. Heel zijn hartelijke en spontane
persoonlijkheid ligt erin. Wij zeggen: nog vele jaren en
meer erkenning.
Verschoning, geachte en geselekteerde le-
vensgroep, behorende tot de «Voorpost-
achtigen», voor dit proloog. Geniet mee
voor 't eigenste geld. Want. frivool speelt
Lady «Lente» viool op mijn onthutsende
ingewanden.
Zodanig dat mijn darmfloro pijnlijk gasver-
spreidend naar de aalput gejaagd wordt, 't
Zijn kreunen, geen psalmen die mijn mond
ontstijgen. Tussen concertfozen in, leg ik
mijn armen rond de knieën en tuur naar
buiten. Befloorst schijnt de maon haar zon-
neënergie over de wereld. Genoeg licht om
de bomen in hun ongerepte naaktheid te
zien smachten naar de bloeitijd. Mijn ge
steldheid brengt de moed niet op om ze
mooi te vinden. Ik zie incamoties van lakse
toonbeelden des levens.
In wintertijd zogen ze hun wortels zat van
bezoedelde aardsappen Gezwollen rank en
wulps reiken ze hun spitse vingers zo hoog
ze kunnen. Ze krijgen er spataders van,
zweren die openbarsten om groene wieken
te ontvouwen, dienstig om vieze uitlaten te
absorberen. Gras, ontspoten uit vochtige
substanties, DE homogene dekmantel voor
al wat te grijs en te grauw is.
Traag strijkt Miss Springtime de laatste
valse noten uit mijn gemartelde organen.
Helemaal leeg, murw en o, zo down, laat ze
me achter
De dagen daarna lijkt het alsof ze met de
grove borstel alle smerigheid uit de hemel
gevaagd heeft. Zuster zon hangt te stoefen
aan haar uitspansel.
Wolkjes smelten weg in haar. En wie staat
daar voor de deur, ja mens de goeie week
Gelouterd en ontvankelijk laat ik haar bin
nen. In haar hoog geachte aanwezigheid
wordt er extra schoongemaakt, de laatste
dennenaalden in verbroedering met confetti
zitten veilig in de stofzak. De klokken zijn
volop aan 't trainen, want ze hebben een
lange tocht voor de boeg. 't Kan verkeren
dat er een vergeten eitje van vorig jaar
bij ons binnenvliegt. Tot grote vreugde van
Friebel. Friebel leeft op de wankele trede
van zeven jaar. Vers achter hem de kleuter
tijd, voor hem de jongenstijd Overal gaat hij
op snuffel. Hij moet persé weten hoe dje
klokken vliegen, met die onnozele vleugel
tjes kan dat niet, evenmin met die klepel,
dan zouden alle eitjes stuk zijn. «Felicitas»
de dochter van de hoofdklok gaf hem het
antwoord op een kaartje, ze vliegen alle
maal met kosmische krachten. We zetten
ons alle twee op ons gat, hij vraagt hoe het
was toen ik kleiner was, ik zeg het hem.
Nonkel zal het ook nog wel weten.
Nonkel André moest dan om een bussel
stro bij van Bellekes (voor 5 fr), dan de
konijnenkoten uitmesten en voorzien van
veel goudgeel blinkend stro, stol en koerke
proper maken, 't huizeken (toilet) goed
uitschuren en dan... dat was belangrijk,
mochten we met stro nestjes maken.
Er waren veel vogels jaloers van, dat wisten
we. Vroeg gaan slapen, vroeg wakker wor
den en ons gevieren onder de dakvenster
zitten zien of we geen klok zagen vliegen.
En oppassen dat we geen toot trokken,
wanneer ze begonnen te luiden; of ons
gezicht zou altijd zo blijven staan
Volgens leeftijd mochten we de trap of. Op
't eerste gezicht waren alleen de nestjes
gevuld, alles was goed verstopt Tot zelfs in
de kousen en de broeken die aan de was
draad hingen, uren daarna vonden we er
nog
ja, ja, vroeger waren de klokken sterker,
toen aten ze nog spinazie, zo hebben ze bij
ons eens een zusje gebracht. Metje was
toen bij ons, ze zei dat het daardoor kwam
dat we minder hadden, 't Hangske met de
lege flessen was versierd met pastelkleurige
fondantjes en gekookte eieren. Het zusje
dat van Rome kwam is nog altijd «spe
ciaal», ja da's tanteke.
Witte donderdag heeft ons verlaten, stil,
zonder dat we de klokken horen vertrekken
hebben. Dusdanig konden we hen geen
goeie reis toezwaaien.
Op goede vrijdag heb ik mezelf verloo
chend, want Friebel heeft het moeten stellen
zonder lijdensverhaal. Nooit voorheen over
kwam ons dit feit.
Stille zaterdag, één beestenboel, reisingre-
diënten her en der in de huiskamer ver
spreid. Piar en Lamoer gaan samen met
meerdere leidsters en leiders het komend
chiro-kamp in Koersel verkennen tot in de
puntjes, je kent dat.
Het Hoogfeest Pasen een rotdag, om rede
van de regen. Desalniettemin lagen er veel
eitjes (binnen) tot zelfs op de gordij'nkasten
(in de schoenen van Piar) Ja die staan daar
Veel te stil is het hier, Friebel loopt verloren
en Elpadré is Willem de Zwijger in wezen
Foert, 't is niks, wij vestigen onze hoop op
morgen Dan gaan we slipperen mijn zoon
en ik. We trutselen voor elk kraam We
zullen ons het middageten laat laten voor
schotelen want ik zal het zelf niet doen.
Zalige vijgen na Pasen'
Sinds begin april de ophaal
dienst overgenomen werd
door de diensten van de
intércommunale DDS
dient het huisvuil ook ge
stopt te worden in «ge
meentelijke» zakken. En
kele weken reeds kijken de
ophalers door de vingers
als er andere zakken bui
tenstaan en voorlopig wor
den ook nog kartondozen
meegenomen ën ledigt men
de vuilnisbakken. Maar
half april is dat gedaan.
Wie later nog huisvuil op
de stoep zet in niet-regel-
mentaire zakken krijgt een
nota vanwege de DDS-op-
haaldienst in de bus.
Intussen boden een veertig
zelfstandigen zich aan om
via hun winkel de huisvuil-
zakken te verdelen. Zij
krijgen binnenkort een
plakket aan de etalageven
ster dat hen bestempeld tot
«officieel verdeler» Opge
merkt werd dat er een huis
aan huis verkoop gebeurde
van de huisvuilzakken. Dit
zal in de toekomst verbo
den worden door middel
van een gemeentelijk regle
ment dat in de maak is.
De ene week dat de op
haaldienst van dag wijzigde
heeft wel voor wat verwar
ring gezorgd. Voor alle dui
delijkheid kunnen we hier
vermelden dat buiten het
ophaalsystheem er niets
wijzigt, dus ook de normale
data blijven behouden.
Enkel met feestdagen wor
den de ophalingen met één
dag verschoven. Dat is nu
ook het geval tijdens de
week die volgt op pasen.
(lvd)
i
'n9 Vanaf 10 april tot 2 mei, van 14u30 tot 20 uur of
ers op afspraak stelt Juul Keppens tentoon in zijn
,jj. itelier, Konkelgoedstraat 29 te Lebbeke. De kunst-
bef jchilder, ereburger van Lebbeke, voorstellen is
misschien overbodig. De loopbaan van deze in 1910
lan geboren artiest begon immers rond de jaren '40.
I eWoen had hij niet alleen een diploma van onderwij
steer op zak, maar tevens zes jaar akademie achter de
"2 mg.
Hij verliet de akademie immers met alle eerste prijzen
en eremedaille van de stad Dendermonde voor tekenen
«levend model». Als hij echter in 1941 in de akademiezaal
ap i njn eerste 'tentoonstelling houdt, krijgt hij een zeer
vo glechte kritiek. Hij kan het zelf niet geloven: waarom
«haalde hij dan alle eerste prijzen aan de akademie? Hij
Bchrijft dus naar professor Muls en vraagt of hij zijn
Oordeel over Juuls werk zou willen uitspreken. Voor
Bichzelf, zegt de h. Keppens. «Als hij het goedkeurt, ga ik
voort, als hij mijn werk afkeurt, stop ik.» Hij trekt dus
iet een paar schilderijen naar Brussel. Prof. Muls bekijkt
klopt hem op de schouder en zegt: «Gij kunt zelfs
richtingaangevend worden in de kunst».
«Zo is het nu ook weer niet,» denkt Juul Keppens
de bescheiden bij zichzelf. Als prof. Muls een schilderij wil
k' kopen, wil Juul Keppens hem die direkt offreren. «Neen,»
:ia'1 zegt de professor, «ik koop voor de staat». Hij vraagt ook
uitdrukkelijk dat de schilder twee jaar later zou terug-
Ter gelegenheid van de
Paaskermis stelden te Leb
beke in het gemeentehuis
opnieuw 3 kunstenaars
tentoon. Traditiegetrouw
bijna kan men zeggen Ka-
rel Halterman en Staf Pele
ntan van «Als ich can» van
de partij. Voor de vernissa
ge van him expositie kwam
Phil Bosmans van Bond
zonder Naam. Op De Zolder
stelde André Callebaut
tentoon.
Phil Bosmans werd ver
welkomd door Achiel Ver-
meiren, voorzitter van de
kunstkring «Als ich can»
en medewerker van BZN. In
zijn openingswoord be
treurde Phil Bosmans het
dat door de jacht en het
materialisme van deze tijd,
de mensen geen schoonheid
meer zien of ontdekken, dat
de verwondering ont
breekt, die leidt tot bewon
dering. «Staf Peleman laat
beelden spreken. Hij heeft
ze gemaakt tot zijn taal cn
zijn diepste gedachten, ze
worden zichtbare schoon
heid. Karei legt-zijn teder
ste liefde voor de schoon
heid, die hij ziet in het land
schap en in het menselijk
milieu vast op papier. Ze
zijn gegroeid uit innerlijke
bewogenheid en uit diepe
liefde voor de mens, de din
gen en het leven.
Karei Halterman, pente
kenaar: geboren in 1948,
volgde hij een schriftelijke
kursus artistieke oplei
ding Uit alle technieken
lag de pentekening hem het
meest. Zijn meesteres was
mevr. Liekens. Met raad en
daad, inzicht en aanmoedi
ging eiste ze het uiterste
van Karei, maar droeg haar
steentje bij om zijn talent te
kneden tot een echt
meesterschap. Ook Rik We-
semael, kunstschilder en
Robert Desart, graficus,
medewerker van Le Soir, is
Karei Halterman dankbaar
voor him waardering en
advies.
Staf Peleman: beeldhou
wer, houtsnijder van be
roep, geboren op 19 april
1923. Toen de Poelstraat
rond 1958 besloot een eigen
kermis en reus te kreéren,
werd Staf gevraagd hier
voor het hoofd te snijden.
Dra bezat de Poelstraat een
ongeveer 4 meter hoge reus
«Tijl» met een prachtige
Vlaamse kop. Ter gelegen
heid van deze kermis stelde
Staf enkele halfverheven
beeldhouwwerken, in zijn
vrije tijd vervaardigd, ten
toon. In 1959 begon hij
akademie te volgen te Den
dermonde, wat hij 5 jaar
deed.
André Callebaut: schil
der, akwarellist geboren in
1949. Van beroep onderwij
zer, schildert hij reeds on
geveer 10 jaar later, louter
als hobby Liep drie jaar
akademie te Dendermonde.
Hij apprecieert alle goede
kunst, kijkt op naar men
sen als Dali, Frans Coppens
(landschapsschilder uit de
Vlaamse Ardennen). Is
geen lid van «Als ich can».
De sporthal te Buggenhout is nu iets meer dan een half
jaar open. Een goede gelegenheid, vond sportschepen
Heymans, om de stand van zaken even onder oogschouw
te nemen.
De ingebruikname van de
hal bracht met zich mee dat
er niet minder dan 24 nieu
we sportclubs het levens
licht zagen. Zestien mini
voetbalclubs, een volley
balclub en enkele badmin-
tonteams om er maar enke
le te noemen.
De kombinatie sporthal-
polyvalente zaal is, aldus
Mare Heymans, bijzonder
geslaagd. In de zaaltjes (te
vergroten tot één grote zaal
via schuifdeuren) worden
kursussen gehouden, turn-
lessen gegeven en koncer-
ten of feesten georgani
seerd.
Hierdoor vermijdt men dat
er in de sporthal zelf bals
moeten gegeven worden
waardoor de sportbeoefe
ning in de gedrang komt.
Bij feesten of kursussen ko
men de polyvalente zaaltjes
of de grote zaal goed van
pas. Enkel bij koncerten
van klassieke muziek laat
enige geluidshinder zich
merken. Zeven socio-kul-
turele groepen maken ge
bruik van deze zaal. Tij
dens de voorbije startperio
de, tevens wintertijd, be
kwam men een gemiddelde
van 1800 sporters per
week. Een groot deel van
deze sporters zijn scholie
ren. De goede inplanting
van de sporthal, tussen alle
lagere en secundaire scho
len in, speelt hierin natuur
lijk een grote rol. Alle
schoolgaanden kunnen de
hal op een mum van tijd
bereiken. Als men er de
boekhouding van de zelf
standige uitbating op na
pluist, zou de balans posi
tief overslaan, aldus Mare
Heymans, al voegde hij er
dadelijk aan toe dat men
dan de 6 miljoen afschrij
ving, ten laste van de ge
meente, niet mag meere
kenen.
(lvd)
Druppelteller
Op 8 april werd te Amsterdam
de Floriade 1982 geopend. Dat
is het resultaat van 5 jaar hard
werken en net goed genoeg om
een kale plek van 54 ha om te
toveren in een prachtig bloe-
menpark. Normaal heeft men
voor dit werk een periode van
20 jaar nodig. Men verwacht
op deze tentoonstelling meer
dan 4 miljoen bezoekers.
Op donderdag 22 april om
20.00 uur wordt er in de
«Kring» op Oostakkerdorp te
Gent een voordracht gegeven
met als onderwerp «500 jaar
Hugo Van der Goes». Spreker
is Rudy Van Elslande, sekreta
ris van de Stichting Hugo Van
der Goes. Hij zal het meer
bepaald hebben over het 17e
werk van deze Vlaamse schil
der.
De volksdanscentrale voor
Vlaanderen organizeert drie
volksdansinstuiven met de me
dewerking van de Joegoslavi
sche dansleider Pala Milic De
ze instuiven hebben plaats te
Antwerpen, Gent en Diest.
Voor meer inlichtingen kan
men steeds terecht bij VDCV,
Sint-Vincentiussekretariaat
26a te 2000 Antwerpen.
De Belgisch-Luxemburgs-
Duitse Kamer van Koophan
del organizeert in samenwer
king met de Kredietbank een
seminarie met als onderwerp
«Kommerciële, fiskale en juri
dische aspekten van de uitvoer
naar de Bondsrepubliek Duits
land en de penetratie op de
Duitse Markt». Het seminarie
heeft plaats op dinsdag 20 april
te Gent (Kouter 175).
In een tijd waarin men de mond vol heeft van dorpsverfraaiing was de lagere
afdeling van het Pi us X-College te Zele van oordeel dat ze daartoe haar steentje
kon bijdragen.
De oostelijke gevel van de school, gelegen in de Rotstraat, gaf een eerder grauwe
indruk en bood zeker geen mooi uitzicht aan deze straat.
Daarom groeide er bij enkele leerkrachten het idee om hieraan iets te doen
Geïnspireerd door de kaaimuur van Hame - die de geschiedenis van de kleding
weergeeft - besloot men op een aantal platen de wereldgeschiedenis in beeld te
brengen
Onder leiding van Franpois De Geest zetten de jongens van de vierde, vijfde en
zesde klas zich aan het werk. Stevig gedokumenteerd hadden ze vooraf een
doelbewuste keuze gemaakt om alzo de belangrijkste gebeurtenissen en tijdper
ken in de verf te kunnen zetten. Met passende kleuren en sprekende figuren
gaven ze hun kijk op het verleden
Met vereende krachten hebben de leerkrachten tijdens de vakantie de platen aan
de gevel gebracht en de realisatie is werkelijk uniek en mag gezien worden als een
openluchttentoonstelling met de wereldgeschiedenis als onderwerp. Het loont de
moeite om het te gaan bekijken.
(beno)
De 5e St.-Franciscus- 170 fr. (kip met frietjes en
scoutsgroep uit de Bug- een speciale saus) of te-
genhoutse Briel-parochie gen de prijs van 130 fr.
is in feest op zaterdag 17 (goulash met brood of
en zondag 18 april. friet). Het kindermenu
Op zaterdagavond wordt kost 80 fr. Nagerechten
er te 20 uur een film ge- zijn te bekomen tegen 40
draaid die zeker niet mag fr. Erg demokratische
gemist worden: «The prijzen dus!
Great Waldo Pepper». Er is eetgelegenheid van
Het is een film over een 11.30 u. tot 18.30 u. De
oud-oorlogspiloot die scouts vragen wel om bij
stuntvlieger wordt. Na de voorbaat te bestellen via
film is er nog gelegen- de nummers: 33.31.86
heid een drankje te ne- (Dirk De Wilde), 33.44.10
men of de fototentoon- (An De Wilde) of 33.41.55
stelling te bezoeken. (Koen Van Avermaet).
's Zondags heeft er in de Maar ook wie niet vooraf
lokalen een eetfestijn bestelt is aan de feestta-
plaats. Men biedt het nor- fels welkom. Sint-Niklaas. Enkele tijd geleden vond in de Sint-Lutgardisschool aan de Kiemerstraat
male menu aan tegen (lvd) een kreativiteitstentoonstelling plaats. dw
