Twintig jaar verzustering., en dan?
Herman Cole maakte de afrekening
Opnieuw milieuhinder op Buggenhoutse Brlel
Jonge Kerk organiseert
ontmoetingsdagen
Herman Cole: de verzustering zit op het verkeer
de spoor (carine)
Vooraan een aantal technische toestanden, maar
opvallender, twee plastic ladders waartussen gespan
nen een groene waskoord en waaraan opgehangen
een aantal brieven die beginnen met «Uw geëerde
brief van xx jl.met betrekking tot xx. heb ik goed
ontvangen» en eindigen met «In afwachting, betuig
ik u, geachte heer. mijn oprechte hoogachting en
hartelijke toewijding». Getekend elke keer Paul De
Vidts, burgemeester en Piet Glshout, stadssekreta-
ris. De brieven zijn gericht aan Herman Cole,
destijds een verzusterend globetrotter, voorzitter
van de Sint-Niklase Jeugdkommissie voor Europa
nog, nu een verbitterd, maar daarom niet minder
gelukkig man.
Wy bevinden ons in de Reinaertzaal te Sint-Niklaas
op de vooravond van alweer een verzusteringsvie-
ring. Het eerstvolgende weekend, (dat van vyf juni)
reist een beperkte delegatie stadsbestuurders naar
Colmar om er de twintigste verjaardag van de
verzustering te gaan vieren. «Als dat weekend ver
loopt zoals toen in '72» meent Cole, «zal er weer heel
veel akademisch en gastronomisch worden gezeten
en zal het resultaat van de hoge bijeenkomst nadien
met het woord 'nihil' kunnen worden samengevat».
Egotrip
Het is voor hem. en hij geeft dit ook toe. een echte
autoterapie om. al was het maar voor die dertig
belangstellenden, van wie het overgrote deel dan
nog gelijkgezinden zijn, eens en voorgoed af te
rekenen met die toch voornamelijk hondse histo
riek van twintig jaar verzustering Hij koesterde,
koestert nog de verzusteringsgedachte, wou ze
helpen mee uitbouwen, reisde en reist nog talloze
keren naar de zustersteden, broedde nachtenlang,
formuleerde en herformuleerde geregeld gefun
deerde en haalbare voorstellen die van de steden-
verzustering een aangelegenheid van de hele bevol
king zouden kunnen maken. Cole wou het allemaal
liever niet zien verwateren tot enkel maar jeugduit
wisseling of verworden tot een «exklusief kliekje
van burgemeesters, schepenen, geliefde ambtena
ren en wat gelukkige jongelui». Maar het mocht
niet baten, niets mocht baten: hij was een vechter
tegen de bierkaai.
Niet van bij het begin evenwel: het begon zeer
onschuldig een hele tijd leek het of alles nog
rhogelijk was... 1965 was zowat het beginpunt: de
zeventienjarige humanioraleerling wordt uitgeloot
voor een jeugduitwisselingsreis naar Colmar. Hij
amuzeert er zich rot, schrijft naar huis dat hij zowat
'ieders tolk' is, en een beetje al gebeten door de
mikrobe, opteert hij tijdens diezelfde vakantie nog
voor een tolkenopleiding in Antwerpen. Na één
jaar studie vraagt hij het schepenkollege of hij
tijdens de jeugduitwisseling niet zijn talenkennis
wat mag oefenen. Hij zou b.v. mee kunnen optrek
ken met de plaatselijke ambtenaren die de buiten
landse jongeren in Sint-Niklaas moesten begelei
den. Het mag, maar: hij moet alles zelf betalen. Het
volgende jaar vraagt het schepenkollege de tolk-in-
spe of hij bij de jeugduitwisseling wil aanwezig
zijn... Alles wordt betaald. Cole was gelanceerd en
in '67 zorgt de Lucchees Fabio Papini nog voor een
stroomversnelling. Op een diskussieavond stelt hij
de burgemeester voor om in Sint-Niklaas. net zoals
in Lucca een kommissie op te richten die zich
gedegen met het luik 'jeugduitwisseling' zou kun
nen inlaten. Lieven Lenaerts. boy scout en toen al
voorzitter van de jeugdraad, neemt het initiatief: de
S.N.J.C.E. (Sint-Niklase Jeugdkommissie voor Eu
ropa) splijt het vruchtwater. Het is geen zelfstandig
orgaan, maar een tak van de stedelijke jeugdraad.
Herman Cole is de eerste voorzitter en organizeert
met zijn kommissie in '68 en '69 een gesmaakte
tiendaagse, begint te ontdekken dat verzustering
nog wel breder ligt dan enkel maar jeugduitwisse
ling en verleent vanaf 1970 zijn medewerking aan
tal van aktiviteiten: uitstappen met de stedelijke
tuiniers van Lucca die een tijdje in Sint-Niklaas
werken, gastronomische uitwisselingen tussen res
taurants, feestwerken. enz. Twee jaar later is hij in
Lucca getuige van de officiële verzustering Lucca -
Abingdon en krijgt op de weg naar huis in Colmar
nog «het stroeve en lege gedoe rond tien jaar
verzustering» te zien. Cole ontwikkelt zijn eerste
reserves, moet echter, daartoe gedwongen door zijn
27-jarige leeftijd, de S.N.J.C.E. verlaten, maar
blijft uitzonderlijk begaan met de verdere toekomst
van de verzustering. De rol van de officiëlen. hun
doen en laten binnen het hele gebeuren, heeft zijn
steeds grotere verbazing. Weinigen weten ervan,
maar het gebeurde b.v. dat de burgemeester, de
stadssekretaris, de stadsontvanger en de hoofdpoli-
tiekommissaris met hun echtgenotes in mei '78 naar
Lucca vertrokken voor een kongresje van nauwe
lijks meer dan 24 uur. «Heeft ooit een Sint-Niklase
haan gekraaid», vraagt Cole nog. «toen de stadssek
retaris in december '80 even per vliegtuig naar
Abingdon wipte om daar als enige punt de viering
van de uitbreiding van de verzustering met 'The
Vale of the White Horse' te bespreken?» En de
orator blijft oratorisch als hij vraagt of iemand ooit
wat gelezen heeft «over hoe het in april '81 in
Abingdon met die viering is verlopen, met de gastro
nomische boottocht op de Thames rond Oxford en
het grote feest op de legerbasis in Abingdon». Nog
een vraag is: wie weet dat de burgemeesters van de
Kennismaking met mensen uit andere landen kan
boeiend zijn (carine)
zustersteden in februari van dit jaar in Sint-Niklaas
zijn samengekomen? Wie weet wat zij hebben
besproken en beslist? De stadskroniek. de jaarlijkse
stadsverslagen zouden hier zeer onvolledig zijn. Het
stadsverslag van 1980 m.b.t. de verzustering be
perkt zich tot één bladzijde en twee grote foto's. En
toch vermeldt ditzelfde verslag een budget van meer
dan één miljoen frank.
Verzustering is ruimer!
Een kritikaster. een agitator, een man die onder de
grot slaat, die Cole? Misschien. Misschien ook niet.
Misschien is hij wel de enige die de waarheid zegt.
En die vergaat het altijd slecht. Hoe dan ook: Cole
wil niet enkel lasteren, hij wil opbouwen, wou altijd
al de verzustering een breder rendement geven, ze
openrukken, iedereen erbij betrekken en afstappen
van die elitaire geheimdoenerij. van een verzuster
ing die enkel nog een briefhoofd is. Hij barst van de
ideeën om deze koerswijziging te stofferen. Nu
precies drie jaar geleden b.v. ziet men zich in Sint-
Niklaas genoodzaakt een aantal Colmarse harmo
niemuzikanten in een kazerne onder te brengen.
Cole vindt, en met hem de muzikanten, dat zulks
toch wel een formidabele zucht is op het blazoen
van een stad met 65.000 inwoners. Hij besluit ertoe,
mevrouw Jeanine De Boever. schepen voor toeris
me. te benaderen met zijn initiatief 'Onder dak in
Sint-Niklaas'. Het initiatief voorziet in het samen
brengen van mensen, gezinnen die van harte bereid
zijn om voor korte of langere tijd mensen die in een
georganizeerd verband Sint-Niklaas aandoen,
slaapgelegenheid te bieden. Een bundeling van alle
potentiële gastgezinnen dus en dat die er in over
vloed zijn. hoeft geen betoog. Een uitgebreide en
jaar na jaar aangepaste klassifikatie van alle infor
matie hieromtrent (o.m. wat betreft gewenste ge
slacht. belangstelling, voorkeur voor talen of natio
naliteit) zou alle buitensteedse kontakten een sym
pathieke souplesse geven. Een klompentochtweek-
end, een volkskunstweek, een uitwisseling van
muzikanten... het zou geen problemen meer geven.
Mevrouw De Boever ziet wel wat in het voorstel,
toont bij één van de volgende kontakten echter een
ontmoedigd gezicht. Een kollega uit het kollege had
op 'Onder dak in Sint-Niklaas' geantwoord met
volgende woorden: «Vreest u dan niet dat. als het
initiatief wordt uitgewerkt, het aantal verzusterings-
aktiviteiten zal toenemen Ook de burgemeester
reageert ontwijkend en lusteloos, de vele hem
gerichte brieven ten spijt.
1979 biedt Cole geen konkrete verwezenlijkingen.
Maar hij volhardt, schrijft alle fraktievoorzitters
aan en vraagt hen met klem naar hun standpunt
inzake de stedenverzustering. Lauwheid op dit vlak
kan er volgens hem niet bestaan: ofwel spant men
zich in om de verzustering tot iets substantieels uit
te bouwen, ofwel roept men de mistroostige ontwik
kelingen een eerlijk halt toe. De politieke partijen
tonen zich op hun beurt zeer slagvaardig in het
ontwijken van een werkelijke optie. Medio '80
beloven burgemeester en 'stedelijk geheimschrijver'
uiteindelijk toch werk te zullen maken van het
voorstel 'Onder dak in Sint-Niklaas'. Sindsdien
heeft Herman Cole niets meer van het plan ge
hoord. Nog blijft hij niet bij de pakken zitten en zet
met het oog op de viering van 20 jaar verzustering
een aantal suggesties op een meermaals aangevuld
rijtje. Hij ontwerpt een internationale wandeltocht
ten behoeve van de in elke zusterstad passerende
toeristen, ontwikkelt het voorstel om een soort
mini-Europees jeugdorkest samen te brengen, om
het jaar van de streekgastronomie uit te breiden
met de streekgastronomie van de zustersteden, om
ook de aandacht van scholen en reisbureau's op de
zustersteden te richten, enz. Maar het zijn woorden
in de wind: de 20-jarige verzustering zal slechts
gevierd worden door de S.N.J.C.E. en later, op vijf
juni. in Colmar.
Oogverblindend
Wat gebeurt verder nog? De tot "The Vale of the
White Horse" uitgebreide verzustering b.v. Cole
hierover: «Toen greep de wanhoop mij pas echt naar
de keel. Nauwelijks vijftien inwoners van de stad zijn
bij de officiële plechtigheid aanwezig. Alles speelt
zich af in een soort pompeuze ellende. Er wordt van
de ene tafel naar de andere dis gestrompeld. De
nieuwe entiteit Groot Sint-Niklaas waarrond alles
heet te zijn opgezet, krijgen de bezoekers uit Abing
don niet te zien. Wél krijgen ze de ballons te zien en
veel zand in de ogen. Een berekening met gegevens
uit betrouwbare bron leert dat het gelag van die
Vredesfeesten wel eens 600.000 frank kan hebben
gekost, aan logies in het Crest Hotel, maaltijden,
autobusvervoer en dubbel betaalde uren van stads-
personee! allerhand». Nee, meent Cole, het gaat niét
op verzusteringsaktiviteiten te beperken tot een
kleine elite, een elite die volgens hem niet eens
Europees kan denken, die zich lang niet écht verzus-
terd voelt. Hij hoort een schepen, klaar om met een
bus naar Gorinchem te vertrekken, nog zeggen: «We
zumme mor op ongze kie vief zin, wangt mi die
ollangders witte noet». En dan was er nog die
Nederlandse konfrater waarom men in Sint-Niklaas
verzusterd, waarop, na lang nadenken: «Wy verzus-
teren, eu... om te verbroederen». Ook weet Herman
Cole nog te vertellen dat de Sint-Niklase burgerva
der. toen hij voor een officiéél missie in het hotel
Villa Principessa nabij Lucca verbleef één van zyn
chauffeurs permanent in zyn voertuig liet blijven.
Want ja: Italanen, je weet maar nooit. Schrijnender
is de blijk van verzusteringszin die men van stadswe
ge aan de dag legt als Zuid-Italië enkele verschrikke
lijke minuten davert en beeft. De hevige aardschok
treft ook Calitri. een dorpje dat vroeger al door
Lucca werd gepatroneerd, grotendeels verwoest. In
Italië komt de hulp aan het getroffen gebied moei
zaam op gang en Cole stelt de stadssekretaris in een
telefoontje voor ter plaatse een oproep te doen om
het noodgebied via Lucca te steunen. «Jamaar.
mijnheer Cole», antwoordt die. «ze hebben ons
daar nog niet om gevraagd». Een uitgebreid kultu-
reel weekend dat Cole samen met enkele vrienden
ten bate van Calitri wil op poten zetten, wordt
afgedaan als een 'Vlaamse kermis' en zonder veel
verdere kommentaar gekelderd. De schepen voor
Toerisme vertelt hem loslippig hoe persoonlijke
motieven bij de beslissing hebben meegespeeld.
Zijn engagement, zijn markante zin voor initiatief
worden hem. ten minste in de hogere Sint-Niklase
échelons, niet in dank afgenomen. Olifanten houden
niet van mieren.
De S.N.J.C.E.
April van dit jaar. u las het al in «De Voorpost»,
weigerde Herman Cole mee te werken aan de
jubelviering van de S.N.J.C.E., georganizeerd ter
gelegenheid van 20 jaar verzustering, vijftien jaar
kommissie en tien jaar verzusteringskrant. Er is
geen reden tot jubelen, bij een stervende ga je niet
zitten feesten, vond de Sint-Niklase Italiaan. Hij
nodigt de kommissie uit om een beetje aan zelfstu
die te doen. De tijden zijn veranderd, de mogelijk
heden voor de jeugd zijn toegenomen. Er zijn
goedkope Bigeticketten, interrailkaarten, enz. Men
moet andere mogelijkheden eksploreren. «Als dat
allemaal zo is, waarom zijn er dit jaar dan drie keer
zoveel inschrijvingen voor de jeugduitwisseling dan
vorig», vraagt Karin Tavenier van de S.N.J.C.E.
Een gelukkige vaststelling, replikeert Cole, alleen:
het is zonde dat een kommissie zich zo streng
beperkt.
Hoe zinvol is de verzustering? Hoe nuttig kan ze
worden gemaakt? In welke vorm moet ze blijven
voortleven? Herman Cole hoopt dat de bestuurders
van Sint-Niklaas ooit een valied antwoord op deze
vragen zullen verwoorden, dat zij niet eeuwig de
verzustering zullen blijven belijden met woorden en
bestrijden met daden, dat zij zullen opteren voor
een nieuwe verzusteringsorde waarin de bevolking
wordt aanhoord en ingeschakeld. Hijzelf verbrandt
zijn schepen en citeert nog de burgemeester, die op
een gedurfde gemeenteraadinterpellatie van VU-er
Leo Van Loeylandt reageerde met een devoot:
«Gaat heen en zondigt niet meer». Leo De Bock
Sinds het veevoederbedrijf Moens zich op de grens Buggenhout-Sint-Amands kwam
vestigen en daar continue ging werken, regende het milieuklachten bij allerlei instanties.
Gegronde klachten zoals onlangs bleek uit een onderzoek dat terzake werd ingesteld
door de Oostvlaamse provinciale technische diensten. Op vrijdag jl. werd een lokale
kermis in die mate gestoord dat de feestvierenden het nodig achtten om zelf een
transportband stil te leggen en zodoende een verdere milieuhinder in hun wijk stop te
zetten. Een verdere stopzetting kreeg wettelijke grond door een optreden van de
Buggenhoutse burgemeester die de transportband deed stilleggen omwille van de
milieuredenen.
Op vrijdag 4 juni lag een
leeg schip gemeerd aan de
loskade voor de firma
Moens. De omwonenden
dachten zich veilig te voe
len maar informeerden
toch voor alle zekerheid bij
de schipper. Daar verna
men ze dat hun hoop onge
grond was. Immers, tegen
tien uur 's avonds werd een
nieuw schip verwacht en
alle hoop werd de grond
ingeboord toen ze hoorden
dat het een schip betrof dat
maniok ging lossen. Een
soort veevoederbasis dat
erg veel stof veroorzaakt
bij het vertransporteren.
De bewoners waren dus
Goeverneur geeft bevolking gelijk
De bewoners van de wijk Briel en omgeving
hebben vanwege de goeverneur van Oost-Vlaande-
ren een schrijven ontvangen gedateerd 2 juni 1982
waarin de heer goeverneur bevestigt dat zijn dien
sten ter plaatse een onderzoek hebben ingesteld.
Het betreft hier de technische arbeidsinspektie en
de provinciale dienst leefmilieu. De geuite klachten
werden gegrond bevonden. De normen inzake
stofhinder opgelegd door de vergunning van 21
november 1979 werden niet nageleefd. De goever
neur bevestigt dan ook dat de exploitant aange
schreven werd dringend het bewuste stofdichte
transportsysteem te installeren.
Overigens wordt er bij de exploitant ook op
aangedrongen de nodige maatregelen te treffen
teneinde verdere stof- en geluidshinder te voorko
men. Bij de Buggenhoutse burgemeester en bij de
technische arbeidsinspektie werd aangedrongen ge
bruik te maken van hun bevoegdheden die hen
toegezegd worden door de arbeids- en veiligheids
reglementen.
(l.v.d.)
wel op hun hoede toen
rond 10 uur een schip aan
meerde en dadelijk de la
ding begon te lossen. Even
later werd een dichte stof
wolk gesignaleerd. Het stof
werd door een overwegend
noordelijke wind richting
Buggenhout geblazen,
maar bepaald in de richting
van de wijk Briel. Daar
werd een lokale kermis op
geschrikt door een dichte
stofnevel die het zicht tot
twintig meter beperkte.
Toen omwonenden aan een
meestergast van het bedrijf
vroegen of de hinder ging
aanhouden kregen ze een
vrij satirisch antwoord:
«Dat is voor jullie ker
mis...». Dat deed de em
mer overlopen, een emmer
die sinds vele maanden met
druppels dagelijks stofleed
werd gevuld. Vanuit de
feesttent op de wijk Briel
en vanuit de Kuitegem-
straat (gemeente Sint-
Amands) kwamen de be
woners in de richting van
het bedrijf opgestapt. Men
verwittigde de politie te
Buggenhout, de rijks
wachtbrigade van Dender-
monde (vanuit de wijk
Briel) en de rijkswachtbri
gade van Bornem (vanuit
Sint-Amands). Deze wer
den gevraagd de nodige
vaststellingen te komen
verrichten. Intussen had
den enkele inwoners van de
wijk Briel zich reeds toe
gang verschaft tot de be
drijfsterreinen ten einde ter
plaatse de transportband
stil te leggen. Eens de band
stilstond verminderde de
stofhinder geleidelijk.
Dankzij een herhaaldelijk
aandringen van de wijkbe
woners kon bekomen wor
den dat de Buggenhoutse
burgemeester ter plaatse
kwam. Deze trad dadelijk
in verbinding met de aan
wezige personeelsleden in
het bedrijf. De bedrijfslei
der zelf kon niet gekontak-
teerd worden. Als proef
werd de band weer in gang
gezet. De personeelsleden
trachtten nog even de
proefneming te doen mis
lukken door de band erg
traag te doen draaien en
door de zuiger niet tot in
het maniokmeel te laten
zakken. De omwonenden
meldden dit aan de politie
die een kontrole uitoefende
en eens dit gebeurde werd
de band in gebruik gesteld
zoals dat voorheen gebeur
de. en konden zowel de
Buggenhoutse burgemees
ter als de bijgeroepen rijks
wachtbrigades de stofhin
der aan den lijve ondervin
den. De burgemeester liet
dan ook het bedrijf stilleg
gen. Het schip werd dan
verder gelost in een nabij
gelegen bedrijf (Seghers).
Het is wel opvallend dat
de reakties ten noorden
van het bedrijf (Kuitegem-
straat) veel heftiger zijn
dan die genoteerd ten zui
den van het bedrijf (Briel).
Daar zijn de emoties duide
lijk minder hevig. Maar
daar zijn de gemoederen
nu wel in beweging geko
men omwille van de ge
stoorde kermis (en de daar
uit vloeiende mindere ont
vangsten).
Stilaan groeit daar nu
ook een mistevredenheid
betreffende de stofferige si
tuatie. Men herhaalt echter
steeds dat men niet gekant
is tegen het bedrijf, maar
wel tegen de voortdurende
hinder die dient genoteerd.
De volkswoede die vrijda
gavond tot uiting kwam is
de resultante van een
maandenlange hinder die
vanwege het bedrijf ver
oorzaakt werd. De lokale
bevolking blijft nu eerder
kalm de zaken afwachten,
maar toch is het te danken
aan de koelbloedigheid van
enkelen dat erger werd
voorkomen. De betoging
van vrijdagavond dient nu
toch beschouwd te worden
als een teken dat de bevol
king op deze wijk schijn
baar moegetergd is en niet
zal dulden dat een plaatsing
van een stofvrije transport
band nog langer uitblijft.
(Deze band zou tegen de
zomer geplaatst worden, zo
bevestigde het bedrijf on
langs nog in een schrijven
aan het Buggenhoutse ge
meentebestuur.)
Uit een telefonisch on
derhoud met burgemeester
De Landtsheer onthielden
we dat de hinder deze maal
zo sterk was dat een stilleg
gen van de fabrieksband
hem zeker een noodzakelij
ke maatregel toescheen.
Tot maandagavond te 18
uur had hij nog een kontakt
gehad met de zaakvoerder
van het bedrijf Moens.
Maar hij was wel van plan
een overlegprocedure te
starten met de h. Moens.
Intussen mag de trans
portband niet meer ge
bruikt worden voor trans
portdoeleinden van
niokpoeder. Op maandaga
vond begon het bedrijf wel
weer met het transport s
maïs.
L.V.D.
Jonge Kerk, jeugdwerk voor evangelische levensverdie
ping, organizeert van 4 tot 10 juli «ontmoetingsdagen» in
het Sint-Ferdinandsinstituut te Lummen. Dit initiatief
staat open voor alle geïnteresseerde meisjes tussen 14 en
20 jaar.
In vijf verschillende leef- den. Dan krijg je ook zeer
tijdsgroepen worden 200 vlug een folder met alle
tot 300 jongeren en jong- praktische gegevens,
volwassenen gekonfron- Op zondag 3 oktober richt
teerd met het levende. Jonge Kerk een startdag in
veeleisende evangelie. In
bezinning en getuigenis,
sport en spel, zang en dans,
explo en sociale dienst
wordt de boodschap ver-
Sint-Denijs-Westrcm
Deze dag is bedoeld voor
alleen die in en met bezin-
ningsgroepen werken, voor
hen die ermee beginnen op
taald naar het harde werke- school, parochie of wijk
lijke leven. Inschrijvingen Wie meer informatie wenst
kunnen geschieden op re- over deze initiatieven en
kening 001-0393153-88 van over Jonge Kerk kan te-
«Jonge stemmen te Den- recht op het sekretariaat
dermonde. Begijnhof 1 te 9330 Den-
De voorinschrijving be- dermonde (052-21.93.37)
draagt 500 fr. Het tweede tussen 8 en 9 uur),
deel van de onkosten 1.200 Jonge Kerk heett zopas een
fr. wordt ter plaatse veref- infobrochure klaar ge
lend. Op het inschrijvings- maakt over zijn werking,
formulier moet men ook Een nummertje kost 20 fr.
volledige naam, adres, ge- en wie 5 eksemplaren en
boorteplaats, huidige klas meer bestelt, betaalt 10 fr.
of arbeidssituatie vermei- per nummer. Vanaf 10 ek
semplaren bedraagt de
prijs 8 fr. per nummer.
Meer inlichtingen zijn te
verkrijgen op het sekreta
riaat van Jonge Kerk.
De Bouworde vraagt voor
Oost-Europa nog een aan
tal vrijwilligers. Het gaat
meer bepaald om de perio
des van 10 tot 31 juli, van 7
tot 28 augustus en van 4 tot
25 september. De mini
mum leeftijd voor de jon
gens bedraagt 18 jaar en
voor de meisjes 20 jaar. De
reiskosten worden geschat
op ongeveer 5.000 fr. en
400 fr. voor de verzekering
en het tijdschrift «Graag
gedaan», evenals voor ad
ministratieve onkosten. In
dien deze werkkampen je
interesseren kan je altijd
kontakt opnemen met de
Werkgroep Oost-Eruopa
van de Vlaamse Bouwor
de», Begijnhof 1 te 9330
Dendermonde. Er zijn een
200-tal vrijwilligers nodig.
