Kamiel Van Impe geeft honderdmaal bloed
Parfumerie Instituut
waar schoonheid centraal staat
Hij overwon de schrik voor de prik
10 - 2.7.1982 - De Voorpost
Er was geen publiciteit rond gemaakt, alleen insiders wisten dat Kamiel Van Impe
t^dens de bloedkollekte van donderdag 24 en vrijdag 25 juni in het jeugdheem Faidoli
voor de honderdste maai bloed zou geven.
Er was dus geen extra publiek aanwezig, toen Kamiel met sjees en paard aankwam om
die honderd rond te maken.
Na zyn Moedgifte werd hem door het bestuur een trofee overhandigd, zijn echtgenote
ontving een bloementuil.
Na een welgemeend ap
plaus vanwege bestuur,
medewerkers en aanwezige
donors was de kleine huldi
ging afgelopen. Tijd dus
om de verloren vloeistof
terug te winnen aan de toog
en een gesprekje te voeren
over de voorbije 27 jaar.
Kamiel Van Impe
Vroeger was het bloedge-
ven bij de bevolking totaal
onbekend, aldus Kamiel
Van Impe. Hijzelf leerde
het Bloedtransfusiecen
trum kennen via een affi
che op de auto van een
marktkramer, die mede
werkster was van het Rode
Kruis. We schrijven 1955.
Kamiel, zelf marktkramer,
liet naam en adres noteren
en werd korte tijd later uit
genodigd naar het centrum
op het Esplanadeplein voor
een onderzoek. Een twee
tal maanden later kreeg hij
bericht dat hij goed bevon
den was en vanaf begin
1956 begon hij bloed te
geven in Aalst, viermaal
per jaar.
Kamiel vindt niet dat hij
een prestatie heeft gele
verd. Iedereen kan dat,
zegt hij, ge moet maar om
de drie maanden naar de
kollekte komen. Het cijfer
maakt indruk, doch het
komt van zelf met de jaren.
Naar zijn toekomstplannen
gevraagd, zegt hij. dat 200
maal onmogelijk is, doch
dat hij getal 150 kan berei
ken als hij gezond blijft
Van in den beginne heeft
Kamiel er in Aalst op aan
gedrongen om in Mere een
bloedafname te organise
ren. Tenslotte bezweek
men te Aalst voor zijn ar
gumenten op voorwaarde
dat er ten minste 25 donors
zouden zijn. Kamiel voor
spelde er minstens 50. Er
waren er 57.
In het begin was er in Mere
eigenlijk nog van geen be
stuur sprake. Er was sa
menwerking tussen ver
schillende geïntereseerden
en de afnamen gebeurden
zowat overal: in het patro
naat, zaal De Mote, café
Maria te Heek, later in de
turnzaal van de gemeen
telijke jongensschool.
Er ontwikkelde zich gelei
delijk een bestuur met Ka
miel Van Impe als eerste
voorzitter.
Zeer veel mensen zijn door
hem overtuigd geworden
en hij kan het zich niet
laten. Aan de toog erover
spreken is volgens hem de
beste manier om nieuwe
donors te werven.
En waarom hij dat allemaal
•doet? Ge kunt er anderen
mee helpen zonder dat ge
zelf kosten moet maken,
zegt hij al lachend.
Bloedgeven vroeger...
Het Aalsterse is reeds zeer
vroeg betrokken geraakt
bij het bloedtransfusiege-
beuren. Reeds begin 1935
startte dr. De Cock met de
eerste aanwerving van
bloedgevers ten behoeve
van het stedelijk zieken
huis, de kliniek van Mijl
beek. Uit dit initiatief
groeide weldra een regel
matige dienst, die geduren
de de laatste wereldoorlog
over gecitrateerd bloed be
schikte, dat opgevangen en
bewaard werd in luchtledi
ge flessen, die door dr. De
Cock zelf waren uitge
dacht. Het zou echter nog
tot 1955 duren alvorens de
bloedgevers van het stede
lijk hospitaal (met dr. De
Cock) en deze van de kli
niek (met dr. Cuvelier)
zouden verenigd worden in
een Bloedtransfusiecen
trum van het Rode Kruis,
onder leiding van dr. De
Keerle, een assistent van
dr. Cuvelier.
Hoewel de uitbouw van het
centrum niet van een leien
dakje liep, wist dr. De
Keerle toch tijdens dat eer
ste jaar 132 donors aan te
trekken, die samen 249
bloedgiften realiseerden in
het centrum aan het Espla
nadeplein te Aalst.
Onder hen bevonden zich 5
Merenaars, waaronder één
die tot op heden regelmatig
bloed geeft: Kamiel Van
Impe.
Gedurende de daaropvol
gende jaren bleef men op
dezelfde manier te werk
gaan, wat op de buitenge
meenten slechts weinig res
pons teweegbracht. In 1956
meldden zich de eerste
bloedgevers uit Erpe en
Bambrugge, in 1957 over
wint een inwoner van Aai-
gem de schrik voor de prik.
Om uit de buitengemeen
ten toch donors aan te trek
ken. worden regelmatig
voorlichtingsavonden inge
richt. In 1960 verzorgen dr.
Matthieu en dr. De Clercq
een dergelijke avond te
Erembodegem. In een ver
slag schrijft dr. De Clercq:
«Er moeten plaatselijke
propagandisten gevonden
worden die vertrouwd zijn
met de gemeentelijke toe
standen. Elke gemeente is
anders: iedere toestand is
verschillend».
Vanaf 1961 worden dan
ook afnamen georgani
seerd buiten het centrum
en reeds op 18 november
ouderde huid, striemen no
zwangerschap, vale ge
laatskleur en rimpels enz.
op een deskundige en voor
al doeltreffende manier be
handeld. Deze «peeling» is
plantaardig en zonder ge
vaar. Ook de behandeling
tegen couperose en gevoe
lige huid, afslanken door
middel van zuivere plantén
en algen, gelaats-, li-
chaams- en busteverzor
ging gebeurt hier door
vakbekwame mensen. En
daarbij komen nog manicu
re, verven van wimpers, een
solarium en zonnebank, de
ontharing van gelaat en be
nen, manuele massage,
dieptereinigingen van ge
laat en lichaam, kortom de
vele schoonheidszorgen die
een lichaam nodig heeft om
Wie over schoonheid, schoonheidsbehandeling, parfumerie en esthetiek spreekt in en rond
Aolst, heeft onvermijdelijk ook de noom «Parfumerie Instituut Jo» op de lippen. Een toeval
is dot niet, want Parfumerie Jo is inderdaad bekend om zijn degelijkheid en zijn
gespecialiseerd personeel dat tot het keurkorps ter zoke behoort.
Vroeger was de zaak ge
vestigd in de Lange Zout-
straat nr. 18, het oudste
huis van Aalst. Dat vertelt
de geschiedenis ons. Nu is
de riante winkelruimte on
dergebracht in de Lange
Zoutstraat 28, waar de
sfeer ongelooflijk te noe
men is. Luxe is er troef,
zonder dat men dat als
kliënt aan de prijzen voelt
Want kwaliteit kan best sa-
mengóan met prijsbewust.
In prachtige etalagekasten
staat er alles te kijk gesteld,
netjes geordend. Als klant
voelt men er zich dodelijk
thuis aan de kleine toogjes,
die bedoeld zijn om het ver
trouwelijk gesprek tussen
de klant en de specialiste in
de hand te werken. Want
schoonheid is een nogal
persoonlijke aangelegen
heid, waarbij ook kleine
probleempjes moeten uit
gepraat worden. En dat kan
nog steeds best onder vier
ogen.
Vriendelijk en vakbekwaam
personeel is steeds bereid
op de vele vragen een des
kundig antwoord te geven,
U te begeleiden in uw keu
ze. Want schoonheidspro-
dukten moeten met zorg en
overleg, met kennis van za
ken worden gekozen en
ook gebruikt. Goede raad is
zonder meer duur. Bij Par
fumerie Instituut Jo krijgt
men die er als een toemaat
je bij.
Instituut Jo
In de Molenstraat 48 te
Aalst is het Instituut Jo, het
centrum voor Hogere este-
tiek en het pilootinstituut
van «Institut des Jambes»
gevestigd. Ook dit is geen
overdreven weelde, geen
schoonheidsinstituut zoals
er velen zijn. Hier worden
de meest uiteenlopende lit
tekens na acné, sterk ver-
Parhimerie Instituut Jo, voortaan in de Lange Zoutstraat 28 te Aalst. Er even
binnenlopen betekent kennis maken met schoonheid, (ad)
In het kort:
Parfumerie Instituut Jo
Lange Zoutstraat 28
9300 Aalst
ste uitgave van de wisselbe
ker. In datzelfde jaar grijpt
een afname plaats in Bam
brugge, doch er zijn slechts
18 donors.
Burst doet het beter: sedert
1975 worden er regelmatig
ifnamen georganiseerd en
zowel in 1976 als in 1977
wint deze afdeling de wis
er optimaal uit te zien. En
ook te zijn.
Instituut Jo heeft er steeds
aan gehouden de beste re
sultaten te bereiken. Dat is
ook de verklaring waarom
het Instituut Jo zich op zeer
korte tijd een vooraan
staande plaats heeft weten
te verwerven. Het behoort
inderdaad tot de meest vol
ledige en bekende institu
ten van ons land. Maar ook
in Zuid-Nederland, Noord-
Frankrijk, Luxemburg en
West-Duitsland is het Insti
tuut Jo een naam Heel wat
specialisten die in die lan
den werkzaam zijn, hebben
immers hun opleiding in het
Instituut Jo gekregen en
dragen er nu de faam van
uit.
Suntronic
Nog een hoeksteen van het
Instituut Jo is de suntronic-
behandeling, de eerste en
enige elektro-kosmetologi-
sche behandeling voor re-
duktie en voor definitieve
verwijdering van striemen,
littekens en pukkeltjes. De
ze techniek is het resultaat
van studies verricht door de
scheikundige Franco Dona-
delli en door de genees
heer-chirurg Taidelli Palmi-
zi. De techniek is gebaseerd
op de associatie van twee
zeer zwakke elektrische vel
den, het eerste geprodu
ceerd door een generator
en het tweede door een
mengsel van proteïnes en
weefselextrakten, elektrisch
geladen volgens een gebre-
veteerd elektro-chemisch
1962 komt Erpe aan de
beurt.
Ondanks de enorme propa
ganda en de inzet van mej.
Van Droogenbroeck Josée
en wijlen onderpastoor De
Clippele, kwamen slechts
13 donors opdagen in het
gemeentehuis. Wegens de
geringe opkomst zou het
nog tot 1966 duren alvorens
opnieuw een afname zou
georganiseerd worden.
Vanaf 1966 tot 1971 bleef
men pogen een volwaardi
ge afdeling in Erpe van de
grond te krijgen, wat ech
ter mislukte.
Ondertussen drongen Ka
miel Van Impe en Hendrik
Moreels, bloedgevers van
het eerste uur er samen met
enkele dorpsgenoten op
aan ook in Mere een afna
me te organiseren.
Mere
Bij de organisatie vonden
ze daadwerkelijk steun bij
de plaatselijke veldwachter
Karei Verlackt. Daarbij gaf
een plaatselijk brouwer.
Jozef Roelandt, een gratis
pint aan elke donor. De
eerste inzameling werd een
sukses: 57 donors waaron
der 52 nieuwe.
De afdeling Mere kende
een gestadig sukses: van
232 afnamen in 1965 ging
het gestadig naar omhoog
tot 426 afnamen in 1968. In
1970 wordt overgegaan van
één- naar tweedaagse afna
men: Op 29 en 30 maart
realiseerde de afdeling 163
afnamen.
Vanaf 1974 voert het Prae-
sidium (een bemiddelings
orgaan tussen de afdelin
gen en het centrum) de wis
selbeker dr. Matthieu tn.
Deze wordt jaarlijks toege
kend aan de afdeling, die
percentsgewijs het meeste
nieuwe donors heeft.
De afdeling Mere, waar on
dertussen ook Maurits De
Vos (sedert 1966). Jeff en
Will Van den Steen (sedert
1970). Anny Baten (sedert
1972) en Paul De Cock
werkzaam zijn. wint de eer-
Erpe-Mere. Het bestuur van de bloeddienst Aalst-Erpe-Mere dat steeds paraat staat,
(per)
procédé. Deze metode is
uiterst doeltreffend en gun
stig. De behandelingen
worden twee- tot driemaal
per week uitgevoerd en du
ren telkens een twintigtal
minuten. Ze is bovendien
pijnloos.
Een gedistingeerde winkelruimte, waar de soberheid en de schoonheid de klant
aanzetten tot rust. (ad)
Erpe-Mere. Kamiel Van Impe gaf vrijdagavond in het bloedcentrum van ErpeA
voor de honderdste maal bloed. Reden genoeg om te vieren, (per)
selbeker dr. Matthieu.
Mere blijft ondertussen de
motor van het bloedgeven
in Erpe-Mere en verzorgt,
benevens de vier tweedaag
se afnamen in eigen dorp
ook afnamen te Erpe (in
1976 in samenwerking met
Dido) en te Erondegem (in
1978).
Ondertussen wordt het be
stuur van de bloedtransfu
siedienst Mere en Burst op
geslorpt in een uitgebreide
Rode Kruis-afdeling Erpe-
Mere. Kamiel Van Impe,
de eerste bloedgever van
Erpe-Mere, zal nooit ge
dacht hebben dat zijn edel
moedige daad in 1956 zo'n
verdragende gevolgen zou
hebben.
...En nu
Tot eind 1981 was de
bloedtransfusiedienst van
Mere een autonome vere
niging met in de loop dei
jaren volgende bestuursle
den: Anny Baten. Paul De
Cock, Ludwig De Schutter,
Maurits De Vos, Hendrik
Moreels, Jeff en Will Van
den Steen, Kamiel van Im
pe en Karei Verlakt.
Nu is deze bloeiende BTD
opgenomen in de Rode
Kruis afdeling Erpe-Mere,
dat zowel de bloedtransfu
siedienst als de hulpdienst
omvat en bestuurd wordt
door: Anny Baten (vcx
ter), Maurits De Vosl
dervoorzitter), Louis f
(sekretaris). penningi
ter Johan Den H(|
(RK) en Johan Tem
man (BTD), Etiennel
craene (propaganda),!
Devrieze (ekonoom).
wig De Geyter (hl
hulpdienst). Will Vanl
Steen (hoofd BTD), I
nie Stevens (assist
hoofd hulpdienst) en d
stuursleden De Rijck lj
en Paul De Savoye.
De bloedafnamen zijl
spreid over donderdal
vrijdagavond van 19 I
uur, viermaal per jaai
Gemiddeld komen zoj
tot 200 donors bloed I
- de afname van 24
juni waren er 165.
Op een kollekte wJ
zo'n twintigtal mensen
om allerlei taken te vl
len: afnemen, kontrol
administratie, geschef
dienst, bar, begeld
nieuwe donors, enz.
De vereniging zit did
worteld in de bevolkil
mag als een konstantl
schouwd worden in hef
enigingsleven van
Mere.
J.)
