Claire Panniez:
«Dansen is een
echte zelfontdekking»
1
s
ts
m
Vierhonderd leerlingen bij Clapaja in Sint-Niklaas
Clapaja 1982
Aktieve dorps- en wijkraden
in het Waasland
24 - 6.8.1982 - De Voorpost
-ru
groepen en voor Clairre
dus vijftien lesuren. Uit
puttend misschien, maar ze
wil niets liever dan het zo
houden, het is allemaal ook
zo spontaan gegroeid.
Eerst konden enkel vijf
tien- en zestienjarigen lid
worden van Clapaja. Maar
de zus van twaalf kwam wel
eens mee; de ouders-oud-
leerlingen wilden graag ook
aan jazzdansen gaan doen.
De grenzen werden ver
legd, naar boven en naar
onderen toe. Sinds een
tweetal jaar zijn kinderen
van zeven al welkom, vanaf
volgend jaar zelfs vanaf vijf
jaar. «Maar jongens, hé,
da's nog een probleem.»
vindt Claire, «we hebben
wel al wat jongens in Cla
paja. maar het zijn er spij-
aan dansen toekom. Maar
ja. ik wil ook zoveel moge
lijk zélf doen. Ze noemen
mij mama Clapaja. Al die
kostuums was ik allemaal
zelf, van vierhonderd leer
lingen: ik was ze, hang ze te
drogen, kijk ze na, ik her
stel ze als het nodig is
enz.».
Je begrijpt niet hoe ze
daarvoor nog de tijd vindt.
Want het uitwerken van
steeds nieuwe koreogra-
fieën is ook geen werkje
van niks. Elke pas, elke
beweging, elke uitval wordt
op voorhand uitgedacht,
getoetst aan de muziek. De
recente «tienpluséénshow»
was de kroon op elf jaar
Clapaja, maar niet in het
minst ook op één jaar in
tensieve voorbereiding. En
deorecorder en we
ken fragmenten v
te optredens. Kleu
vinnig, een dynami
miek, maar niet
een erg bescheide
van hoe het werkeli
Een podium van
op acht en een hal
vang je niet met ee
kamera. De num
ten 'Multiplication
dresse', 'Jazz 'n Roll
Time'. 'Arlequino
me'. Vierhonde
sen die in deze
zichzelf en andere,,
ken. «De eenvoudigs!
sen zijn voor een bq
ling van evenveel
als de zeer ingewil
kombinaties voor de
gevorderden,» zegt I
nog. «Dansen is een
Jazz dans en ballet, Clapaja's keurtroepen in aktie
Vóór, zo'n zestien jaar geleden, haar zoon Kjell als eerste het gezin kwam
aanvullen, had ze nog nooit van jazzballet gehoord. Pas acht al aktief bij de
Sint-Nikiase turnvereniging Kracht en Geduld, enkele proevende eerste dans
pasjes daar, een kursus klassiek ballet, een forse training in ritmiek, later zelfs
vanuit Leuven met een licentie lichamelijke opvoeding, specialisatie kine, op
zak naar huis, maar nog nooit van jazzballet gehoord. Stel je voor... nü is
iazzdansen, na echtgenoot Jackie, wel dé grootste passie in het leven van Claire
Panniez. Het kleine groepje jazzgymmers waarmee ze zich binnen de schoolmu
ren van het Berkenboominstituut voorzichtig aan enige koreografie waagde, is
de grote en vermaarde jazzdansgroep Clapaja geworden..
moderne ballet gaat voort- Maar in 1976 wilden de
durend meer klassieke handelaars van de Kalk-
trekjes vertonen. Een 'pi- straat en de Ankerstraat
rouette wordt aangepast een promotie-aktie op het
en geïntegreerd. Hetzelfde getouw zetten. De feeste-
voor bijv. de dubbele lijkheden moésten door
draai, voor een 'en de- gaan in de Kalkstraat en
dans', een 'pas de bourrée'.
Meer techniek dus, een ge-
sofistikeerder ballet, een
nieuwe danskultuur. Bij
zonder eigentijds toch, en
men zocht naar een ge
schikte zaal. Waar kon men
in deze stadengte anders
terecht komen dan in de
Berkenboomschool? Het
Misschien zou het alle
maal niet zo'n vaart zijn
gelopen als Claire nooit
Jack Delsing had ontmoet.
Een grote naam hier in
Vlaanderen, legt ze uit, een
man die baanbrekend werk
heeft verricht, een pionier.
In 1969 volgde Claire als
lerares lichamelijke opvoe
ding een recyclagekursus
en ook deze dansmeester
was er. De langemat-oefe-
ningen, die eigentijdse,
verfrissende binding tussen
nuziek en beweging, de rit
miek: het was al bijna jazz
dansen, maar het heette
toen nog, wat pretentielo-
zer, bewegen op moderne
muziek. Het was iets
nieuws, iets heel nieuws
voor Claire en ze voelde
zich van bij het begin ge
ïntrigeerd. Voor een eerste
uit een hele reeks kursus-
sen trok ze naar Brugge.
Jazzgymnastiek volgen. La
ter jazzballet, een flinke
moot klassieke praktijk er
bij, tapdans zelfs. Jaar na
jaar: sinds 1970 heeft ze
niet een kursus gemist.
Grote vakantie, paas- of
krokusvakantie: een week
Brugge was en is er nog
altijd bij. Het Domein De
Groene Poort heeft dan
ook wat te bieden: een zeer
moderne dansstudio, en,
wat belangrijker is, steeds
andere lesgevers, mensen
van de meest uiteenlopen
de nationaliteiten, autori
teiten allemaal. Het zijn
kursussen met niveau. «Ja,
je gaat er niet naartoe als je
nog nooit gedanst hebt»,
vertelt Claire, «wie daar bij
de beginnelingen moet,
kèn al wel één en ander».
Een onderlegd publiek dus,
eelal leraars of studenten
.chamelijke opvoeding en
lansleraars.
Maar voor Claire Pan-
iez blijft het niet eens bij
Irugge. Parijs was erbij,
.onden, Perpignan. Lu-
ern - New York spijtig ge-
ioeg nog niet; daar droomt
van - en binnenkort
eist ze voor veertien dagen
laar Keulen. Want de per-
fektie haal je nooit. Alles
verandert snel, de hele
dansbeweging evolueert
bijna van dag tot dag en het
zijn de grote dansmeesters
die de toon aangeven. Bij
leren kan altijd, moet zelfs,
vindt Claire, anders raak je
hopeloos achterop. Elke
dansleraar heeft een eigen
dansstijl, techniek, zijn ei
gen, vaak veeleisende ma
nier van lesgeven. Hij geeft
je nieuwe ideeën, inspi
reert je naar boeiende
nuances.
Je hoort het vaker zeg
gen: dansen is méér dan
alleen maar techniek. Het
is een manier om je gevoe
lens uit te drukken, om
,ezelf te beleven, een vita-
'ïstisch losgooien van je li
chaam. Mooie woorden en
het is ook wel zo, maar een
buitenstaander krijgt over
jazzballet soms een beetje
té sterk die indruk. Modern
ballet blijft ingehouden,
blijft een discipline, geen
zuiver individueel bedrijf,
Ik zou graag wat meer jongens hebben,» bedelt Claire Panniez
daarvóór was er het mas- zelfontdekking, in bel ingt
saspel in Stekene. Meer rijke mate een manie i, J
dan «Ik kan het niet van me wat aan persoonlijk!) ard
afzetten», kan Claire hier- vorming te doen zelfs»
over zeggen. zoals één van haar lec
gen het zei: «To live
dance, to dance is to lix
Om middernacht zitten
de fotografe en ik nog bij
Claire thuis. Kjell schuift
nog een kassette in de vi-
)it i
Claire Panniez, spil achter Clapaja
daarom vond Claire het
twintig jaar geleden al zo
boeiend. En jazzdansen is
nog altijd even up to date
als toen. vindt ze: het
spreekt je aan. je vindt er
jezelf in terug. De muziek?
Die zal er wel voor een
groot stuk tussenzitten, ja.
Maar pas op. het zijn geen
of eerder zelden top 30-
hitjes die zoon Kjell voor
zijn bandmontage ge
bruikt. Quincy Jones wél
en Weather Reaport, The
Cruisaders, Spiro Gyra en
vokalisten als Randy Craw
ford en Al Jarreau. Geen té
kommerciële muziek. Als
je er een naam op wil plak
ken: men noemt het wel
eens rockjazz..
Claire en Clapaja:
de tweeëenheid
Elke week naar Antwer
pen om er nog wat meer
van Jack Delsing te leren,
elke vakantie bijna naar
Brugge, soms zelfs op kur
sus naar het buitenland.
Niet om volleerd te raken,
maar om anderen te blijven
boeien. Want Claire heeft
een eigen jazzdansgroep:
Clapaja, een naam met een
reputatie, in de regio heeft
iedereen er al wel van ge
hoord. Toch is het kleintjes
en wat besloten begonnen.
In het Berkenboominsti
tuut zou Claire, op verzoek
van enkele van haar leerlin
gen en met de welwillende
toestemming van de direk-
tie, tijdens het schooljaar
'70-'71 na de lestijd jazz
gymnastiek beginnen ge-
instituut had een geschikte
zaal en had, zo zei de direk-
trice tegen enkele heren or-
ganizatoren. eigenlijk ook
tig genoeg niet veel. Witte
raven. Ik zou er zo graag
wat meer hebben. Jazzbal
let met jongens erbij is nog
nog een prima dansgroep zoveel mooier. De grootste
die, naar zij veronderstel- jazzdansers ter wereld zijn
de, wellicht graag een op
treden zou verzorgen. Re
ken maar! Klein probleem
nog: de dansgroep van
Claire moest mee op het
mannen; dat zegt wel iets».
Maar goed, volgend jaar
zijn er misschien alweer
nieuwe kandidaten. Met
september ook verhuist
affiche, maar had niet eens Clapaja van de sportzaal in
een naam De vijftig leer- de Berkenboom naar een
lingen van de groep begon
nen aan ccn koortsachtige
brainstorm: Koloriet? Ja-
bebo (Jazz Berkenboom)?
Terpsichore? Clapaja? Zeg
dat nog eens: C/aire Pan
niez Jazz. Clapaja! «Dan is
het begonnen.» vertelt
Claire, «voor de eerste
keer zijn we toen met de
groep naar buiten geko
men. Andere mensen heb
ben ons gezien. Datzelfde
jaar nog hadden we al acht
optredens op onze agenda
en er kwamen druppelsge
wijs ook meisjes oefenen
die niet naar de Berken
boom gingen». Ze meent
dat de groep zich vroeger
uit het ei had moeten pik
ken, het harde trainen, het
niveau dat meer en meer
ging overtuigen, het blij
vend sukses van de lessen:
het was méér dan een so-
ciokulturele aktiviteit op
woensdagnamiddag.
Nu zijn er vierhonderd
leerlingen bij Clapaja. vijf
tien niveau- en leeftijds-
eigen dansstudio in de
Breedstraat. Boven een
ruimte voor jazzdans. be
neden voor tapdans. «En
we zullen daar eindelijk
met spiegels kunnen wer
ken.» zucht Claire. Ze
hoopt van het danscentrum
in de Breedstraat iets te
maken waar iedereen zich
zal thuisvoelen. Het is een
ultieme stap naar zelfstan
digheid, naar Clapaja «as
such» en zonder bindingen.
Vooral voor de keurgroep,
die vaak extra optredens
belegt, zal het een grote
vooruitgang zijn. De dan
sers uit die groep zijn zowat
de langst aangeslotenen,
een spontaan gegroeide
keuze. Zij staan in voor de
meeste Clapaja-optredens.
Danst Claire dan zelf
mee? «Zelden», zegt ze,
«zeer zelden. Bij een optre
den, zoals onlangs op 22 en
23 mei onze «tienpluséén
show» in de stadsfeestza
len. heb ik meestal zoveel
omhanden dat ik écht niet
Bewegen is méér dan één der primaire menselijke bei
ten...
Vanaf september van dit jaar is dit het adres v
Clapaja: Breedstraat 107, Sint-Niklaas.
Voor jazzdans zijn er lessen voor:
kinderen: van 5 tot 8 jaar
van 9 tot 12 jaar: beginnelingen, tweetfl
graad en derde graad.
jongeren vanaf 12 jaar: beginnelingen, minder f
vorderden en gevorderden.
volwassenen: beginnelingen, minder gevorderdJ
en gevorderden.
Ook voor tapdans kinderen, jongeren en volwaslj
senen (drie groepen).
Eén jaar les volgen bij Clapaja kost je 1.350 fi
Voor een proefles betaal je 60 fr.
Claire Panniez zelf kan je telefonisch bereiken c
het nummer 031/76 62 18.
zeker niet het vierkanteme- klassiek onderlegd. «Som-
tergedrum uit de discoten- mige mensen zijn zelfs wat
ten. Integendeel: elke be- ontgoocheld als ze merken ven. Twintig meisjes waren
weging is bepaald, tijdsge- dat zij tijdens de eerste les- er dat eerste jaar. het twee
bonden. Eerst nog drie tel- sen bij ons voornamelijk
len en dèn die release, ver- barre-oefeningen krijgen.»
der met enkele strakke vertelt Claire. «Die denken
kicks, een geladen kontrak- dat je zomaar ineens aan
tie, drie tellen, twee stap- een échte koreografie kan
pen en dan langzaam de beginnen werken. Het gaat
beweging van de linkerarm er heel anders toe: er komt
isoleren. Zo gaat dat. Het wat bij kijken vóór je aan
ziet er misschien makkelijk het grotere werk toe bent.
uit, het klinkt niet makke- Je moet je lichaam leren
lijk en het is niet makke- beheersen, je bewegingen
lijk.
Van Claire mag je jazz
ballet best vergelijken met
klassiek ballet. Modern
ballet is in belangrijke mate
zelfs gebazeerd op klassiek
ballet en daarom is een
de jaar veertig en meteen
gaf Claire een uurtje les
méér. want veertig meisjes:
dat moesten twee groepen
worden. Jaar na jaar was
het werken naar het school
feest toe. Niet echt een ge
beurtenis die haar toen nog
naamloze groep aan een
breder publiek kon voor
stellen. Bij zo'n schoolop-
leren koórdineren, tech- treden maakten de eigen
niek aankweken, snelheid, leerlingen het publiek uit.
Niet eens de ouders waren
erbij Een beetje frustre
rend, vond Claire Drie
maand hard werken en dan
iets opvoeren dat de mees
te toeschouwers wel al voor
een stuk gezien hadden.
een goeie fysieke konditie
ontwikkelen. Nee, wie bij
ons komt, moet echt gemo
tiveerd zijn».
Als we Claire mogen ge
loven, wordt het er zelfs
goed jazzdanser vaak ook niet makkelijker op. Het
Er is nieuws van het wijk- bouwwerk Waasland, de partijen die in oktober naar stelling voor een kulttfl
en dorpsradenfront in het motor achter de wijkwer- de gunst van de kiezer din- raad. De jongelui lejl
Land van Waas. In de Be- king in het Waasland, mei- gen krijgen voorstellen toe- wat meer enthousiasme!
verse Gaverlandwijk werkt den met enige trots dat ook gespeeld. Op de Veile in de dag.
men ijverig aan het op po- in Temse, Kruibeke, Sint- Temse is een dorpsraad. En tenslotte de dorpstj
ten zetten van een feest in Gillis en Tielrode een en een wijkraad eigenlijk, in van De Klinge. Dl
september, in overleg met ander van de grond komt. de maak heèrst, vooral op aanga
andere Beverse buurtkomi- Tielrode zag op 13 mei een Kruibeke: daar bekommert van het ouderkomitee J
tees werd gezocht naar ccn dorpsraad geboren wor- een in de kulturele raad dc rijksbasisschool,
gemeenschappelijk stand- den, die vergadert elke opgestarte werkgroep vei- kommernis om de
punt t.o.v. de huisvestings- dinsdag van de maand van ligheid zich om de veilig- keersveiligheid
maatschappij en door een 20 tot 22 uur in het voorma- heid van de kinderen op Heidestraat en Buit
verkeerswerkgroep in Vra- lige gemeentehuis. weg naar school en tijdens straat worden doorgetf
sene werd een plan uitge- In Steendorp verwierf de de vakantie. ken. Het leverde alvastf
werkt om dc verkeerspro- dorpsraad al bestaansrecht, Sint-Gillis: er komt géén drukbijgewoonde hoof
blemen op de baan Kiel- heeft die zelfs een woelige kulturele raad, wel een ting op.
drecht - Sint-Niklaas van de periode achter de rug, jeugdraad. Een enquête
baan te helpen. De mensen maar daar lijkt de situatie werd gehouden en daaruit
van Maatschappelijk Op- inmiddels op te klaren: de blijkt onvoldoende belang-
