t
Krisis niet op Aalsterse Missionarissen afwentelen.
Politieke benoemingen:
niets van aantrekken?
Berlaars Jeugdhuis Joko kwist opnieuw
Verjongde werking bij Sint-Niklase Vossen
Nierpatiënten aan de klaagmuur
inspraak overbodig?
O
Vernieuwing
schoolabonnementen
6 - 6.8.1982 - De Voorpost
Ik neem de pen ter hand
«De Achterlinie» met als stuwende kracht Herman Blen
deman laat de Aalsterse uitgezonden dochters en zonen
niet los. Via de «raketpost» waarvoor tal van „raketbriga
diers» zich regelmatig inzetten krygen Aalsterse zendelin
gen in alle kontinenten regelmatig financiële steun.
Een «raket», goed voor 4000 fr„ is in elke missie uiterst
welkom... Naast het weekend van de Aalsterse missiona
rissen dat plaats heeft het eerste weekend van september is
de jaarlijkse «Dekanale Ontmoetingsdag» een mijlpaal in
de aktie ten voordele van onze zendelingen.
Ook verleden zondag wa
ren liefst negen missiona
rissen, twee uit Hofstade
en de andere uit Aalst-Stad
zelf in de St.-Martinuskerk
aanwezig voor een toch al
leszins eerder matige be
langstelling. Het niet aan
gekondigd staan in het Pa
rochieblad en de huidige
vakantieperiode zullen
daar uiteraard wel voor
heel wat tussen zitten.
Stelden zich bij het altaar
op en stelden zich zelf
Zaïre, Zuster De Ridder
eveneens uit Zaïre, Broe
der Van Vaerenbergh uit
Zaïre, Broeder Uyttersprot
uit Burundi, Zuster De
Saert uit Kameroen en Pa
ter Baert uit Zaïre.
Voor de homilie zorgde Pa
ter Carlos Baeyens die het
thema ontwikkelde waar
om de missionaris blijft ge
loven in de bevrijdende
kracht van het Kristendom
en verwees naar het meer
menselijk leven dat de in-
Op de laatste gemeente
raad te Lokeren, die van
juli, bemerkten de aanwe
zige wakkere burgers een
staaltje van wat we gerust
politiek onfatsoen mogen
noemen.
Het ging over het volgen
de: de dierenarts van het
stedelijk slachthuis is lang
durig ziek geworden. Nie
mand van de andere Loker-
se dierenartsen wordt in
zijn plaats aangesteld.
Nochtans treden zij anders
als vervanger op. en zijn
dus goed vertrouwd met
Aalst. De negen missionarissen die aanwezig waren op de dekanale ontmoetingsdag. De het werk. Maar nu krijgt
meeste van hen werken in Za:ire, maar ook op de Filippijnen en in Kameroen zijn iemand uit Aalst deze fel-
Aalsterse missionarissen druk doende, (per)
dadelijk snapt en waarme
de hij wel moeite heeft om
er mee te leren leven.
begeerde vervanging toe
bedeeld
Je hoeft niet ver te zoeken
om te achterhalen dat dit
een politieke benoeming is.
Dat wekt niet zoveel verba
zing. Wat echter wel verba
zing wekt, is dat burge
meester Liebaut, de eerst-
verkozene van Lokeren.
open en bloot verklaart dat
de benoeming «een bevel
van hogerhand is». «Daar
kan niemand iets aan
doen», zo vervolgde hij.
Waar gaan we in vredes
naam naartoe als zelfs onze
burgemeester zich openlijk
neerlegt bij dergelijke
praktijken? De burgemees
ter moet beseffen dat hij
het voorbeeld geeft aan
zijn gemeente. Als hij zo
Ze h
ug te
lifslig
f au,
graag betoogt dat hij
Lokerse burger zou in
zien wakker schieten,
hij nu toch wel een
slecht voorbeeld.
Elke officiële funktion
en zeker de leider vanj Jjacl
stad, moet blijven veci t 5U,
tegen vriendjespolitiek
oneerlijke benoemin
Een leider moet obje
blijven, en als hij da: Dei?
openlijk kapituleert.
den we geloven dat de
gemeester liefst wil
iedereen hem hierin v ringe
Eenieder moet zijn p ^kr
kennen; ook u miji
Liebaut.
De Wakkere Burger.
Veerstraat 62, Lokerei
Aalst. Heel wat familieleden waren aanwezig op de dekanale ontmoetingsdag, (per)
voor: Carlos Baeyens uit boorlingen bereiken door ging het er bij de ruim 100
Kameroen. Gery Nloeyer- het gestadig werk van de aanwezigen gezellig aan toe
soen uit Zaïre. Pater Saele- zendelingen. en werden heel wat erva-
mans uit de Filippijnen. Bij de receptie in de ringen gewisseled waarbij
Zuster Van Ooteghem uit «Kring» in de Zonnestraat vaak de nadruk werd ge
legd op de andere inge
steldheid van de mensen uit
Wanneer «schilders» druk
doende zijn om een bureel
van de administratie langs
de buitenkant een beurt te
geven doch de regen hen
binnenbrengt om te schui
len geven ook de bedien
den die binnen achter hun
schrijftafel er de brui aan
want «il pleut»...
Of wanneer de broeder
vaststelt dat uit zijn linnen
kast zijn onderbroek ver
dwenen zijn, iets waarvan
hij een van zijn zwarte me
dewerkers verdenkt, raken
de slips weer spoedig op
hun plaats nadat de broe
der hen heeft gezegd dat
«het niet zo erg is voor hem
maar wel voor degene die
deze onderbroekjes zouden
dragen want die kunnen
dan alvast geen vader meer
worden
Met een eetmaal werd dan
deze ontmoetingsdag be
sloten en de wens werd ge
formuleerd dat «De Ach
terlinie», even aktief zou
kunnen blijven werken,
evenveel «raketten» blijven
afschieten en dat de bevol-
de missielanden. Een heel king de krisis niet op de
andere psychologie die de missionarissen zou afwen-
Westerse man niet steeds telen. LH
Het bloeiend Berlaars Jeugdhuis Joko heeft al twee
kwisedities achter de rug zodat men stilaan van een
traditie gewagen. De eerste keer won de
Zanggroep Pandoer en vorig jaar hielden de den
kers van het college een sliert van 27 deelnemende
ploegen achter zich. Omdat beide avonden zo suk-
sesrijk waren, wil Joko ook dit jaar op 3 september
een kwis organiseren.
Deze kwis staat open voor verenigingen of vrien
dengroepen uit Groot-Berlare en heeft plaats op
vrijdag 3 september om 20 uur. De ploegen blazen
verzamelen in de tent op het Kerkplein die er staat
ter gelegenheid van het bal van de brandweer. Een
zelfde vereniging mag ook met meerdere teams
inschrijven. Iedereen ontvangt een prijs en voor
het winnend team is er een fraaie trofee.
Reglement
Een ploeg bestaat uit
minimum 3 en
maximum 5 leden. Ten
minste drie ploegleden
moeten in Berlare wo
nen of werken.
De ploegen moeten
het inschrijvingsgeld
ten laatste op 29 augus
tus betaald hebben en de
deelnemers moeten vrij
dag 3 september om 20
uur in de tent aanwezig
zijn.
De wedstrijd bestaat
uit twintig reeksen van
vijf vragen. Na de vijfde
vraag krijgt men dertig
sekonden bedenktijd
voor de antwoorden
worden opgehaald.
De onderwerpen van
de kwis zijn: sport, ak-
tualiteit, literatuur, we
tenschap, varia, film,
televisie, kunst, geschie
denis, aardrijkskunde
en muziek, zowel klas
siek als modern.
Per juist antwoord
krijgt men twee punten.
Als de vraag uit twee
delen bestaat krijgt men
één punt per korrekt
deel.
Een ploeg skoort een
solo, wanneer die als
enige het antwoord op
een vraag juist heeft.
Voor deze solo s zijn spe
ciale prijzen voorzien.
Elke ploeg krijgt
twee jokers die men mag
inzetten voor een bepaal
de reeks van vijf vragen.
De jokers verdubbelen
de punten behaald in die
reeks De onderwerpen
van de vijf vragen van
een reeks worden vooraf
meegedeeld en de ploeg
moet voor het stellen
van de eerste vraag be
slissen of ze de joker
voor die reeks inzet.
Bij gelijkheid na
twintig reeksen worden
bijkomende vragen
gesteld
Indien er diskussie is
geldt enkel de uitsprak
van de jury.
Inschrijven
Het inschrijvingsgeld
bedraagt 150 fr per
ploeg en moet gestort
worden op rekening
nummer 799-5158011-
38 op naam van Jacques
De Backer met de ver
melding «Inschrijvings
geld kwis en de naam
van de ploeg. Ondertus
sen moet ook het in-
schrij vingsformuher
gestuurd worden naar
Jacques De Backer,
Kruyenberg 12, 9290
Berlare voor 28 au
gustus.
Oudstrijdersverenigingen die zich enkel bekommeren om
de behartiging van de materiele belangen van hun leden
zijn gedoemd om uit te sterven. Anders liggen de zaken
echter bij het Verbond van Vlaamse Oud-Strijders (VOS),
dat in 1919 werd opgericht door de Vlaamsgezinde
Uzerfrontsoldaten. Naast de stoffelijke belangen van de
oudstrijders, verdedigt het Verbond VOS ook de zedelijke
doelstellingen «Zelfbestuur» en «Nooit meer oorlog».
Precies om te verzekeren dat
deze unieke kombinatie van
Vlaamsnationale en pacifisti
sche idealen ook in de toe
komst verder zou worden uit
gedragen, besloot het Verbond
VOS op het jubileumkongres
ter gelegenheid van zijn 60-
jarig bestaan zijn rangen ook
voor jongeren open te stellen
Voor het bestuur van de Sint-
Niklase VOS-afdeling zijn de
kongresbesluiten geen dode
letter gebleven In juni 1981
werd aangekondigd dat werk
zou worden gemaakt van een
meer dynamische en verjongde
aanpak.
Ondertussen is er meer dan
een jaar verstreken. In alle
objektiviteit mag het werkjaar
1981-'82 van VOS Sint-Niklaas
zeer geslaagd genoemd wor
den Het afdelingsbestuur be
staat momenteel uit: mr Jan
Verniers (erevoorzitter). Pe
tnis Vermeulen (voorzitter),
Theo Goethals (sekretaris).
Jons De Backer (afgevaardig
de in het provinciaal en hel
hoofdbestuur). Jos D'Hollan-
der (OWK). André Gelevn en
de jongeren Jean-Mane Van
Gavere. Willy De Sterck en
Lieven Dehandschutter
Aktiviteiten
Het VOS-werkjaar 1981-'82
werd geopend in novembei
met niet minder dan drie akti
viteiten: op Wapenstilstands
dag werd een bloemstuk neer
gelegd aan het vredesmonu
ment aan de Houtbriel. enkele
dagen later ging in lokaal He
melrijk het afdelmgsfeest dooi
met volksvertegenwoordiger
mr Jan Verniers en senator
dr. Walter Peeters als eregas
ten en tenslotte sprak oud
senator dr Maunts Coppieters
op het einde van de maand te
Belsele over het thema «De
vredesgedachte in de Vlaamse
Beweging»
De jaarwisseling werd over
schaduwd door het overlijden
op 41-jange leeftijd van alge
meen VOS-sekretaris dr Gui-
do Provoost Een delegatie
van VOS Sint-Niklaas woonde
begin januari de begrafenis te
Aalter bij In februari hield
senator Walter Luyten voor de
Sint-Niklase Vossen een voor
dracht over amnestie en in
april werd deelgenomen aan
het Vlaams Nationaal Zang
feest te Antwerpen en het
VOS-gouwkongres te Zot-
tegem.
Tijdens de daaropvolgende
maand werd samen met de
andere Oostvlaamse VOS-af-
delingen de frontstreek '14-'18
in de Westhoek verkend In
juni was een afvaardiging van
het afdelingsbestuur aanwezig
op het landelijk VOS-kongres
te Brussel en de vlaginhuldi-
ging van VOS-Maldegem Het
werkjaar werd in juli afgerond
met de deelname aan de Ijzer
bedevaart te Diksmuide en de
Guldensporenherdcnking in
de Wase hoofdstad
Samenwerking
Tijdens het voorbije werkjaar
is VOS Sint-Niklaas er ook in
geslaagd een vruchtbare sa
menwerking tot stand te bren
gen met de Wase Jonge Leeu
wen (WJL) Het orgamzeren
van een aantal gemeenschap
pelijke aktiviteiten was zowel
verrijkend voor de «oude»
Vossen als de «Jonge Leeu
wen. Van het bestaan van een
generatiekloof tussen beiden
bleken VOS en WJL weinig
hinder te ondervinden De
goede verstandhouding tussen
de twee verenigingen heeft
ook een enigszins symbolisch
karakter. De WJL-leden heb
ben thans immers dezelfde
leeftijd als de Vlaamse solda
ten toen zij tijdens de eerste
wereldoorlog in de loopgraven
stonden.
Een ander element in de VOS-
werking is het sociaal dienstbe
toon. dat ondanks de talrijke
andere aktiviteiten niet werd
verwaarloosd Iedere tweede
zondag van de maand stond
VOS-medewerker Staf Van
Halewijck in café Hemelrijk
op de Sint-Niklase Grote
Markt ter beschikking van
oud-strijders en oud-krijgsge-
vangenen, die zonder enige
verplichting werden geholpen
om bepaalde rechten te
bekomen
Na het suksesvolle werkjaar
1981-'82 is VOS Sint-Niklaas
niet van plan op zijn lauweren
te gaan rusten. Er wordt reeds
druk gewerkt aan de voorbe
reiding van het werkjaar 1982-
'83. dat men naar een hoogte
punt wil laten toegroeien op 11
en 13 november met respectie
velijk de wijding en inhuldi
ging van een nieuw afdelings-
vaandel
Voor het schooljaar 1982-1983 moeten de schoola
bonnementen van de Nationale Maatschappij der
Belgische Spoorwegen nu vernieuwd worden. Voor
het aanvragen en vernieuwen kan men terecht aan
het loket van het station van Baasrode op woensdag
18 augustus van 14 uur tot 19 uur.
Bijna veertien jaar leef ik als kronisch nierpatiënt aan de kunstnier. Naas
Leuven, Bonheiden, nu Antwerpen. Ik was dankbaar voor iedere dag die il
bijkreeg. Tussen al die tijd heb ik akties gevoerd, echter zonder noemenswaardi) iKJJ
resultaat. Zelfs had ik een beweging op het getouw gezet met daarin zeei
psychologen, sociologen, advokaten. zelfs een paa
jesten
ieske
win
bchte
evei
itsla
rkw£
jden
resultaat
bevoegde mensen.
dokters. Een sterke militantengroep, open voor alle zieken, om het even welki
ideologische of politieke overtuiging zij er op nahielen. Wij stonden vooral opei V
voor kronische zieken die bijna als habitué met klinieken te maken hadden, du
ook voor hart, m.s.-patiënten, zwaargehandikapten. Wij begonnen met d<,je
nierpatiënten, omdat ik dat zelf het beste kende. Wij bezochten alle nederlands ens
talige niercentrales. Wij spraken met dokters en hoofdverpleging. Er scheel ebe
aandacht voor te zijn. Pers, radio, weekbladen, zelfs een Engels tijdschrift jgfJS
blokletterde over dit initiatief als een evenement zonder voorgaande. Op he ard(
eerste gezicht leek onze onderneming positief. Dit duurde zolang tot de dokter ter
er hun voet voorzette. Zij zagen daarin een zeker gevaar. Er moest eens wa m
gebeuren. Bijna alle patiënten waren op de hoogte van onze inzet en kenden on(oes|
programma. Hun onmondigheid en hun schrik, drie dagen per week naar d fOUV
kliniek te moeten om onder de ogen van de dokters te liggen, en dan lid zijn vai |t
de volgens de dokters illegale organisatie. Neen, dat was te gewaagd. On g
initiatief werd geboycot, ons laatste pogen werd ondankbaar. Zij gingen on .{we
aanzien als opruiers, zelfs verweet een dokter mij dat ik een linkse syndikalis
ben. Dat deed de beker overlopen. Voor één zaak beschouwden zij mij positief entf
Een petitie overhandigen aan de koningin bij haar bezoek te Sint-Niklaas en ee
brief aan minister Dhoore. destijds minister van volksgezondheid, in verban )enj
met het afremmen van zware medische apparatuur. Ik had daar ook begrip voor n
Het was ook in ons voordeel als patiënt; maar waarom begrepen zij onze social
inzet niet? nfar
Uiteindelijk richtten de niercentra een soort konfrerie in onder toezicht van d an,
dokters, dan kon het niet te ver uit de hand lopen. Daar gaat het echter ook ni< n v
op vooruit. Zij leven intern als een kloostergemeenschap, ergens wel kreatie
Eens een gezellige namiddag een dagje erop uit. zelfs op reis naar 't buitenlant £en
een voordracht, enz. Nu bestaat er een nationale konfederatie die al d vq|
bestaande verenigingen ondervangt. Alles samen niet slecht, maar van stnjdvaai
digheid en intensieve inzet géén spoor. jen
Ik blijf dan maar alleen vechten. Barst ik eens los als een orkaan dan kruipe
mijn medepatiënten onder het laken en schamen zich over mij. Al verdedig c
vecht ik iets aan, waarvan zij morgen kunnen genieten. Als je 14 jaar aan d
kunstnier ligt schrikt men van geen klein gerucht. Dus spreek ik maar als h<
boven zijn theewater gaat. Nemen de andere patiënten dit. dat is hun zaak.
eten ze hun problemen op. ik vecht aan wat onverantwoord is. De meester
beklagen zich over dokters en verpleging in de wachtzaal. Dat vind j ,n e
onverantwoord, zelfs gemeen of belachelijk. De betrokkene kunnen zich ni<
verdedigen, zelfs de meest onzinnige achterklap komt aan bod. Vroeger liep i |aa;
daar ook in. Nu antwoord ik enkel dat ze dat binnen moeten vertellen. Tenslott
hebben zij allen de gelegenheid gekregen in een organisatie te treden die vo( js
hen de problemen wou oplossen. Dan hadden zij er geen gehoor voor. Zieke V
mogen zichzelf niet afschrijven. Niemand heeft dat gevraagd, ook onze verzo
gers kynnen morgen voor het zelfde feit komen te staan. Ik ken een paar doktei
die nierpatiënt zijn, die mensen weten nog beter dan wij waaraan zij toe zijl q
Wanneer alle patiënten blijven slapen, raken wij over honderd jaar nog geen sta
verder ibai
Onlangs had ik problemen in mijn verzorgingscentrum met enige verpleegstei f w
op de dienst. Ik richtte mij tot de personeelschef. Hij ontving mij vriendelijk. H se
was blij dat iemand eens iets wat zegde. Zelf konden zij het niet weten. Hij zo
het dringend bespreken met het bestuur. Ik herinnerde er hem telefonisch no aas
eens aan, daar zijn antwoord steeds uitbleef. Gevolg... niets. Ik richtte mij tot d j
hoofdzuster, ook uit dat bestuur. Wablieft? Ik zal het boven eens gaan regelen.
Geloof is wel al wat gekommercialiseerd, maar toch ik had enige hoop. Gevolg.
niets. Ik richtte mij tot de hoofddokter, ook uit dat bestuur die had ik overigei
ook al eens een paar pleziertjes gedaan. Overal vriendelijk ontvangen. Forme
antwoord van niemand. Nu de hoofdverpleegster, die scheen van de dokter w
iets vernomen te hebben. Maar het was haar niet duidelijk. Zij zou nu wel eei je
naar de personeelschef gaan, maar ja, die was nu met vakantie. Zij zou nu de we
opgaan vanwaar ik gekomen was, hopelijk met beter resultaat. Van wie zal av
uiteindelijk iets uit de bus komen? Een konkreet antwoord op mijn klacht?
loop zelf tussen krukken, wat het allemaal niet vergemakkelijkt.
Zijn al die mensen die ik aangesproken heb bang voor elkaar, of zwijgen vcx
elkaar? Alleen de patient is ervan het slachtoffer. Enige tijd geleden had ik ee p
bepaalde kwaal. Vrienden verwezen mij naar een dokter die, voor de behandi
ling goed op de hoogte zou zijn. Menslief, heb ik mij daar verblijd. Ik had ni<
eens het gevoel dat ik bij een dokter was. Vriendelijk, gewoon in omgang. I m]
moest verschillende behandelingen ondergaan. Ik was telkens blij dat ik er he«
mocht gaan. Jarenlang leefde ik tussen dokters en klinieken en verzorgers Noc
had ik eerder zo'n dokter ontmoet. Bovendien werkte die man volledig a* jro
uitkeringtarief. Wanneer men spreekt van mensvriendelijkheid, ja. dan kwa
ikzelf nog niet aan zijn schouders. In de ontvangstzaal en in het kabinet van d P
dokter had ik niet eens het gevoel bij een dokter te zijn, gewone mensen wart N_,
het. zowel de bediende als de geneesheer.
Maar spijtig genoeg zag ook deze mens. naast tal van kollega's, dat inspraak vi
de patient een noodzakelijkheid is. Wanneer zo'n mensen dat nog nodig achte
dan zal het zeker elders nog niet overbodig zijn.
In de tijd toen ik in den beginne aan de kunstnier was te Leuven, waren al
professoren, dokters en verzorgers zo vriendelijk en medelevend weer een levi J
gered te hebben, en dat in de moeilijkste omstandigheden Tekort ai
apparatuur, alles was nog onvoldoende op zijn punt Het was steeds experimc
teren. De kunstnier was nauwelijks positief bij haar begin. Die mensen zwoegdi
daar Ik heb daar echt voor in bewondering gestaan. Zij ook liggen aan de bal
van mijn verlengde leven. Hoe moeilijker, hoe meer inzet en begrip. Nu alles is
veel moderner. De gevaren zijn aan de kunstnier tot een minimum herleid. Zei
transplantaties vorderden zonder veel risiko's. Naast al die opzienbare verbei
ringen hebben ze meer last dan ooit om een gewoon probleem op te lossen. Ma
ja. wij zijn maar patiënten...
Wanneer wij het niet waard zijn. dat ze ons dan naar de landen sturen waar
nog mensen eten, dan zijn we toch nog voor wat goed? Dan krijgen wij zoalsi P~
al «dokters zonder grenzen», ook nog «zieken zonder grenzen» p
Wij hebben al veel aanvaard. Wij verwachten dan ook van de verantwoord
lijken begrip voor dit al niet zo gemakkelijk leven. Dat zal aangenaa
overkomen. i-,
Julien Ive 00
Kon. Fahiolapark 9 ®s[
2700 Sint-Nikla
(I>eze brief werd enigszins ingekort door.de redaktie)
tsir
- en
