De teleurgang van de
haarsnijderijnijverheid
Kapel hop honden
Rochusfeest in Meldert
Incar oogstte lauweren in Griekenland
Lokeren was ooit Europees centrum...
De Voorpost 27.8.1982 - 43
aan het werk. De hoeden liegen er niet om.
Camiel Van Acker, algemeen direkteur van de firma Matchap in de Karrestraat te
Lokeren, kan erover meepraten. Het afwerken van het haar voor de vilthoedenindustrie
was in Lokeren een voorname, zoniet de voornaamste bron van inkomsten voor menig
gezin. In de loop van de twintigste eeuw was Lokeren het centrum van West-Europa op
gebied van haarsnijderij. Maar de mode sprak haar woordje mee. In plaats van als
deftige burger een hoed te dragen begonnen einde der jaren 1950 meer en meer mensen
blootshoofd te lopen. Het hoedenmakersbedrijf werd zwaar beproefd met ook het
nadelige en fatale gevolg voor de haarsnijderij.
'ereremerkten op een gezellig samenzijn. Sommigen zullen met weemoed aan die tijd
trugdenken.
k aloude Meldertse Rochuskapel op de wijk Nievel,
midden een dries met oude bomen, was zondag andermaal
et centrum waarrond zich zowat een hele Meldertse
«meenschap schaarde maar waaraan de Kynologische
'ereniging Nievel-Kapel met haar klubmatch een andere
limensie verleende. Deze aktieve klub die onlangs nog een
tondenschool startte en in maart II. goed was voor een
«shondenshow en C.A.C. waaraan honderden honden
ieelnamen in de Aalsterse Keizershallen, bracht belang-
«ellenden naar Meldert uit verre regio's, zelfs uit de
wurlanden.
e eerste vermelding van deze tegen de pest sinds de epide-
ipel vinden we in 1560. Ze mie die ook Nievel teisterde en
ou destijds toegewijd zijn ge- anderzijds symbool voor hop-
reest aan O.L.V. ter Nood, telers en hondenkwekers. De
ledige waarvan in de niet zo traditionele Kapelhoogmis
verre omgeving, in de Do- werd er onder ruime belang-
mentveldstraat, momenteel stelling gecelebreerd door
nog een kapel(letje) te zien is. Dom Joris van de abdij Affli-
In de loop der eeuwen raakte gem en vokaai en muzikaal
Ie kapel echter in nogal ver- opgeluisterd door Jotam. In
vallen toestand niettegenstaan- zijn homilie beklemtoonde de
de de zorgen die Nievelse ka- celebrant de rol die de kapel
dc pelmeesters eraan besteedden, speelt als kristallisatiecentrum
hcr' Reeds in 1666 zou een eerste en ontmoetingsplaats voor het
rein restauratic hebben plaatsge- Meiderts en Affligemse ge-
vonden zoals blijkt uit de in- meenschapsleven en na de mis
skriptie 1666 op een zijdraag- werd overgegaan tot de gebrui-
steen van het gewelf. In de kelijke hondenzegening,
huidige eeuw kreeg het dak
een herstelling met leien af- Klubmatch
komstig van de gemeen- Na de mis begon de klubmatch
teschool maar sindsdien ge- van de Kynologische Vereni-
beurde er niet zoveel meer. ging Nievel-Kapel waaraan
Nievel zou het dan maar zelf liefst 145 hondenliefhebbers
doen. deelnamen. Uiteraard niet te
vergelijken met vorig jaar toen
ook de internationale honden
show plaatsgreep. Door het
feit dat deze zo enorm groot
werd moest ermee naar Aalst
worden verhuisd.
De klubmatch, een meer intie
me aangelegenheid, zorgde
voor heel wat spektakel en
ambiance terwijl eetlustigcn
zich in de tent met begeleiding
van vrolijke wijsjes te goed
konden doen aan kipfilets of
stoofvlees al dan niet met friet
of kroketten.
Kampioenen
Na de keuringen per ras was er
te 15 u de ercring waaruit uit
eindelijk als klubkampioen te
voorschijn kwam de Duitse
dog Gerrit von Trabersruh van
klublid Tavernier uit Tienen
en als jeugdkampioen boxer
Fauschoska van Sapho's Hoe
ve van de Westvlaming Poppe.
De Kynologische Vereniging
Nievel-Kapel heeft als verdere
projekten de Internationale
show met CAC 1983 te Aalst
in de Keizershallen in maart
e.k. en de uitbouw van de pas
opgerichte hondenschool.
LH
Een haas en een konijn len. Rusland en Argenti-
ontmoetten elkaar in de nië. Van 1911 tot 1940 was
eeuwige jachtvelden. Zij er een regelmatige uitbrei-
waren allebei door een ja- ding. In de oorlogsjaren
ger neergeknald. Maar het eerder een beperkte pro-
konijn was een vreemde duktie aangezien men voor
historie overkomen. de bezetter moest werken.
«De jager nam me mee en Daarna brak de volle bloei
trok mijn pels eraf. Wat los met een oprichting van
deed dat pijn! Als pels een eigen paritair komitee
kwam ik terecht in een ge- «Bont- en Kleinvel» en een
bouw dat de mensen fa- Beroepsvereniging der Bel-
briek of haarsnijderij gische vilthoed- en textiel-
noemden. Daar begon pas fabrikanten. Einde novem-
mijn lijdensweg. Met vele her 1950 had in Brussel in
andere lagen we in een op- het Paleis voor Schone
slagplaats, mijn beurt af- Kunsten een eerste intema-
wachtend om door een man tionaal kongres van deze
meegenomen te worden, nijverheid plaats. Iedereen
Die ontnam me baard, die er mee te maken had
oren en poten, terwijl een was daar bijeen. De Franse
machien al mijn bovenhaar vellenverkopers die de ru-
wegschoor. Enkel mijn fijn we grondstof verzamelden,
onderhaar was nog zicht- de haarsnijders die deze ru-
baar. Ik werd bekeurd en we stof verwerkten tot
gesorteerd. Kwam in een nieuwe grondstof voor het
plaats terecht waar het bit- maken van de vilthoed en
ter rook. Op een tafel de vilthoedenfabrikanten,
wreef men me in met kwik, de laatste schakel in de ke-
gelengd met salpeterzuur, ten. Trefpunt was de haar-
zo noemden die mensen snijderij «Couperie d'As-
dat goedje. Vlam! Ik vloog sche» van Lucien Caytan.
een oven in, meer dan 70°, In 1952 werd in Lokeren
een ganse nacht. Toen ik er een scheikundig laborato-
's anderendaags uitgehaald rium opgericht met als doel
werd, had mijn peld een de nijverheid te helpen bij
mooie glans gekregen, het bereiden van de secrè-
Mijn haar werd geborsteld tage vloeistof (mechanisch
tot alle stof eruit was. Dan mengen van kwikzilver met
kwam ik tussen twee cylin- salpeterzuur). Dat was een
ders terecht. Daarachter enorme stap vooruit
draaide het ene mes na het maar... Het dragen van een
andere. Mijn haar bleef ge- hoed geraakte uit de mode,
heel maar mijn vel werd in een gril die veel mensen
reepjes gesneden. Amaai! hun baantje zou kosten! De
Enkele vrouwenhanden vilthoedenfabrikatie ging
rolden me tot een bol, hier zienderogen achteruit. De
en daar nog een deukje en fabrieken verdwenen, en-
ik vloog in een papieren kele bleven nog over o.a.
zak. Ik heb een tijd in een Matchap in de Karrestraat.
uitstalraam gestaan tot ik
iemand hoorde zeggen - Camiel Van Acker
wat een mooie hoed! heeft het meegemaakt
De haarengderijnUverheid Onze gastheer, algemeen
Deze had als hoofddoel het direkteur van Matchap,
vervaardigen van de grond- werd geboren te Zele Hei-
stof voor vilthoedenfabri- kant op 18 januari 1920.
katie t.t.z. het viltkrachtig Zijn ouders waren vellen-
maken van haar afkomstig bewerkers-thuisarbeiders,
van konijnen - en hazevel- Met stootkar en hond trok-
len. Frankrijk stond aan de ken ze naar de Lokerse
spil van de invoer van die fabrieken om vellen af te
vellen in ons land. De wilde halen. Die moesten thuis
konijnen «garennen» ge- geopend en gewassen wor-
naamd. kwamen uit Enge- den als ze vuil waren. In
land. Schotland en Austra- zo'n Engelse baal staken
lië. De hazevellen uit ongeveer 1200 vellen. Die
Duitsland, Oostenrijk, Po- konden in 1 week afge
werkt worden als gans het
gezin meehielp. Soms da
gen van 10 - 12 uur arbeid.
Camiel kreeg van zijn ou
ders de kans de moderne te
volgen aan het Sint-Lode-
wijkskollege te Lokeren.
Na zijn humaniora hielp hij
thuis vader Arthur en moe
der Maria D'Haese. Hij
volgde de avondschool
voor weefkunde. Op 18-
jarige leeftijd trad hij als
bediende in dienst van
Matchap Hij volgde de
weekendkursussen aan het
Provinciaal Handels- en
Taaiinstituut te Gent. Ge- naaldwerk. Het pleziert
leidelijk aan werkte hij zich - haar dat de Zeelse kant-
op doordat hij de theorie school zulk een heropflak-
aan de praktijk kon koppe- kering kent.
len. Einde 1962 overleed Hun drie kinderen hebben
de heer Bauwens, toenma- het ook waargemaakt in
lig direkteur. Camiel nam het leven. Guido is trans-
de leiding over. Ondanks portmanager. Greta ont-
zijn enorme inzet kon hij werpster van textielstoffen
ook niet verhelpen dat deze bij de Verenigde Weve-
nijverheid achteruitging. In rijen en Vera is direktie-
zijn vrije uren houdt Ca- sekretaresse in een Ameri-
miel Van Acker van tuinie- kaans bedrijf. Wij hebben
ren. tekenen (etsen), fiet- Camiel Van Acker leren
sen en wandelen. Hij stelt waarderen als een oprecht
zich graag ten dienste van
de mensen en is ondervoor
zitter van de koninklijke
harmonie «Kunst Adelt»
van Heikant, waarin hij
trouwens zelf lang klarinet
speelde. Zijn echtgenote
Madeleine Burm houdt van
naaldwerk. Haar ouders
waren uitgevers van Zeelse
en Brusselse kant voor
fijngevoelig mens, vatbaar
voor de kleine mooie din
gen in ons leven. Ondanks
zijn uiterlijk optimisme
moet de ondergang van de
ze nijverheid voor hem een
harde klap geweest zijn.
Maar Camiel weet dat het
leven ook zijn mooie kan
ten heeft.
André
Matchap in Lokeren stelt dit weekend zijn deuren open. Kijken hoe vellen verwerkt
worden (dm)
Vellen verwerken in de Durmestad: aan de Karrestraat kan je 't hele proces meemaken
(dm)
De Sint-Rochusvrienden
Nievelaars staken zelf de han
den uit de mouwen, rooiden de
en deden nieuwe aan-
ilantingen. Onder impuls van
capelmeester Walter Van
Brempt werd op Allerheiligcn-
w 1969 overgegaan tot de
stichting van de Sint-Rochus-
vnenden. Met opgehaalde gel
den en samenwerking van o m.
Piet Heymans, Jan en Benoit
De Coster, Alfons Van den
Bossche en Walter Van
Brempt werd overgegaan tot
restauratie, een noodoplossing
ze tegen de tand des tijds te.
beschermen. Er werd geschil
derd, er kwam verlichting (bui
ten en binnen), nieuwe glasra
men en noem maar op.
Feest Meldert - St.-Rochusfeesten. Heel wat deelnemers aan de
Rochus was enerzijds patroon (per)
Op 28 augustus in Kruibeke
Het is tgdens de vakantiemaanden op binnenlands vlak
bgzonder stil geweest rond de Incar-Kunstgroep. Geen
wonder vermits de groep 17 dagen rondtoerde in Grieken
land en de leden nadien nog individueel enkele weken
vakantie namen.
De reis naar Hellas werd, zoals
gehoopt en verwacht, een
hoogtepunt uit het nu bijna 25-
jarig bestaifn van de groep.
Het begon nochtans niet zo
goed voor één van de 47
groepsleden toen bleek dat bij
de landing in Athene één va
lies niet was gedropt. Hierop
kon echter niet worden ge
wacht want de trip naar Serres
wedstrijd Moeders mooistezou nog 12 uren bus vergen
Hier waren trouwens ook de
eerste optredens gepland. Die
werden telkens voorafgegaan
door een korte optocht door
de stad... om het volk te lok
ken. Maar blijkbaar was dit in
Griekenland een suksesvol ini
tiatief. Alvast een origineel
promotiemiddel. Van Serres
ging de tocht verder naar het
eiland Corfou, waar het derde
optreden, in openlucht dit
keer, plaatsvond. Ook hier
kwam een ruim publiek opda
gen. Maar wellicht is de ver
welkoming in het Grieks door
een lid van de groep daar niet
vreemd aan Als beloning
kreeg zij en ook de anderen
spaghetti met kip en fnet.
Dat was dan de derde keer in
evenveel dagen.
Lefkada was de volgende tus-
senhalte, na een reis van zo
maar eventjes 15 uren. Ook
hier werd de voorstelling weer
voorafgegaan door een lok
stoet, waarin de leden van de
groep in kledij door de straten
moesten paraderen. Maar ook
hier bleef het resultaat niet uit.
De bootreis naar Argostoli,
die volgde, werd voor allen
een verrukkelijke en indruk
wekkende trip. De schoonheid
van de Griekse eilanden kon
hier in al haar pracht bewon
derd worden. En dat is niet
weinig. Een zware karwei
werd die rit nochtans voor de
technische ploeg en voor de
buschauffeur die een deel van
het trajekt in een felle hitte
langs bergwegen moesten af
leggen. Even kwamen de beide
optredens op het eiland in het
gedrang toen een groot deel
van de groep geplaagd werd
door blaren. En toen bleek dat
die plaag wel eens besmettelijk
kon zijn, was een goede ver
zorging meer dan nodig.
De laatste tussenstadia, met
telkens een optreden, waren
Ithaki en Patras, waar afscheid
genomen werd van de Vlaamse
gids en de Griekse buschauf
feur evenals van de organisator
van de rondrit door Hellas, die
Incar de kans gaf zich acht
keer op zijn best te tonen
aan het Griekse publiek.
Alvorens terug te keren naar
het vertrouwde Vlaanderen
bleef de hele troep nog enkele
dagen pleisteren in de hoofd
stad Athene, waar men in feite
nooit aan het einde komt van
zijn ontdekkingstocht. Athene
en zijn omgeving bieden elke
toerist onvergetelijke momen
ten. Een ontvangst op de am
bassade van ons land gaf deze
tournee ook nog een officieel
karakter.
Jammer maar dat er achter
zo'n reizen ook eens een punt
dient gezet. Maar Incar is in
«lk geval de h Henri Garrein
bijzonder dankbaar. Een land
genoot, die al jaren in Grie
kenland vertoeft en door wiens
goede zorgen deze rondreis tot
stand kwam.
Incar zegt in geen gevat
«Akropolis adieu», maar «Ak-
ropolis tot ziens!»
De vakantie voor Incar zit er
Lehbeke. Kunstgroep Incar vertrok voor een I7-daagse reis naar Griekenland en werd er ontvangen op de Belgische
ambassade.
nu weer op.
Op zaterdag 28 augustus wordt
er opnieuw in eigen land opge
treden, nl. te Kruibeke in de
feestzaal Ons Huis. Dit in het
kader van de herdenking van
«100 jaar Cardijn». De voor
stelling vangt aan te 20 u.
Meldert - St.-Rochusfeesten. Hij ziet er mooi uit, maur ziet hij hel zelf nog wel? (per)
