[atte ambiance maar
;oede muziek voor luisteraars
2de Internationaal Jazzfestival Dendermonde:
Straattoneel en poppenkast tournee
't Vlammeken
zoekt speelgoed
De Voorpost - 10.9.1982 - 19
]alt, Miel, Bireli, Monty, Wild Bill... de anderen... en BESSIE
i het Dendermondse Jazzfestival zijn deuren sluit, is ook de zomer voorbij. En zomers was het op de
(tivalweide! De zon was traditiegetrouw van de partij. Het publiek ook. Muziek was er eveneens. En
1 heeft deze twaalfde editie niet volledig bevredigd: de vrijdagavond bleef algemeen gesproken onder
maat; op zaterdag was er steengoede muziek te beluisteren - met als absolute topper gospelsinger
ssie .Arlette Griffin en toch ontbrak de ambiance bij het nochtans talrijk opgekomen publiek.
Ie ingrediënten voor een goed festival waren aanwezig. De inleidende vrijdagavond was zacht; de
pidjes en kraampjes stonden uitnodigend naar kopers te lonken; de drankjes waren nog steeds
jnokratisch geprijsd; er stonden voordien nooit meer tentjes op de camping-weide; de Mon stond met de
jde smile aan de ingang kaarten te scheuren en parkingkaarten te kontroleren (we misten wel zijn
>oie pet!); geen enkele band had afgezegd; prima klank- en lichtinstallatie;... de B.R.T. was ook nu weer
(ET aanwezig.
jijdag: vier bands
jader topper
l vrijdagavond was er
Jl minder volk komen
Magen dan vorig jaar;
Ipral de jongeren had-
het laten afweten.
de krisis hier voor
8 tussen of het feit dat
i echte blikvanger
3 affiche stond?
ditiegetrouw moch-
i de jongens van The
lescent City Dreamers
spits afbijten. Ze be-
tan vijf jaar nu en in
periode hebben ze
a reeds een benijdens-
entoesiasmeren. De bes
te groep van de eerste
dag!
Wat de uitschieter van
de vrijdagavond had
moeten worden, werd
voor mij uiteindelijk dé
tegenvaller: Luther Tuc
ker. Aangekondigd als
de topper van de moder
ne Chicago-blues en de
beste blues-gitarist,
bleek hij een onopvallen
de en eerder matte fi
guur te zijn die zelfs niet
uit de schaduw kon ge
raken van een weer
voortreffelijke gastgita-
bracht had, dan konden
de fanaten en de ken
ners zich zaterdag wél
verlustigen in steengoe
de muziek.
De échten zaten er al van
voor drieën natuurlijk,
velen op hun jaarlijks
stekkie. De fanatieke
Jeggpap-fans met petje
en badgets, de zonne
kloppers in bikini of blo
te zonnejurk, de jonge
paartjes die er een
picknick en zo van wil
den maken, de jonge ge
zinnen met kroost en
knapzak, de frietenman
•pap N. O. Jazzband staat twintig jaar op de planken. Daarom werden ze ook i
•rnetjes gezet (v)
aardige faam bijeen
blazen. Een gewichtig
aams jazzjournalist
ijft hen nog altijd een
elbelovende groep
aan t jemen; toch kunnen ze
ieoto eds bogen op een eer-
hoo\ edwaardige staat van
ioft n enst en een hele rits
tot i jtredens. Ook aan hun
weel itreden van vrijdag
>ok i ag duidelijk te merken
'evert 11 ze muzikaal volwas-
lee e n geworden zijn en
aratei m plaats waard zijn
iitma ssen de goede oude
aas; c ijlformaties van de la-
5 landen. Fel opge-
ito Jijerkt was een drumsolo
de Walt, uitvoerig...
met de stokjes,
het tweede huisor-
it van de Honky Tonk
izklub, was het de
aan de Ameri-
,nse New Black Eagle
Band. De totale
Orleansmuziek,
van de klassie-
uit de twintiger ja-
tot de standaard-
uit Preservation
hun repertoire,
autentieke inter-
kon even de zo-
1500 aanwezigen
rist Willy Donni, aan
wie we meer dan voor
treffelijke herinnerin
gen bewaren van zijn op
treden een paar jaren
geleden. Ook de begelei
dingsgroep uit Lokeren,
The Former Blues Band,
liet zich niet in gunstige
zin opmerken. Om snel
te vergeten.
Kenny Ball and his Jazz
men uit Engeland, een
tijdje geleden nog muzi
kale gasten op het huwe
lijk van Diana en Char
les in Buckingham Pala
ce, speelden zoals dat
waarschijnlijk verwacht
werd: gepolijste, tradi
tionele, gladde muziek,
die erin gaat als koek bij
een deel van het publiek.
In feite heeft dit genre
bitter weinig om het lijf,
het is muziek zonder
diepgang, zonder ziel.
Maar ja, iedereen moet
aan zijn trekken komen;
dus ook hiervoor zal er
wel een publiek zijn...
Zaterdag: jazz
om te luisteren
Indien de vrijdag niet de
gehoopte kwaliteit ge-
met honderden kilo's pa
tat voor onze Nederland
se gasten, de tappers
met vele kilometers bier,
de toiletmadammen met
een nog lege beurs, een
bezorgde Lazlo, een ijs
berende Piet, een glun
derende Fernand (als hij
naar de zon kijkt), een
nog licht geërgerde Gas
ton, een monkelende
tsaar en een guitige
Mon. Allen present?
Start dan maar voor dc
maraton!
Al twaalf jaar lang heeft
The Jeggpap New Or
leans Jazzband de eer en
de moeilijke opdracht
het zaterdaggebeuren
van start te blazen.
Hun eerste optreden was
goed werk, echter zon
der veel geestdrift. Spo
radisch slechts sloeg de
vonk in de pan: swin
gend, in de beste oude-
stijltraditie; en de num
mers met pianist-voka-
list Norbert De Taeye
waren uiteraard op hoog
niveau. Toch hadden we
meer verwacht van het
jubilerend huisorkest.
Twintig jaar Jeggpap
uri
moet gevierd worden!
Dat gebeurt natuurlijk
in het lang en in het
breed later op het jaar.
Toch werden de leden
vóór hun tweede optre
den - en ze hadden er
zich voor in smoking ge
stoken - letterlijk en fi
guurlijk in de bloemen
gezet door voorzitter
Piet, die op zijn beurt
een presentje kreeg aan
geboden voor zijn ver
jaardag. Achter ons
hoorden we iemand zeg
gen: «De helden zijn
moe!». We hopen voor de
Jeggpappers dat ze hun
vermoeidheid snel te bo
ven zijn!
De band die enig entoe-
siasme en ambiance kon
losweken bij het pu
bliek, kwam uit Polen:
de Jazz Band Ball Or
chestra. Op muzikaal
vlak zijn ze in de vele
jaren van hun bestaan
een eigen weg gegaan,
met ais gevolg swingen
de, modern gearran
geerde dixieland, opge
frist met eigen komposi
ties en elementen uit
rock, pop en folklore. Ze
bezitten alle kenmerken
van de goede Oosteuro-
pese ensembles: goede
sound, evenwichtige ba
lansen, hoge en stevige
muzikaliteit, entoesias-
me en de kracht om dit
op het publiek over te
dragen. Ze riepen herin
neringen op een andere
Poolse en Tsjechische
groepen die we reeds
mochten beleven! Graag
hadden we hen nog een
tweede keer aan het
werk gehoord maar Ni
colas Souvent ofte Klaas
Vaak, had ons ongena
dig in Morfeus' armen
geduwd... ons weer
standsvermogen blijkt
af te zwakken!
De in Jamaica geboren
Amerikaan Monty
Alexander bleek meer
een pianist om aandach
tig en geboeid naar te
luisteren dan een show
man die een paar dui
zend aanwezigen kan
begeesteren. Een werve
lende pianoklankwater-
val van de bovenste
plank; alleen zat er te
weinig variatie in zijn
programmakeuze. Toch
boeiend! Vermelden we
nog de prima begelei
ding van bassist John
Clayton, die we op de
festivalweide al eerder
konden bewonderen, en
van drummer John
Engels.
Een act die evenmin aan
sloeg bij het overgrote
deel van de naar schat
ting 4.500 aanwezigen,
was die van Wild Bill
Davis. Deze orgelist, pia
nist en arrangeur begon
zichtbaar zonder veel be
geestering aan zijn
taak, maar vooral onder
invloed van alt- en bari
tonsaxofonist Michel De
Viller s veranderde dit
snel. Wat een prachtige
konversatie tussen deze
twee, zeer efficiënt maar
weinig in het oog sprin
gend gesteund door
drummer All Levitt. Een
feest voor het oor...
maar men moest wel
luisteren. Met een pint
rustig keuvelend aan
een van de tapkasten zal
veel van deze sound ver
loren zijn gegaan.
De groep die er verant
woordelijk voor was dat
er even dreigde een kink
in de programmakabel
te komen, Bireli Lagre-
ne Ensemble, diende
zich te beperken tot één
enkel optreden. Het en
semble dat bestond uit
de ritmegitaristen Gaiti
Lagrene en Tschingle
Loef fier, bassist Jan
Jankeje en de 16-jarige
Pierre Bireli Lagrene,
was voor de allereerste
keer te gast in ons
land... Er zijn er nog die
van hieruit Europa ver
overd hebben... Pierre
Bireli Lagrene toonde
zich een schitterend,
technisch begaafd gita
rist, die in de stijl van de
betreurde Django Rein-
hardt wellicht geen
evenknie vindt. Dat hij
het bij het grote publiek
niet zou kunnen waar
maken, was vrij vlug te
Bessie Griffin, een van de grote sterren van het Jazzfestival
(v)
droomde gospelsinger.
Zij is geen tweede Maha-
lia Jackson, zij is een
eerste Bessie Griffin.
Ontroerende belevenis,
zeker voor hen die de
dimensie van haar bood
schap in zich hebben.
Het werd een van de
mooiste en onvergete-
lijkste optredens van de
toch al twaalf festivals.
Voor ons dus een matige
evenwichtige program-
matie was er misschien
te veel juister-jazz en te
weinig swingende, vlot
te muziek, iets waarvoor
toch velen naar de weide
afzakken: een vlotte bab
bel, een pint en op de
achtergrond spetteren
de, pretentieloze ritmes
en melodieën.
Was dus de grote am
biance afwezig, toch mo
gen we rustig stellen dat
weergekeerd was en de
laatsten (zij dus die de
eersten waren) tegen de
middag aan in bed ge
sukkeld waren, toen
droomden er al weer een
paar van die 20 entoe-
siaste organisatoren van
volgend jaar.
Eer het echter zo ver is,
is er de viering in het
Koningshof op 23 okto
ber van de jubilerende
Jeggpap (met als grote
Zaterdag en zonnig weer, een massa jazzliefhebbers dus om het Dendermondse festival, het grootste in ons land, meer
kleur bij te zetten (c)
vrouw
lemcit
m hun
e stc-
gele-
jeugd-
n!
Andri
mie Griffin zorgde voor de sfeer. Al zingend mengde zij zich tussen de dansende menigte c
merken: het is een eer
der bedeesde jongeman
die sterallures vreemd
zijn en die een intieme
jazzmuziek speelt. Hij
loste perfekt in wat de
programmabrochure
over hem schreef: «Wat
aan ritmische vrijheid,
fijnheid, tempo en fan
tastische invallen ont
staat, is niet te geloven».
Dit wordt beslist een top-
musicus, die wellicht be
ter naar waarde kan ge
schat worden in een
jazzklub dan op een
massale festivalweide!
En dan... en dan is er
BESSIE!
Het hoogtepunt van dit
hele 12de jazzgebeuren
was zeker en vast het
optreden van de impo
sante Bessie Arlette
Grif fin, een optreden dat
bij velen lang zal blijven
nazinderen. Ze was de
enige die erin slaagde bij
het publiek meer dan
een oppervlakkige emo
tie los te weken.
Prachtig gesteund door
pianist-orgelist Samuel
Perfect en drummer All
Levitt (weer hij!) was het
de enige die het publiek
echt in haar ban had.
Haar krachtige stem,
haar gepassioneerde in
terpretatie, haar vermo
gen om haar eigen emo
ties naar het publiek
over te dragen, dit alles
maakt haar tot de ge-
vrijdag en een schitte
rende zaterdag. Toch
kunnen we ons best
voorstellen dat er een
aantal aanwezigen op
honger gebleven zijn: zij
die zweren bij de alleen
zaligmakende New Or-
leansklanken. Voor een
het toch weer goed is
geweest...
Wanneer de laatste Pool
se jazzklanken uitge
storven waren over de
weide - het was toen al
bijna zondagmorgen -,
de bars gesloten waren,
de rust op het VP-terrein
gast Memphis Slim),
zijn er de vele bunker-
koncerten, is er weer de
kroegentocht, is er weer
de boottocht, is er nog...
ach te veel om op te noe
men. We zien er elkaar
wel. Tot dan!
(1)
De bevolking van Aalst
wordt in de komende we
ken verwend met niet min
der dan 14 optredens van
een rondreizend spektakel.
Straattoneel, muziek, zang
en poppenkast vloeien in
mekaar en monden uit in
een boeiend spektakel. De
produktie «Aalst, stad mij
ner dromen» wordt op vol
gende plaatsen en data ge
bracht:
Zondag 12.9: 11 u. te Gijze-
gem aan het klooster, 15 u.
te Hofstade aan het scout
sterrein.
Zondag 19.9, 11 u. te Nieu-
werkerken aan de kerk, 15
u. aan het plein van Een
dracht Aalst om 16 .45 u.
Zaterdag 25.9, 11 u aan de
kerk te Baardegem, 15 u.
aan de kerk te Meldert.
Zondag 26.9. om 11 u. op
het dorp te Moorsel, om 15
u. aan de kapel aan de grote
baan te Herdersem.
Zaterdag 2 10, om 11 u.
aan de kerk te Erembode-
gem, om 15 u. aan het
volksplein te Aalst
Zondag 3.10, om 15 u. op
het Guldenboomplein (blok
Borreman), om 11 u. op de
parking van de Moorsel- Uiteraard is alles gratis en
baan (oud slachthuis). niet te vergeten, al wie
Zaterdag 9.10, op de markt komt kijken is vrij om mee
te Aalst, om 15 uur aan de te spelen. Organisatie: Peel-
watertoren. toneel.
Ateljee 't Vlammeken, Nieuwbeekstraat 35 te Aalst
is op zoek naar afgedankt speelgoed dat nog best
bruikbaar is. De voorkeur gaat uit naar veilig en
verantwoord speelgoed, liefst ook geen oorlogs
speelgoed. In het najaar wil 't Vlammeken immers
een speelgoedaktie houden in samenwerking met
zieke en gehospitalizeerde kinderen. Mocht u dus
oud speelgoed in de weg hebben liggen, laat het dan
zo snel mogelijk weten aan de mensen van 't
Vlammeken (telefonisch kan dat ook op het num
mer 053/21.13.27) of op de volgende adressen:
Mikis Klub, Nieuwbeekstraat 35 te Aalst (overdag)
en Patrick De Paus, Bredestraat 159 te Aalst (053/
78.95.39). Men komt het speelgoed zelf ophalen.
