Masereelfonds en Lukasgezellen
organizeren poëzieavond
in Sint-Niklaas
Arbeid en poëzie
Herdenking Boerenkrijg te Overmere
Paul Vereecken
met dia's
in De Klinge
Duits koor op bezoek
te Dendermonde
Moshovieten
in Sint-Nihlaas:
hoge pieten stuurden hat
w.vl
Katholieke Vereniging voor
Gehandicapten - Hamme
Meer socio-kulturele lokalen
te Erembodegem-Terjoden
26 - 15.10.1982 - De Voorpost
Poëzie
Dichters in verdrukking' was een eerste initiatief
van het Masereelfonds Sint-Niklaas. 180 belang
stellenden telde koördinator Julien Verellen toen
en dat volstond om de poëziemanifestatie achteraf
een verrassend sukses te noemen. Men had dan ook
kwaliteit beloofd, dat spreekt; kwaliteit én een
boeiende thematiek. Er zijn namelijk nogal wat
'dichters in verdrukking'. Leslie M. Collins b.v.,
Sylvester Owen en Czeslaw Milosz, signaalmensen,
eerste voelers van onrecht, profeten tegen wil en
dank.
Misschien zijn de weinige arbeider-dichters ook
voor een stuk verdrukte poëten? «Dat kan het
publiek op 23 oktober zelf uitmaken; wij verkopen
er in elk geval niet teveel theorie rond,» belooft Tjen
Pauwels. Hij heeft het over de poëzieavond Doven
het gehuil der giganten', die de kunstenaarsgroe
pering De Lukasgezellen' en het eerder genoemde
Masereelfonds volop aan het voorbereiden zijn.
De organizatoren van deze zijn. En da's meteen de hier
voordrachtavond vol arbei- relevante definitie van het
derspoëzie zijn van mening begrip 'arbeider'. Een ander
dat de arbeider die gedich- kriterium is dat die 'poëten'
ten begint te schrijven zich gedichten moeten schrijven
na een tijdje een vreemde waaruit een oorspronke-
eend in de bijt gaat voelen, lijkheid blijkt. «Arbeiders-
En dat komt zó, weet arbei- gedichten zijn erg herken-
der-dichter Tjen Pauwels, baar» vindt Tjen Pauwels.
«Van de ene kant word je «ze verwoorden vaak een
door kollega's beschouwd diep gevoel van afhanke-
als een zwever een dich- lijkheid, de ervaring steeds
ter, ja. da's voor hen iets gezegd te krijgen hoe en
vrij onwezenlijks en van wat te doen, te moeten wer-
de andere kant vind je zei- ken in funktie van iets of
den aansluiting met zoge- iemand anders»,
zegd echte dichters die bij De arbeider kan in zijn po-
het schrijven een aanzien- ëzie ook nog wat anders
lijke literaire babage ge- dan zich verzetten tegen de
bruiken. Het komt b.v. niet situatie waarin hij ver
eens in je hoofd op om in te keert, hij kan vluchten in
sturen naar een literair een wereld van waardige
tijdschrift. Sommigen heb- eenheid; soms zal hij probe-
ben ook nog nooit gepubli- ren met zijn gedichten de
oeerd; ze kennen de weg eigen manier van leven te
niet of ze hebben het geld verantwoorden. En als er al
dat daarvoor tegenwoordig sprake is van een profeti-
blijkt nodig te zijn er niet sche inslag, ligt die wel
voorover». in het aanwijzen van wat er
Met 'Boven het gehuil der in de samenleving verkeerd
gigantenwil men pogen in gaat. De lyrisch gevatte
te gaan tegen deze ambi- droom van de arbeider, al-
guë, vervreemdende situa- dus Tjen Pauwels, is enorm
tie. De arbeider-dichter konkreet, «hij is bezig met
komt nooit aan bod, vindt zichtbaarheden en de moge-
men; in de ogen van meer lijke gevolgen ervan, met
geprivilegieerde mensen is middelen ook die de toe
hij nog vaak een domme stand zouden kunnen wijzi-
kracht, iemand met een gen. Pas in de tweede plaats
minderwaardige kuituur, komen diepere waarden».
Waarom dus hem niet een Maar dit klinkt te eng,
kans, een podium geven, vindt hij zelf. Het is niet zo
hem het tégendeel laten be- dat alle overige thematiek
wijzen? de arbeider vreemd is. Hij
heeft het óók over liefde.
Pijn en moeite over dood en angst, echter,
De moeilijke vraag of er zijn woorden waarin wat
zoiets als arbeiderspoëzie pijn en moeite dagelijks ge-
bestaat, heeft men eventjes geven zijn. De poëzie van de
terzijde gelaten. Het gaat er arbeider zal weerbaar, ver-
gewoon om vooral mensen beten aandoen. Hij poogt
van eigen bodem naar vo- zijn pijn te verbijten, te ont
ren te schuiven, mensen die kennen, wil zich ertegen
werk verrichten in dienst verzetten. Dichters die be-
van een patroon, mensen horen tot een meer geprivi-
die literair niet en taalkun- legieerde klasse kennen
dig veelal zwak gevormd niet zo'n defensieve vast-
Foto- en di&klub Object uit De Klinge nodigde Paul
Vereecken en Georges Van Boxelaere uit om een
gastprojektie te verzorgen in de zaal Parochiehuis
te De Klinge, op 16 oktober te 20 u.
houdendheidZij hoeven
niet te hopen op een beter
leven; hun misnoegdheid,
als die er al is, zal van een
andere aard zijn.
Een voorsmaakje
Van Jef Last die in 1930 al
naar buiten kwam met de
bundel 'Kameraden',
draagt men het inhoudelijk
sterke, poëtisch zwakke ge
dicht 'Vraag' voor. Het is
verhalende poëzie; Last
heeft het over de jongeman
die, pas van school af, met
fabrieksarbeid zijn brood
moet gaan verdienen. De
eerste jaren zijn enigszins
kommerloos, maar vlug al
wordt de bezorgdheid een
konstant levensgegeven:
«Wat voelde je later als
man/als je d'eigen kindren
zag spelen/en berekende
wat wel zou kosten'een
nieuwe wet voor de oudste
De cirkel is rond met het
doemerige besef dat zijn
zoon niet anders kan dan
net dezelfde weg opgaan als
hij: «En wat voelde je eigen
lijk als manals je eerste
jongen begon de weg die je
zelf eenmaal ging/uit de
deur van je kleine huisje/
voor het eerst voor de grote
poort/naar de donkere hal
der fabriek/om een maatje
te worden van andren/en
een sjouwer, als jij tot
zijn dood?» In de gedichten
van de Wase Jean-Pierre De
Bock klinkt naast de pijn
van het arbeidersbestaan
ook het verzet ertegen door.
Pijn in «Ik hoor alleen mijn
eigen stem, de weergalm
van het houten bord, voor
mijn eigen harde, houten
kop, die kreunt in de bank
schroef van de achturen-
dag», verzet in «Jagers/die
met versleten vingers/hun
fiche «ik presteer meneer
in de prikklok steken».
Freek Dumarais publiceer
de al in het tijdschrift Krea-
tief. Hij is postbode en
spreekt de mening van ar
beiders, als zou een postbo
de een gelukkig bestaan
slijten, scherp tegen. Hij
voelt zich net zo ellendig als
hen. «Afhankelijkheid is
een ongeneeslijke ziekte,»
meent hij. De dichter heeft
283 bazen: de pos tont van
ger, het bureelhoofd, de ad-
junkt-kontroleur en 280
brievenbussen. En: «wille
keur woekert als onkruid,
dag na dag,/overal waar
werkers zich verkopen».
Dumarais lijdt ook onder de
geestelijke leegheid die
hem wordt opgedrongen:
«Gepraat over vrouwen.
sport, auto's, het gistera-
vond-t. v. -programma en
niet voelen, hoe misbruik,
dagelijks je prostitueert,
meer en meer. gevangen
tussen de gesloten en nog
te sluiten C.A.O». 'Een
postman, ik', of het trieste
lot van de intelligentia die
niet de kans kreeg zich te
affirmeren in een diploma.
De Nederlander Wim De
Vries ziet zijn poëzie als een
wapen tot verweer. 'Lopen
de band werker'. een
boeiend staccatogeval met
een ingehouden crescendo
al fine, hoeft geen verdere
kommentaar: «Kramp in je
vingers/Eelt op je kont
Plaat voor je hersensSlot
op je mondDansende han-
den.Ogen op staar.'Zonder
gedachten/Zelfs niet aan
haar./Muziek uit een bhkje
Je neuriet wat mee./Je
vraagt om vervanging Je
moet naar de plee/Tellen en
tellen/steeds 't zelfde getal
Op weg naar de avond/Haar
't geestelijk verval.
Ludo Colman uit Sint-Ni
klaas is chemiearbeider
Zijn bundel 'Mens en Mac-
hiene' heeft hij nog altijd
niet voor publikatie vrijge
geven. Zoals vaak ook Tjen
Pauwels, manifesteert Col
man zich vooral in zijn
woordkeuze als een oor
spronkelijk dichter. Beiden
zijn volgens mij momenteel
ook de enige twee arbeiders
die de toevoeging 'dichter'
echt verdienen. De poëzie
van Ludo Colman is eerder
vaststellend dan dat zij
openlijk verzet aantekent.
In deel drie van een titelloos
gedicht schrijft hij: «Ik
open mijn hand/waarin een
trillende naald/van een am-
pèremeter/groever) trekt/
En in de kwellende pijn van
het lawaai,/waarin ik opge
nomen word/en niets ben
/ontmoet ik geen licht dat
wenkt,/maar gele giftige
starogen van signalen;».
Karei Heirbaut schrijft eer
der geëngageerde, te skan-
deren, stereotype kabaret-
teksten dan poëzie Hij
roept op tot de arbeiders-
strijd en ik betwijfel sterk
of (zelfs zogenaamde) po
ëzie hiervoor het gepaste
middel is. Het doel gaat
gauw té veel de middelen
heiligen. Het is fundamen
teel verkeerd poëzie met een
overdreven funktionaliteit
te bedenken. In 'Marcheren
voor werk' schikt Heirbaut,
die een eersteplansrol ver
vulde tijdens de Boelsta
king, de volgende strofe:
«Als twijfel, onzekerheid u
soms bekruipbKijk naar 't
schone, frisse, dynamische
arbeidersleven/Boordevol
on verzettehjkheid,
wilskracht, strijd'Geef je
stem nooit weg in mistig
weer of zonneschijn/Kies
zonder verpinken voor de
dagelijkse strijd.Een heel
andere (romantische, me
lancholische) toon slaat
Marcel Smet ook iemand
van bij ons, aan. Het huis
van vroeger, zijn wereld,
dromen, de zomers en win
ters van vroeger, evokeert
hij met weemoedige fijnge
voeligheid en patriarchaal
respekt: «Er was de zon en
speels de wind/die stoeiend
woei omheen het korea'en
in een blauwe zomer/in het
wijde landschap als verlo
ren/geknield een bezig
kind/met zwarte handen
ridder/spelend in de klam
me voren».
Bij de geselekteerde dich
ters zijn ook twee vrouwen
Frieda Groffy houdt het bij'
veelal weinig geïnspireerde
parlandostrofenmaar
goed: misschien heeft ie
mand er wel een boodschap
aan? Loeke Van Assche
.overtuigt meer met 'Schijn-
geboorte': «De wekker op de
tafel/scheurt het stof uit
mijn ogen/het venster
wordt langzaam/een prik
bord van druppels Ucht///
per (on)geluk haal ik/nog
net de ochtendtrein/en alle
schijn is/weer gered.
Ann De Beleyr, Hugo Zwin
nen, Rosanne Raes, Lisette
Maes, Frieda Groffy, Luc
Thys en Carl Meersman
dragen verder nog voor uit
werk van André Van Goet-
hem, Yvan Heylen, Tjen
Pauwels. Kar8t Dijkstra,
Oswald Joossen8, Hans
Vlek en Kamiel Top. Anita
Daldini staat in voor de ar
tistieke begeleiding, Tjen
Pauwels zorgde al voor het
opzoekingswerk en de
bindteksten en samen met
Mare De Decker werkte hij
de algemene samenstelling
van de poëzieavond uit. Ju
lien Verellen van het Mase
reelfonds staat in voor de
organizatie. «Poëzie uit de
arbeiderswereld» gaat door
op 23 oktober a.s. om half
acht 's avonds in de Smidse
van de Stadszalen aan de
Leopold II-laan (schuinte
genover het station) in Sint-
Niklaas. Aanbevolen!
Leo DE BOCK
Berlare. Naar jaarlijkse gewoonte had de herdenking plaats van de Boerenkrijg te
Overmere. De schoolkinderen legden bloemen neer aan het monument, waarna op he
gemeentehuis een vergadering plaats vond, die ook door een delegatie uit Hasselt wen gn
bijgewoond. In de namiddag werd dan een minuut ingetogen stilte gehouden aan
het graf van wijlen pastoor Penne, de bezieler van het Boerenkrijgmuseum. (jj)
Paul Vereecken voor het
grote publiek voor altijd
verbonden met de open
luchtspelen te Meerdonk,
Kallo, Stekene en nu recent
het Reynaertspel te Hulst.
Wie herinnert zich niet de
meesterlijke geluidsbanden
van deze openluchtspelen?
Een feilloze geluidsregie,
waarvan iedere ingewijde
weet, hoe verduiveld moei
lijk het is de korrekte ti
ming te koördineren met
het toneelgebeuren. Maar
ook de wonderlijke diapro-
jekties, die telkens een
- aparte meesterlijke begelei
ding gaven.
Paul echter, in al zijn uiter
lijke rustigheid, benadert
die problemen veel be
scheidener. Is het mis
schien juist die gespannen
kalmte, die gevoelsvolle be-
heersing, die het hem mo
gelijk maakt in precaire
omstandigheden, de juiste
knop, de juiste toets te be
wegen, overzichtelijk alles
in de hand houdend?
«Och», zegt Paul, «dat is nu
vijf jaar dat ik daar mee
bezig ben, de ene produktie
was nog niet tenvolle ten
einde of wij werden reeds
gevraagd om een nieuwe
produktie op het getouw te
zetten. Het holt je uiteinde
lijk een beetje uit. Daarom
ben ik zo blij dat Object mij
gevraagd heeft m'n oude
liefde nog eens boven te ha
len en 'n diarama te komen
projekteren
Men zou bijna vergeten wel
ke bekendheid Paul reeds
geniet met zijn grote dia
reeksen «Luister één keer
- veertien keer», «De we
reld van de Stilte», «Portu
gal» en «Italië, 'n land om
lief te hebben». Het is trou
wens deze laatste diareeks,
die hij samen met Georges
Van Boxelaere gerealizeerd
heeft, die in De Klinge bij
foto- en diaklub Object zal
geprojekteerd worden.
Deze prachtige montage is
zowel qua inhoud als vorm
«anders dan anders». Acht
pareltjes, die ieder op zich
zelf een onderwerp behan
delen en toch als een geheel
overkomen. Zij weten hoe
ze een land moeten aanpak
ken. Een stukje toeristische
informatie, een beetje eko
nomie, wat romantiek en
ook het vleugje humor ont
breekt niet.
In «Het land dat Dan te zag»
ziet u een van Paul's ver
maarde bloemendansen en
bij «Het oord van Sint-Fran-
ciskus» genieten wij rustig
van de avondsfeer. «Lente
feest of stratenloop in Gub-
bio» is een ritmische pro-
jektie. Bij «De legende van
Castellane» slagen zij erin
de kijker huiverend te
boeien en in «De kleuren
pracht van Cargano» wordt
het pas een streling voor
oog en oor. «Het witte Apu-
lie» staat op tekst van An
ton Van Wild erode en «Van
Amalfï tot Capri» toont de
zuiderse pracht in het
Griekse witte licht. Tot slot
«De verwoester van Pom
pei» onversausde duivelse
grilligheid maar ook met
humor
Op zaterdag 16 en zondag 17 oktober aanstaande
ontvangt de Sint-Gregori us gilde van Dendermonde
de Schola Cantorum St. Maria Empfangnis van
Hattingen-Bredenscheid (fusiegemeente Sprockho-
vel), Duitsland, op vriendschapsbezoek. Het Duitse
koor komt op tegenbezoek bij de parochiale koren
van de Onze-Li eve-Vrouweparochie, na de hartelij
ke en gulle ontvangst dat deze koren te beurt viel
op 1 en 2 mei 11. in Sprockhövel.
De Schola Cantorum St. een bezoek aan de beziens-
Maria Empfangnis is een waardigheden van Dender-
gemengd katoliek kerk- monde.
Zaterdagavond
koor uit de diaspora:regio heeft in het Sint-Vincentiu-
tussen Keulen en Dort
mund. Het koor staat onder
sinstituut
8chapskoncert
vriend-
plaats ge-
de leiding van Dr. Willy Eb- volgd door een gezellig sa-
beken, die met zijn Polizei- menzijn voor de koren en
chor uit Keulen lang geen de gastgezinnen,
onbekende is in Dender-
monde. In Sprockhövel di
rigeert Dr. Ebbeken ook het
Kinderchor der Stadt
Zondag om 10.45 uur
wordt in de Onze-Lieve-
Vrouwekerk een plechtige
H. Mis opgeluisterd door de
Sprockhöveldat vorig jaar Schola Cantorum. Het koor
een geslaagd concert zingt de Missa in F van
bracht in de Onze-Lieve- Anton Bruckner en brengt
Vrouwekerk van onze stad.
Het gemengd koor bestaat
uit een veertigtal leden
ook enkele motetten (Canta
te Dominum van Guiseppe
Ottavio Pi toni, Nun bitten
brengt zaterdagnamiddag wir den hl. Geist van Willy
Ebbeken, Dank sei dir,
Heer van Handel, Jesu,
kom zu mir van Willy Ebbe
ken. Ave Verum van Mo
zart, Lobt den Herrn der
Weidt van Purcell-Trapp).
De muziekliefhebbers en
sympathisanten van de pa
rochiekoren worden ver
wacht in deze eucharistie
viering.
Zondagnamiddag brengt
het Duits koor een bezoek
aan de Sint-Heter en
Paulabdij waarna op een re
ceptie afscheid wordt geno
men van de gasten.
Uit wisselingen als deze
brengen beide koren maar
ook vele gastgezinnen na
der tot elkaar; moge dit
weekeinde één van de vele
schakels zijn in de vriend
schapsketen die de volken
bij elkaar brengt de onder
linge verstandhouding en
het wederzijds begrip kun
nen er alleen wel bij varen.
Wat hebben Moskou en Sint-Niklaas gemeen? Een Rode Plein misschien, want F
ironizerend noemen sommigen het handelstrefpunt in hartje Waasland óók vaak
bij die verwegge, gloeiende naam. Veel voetbalenthousiasme verder, al kan je b toti
Sportkring en Dynamo niet over dezelfde kam scheren. En dan de intentie om de aeegt
vrede te vrijwaren. 4
Moskou in Sint-Niklaas. Er zullen nogal wat lieden gehuiverd hebben toen de
invitatie bij ze in de bus viel. Een invasie van Moskovieten, vier dagen vóór kiesdag
voorwaar. Nu ja, de expo zou in de kloeke, Vlaams-gevestigde Kredietbank J*ei^
geopend worden, en dat moet de aversie toch wat gekoeld hebben. prijsu
Woensdagavond 6 oktober. Stationsstraat Sint-Niklaas. Verantwoordelijken van fet
de Kredietbank, enkele Wazenaren van Sovjetkomaf een handvol kommunistische teekt
sympathizanten natuurlijk, één Russische journalist en één Belgische penneridder, Uk, v
ikzelf. Het stadsbestuur, co-organisator van de manifestatie, nu ja, het verleende j Op
zijn auspiciën zoals dat officieel heet, was heel dunnetjes present: kuituurattaché Ls. zi.
Jan Bral én burgemeester Paul De Vidts. Voor het overige zonden alle politieke f
mandatarissen hun kat. Want veel elektoraal profijt kon allicht niét gepuurd P6
worden uit dat onderonsje, moeten de kandidaten gedacht hebben.
Gevat replikeerde de burgervader op de toespraak van de konsul-generaal uit de?!
USSR. Die Russische gezant had gehamerd op de Sovjetbekommernis om de vrede L
en de veiligheid wereldwijd intakt te houden, hij deed dat grotendeels via een tolk. f
Moskou en de Sovjets hadden toch óók «de bruine pesthalt toegeroepen, niet? Eb. p
Paul De Vidts wees op het anderssoortige maatschappelijk en filozofisch denkpa-
troon waarin hij gedijt en zette dat trouwens kracht bij middels een pauselijk citaat.
Vrede en veiligheid, natuurlijk, zei De Vidts. Sint-Niklaas is kernwapenvrij en dalP»
gebeurde onder impuls van de burgemeester. Maar ook vrijheid en menselijkeï3SL
waardigheid. Een belangrijke nuance. De Vidts' woorden werden warm toege-1
juicht, beslist. I¥1
Vodka ten overvloede liet men na het korte officiële gedeelte aanrukken, de lieve
schenkdames spraken én Nederlands én Russisch. De paar tientallen foto's aan del
KB-muren springen nauweljks in 't oog. Ze beelden het leven van de Moskovieten RJfh»
uit, dat wel, maar je houdt er niet zoveel van over, tenzij dan dat het leven ïflPek,
Moskou gewoon z'n gangetje gaat, zoals bij ons. En kreatieve toppers zijn er aluppc
evenmin bij. Het is dus zéér de vraag of het KB-kliëntele dat daar een cheque komt
innen of z'n roebels komt inwisselen (dollars mag óók), een boodschap heeft aanw
de fototentoonstelling, vooral omdat de opnamen aan de overkant van de loketten let ii
te kijk hangen en in hoofdzaak het interieur, de werksfeer van de bankbedienden IMlaj
ook, opfleuren. Een wat weggemoffelde galerij van Moskovietische impressies dus. Us dl
Maar de vodka was lekker, woensdag. pwec
Breeddenkend hebben de zichzelf met zoveel pluralisme en openheid opsmukken- pn, i
de Sint-Nilase prominenten en politici zich niet getoond, vorige woensdag. DePao®]
burgemeester moest, nadat hij op Radio One met de andere lijstaanvoerders in daUadt
clinch was gegaan, weer eens cavalier seul spelen: een wal netelige karwei die hijpt kl
heel diplomatisch klaarde. En de hooggeachte kollega's uit het lokale pers wereldje lofwa
zullen het nauwelijks de moeite gevonden hebben; een houding die behalve#
onobjektief en enggeestig ook hautain overkomt.
Je moet je als persman over dl kunnen bewegen, vrij en waardig om het met de\*
burgemeester te zeggen. Het is niet omdat je naar een KB-tentoonstelling over der
Moskovieten gaat dat je in hart en ziel kommunist zijn zou. En hebben de inwonersL.
van Moskou, net als die van Dallas of Néw York, geen recht op ons respektj*
misschien?
Op 27 september had in de Sint Renildezaal te Hamme een eerste werkbijeen
komst plaats van het KVG-ouderkomitee van de afdeling Hamme-Moerzeke.
Voor de ongeveer 30 aanwezigen, voornamelijk ouders van gehandicapte
kinderen, werd door deskundigen van de PMS-centra voor buitengewoon
onderwijs van Sint-Niklaas en Dendermonde, de problematiek van onderwijs en
opvoeding behandeld.
Een andere mogelijkheid: geïntegreerd onderwijs, werd behandeld door mede
werkers van het G.O.N.-projekt in het stedelijk onderwijs te Antwerpen. De
gesprekken en vragen werden afgesloten, bij gebrek aan tijd, met de vaststelling
dat in deze onderwerpen stof zit voor vele avonden.
Na de koffiepauze werd door Sus Jacobs van KVG de sociaal-pedagogische
toelage onder de loep genomen. Deze toelage is momenteel in Hamme nog een
onbekende. Wel zijn hierover al kontakten gelegd met plaatselijke beleidsmen
sen en hier wordt zeker nog op teruggekomen.
Nadien werd een stuurgroep geïnstalleerd die binnen KVG Hamme-Moerzeke
zal instaan voor de werking en de verdere uitbouw van het ouderkomitee.
Qua socio-kulturele ak-
kommodatie staat Erembo
degem-Terjoden er alles
zins merkbaar gunstiger
voor dan het Centrum. Met
zeven lokalen voor zowat
2.000 inwoners staat Terjo
den inderdaad op de vierde
plaats in de rij van de Aal-
sterse deelgemeenten in zo
verre het gesplitste Terjo-
den zo nog kan worden
genoemd. Alleszins vormt
het een entiteit op zich zelf.
Tegenover het algemeen
gemiddeld aantal inwoners
per lokaal dat 350 bedraagt
telt Terjoden er immers
slechts 286.
De parochiezaal van 128
m2 heeft een klein podium
en een lokaal van 24 m2.
Kristelijk geïnspireerde
verenigingen hebben er
qua gebruik voorrang. Zaal
Rubbens met 200 zitplaat
sen heeft een vast podium
en geluidsversterking. Mu
ziekmaatschappij, kaats
en judoklub maken er ge
bruik van. Het zelfgebouw
de scoutslokaal Tarcitius
maakt deel uit van het pa
rochiecentrum. De meisjes
hebben er 1 en de jongens 3
lokalen.
Jeugdhuis Ijaco heeft 4
ruimten: instuif, vergader
ruimte, secretariaat en
tafeltennislokaaltje.
De rijksbasisschool aanj
Ninovestraat heeft
beeldhouwlokaal en
turnzaal van 225 m2
t-elijk een speelfunl
heeft. Er is heel wat a|
ratuur en die akade^
voor schone kunsten hï
er onderdak.
De vrije basisschool 1<
geen infra-struktuur uit
verenigingen.
De vrye biblioteek in
kloosterpand van de Kl<
terstraat beslaat een ruil
van 70 m2.
een
ivia
(te
uele
adei
