5 tanislaus-Buggenhout osb
iktijnermonnik en priester
Caramboleverbond
«Dender en Schelde»
Twintig jaar Jeggpap
Go*, elk menselijk leven In handen houdt, zie genadig neer op deze
geaweMcfcap, die Gy hier samenbrengt om U dank te zeggen om al het goede dat Gij
hebt willen bewerken in het leven van onze feestvierende medebroeder, die Gij geroepen
hebt om in uw geborgenheid te leven, door de kracht van Uw Geest, in het spoor van de
grote vader der monniken Sint-Benediktus, in genade van onze Heer Jezus Christus...».
Dit was de aanhef van het openingsgebed bij de Eucharistieviering van Dom
Stanislaus Gouden Priesterjubileum.
Zoals wij verleden week legd. Niets is minder waar. wel bekend dat de Bene
hebben gezien, doet Dom Ik wil het even met een diktijnen in hun streven
Stanislaus op donderdag 28 kleine anekdote waarma- naar liturgische vernieu-
augustus 1924 zijn intrede ken: Vader en moeder wing, steeds grote zorg
in de Sint-Pieters- en Pau- Buggenhout gingen op be- hebben besteed aan de ver-
lusabdij te Dendermonde. zoek bij Dom Stanislaus, fijning en afwerking van
Dit was de grote dag die Broeder Amicus, de por- hun korale. Door erfelijk-
zijn leven de bestemming tier, een goeie, brave broe- heid was hij begaafd met
zou geven, waarvoor hij ge- der maar ook een fijne een volle altstem en een
roepen was. En dat hij «ge- spuiter, liet heel beleefd de vérdragend stemregister,
roepen was» bewijzen, nu, ouders in de spreekkamer ieder in het Dendermondse
na achtenvijftig jaar (1924- en ging Dom Stanislaus dje zich nog de nachtmis
1982), de vele facetten en roepen die juist bezig was herinnert; zij die eens ge-
variaties, die hij bespeelde kolen binnen te scheppen, tuige waren van de sereni-
in de diverse takken van (natuurlijk een beetje dilet- teit en de grootheid van dat
zijn «monnik zijn» en zijn tantisch, want de pater zag gregoriaans kerstgebeuren,
uitdragen naar de volkse zwarter dan de kolen), en kennen de aangrijpende
gemeenschap toe. zonder te zeggen wie of wat sfeer waarin zijn zang een
Voor een leek is het niet er was. «Stanislaus, kom ne gebed werd. Wij herinne-
altijd makkelijk een kloos- keer» - «Zoals ik hier sta» - ren ons nog het feestelijk
tergemeenschap te begrij- «Ja, 't is dringend». En gebeuren toen de abdijkerk
pen, gewoon omdat wij de Dom Stanislaus ging, op de tot basiliek werd verheven,
moed niet opbrengen een voet gevolgd door Broeder £)e bij die gelegenheid ge
stapje dichterbij te zetten. Amicus die voor hem de zongen H. Mis was een
De Benediktijnerorde, spreekkamerdeur opende. Gregoriaans festijn van
waartoe Dom Stanislaus En daar stond moeder Ro- schoonheid ontsproten uit
behoort, is de oudste mon- zekes Stafke zo zwart als een oase van stilte. De or-
nikenorde der westerse een mol voor zijn ouders, gelvirtuositeit van Dom
Kerk, gesticht door Sint Voor het venster langs de Laurentius ging als een
hij de verantwoorde- zaam waart en nog zijt,
lijkheid over het reilen en hebt U trouw en regelmatig
zeilen van de broeders in de daarvertoevende zieken
de kommunauteit. Dit bezocht, getroost en voor
blijft hij tot 24 december bereid op het uiteindelijk
1955, hetzij van zijn 33c tot heengaan,
zijn 50- levensjaar. Op 14 Onbaatzuchtig verdeelt U
maart 1956 wordt hij «zie- uw tijd tussen administra-
deur stond en er alleen een kenpater». In deze periode tief werk, de masseurkens-
hondekar en een kruiwa- komt weer een heel ancjer zorg, en vooral uw dierbare
gen door de straat kon. Dit facet van Dom Stanislaus' zieken en bejaarden,
zou nu veranderen. Jefken paster zjjn zijn benade- Gedurende al die jaren van
den Hovenier, een vinnige ren van zjeken en bejaar- weldoende aanwezigheid in
kleine man, was overeen- dgn. Eén voor mij onbe- de C.O.O.. zijn het de be-
M gekomen met de gemeente ken(j schrijver die bij zijn jaarden. de zieken en de
dan heb ik op mijn tanden over de prijs van het stuk gOUCJen jubileumprocessie sukkelaars geweest die
gebeten, en ik begon te grond dat hij zou verliezen in 1975 zijn aktiviteit zo mochten gemeten van uw
parafraseren op de tekst bij het rechttrekken van de kenschetsend weergeeft wil bemoedigende woorden,
van het H. Evangelie. Mijn Dijkstraat (1931). Met het ik graag even aanhalen: van van
kalmte kwam terug. Het gevolg dat de «weir» werd «Wat ik vandaag vooral uw gulle hartelijkheid»...
iaus. njning en arwemngj van was maar JJom^^rondptatge"Jgd' ren^s"ïw^nende'ïSde der sekuliere ofte wereldlij-
por- hun korale. Door erfelijk- j P u;; Aa Maar als het geregend had, ten bate van uw medemen- ke^ oblaten en was ook
les uitstekend tot het begin
van de hoogmispreek. Ik
kreeg plankenkoorts, ik
was bang. ik wist geen
woord tekst meer. Het
zweet brak mij uit. Het
moest, ik mocht niet falen.
de
DTndermon'deraren' b'hest was de straat" één treurige sen en vooral van de zieken godsdienstleraar
meevk™ aldus zfjn relaas modderpoel. Omdat de en bejaarden. Vrije Vakschoo te Den-
ïïh we d d^rna een araaa werklieden daar nog steeds Ai de tijd die U als dienst- dermonde, professor van
gehoord predikant Geen bezig waren, ging Dom Sta- doend ziekenpastoor in de toaOope in de alJdll-
bombasme van hameren en nislaus eens aan ,.'t grille- C.O.O. (O.C.M.W.) werk- b.echtvader b„ de ter-
ken» kijken hoever het
waarde Zusters te Grer
bergen vanaf 16 april 19<
en biechtvader in de abdi
kerk van 15 maart 1965
Men zegt nu wel dat Do
Stanislaus door Onze-Li
ve-Heer naar het kloosti
werd geroepen wat ti
andere heel juist is mal
men mag niet vergeti
daar bij te voegen dat r«
ping een vrijwillige en toti
le inzet ook vanwege
betrokkene vergt.
In hoeverre nu na vijft
jaar let op: dit is e«
halve eeuw of het veertij
ste deel van onze christeli
ke tijdrekening in h<
verre dus de pater steei
aan Jezus Christus'
heeft beantwoord,
hoeverre hij hiertoe een gi
lukkige voedingsbodei
vond in onze geliefde abdij
weet Onze-Lieve-Hei
alléén.
L. Van Meidei
vuisten schudden, zoals de
missiepredikanten van die
tijd. Geen oproepen van
duivelse visioenen en staar-
tendragende gedrochten
stond. Maar zoals het
steeds was, kwam Moeder
Rozeke ook maar eens kij
ken. Op datzelfde ogenblik
Neen ..in zijn preek- en kwam de kolenwagen van
«'t bakkerken» de straat ui-
redenaarstechniek had hij
evenals in zijn zang, een gedokkerd, en de nietsver
doordringende, warme moedende voerman bleef
stem die hij geen geweld met wagen en al ra de mod-
moest aandoen om ver- der steken t Bakkerken
staanbaar te zijn Hij had verzette zich geen stap. en
een zuivere diktie, die hij de wagen bleef steken, t
zelf aanpaste aan de ruimte Bakkerken kende Stafke
waarin hij optrad. Zijn on- van Rozeken Boel bijzon-
der goed, maar nu hij pater
stroom van vreugde over
die gelovige massa. Het ju
belen van de stem van Dom
Stanislaus als een gebed
van vrede, in een crescendo
ondersteund door het kin-
Benediktus in 528. Zij aan- achterkant stonden drie
vaarden bij hun intrede te even zwarte gezichten, ze
leven volgens de «Regel» lachten met brede mond.
die Benediktus aan zijn de «kolenschuppersploeg».
volgelingen voorschreef. Dergelijke taken, waren
Het zou ons wel te ver gemeenschapstaken van
voeren, in dit korte bestek, «paters» en «broeders». Zo derkoor en de korale. Dat
over dit alles in detail te was hij ook verantwoorde- was bidden,
treden. lijk voor het bijhouden der £n zo kwam dan de dag
De jonge kloosterling, heb- postzegelverzameling. Ik Van 4 september 1932, dat
ben wij gezien, ging na de herinner mij nog grote dik- hij bekwaam werd geacht,
4' Grieks-Latijnse in het ke boeken met zegels van de Heer te dienen als
H. Maagdcollege te Den- gans de wereld. priester
dermonde, zijn hogere hu- Dit waren dan wat men kon Het eerste wat kijken komt
maniora vervolgen in de noemen de dagopvullin- ajs een bijzondere aktiviteit
Abdij zelf om in de gen, die gebed en studie jn het ambt van priester is
Benediktijnerabdij te aaneenregen. Zo gebeurde «preken». In de abdij was
Steenbrugge zijn filosofie de aanwezigheid in de ref- dit geregeld in een beurtiol
(wijsbegeerte) en theologie ter in volledig stilzwijgen, en daarin werd hij opge-
godgeleerdheid) volledig alleen de stem van de lector nomen,
af te werken. die enkele uittreksels voor- «Mijn eerste preek, vertelt
De eerste taak van de toe- las uit St.-Benediktus' regel Dom Stanislaus, was té
komstige benediktijner- met een monotone diktie perfekt voorbereid en ik
monnik en priester is «de schiep een mystieke sfeer, wilde het zo goed maken,
studie^die samengaat met Midden in de nacht werden dat het té goed was. Woord
de training tot discipline en zij gewekt voor een bid- Voor woord schreef ik het
gemeenschapszin. Naast stonde, daar ook was het 0p, veertien dagen vooraf,
die «studie» ontvangen zij devoot zwijgen regel. Herschreef het. wijzigde,
«persoonlijke taken», zoals Van 1926.^gLl952 zesen- voegde erjjij. schrapte uit
helpen inaê schrijnwerke- twintig jaar lang was hij -p0t ik eindelijk alles van
cj, kolen binnen halen, «cantor» voorzanger, buiten kende. Nu kon het
e.z.m. Men zou denken dat Dit heeft Dom Stanislaus njet meer verkeerd lopen,
deze taken uitsluitend voor steeds alf een zeer grote £n inderdaad, in de eerste
de «broeders» zijn wegge- eer beschouwd. Nu is het missen die zondag ging al-
derwerpen en zijn interpre
taties van het evangelie wa
ren fijn doorweven met so
ciale aktualiteiten en nood
toestanden, niet gekamoe-
fleerd. maar duidelijk.
Dit was er de oorzaak van
was durfde hij niets te vra
gen. Maar hij ging naar
Rozeken en vroeg of de
pater geen twee minuutjes
kon binnengaan. De pater
had onmiddellijk door wat
BILJART
dat de Dendermondenaars er aan de hand was, en hij
hem simpatiek «'t sociaal |egde zlJn hand op t Bak-
paterke» gingen noemen, kerken zijn schouders: Ce-
Dat is dus geen erfenis van sar- zei h'J- VOC)r G en
K.A.J. (K.A.J. bespreken de straat ben ik nog altijd
wij toekomende week). Stafke. En weet Cesar, dat
Hebben wij dan nog de een voerman een Lieve
eenvoudige uitlating van Heer afzonderlijk heeft, en
«broeder stoeltjeszetter»: die weet ook dat het paard
«Als Stanislaus preekt, dan va" voerman een spe-
heb ik meer werk. Want c.ale diktionnair heeft Ce-
dan moet ik in de zijbeuken sar- lk êa b,nnen en vloek
stoelen bijzetten».
gij maar eens tegen «Bles»,
Met zijn woord en zijn zang en dan ziJde U'1 de misere
is de pater, de volkse pries- De pater was nog met bin
ter geworden, die alom
graag gezien werd. Volks,
ja dat was hij.
Zo herinner ik mij een typi
sche anekdote. Dom Sta-
nen of 't Bakkerken lan
ceerde daar een litanie van
zijn godver's. Bles
spande zijn achterste benen
en de kolenwagen dokker-
nislaus was op jaarlijks ver- de vo°rt.
lof te Hamme. in het ou- Het zijn al die kleinigheden
die hem typeren in zijn
eenvoud. Hij was geboren
om in dienst te staan van
derlijke huis aan de Dijk
straat. Het was nog in de
tijd dat de haag. «de weir»,
van de hovingen van Jefken a"deren
den Hovenier op een kleine Op 23 april 1938 wordt hij
twee meter van de voor- broedermeester en krijgt
Uitslagen weekend 10.10.82
P Categorie Reeks A
Elskens-Vermeulen
V.D. Broeck-Marivoet
I* Categorie Reeks B
Coppieters-Lambrecht
Van Damme-Verleyen
Hofman-Van Damme
I* Categorie Reeks C
De Smedt-Buyl
De Vos A.-Keppes
II* Categorie Reeks A
Ons Huis-De Pluim
II* Categorie Reeks B
De Pluim-lnter Nos
Inter Nos-De Pluim
III* Categorie Reeks A
Windsor-Inter Nos
De Pluim-Pallieter
Inter Nos-Belgica
III* Categorie Reeks B
De Pluim A-De Pluim B
Windsor A-Pallieter
4,484- 4,800
11,187-12.400
12,000- 9,391
15,600- 9,062
12,800-10,131
13,600-8,024
4,800-3,264
18,779-26,000
17,568-13,320
18,887-20,784
37,665-33,096
30,400-20,226
34,800-15,880
40,000-33,333
27,020-23,866
Klassementen
I* Cat. Reeks A
1. Marivoet
2. V.D. Broeck
3. Elskens
4 Vermeulen
5. V.D. Bossche
I* Cat. Reeks B
1 Van Damme»
2. Hofman
3. Coppieters
3 3 0 33,200
2 1 1 22,387
3 0 3 18,798
2 2 0 17,400
2 0 2 10,147
4 2 2 50,785
3 3 0 41.200
4 2 2 33,368
4. Roelandt
5. Verleyen
6. Lambrecht
I* Cat. Reeks C
1. DeSmedt
2. Buyl
3. De Vos
4 Keppens
5. Lambrecht
6. Goossens
IP Cat. Reeks A
1. Windsor
2. De Pluim
3. Ons Huis
4. Centrum
5. Inter Nos
II* Cat. Reeks B
1. De Pluim
2. Inter Nos
3. Pallieter
4. Windsor
IIP Cat. Reeks A
1. Inter Nos
2. Windsor
3. De Pluim
4. Pallieter
5. Ons Huis
6. Belgica
III* Cat. Reeks B
1. Pallieter
2. De Pluim A
3. Windsor A
4. Windsor B
5. De Pluim B
6. Belgica
3 2 1 32,595j
3 1 2 26,696
3 0 3 25,185
3 3 0 43,200
3 2 1 27,624
3 2 1 23,200
3 1 2 19,104 terw
2 0 2 15,228
2 0 2 0.000 b
2 2 0 44,450
2 2 0 40,000
2 0 2 29,405
2 0 2 27,922
2 1 1 25,056
4 4 0 84,352
4 2 2 72,790
2 0 2 32,858
2 0 2 25,288
3 2 1
3 3 0
3 0 3
3 0 3
2 1 1
90,054
89,457
75,626
60,612
47,933
4 2 2 114,661
3 2 1 101,360
3 3 0 97,193
3 0 3
3 0 3
2 2 0
,014
59,953
55,514
PS.' Van Spiael F (De Pluim) 45 punten in
12 beurten: 15,600
V.D. Broeck H (Belgica) 225 punten in 13
beurten: 15.200
die v
II dl<
48 - 15.10.1982 - De Voorpost
Terwijl de bestuursleden van Honkv Tonk volgende »wk zaterdag paan not verteren met
de overschot van het jongste festival, teneinde hier en daar wat goodwill te kweken,
zitten de mannen van The Jeggpap N.O. Jazzband al duchtig te repeteren in het
Koningshof om zeker niet letterlijk en figuurlijk uit de toon te vallen tijdens de viering
van 20 jaar Jeggpap. Op deze viering, die uiteraard een belangrijk deel van de streek
naar de Dendermondse Dykstraat zal lokken, speelt ook oude-trouwe Memphis Slim, de
vedette van verschillende festivals en nog steeds een superstar in jazzmiddens.
Twintig jaar jazz
Voorzitter Piet Heuvinck
kan het toch zo mooi zeg
gen. «Twintig jaar Jeggpap
betekent eigenlijk twintig
jaar jazz in Dendermonde,
beweert hij. Toen Jeggpap
vijf jaar bestond werden we
reeds op het stadhuis ont
vangen. Bruyninckx was
toen nog burgemeester. In
het teken van de besparin
gen, willen we de stad ech
ter niet op kosten jagen.
Daarom deze viering in het
Koningshof, waarbij we
bovendien veel meer volk
kunnen betrekken. Nadat
we dus de soep en de patat
ten naar binnen hebben ge
werkt, trekken we in blok
naar Jeggpap en Memphis
Slim en ge zult zien, het
wordt weer groots».
Piet Heuvinck heeft iets.
Goldfinger noemen zijn
medewerkers hem. En in
derdaad, alles wat Honky
Tonk begint dreigt te luk
ken. Hij kan natuurlijk re-
kpnpn 00 ÜCÏlalC uc-
langloze medewerkers en
tot die troep behoort ook
Jeggpap. Honky Tonk
moet hen eigenlijk dank
baar zijn. Jeggpap is zowat
de stiefouder van de
jazzklub. Zonder Jeggpap
ware Honky Tonk ondenk
baar. Nog steeds verleent
het orkest door gratis-op
tredens een zekere steun
aan de bunkerse kas. Onaf
scheidelijk zijn ze, die twee
begrippen die de mensen
zo gemakkelijk door me
kaar haspelen.
In die twintig jaar is echter
veel veranderd. Het stunte
lige getoeter van de brade-
rij-Jeggpappers is voorbij.
Het orkest bevindt zich nu
in een vrijwel professioneel
stadium met optredens in
alle delen van het land. De
Heuvinckskes, die wel hun
verdiensten hebben als me
destichters, werden er op
natuurlijke wijze uitgese-
lekteerd. Alieen Bert blijft
nog over. Samen met Miel
Leybaert, ook nog kunst
schilder en levenskunste
naar, de enige overblijven
de van de oer-Jeggpap. Op
het programma lezen we
dat Bert niet alleen klarinet
maar ook sax speelt. Hij
zou bovendien de leader
zijn. Joris De Cock, een
forse Gentenaar speelt
meestal trompet, maar
sommigen beweren dat hij
ook «flügelhom» speelt,
wat dat dan ook moge zijn.
Insiders wisten ons te ver
tellen dat het zo'n instru
ment is zoals dat van Dizzie
Gillespie, waarbij het uit
einde recht naar de hemel
wijst. Voor ons dus niet
gelaten. Joris weet wel
waaraan hij begint. Dave
Senior is waarschijnlijk de
enige 'prof in de zaak. Zijn
trombone is bekend in heel
Vlaanderen. Norbert De-
taeye. een supermuzikant,
martelt zijn piano en zijn
stem. Swingt zowel de
blues als de boogie-woogie
en is voor velen een attrak-
tie op zichzelf. Wie hem
trouwens solo hoorde op
aperitiefkoncerten en zo
weet dat het waar is. Pol
Van Den Durpel, zwijg
zaam en Zeienaar speelt de
string-bass. Een streng in.
strument dus en net iets
voor Pol, die in zijn vrije
uren de klassieke gitaar
teistert. Ook zijn bass heeft
het niet gemakkelijk. Niet
voor niets loopt Pol steeds
met een «plakker» op zijn
vingers. Helemaal achter
aan op de bühne zit Miel
Leybaert, artiest. Zijn hart
en nieren zitten vol mu
ziek. Voor Miel is het ge
lijk. Didn't rain of Up jum
ped the devil hij heeft toch
het publiek mee. We zagen
hem ooit in een dubbel met
Maurice Van Eyck terwijl
het publiek bijna zot werd.
Een drum-battle zoals we
nog nooit gehoord hadden.
Al deze kerels samen vor
men dus Jeggpap. Twintig
jaar hangen ze bijeen, kwa
men in vrijwel alle Vlaamse
dorpen en kroegen, beste
gen de sjiekste en de vuilste
podia, speelden voor drank
en voor centen, zwaaiden
met de bolhoed in Com-
blain-la-Tour en trokken
zowat gans Europa rond.
Ondertussen moesten zij
echter verbeten oefenen,
nieuwe stukken instuderen,
diskuteren en moeilijk zijn.
Resultaat: zeven langspeel
platen, de ene al beter dan
de andere. Er zit zelfs één
slechte tussen. Jeggpap en
Honky Tonk samen maak
ten van Dendermonde
sinds vele jaren de éne ech
te jazzstad in Vlaanderen.
Wat de anderen ook mogen
doen, het is namaak, surro
gaat. Deze prachtige allian
tie gaan we dus vieren in
het Koningshof op zaterdag
23 oktober met als speciale
gast de beminnelijke Mem
phis Slim.
Memphis Slim
Wat heb je eraan een bio
grafie te lezen van deze 67-
jaar oude reus uit de jazz-
wereld? Hij speelde
vrijwel alle groten, sp^v»
alle stijlen, is een voortre
felijk entertainer en we
het publiek te boeieiQj^i,
Memphis Slim zagen M
verscheidene keren op c j
did*
Vitalist
Dendermondse festivals t
ook in de bunker. W jij
hoorden hem op dezelfc mcnh
avond als Champion Jac
Dupree, trachtten hen w
vergelijken maar steldeu^,.
vast dat zoiets onmogelij
was. Slim is niet te verg<
lijken.
Twintig jaar Jeggpap du£
Voor één keer in het Kt
ningshof, waar indertij
ook jazzbals werden gegt
ven. Koncert, luister, huid
en feest. Twintig jaar a
Do you know what
means?
Marc DE BACKEl
der
nte, 1
sten
