Aangepaste technologie in Rwanda
en ekonomische alfabetisatie in Nicaragua
Ht
vil
Aalsterse OCIYlW-begroting
met miljoenengat
De arrogantie
van de macht
11.11.11-aktie in Aalst rond twee projekten:
Gedenkplaat voor afscheidnemende
zusters te Hamme
Sint-Rochuskerk erkend
als monument in Sombeke-Waasmunster
De koorts is gezakt. Nog effe nakaarten
6 - 22.10.1982 - De Voorpost
Vervolg van blz. 1
volkt. De bevolking bestaat
uit mestiezen, indianen,
blanken, negers en mulat
ten en was tot vóór enkele
jaren nog ca. 60% analfa
beet.
Het door Colombus ont
dekte land maakte zich in
1823 los van Mexico en
heeft in 1838 een eigen on
afhankelijke status verwor
ven. Het heeft steeds de
bijzondere aandacht van de
Verenigde Staten gehad
wegens zijn geostrategische
ligging.
De eerste tientallen jaren
na de onafhankelijkheid
woedde er een machtstrijd
tussen Conservatieven en
Liberalen, met afwisselen
de machtsovernamen, van
1911 tot 1933 sterk be-
invloed door het verblijf
van Amerikaanse mariniers
in het land en de revolte
van generaal Sandino tegen
«de Amerikaanse bezet
ter». Begin 1933 verdwe
nen de Amerikaanse mari
niers uit het land, maar
datzelfde jaar werd Anas-
tasio Somoza door de Ver
enigde Staten er aan het
hoofd gesteld van de Natio
nale Garde. In februari
1934 werd Sandino gedood
bij een aanslag op hem.
Vanaf 1933 bleef Nicaragua
op diktatoriale wijze be
stuurd door de Somoza-dy-
nastie. De volksoppositie
en het verzet tegen het re
gime groeide voortdurend.
De kloof tussen arm en rijk
werd er alsmaar groter,
analfabetisme steeg. In de
zestiger jaren werd het
Sandinistisch Front opge
richt. Dit anti-Somoza
front ontwikkelde zich en
werd aktief op een breed
front. Uiteindelijk is in juli
1979, de diktatuur geval
len. Vanaf juli 1979, na de
«bevrijding» is het Nicara
guaanse volk begonnen
met de ekonomische we
deropbouw van hun land,
dat in een erbarmelijke
toestand achtergelaten
werd door het door de San
dinisten overwonnen So-
moza-regime. Het land
werd gekenmerkt door een
enorm gebrek aan onder
wijsvoorzieningen, een ho
ge graad van analfabetis
me, een zeer grote armoe
de en een erbarmelijke toe
stand van de gezondheids
zorg. Van enige participa
tie van de bevolking in de
ekonomische besluitvor
ming was helemaal geen
sprake. Binnen het proces
van de wederopbouw ne
men de alfabetiseringscam
pagnes een zeer belangrij
ke plaats in en een «Pro
gramma voor Ekonomische
Alfabetisatie» werd opge
steld.
Bedoeling van de ekonomi
sche alfabetisatie
De bedoeling van deze
ekonomische alfabetisatie
bestaat er niet alleen in de
mensen te leren lezen en
schrijven, doch. eveneens
en vooral een gerichte be
wustmaking van de boeren,
arbeidefs en technische ka
ders te bewerkstelligen, en
dit zowel op politiek als op
ekonomisch vlak. Zeer be
langrijk hierbij is dat de
mensen hun positie en hun
rol binnen de nieuwe eko
nomische strukturen en lo
gica duidelijk kunnen aan
voelen om alzo hun (poli
tiek en ekonomisch) lot in
eigen handen te nemen en
een basisdemokratie verder
te ontwikkelen.
Doel van het projekt «Eko
nomische alfabetisatie in
Nicaragua» van OXFAM-
België, dat in Aalst ge
steund zal worden
Het doel van het projekt
van OXFAM-België is het
aktief meewerken aan de
konkrete uitwerking van
deze ekonomische alfabeti-
satiekampagne in Nicara
gua. Dit zal gebeuren door
middel van logistieke steun
en allerhande informatie-
en animatiemateriaal,
waarbij gebruik zal worden
gemaakt van alle beschik
bare media radio. TV, pu-
blikaties, tijdschriften, dagi
bladen enz) om de kamp het
panje over het gehele lanjot on;
te verspreiden. Tevens zalwnidc
meegewerkt worden aan d&VP-
kadervorming van de ekofentiu
nomische alfabetisadorenfkaw
aan de hand van seminalta hlo
nes. |e CV1
■ndac
ïldt
.peck
r «n
Voor meer inlichtingei
over deze projekten en d^"1
11.11.11-aktie in Aalst ka^n^5Jll
men terecht in het Jeugd?. de a(
servicecentrum, Kapellej/L J
straat 15, Aalst. Tel. 053ur
77.34.23. j,p van
D.B|jen c
>nd»
y?
p rwoci
logen
Itraatje
pit, i
fccheu
Cortorr
laandi
frug o
Onze kritiek moet onze lei-B rwi
ders behoeden vooiruwe
machtswellust, omdat der^
grote meerderheid van hetLhter
volk zijn hele leven langogen
van enige macht verstokenjiherm.
blijft. De basis, de meer-jonkell
derheid, is tot eeuwig zwij-fat m<
gen gedoemd. jÜ/zÜ
preker
peelde
«Wat staat ons nu weer teFussen
wachten?» zucht de genera-ichter
tie die volop van de over-*0 be
vloed heeft genoten en zichpev®
afvraagt hoe het nu verdew^®
moet- Eeten
Wij willen dat ook de gene-[p.sch<
raties na ons dezelfde kan-jchteni
sen krijgen als wij. jen hc
Er moet worden gedachtlandel
aan de toekomst van onze^g6"
kleinkinderen en daar israrsc
staatsmanschap en politie-r"
ke visie voor nodig. Ook opL*j,an
lokaal vlak. h^p
De periode 1950-1980 isHoewe
een definitief afgeslotenjiarva
tijdperk. Zelfs in het ziehtlen,_w
van de eenentwintigsteNcint
eeuw wil de mens geen ro-rnder
bot zijn die zich gewilligd
door een komputer laat*aba
programmeren. L,
jestuu
Hoelang nog duurt hetnj^
voor het gevoel van onbe-c m0
hagen omslaat in een groei-net
end verzet tegen de koele- ech
arrogantie van de macht? net ei
lie dar
Zou de verbeelding?... fedde;
Cyriel Temmermant)CP
ferd
leed
(rant i
Ford Genk heeft een nieuwe
testbaan' op het testcentrunr
van Lommei ingehuldigd in
aanwezigheid van talrijkd
vooraanstaanden. Het is een (j w*
kilometer lange baan die ge 1^
bouwd werd volgens de karakj
teristieken van bepaalde type]
rende Europese wegen. Deze 11
komfortbaan is het resultaat
van een investering van meei
dan 50 miljoen fr. I
N.
Lokeren. De verkozenen van de Lokerse SP. Vastberaden het beleid te aanvaarden (md)
Voor de eerste vergadering van de Aalsterse gemeenteraad na de verkiezingen was het
publiek talrijk opgekomen. Verwachtte men iets spektakuiairs, dan was men alleszins
bedrogen want de hele zitting duurde minder dan een kwartuur wat aan de stadskas dan
toch zowat 50.000 fr. kostte. Bij de raadsleden een aantal verontschuldigingen, doch ook
gewoon gaten. Een «gat» was er trouwens ook by het énige punt op de dagorde, de
begroting van het OCMW. Een gat van 80 miljoen. Misschien, volgens de schepen van
financiën, terug te brengen tot 73.000 fr. Alleszins nog een diepe put om te vullen.
Schepen Gaston Van den
Eede was bij zijn uitleg
over de begroting 1983 zeer
kort. Er was trouwens ge
zorgd voor een overzicht
waarop dan kon ingehaakt
worden. Wel werden van
wege het OCMW lofwaar
dige pogingen vastgesteld
om de financiële situatie te
verbeteren doch wegens de
zeer strikte onderrichtin
gen van de hogere overheid
en het ontbreken van pas
sende beslissingen werd dit
niet mogelijk.
Het tekort van het stedelijk
hospitaal beloopt 47 mil
joen en hiervan dient 60%
gedragen door de atadskas.
Feiten die vanzelfsprekend
een zware last leggen op de
stadsfinanciën. Schepen
Van den Eede roept op er
het beste van te maken
want «noch kiesbeloften,
noch slogans, noch tijdelij
ke hulpmiddelen kunnen
de stadsfinanciën saneren».
Traditioneel ligt het paard
gebonden bij de gestichten
en dienstverleningen. Hier
is een verhoging van de
uitgaven voorzien van ruim
11 miljoen waarvan 1,2 mil
joen voor St.-Job, 1,7 mil
joen voor St.-Lieven, 2,6
miljoen voor Hopperank,
meer dan 5 miljoen voor
gezins- en bejaardenhulp
en 0,8 miljoen voor bede
ling van maaltijden.
Anderzijds laat de tussen
komst van de staat in zie
kenhuistekorten wel erg
lang op zich wachten.
Oppositiewoordvoerder in
deze materie, Etienne Bo-
gaert, memoreerde dat de
stad verleden jaar om een
tussenkomst voor het
OCMW verzocht van 91
miljoen en dit jaar van 80,
wellicht 73 miljoen. Hij
hoopt dan ook dat men de
hand wil houden aan verde
re stijgingen van kosten.
Zoals gebruikelijk zal de
CVP deze begroting onder
zoeken. Ze werd trouwens
reeds goedgekeurd door de
OCMW-raadsleden. Niet
in het beheerskomitee ui
teraard want daar is zijn
partij niet vertegenwoor
digd. Na analyse zal de
CVP in de loop van de
uitvoering er de sterke
hand aan houden en kor-
rekties aanbrengen via be
grotingswijzigingen.
De door SP-raadslid ge
vraagde hoofdelijke stem
ming werd door alle raads
leden positief beantwoord.
LH
De dagen na tien oktober verklaarden alle grote Belgische partijen eendrachtig en in
beide landstalen dat zy de verkiezingen hadden gewonnen.
Maandag al zwegen ze in alle talen over het gevit om kieskwotiëntjes van de avond
tevoren en interpreteerden ze «de wil van de kiezer» zoals het hen het voordeligst
uitkwam; dinsdag kon je hen als zegevierende gladiatoren achter hun triomfantelijk
trommelende en hoge noten blazende muzikanten zien opstappen.
Op dat ogenblik zit Jan Doorsnee, met heel wat minder noten op zyn zang, al twee
etmalen de uitslagen te verwerken en nadat hy de krant vol cijfermateriaal van zich af
heeft geschoven en de TV-kommentaren de knop heeft ingedrukt, vraagt hy zich
zuchtend af: «Wat staat ons nu weer te wachten?»
Dit jaar hebben de eerw.
zusters afscheid genomen
van de Sint-Anna-parochie
te Hamme. Sedert 6 april
1883 waren ze daar werk
zaam in de bewaarschool,
het lager onderwijs en de
breischooi. Naar buitenuit
hebben ze heel wat dien
sten bewezen aan de paro
chie. Zuster Amanda was
de eerste overste. Samen
met twee andere zusters
legde ze de grondvesten
voor bijna 100 jaar kloos
tergemeenschap op Ham
me St.-Anna. Het eeuw
feest werd dus net gemist.
Zondag werden de zusters
van Hamme St.-Anna nog
eens teruggeroepen om sa
men een gedenksteen in te
huldigen. De gedenksteen
in de gevel van hun kloos
ter zal een blijvende getui
genis zijn van hun bijna
100-jarige aanwezigheid
hier.
De gedenksteen vermeldt
«De Sint-Annaparochie
dankt de Zusters van
Barmhartigheid 1885-1982.
Zij kwamen om te dienen».
Al de zusters die werkzaam
waren te St.-Anna waren
present: Cecile, Anna, Hil-
degard, Mariette, Adelheid
en Emilienne. E.H. Water
schoot dankte de zusters en
de hele gemeenschap om
dat ze zo talrijk waren sa
mengekomen voor het in
huldigen van deze gedenk
steen. Hij verzocht dan ook
zuster Anna (Bartomé) de
gedenksteen te onthullen,
wat ze onder handgeklap
ook deed.
Burgemeester Baert onder
streepte dat de dankbaar
heid jegens deze zusters
nog niet getemperd was.
De tekst op deze steen «Ze
kwamen om te dienen»
dekt helemaal de aanwezig
heid van deze zusters. Ze
stonden klaar voor ieder
een. Van groot tot klein,
van jong tot oud, altijd wa
ren ze klaar om te helpen.
Ze hebben dat gedaan een
heel leven lang. In een pe
riode dat er veel in vraag
wordt gesteld mag dat eens
onderstreept worden. Ze
deden dit alles uit liefde tot
God en de mensen. Bij hun
was dat geen voorbijgaan
de bevlieging. Hij hoopte
dat de eerw. zusters die nu
links en rechts verspreid in
andere gemeenschappen
hun taak voortzetten, St.-
Anna niet zullen vergeten.
Het ga je goed, zusters
De verkiezingen gebeuren
in dit land voorlopig nog
altijd op demokratische ba
sis want je mag in alle vrij
heid je stem uitbrengen.
Of zo'n op gemeentelijk
vlak om de zes jaar weerke
rend ritueel echter nog veel
zoden aan onze inspraak-
dijk zet valt evenwel zeer te
betwijfelen.
Nog maar pas beginnen de
nieuwe verhoudingen zich
af te tekenen op de politie
ke landkaart of de onder
handelaars gaan op pad.
Het pad van de glorie, op
weg naar de macht...
Het komt er immers op aan
er hel vlugst bij te zijn en
het spel handig te spelen.
De plaatsen zijn beperkt en
wie er één kan bemachti
gen zit safe en heeft het zes
jaar lang voor het zeggen!
«Inpakken en wegwezen»
klinkt het her en der en het
is zielig de verliezers te zien
en beangstigend de grijns
van de overwinnaars.
«Vae victis», wee de over
wonnenen, sprak Brennus,
de aanvoerder van de Gal
liërs die in 390 vóór Kristus
de Romeinen versloeg en
Rome innam.
De mens is het wreedste
van alle levende wezens als
hij er eenmaal in geslaagd
is het gezag op zijn mede
mens te veroveren...
Macht...
Het soort mensen dat beze
ten is door macht noemt
men politiekers.
In de regering vragen zij
verlenging aan van de vol
machten, in dorpen en in
steden zal de strijd om de
macht nog lang sporen
nalaten.
Sporen van bloed, zweet en
tranen...
Als in 1966 in de States de
gezaghebbende senator J.
William Fulbright «The Ar-
rongance of Power» publi
ceert, heeft Amerika een
koude oorlog en een hek
senjacht achter de rug, Ko
rea en de Varkensbaai.
En er is Vietnam.
«De arrogantie van de
macht is te onderkennen
aan de manier waarop de
Amerikanen zich gedragen
in het buitenland» schrijft
Fulbright. «Macht heeft de
eigenschap om het beoor
delingsvermogen aan te
tasten; mensen" en naties
die overigens verstandig
zijn laten zich begoochelen
door grandeur...».
«Politiek is ook de macht
om je ideeën te realiseren»
zegt Gui Polspoel in «Con
frontatie» van 17 oktober
jl.waar hij samen met
Geert Van Istendael de
Agalev-mensen Nicole
Delbecq, Wilfried De
Vlieghere en Jan Michiels
het vuur aan de schenen
legt. Maar het wordt een
geslaagde vuurdoop voor
de groentjes!
Hun basisdemokratie blijft
in het geheugen hangen.
De basis van de demokratie
is het volk en Agalev wil
zijn mensen beletten be-
roepspolitiekers te worden.
Daarom ook wordt Mark
Dubrulle ondanks zijn ver
diensten door de stuur
groep uit de partij gezet.
«Allesoverheersende meer
derheidspartij» noemt Jan
Michiels van «Stad voor de
Mens» uit Turnhout de
CVP. Mensen die het in
derdaad van huize uit ge
woon zijn de macht uit te
oefenen en met tegenzin in
de oppositiebanken gaan
zitten. Wij hebben het zelf
meegemaakt hoe een min
zaam man van hooghartig
schepen tot wrokkig oppo
sitielid werd.
Een angstwekkende meta
morfose.
«Macht vereenzelvigt zich
met deugd en heeft de nei
ging zich als almacht te be
schouwen» zegt Fulbright,
die non-konformisme in
een demokratie als ëen
daad van vertrouwen be
schouwt en in bepaalde ge
vallen zelfs als een hogere
vorm van vaderlandsliefde.
«Wanneer je je land kriti
seert bewijs je het een
dienst en breng je het hul
de. Het is een dienst, om
dat kritiek het land kan
stimuleren de zaken beter
aan te pakken; en het bete
kent een hulde, omdat het
getuigt van een geloof dat
het land het inderdaad be
ter zou kunnen doen.»
Bij besluit van de Vlaam
se Exekutieve werd de
dorpskern van Sombeke-
Waasmunster nu definitief
beschermd. De paro
chiekerk wordt beschermd
als monument. Deze keer
werd opgetrokken tussen
1639 en 1643. Het oude
koor werd afgebroken in
1888 en vervangen door
een nieuw, een kruisbeuk
en twee sakristijen. De ou
de kommuniebank uit de
17de eeuw werd voor het
nieuwe koor geplaatst.
Naar tekening van De
Noyette werd een nieuw
eikenhouten altaar ge
maakt. In 1890 werd het
houten torentje afgebroken
en een nieuwe stenen toren
op de voorgevel gebouwd.
Deze toren werd in 1891
gewijd. Naar ons verder
werd meegedeeld heeft de
definitieve klassering van
de Sint-Rochuskerk voor
gevolg dat de restauratie nu
niet lang meer op zich zal
laten wachten. Ze is alles
zins noodzakelijk. Men
diende enkel nog op de
rangschikking als monu
ment te wachten om het
dossier door te zenden naar
Brussel. Tevens kan men
rekenen op 80 t.h. staats-
toelagen voor deze restau
ratiewerken. De herstelling
van het dak, de muren en
de voorgevel, werden im
mers in 1980 geraamd op 13
miljoen 615.883 fr. Zonder
klassering zou de gemeente
deze restauratiewerken zelf
moeten bekostigen. Te
meer omdat de kerkfabriek
zelf niet over dergelijke fi
nanciële middelen be
schikt. Tevens werd de om
geving van de Sint-Rochus
kerk mede gerangschikt als
merkwaardig dorpsgezicht.
De financiële last wordt al
dus voor de gemeente heel
wat draaglijker met de
klassering van dit kerkge
bouw. v
Inderdaad, de koorts is gezakt en van kiesplichtige zijn
we terug gewone «ordinaire» burgers geworden. We
hebben opeens geen stem meer, ofwel heeft ze voor
niemand voorlopig geen enkel belang meer. De lau
werkransen werden intussen al uitgedeeld, de gelauwerde
hoofden buigen zich nu in een soort konklaaf over de grote
koek: wie krijgt wat? Zij krijgen in elk geval iets en dat is
een niet te versmaden part waar ze zich gedurende zes jaar
tegoed aan kunnen doen. Wie echter helemaal niets krijgt,
dat zijn die zogeheten lijstvullers. Hun populariteit was
een kort leven beschoren en samen met hun plakborden,
kammetjes en stekjes, verdwijnen ze terug in de anonimi
teit. Over deze mensen wilden we het nu eens hebben.
Lystvuller
Als je de lijsten van de traditionele partijen eens
overloopt, dan zie je dat er zo per lijst een dertigtal namen
voorkomen van mensen van wie nooit werd gedacht dat ze
politieke ambities koesterden. Het zijn bijna allen eenvou
dige mensen zoals jij en ik. Jan met de Pet. Waarom gaat
zo iemand zich opeens in dat koortsachtige gejaagde
kiesgedoe storten? Waarom dat risiko genomen in je
familie- en vriendenkring eens flink voor schut gezet te
worden? Het is nu eenmaal niet voldoende dat je konter
feitsel her en der te kijk heeft gestaan, of samen andere
kilo's nutteloos verkiezingsdrukwerk direkt naar de open
haard of de vuilniszak verwezen wordt. Nee, de mensen
moeten dat bolletje achter je naam gaan rood maken.
Voor jou gaan stemmen.
En dan zit het risiko er dik in dat je op maandag met één
enkele solidaire stem tussen gniffelende kollega's terug
aan de slag moet. Waarom doen die mensen het dan toch''
Een bittere pil van vernedering zit er altijd dik in. En
bovendien kost een dergelijke kampagne toch nog altijd
een hoop geld De talloze pintjes nog daargelaten die je
uit eigen beurs moet spenderen aan een «potentiele» stem.
Wat nu volgt is het verhaaltje van zo'n lijstvuller Gewoon
iemand uit de velen, een typisch voorbeeld.
In elke partij vind je ze terug
Ja, de lijsten met ronkende namen zijn nu eenmaal niet
zo vlug opgevuld. Je moet toch met iets voor de dag
komen. Makkelijker ware het eenvoudigweg de Gouden
Gids te nemen en namen uit te pikken waar mevrouw
Fortuin haar vinger liet vallen. Maarzo ging het niet. Een
partij heeft immers figuren nodig die in de kijker lopen en
elke dag Jan met de Pet minstens goeiedag zeggen of hem
even het polleken schuddei'. Dat ritueel natuurlijk alles in
en uit naam van de partij.
Zoals bijvoorbeeld een postbediende. De man wist voor
ie eraan begon dat het een hopeloze zaak werd. Nochtans
is ie het ganse jaar door één der meest vriendelijke
loketbeambten bij onze lokale Posterijen, 't Had natuur
lijk nogal wat voeten in de aarde voor men hem op die
bepaalde lijst kreeg. Verkiesbaar werd ie sowieso nooit,
alleen was hij goed door konnekties en relaties voor een
paar honderd stemmen. Maar ja, hij had nu eenmaal het
(on)geluk een Bloemenfee in huis gehad te hebben en zo'n
fee dat is toch niet niks. Een gans jaar lang, en nog een
tijdje erna, moet ze met haar smoelwerkje propaganda
plegen. En in haar kielzog de fiere verwekker van
dergelijk pronkstuk. Ja, en zo kom je onder de mensen.
En zo gebeurt het dat je op een goeie dag je eigen
smoelwerk voor ramen en deuren ziet hangen als kandi
daat nummer zo en zoveel. En dan begint het pas. Een
campagne voer je niet alleen - dat is zoals met Belga -
affiches volstaan reeds lang niet meer. Je stemmen worden
gekocht. Jawel, gekocht. Met prulletjes zoals kammen,
spiegeltjes, stickers, stofdoeken, aanstekers, sigaartjes, en
een slof stekjes op de koop toe. Niet veel waard zullen we
zeggen, maar ze zullen er op springen zoals de mussen op
een verse paardevijg.
En dan verdwijnt hun oogst in een heel diepe lade naast
al die andere ballonnetjes. En dan is het toch opmerkelijk
die uitslagen eens te bekijken, want het zat er namelijk dik
in dat ie met dik 1 stem - namelijk de zijne als ie die dag
geen ruzie had met meeder de vrouw - uit de bus zou
komen. Maar nee hoor, en het opmerkelijk fenomeen
deed zich op elke lijst voor: al deze anoniemen rijfden elk
honderden naamstemmen binnen en waren soms bepalend
voor de forse vooruitgang van een partij. Voor een andere
partij hielpen hun naamstemmen een zeker verlies binnen
de perken te houden. Een hoogst merkwaardig resultaat.
Opeens verscnijnen aan het politieke sterrenfirmament
namen die als raketten uit het niets verschijnen en plots
openbloeien tot volwaardig gemeenteraadslid. Dat zijn
uitzonderingen, maar het gros verdwijnt toch maar terug
in de vergetelheid van de dagelijkse sleur. Tot men ze nog
eens nodig heeft. Of indien niet, voor de rest van hun
dagen.
Het triomfgezang en de fanfares hielden op Iedereen
heeft gewonnen. We knikken beleefd naar toekomstige
prinsen en prinsessen van de komende koalitie. Maar we
zeggen toch «chapeau» naar die honderden «lijstvullers»,
naar de mensen die ondanks alles de moed en durf konden
opbrengen hun reputatie op het spel te zetten om hun
partij terwille te zijn. Hopelijk worden ze nu door die
partij ook eens niet vergeten!
R.S.
