en de kleine k
De grote
1
lazuintjes uit Lebbeke
Distelbloem en Reynaert zetten
eenakterfestival Stekene in
[Jen baby en een huwelijksreis
lij Buggenhoutse
Michielsgezellen
Lust naar Kunst
te Lokeren:
De Spaanse Brabander
'Zwarte Kabinet' gaat de mist in
Poppentheater Madelief in De Weide te Aalst
'f<Rum» met
Flandria Tropical»
Teater Poëzien
brengt Prévert
Ruildag in Melsele
De Voorpost - 29 10 1982 - 23
I0 u
roert, stil maar heel sterk, rond het Lebbeekse massaspel: «Het stenen
Oder van Lietbeca». In september heeft de grote officiële start plaatsgehad,
vrijdag 3 september vond de grote startvergadering plaats, met een snel
ipo werden de oplossingen voor verschillende problemen gevonden. Op 4
itember hadden dan de eerste stemopnamen plaats. Een twintigtal mensen
amen opdagen in de studio «Heuvinck Electronic». Er was heel wat
pondering voor de akkurate aanpak. Tijdschema: tekst uit het massaspel
(vangen, doornemen, foto maken, kennismaken met de regisseur en dan de
line in voor de opname.
t kwam allemaal nogal professioneel over, maar... een massaspel met 400
'keiflers en play-back is heel wat anders dan een opvoering in een toneelzaal...
ussen wisselden hartelijke begroetingen tussen bekende gezichten en
uwkomers elkaar af. Het werd zo: «de vrienden van mijn vrienden zijn mijn
enden».
Stilaan maar zeker groeit
er een band van samenho
righeid. Als leidende fi
guur - koffieslurpend en
met koptelefoon op Jaak
Van der Helst, wandelende
regisseur Op 8 september
was er het vervolg van de
stemopnamen. Verbazing
over de aanpak, evenals be
wondering opnieuw. Daar
na selektie van de stemmen:
een hele dobber!
Eerst beluisteren en dan de
juiste stem voor de specifie
ke rol. Negen september is
de start voor de kostume
ring. Niet minder dan 140
(jaja, honderdveertig!)
gaan de produktie in. Spon
taan meldt zich een ont
werpster voor vaandels en
standaards. Volgende zorg:
de paarden. Een afspraak
I resulteert in de gegaran-
I deerde aanwezigheid van
vijftig paarden. De samen
werking in de groep doet de
band hechter en hechter
worden. Het groeit, het
groeit! Vrijdag 10 septem
ber eerste vergadering
rond de rolverdeling, stem
men beluisteren, foto's be
kijken. Het is geen gemak
kelijke opgave! Als de wij
zer naar twaalf schuift,
komt er een oud-Vlaamse
wijsheid boven: «Laat er
ons nog een nacht over
slapen!»
Lebbeke jaarmarkt: voor ve
le Lebbekenaren dit jaar
een overweldigend sukses
met volk, volk, volk! Er
gens in de Poststraat rin
kelt een telefoon. Achiel
Vermeiren kan nog net zeg
gen dat hij aan het toestel
is, de stem van Jaak Van
der Helst vraagt: «Ben jij
vrij vanavond?» Achiel ken
nende is het natuurlijk 'ja'.
Zeker als het voor de 'goeie
zaak' is. Ook al is 14 sep
tember de dag waarop hij
zevenendertig jaar ge
trouwd is; zijn vrouw be
grijpt het. Drie volle avon
den zwoegt hij samen met
Jaak en dan is de rolverde
ling rond.
de regie en de duizend en
één dingen die daarbij ko
men kijken. En dan zijn er
ook de stille werkers. Het
laatste startpunt uit sep
tember voor dit énige mas
saspel was dan woensdag
29 september, dag van de
eerste lezing Met of zonder
veel gerucht, «Het stenen
wonder van Lietbeca»,
groeit in omvang en warm
te van menselijke samen
werking. Alle politieke tu
mult kan het niet evenaren,
want het staat er onafhan
kelijk ver boven verheven.
Het stenen wonder krijgt
gestalte.
Ivg Eenakterfestival Stekene. Toneelkring Reynaert uit Melsele: prettige herberg Iv
Een zucht van opluchting!
De volgende episode is 22
september: vergadering
voor het dekor en de rekwi
sieten. En intussen! Intus
sen zwoegt Dirk De Ridder
verder aan zijn dekoront-
werp. Jaak Van der Helst
wedijvert in zwoegen aan
i
amateurtoneelgroep «De Michielsgezellen» uit
r tyfgenhout heeft nog maar pas zijn laatste pro-
?ldefctie achter de rug en reeds denkt men aan de
3ies®e winterprodukties. Het eerste toneelstuk
raatirdt opgevoerd op het einde van november en een
u. Ipede komt in de lente voor het voetlicht,
ken
f hfens het kulturele weeken te
jldepenhout-Opstal mochten
geval tijdens het kulturele
weekend te Opdorp in 1981 en
Michielsgezellen, geleid tijdens de Michielsfeesten v
g j Karei Bosteels, op een
en overigens verdiend ap-
>.Bf
bli
s rekenen na de opvoering
^]hun theaterstuk. Zij brach-
i middeleeuws wa-
het St.-Michielscollege. Beide
malen konden de spelers de
oude boerekar niet op wegens
het bar slechte weer. In Opstal
lukte het echter wel, het sukses
spel voor het voetlicht. Het was overweldigend en dat was
te hen nu eindelijk dit to- wel een hart onder de riem
kertwerk op te voeren, want voor de vele medewerkers Tij-
nhüfdien waren ze reeds twee- dens een algemene vergade-
ggirP' uitgeregend. Dat was het ring van de Michielsgezellen op
21 oktober II. bleek dat er reeds
twee toneelstukken volop in
voorbereiding zijn. De twee re
gisseurs werken al aan de
voorbereiding van de twee pro-
dukties.
Guillaume Willockx leidt een
eerste groep. Hij zal op 26, 27
en 28 november evenals op 3
december het toneelstuk «Wie
krijgt een baby» voor het voet
licht brengen. Dit stuk wordt
op de planken gezet door Mau-
ric Keppens, Jean-Pierre Delva,
Karei Jacobs, Curd Mertens,
Anes Van Huynegem, Patricia
Van Moer, Griet Van Den
Breen en Marinette De Hant-
setter. Alleen is men nog op
zoek naar een wieg op wielen.
Wie deze bloeiende toneel
groep daaraan kan helpen
mag gerust een seintje geven!
In de lente van 1983 zal Karei
Jacobs de regie op zich nemen
van een tweede winterproduk-
tie. Het wordt een blijspel on
der de titel «huwelijksreis zon
der man». Voorlopig werkt de
regisseur nog alleen aan het
stuk. Hij werkt de rolverdeling
it en zal binnenkort de kandi
daat-spelers opsporen.
Net zoals de vorige jaren zullen
de Michielsgezellen opnieuw
hun toneel opvoeren in de
feestzaal van het St.-Michiels
college, ingong via Vierhuizen-
straat te Buggenhout.
Ovd)
:hii
}ge»
fee|erdag 30 oktober te 15
•Udf organiseert de erva-
Igsgerichte school De
tide een optreden van
T>pentheater Madelief:
ti jij gek? Deze kinderna-
ddag vindt plaats in cen-
lm Netwerk, De Ridder-
Bat 28, 9300 Aalst,
idelief: Ben jij gek?
D verhaal over Liza en
onard uit de poppenkast,
I niet kunnen optreden
tdat hun vrienden ver
enen zijn... Een verhaal
Od* over de koningin, die
Quit haar kasteel oorlog
met iedereen,
koning gesneuveld
is. heeft ze een man nodig.
om haar leger aan te voe
ren. En vooral het verhaal
vfLn een dwaas klowntje
dat, betoverd door een oude
droom, terechtkomt tussen
het paleis en de poppen
kast, en er helemaal niets
van begrijpt. Hij lijkt een
gemakkelijke prooi voor de
koningin... Maar, mis
schien krijgt hij wel
hulp?... uit de zaal? En
soms, op onverwachte mo
menten, lijken dromen heel
even geen bedrog.
Een poppenspel, soms heel
spannend, maar vooral heel
plezierig en verrassend.
voor kinderen van 6 tot 12
jaar.
Zaterdag 30 oktober te 15
uur.
Toegangsprijs: 50 fr. - 40
fr. voor groepen van 10.
Eveneens op zaterdag 30
oktober te 20 u., fuift De
Weide in zaal Sint-Anna,
Roklijstraat - Aalst. Tus
sendoor is er mogelijkheid
tot eten. De toegangsprijs:
v.v. 50 fr.. aan de kassa: 60
fr.
Wij hopen ook u er te mo
gen verwelkomen.
Boi
Ai
;rzPP zaterdag 6 november te 20 u brengt Mallemolen
in het Aalsters centrum «Netwerk», De Ridderstraat
groep «Rum» met «Flandria Tropical».
Iet een verschillende muzikale achtergrond doch
iet gemeenschappelijke liefde voor muziek in alle
vormen vonden vier musici de kronkelende raaklijn
Lettoorheen muziekstijlen.
geDiepgevroren dogma's worden vermeden en geop
teerd wordt voor een fantasierijk muzikaal pano
rama.
Resultaat: de groep is geen kopij van reeds bestaan-
m de ensembles en herhaalt zichzelf niet eens in eigen
j repertoire. Weinig wijze houding in de muzikale
''-""veld waar men graag alles in kastjes stopt. De
deren van «Rum» vinden hun tekst bij eigentijdse
ichters of bij tekstschrijvers als Wannes Van de
Velde hoewel Dirk zelf niet bang is een woordje op
Japier neer te pennen.
■Rum» toert regelmatig in West-Europa. Het pu-
>liek bespelen, zelfs met liederen in een vreemde
aal, is een prestatie die «Rum» maand na maand
ïerhaalt.
Voor de elpee «Flandria Tropical» deed Rum beroep
op vrienden-muzikanten als Frans leven, Johan Van
den Drie8sche, René Desmaelen, Roger Derongé en
Alfred Marcucci.
Rum zelf bestaat uit Dirk Van Esbroeck (zang,
fitaar, hobo), J.P. Van Hees (dwarsfluit, piccolo,
ioedelzak), Frakke Arm (trombone, tuba. elektri-
iche bas) en Juan Mason to (gitaar, bousouki, re-
juinto).
Toegangsprijs: 200 fr. In voorverkoop 160 fr (053-
i.Bl).
LH
In het onafhankelijk socio-kultureel centrum «Net
werk», De Ridderstraat, Aalst brengt het Masereel-
fonds op zondag 7 november te 20.30 u. Teater
Poëzien.
U wordt er gekonfronteerd met een fascinerende
«Prévert», spirituele poëzie vol absurde, soms wran
ge humor van de Franse surréalist.
Poëzien bouwde uit zijn werk een begeesterende
voorstelling op met Paul Codde, Carmen Jonckheere
en Marleen Maes in een vindingrijke regie van J.
Tummers. Een speelse, bijna uitbundige voorstel
ling in een genadeloos tempo gebracht.
In een uitstekende vertaling van Son Tyberg spette
ren Préverts teksten de zaal in met de nodige
rustpunten in meer ingetogen fragmenten.
Voor de acting werd duidelijk geput uit cabaret en
absurd teater wat prima samengaat met Préverts
gewoonte te (grim)-lachen om niet te huilen. Het
akteurstrio slaat er zich met brio en aanstekelijk
plezier doorheen al is het waanzinnig tempo wel
werantwoordelijk voor flarden tekst die verloren
gaan.
Paul Codde, het koele talent. Carmen Jonckheere,
een echte furie maar steeds in de hand gehouden
door Marleen Maes met elke sekonde een andere
stem en een andere grimas.
Kwaliteit verzekerd.
Toegangsprijs: 200 fr. In voorverkoop 150 fr.
LH
Op zondag 31 oktober richt Ruilklub Melsele voor
de vierde maal een «gewestelijke ruildag» in. Die
gaat door van 9 tot 13 uur in de bovenzaal van het
parochiehuis.
Zondag gaat over postzegels, munten, romans en
speelgoed.
Inlichtingen bij het sekretariaat. W. Schroeyers. tel.
03/775.25.71.
Zaterdag 23 oktober jl.
werden in de Stekense pa
rochiezaal de twee eerste
voorstellingen van het over
vier maanden gespreide
eenakterfestival gegeven.
Toneelgroep Reynaert uit
Melsele waagde zich aan
het niet zo gemakkelijke
«In de herberg De Roos en
De Kroon» van Priestley en
De Distelbloem uit het ei
gen Stekene bracht drie
kwartiertjes lang bleke,
eenvoudige en voorspelbare
geheimzinnigheid met «Het
Zwarte Kabinet» van Au
brey Feist.
Reynaert
Een Engelse pub kort na
de tweede wereldoorlog,
knap getekend. Een man in
groene overall, loodgieter
Stone vernemen wij later,
stapt binnen. Hij spreekt
tegen zichzelf, of nee: tegen
Fred, de waard, maar die is
voor ons een fiktief perso
nage, alleen de klanten zien
hem. Stone is een ouwe
zeurpiet, een ellendig, mal-
kontent en levensmoe man
Hij heeft alles wel bekeken
en hem hoeft echt niemand
nog iets te leren. Mrs. Reed.
een vrouw van middelbare
leeftijd, is de volgende gast
Bij Stone kan zij met haar
kleine mizerietjes helemaèJ
met terecht. Ivy en Percy
dan. pas getrouwd en net
nog een goed paartje Hij
somber en met een mij-
gaat-altijd-alles-tegen-ge-
zicht, zij wat overdreven
voorzichtig bemiddelend
tussen haar moeilijke man
en de andere gasten, naar
het einde toe zelfs weerbaar
en bewust. Ma Peck, een
ouwe, door mannen en de
tijd versleten alkoholiste,
komt zich ook een pint be
stellen en geeft de droeve
lamentatie al vlug een door-
cynisch cachet. Het zijn een
hoopje zwartgalligen die
hun portie desolatie wanho
pig, als een vuile modder
over elkaar neergieten. Tot
de jonge Harry Tuly het
gezelschap vervoegtHij
doet zodanig opgewekt dat
Stone hem verstoord vraagt
wat hem dan wel overko
men is dat hij zo gelukkig
is. Een man met een lijkbid
dersgezicht en een bowlar
hat op, type Londoner,
zorgt voor de langzaam
aangevoelde pointe. Als ge
zant van de Dood moet hij
het gemiddelde aantal
sterfgevallen mee op peil
houden. De gasten mogen
zelf uitmaken wie van hen
zal gaan. De zwartgalligen,
daareven nog verenigd in
een umsone jeremiade,
vechten verbeten voor hun
leven nu; alleen Harry Tuly
blijft stil en, zo lijkt het, in
gedachten verzonken. Hij
neemt uiteindelijk het voor
stel aan; hij heeft het leven
liefgehad en de dood boe
zemt hem geen schrik in,
eens moet hij toch sterven.
De moraal mopperaars, zij
die zeggen niet van het le
ven te houden, vrezen de
dood nog het meest; weg
dus met de zwaarmoedig
heid. het haalt allemaal
niets uit. «Als het leven een
roos is, is de dood een
kroon», zegt de onbekende
nog, en breit daarmee een
bijzonder waterig einde aan
het toch vrij soliede thema
tische chassis van het stuk.
Emge grote tegenvaller
wat de akteursprestatie be
treft. was Jos Aps in de rol
van Mr. Stone. Zijn erbar
melijke uitspraak, het feit
dat hij zijn klanken tot gas
tronomische lekkernij
maakte, hebben hem vrij
wel ongenietbaar gemaakt
En toch. zijn mimiek gaf
hem zeer af en toe een zeke
re klasse. De anderen heb
ben het er goed van afge
bracht Maria Van Dam was
een geloofwaardige Mrs.
Reed, ook toen zij niét aan
het woord was. En konden
we Leonza Buytaert al een
zekere overacting verwij
ten, zij heeft een waardevol
le prestatie geleverd. Chris
Smet (Percy Randle) stak
wellicht een beetje té pover
in het vlees. Hij was niet
echt wie hij kon zijn ge
weest; de gepaste mimiek,
de juiste inleving bleven
grotendeels achterwege en
vooral zijn passen naar an
dere personages toe lieten
een indruk van plotselinge
kunstmatigheid. Goed en
geloofwaardig waren Lieve
Van der Aa als Ivy Randle
en Jerome Dierickx in de
rol van de makabere Onbe
kende Lieve Van Der Aa
was haar personage, over
tuigd, rolvast en met een
keurige diktie. Zeker ook
Jeróme Dierickx heeft een
knappe interpretatie neer
gezet. het lijkbiddersge
zicht, het fijne, stoïcijnse
stemmetje en het traagza
me, zelfverzekerde spre
ken: hij was er geknipt
voor. Algemeen genomen
hoeft over deze door Lea
Hemelaer geregisseerde op
voering echt niet minimali-
zerend te worden gedaan.
De Distelbloem
Rita en Tony Ravel, twee
jonge variétéartiesten, ver
bleven tijdens hun optreden
in het pension van me
vrouw Grindle en pakken
bij het begin van het stuk
hun koffers. Rita heeft een
bang voorgevoel. In de
hoek van het vertrek staat
een breed kamerschut.
Geen van beiden heeft tot
nogtoe nagegaan wat het
schot wel kan verbergen,
maar nu de belangrijkheid
van Rita hem teveel wordt,
besluit Tony het mysterie
uit de wereld te helpen.
Achter het kamerschut
vindt hij het zwarte kabinet
van een goochelaar, de
voorhang ervan nog slechts
een flard. Tony wil de hou
ten kist aanraken; maar
een gil van zijn eega houdt
hem daarvan af. Het licht
verduistert en een wrakki
ge mevrouw Grindle komt
binnengezwenktZij wordt
verteerd door een afgrijse
lijk schuldgevoel. Toen de
illusionist Ramazan bij
haar logeerde, had zij in
dronken toestand tegen het
kabinet gestoten en zo de
veer in de dubbele wand er
van stuk gemaakt. Me
vrouw Grindle had de be
faamde illuzioni8t nog ge
waarschuwd, maar hij had
niet willen luisteren. Wat
moest gebeuren, gebeurde:
diezelfde avond trok Rama
zan een bebloed zwaard uit
het kabinet en viel bewuste
loos neer. Tony en Rita,
heel erg onder de indruk
van dit verhaal, blijven al
leen in de kamer achter.
Een coup de théatre dan 's
avonds komt mevrouw
Grindle zeer uitgelaten,
kiplekker en dus zonder die
vreselijke wallen onder de
ogen opnieuw een kijkje ne
men bij Tony en Rita. Die
vertellen haar dat het kabi
net op een onverklaarbare
wijze verdwenen is. Het is
niet aan haar besteed, want
zij beweert voor de eerste
keer iets te horen over een
kabinet Ondertussen zijn
de nieuwe gasten gearri
veerd: de heer Adams en
zijn vrouw, een illuzionis-
tenduo; hem noemen ze ook
wel de grote Ramazan
Van dan af kan het verhaal
van mevrouw Grindle zich
werkelijk voltrekken. Een
zeer flauwe plot dus,
hoogst voorspelbaar en dus
weinig genietbaar.
De regie van toneelkriti-
kus en gastregisseur Mare
De Decker heeft dit niet
kunnen goedmaken. De ak-
teursprestaties waren van
een bescheiden kwaliteit.
Martine Van Ranst (Rita
Ra val) miste de bezieling
van de angstige onzeker
heid en Werner De Block
(Tony Raval) had weliswaar
een behoorlijk goede uit
spraak (ook van de vreemde
talen in de gespeelde aan
kondiging), maar kon zijn
personage geen houding
geven en hield het bij een
soms totaal onaangepaste
immobiliteit. Marie Frans
integreerde zich beter in de
geest van het stuk. De rok
van mevrouw Grindle was
wel de meest veeleisende en
haar vooral in de opgewek
te scène stereotiepe geba-
renpatroon, de slordige taal
soms, wegen niet zo erg
door in een individueel
gunstige eindbeoordeling.
Jef Van Linden (als de grote
Ramazan) heeft met zijn
eerlijk té amateuristische
présence het stuk van zijn
laatste draagkracht be
roofd. Ook de op band inge
sproken prezentatie van het
gedurfde illuzionistennum-
mer, was beneden alle peil.
Leo DE BOCK
Op 14 november aanstaande opent Lust naar Kunst
zijn 108* speelseizoen. En dat met de Spaanse
Brabander, van G.A. Bredero.
Het is een spetterende en wervelende schilderij uit
de 17* eeuw. Het is de geschiedenis van een kale
Antwerpse avonturier, die zich voor edelman Jero-
limo uitgeeft. Hij neemt Robbeknol in dienst, maar
deze is niet zo gelukkig, wanneer hij ervaart dat
zijn meester zo weinig om eten en drinken geeft.
Wanneer Robbeknol dan maar het een en het ander
bijeengebedeld heeft, moet hij op de koop toe nog
delen met zijn meester.
Op zekere dag komt er dan
toch geld in de beurs van
Jerolimo, maar onmiddel
lijk komen de schuldeisers
opdagen. Robbeknol kan ze
met een kluitje in het riet
sturen en het lukt hem bo
vendien nog ze de kosten
van schout en notaris te
doen betalen. Wanneer de
Spaanse Brabander met de
noorderzon vertrekt, blijft
Robbeknol alleen achter. De
stof van dit stuk is ontleend
aan een Spaanse schelmen
roman. Het is een aaneen
schakeling van losstaande
zedenschetsen, alleen door
een chronologische band
samengebonden. Het is on
getwijfeld het beste Neder
landse toneelstuk in het ko
mische genre uit de 17*
eeuw.
Gerbrand Adriaenszoon
Bredero zag in 1585 het
levenslicht in het hartje van
Amsterdam, als zoon van
een welgesteld burger De
geleerde humanistische op
voeding van een Hooft bleef
hem ontzegd. Het uithou
dingsvermogen van de au
todidact Vondel was hem
onbekend Hij moest zich
tevreden stellen met een de
gelijk elementair onder
wijs. Door zijn lidmaat
schap met de rederijkerska
mer «De Eglantier» kwam
hij in betrekking met de
aristocratische kunste
naarskringen van Amster
dam Door een ongeval bij
het schaatsen (hij zakte
door het ijs) haalde hij zich
een longontsteking op de
hals, en stierf in 1618 op
33-jange leeftijd,"een jaar
nadat hij de Spaanse Bra
bander had voltooid. Harts
tochtelijk en gevoelig van
aard, zich zonder de minste
beheersing aan zijn aange
boren onstandvastigheid
overgevend, werd Bredero
zijn leven lang tussen uiter
sten heen en weer geslin
gerd. Geen vijand van het
zwierige vrije losse leven, is
er nochtans altijd de hun
ker aanwezig geweest naar
hoger geestelijk begeren
Die voortdurende wisseling
van boert, liefde en geloof,
steeds met dezelfde forse en
waarachtige levensintensi
teit vertolkt getuigt juist
van Bredero'8 diepe mense
lijkheid. (vrij naar Roe
mans en Nauwelaerts).
Het stuk. is een bewerking
van Achiel Van Malde ren,
die ook de regie voert. Zoals
alle stukken uit die periode,
is het een spel in 5 bedrij
ven En ook vraagt het stuk
een enorme bezetting. Niet
minder dan 21 spelers moe
ten optreden. Met daarbij
ook nog de nodige figuran
tenrollen... Onder de hoofd
vertolkers treffen we enke
le oude getrouwen aan: An-
dré Vervaet, Jacques Van
Avermaet, Jan Van Dries-
sche. Aimé Drossens, An-
dré Haentjens, Dilia De
Bondt, en nog veel anderen.
Er zijn vier vertoningen ge
pland: zij gaan telkens door
in de nieuwe zaal van het
cultureel centrum, op za
terdag en zondag 13 en 14
november en op zaterdag en
zondag 20 en 21 november
Op zondag 18 december
komt Lust naar Kunst nog
eens op de planken met het
zelfde stuk, in dezelfde
zaal, en dat in het kader
van het Koninklijk Landju
weel.
K.V.L.
