Vrouwenkracht-tegenmacht
Nï
n de toekomst kijken» met buurthuis 't Hofken te Hamme
me jonge bedrijven
4 Buggenhouts industriepark
De Beaujolais Primeur bij De Vidts:
helderheid in de wijnkelders
Vrede is geen kwestie van woorden maar van daden: (auto)-arm Vlaanderen!
De Voorpost - 19.11.1982 - 5
id<
sp
Het afgelopen ekstra-lange weekend werd geken
merkt door drie markante evenementen: de elfde
vrouwendag op elf november in Oostende;
elf.elf.elf van elf tot veertien november en auto-arm
Vlaanderen vorige zondag.
Het begon op Wapenstilstandsdag in de Koningin
der Badsteden met de Dag van het Zwakke Ge
slacht. Datum en plaats waren betekenisvol en voor
de gelegenheid werd aan het volkslied allerBelgen
een strofe toegevoegd, waarvan de laatste regel
ongetwijfeld historische betekenis zal krijgen:
«Voor vrouw, voor vrijheid en voor recht!»
Al even origneel was de parodie met premier
Martens als pasja op een tapijt gezeten, de vrouwen
zonder werk en zonder dop naar de haard verwij
zend. Een schrijnend beeld van onze huidige man
nenmaatschappij. «Wilfried, blijf van de vrouwen»
was dan ook een harde waarschuwing aan zijn
adres.
De slogan die ons evenwel naast het tema «Vrou
wenkracht Tegenmacht» het meest naar de keel
greep was: «Leve het gezin, we stikken erin».
Zó uit het leven gegrepen.
Terwijl de vrouwen aan het verstikkende gezinsle
ven ten onder gaan, gaat de man als de heerser van
de maatschappij door het leven.
Maar hij heeft dan ook eerst op school, in het leger
en op zijn werk braafjes in het gelid leren lopen. Hij
heeft geleerd dat hij voor vrouw en kinderen moet
zorgen. Stoer en zonder ooit maar eens te ver
pinken.
Een man die al eens een traantje durft laten als het
hem minder goed gaat is immers een zwakkeling.
Waagt hij het echter zijn stem te verheffen dan is hij
een bruut. Is hij jaloers, dan is het een sukkel;
onverschillig, dan is hij impotent. Wie een pintje
gaat drinken is een alkoholist, wie niet drinkt, een
droogstoppel. Wie zich uitslooft op zijn werk heeft
geen aandacht voor zijn gezin, wie zich na zijn
dagtaak effe onderuit laat zakken is een luiaard.
Tegen düt soort mensen hebben de vrouwen dan het
feminisme ingesteld, vrouwenhuizen, vluchthuizen.
En ieder jaar een vrouwendag, waar ze zich onbe
lemmerd kunnen afzetten tegen de man, het mon
ster dat hen als een Seks-Objekt beschouwd. En dat
willen vrouwen niet. Want... «Te veel vrouwen
hebben nooit zin in seks...» zegt Hedy d'Ancona in
n lang interview met Bibeb, in Vrij Nederland
van 6 november 1982. Wie is die Hedy d'Ancona
dan wel? Feministe van het eerste uur in Nederland,
edaktrice van het feministisch tijdschrift «Opzij»
in gewezen staatssekretaris in Nederland.
"lij heeft wél geregeld trek in seks en versmaadt een
lardige man niet, dat belet haar echter niet welbe-
>aalde ideeën over de mannen te hebben en dat die
liet altijd bepaald vleiend zijn voor de man is nogal
'ïedes. De vrouwen worden als goedkope ar-
Mdskrachten gebruikt, vrouwen worden geslagen,
vrouwen worden mishandeld, vrouwen worden ver
kracht, vrouwen worden vermoord...
Maar evenveel mannen worden bedrogen, voor
schut gezet, getreiterd, uitgedaagd, gechanteerd,
totaal murw gemaakt... door vrouwen.
Zij praten er nooit over, uit vrees zich belachelijk te
zullen maken, ze ondergaan jarenlang gelaten die
pesterijen. Want een man mag niet huilen, hij móet
sukses hebben, hij is het sukses-objekt van de
vrouw en als hij faalt is er dat verlammend schuld
gevoel: «Ik heb het niet gemaakt!»...
Er is sinds jaren een hetze opgezet tussen mannen
en vrouwen en vandaag blijft er tussen beide
geslachten nog weinig liefde over en héél véél haat.
Vrouw en man zijn nochtans voor elkaar gescha
pen, ze zouden elkaar moeten aanvullen, doch ooi
hier is het evenwicht in onze «moderne» maatschap
pij totaal zoek geraakt.
Het is een onderwerp dat ieder van ons persoonlij!
raakt in zijn diepste menselijke gevoelens en waai
zo'n Vrouwendag geen oplossing voor kan bieden
want er is alleen sprake van «VrouwenKRACHT
TEGENMACHT», woorden die alleen nóg mééi
agressie oproepen...
«Een blik op het leven van de gemiddelde man
biedt een eerder bedroevend gezicht» zegt Hugo de
Goaris, een Australiër die als de grondlegger van
het masculisme, de mannenbeweging, wordt be
schouwd. En hij heeft gelijk. Maar op een oorlog
'tussen de seksen sturen we niet aan, omdat we
vredelievend zijn en rotsvast geloven in de liefde.
Tussen man en vrouw, maar ook tussen mannen en
vrouwen onderling. Als je elkaar maar ouwerwets
gelukkig maakt, met een lief woord, een knuffel of
een kus of nog véél meer.» Daar hadden ze op
Wapenstilstandsdag in Oostende blijkbaar niet veel
oog en oor voor. Ze hadden het te druk met het
stemmen van moties in overlegkomitees...
Elf.elf.elf is ook zo'n ding dat je met een heleboel
schuldkompleksen opzadelt. En vanuit zo'n schuld
gevoel moet je dan via een milde gift een of ander
projekt steunen.
Dit jaar waren ze er weer, met de slogan «Vrede is
geen kwestie van woorden maar van daden» geïllus
treerd met een fotootje van drie weldoorvoede
zwarte kinderen achter prikkeldraad.
Het is het meest sprekende voorbeeld van ons
gebrek aan verbeeldingskracht dat we ooit hebben
gezien. Huiveringwekkend. Afgestompt als we zijn
door de welvaart, ons door de multinationals ge
schonken, hebben we ieder gevoel voor nuance
verlóren.
Weten we eigenlijk nog wel waar het allemaal om
gaat?
Wat betekent bijvoorbeeld de Derde Wereld, waar
iedereen de mond van vol heeft?
Met «le tiers monde» bedoelde de Franse socioloog
Balandier. die in 1956 de term lanceerde, «de
gezamenlijke landen die niet met het Westelijk of
Oostelijk blok verbonden zijn».
Daar komt meteen de aap uit de mouw. want wie is
schuldig aan de immense problematiek van die
Derde Wereld? De machtigen der aarde, de twee
machtsblokken, die liever dan een deeltje van hun
kapitalistische of staatsrijkdommen af te staan, de
gewone man via de media een schuldkompleks in de
hersens timmeren en dan via elf.elf.elf-brochuurtjes
van-deur-tot-deur het geld voor projekten in Afri
ka, Azië en Zuid-Amerika binnenrijven.
Tot op de laatste frank wordt ons verteld waar de
104.071.085 frank die vorig jaar werden ingezameld
naartoe zijn gegaan. In kleine lettertjes en cijfer
tjes, die niemand leest.
Het is een enorme organisatie geworden, die
elf.elf.elf, met verzorgd drukwerk in ieders brieven
bus. Met van die gekunstelde zinnen, die je het zuur
doen opbreken. Koud, onpersoonlijk jargon, waar
van je met je ellebogen aanvoelt dat er geen
greintje menselijk gevoel in zit. Omdat het van
mensen komt die vanachter hun bureau op een
efficiënte manier zoveel mogelijk geld willen zien
binnenstromen. Uit radiokommentaren voel je dat
er rekords moeten worden gebroken. Nog een
beetje en we zijn er! We overschrijden de zoveel
miljoen! Proficiat, mijnheer X, het doel is bereikt,
het rekord werd weer scherper gesteld!
Hoeveel krijgt Zaire?
Zaire.
Eén van de vele landen waar door miljoenen
mensen verschrikkelijk wordt geleden en ontzet
tend wordt geboemeld door enkele stinkendrijke
potentaten.
Waar is de tijd dat je fanatiek zilverpapier verza
melde voor de zwartjes in «ons» Kongo in de
winkels een nikkeltje stopte in het kollektebusje om
het nikkertje dankbaar met zijn hoofd te zien
knikken?
Behalve de middelen om het geld uit naïve mensen
hun zakken te halen is er weinig veranderd. Of onze
medemensen in andere werelddelen ooit beter zijn
geworden, durven we betwijfelen. Behalve dan
misschien degenen die het niet nodig hadden!
Honger is 'n onrecht.
Armoede is 'n onrecht.
En ook in Vlaanderen wordt er armoede geleden.
Met de winter in het vooruitzicht zal er ook hier, in
onze nabijheid, worden geleden. In stilte, want de
mensen schamen er zich voor. Geen geld hebben is
een schande, die je angstvallig voor de buitenwereld
verbergt. Als je je hele leven hard hebt gewerkt
mag je blij zijn met een karig pensioentje. En onze
Vlaamse mensen kennend zijn we er zelfs van
overtuigd, dat ze bereid zijn wat van hun schamele
centjes af te staan aan de arme negerkes...
Maar misschien toch... een suggestie voor al die
mensen die zo bezorgd zijn over het lot van de
miljoenen die oneindig ver weg zuchten onder het
juk van hun sisteem: waarom niet eens rondkijken
in je eigen buurt? Je zou er van opkijken hoe
dankbaar mensen hier zijn voor een beetje
menselijke warmte...
Tenslotte zijn we aan de auto-arme zondag toe, die
de Bond voor Grote en Jonge Gezinnen (BGJG) op
14 november propageerde.
Een lofwaardig initiatief, daar niet van, doch het
bracht helaas weinig zoden aan de energiebesparen
de dijk. De toeristische sektor werd de grote
winnaar van de zondag, die arm aan auto's had
moeten wezen.
Maar de Vlaming, hij reed voort!
Er was haast geen verschil te zien in het ons
vertrouwde Vlaamse zondags landschap. Alleen
tegen jonge vader en moeders of ouders met grote
gezinnen zoekend langsheen oude, verweerde, ver
brande of gerestaureerde Vlaamse historische ge
bouwen. zwarte of bemoste monumenten... te voet.
De auto bleef echter overal aanwezig, geparkeerd
of rijdend. De Vlaming is immers net als alle andere
beschaafde Europeërs verslaafd aan de Heilige
Koe.
Zonder fikse boetes met bijbehorende rijkswach
ters hou je de automobilisten hier niet met hun
wagen binnen! In 1973 werd het verbod om met je
gemotoriseerde karretje buiten te komen gehoor
zaam opgevolgd. Sindsdien hebben de hogere in
stanties zo te zien nog weinig oog voor energiebe
sparingen. Er wordt lustig op de gaspedalen geduwd
en de dure benzine wordt achteloos door de uitlaat-
buis gejaagd!
De BGJG heeft zo te zien aan de heersende
mentaliteit weinig kunnen veranderen en dat is geen
schande. Vlaanderen kan niet zonder auto of dankt
althans niet zonder auto te kunnen. Zelfs al komt
zo'n Bond je eventjes vriendelijk vragen of je de
automobiel op stal wil laten, je aan de oorlel
trekken en vragen om eens één zondag energie te
besparen, je doet het niet.
Ocharme. Vlaanderen, kan zijn auto niet missen!
We hebben hier eventjes de problematiek van zo'n
héél lang weekend met de vingertoppen aange
raakt. Maar we willen er graag heel wat dieper op
ingaan.
Als de lezer het wil?...
Cyriel Temmerman
ïept
;cn e
jaar zijn de mensen van 't buurthuis 't Hofken in KI.
ian] te Hamme aan hun zesde hobby-tentoonstelling toe.
Ien|rl982 luidt het thema «De toekomst van onze buurt».
Ilen(cfanatige bezoekers weten dat er naast het bekgken
hobby's van buurtbewoners ook tal van andere
Mteiten die dag plaats hebben,
iet kader van dit tema zocht voor:
jen ben zich een aantal te- braakliggende terreinen
pars aan het werk gezet in de buurt
een paar ideale verwe- verkeer in de straat
pe^kingen/ideëen op pa- verkrotte huizen in de
te zetten opdat ieder buurt
een idee zou kunnen De buurtbewoners meten
nen van hoe de buurt er zich niet de pretentie toe
ers zou kunnen uitzien, het allemaal beter te weten
plannen werden en laten daarom ook de
rgepraat met buurtbe- nodige ruimte om de be-
S3ers zodat rea'»satie er- zoekers zelf aan het teke-
helemaal nog niet zo nen te zetten, voorstellen
lijkt. Zo werden er on- te formuleren over de toe
neer oplossingen ge- komst van deze buurt Wie
weet wat komt er zoal uit
de bus. Goeie voorstellen
komen niet noodzakelijk
van kamergeleerden of
proffessoren, een beetje
gezond verstand kan heel
wat aan het licht brengen.
Met al deze voorstellen zal
ook rekening gehouden
worden voor de verdere
werking van het buurthuis.
Om het niet enkel bij plan
nen te houden zal er ook
een waarzegster aanwezig
zijn die voor U graag even
in haar glazen bol kijkt om
uw toekomst te voor
spellen.
Daarnaast zijn er een aan
tal weerkerende aktivitei-
ten/ruimten zoals:
hobby-ruimte: waar dit
jaar terug een aantal nieu
we exposanten te vinden
zijn. Uitkijken naar wie dat
zal zijn!
demonstranten: ver
spreid over de hele ten
toonstelling zijn er perso
nen opgesteld die een tech
niek of oud beroep demon
streren. Er wordt ook de
mogelijkheid opengelaten
deze technieken/oude be
roepen te beoefenen.
wafels: wie van dit alles
honger krijgt hoeft niet
naar huis te gaan maar kan
genieten van de lekkere
wafels die ter plaatse ge
bakken worden door de
vrouwengroep van 't buurt
huis.
Wie dorst krijgt heeft
de keuze in een lekkere
pint, of een glaasje wijn dat
met een brokje kaas geser
veerd wordt.
Doorlopend (om het
uur) is er ook een dia-voor-
stelling die de werking van
het buurthuis uiteenzet.
De openingsuren van de
tentoonstelling zijn:
vrijdag 10 dec '82 te 20
uur receptie
zaterdag 11 dec '82
open vanaf 14 tot 20 uur
zondag 12 dec '82 open
vanaf 10 tot 12 u. en van 14
tot 20 uur.
tsclenkort mag men in het Buggenhouts industriepark
jdhof opnieuw twee nieuwe bedrgven verwelkomen,
lens de jongste gemeenteraad werd de verkoop goedge-
1 qM van industriegrond aan de firma Van Heembeeck
nedkonstruktiebedrijf) dat 75 a koopt en aan de firma
j Riet-Frama (een kip-in-blik firma) die zich wil
jen op 80 a. Goed nieuws dus voor het industrieter-
stilaan vol raakt met bloeiende fabrieken.
teren nu nog amper een dat een groen gordijn moet
percelen maar aange- voorzien worden tussen de
er nu reeds een optie Dreef en de bedrijfsinstalla-
ties.
De gemeenteraad ging ak
koord met enige begrotings
wijzigingen J
van een firma op één
vrije percelen, kan ver
worden dat binnen af
ire tijd alle industrie-
er zal bezet zijn. De
p werd bekrachtigd werkingsjaar 1982.
Ie raad met eenparigheid
Stemmen Als verkoop-
|*erd 250 fr. per vierkante
f weerhouden, eenzelfde
dat ook aan de andere
en werd aangerekend,
igroting 1983 van de Op-
Mc Rerkfabriek dient een
van de gemeente toe-
Hl ld te krijgen van 128.154
)it was nog 180.000 in
betreffende het
De begroting diende aangepast
te worden omdat de Bestendi
ge Deputatie wijzigingen had
aangebracht welke door de ge
meenteraad dienden bekrach
tigd te worden. Verder wordt
ook de indexering van de on-
derhoudskontraktcn van kan
toormachines herrekend. De
verwarmings- en verlichtings-
kosten van het gemeentehuis
werden te laag geschat in de
:eltijdse bedrijfsboek- oorspronkelijke begroting,
ir van de gemeente. Mare Aangezien een politiekommis-
vroeg en verkreeg saris werd aangesteld diende
voorwaarde dat hij een weddeaanpassing voorzien
'ftsten blijft verzekeren te worden. De patronale bij-
opvolger is aange- dragen verhoogden dit jaar
ook meer dan verwacht en het
onderhouden van buurtwegen
en onbevaarbare waterlopen
kostte ook meer dan voorzien.
Faag van Dhr. Keldcr-
|(VU) en met goedkeu-
de bestuursmeerder-
I aan de bedrijven die
Jomen vestigen in het in-
Ippark en palen aan de
welke leidt naar het
Ook de ophaling en verwer
king van het huisvuil liep hoger
op dan verwacht kon worden.
Dit laatste verdient wel rmge
:1 Gendhof, gevraagd toelichting. Vanaf april 1982
om een groene zone te schakelde men te Buggenhout
len. In de bouwvergun- over van het ophalen van huis-
l23' gestipuleerd worden vuil in zakken naar een DDS-
zakkensysieem. Tijdens het
eerste kwartaal kostte het op
halen 1.1 miljoen frank, de
werking berekent men aan een
kostprijs van 1 miljoen
frank. Vanaf april (vanaf het
moment dat de interkommu-
nale DDS de ophaling ver
richt) betaalt men 1.000 fr. per
ton huisvuil, dit komt neer op
1.8 miljoen, voor de verwer
king ervan dient men nogmaals
1.500 fr. per ton vuilnis te
betalen wat samen 2.7 miljoen
zal kosten. Per trimester re
kent men nu op een uitgave
van 1.5 miljoen frank. Opmer
kelijk is nu dat het eerste
kwartaal 657.614 fr. meer kost
dan kon verwacht worden,
waarbij men dan nog de stock
aan huisvuilzakken (900.000
fr.) dient te voegen. Daaren
boven werd bij de begroting
een verlaging van 200 ton bere
kend.
Dit was zeker het geval
geweest indien men reeds van
af januari de ophaling met
plasticzakken had verricht. In
tussen blijft het ophalen en
verwerken van huisvuil ccn du
re aangelegenheid, zelfs met
de gelukkige omschakeling
naar het zakkensystecm van de
DDS.
Maar ons komfort moet
nu eenmaal betaald worden!
Tijdens de gemeenteraad kon
ook nog vernomen worden dat
aan de gemeente vijf onge
schoolde werklieden via een
BTK-projekt werden toegewe
zen. Na aanwerving zullen de
personeelsleden toegevoegd
worden aan de technische
dienst.
Gvd)
Hamme. Voor de zesde maal zet men een h
stelling op. Dit keer wordt de eigen buurt c
genomen.
Bij de drinks-service De
Vidts aan het Industriepark-
Noord in Sint-Niklaas heb
ben ze de smaak te pakken.
Ze: de massaal toestromen
de dorstigen, bierbewuste
Wazenaren en limonade
drinkers van in en om de re
gio, wijnkenners ook die de
weelde van een bétere oogst
weten te appreciëren. Ze: wij
ook dus. Maandag inviteerde
het Huis Piat ons. Of we even
proeven wilden. Deden we
volgaarne.
Traag de trap af naar de
ondergrondse van het huis
De Vidts. Huis eigenlijk, met
hoofdletter dus. We kregen
een communiqué toege
stopt: «De Beaujolais Pri
meur gaat aankomen». Hij
was er al, maandag, toen we
in die kelders van helderheid
neerdaalden. En hij smaakt.
Een toelichting van het Huis.
Een dienstmededeling zo'n
beetje, maar nuttig voor wie
zich straks Industrie-
parkwaarts reppen wil. Piat
meldt met vreugde dat van
dat overheerlijke vocht een
grote hoeveelheid geoogst
werd én dat de Primeur heel
degelijk van kwaliteit is.
Vaak vloeken kwantiteit en
kwaliteit met elkaar, maar in
dit geval hoef je je géén
zorgen te maken. Want van
de Beaujolais Primeur '82 is
er nimmer teveel (van het
goede).
Het Huis Piat bericht verder
dat de oogst eind september
beëindigd werd. De «most»
was rijk aan suikers (kènners
wéten wat die zoete om
schrijving te betekenen
heeft), de alkoholische gis
ting kon van heel nabij ge
volgd worden. De «malolac-
tische gisting» dat is de
lèatste étappe van de wijn
bereiding, kon makkelijk in
één week voltooid worden.
Hoe hij smaakt? Kijken wij
soms sip op het hierbij afge
drukte prentje? De Beaujo
lais Primeur is minder zuur
dan vorig jaar (wéér zo'n
kenner die me de evaluatie
influistert, ik laat het mij
smèken en hij legt voortdu
rend uit), hij is helder en niet
te fors gekleurd.
Guido Van Raemdonck van
het Huis De Vidts deed op
getogen over de Beaujolais
Villages en-Cru. Hij was op
dynastiedag 15 november
nog blijer gezind toen hij ge
waar werd dat wij (die toch
wat gewend zijn) óók in onze
nopjes waren met de pas
gearriveerde, in rondbuikige
flessen verpakte herfst-
drank.
Zachte, lichte godendrank
die je (ik pik uit een bro-
chuurtje van het Huis De
Vidts) bij een massa voorge
rechten drinken kan. Maar
als 't aan mij ligt slurp ik hem
óók bij menig ènder gerecht,
het jachtseizoen is een
prachtseizoen voor wijnmin
naars, en zo'n Primeur
brengt je opnieuw in de fleur
van je leven, je voelt je er
opnieuw op z'n zomer mee.
Gauw wat flessen buitmaken
bij De Vidts. De kelders zijn
daar al even helder als de
wijn.
W.V. - foto'» Delro
47/1594- AS
