Baasroods Veerhuis
oortdurend door
chelde bedreigd
van
Ittrmi as
IchsWeitra
Ecologie te Aalst: een blik in de toekomst
Nobels Peelman mag (voorlopig)verderdoen
ti
7T
V>
FOTO ROLAND
Anthuenis en Huys Q
yu-schepenen
n Sint-Niklaas
Petrus Daman riskeert elke nacht
zijn leven
m
f datl
igebij
en vo
kan
ral i
t gen
gen
ijzi
vooi
Als
;er,
Lerna
d
b nog
:n om
houd<
e. Gill
wens
gro<
eke.
De Voorpost
1H2 35'JMR6JUI6 NR. 47 - 3D F
PRIJSDALING
NIKOM EM MET LENS NIKON-E 50 1.8
aeew: 8.800,- fr.
FOTO-CINE-VIDEO
Prlns Albenstraal. MB
KOOPCENTRUM WAASLAND ST.-NIKLAAS
'oensdagavond heeft de politieke raad van de
Volksunie, die in vergadering bijeen was in de zaal
Nantes, de knoop doorgehakt: Daan Anthuenis en
Mare Huys zullen worden voorgedragen als schepe
nen. Twee jongelingen dus, er is rond vooral
eetgenoemde nogal wat te doen geweest de jongste
maand(en). Daan wordt, zoals ik al een hele poos
heb laten uitschijnen, dus toch schepen (van kui
tuur) en krijgt het gezelschap van verkeeftspecialist
Mare Huys, gloednieuw bij de VU overigens (hij zal
bevoegd worden over verkeer en openbare wer
ken). De OCMW-ers bij de Volksunie heten Roger
Van Ranst (hij wordt wellicht voorzitter) en Belsele-
naar Arnold Vandermeulen.
Al bij al een niet zo verrassende wending in deze
«affaire», die ongetwijfeld opnieuw rust moet bren
gen in de VU-gelederen waar heel wat «gemaneu-
vreerd» werd de jongste tijd. (wv)
Sinds jaren verzorgt de dienst leefmilieu van de stad Aalst met de regelmaat van een klok
de uitgave van de meest diverse en komplete naslagwerkjes over ons leefmilieu. Deze
brochuurtjes, fel gegeerd en in praktisch alle Aalsterse scholen als een werkelijk
vademecum aangewend, kenden telkens een klinkend sukses. De jongste telg in deze rij
zag heel recent het licht en werd bedacht met de titel: «Naar een ecologisch groenbeleid
in Aalst». Deze doopnaam spreekt overduidelijk voor zichzelf: in hoofdzaak wordt er
over het «groen» in de stad Aalst gehandeld. Een aanleiding om de doopcel van deze
Groendienst eens door te lichten.
(jwel elke nacht trekt Petrus Daman uit het Baasroodse Veerhuis in weer en wind,
listernis en ontij naar een klein wieltje dat achter zijn huis, op de Schelded(jk, de aan-
afvoer van de Baasroodse rioleringen moet regelen. Zonder die stille, onvergoede en
oral gevaarlijke arbeid, zou zijn woning en herberg nog meer onder water staan dan
™een i al het geval is. Petrus is die karwei nu al stilaan gewend, maar het begint hem
P ff emaal een beetje te veel te worden. Zeventien jaar lang doet hy dat al en nog veel meer
ren per jaar loopt zijn café onder. Op één dag heeft hij zelfs eens vijf keer de
T °P andweer moeten roepen.
,00J 2 76 noteerden we toen het centrum van Baasrode finaal onder water liep. In de
)0r e' jrpsstraat en de Kerkstraat voeren de bewoners in bootjes rond om hun schamele
n.en rittingen te redden. Zij zijn het gewoon in Baasrode, maar dat is nog geen reden om
L ,m< es blauw-blauw te laten.
dat
om I mtregelen
amt I :t a"een waren er nioei-
iheden met de riolerin-
n, ook het water van de
lelde liep er gewoon
8eno»erde dijk, daar achter de
asroodse kerk. De muur
.s laag en versleten én
arom besloot men er
mplanken te slaan tot
.olitiF n hoogte die de Schelde
it mo I zou bereiken. Ieder-
dus ^at damplanken
jje Ififl de meest ideale op-
nt 1 Wg is. Om de afwate-
iw vo 'en Van ^et baasroodse
in is aCUrn te voorz'en- er 's
e ave KrS ®een riolering 'n de
do< '8e Sint-Ursmarus-
at, werd een aansluiting
Iaar fpaa^t tussen de Schelde
Groendienst en leefmilieu
Tja, zo oud zijn we werkelijk
niet. In feite nog een «pagad
der» in zijn «barbotteuse». Pas
de luiers ontgroeid en toch
reeds duchtig aan de slag.
Zelfs de begrippen van leefmi
lieu en ecologie zijn ons slechts
te mini-zoo. Bomenbank, het
ontsluiten van het Osbroek.
En daarmee is de kous nog
lang niet af. en dat is dan nog
slechts het objektief stadspark.
Daarnaast zijn er over het gan
se stadsgebied bepaalde zones
die een speciaal onderhoud
grondstoffen. Geldgebrek.
Geen kommunaal fenomeen
dan wel een internationaal,
waarvan wij op lokaal vlak de
duidelijke sporen en terugslag
moesten ondervinden. Dage
lijks ondervinden. En toch.
Toch bleef men roeien met de
riemen die men had. Matigen
ligt in ieders mond. Verder
doen is nu het motief van deze
dienst. Hoezeer en hoe hard
de kritiek van buitenaf ook
aankomt. Een kritiek die ons
niet altijd verantwoord
is. Met volle beurs en ruime
middelen is het makkelijk een
naar buiten uit briljant helcid
te voeren. Wanneer men ech
ter in deze middelen buitenma
te beperkt wordt, is het al een
heel stuk moeilijker. Sommige
periodieken vinden het nu juist
de dag van vandaag, waar be
snoeiingen en besparingen,
schering en inslag zijn, het ge-
Lees door blz. 4
p jgm
'eest,
andc
naakt
wj het diepste punt van het
rp net naast café Het
- erhuis, een bekende en
ibeklante Baasroodse
3Cn te Dit _gebrek aan
>oral
'achtt |crjng ^atj Baasrode al
N«
;cijfei
sinds enkele jaren; door de qua beheer vereisen. Ontelba-
aktie van diverse «Groenen», re park- en natuurgebieden,
familiair geworden. Voor de reservaten, bufferzones. Elk
fusie was er in feite geen spra- op hun beurt met hun eigen
ke van een werkelijk groenbe- specifieke karakter. Zones die
heer in onze stad. Her en der, elk op hun beurt naar hun
in de stad zelf en de deelge- functie dienen bekeken en be-
meenten waren er wel enkele handeld te worden. Honder
arbeiders die het gras maai- den van hectaren groen die een
den. onkruid wiedden en meer ononderbroken zorg en behan-
van dergelijke zaakjes opknap- deling vereisen, dienen be
ten. Het is pas sinds eind 1977, werkt en voor het overgrote
toen de Groendienst een quasi deel herbewerkt. Nieuwe aan-
zelfstandig departement werd pak. Nieuwe aanleg,
binnen de dienst leefmilieu dat Maar geen enkele motor draait
men pas kon gaan spreken van rond zonder brandstof. Dat
een degelijke aanpak en doel- gold ook voor de Groendienst.
bewust gericht beheer van het Voor het ganse leefmilieu. Het
groen. Het was Schepen A. De gebrek aan de nodige fondsen
Maght die het meterschap voelbaar voor elk en leder
en tevens zware last over een en in alle diensten trou-
deze «groene» telg op zich wens liet zich ook hier gel-
nam Niet zonder risico, poli- den. Afvloeiingen van perso-
tiek gezien dan, want zoiets neel. Geweigerde aankoop-
loopt steeds in de kijker. En bons voor de meest essentiéle
zo'n peuter van een dienst
moest groeien, en vlug ook.
Waar er voorheen niets voor
handen bleek, behoudens dan
enkele versleten machines, re-
Aalst. 'Zorgvuldig opgekuist en onderhouden.
■NHMMk
parten gespeeld,
mmeif a^waterin8 gebeurt dan
bjj l, teen automatische klep.
slissir '*en ^et P6'' van
lelde lager staat dan dat Achter het Baasroodse Veerhuis werden deze damplanken
e de straat, dan kan het geslagen. Toen dat niet voldoende bleek werden er nog
~.e'®e [enwater wegvloeien, betonblokken opgegoten ook, maar deze blokken versnel-
eru® lat het Scheldepeil hoger ^en nu het verzakkingsproces. De damplanken glijden
c5 ca' i wordt de klep diehtge- stilaan het scheldewater in en dat zou wel eens kunnen
ur® ikt door het wassende resulteren in een echte dijkbreuk. Sommige denken dat er
J0n? ter. Indien dat systeem nu reeds water onder deze ijzeren muur doorsijpelt (arch)
driver l,er n'et ^oe£^ wer'ct ^an
TJernog Petrus Daman die had hebben. Nu zakken ze wel benauwelijk als men in
de «vanne» gaat draai- stilaan de Schelde in. On- het Veerhuis zit met het
n het _i. ii. iiiit j„.
elke nacht opnieuw..
danks de vele honderden besef dat een vijftal meter
tonnen stenen en schans- verder de Schelde een peil
k grol
ik be t afdoende korven die nadien tegen de heeft bereikt dat zowat an-
uw ge 1977 werden dus de planken aan de kant van de derhalve meter hoger
>eilijk nplanken achter het Schelde werden gegooid, dan de plaats waar je zit.
grool erhuis en de kerk gesla- versnelt het proces. Op een Mensen die naast de kerk
ter dl i. Enige tijd latér begon- jaar tijd is er een spleet wonen, zijn al sinds enige
gen o dje planken echter te ontstaan tussen de dijk en tijd naar de bovenverdie-
vijgen regen Normaal, zegt de planken van ongeveer ping verhuisd,
ïebbe trus Daman, er was im- 25 centimeter. Grondbo- Ondertussen trekt Petrus
komei R geen tegen(jruk aan ringen hebben ondertussen Daman nog elke nacht naar
heb Scheldekant. De plan- aangetoond dat de onder- zijn «vanne» om ze eigen-
burge werden langs de kant grond ook al niet te best is. handig toe te draaien. «Ik
be'e i de Schelde geslagen in Voorlopig werd er drie me- ben er in die zeventien jaar
hape^ats van cnkeie meters ter verder een nooddijk nog nooit voor betaald.
land in. Er ligt hier een aangelegd. Dit bewijst dat zegt hij. Dat is ook niet
istbaa ook grond van zeker drie
icr meter breed die men
ï.D.u.|d kunnen onteigenen.
:n die damplanken dan
landinwaarts waren
;en zouden ze in elk
meer tegendruk ge-
de diensten van de Zee- nodig, want ik doe dit ten-
schelde inzien dat de toe- slotte voor mijn eigen vei-
n uitgave van
TOEVERU DE CUYPER
WfrVMt 34
OoHBl
052/21.40.60
PWtrek. KB 442-6601481-36
voor k>« nummer 30 F
1.350 F
700 F
360 F
uitgever
stand gevaarlijk is. Deze
tweede dijk is echter een
meter lager dan de origine
le, zodat hij bij springtij
ligheid. Indien ik dat spel
niet met de hand bedien
dan heb ik nog meer kans
om onder te lopen. Het
helemaal geen waarborg wordt toch de hoogste tijd
van veiligheid biedt.
Slecht gesloten
Het verzakken van de dam
planken heeft tot gevolg
dat de aansluiting met de
straat via een buis die een
uitgang heeft aan de klep,
helemaal niet meer in orde
is. Waarschijnlijk zijn er
scheuren ontstaan in de ge
laste aanhechting. Men
heeft immers een opening
moeten branden in de dam
planken om de afvoerlei-
ding toe te laten, nadien
werd alles dan aaneenge-
last. Men veronderstelt ook
nog dat de damplanken on
deraan water doorlaten.
Een dergelijke doorsijpe
ling is zeer gevaarlijk en de
omgeving van de kerk
vreest dat deze winter wel
eens fataal kon zijn. Het is
dat er iets afdoends gedaan
wordt.
Omdat de straat geen riole
ring heeft, riskeer ik bij
felle regenval een hoop wa
ter voor de deur, wat de
klanten natuurlijk buiten-
houdt en indien het Schel
dewater te hoog staat dan
loopt het ook al de straat
op, wat eigenlijk nog ge
vaarlijker is. Het Veerhuis
is dus van de eerste over
stroming niet gebarsten, de
brandweer is er niet buiten
en minstens een keer op
veertien dagen rukken de
jorigens met de pompen
aan. Het is vrijwel onhoud
baar geworden.»
«Broodroof», zegt Maria
Van Duysen, Petrus' zoet
gevooisde echtgenote die
als zangeres Marv Duvan in
Lees door blz. 4
zen als bij toverslag diverse
projektcn als paddestoelen uit
de grond. De «Spitaels-plan-
nen» leenden zich daar uitei-
mate voor. Het personeelsbe
stand groeide gestaag, samen
met machinepark. Even ge
staag groeide de werking en de
efficiëntie. Wat voor luttele ja
ren nog aanzien werd als iets
volkomen overbodig, nutte
loos of als de hobby van een
buitenbeentje werd afgedaan,
is plots de essentie geworden
van een totaal nieuw georiën
teerde opvatting: het ons om
gevend milieu wordt primor
diaal gesteld daar. waar vgor
korte tijd, een arbeidsintensie-
vè industrie zich nauwelijks
om zijn vervuiling hoefde te
bekommeren. Men wordt zich
plots bewust van zijn eigen
veiligheid Zijn eigen veront-
reiniging. En even plots gaat
men zich bekommeren om wat i
komerimoet. De volgende de-
cennia. De volgende genera
ties. Leefmilieu, pas geboren.
krijgt een onnoemlijk zware
taak toegemeten. De Groen-
dienst nauwelijks reeds een
«eigenlijke dienst» te noemen.
moet op zijn beurt de gewor-
pen handschoen opnemen. Hij
doet het. Zonder meer en met
een onmiskenbaar enthousias- 3
me. Ze gaan er tegenaan, des
noods met de blote vuist.
Groen is hun devies, doorzet
ting. hun Leitmotiv.
Ontelbare opdrachten
We weten inmiddels wel wat
groen betekent. Aalst bezit
en een volgende anekdote zal
dit slechts kunnen beamen
één der mooiste parken van
heel Belgie. En nu die anekdo
te. Zo'n vijfhonderd kilometer
de grens over, namelijk in
Frankrijk, maakten we kennis
met één dezer Elzassers. Na de
koetjes en de kalfjes, kwam
natuurlijk de vraag: waar kom
jij vandaan. Bij het noemen
van de naam Aalst, kwam au
tomatisch de reaktie: ahah,
Alost, et son pare! Wat kon jij
je als vreemdeling meer wen
sen, dandat men zo ver van je
bloedeigen stadje toch je park i
kende! Fier als een gieter hief
je je glas naar die komplimen-
tenmaker. Zo ver van huis, 1
was je opeens weer thuis Wel,
het doet deugd. Deugd te we
ten dat dit stadje, je eigen,
eigen stadje, ver over de gren
zen en niet alleen om karna
val gewaardeerd wordt. Zo
ons park. Bij erfenis, versleten
tot op de draad. Met inzet van
alles wat maar enigszins kon
opgedreven worden aan
mankracht, energie en vooral
financiële middelen, heeft men
deze eerste en belangrijkste
uitdaging niet alleen aanvaard,
maar ook nog met glans in de
wacht gesleept. Moet je maar
eens gaan kijken. Nieuwe aan
plantingen, vijvers en speelter
reinen. Bloemperken, een ech-
Nobels Peelman in Sint-Niklaas gered? Voorlopig.
Want einde maart volgend jaar zal men de balans
opmaken, nagaan in hoeverre het orderboek gevuld
is. En over een maand of vier kan de huidige
kollektieve arbeidsovereenkomst herzien worden,
waarschijnlijk zal men dan node tot afdankingen
overgaan.
Voorzitter Gaston Geens van de Vlaamse deelrege-
ring heeft dus de heel lastige beslissing genomen dat
NP vérder mag werken, hoewel vooral vanuit
Waalse socialistische en ook vanuit Vlaamse libéra
le hoek tegenwind kwam en nog steeds komt. Door
de Wase parlementsleden Freddy Willockx en Nelly
Maes (SP en VU hadden in juni een alternatief
reddingsplan uitgedokterd), door Miet Smet en
Ferdinand De Bondt van de CVP ook, werd zwaar
gehamerd op het belang van Nobels voor de tewerk
stelling in het Land van Waas, Nobels Peelman
mócht gewoon niet van de sociaalekonomische
kaart worden geschrapt. Véél werd door de werkne
mers van het metaalkonstruktiebedrijf gemarcheerd
en gemiliteerd in de loop van het voorbije halfjaar
en men toont zich nu gematigd positief over het
verdikt van vrijdag. Die tevredenheid om de oplos
sing voor NP werd vrijdag jl.toen de beslissing dus
nog heet was, verwoord door burgemeester De
Vidts, van Sint-Niklaas t.g.v. de gemeenteraad. De
CVP van het arrondissement reageerde ook prompt
met een persmededeling. Deze partij hoopt nu dat
alle verantwoordelijken en met name de direktie,
de Gimv en Sidinvest een gezamenlijke inspanning
zullen leveren om nieuwe opdrachten op te sporen.
Want als die nieuwe orders er niet komen dan ziet
het er niet rooskleurig uit voor de Wase metaalreus.
Hopen op een kentering in de konjuktuur is dus de
boodschap.
De (voorlopige) redding van Nobels zal stapsgewijs
gebeuren. Sidinvest en de Vlaamse regering zullen
elk meteen honderd miljoen storten. Zodra dan het
FIV (Fonds voor Industriële Vernieuwing), dat al
zijn goedkeuring hechtte aan de innovatieprojekten
van het bedrijf, door de nationale regering gevolgd
wordt en er 540 miljoen kan vrijkomen voor Nobels
(dat zou nog vóór het einde van dit jaar moeten
gebeuren) zouden zowel Sidinvest als de Vlaamse
deelregering nog eens met elk tweehonderd miljoen
over de brug komen. Da's de tweede etappe. Derde
en laatste etappe: nog eens tweehonderd miljoen te
storten door beide instanties, zulks einde maart
1983, als tenminste blijkt dat Nobels Peelman écht
leefbaar is.
Happig om de toch niet geringe financiële injektie
toe te dienen was men niét. Maar de lonen van
november konden alvast worden uitbetaald.
Nadat een stellingname van de Wase CVP op de
redaktie belandde ontvingen we ook een visie van
de SP en een tussenkomst vanuit de PW. Zaterdag
beraadde de SP-Waasland zich o.l.v. Fonny Boes
mans over de nieuwe wending bij Nobels Peelman.
Volgens de socialisten hebben én minister Geens én
de Gimv en Sidinvest te lang getalmd en gingen
daardoor voor Nobels talrijke beslissingen teloor.
De Wase SP brengt wél hulde aan de parlementa
riërs Matthys en Willockx voor hun inzet ten bate
van Nobels, uitgaande van het alternatieve red
dingsplan (SP-VU) van juni jl. De bal is volgens de
SP van het Waasland nu in het kamp van de nieuwe
direktie en die moet via «een agressieve en bekwa
me aanpak» voldoende bestellingen in de wacht
kunnen slepen.
Volksvertegenwoordiger Georges Anthuenis (PW),
die niet aanwezig kon zijn op de vergadering van
Nobelswerknemers met de Wase parlementsleden,
heeft in een brief aan de NP-werknemers geschre
ven dat het nieuwe bedrijfsplan voor Nobels moest
aansturen op een maximaal haalbare tewerkstelling.
De liberale voorman keert zich af van «holle slogans
en beloften», van «pleisters op een houten been»;
hij vindt het ongepast dat sommige politieke man
datarissen de demagogische toer zijn opgegaan.
Georges Anthuenis beloofde aan de NP-werkne
mers, te zullen blijven ijveren voor het behoud van
de maximale tewerkstelling bij Nobels.
Inmiddels ook heeft volksvertegenwoordiger Freddy
Willockx van de SP, die woensdag van vorige week
samen met mevrouw Nelly Maes van de VU in
Brussel was toen enkele honderden NP-werkne
mers naar Brussel togen, een brief gestuurd naar
voorzitter Jean Pede van de Vlaamse raad. Men
weet dat toen de syndikale delegatie besprekingen
wou gaan voeren met de kabinetschef van minister
Geens, Freddy Willockx en ook Nelly Maes niet
binnenmochten; aanvankelijk tenminste, want ach
teraf konden de twee Wase parlementairen toch Let
gebouw binnen tot net buiten de vergaderruimte.
Freddy Willockx, die lid is van de Vlaamse raad,
voelt zich zeer gegriefd door de houding van
voorzitter Geens van de Vlaamse exekutieve, hij
heeft zich nu tot voorzitter Pede gewend. Om
principiële redenen, zoals Willockx het formuleert,
de Wase SP-voorman hoopt dat de Vlaamse pre
mier in de toekomst de leden van de Vlaamse raad
op waardige wijze onthalen zal.
W.V.
?000000®
Wij hebben GEENS
zins voor niks
betoogd
